Slechte relatie met broer; wat te doen?

Ik heb een oudere broer die van kleins af aan naar gedrag vertoont. Broer is dominant (dingen moeten altijd gaan zoals hij dat wil), autoritair, veroordelend, heeft geen begrip en kan zich moeilijk tot niet inleven in een ander. Doet bij tijd en wijle ook rare dingen, zoals mij aanspreken op mijn decolleté (ik heb vrijwel nooit een decolleté) en mij beschuldigen dat ik pornofoto’s had gemaild, wat bewijsbaar niet zo was. En dan geen excuses geven.

Als klein meisje was ik een zacht type en onder de indruk van mijn broer. Dat heeft ervoor gezorgd dat ik nooit grenzen heb gesteld aan zijn gedrag. Mijn zus is een ander type en heeft broer altijd lik op stuk gegeven en op zijn plaats gezet. Daarom flikt broer het bij zus minder, en als broer het weer eens probeert wordt hij gelijk terecht gewezen. Mij lukt dat niet. Ik bevries. Daardoor is mijn broer jarenlang (ik ben eind 40) steeds maar weer over mijn grenzen heen gegaan.

Ongeveer 15 jaar geleden heb ik flinke ruzie met broer gehad. Hij zei toen iets zeer kwetsend. Ik heb hem toen een tijdje niet gezien. Mijn broer heeft (inmiddels volwassen) kinderen, die zelf afgelopen paar jaar kinderen hebben gekregen. Ik ben broer na ongeveer een klein jaar na de ruzie weer gaan zien, omdat ik het contact met nichtjes niet wilde verliezen. En omdat mijn ouders er tussen zaten. Zij durven geen weerwoord aan broer te geven. Daarna is het nare gedrag eigenlijk gewoon door gegaan.

Vorig jaar was ik er na een incident helemaal klaar mee. Mijn lichaam (niet eens mijn hoofd) zegt sindsdien in zijn aanwezigheid ‘je moet hier vandaan, ga weg van de situatie’. Beetje lastig uit te leggen. En doordat dingen zo blijven malen in mijn hoofd werd ik verkrampt en gestresst. Ik heb besloten dat ik hem zo min mogelijk ga tegenkomen. Ik ga niet meer naar zijn verjaardag, en naar de verjaardag van mijn ouders op een ander moment dan de rest van de familie. Zus weet van mijn situatie rondom dit onderwerp en begrijpt dit. Ik kan daar gewoon op andere momenten komen.

Het heeft geen zin om dit met broer te bespreken (eerder een poging toe gedaan). Hij begrijpt het niet. En als je dingen gaat uitleggen, met voorbeelden, is dat voor hem alleen maar voeding om verder door te gaan. Als hij niet mijn broer was, had ik hem 25 jaar geleden al uit mijn leven gezet. Het blijft na elk incident dagen, soms weken zo enorm door mijn hoofd spoken, telkens gebeurtenissen die zich maar blijven herhalen in mijn hoofd. En wat ik had moeten doen of zeggen. Het is heel vermoeiend en vergalt een deel van mijn leven.

Nu mijn dilemma. Ik wil mijn broer niet meer zien. Dat werd afgelopen weekend mij weer eens duidelijk na een kleinerende opmerking. Maar dan zie ik mijn nichtjes (en hun kinderen) ook niet meer. Ik vind dat heel moeilijk. Ik heb een matige band met ze, voornamelijk omdat broer zich vroeger naar ons (ouders, mijn zus en ik) zich ook op een bepaalde manier heeft opgesteld. Maar ik heb niet veel familie, heb zelf helaas geen kinderen kunnen krijgen, en dat maakt het heel moeilijk voor mij om die knoop door te hakken.

Wat zouden jullie doen? Zien jullie nog andere mogelijkheden? Zijn er dingen die ik over het hoofd zie?

Het is een langer verhaal geworden dan gedacht

Itsnojoke schreef: ↑

08-06-2025 22:30

De kinderen van je broer zijn volwassen. Waarom kun je ze niet zien zonder contact te hebben met je broer?

Not_so_perfect schreef: ↑

08-06-2025 22:32

Dat iemand je broer is, dus een bloedband, vind ik persoonlijk geen reden om contact te houden. Als iemand zó slecht op je gevoel speelt dat je er letterlijk lichamelijk last van hebt moet je voor jezelf kiezen, dan maar geen contact. Je nichtjes zijn inmiddels zelf volwassen dus als jij een goede band met hen wil, of in elk geval regelmatig contact dan heb je je broer daar toch niet voor nodig lijkt mij? Je kan ze toch gewoon eens uitnodigen voor een verjaardag, een barbecue oid? Ik vraag hier de kinderen van mijn schoonzussen/zwagers ook wel eens te eten, een spelletjesavond of gourmetten.

Dank voor jullie reactie. Mijn broer zal dan ook gewoon komen (ik woon ver weg van familie en kan niet eventjes zo langs gaan). Ongeacht gaat daar gedoe van komen. Mijn broer heeft graag de touwtjes in handen. Als ik hem niet meer zie en zijn (klein)kinderen wel, dat zou in zijn hoofd niet bestaan. Ik heb niet een dusdanige relatie met mijn nichtjes dat ik dit met hen zou kunnen bespreken.

framboise-t schreef: ↑

09-06-2025 00:07

Wat lastig, ik spreek wel af met volwassen neefjes/nichtjes zonder hun ouders, vind ik heel normaal eigenlijk, en leuk. ik vertel het sibling vaak niet eens vantevoren, ik bedoel, ze zijn toch volwassen. Maar ik heb altijd wel goed contact gehad, dat maakt het makkelijker.

Ik vind het overigens heel goed dat je hem vermijdt. Familiedynamiek is heel moeilijk om te veranderen en zeker als de andere partij je voortdurend terugduwt in een rol die je niet past, dan lukt het bijna niet om je daar aan te onttrekken.

Ik snap dat jullie zeggen spreek dan gewoon apart af met nichtjes. Ik zou uiteraard niet tegen broer zeggen dat ik een afspraak met ze heb. Er spelen alleen andere dingen mee. Ik wil er niet teveel over uitweiden, maar daar gaat gedonder van komen en daar heb ik geen zin in. Ik heb al teveel shit gehad van die man.

Klopt, het lukt me niet om aan die rol te ontsnappen. Het frustrerende is, in de rest van mijn leven, vrienden, kennissen, collega’s, laat ik niet over me heen lopen. Ik heb in het verleden een vriendin gehad die ook dominant was en voor mij dingen bepaalde, en daar heb ik een gloeiende hekel aan. Dat was einde vriendschap, daar zij daarin niet ging veranderen.

Not_so_perfect schreef: ↑

09-06-2025 00:35

Hoe jammer ook, maar dan zou ik het gewoon loslaten. Je eigen rust en geluk is zoveel belangrijker. En als je echt een goede band gehad zou hebben met de volwassen nichtjes dan zouden ze toch wel langs komen, dus blijkbaar is die band niet zó hecht als je graag zou willen, dan zou ik het verder los proberen te laten. Ik denk ook niet dat je echt een andere optie hebt als ik je verhaal zo lees.. sterkte in elk geval!

Dank je wel! Ik vrees dat dat inderdaad het geval is. Ik vind het alleen zo moeilijk om die knoop door te hakken. Dat doet pijn.

Jezebel schreef: ↑

09-06-2025 01:54

Wat voor broer maakt zich nou druk om het decollete van zijn zus?? Dat is toch echt belachelijk. Ik zou hem uitlachen. Oh en als dit normaal voor zijn doen is, uit je leven laten.

Tsja, normaal zou ik dat ook doen. Maar ik bevries gewoon.

Danae schreef: ↑

09-06-2025 08:23

Ik vind het best erg dat je ouders nooit paal en perk hebben gesteld aan hoe je broer met jou omging en nu hem laten komen als iedereen er is maar jou op een ander moment waar je dan heel dankbaar voor moet zijn dat je nog mag komen.

Dat is zo. Mijn ouders hebben ergere dingen dan dit nagelaten. Ik heb hulp gezocht en wat betreft mijn ouders het min of meer een plekje kunnen geven. Ik heb er tegenwoordig geen moeite mee om in geval van mijn ouders voor mezelf te kiezen ipv voor hen.

Frizz schreef: ↑

09-06-2025 08:24

Toevallig verscheen net deze op mijn tijdlijn, wellicht heb je er iets aan;
https://www.psychologie.nl/artikel/kun- ... XGK3qS6Y0w

Dank je, die ga ik lezen!

Phlox24 schreef: ↑

09-06-2025 10:15

De band met je nichtjes is matig. Wat haal jij uit die relatie? Of je wil puur de relatie behouden omdat het nu eenmaal familie is? Willen de nichtjes de relatie wel in stand houden?

Ga eens bij ze op bezoek als jouw broer er niet is.

Ik denk dat het goed is als je ook professionele hulp zoekt, je hebt veel meegemaakt met je broer.

Wat ik haal uit de relatie? Dat is een goede vraag. Niet heel veel vrees ik. Maar ook weer niet niets. Zij zijn anders dan hun vader en laten mensen wel in hun waarde. Ik moet er verder over nadenken.

Ja ik wilde al een afspraak maken met de POH, gewoon al alleen om eens een blik van een zorgverlener hierover te krijgen. Ik kan over het onderwerp goed praten met man en 2 vriendinnen, en ook een collega die een beetje in dezelfde situatie zit, maar dan blijf je steeds een beetje in dezelfde gedachtencirkel zitten.

Dank jullie in ieder geval voor de reacties! Het helpt me in die zin dat ik het voor mezelf iets helderder krijg.