Relaties
alle pijlers
Vader wil zijn kleinkinderen niet leren kennen
zaterdag 24 mei 2025 om 15:41
Hoi allemaal! mijn vader wil mijn kinderen niet leren kennen, en ook niet op mijn huwelijk komen.
Ik ben nu al 8 jaar samen met mijn verloofde en we hebben 2 kinderen een zoontje en dochter.
En dit allemaal vanwege mijn vriend zijn afkomst! Mijn kinderen zijn half Duits.
Mijn vader heeft zijn kleinkinderen dus ook nog nooit gezien Alleen via foto's. Hij is ook nooit bij de geboorte aanwezig geweest,
mijn moeder wel Het doet mijn vriend ook erg pijn. Mijn kinderen begrijpen er ook niks van, ze vragen heel vaak om hun opa en waarom ze daar nooit mogen slapen. Mijn moeder kennen ze daarentegen wel. Mijn moeder is wel heel gek op mijn vriend en mag hem ook heel graag.
Ik zou zo graag willen dat mijn vader zijn kleinkinderen leert kennen en mij naar het altaar wil lopen op mijn huwelijksdag, gelukkig wil mijn broer dit wel doen. Maar toch het liefst zou ik willen dat mijn vader het zou doen en hij uiteindelijk ook zijn kleinkinderen zou leren kennen. Ik ben echt radeloos, iemand enige ervaring hiermee? Ik heb hier 8 jaar geleden een topic over geopend dus voor meer info verwijs ik je naar mijn oude topic toe. relaties/vader-mag-vriend-niet-meer-na- ... ges/407668
Veel liefs Floortje!
Ik ben nu al 8 jaar samen met mijn verloofde en we hebben 2 kinderen een zoontje en dochter.
En dit allemaal vanwege mijn vriend zijn afkomst! Mijn kinderen zijn half Duits.
Mijn vader heeft zijn kleinkinderen dus ook nog nooit gezien Alleen via foto's. Hij is ook nooit bij de geboorte aanwezig geweest,
mijn moeder wel Het doet mijn vriend ook erg pijn. Mijn kinderen begrijpen er ook niks van, ze vragen heel vaak om hun opa en waarom ze daar nooit mogen slapen. Mijn moeder kennen ze daarentegen wel. Mijn moeder is wel heel gek op mijn vriend en mag hem ook heel graag.
Ik zou zo graag willen dat mijn vader zijn kleinkinderen leert kennen en mij naar het altaar wil lopen op mijn huwelijksdag, gelukkig wil mijn broer dit wel doen. Maar toch het liefst zou ik willen dat mijn vader het zou doen en hij uiteindelijk ook zijn kleinkinderen zou leren kennen. Ik ben echt radeloos, iemand enige ervaring hiermee? Ik heb hier 8 jaar geleden een topic over geopend dus voor meer info verwijs ik je naar mijn oude topic toe. relaties/vader-mag-vriend-niet-meer-na- ... ges/407668
Veel liefs Floortje!
maandag 26 mei 2025 om 09:48
floortje1996 schreef: ↑26-05-2025 09:23Goeie vraag Calvijn
Ik heb mijn opa niet gekend hij is overleden in 97.
Van mijn vader weet ik dat het een hele lieve man was. Iemand die er altijd voor zijn gezin was maar dat hij wel een hekel had aan Duitsers en dit dus heeft overgedragen aan mijn vader. Mijn vader vertelde wel dat mijn opa mentaal gebroken was na de bevrijding. Ik kan mij heel goed voorstellen dat hij daar heel erge dingen heeft gezien mijn vaders jeugd is goed geweest heeft hij altijd gezegd. Maar van het eerste huwelijk van mijn vader weet ik weinig tot niets
Ik zal later vandaag wat meer antwoorden geven, want ik ben al aan de late kant heb nog het 1 en andere te doen vandaag.
Dan heeft het ook te maken met zijn horkerige karakter.
Hij is anti-Duits opgevoed, wat ik ergens wel kan begrijpen, maar weigert dat nu los te laten.
Lastig hoor.
Frankly my dear, I don"t give a damn
maandag 26 mei 2025 om 14:20
Dat hij jouw halfzussen ook al niet meer ziet, en jou zo 'makkelijk' aan de kant zet is wel opmerkelijk.
Misschien heb je wat aan het boek 'Let Them' van Mel Robbins. Dat gaat erover dat je mensen maar moet laten zijn wat ze zijn en laten doen wat ze doen. Heb je geen controle over. Maar je hebt wel controle over hoe jij ermee omgaat.
Afhankelijk van hoe jij verder wil met je vader, zou je hem nog wel een brief kunnen sturen. Dan heb je er in ieder geval alles aan gedaan. Als hij dan nog niet wil, dan kun je daar misschien meer vrede mee hebben.
Ik zou er in jouw geval ook wel moeite mee hebben met hoe je moeder zich hierin opstelt. Maar goed, die is alweer eeuwen samen met een hork, dus die zal zich wel moeilijk kunnen losmaken van hem (jammergenoeg).
Misschien heb je wat aan het boek 'Let Them' van Mel Robbins. Dat gaat erover dat je mensen maar moet laten zijn wat ze zijn en laten doen wat ze doen. Heb je geen controle over. Maar je hebt wel controle over hoe jij ermee omgaat.
Afhankelijk van hoe jij verder wil met je vader, zou je hem nog wel een brief kunnen sturen. Dan heb je er in ieder geval alles aan gedaan. Als hij dan nog niet wil, dan kun je daar misschien meer vrede mee hebben.
Ik zou er in jouw geval ook wel moeite mee hebben met hoe je moeder zich hierin opstelt. Maar goed, die is alweer eeuwen samen met een hork, dus die zal zich wel moeilijk kunnen losmaken van hem (jammergenoeg).
maandag 26 mei 2025 om 17:28
Ik had je gegund TO, dat de situatie rondom je vader anders was. Dat hij je vol trots weg zou geven op je trouwdag en een leuke opa voor je kids was.
Na het lezen van dit alles denk ik dat je de hoop moet laten varen. Het lijkt zó diep te zitten en dat in combinatie met het karakter wat je omschrijft… ik geloof niet dat jouw vader het karakter heeft van iemand die kan veranderen. Of die dmv therapie met zichzelf aan de slag wil. Dan wordt contact gekwetst worden en teleurstelling, en is loslaten de beste optie….
Na het lezen van dit alles denk ik dat je de hoop moet laten varen. Het lijkt zó diep te zitten en dat in combinatie met het karakter wat je omschrijft… ik geloof niet dat jouw vader het karakter heeft van iemand die kan veranderen. Of die dmv therapie met zichzelf aan de slag wil. Dan wordt contact gekwetst worden en teleurstelling, en is loslaten de beste optie….
dinsdag 27 mei 2025 om 07:38
dinsdag 27 mei 2025 om 08:38
Dit hebben we de kinderen heel duidelijk gemaakt, dat het niet aan hun ligt.
Maar dat opa gewoon nog heel boos is op Duitsland en Duitse mensen.
Daarop kwam er van de oudste wel de vraag ´´waarom opa nog steeds zo boos is op Duitsland, en papa´´ Daarop hebben we geantwoord omdat de opa van papa en mijn opa het niet met elkaar eens waren. Net als dat jij soms wel het niet eens bent met een vrendje van school, maar dat het bij mijn vader nog veel pijn doet.
Dit leken de kinderen wel goed op te pakken. Daarna zijn ze vrolijk verder gaan spelen.
Ik hoop echt dat we zo een goed begin hebben gemaakt. En naarmate ze ouder worden, zullen ze natuurlijk ook hun familiegeschiedenis te weten komen
Ik vind ze nu nog iets te jong, om al te gaan vertellen over concentratiekampen. En de andere verschrikkingen die er zijn gebeurd
Maar dat opa gewoon nog heel boos is op Duitsland en Duitse mensen.
Daarop kwam er van de oudste wel de vraag ´´waarom opa nog steeds zo boos is op Duitsland, en papa´´ Daarop hebben we geantwoord omdat de opa van papa en mijn opa het niet met elkaar eens waren. Net als dat jij soms wel het niet eens bent met een vrendje van school, maar dat het bij mijn vader nog veel pijn doet.
Dit leken de kinderen wel goed op te pakken. Daarna zijn ze vrolijk verder gaan spelen.
Ik hoop echt dat we zo een goed begin hebben gemaakt. En naarmate ze ouder worden, zullen ze natuurlijk ook hun familiegeschiedenis te weten komen
Ik vind ze nu nog iets te jong, om al te gaan vertellen over concentratiekampen. En de andere verschrikkingen die er zijn gebeurd
dinsdag 27 mei 2025 om 08:50
Ik denk dat je een goede basis hebt gelegd!
Wanneer ze toe zijn aan de zwaardere onderdelen van het verhaal, kunnen alleen jullie bepalen. Dat verschilt per kind.
Ze zullen vanzelf dingen op gaan pikken en die koppelen aan jullie verhaal. De tweede wereldoorlog zit overal in onze maatschappij.
Mijn leidraad is altijd: als je de vraag stelt, krijg je eerlijk antwoord. Ik poeier mijn kinderen niet af met: 'daar ben je te jong voor'.
Ik geef ze een versimpelde versie van de waarheid en laat aan hen of ze meer vragen gaan stellen.
Het hoeven ook niet allemaal zware gesprekken te zijn, waarvoor jullie speciaal om de tafel gaan.
Ik merk dat er af en toe een vraag komt van de achterbank of tijdens het boodschappen doen. Ik denk dan soms dat het een zwaar gesprek moet worden, maar meestal blijken ze met een kort antwoord al prima tevreden.
Het is een verdrietig onderwerp, maar jullie hebben invloed op hoe zwaar ze het gaan ervaren.
Wanneer ze toe zijn aan de zwaardere onderdelen van het verhaal, kunnen alleen jullie bepalen. Dat verschilt per kind.
Ze zullen vanzelf dingen op gaan pikken en die koppelen aan jullie verhaal. De tweede wereldoorlog zit overal in onze maatschappij.
Mijn leidraad is altijd: als je de vraag stelt, krijg je eerlijk antwoord. Ik poeier mijn kinderen niet af met: 'daar ben je te jong voor'.
Ik geef ze een versimpelde versie van de waarheid en laat aan hen of ze meer vragen gaan stellen.
Het hoeven ook niet allemaal zware gesprekken te zijn, waarvoor jullie speciaal om de tafel gaan.
Ik merk dat er af en toe een vraag komt van de achterbank of tijdens het boodschappen doen. Ik denk dan soms dat het een zwaar gesprek moet worden, maar meestal blijken ze met een kort antwoord al prima tevreden.
Het is een verdrietig onderwerp, maar jullie hebben invloed op hoe zwaar ze het gaan ervaren.
donderdag 29 mei 2025 om 00:07
Goed dat jullie het erover hebben samen.
Laat het ook vooral gewoon weer een tijdje sudderen, en kijk af en toe even hoe het nu voelt.
Met je kinderen vind ik het mooi dat je uitlegt op hun niveau.
Hoewel de overgroot opas elkaar eigenlijk niet gekend hebben. Ze vochten allebei aan een andere kant in de oorlog.
Zonder goed of fout te benoemen is dat heel duidelijk voor kinderen denk ik.
Inderdaad met als bij ruzie in de klas of bij hen.
Dat iemand daarna soms nog heel lang boos of verdrietig kan blijven.
Tegen de tijd dat ze toe zijn aan de oorlog in zijn algemeen bespreken kan je dat doen.
En pas daarna, als ze een goed beeld hebben van hoe het zat, kan je eens rustig vertellen over de rollen van beide overgrootvaders. Of niet. Want eerlijk, wat doet het er toe wat iemands overgrootvader deed of vond.
Verwacht niet van jezelf dat je nu niet meer verdrietig, boos of gefrustreerd meer bent he?
Afgewezen of verstoten worden door een ouder is gewoon moeilijk en pijnlijk.
Daar mag je nog steeds van alles bij voelen en van vinden.
Laat het ook vooral gewoon weer een tijdje sudderen, en kijk af en toe even hoe het nu voelt.
Met je kinderen vind ik het mooi dat je uitlegt op hun niveau.
Hoewel de overgroot opas elkaar eigenlijk niet gekend hebben. Ze vochten allebei aan een andere kant in de oorlog.
Zonder goed of fout te benoemen is dat heel duidelijk voor kinderen denk ik.
Inderdaad met als bij ruzie in de klas of bij hen.
Dat iemand daarna soms nog heel lang boos of verdrietig kan blijven.
Tegen de tijd dat ze toe zijn aan de oorlog in zijn algemeen bespreken kan je dat doen.
En pas daarna, als ze een goed beeld hebben van hoe het zat, kan je eens rustig vertellen over de rollen van beide overgrootvaders. Of niet. Want eerlijk, wat doet het er toe wat iemands overgrootvader deed of vond.
Verwacht niet van jezelf dat je nu niet meer verdrietig, boos of gefrustreerd meer bent he?
Afgewezen of verstoten worden door een ouder is gewoon moeilijk en pijnlijk.
Daar mag je nog steeds van alles bij voelen en van vinden.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
