Relaties
alle pijlers
Vader wil zijn kleinkinderen niet leren kennen
zaterdag 24 mei 2025 om 15:41
Hoi allemaal! mijn vader wil mijn kinderen niet leren kennen, en ook niet op mijn huwelijk komen.
Ik ben nu al 8 jaar samen met mijn verloofde en we hebben 2 kinderen een zoontje en dochter.
En dit allemaal vanwege mijn vriend zijn afkomst! Mijn kinderen zijn half Duits.
Mijn vader heeft zijn kleinkinderen dus ook nog nooit gezien Alleen via foto's. Hij is ook nooit bij de geboorte aanwezig geweest,
mijn moeder wel Het doet mijn vriend ook erg pijn. Mijn kinderen begrijpen er ook niks van, ze vragen heel vaak om hun opa en waarom ze daar nooit mogen slapen. Mijn moeder kennen ze daarentegen wel. Mijn moeder is wel heel gek op mijn vriend en mag hem ook heel graag.
Ik zou zo graag willen dat mijn vader zijn kleinkinderen leert kennen en mij naar het altaar wil lopen op mijn huwelijksdag, gelukkig wil mijn broer dit wel doen. Maar toch het liefst zou ik willen dat mijn vader het zou doen en hij uiteindelijk ook zijn kleinkinderen zou leren kennen. Ik ben echt radeloos, iemand enige ervaring hiermee? Ik heb hier 8 jaar geleden een topic over geopend dus voor meer info verwijs ik je naar mijn oude topic toe. relaties/vader-mag-vriend-niet-meer-na- ... ges/407668
Veel liefs Floortje!
Ik ben nu al 8 jaar samen met mijn verloofde en we hebben 2 kinderen een zoontje en dochter.
En dit allemaal vanwege mijn vriend zijn afkomst! Mijn kinderen zijn half Duits.
Mijn vader heeft zijn kleinkinderen dus ook nog nooit gezien Alleen via foto's. Hij is ook nooit bij de geboorte aanwezig geweest,
mijn moeder wel Het doet mijn vriend ook erg pijn. Mijn kinderen begrijpen er ook niks van, ze vragen heel vaak om hun opa en waarom ze daar nooit mogen slapen. Mijn moeder kennen ze daarentegen wel. Mijn moeder is wel heel gek op mijn vriend en mag hem ook heel graag.
Ik zou zo graag willen dat mijn vader zijn kleinkinderen leert kennen en mij naar het altaar wil lopen op mijn huwelijksdag, gelukkig wil mijn broer dit wel doen. Maar toch het liefst zou ik willen dat mijn vader het zou doen en hij uiteindelijk ook zijn kleinkinderen zou leren kennen. Ik ben echt radeloos, iemand enige ervaring hiermee? Ik heb hier 8 jaar geleden een topic over geopend dus voor meer info verwijs ik je naar mijn oude topic toe. relaties/vader-mag-vriend-niet-meer-na- ... ges/407668
Veel liefs Floortje!
zondag 25 mei 2025 om 13:57
Pffff.....ik denk dat jouw vader het allemaal wel prima vindt zo en de brief wsch niet eens zal lezen.floortje1996 schreef: ↑25-05-2025 13:51Jullie hebben gelijk.
@Onderdepalmboom
Ik ga hem een brief schijven .En zal daar begrip voor zijn trauma in opbrengen ''dat heb ik degelijk ook wel'', maar ik vind het niet ok dat mijn vriend ervoor word aangekeken. Dat zal ik dus ook niet in de brief schrijven. Maar wel vragen of hij eraan wil gaan werken, zodat hij ook ziet hoe gelukkig mijn vriend mij maakt. En wat een leuke kleinkinderen hij heeft. Ik laat de deur op een kiertje. Na de brief is hij aan zet
Accepteer dat hij niet wil en laat het. Ook duidelijker voor je kinderen
Frankly my dear, I don"t give a damn
zondag 25 mei 2025 om 14:06
Dat is een goede intentie TO.
Ik denk wel dat je moet oppassen met 'begrip tonen' want eerlijk, je weet niet hoe het voor hem voelt. Ik denk dat onze generatie totaal niet begrijpt hoe het voelt. Dat kunnen we helemaal niet.
Maar we kunnen wel proberen om ruimte te geven aan zijn trauma, en respect/acceptatie. Waarmee ik niet zeg dat je het goed moet vinden. Maar hou het bij jezelf. Zeg dat je het heel jammer vindt, en dat je graag zou willen dat het contact wat beter werd. Dat zijn kleinkinderen hem graag willen leren kennen. En of het mogelijk is om aan zijn verdriet/trauma te werken (denk eraan dat een oudere generatie vaak veel minder reflectief is, en dat mannen van oudere generaties dat helemaal zijn). Of om te kijken hoe het een vorm kan krijgen die ook fijn is voor de kleinkinderen. Misschien kan je hem hierbij helpen, of toon initiatief door je zelf ook te verdiepen in intergenerationele traumaproblemathiek.
Het valt of staat natuurlijk bij of je vader er überhaupt iets mee wil. Maar sla een brug waarin je hem ook tegemoet komt (zonder dat dat ten koste gaat van je gezin). Niet meteen teveel vragen en wensen, maar stapje voor stapje proberen te bewegen. Want teveel vragen gaat denk ik averechts werken. Als je vader dat allemaal niet wil, dan kan je ook duidelijk communiceren dat de deur altijd op een kier staat, maar dat het initiatief bij hem ligt.
Ik denk wel dat je moet oppassen met 'begrip tonen' want eerlijk, je weet niet hoe het voor hem voelt. Ik denk dat onze generatie totaal niet begrijpt hoe het voelt. Dat kunnen we helemaal niet.
Maar we kunnen wel proberen om ruimte te geven aan zijn trauma, en respect/acceptatie. Waarmee ik niet zeg dat je het goed moet vinden. Maar hou het bij jezelf. Zeg dat je het heel jammer vindt, en dat je graag zou willen dat het contact wat beter werd. Dat zijn kleinkinderen hem graag willen leren kennen. En of het mogelijk is om aan zijn verdriet/trauma te werken (denk eraan dat een oudere generatie vaak veel minder reflectief is, en dat mannen van oudere generaties dat helemaal zijn). Of om te kijken hoe het een vorm kan krijgen die ook fijn is voor de kleinkinderen. Misschien kan je hem hierbij helpen, of toon initiatief door je zelf ook te verdiepen in intergenerationele traumaproblemathiek.
Het valt of staat natuurlijk bij of je vader er überhaupt iets mee wil. Maar sla een brug waarin je hem ook tegemoet komt (zonder dat dat ten koste gaat van je gezin). Niet meteen teveel vragen en wensen, maar stapje voor stapje proberen te bewegen. Want teveel vragen gaat denk ik averechts werken. Als je vader dat allemaal niet wil, dan kan je ook duidelijk communiceren dat de deur altijd op een kier staat, maar dat het initiatief bij hem ligt.
zondag 25 mei 2025 om 14:20
Waarom zo kruipen?floortje1996 schreef: ↑25-05-2025 13:51Jullie hebben gelijk.
@Onderdepalmboom
Ik ga hem een brief schijven .En zal daar begrip voor zijn trauma in opbrengen ''dat heb ik degelijk ook wel'', maar ik vind het niet ok dat mijn vriend ervoor word aangekeken. Dat zal ik dus ook niet in de brief schrijven. Maar wel vragen of hij eraan wil gaan werken, zodat hij ook ziet hoe gelukkig mijn vriend mij maakt. En wat een leuke kleinkinderen hij heeft. Ik laat de deur op een kiertje. Na de brief is hij aan zet
Hij is een volwassen man en had zijn “probleem” al 8 jaar lang aan kunnen pakken.
In plaats daarvan verstoot hij ook nog eens met alle gemak zijn kleinkinderen.
Waarom wil je die man zo graag in hun leven?
En het licht schijnt in de duisternis, en de duisternis heeft het niet gegrepen.
zondag 25 mei 2025 om 14:29
floortje1996 schreef: ↑25-05-2025 13:51Ik ga hem een brief schijven .En zal daar begrip voor zijn trauma in opbrengen ''dat heb ik degelijk ook wel'', maar ik vind het niet ok dat mijn vriend ervoor word aangekeken. Dat zal ik dus ook niet in de brief schrijven. Maar wel vragen of hij eraan wil gaan werken, zodat hij ook ziet hoe gelukkig mijn vriend mij maakt. En wat een leuke kleinkinderen hij heeft. Ik laat de deur op een kiertje. Na de brief is hij aan zet
Huh, een handreiking van jouw kant richting hem heb je acht jaar geleden toch ook al beschreven in je andere topic? En erna hebben alle familieleden met hem geprobeerd te praten, zelfs je aanstaande, met een dichtgeslagen deur tot gevolg. Hij is al 8 jaar aan zet hoor, sinds jij een relatie kreeg met jouw aanstaande. Ik denk echt dat jij de verwachting dat hij na zo lange tijd nog bijdraait beter kunt laten varen.
zondag 25 mei 2025 om 14:33
Ik denk dat je naast het begrip ook wel in duidelijke taal mag vertellen hoeveel pijn zijn gedrag doet.
Hij geeft de nazi's nog steeds macht over zijn leven. Ze hebben zijn vader vermoord en nu laat hij ze zelf zijn dochter en kleinkinderen afpakken door een waanbeeld over jouw partner.
Dit is niet iets wat jij hem aandoet.
Hij is je vader, hij zou van je moeten houden. Als je partner nou daadwerkelijk een nazi aanhanger was, maar de zogenaamde 'smet' bestaat alleen in zijn fantasie.
Heeft hij wel eens met je partner gepraat hierover? Heeft hij kunnen horen dat je partner zijn nazi-opa veroordeelt?
Hij geeft de nazi's nog steeds macht over zijn leven. Ze hebben zijn vader vermoord en nu laat hij ze zelf zijn dochter en kleinkinderen afpakken door een waanbeeld over jouw partner.
Dit is niet iets wat jij hem aandoet.
Hij is je vader, hij zou van je moeten houden. Als je partner nou daadwerkelijk een nazi aanhanger was, maar de zogenaamde 'smet' bestaat alleen in zijn fantasie.
Heeft hij wel eens met je partner gepraat hierover? Heeft hij kunnen horen dat je partner zijn nazi-opa veroordeelt?
zondag 25 mei 2025 om 14:37
Hoe iets 'zou moeten zijn' en hoe iets echt is, zijn echt heel verschillende dingen. Ik lees het zo vaak op dit forum, de realiteit is soms gewoon niet zoals het sprookje. En een getraumatiseerd iemand vertellen dat ie mensen kwetst met zijn gedrag omdat ie 'in een fantasie leeft' heeft echt nog nooit geleid tot een harmonieus einde. Wie leeft hier nou in een fantasie.Dropdrop schreef: ↑25-05-2025 14:33Ik denk dat je naast het begrip ook wel in duidelijke taal mag vertellen hoeveel pijn zijn gedrag doet.
Hij geeft de nazi's nog steeds macht over zijn leven. Ze hebben zijn vader vermoord en nu laat hij ze zelf zijn dochter en kleinkinderen afpakken door een waanbeeld over jouw partner.
Dit is niet iets wat jij hem aandoet.
Hij is je vader, hij zou van je moeten houden. Als je partner nou daadwerkelijk een nazi aanhanger was, maar de zogenaamde 'smet' bestaat alleen in zijn fantasie.
Heeft hij wel eens met je partner gepraat hierover? Heeft hij kunnen horen dat je partner zijn nazi-opa veroordeelt?
zondag 25 mei 2025 om 15:00
Dat die man zogezegd een trauma heeft maakt hem geen heilige of onschendbaar. Zo te horen is het nog steeds nodig die man te vertellen dat zijn kleinkinderen geen mini-SSertjes zijn en dat het een l**debehanger is omdat hij zijn dochter, kleinkinderen en hun vader niet wil zien. Geeft misschien geen harmonieus einde, maar dat is er toch al niet.Pimpelmeesje87 schreef: ↑25-05-2025 14:37Hoe iets 'zou moeten zijn' en hoe iets echt is, zijn echt heel verschillende dingen. Ik lees het zo vaak op dit forum, de realiteit is soms gewoon niet zoals het sprookje. En een getraumatiseerd iemand vertellen dat ie mensen kwetst met zijn gedrag omdat ie 'in een fantasie leeft' heeft echt nog nooit geleid tot een harmonieus einde. Wie leeft hier nou in een fantasie.
zondag 25 mei 2025 om 15:03
Dat lijkt mij ook onhaalbare kaart, maar TO wilde dat in eerste instantie wel. Al is het nu een beetje onduidelijk.Renske schreef: ↑25-05-2025 15:00Dat die man zogezegd een trauma heeft maakt hem geen heilige of onschendbaar. Zo te horen is het nog steeds nodig die man te vertellen dat zijn kleinkinderen geen mini-SSertjes zijn en dat het een l**debehanger is omdat hij zijn dochter, kleinkinderen en hun vader niet wil zien. Geeft misschien geen harmonieus einde, maar dat is er toch al niet.
zondag 25 mei 2025 om 15:13
Renske schreef: ↑25-05-2025 15:00Dat die man zogezegd een trauma heeft maakt hem geen heilige of onschendbaar. Zo te horen is het nog steeds nodig die man te vertellen dat zijn kleinkinderen geen mini-SSertjes zijn en dat het een l**debehanger is omdat hij zijn dochter, kleinkinderen en hun vader niet wil zien. Geeft misschien geen harmonieus einde, maar dat is er toch al niet.
Dat het geen heilige is, maakt hem nog niet meteen een lul de behanger. Waarom zo zwart wit? Het leven bestaat niet uit slecht of goed, het is geen sprookje.
zondag 25 mei 2025 om 15:36
Er is al geen contact dus contact verbreken komt dan wat dramatisch over. Alsof je dan toch nog een reactie van je vader wil uitlokken.
Ik begrijp wel goed dat je je verstoten voelt, als jouw vader geen contact met jouw kinderen wenst. Maar ik zou stoppen steeds proberen contact te leggen. Want hierdoor heb je elke keer weer hoop wat eindigt op een teleurstelling.
Je vader verander je niet maar je kan wel iets bij jezelf veranderen: zorg dat je hoofdstuk met je vader (hoe moeilijk ook) afsluit. Dat zal jou en je gezin veel meer rust geven. Want anders blijft dit maar doorgaan, generatie op generatie.
Sterkte!
Ik begrijp wel goed dat je je verstoten voelt, als jouw vader geen contact met jouw kinderen wenst. Maar ik zou stoppen steeds proberen contact te leggen. Want hierdoor heb je elke keer weer hoop wat eindigt op een teleurstelling.
Je vader verander je niet maar je kan wel iets bij jezelf veranderen: zorg dat je hoofdstuk met je vader (hoe moeilijk ook) afsluit. Dat zal jou en je gezin veel meer rust geven. Want anders blijft dit maar doorgaan, generatie op generatie.
Sterkte!
zondag 25 mei 2025 om 16:20
Blijkbaar zit de liefde voor contact met dochter niet diep genoeg. Een "generatie dingetje" , als dat al aan de orde is, is een zwak argument.
Hij heeft tijd genoeg gehad, om zich te realiseren dat hij hier beter wat aan kan gaan doen en dat hulp zoeken daar bij kan helpen.
zondag 25 mei 2025 om 16:38
De kans dat een 'perfecte aanpak' bestaat, waardoor hij daadwerkelijk gaat veranderen in een liefhebbende opa, is nihil.Pimpelmeesje87 schreef: ↑25-05-2025 14:37Hoe iets 'zou moeten zijn' en hoe iets echt is, zijn echt heel verschillende dingen. Ik lees het zo vaak op dit forum, de realiteit is soms gewoon niet zoals het sprookje. En een getraumatiseerd iemand vertellen dat ie mensen kwetst met zijn gedrag omdat ie 'in een fantasie leeft' heeft echt nog nooit geleid tot een harmonieus einde. Wie leeft hier nou in een fantasie.
Het is TO haar brief. Als je dan nog 1x zijn aandacht hebt, hoef je het wat mij betreft niet in suiker te verpakken, maar mag je ook best benadrukken wat zijn gedrag veroorzaakt.
Ik heb wel een keer een koppige getraumatiseerde oudere zien veranderen, maar die kreeg kanker en moest eerst bijna dood gaan om het licht te zien. De 5 jaar die hij daarna nog had, was hij een veel fijner persoon. Waardeerde zijn familie duidelijk meer.
zondag 25 mei 2025 om 17:06
Floor, schrijf die brief, set er alles in wat je op je hart hebt, maar verstuur hem niet.
Je emoties en gedachten vliegen alle kanten op. Je hebt pijn, verdriet, ook begrip, je wilt je vriend beschermen, bent boos over het onrecht richting vriend en kinderen.
Dat is nogal wat.
Beslissingen nemen vanuit emotie is nooit handig.
Je koopt ook geen huis in volle emotie wel-niet-wel, ach toch maar niet. Daar slaap je over, spreekt erover, laat het inzinken.
Je vader kan je niet veranderen.
Misschien is het wel fijn om eens bij jezelf na te gaan wat je allemaal voelt. Wat ie hem het allerliefste zou willen zeggen vanuit je hart.
Wat je hem zou kunnen zeggen vanuit je verstandelijke begrip voor zijn situatie.
Hoe je dit kan en wil verwoorden naar je kinderen.
Het is logisch dat je zo heen en weer geslingerd wordt door je emoties.
Je bent wanhopig op zoek naar een manier om je vader te kunnen bereiken. Bij hem binnen te komen. Hem terug te krijgen...
De waarheid is dat dat misschien niet lukt.
Of dat nou is omdat hij een dwarse eikel is, een man met een trauma, beginnend dement of gewoon excentriek, het maakt jouw verdriet er niet minder echt of erg om.
Hoogstens kan je een beetje begrijpen waar hij vandaan komt en het hem daardoor minder kwalijk nemen.
Maar je mag het hem nu kwalijk nemen. Je mag boos zijn. Je mag verdrietig zijn. Je mag ontzettend gekwetst en in de steel gelaten zijn.
Jij bent nu je vader kwijt. Terwijl dat niet zo had hoeven zijn.
Als alles anders was.
Maar alles is niet anders.
Alles is zo.
Je vader zit vast in zijn ideeën.
En jullie hebben geprobeerd dat te veranderen, maar dat wil niet. Je kan hem niet veranderen.
Je kan alleen jezelf veranderen.
Jouw reactie, gevoel, gedachten richting hem.
En of je dat nou doet door heel veel te huilen, door dartlpijltjes op zijn foto te gooien, een familieopstelling te doen, een schilderij te maken, de camino te lopen, of door eens met een therapeut te praten.
Jij moet dit een plekje gaan geven.
Zodat jij, zonder wrok of trauma over te dragen op jouw kinderen, verder kan met jou leven.
Dat wat je vader duidelijk niet kan.
Ga daarmee aan de slag.
Geen brief sturen, of reacties van je vader uitlokken.
De kans is groot dat je daarmee alleen jezelf pijn doet. Hij Kan je niet de reactie geven waar jij op hoopt.
Om welke reden dan ook.
Jij kan de cirkel doorbreken door dit een plek te leren geven in je leven.
Door het verdriet, de boosheid, en misschien ook ergens wel wat begrip, er te laten zijn, maar je niet te laten beheersen en beperken.
Verstoten worden door je ouder is heftig.
Je gevoelens zijn heftig.
Daar zit je winstpunt, ga daarmee aan de slag.
Zelf.
Je emoties en gedachten vliegen alle kanten op. Je hebt pijn, verdriet, ook begrip, je wilt je vriend beschermen, bent boos over het onrecht richting vriend en kinderen.
Dat is nogal wat.
Beslissingen nemen vanuit emotie is nooit handig.
Je koopt ook geen huis in volle emotie wel-niet-wel, ach toch maar niet. Daar slaap je over, spreekt erover, laat het inzinken.
Je vader kan je niet veranderen.
Misschien is het wel fijn om eens bij jezelf na te gaan wat je allemaal voelt. Wat ie hem het allerliefste zou willen zeggen vanuit je hart.
Wat je hem zou kunnen zeggen vanuit je verstandelijke begrip voor zijn situatie.
Hoe je dit kan en wil verwoorden naar je kinderen.
Het is logisch dat je zo heen en weer geslingerd wordt door je emoties.
Je bent wanhopig op zoek naar een manier om je vader te kunnen bereiken. Bij hem binnen te komen. Hem terug te krijgen...
De waarheid is dat dat misschien niet lukt.
Of dat nou is omdat hij een dwarse eikel is, een man met een trauma, beginnend dement of gewoon excentriek, het maakt jouw verdriet er niet minder echt of erg om.
Hoogstens kan je een beetje begrijpen waar hij vandaan komt en het hem daardoor minder kwalijk nemen.
Maar je mag het hem nu kwalijk nemen. Je mag boos zijn. Je mag verdrietig zijn. Je mag ontzettend gekwetst en in de steel gelaten zijn.
Jij bent nu je vader kwijt. Terwijl dat niet zo had hoeven zijn.
Als alles anders was.
Maar alles is niet anders.
Alles is zo.
Je vader zit vast in zijn ideeën.
En jullie hebben geprobeerd dat te veranderen, maar dat wil niet. Je kan hem niet veranderen.
Je kan alleen jezelf veranderen.
Jouw reactie, gevoel, gedachten richting hem.
En of je dat nou doet door heel veel te huilen, door dartlpijltjes op zijn foto te gooien, een familieopstelling te doen, een schilderij te maken, de camino te lopen, of door eens met een therapeut te praten.
Jij moet dit een plekje gaan geven.
Zodat jij, zonder wrok of trauma over te dragen op jouw kinderen, verder kan met jou leven.
Dat wat je vader duidelijk niet kan.
Ga daarmee aan de slag.
Geen brief sturen, of reacties van je vader uitlokken.
De kans is groot dat je daarmee alleen jezelf pijn doet. Hij Kan je niet de reactie geven waar jij op hoopt.
Om welke reden dan ook.
Jij kan de cirkel doorbreken door dit een plek te leren geven in je leven.
Door het verdriet, de boosheid, en misschien ook ergens wel wat begrip, er te laten zijn, maar je niet te laten beheersen en beperken.
Verstoten worden door je ouder is heftig.
Je gevoelens zijn heftig.
Daar zit je winstpunt, ga daarmee aan de slag.
Zelf.
zondag 25 mei 2025 om 17:20
En waar lees jij dat ik het zwart-wit stel? Ik zeg notabene toch duidelijk dat ik hem een luldebehanger vind omdat hij geen contact wil, verder zeg ik niets over die man.nerdopviva schreef: ↑25-05-2025 15:13Dat het geen heilige is, maakt hem nog niet meteen een lul de behanger. Waarom zo zwart wit? Het leven bestaat niet uit slecht of goed, het is geen sprookje.
zondag 25 mei 2025 om 17:23
zondag 25 mei 2025 om 17:39
Prachtig geschrevenAvocadeau schreef: ↑25-05-2025 17:06Floor, schrijf die brief, set er alles in wat je op je hart hebt, maar verstuur hem niet.
Je emoties en gedachten vliegen alle kanten op. Je hebt pijn, verdriet, ook begrip, je wilt je vriend beschermen, bent boos over het onrecht richting vriend en kinderen.
Dat is nogal wat.
Beslissingen nemen vanuit emotie is nooit handig.
Je koopt ook geen huis in volle emotie wel-niet-wel, ach toch maar niet. Daar slaap je over, spreekt erover, laat het inzinken.
Je vader kan je niet veranderen.
Misschien is het wel fijn om eens bij jezelf na te gaan wat je allemaal voelt. Wat ie hem het allerliefste zou willen zeggen vanuit je hart.
Wat je hem zou kunnen zeggen vanuit je verstandelijke begrip voor zijn situatie.
Hoe je dit kan en wil verwoorden naar je kinderen.
Het is logisch dat je zo heen en weer geslingerd wordt door je emoties.
Je bent wanhopig op zoek naar een manier om je vader te kunnen bereiken. Bij hem binnen te komen. Hem terug te krijgen...
De waarheid is dat dat misschien niet lukt.
Of dat nou is omdat hij een dwarse eikel is, een man met een trauma, beginnend dement of gewoon excentriek, het maakt jouw verdriet er niet minder echt of erg om.
Hoogstens kan je een beetje begrijpen waar hij vandaan komt en het hem daardoor minder kwalijk nemen.
Maar je mag het hem nu kwalijk nemen. Je mag boos zijn. Je mag verdrietig zijn. Je mag ontzettend gekwetst en in de steel gelaten zijn.
Jij bent nu je vader kwijt. Terwijl dat niet zo had hoeven zijn.
Als alles anders was.
Maar alles is niet anders.
Alles is zo.
Je vader zit vast in zijn ideeën.
En jullie hebben geprobeerd dat te veranderen, maar dat wil niet. Je kan hem niet veranderen.
Je kan alleen jezelf veranderen.
Jouw reactie, gevoel, gedachten richting hem.
En of je dat nou doet door heel veel te huilen, door dartlpijltjes op zijn foto te gooien, een familieopstelling te doen, een schilderij te maken, de camino te lopen, of door eens met een therapeut te praten.
Jij moet dit een plekje gaan geven.
Zodat jij, zonder wrok of trauma over te dragen op jouw kinderen, verder kan met jou leven.
Dat wat je vader duidelijk niet kan.
Ga daarmee aan de slag.
Geen brief sturen, of reacties van je vader uitlokken.
De kans is groot dat je daarmee alleen jezelf pijn doet. Hij Kan je niet de reactie geven waar jij op hoopt.
Om welke reden dan ook.
Jij kan de cirkel doorbreken door dit een plek te leren geven in je leven.
Door het verdriet, de boosheid, en misschien ook ergens wel wat begrip, er te laten zijn, maar je niet te laten beheersen en beperken.
Verstoten worden door je ouder is heftig.
Je gevoelens zijn heftig.
Daar zit je winstpunt, ga daarmee aan de slag.
Zelf.
Dat klinkt goed zoals jij het zegt de brief schrijven maar niet versturenJa inderdaad ik vlieg van links naar rechts, omdat ik mijn vader natuurlijk mis. Omdat hij veel van mijn mooie levens gebeurtenissen niet heeft meegemaakt. Kinderen geen kerst met opa en oma (wel met opa en oma van aanstaande natuurlijk) geen verjaardagen van zijn kleinkinderen.
Inderdaad hij wil ze gewoon niet en dat maakt me soms ook wel woedend. hoe leg ik het uit aan mijn kinderen. Als ze straks ouder worden, en met hun neefjes en nichtjes gaan praten, die wel bij opa en oma mogen komen. Kinderen kunnen hard tegen elkaar zijn, zegt neefje bijvoorbeeld omdat jullie nazi's zijn volgens opa.
zondag 25 mei 2025 om 19:26
Over heel veel moeilijke kwesties in het leven is het altijd verstandig om zo vroeg mogelijk te beginnen met vertellen aan kinderen.floortje1996 schreef: ↑25-05-2025 17:39hoe leg ik het uit aan mijn kinderen. Als ze straks ouder worden, en met hun neefjes en nichtjes gaan praten, die wel bij opa en oma mogen komen. Kinderen kunnen hard tegen elkaar zijn, zegt neefje bijvoorbeeld omdat jullie nazi's zijn volgens opa.
Het mag nooit een verrassing zijn. Door er een familiegeheim van te maken, maak je het alleen maar erger. Dat ze zo vragen naar opa is een teken dat ze weten dat er iets mis is. Dat er spanning op het onderwerp zit.
Voor kinderen bestaan dingen die niet in hun leven zijn namelijk gewoon niet. Maar hoewel opa nooit in hun leven geweest is, vragen ze wel naar hem.
Hoe langer je wacht hoe heftiger het voor ze wordt. Begin met een heel simpel verhaal, dat je steeds verder uit kunt breiden naarmate ze ouder worden.
Het is heel belangrijk dat ze weten dat zij hier niets aan kunnen doen en dat het volledig bij opa ligt. Dat het heel jammer is dat opa zoveel last heeft van zijn verdriet, maar dat hij dat zelf moet oplossen.
Breek het open.
zondag 25 mei 2025 om 19:28
Over heel veel moeilijke kwesties in het leven is het altijd verstandig om zo vroeg mogelijk te beginnen met vertellen aan kinderen.floortje1996 schreef: ↑25-05-2025 17:39hoe leg ik het uit aan mijn kinderen. Als ze straks ouder worden, en met hun neefjes en nichtjes gaan praten, die wel bij opa en oma mogen komen. Kinderen kunnen hard tegen elkaar zijn, zegt neefje bijvoorbeeld omdat jullie nazi's zijn volgens opa.
Het mag nooit een verrassing zijn. Door er een familiegeheim van te maken, maak je het alleen maar erger. Dat ze zo vragen naar opa is een teken dat ze weten dat er iets mis is. Dat er spanning op het onderwerp zit.
Voor kinderen bestaan dingen die niet in hun leven zijn namelijk gewoon niet. Maar hoewel opa nooit in hun leven geweest is, vragen ze wel naar hem.
Hoe langer je wacht hoe heftiger het voor ze wordt. Begin met een heel simpel verhaal, dat je steeds verder uit kunt breiden naarmate ze ouder worden.
Het is heel belangrijk dat ze weten dat zij hier niets aan kunnen doen en dat het volledig bij opa ligt. Dat het heel jammer is dat opa zoveel last heeft van zijn verdriet, maar dat hij dat zelf moet oplossen.
Breek het open. Door je mond te houden bevestig je dat jullie iets hebben om voor te schamen.
zondag 25 mei 2025 om 19:30
floortje1996 schreef: ↑25-05-2025 17:39hoe leg ik het uit aan mijn kinderen. Als ze straks ouder worden, en met hun neefjes en nichtjes gaan praten, die wel bij opa en oma mogen komen. Kinderen kunnen hard tegen elkaar zijn, zegt neefje bijvoorbeeld omdat jullie nazi's zijn volgens opa.
"Door de oorlog haat hij alles wat Duits is, doordat wij Duits zijn (geworden) wil hij niks (meer) met ons te maken hebben"
zondag 25 mei 2025 om 20:32
Eens met Avocadeau. En wat ik ook al zei, schrijf maar verstuur de brief niet.floortje1996 schreef: ↑25-05-2025 17:39Prachtig geschreven
Ja inderdaad ik vlieg van links naar rechts, omdat ik mijn vader natuurlijk mis. Omdat hij veel van mijn mooie levens gebeurtenissen niet heeft meegemaakt. Kinderen geen kerst met opa en oma (wel met opa en oma van aanstaande natuurlijk) geen verjaardagen van zijn kleinkinderen.
Inderdaad hij wil ze gewoon niet en dat maakt me soms ook wel woedend. hoe leg ik het uit aan mijn kinderen. Als ze straks ouder worden, en met hun neefjes en nichtjes gaan praten, die wel bij opa en oma mogen komen. Kinderen kunnen hard tegen elkaar zijn, zegt neefje bijvoorbeeld omdat jullie nazi's zijn volgens opa.
Ik denk dat je het niet met emotie moet vertellen, net als dat je geen beslissingen maakt als je emotioneel bent. En je vertelt jezelf nu 'hij wil ze niet'. Dat ga je natuurlijk niet zo aan je kinderen vertellen. Want dan klinkt het persoonlijk, en dat is het niet (helemaal). Dit is wat jij er nu van maakt. Verstandiger is inderdaad om te zeggen "opa heeft veel meegemaakt met de oorlog en zijn vader, en daardoor wil hij niets met Duitsland te maken hebben." En eventueel "dat vinden wij ook heel jammer en verdrietig." Je moet die woede niet meenemen in het gesprek (want dan doorbreek je die cirkel dus ook niet).
En natuurlijk zijn kinderen hard tegen elkaar. Niet alleen over zulke dingen. Maar je kan ze wel leren om om te gaan met zulke reacties ("dat is niet waar, opa is boos op Duitsland"). Leer ze om mentaal weerbaar te zijn (net als dat je met jezelf gaat doen). Over het logeren, tja. Ik ken genoeg kinderen die nooit gaan logeren bij opa's en oma's. Missen ze het? Of zijn er niet andere (bonus)opa's en oma's? Ga desnoods in zulke weekenden (als je ervan weet) iets anders tofs doen, zoals naar de Efteling ofzo. En wat ik me nog even afvraag; als er veel familieleden pogingen hebben gewaagd om het beter te maken; wellicht kunnen zij dan ook helpen in de manier waarop nichtjes en neefjes erover praten?
zondag 25 mei 2025 om 21:03
Hoezo kan dat niet? Die vriend kan inderdaad niks doen aan wat zijn opa deed, maar vader kan ook zijn gevoel erbij hebben. Het was wel zijn vader.
Een SS'er is wel wat anders dan alleen gedient hebben als Duitse soldaat in de oorlog.
Kan het 80j geleden zijn, maar slavernij maakt ook nog dingen los bij mensen als er over gepraat/gediscussieerd wordt.
Best heftig te lezen dat sommige schrijven zo'n vader wil je dan ook niet meer toch, want wilt zijn klein kinderen niet zien. Klein kinderen zijn niet heilig.
Sowieso "niet oordelen over iets waar je niet geweest bent"
Vraag eens aan huidige soldaten hoe heftig een oorlog is en wat voor trauma het met zich mee brengt. Je weet niet hoe vader is opgevoed door zijn getraumatiseerde ouders destijds. Therapie helpt niet overal bij.
OT
Het is heel verdrietig, maar je kunt mensen niet veranderen of verplichten.
Wellicht kun je nog eens met je vader praten waarom hij echt niet wilt. Wellicht een keer bij ouders zelf met alleen de kinderen beginnen? Dan hoeft hij niet te reizen naar een land dat hij verafschuwd?, maar als je dit al zovaak aangekaart hebt, dan is het ook een keer klaar.
teddydeniffler wijzigde dit bericht op 25-05-2025 21:13
Reden: Toevoeging
Reden: Toevoeging
25.54% gewijzigd
zondag 25 mei 2025 om 21:10
Ik zou naar iedereen (dus naar de familie en naar jouw kinderen) aangegeven dat dit geen normaal gedrag is. En dat opa ziek is in zijn hoofd. Dat is feitelijk ook wat het is. Hij heeft een trauma en is psychisch niet in orde. Geen enkele reden om dat maar goed te blijven praten. Dat jullie daarom niet welkom zijn (zeker de kleinkinderen niet) is absoluut niet te accepteren. Hij had dit al jaren kunnen aanpakken. De hele familie heeft het geprobeerd. Hij kiest niet voor het trauma. Maar dit niet aanpakken is wel een keuze.
Ik hoop dat jullie gewoon welkom zijn op familiebijeenkomsten? Verjaardagen, jubilea, bruiloften etc. Daar loopt hij ook rond toch? En waarom kan oma haar kleinkinderen niet zien? Wat mij betreft kan hij thuisblijven als hij niet met jullie geconfronteerd wil worden. Maar ik zou hem niet uit de weg gaan. Hij is geestelijk niet in orde.
Ik hoop dat jullie gewoon welkom zijn op familiebijeenkomsten? Verjaardagen, jubilea, bruiloften etc. Daar loopt hij ook rond toch? En waarom kan oma haar kleinkinderen niet zien? Wat mij betreft kan hij thuisblijven als hij niet met jullie geconfronteerd wil worden. Maar ik zou hem niet uit de weg gaan. Hij is geestelijk niet in orde.
zondag 25 mei 2025 om 21:17
Nog steeds de gevolgen ervaren van iets ernstigs is niet hetzelfde als kleinkinderen van de schuldigen dat ernstige kwalijk nemen.Teddydeniffler schreef: ↑25-05-2025 21:03Hoezo kan dat niet? Die vriend kan inderdaad niks doen aan wat zijn opa deed, maar vader kan ook zijn gevoel erbij hebben. Het was wel zijn vader.
Een SS'er is wel wat anders dan alleen gedient hebben als Duitse soldaat in de oorlog.
Kan het 80j geleden zijn, maar slavernij maakt ook nog dingen los bij mensen als er over gepraat/gediscussieerd wordt.
"niet oordelen over iets waar je niet geweest bent"
OT
Het is heel verdrietig, maar je kunt mensen niet veranderen of verplichten.
Wellicht kun je nog eens met je vader praten waarom hij er zoveel moeite mee heeft, maar als je dit al zovaak gedaan hebt, dan is het ook een keer klaar.
Ook al woon je in een krot, met de huisdeur kapot. Je weet toch dat ik van je hou.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
