Vriend heeft last van extreme verlegeheid bij andere mensen.

Hallo,



Graag wilde ik even iets kwijt,

Ik heb mijn vriend ruim 2 jaar geleden leren kennen via een datingsite.

Ik had toen net een "relatie" van 10 jaar achter de rug. Nou ja relatie, achteraf gezien was m'n ex meer m'n maatje waarmee ik enorm veel mee kon lachen, en waarmee ik op 1 lijn zat, wat betreft, zelfde gevoel voor humor, reisjes maken, leuke dingen doen, gezamelijke vrienden en lol maken.

Ik dacht toen dat ik gelukkig was.

We hadden samen een huis gekocht, gingen samenwonen. En het werd allemaal wat serieuzer.

Behalve lol en plezier, mistte ik ook wel erg veel in onze relatie, namelijk de eerlijkheid, liefde, betrokkenheid, bezorgdheid en ga zo maar door.

Op een gegeven moment was mijn ex op de een op andere dag vertrokken. Hij had een nieuw liefje gevonden.

Ik was er helemaal kapot van, m'n wereld stortte in.

3 maanden later ging het gelukkig wat beter, en ik besloot me in te laten schrijven op een datingsite. Dit deed ik voornamelijk uit nieuwschierigheid en over de leuke verhalen wat ik wel eens hoorde van vriendinnen.

Ik zag een reactie op mijn profiel,van mijn huidige vriend staan, en zijn profiel sprak mij erg aan. Het leek mij een lieve jongen, netjes en zag er goed uit.Hij schreef ook dat hij verlegen was, maar goed dat maakte mij niet zoveel uit, ik ben ook geen feestnummer.

Ik sprak met hem af, en het was liefde op het eerst gezicht.

Het klikte meteen goed.

Hij was (en) is zo een ontzettende lieverd. Zo goed voor mij.

Doordat ik dit allemaal niet gewent was van mijn ex, moest ik hier het begin erg aan wennen, en aan het begin benauwde me dit ook wel wat. Later vond ik het allemaal fijn, ik voelde me gewaardeerd om wie ik was.

Hij trok al snel bij mij in.



Inmiddels zijn we in blije verwachting. van ons zoontje.

We zijn daar dolgelukkig hiermee, en er vollop mee bezig.

Ik weet gewoon dat dit mijn ware liefde is, ik ben erg gelukkig met hem.

En natuurlijk, niemand is perfect, en dat hoeft ook niet. Kwa humor zitten we bijvoorbeeld totaal niet op 1 lijn, en we kunnen bijv. ook niet aan 1 stuk door lekker slap ouwehoeren (wat ik wel erg had met mijn ex). Maar dat vind ik ook niet erg. De rest van zijn goede eigenschappen vind ik veel belangrijker.



Alleen er is toch 1 ding wat ik wel ontzettend jammer aan hem vind. En dat is namelijk dat hij ontzettend verlegen, onzeker en stil is in het bijzijn van andere mensen.

Hierdoor heb ik helaas al vaak vervelende opmerkingen van mensen gehoord , 'hij is wel stil he" "heeft tie wel vrienden" "kan die wel praten" "je ex was wel heel anders he"

Ik vind dit zo erg verdrietig om te horen.



Gelukkig mijn familie heeft hem wel geaccepteerd hoe hij is en vinden het een erg goede jongen omdat ze zien dat hij ook goed voor mij is. Ondanks hij ook daar erg stil is.

Ik heb er wel eens discussies met hem over gehad, over het feit waarom hij bij andere mensen totaal anders is, dan bij mij.

hij zegt dat hij er echt niks aan kan doen, dat het aan zijn onzekerheid ligt, en niet weet waarover hij moet praten.



Vanochtend was een van mijn beste vriendinnen langsgekomen, en ze begon met; Sorry, misschien een beetje een vervelende vraag, maar voelt """ zich wel op zijn gemak bij ons. Hij is zo inzichzelf getrokken, en we zijn bang dat het aan ons ligt.

Mijn vriendin gaf aan dat zij door hem zichzelf geen houding wist te geven, en wat ze allemaal aan hem kon vragen. Ze had hier ook met haar vriend over gehad.

Ze zei ook, en dat vond ik nog het pijnlijkst, dat ze de tijd met mijn ex zo mistte. Dat t altijd zo gezellig was met zijn 4ren. En ze vond ook dat ik was veranderd (stiller) sinds ik hem heb leren kennen. En mij veel minder zag dan vroeger. Daarachter voegde ze er dan wel snel aan toe; maar we zijn blij dat je gelukkig met hem bent.

Ik vind het hardstikke eerlijk van haar, en je moet als vriendin zijnde alles kunnen zeggen tegen elkaar vind ik.

Maar toch voel ik me nu hierdoor erg eenzaam en verdrietig.

Ik kan er ook niks aan doen dat mijn vriend zo is, en dat zei ik ook tegen haar. Ik zie hem ook veel liever spontaner bij andere mensen.

Bij mij is hij gelukkig zichzelf. ik vind het indd jammer, dat hij niet zo bij andere mensen is. en indd hierdoor mis ik ook heel erg de gezamelijke vriendschappen, en de onspannen gezellige sfeer hierbij, en het "lekker gek doen".

Ik weet dat mijn vriend een moeilijke jeugd heeft gehad. Op zijn 13e is hij verlaten door zijn moeder. Zijn vader is een alcoholist en heeft weinig naar hem omgekeken. Misschien kan dit een reden zijn dat hij nu erg kampt met verlegenheid.

Hij is ook een enorme denker (piekeraar) en een perfectionist.

Ik merk als hij stress heeft op zijn werk, is hij ook (meer) inzichgekeerd dan wanneer hij ontspannen is.

Ik zou zo graag willen dat hij wat meer op zijn gemak voelde bij andere mensen, wat ontspannender wordt en wat losser komt.

Nu heb ik ook vaak geen zin om op visite te gaan bij andere mensen, omdat ik bang ben dat ze zich ongemakkelijk voelen bij hem, of hem saai vinden. Het klinkt misschien lullig, maar dan schaam ik me ook een beetje voor hem.

Daarom zijn we eigenlijk altijd samen, of bij familie. Vrienden zien we hierdoor eigenlijk zelden of nooit.



Ik zou het erg jammer vinden als mijn vriendschappen hierdoor kapot van gaan.

Ook omdat we zwanger zijn van ons zoontje, en mij vrienden ook allemaal kleine kinderen hebben, zou ik het straks voor mijn zoontje ook erg leuk vinden, als we regelmatiger bij elkaar gezellig over de vloer kunnen komen. En dat het allemaal goed klikt.



Herkent iemand dit, hoe gaan jullie hiermee om?

Bestaat er misschien een (communicatie) therapie voor zijn probleem? Iemand ervaring mee? Want ik weet dat hij er zelf ook enorm mee zit, dat hij zo verlegen en onzeker is.



Bedankt voor het lezen van mijn "lange"verhaal, maar het lucht even lekker op.



Liefs Giulia.

Hoi Bedankt voor jullie reacties.



@Nammma; Met m'n ex had ik meer een broer/ zus relatie. Ik Kon erg met hem lachen en thats it. En met "maatje" bedoelde ik, meer zo'n relatie wat je ook met je vrienden/vriendinnen heb. Dus gezelligheid maar verder niet meer dan dat, dus geen liefdesrelatie. Op dat moment was ik dat gewent, en dacht dat dat normaal was.

Later bleek anders.

Ik ben blij dat ik mijn huidige vriend heb leren kennen, al is het misschien voor sommige iets te snel. Het had zo moeten wezen, zo is het nou eenmaal gelopen en heb er absoluut geen spijt van gehad. Trouwens waarom zou ik?

Ik ben erg gelukkig met hem.

Ik heb totaal geen gevoelens meer voor mijn ex, integendeel, wat hij me geflikt heeft, ik walg van hem, en ben bij dat hij uit mijn leven is.



Mijn vriend is overal onzeker, het ligt er dus niet aan dat mijn vrienden mijn ex "waarschijnlijk" leuker in de omgang vonden.

Want bij mijn familie is hij ook zo, en mijn familie zijn helemaal weg van hem, en laten dat ook blijken.

Het is zijn karakter, en hij heeft dit altijd al gehad bij andere mensen.



@Amelie: Mijn vriend heeft er indd zelf ook erg last van dat hij zich niet op zijn gemak voelt en onzeker is bij andere mensen.

Dit heeft hij mij ook vaak gezegt.

En ik ben het met je eens; wanneer hij het prima zou vinden, wie ben ik dan om hem te willen veranderen.

Hij zegt zich erg gelukkig te voelen met mij, We hebben ook een goede relatie en absoluut geen problemen.

Op zijn werk is hij op het moment wat minder gelukkig. Hij heeft een drukke kantoorbaan, en is konstant met zijn hoofd bezig. En doordat hij al zo'n piekeraar is en perfectionistisch heeft hij vaak teveel aan zijn hoofd, en zit hij hierdoor ook wel eens niet zo lekker in zijn vel. Maar dit is niet konstant.

@Emra; je heb helemaal gelijk, gelukkig zijn we niet allemaal hetzelfde.



@Gigaluilak; misschien heb ik het helemaal verkeerd verwoord, maar mijn vriend is absoluut mijn ware.

Ik vind het alleen jammer dat hij niet laat zien bij andere, hoe hij echt is. Hij is dan zo ontzettend leuk, dat ik het jammer vind dat hij dat niet laat zien.



@Venne: wat jij beschrijft, zo zie ik het ook bij mijn vriend en tussen ons.



@Ikke:

Ik ben ook niet de spontaanste, ben ook verlegen en voel me ook niet erg gemakkelijk bij (veel en vreemde) mensen.

Ik weet ook dat het verschrikkelijk is als mensen hierover iets zeggen, misschien is dat ook 1 van de redenen dat het me extra pijn doet, als ze dan wat over mijn vriend zeggen.

En misschien is het indd dan ook mijn probleem.



Vanmorgen vond ik het gewoon erg jammer dat mijn vriendin over zijn karakter oordeelde en dacht dat "zijn houding" door hun kwam.

Hier zat ik nogal mee, en daarom wilde ik even m'n gevoel kwijt, en was ik benieuwd naar mensen die dit herkennen.

Maar ik snap de reacties erg goed.

@Pelikaan; bedankt voor je reactie, doet me goed om te horen.

Ik denk indd altijd teveel aan wat andere wel niet zullen denken.

Weet ook zeker dat dat door mijn eigen onzekerheid komt.

@Chocoladereep: Ja ik denk ook dat ik mij onzeker heb laten maken door wat andere zeggen. Dan denk ik; dalijk houd ik niemand over omdat ze hem niet mogen of saai vinden.

Stom idee natuurlijk, maar het speelt wel in mijn hoofd.

Ik vind vriendschappen namelijk erg belangrijk en hecht hier veel waarde aan.

Ikzelf zou nooit iets zeggen over het karakter van een vriendje van 1 van mijn vriendinnen (of het moet vervelend of iets dergelijks zijn). Ondanks het natuurlijk ook wel eerlijk is.

Ik vind het is hun keuze, als zij zich maar gelukkig voelen.

ik zou iemand hier niet mee willen kwetsen, omdat ik ook vind, de een is rustig en de ander druk.

Hoe zouden jullie reageren als 1 van je beste vrienden negatieve opmerkingen hebben over het gedrag van je partner (in mijn geval te stil)?

Ik zat op dat moment (vanmorgen) wel met een bek vol tanden, en ging daarna hier erg over lopen tobben.



Groetjes.