Relaties
alle pijlers
vader moeite gedragsstoornis zoontje
zaterdag 11 juli 2009 om 11:16
We hebben een zoontje van 22 maanden. Mijn man is 29, ik 44.
Het is zijn eerste kindje; ik heb een zoon van 24 en een dochter van 22 uit een eerder huwelijk.
Ons zoontje was een lieve en makkelijke baby tot zijn eerste verjaardag.
Toen is zijn gedrag volledig omgeslagen: driftbuien, geen interesse in speelgoed, veel huilen, vaak wakker worden s'nachts etc.
Mijn grootste zorg is dat hij nog niet praat en zijn ontwilkkeling achterloopt in vergelijking met andere kindjes van zijn leeftijd.
hij is onder behandeling bij een logopediste en andere instanties.
Mij is aangegeven dat hij naar een speciale peuterspeelzaal moet en binnenkort wordt hij onderzocht door een orthopedagoog.
het vermoeden bestaat dat hij een vorm van autisme kan hebben.
De testen zullen moeten uitwijzen wat hem mankeert.
Ik heb het er erg moeilijk mee dat mijn man niet kan omgaan met zijn gedrag.
Als hij huilt of een driftbui heeft gaat ie schreeuwen tegen hem en scheldt hem dan ook uit voor mietje en roept dat hij hem haat en een hekel aan hem heeft.
Hem is meerder malen duidelijk gemaakt rustig te blijven en er anders mee om te gaan.
Hij heeft hier moeite mee en geeft soms ook aan zo niet verder tewillen gaan met hem.
ik heb hem voor de keuze gesteld dan maar weg te gaan en het alleen verder te doen.
Ik leg me erbij neer dat hij zo is, hoe moeilijk ook, maar probeer er het beste van te maken.
Ik hou ontzettend veel van hem, wat hij ook mankeert.
Ik krijg echter weinig steun van mijn man en hij is veel bezig met zijn eigen dingen.
hij speelt niet met ons zoontje en zit liever achter de pc. en kan hem s'avonds wel naar bed kijken.
Dit doet mij veel verdriet en ik wil hier graag samen doorheen.
Ik sta er echter vaak alleen voor wat opvoeding betreft.
mijn vraag is moet ik doorgaan of het in mijn eentje verder doen?
Het is zijn eerste kindje; ik heb een zoon van 24 en een dochter van 22 uit een eerder huwelijk.
Ons zoontje was een lieve en makkelijke baby tot zijn eerste verjaardag.
Toen is zijn gedrag volledig omgeslagen: driftbuien, geen interesse in speelgoed, veel huilen, vaak wakker worden s'nachts etc.
Mijn grootste zorg is dat hij nog niet praat en zijn ontwilkkeling achterloopt in vergelijking met andere kindjes van zijn leeftijd.
hij is onder behandeling bij een logopediste en andere instanties.
Mij is aangegeven dat hij naar een speciale peuterspeelzaal moet en binnenkort wordt hij onderzocht door een orthopedagoog.
het vermoeden bestaat dat hij een vorm van autisme kan hebben.
De testen zullen moeten uitwijzen wat hem mankeert.
Ik heb het er erg moeilijk mee dat mijn man niet kan omgaan met zijn gedrag.
Als hij huilt of een driftbui heeft gaat ie schreeuwen tegen hem en scheldt hem dan ook uit voor mietje en roept dat hij hem haat en een hekel aan hem heeft.
Hem is meerder malen duidelijk gemaakt rustig te blijven en er anders mee om te gaan.
Hij heeft hier moeite mee en geeft soms ook aan zo niet verder tewillen gaan met hem.
ik heb hem voor de keuze gesteld dan maar weg te gaan en het alleen verder te doen.
Ik leg me erbij neer dat hij zo is, hoe moeilijk ook, maar probeer er het beste van te maken.
Ik hou ontzettend veel van hem, wat hij ook mankeert.
Ik krijg echter weinig steun van mijn man en hij is veel bezig met zijn eigen dingen.
hij speelt niet met ons zoontje en zit liever achter de pc. en kan hem s'avonds wel naar bed kijken.
Dit doet mij veel verdriet en ik wil hier graag samen doorheen.
Ik sta er echter vaak alleen voor wat opvoeding betreft.
mijn vraag is moet ik doorgaan of het in mijn eentje verder doen?
zondag 12 juli 2009 om 15:47
quote:alice33 schreef op 12 juli 2009 @ 11:52:
Sorry, ik snap dat het moeilijk is, maar kan er niet met m'n pet bij dat je niet als een leeuwin vecht voor je kind. Ligt misschien weer aan mijn zwangerschapshormonen...
Ik snap dat ook niet hoor, en ben nieteens zwanger...
Alice, even off topic: het zit er nog allemaal? Alles goed? Te gek zeg!!! Hoeveel weken nu?
Sorry, ik snap dat het moeilijk is, maar kan er niet met m'n pet bij dat je niet als een leeuwin vecht voor je kind. Ligt misschien weer aan mijn zwangerschapshormonen...
Ik snap dat ook niet hoor, en ben nieteens zwanger...
Alice, even off topic: het zit er nog allemaal? Alles goed? Te gek zeg!!! Hoeveel weken nu?
zondag 12 juli 2009 om 16:35
quote:koalagirl schreef op 11 juli 2009 @ 11:16:
We hebben een zoontje van 22 maanden. Mijn man is 29, ik 44.
Het is zijn eerste kindje; ik heb een zoon van 24 en een dochter van 22 uit een eerder huwelijk.
Ons zoontje was een lieve en makkelijke baby tot zijn eerste verjaardag.
Toen is zijn gedrag volledig omgeslagen: driftbuien, geen interesse in speelgoed, veel huilen, vaak wakker worden s'nachts etc.
Mijn grootste zorg is dat hij nog niet praat en zijn ontwilkkeling achterloopt in vergelijking met andere kindjes van zijn leeftijd.
hij is onder behandeling bij een logopediste en andere instanties.
Mij is aangegeven dat hij naar een speciale peuterspeelzaal moet en binnenkort wordt hij onderzocht door een orthopedagoog.
het vermoeden bestaat dat hij een vorm van autisme kan hebben.
De testen zullen moeten uitwijzen wat hem mankeert.
Ik heb het er erg moeilijk mee dat mijn man niet kan omgaan met zijn gedrag.
Als hij huilt of een driftbui heeft gaat ie schreeuwen tegen hem en scheldt hem dan ook uit voor mietje en roept dat hij hem haat en een hekel aan hem heeft.
Hem is meerder malen duidelijk gemaakt rustig te blijven en er anders mee om te gaan.
Hij heeft hier moeite mee en geeft soms ook aan zo niet verder tewillen gaan met hem.
ik heb hem voor de keuze gesteld dan maar weg te gaan en het alleen verder te doen.
Ik leg me erbij neer dat hij zo is, hoe moeilijk ook, maar probeer er het beste van te maken.
Ik hou ontzettend veel van hem, wat hij ook mankeert.
Ik krijg echter weinig steun van mijn man en hij is veel bezig met zijn eigen dingen.
hij speelt niet met ons zoontje en zit liever achter de pc. en kan hem s'avonds wel naar bed kijken.
Dit doet mij veel verdriet en ik wil hier graag samen doorheen.
Ik sta er echter vaak alleen voor wat opvoeding betreft.
mijn vraag is moet ik doorgaan of het in mijn eentje verder doen?Ik mag hopen dat dit over je man gaat.
We hebben een zoontje van 22 maanden. Mijn man is 29, ik 44.
Het is zijn eerste kindje; ik heb een zoon van 24 en een dochter van 22 uit een eerder huwelijk.
Ons zoontje was een lieve en makkelijke baby tot zijn eerste verjaardag.
Toen is zijn gedrag volledig omgeslagen: driftbuien, geen interesse in speelgoed, veel huilen, vaak wakker worden s'nachts etc.
Mijn grootste zorg is dat hij nog niet praat en zijn ontwilkkeling achterloopt in vergelijking met andere kindjes van zijn leeftijd.
hij is onder behandeling bij een logopediste en andere instanties.
Mij is aangegeven dat hij naar een speciale peuterspeelzaal moet en binnenkort wordt hij onderzocht door een orthopedagoog.
het vermoeden bestaat dat hij een vorm van autisme kan hebben.
De testen zullen moeten uitwijzen wat hem mankeert.
Ik heb het er erg moeilijk mee dat mijn man niet kan omgaan met zijn gedrag.
Als hij huilt of een driftbui heeft gaat ie schreeuwen tegen hem en scheldt hem dan ook uit voor mietje en roept dat hij hem haat en een hekel aan hem heeft.
Hem is meerder malen duidelijk gemaakt rustig te blijven en er anders mee om te gaan.
Hij heeft hier moeite mee en geeft soms ook aan zo niet verder tewillen gaan met hem.
ik heb hem voor de keuze gesteld dan maar weg te gaan en het alleen verder te doen.
Ik leg me erbij neer dat hij zo is, hoe moeilijk ook, maar probeer er het beste van te maken.
Ik hou ontzettend veel van hem, wat hij ook mankeert.
Ik krijg echter weinig steun van mijn man en hij is veel bezig met zijn eigen dingen.
hij speelt niet met ons zoontje en zit liever achter de pc. en kan hem s'avonds wel naar bed kijken.
Dit doet mij veel verdriet en ik wil hier graag samen doorheen.
Ik sta er echter vaak alleen voor wat opvoeding betreft.
mijn vraag is moet ik doorgaan of het in mijn eentje verder doen?Ik mag hopen dat dit over je man gaat.
zondag 12 juli 2009 om 16:46
Hemeltje zeg, wat een ongelofelijke kut situatie.
Het is niet makkelijk om dergelijke keuzes te moeten maken, soms is en lijkt het beter om je kindje op te pakken en te gaan.
Anderszijds om te kijken of er nog iets "in" zit vind ik ook niet slecht.
Ik heb de andere topics niet gelezen moet ik zeggen...
Zelf heb ik ook voor een soortgelijke keuze gestaan.. al wa smijn ex niet zo tegen onze zoon.
Wel verkoos hij alles en iedereen boven ons en dat is minstens zo kwetsend.. ook ik moest het bijna 8 jaar in me eentje doen.
Al die tijd door gegaan, wilde de kids hun vader niet ontnemen.. maar toen de dingen me duidelijker werden besefte ik me wel dat de kids aan deze vader geen moer hadden.. poging na poging... en toen was het op.
Ik was er klaar mee.. dat is nu goddank achter de rug en heb ik een nieuw en gelukkig leven met een nieuwe liefde die oed is voor mijn zoon, en een kindje van ons samen op komst.
Koalagirl... je moet de beslissing zelf nemen..
en betreft die afspraken... niet lullig bedoelt, maar je kindje wordt heus niet meteen "beter"als je de nog na te lopen af spraken wel laat doorgaan..
Er is waarschijnlijk iets met hem wat niet 1 2 3 opgelost is, dus je kan elders deze hulp ook inschakelen.
Vraag de dossiers op en neem deze mee mocht je beslissen wel te vertrekken
Sterkte ermee
Het is niet makkelijk om dergelijke keuzes te moeten maken, soms is en lijkt het beter om je kindje op te pakken en te gaan.
Anderszijds om te kijken of er nog iets "in" zit vind ik ook niet slecht.
Ik heb de andere topics niet gelezen moet ik zeggen...
Zelf heb ik ook voor een soortgelijke keuze gestaan.. al wa smijn ex niet zo tegen onze zoon.
Wel verkoos hij alles en iedereen boven ons en dat is minstens zo kwetsend.. ook ik moest het bijna 8 jaar in me eentje doen.
Al die tijd door gegaan, wilde de kids hun vader niet ontnemen.. maar toen de dingen me duidelijker werden besefte ik me wel dat de kids aan deze vader geen moer hadden.. poging na poging... en toen was het op.
Ik was er klaar mee.. dat is nu goddank achter de rug en heb ik een nieuw en gelukkig leven met een nieuwe liefde die oed is voor mijn zoon, en een kindje van ons samen op komst.
Koalagirl... je moet de beslissing zelf nemen..
en betreft die afspraken... niet lullig bedoelt, maar je kindje wordt heus niet meteen "beter"als je de nog na te lopen af spraken wel laat doorgaan..
Er is waarschijnlijk iets met hem wat niet 1 2 3 opgelost is, dus je kan elders deze hulp ook inschakelen.
Vraag de dossiers op en neem deze mee mocht je beslissen wel te vertrekken
Sterkte ermee
zondag 12 juli 2009 om 16:48
quote:livetti schreef op 11 juli 2009 @ 12:19:
[...]
Elninjoo, ik vraag mij af waarom jij zo denigrerend praat tegen de TO? Vooral die opmerking over hoge leeftijd vind ik bizar Dat je kinderen haat moet je lekker zelf weten, maar om nu continu die topic JUIST op te zoeken vind ik op zn zachts gezegd heel vreemd ...Hoe je het ook wendt of keert, 42 is hoge leeftijd.
[...]
Elninjoo, ik vraag mij af waarom jij zo denigrerend praat tegen de TO? Vooral die opmerking over hoge leeftijd vind ik bizar Dat je kinderen haat moet je lekker zelf weten, maar om nu continu die topic JUIST op te zoeken vind ik op zn zachts gezegd heel vreemd ...Hoe je het ook wendt of keert, 42 is hoge leeftijd.
zondag 12 juli 2009 om 20:11
woensdag 15 juli 2009 om 12:46
Koala, ik heb alleen de openingpost en de laatste reacties gelezen en nog een ander topic van je (kleine borsten?).
Ik vind dat je man zich op een afschuwelijke manier gedraagt tegenover jou en je zoontje.
Kun je alsjeblieft een antwoord geven op de vraag waarom je nog bij die engerd blijft???
Ik heb ook een autistisch kind en zijn vader (mijn ex) reageerde ook zo op hem (en op mij: ik had bijv. volgens hem ook te kleine borsten...).
Ik kan je alleen maar voorspellen dat het ergste nog moet komen als je bij hem blijft. Wat zal je man doen als je zoon gaat puberen? Mijn ex vocht met hem, sloeg de deur van zijn kamer in... Het zou me niets verbazen als jou en je zoontje dat ook te wachten staat.
Mijn zoon is helemaal opengebloeid toen ik gescheiden ben. Hij is nu helemaal niet agressief meer (dat was hij wel toen hij nog voortdurend met zijn vader te maken had.)
Je bent al een keer gescheiden en je weet dus dat je niet voor eeuwig aan een eikel vast hoeft te blijven zitten.
Waarom blijf je bij hem? Vanwege de financiën? Omdat je bang bent voor het commentaar van je omgeving?
Ik kan me niet voorstellen dat je gelukkig bent met zo'n man.
Sterkte!
Ik vind dat je man zich op een afschuwelijke manier gedraagt tegenover jou en je zoontje.
Kun je alsjeblieft een antwoord geven op de vraag waarom je nog bij die engerd blijft???
Ik heb ook een autistisch kind en zijn vader (mijn ex) reageerde ook zo op hem (en op mij: ik had bijv. volgens hem ook te kleine borsten...).
Ik kan je alleen maar voorspellen dat het ergste nog moet komen als je bij hem blijft. Wat zal je man doen als je zoon gaat puberen? Mijn ex vocht met hem, sloeg de deur van zijn kamer in... Het zou me niets verbazen als jou en je zoontje dat ook te wachten staat.
Mijn zoon is helemaal opengebloeid toen ik gescheiden ben. Hij is nu helemaal niet agressief meer (dat was hij wel toen hij nog voortdurend met zijn vader te maken had.)
Je bent al een keer gescheiden en je weet dus dat je niet voor eeuwig aan een eikel vast hoeft te blijven zitten.
Waarom blijf je bij hem? Vanwege de financiën? Omdat je bang bent voor het commentaar van je omgeving?
Ik kan me niet voorstellen dat je gelukkig bent met zo'n man.
Sterkte!
zondag 19 juli 2009 om 07:58
Ik heb inmiddels iemand in de arm genomen om de voors en tegens van een eventuele scheiding te bespreken.
De situatie is onveranderd en afgelopen vrijdag kwam hij pas om 02.30u. thuis na een borrel op zijn werk.
Ben er helemaal klaar mee, nadat hij pas om 16.30u. uit bed is gekomen....
dinsdag om 13u. heb ik een gesprek met een soort vertrouwenspersoon/raadsman over hoe te handelen bij een scheiding.
De situatie is onveranderd en afgelopen vrijdag kwam hij pas om 02.30u. thuis na een borrel op zijn werk.
Ben er helemaal klaar mee, nadat hij pas om 16.30u. uit bed is gekomen....
dinsdag om 13u. heb ik een gesprek met een soort vertrouwenspersoon/raadsman over hoe te handelen bij een scheiding.
zondag 19 juli 2009 om 08:27
quote:koalagirl schreef op 19 juli 2009 @ 07:58:
Ik heb inmiddels iemand in de arm genomen om de voors en tegens van een eventuele scheiding te bespreken.
De situatie is onveranderd en afgelopen vrijdag kwam hij pas om 02.30u. thuis na een borrel op zijn werk.
Ben er helemaal klaar mee, nadat hij pas om 16.30u. uit bed is gekomen....
dinsdag om 13u. heb ik een gesprek met een soort vertrouwenspersoon/raadsman over hoe te handelen bij een scheiding.En laat het niet bij dat gesprek, denk aan je zoon!!
Ik heb inmiddels iemand in de arm genomen om de voors en tegens van een eventuele scheiding te bespreken.
De situatie is onveranderd en afgelopen vrijdag kwam hij pas om 02.30u. thuis na een borrel op zijn werk.
Ben er helemaal klaar mee, nadat hij pas om 16.30u. uit bed is gekomen....
dinsdag om 13u. heb ik een gesprek met een soort vertrouwenspersoon/raadsman over hoe te handelen bij een scheiding.En laat het niet bij dat gesprek, denk aan je zoon!!
zondag 19 juli 2009 om 09:06
zondag 19 juli 2009 om 09:28
Ondanks alle staande afspraken kan je weg hoor!
Ga naar maatschappelijk werk. Deze nemen je echt wel serieus. Een kennis zat ook in de problemen, maar binnen 1 dag zat ze in een 'blijfvanmijnlijfhuis'. Een kamer voor zichzelf met kind, geen eigen huis. Maar wel weg en op weg naar rust.
Deze situatie is voor jou, maar zeker voor je zoontje heel ongezond. Jullie hebben rust nodig...
Ga naar maatschappelijk werk. Deze nemen je echt wel serieus. Een kennis zat ook in de problemen, maar binnen 1 dag zat ze in een 'blijfvanmijnlijfhuis'. Een kamer voor zichzelf met kind, geen eigen huis. Maar wel weg en op weg naar rust.
Deze situatie is voor jou, maar zeker voor je zoontje heel ongezond. Jullie hebben rust nodig...
zondag 19 juli 2009 om 10:13
quote:kersenoogje schreef op 19 juli 2009 @ 09:28:
Ondanks alle staande afspraken kan je weg hoor!
Ga naar maatschappelijk werk. Deze nemen je echt wel serieus. Een kennis zat ook in de problemen, maar binnen 1 dag zat ze in een 'blijfvanmijnlijfhuis'. Een kamer voor zichzelf met kind, geen eigen huis. Maar wel weg en op weg naar rust.
Deze situatie is voor jou, maar zeker voor je zoontje heel ongezond. Jullie hebben rust nodig...
Hoezo kan ze in een blijfvanmijnlijf huis terecht? Voor zover ik gelezen heb is er toch geen sprake van fysiek geweld?
Als iedere vrouw met een slechte relatie bij de blijfvanmijnlijf op de stoep zou staan was er al snel geen plaats meer voor de eigenlijke doelgroep.
Koala zal dit op de normale manier moeten oplossen. Dat wil zeggen dat ze haar huisvesting moet gaan regelen, met eventueel een overbrugging bij vrienden / familie. Dus praten met iemand die weet wat haar rechten en mogelijkheden zijn is heel verstandig.
Ondanks alle staande afspraken kan je weg hoor!
Ga naar maatschappelijk werk. Deze nemen je echt wel serieus. Een kennis zat ook in de problemen, maar binnen 1 dag zat ze in een 'blijfvanmijnlijfhuis'. Een kamer voor zichzelf met kind, geen eigen huis. Maar wel weg en op weg naar rust.
Deze situatie is voor jou, maar zeker voor je zoontje heel ongezond. Jullie hebben rust nodig...
Hoezo kan ze in een blijfvanmijnlijf huis terecht? Voor zover ik gelezen heb is er toch geen sprake van fysiek geweld?
Als iedere vrouw met een slechte relatie bij de blijfvanmijnlijf op de stoep zou staan was er al snel geen plaats meer voor de eigenlijke doelgroep.
Koala zal dit op de normale manier moeten oplossen. Dat wil zeggen dat ze haar huisvesting moet gaan regelen, met eventueel een overbrugging bij vrienden / familie. Dus praten met iemand die weet wat haar rechten en mogelijkheden zijn is heel verstandig.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
zondag 19 juli 2009 om 11:59
@ lolapaloeza: Kennis kon nergens terecht en stond met kindje van een paar weken dan op straat er was geen ander netwerk wat haar op kon vangen zoals familie of vrienden... Er was geen sprake van geweld in haar relatie. De situatie was ernstig genoeg dat ze van maatschappelijk werk hier achteraan gingen, zodat zij daar terecht kon.
