Advies hond

Er is hier vast iemand die me advies kan geven over iets waar we tegenaan lopen. We hebben al jaren jachthonden. Actieve honden, maar we hebben regelmatig uitzonderingen op de regel gehad. We zijn een jong gezin met drie kinderen tussen de 4-9 jaar.
Op het moment hebben we een jachthond van 10. Dat is zo’n uitzondering op de regel, rustige stabiele hond. Binnen slaapt ze, buiten gaat ze achter vogeltjes aan. Ze is nog erg goed voor haar leeftijd, hoewel de ouderdomskwaaltjes nu langzaamaan beginnen te komen.
November 2023 hebben we een tweede hond erbij genomen. Een Duitse staande langhaar. Dit is vanaf het begin af aan een rollercoaster geweest. Het zindelijk maken ging erg moeizaam, ze leerde graag de ‘huis en tuin’ trucjes, loopt perfect aan de lijn, gaat goed met de andere hond en heeft een enorm lief karakter. Maar haar enthousiasme is echt niet te temperen. Iedereen in huis wordt er echt knettergek van. Als we thuis komen worden alle kinderen omver gesprongen (vooral kindjes die komen spelen is het extra vervelend), hond is dan niet te corrigeren en is echt een stuiterbal. Ze is dan niet gevoelig voor wat voor correctie dan ook. Opsluiten is geen optie, ze krijgt deuren open (of alle klinken gaan vervangen maar dan nog hebben we niet echt een geschikte ruimte om ze voor langere tijd vast te zetten. Ook gasten die onverwachts langskomen kan je niet op inspelen want die staan gewoon ineens binnen).
Het is zo goed bedoelt van haar, want het is puur enthousiasme en blijheid, maar het is voor ons erg vervelend. Ze is vrij groot en dus lomp. Een kind heeft er weinig tegen te vertellen.
Hoe pakken we dit probleem aan?

Ze hebben buiten veel ruimte om vrij rond te lopen. We wandelen met ze, maar ze poept/plast niet tijdens wandelingen? Zo gauw we thuis zijn, gaat ze thuis in de tuin zitten. Dat wordt netjes opgeruimd, maar vind het niet prettig. Als we weg gaan zitten ze ook in de tuin, maar alles wat van stof is moet weg. Daar is ze erg fanatiek op, ondanks dat ze stikt van het speelgoed.
Het smerigste van allemaal; ze eet de poep van de andere hond op..

Ik ben veel thuis, dus langer dan 1-2 uur zitten ze eigenlijk nooit alleen.
Wekelijks gaat ze naar een (jacht)cursus, waar ze het wel erg goed doet.

Ze zit natuurlijk in de puberteit, dat zal nog wel een half jaar duren. Ze is binnenshuis (zonder gasten) al een stuk rustiger geworden als een jaar geleden en nogmaals; ze is ook zo enorm lief! Echt een enorme knuffelaar.
Is dit een kwestie van stug volhouden wbt corrigeren en hopen dat dit na de puberteit rustiger wordt? Hulp inschakelen van een professional?
Aangezien we dagelijks wel zitten met meerdere mensen/kinderen aan bezoek, storen we ons hier vaak aan. De kinderen willen de hond niet in de buurt hebben als ze hier afspreken. Als ze eens rennen gaat de hond mee rennen/in de weg lopen/mee spelen/bal afpakken. Opnieuw; goed bedoeld, maar niet gewenst.

Soms heb ik spijt dat we haar in huis genomen hebben. En ik schaam me ervoor om dat te zeggen. Maar het is zo druk bovenop een gezin met drie kinderen. Ik mis de rust die we hadden. Ik wil heel graag dat we dit kunnen laten werken want tegelijkertijd ben ik zo gek op haar.

Jules schreef: ↑

13-06-2025 09:07

Een collega van mij had hetzelfde. Jaren geleden een hond geadopteerd en gaat perfect. Tweede hond erbij maar wat jij beschrijft zo was het bij haar ook. Ze kon geen deur openlaten, heel druk in het gezin etc. Ook superlief maar ze heeft besloten om een ander adres te zoeken. Via FB, was een speciaal ras vanuit het buitenland. Mensen gevonden met al een hond als deze, gekeken of de klik er was. Adoptieburo is ook nog gaan kijken want ze kreeg bij ongeschikt geen toestemming om die hond daar te plaatsen. Maar het was wel goed, wat oudere mensen en geen kinderen dus zo is het opgelost. Ergens in de Achterhoek met veel natuur waar de hond goed op zijn plaats is.
Nooit je hond op MP zetten of teveel via via via weg doen.

Ik heb onlangs ook nog bemiddeld met 4 katten die tijdelijk ergens zaten, tijdelijke opvang. In mijn omgeving was iemand die op zoek was naar 2 katten vanwege overlijden andere katten. En die vrouw heeft ze alle 4 genomen, zo lief.

Ik zal eerlijk zeggen dat een ander thuis zoeken voor haar al vaak door mijn hoofd heeft gespookt. Maar voordat dat serieus ter sprake komt, wil ik weten dat ik alles geprobeerd heb om haar wel binnen het gezin te laten passen. Zeker gezien er hier in huis altijd een hond zal zijn. Het voelt heel dubbel om er een weg te doen en een ander te halen over een tijd.
Maar soms is die klik er niet en is er geen andere optie natuurlijk.

noekske74 schreef: ↑

13-06-2025 09:48

Hoe denkt je partner over herplaatsing van de hond? Want als je dat beslist moet je daar echt samen achter staan. Ook als je besluit haar te houden trouwens. Misschien kan er een keer een trainer van de jachtcursus met jullie thuis meekijken?
Zij hebben vaak jarenlange ervaring.

Het zou voor hem ook echt een laatste optie zijn. Er heeft voor hem al veel werk in de hond gezeten met de jachtcursus. Ze wordt ook actief ingezet op het veld tijdens het seizoen. Voor hem zou het een extra zure appel zijn. Maar tegelijkertijd weet ook dat ik zit te kijken met de dagdagelijkse dingen van de hond terwijl hij werkt.

De jachthondentrainer is echt van de oude stempel. Super wbt de jachtcursus, maar reguliere opvoeding zijn ze erg hard in. Zijn advies kwam eigenlijk neer op twee opties: vaker opsluiten in een kennel (maar m.i. ga je het daar alleen maar meer de hand in werken want energie niet kwijt kunnen dus is dat het investeren waard? Ik sta daar niet achter. Het is buiten een jachthond namelijk ook een gezinshond.) of goed op zijn donder geven met corrigeren op het moment zelf. Maar daar is ze dus totaal niet gevoelig voor. Meer input had hij zelf niet echt.

Wombat schreef: ↑

13-06-2025 10:02

Heb je de standbeeldmethode al geprobeerd?
Zo gauw de hond je totaal bespringt uit enthousiasme: stil gaan staan als een standbeeld, geen enkele reactie geven. Gaat de hond uiteindelijk rustig voor je zitten: knuffels en belonen.
Zo kregen wij onze stuiterbal aan de rustige(re) begroeting.
Duurde wel even voordat het kwartje viel hoor.

Dit valt voor mij en man zeker wel te proberen. Alleen denk ik dat de boodschap niet over komt gezien de kinderen echt niet (kunnen) blijven staan als de hond ze om beukt. En maar half toepassen zal dan ook niet veel effect hebben lijkt me? Als ik alleen thuis kom (zonder kinderen) is het overigens ook minder erg. Dan reageert ze enthousiast, maar weet ze ook dat ze terug moet blijven. Dan is ze wel enigszins te temperen.

minoes5 schreef: ↑

13-06-2025 09:52

Het lijkt mij erg verstandig en ook eerlijk naar jezelf, je gezin en naar je hond, dat je eerst hulp inschakelt van een gedragstrainer die bij je thuiskomt en adviezen en begeleiding biedt bij het opvoeden van jullie hond.
Dat zou mijn eerste stap zijn.

Hier begin ik ook naar te neigen. Alleen vind ik het lastig te filteren waar aan te bellen. Zogenaamde experts schieten als paddenstoelen uit de grond en rekenen een prijs waar je bang van wordt. Maar dat is even een kwestie van uitzoeken en verdiepen.

Tavistock schreef: ↑

13-06-2025 10:09

Wij hebben ook een jachthond en ik herken wat jij zegt over enthousiasme wel. Komt ze uiteindelijk wel tot rust? Als ze een beetje aan de kinderen gewend is?

Bij ons doen we de hond in de bench als het bezoek binnenkomt, en pas als hij rustig in de bench ligt, mag hij eruit om gedag te zeggen. Dat haalt de eerste onbesuisde energie er al wat uit. Verder hebben wij de kinderen heel duidelijk aangeleerd hoe ze de hond kunnen benaderen en handelen. De hond luistert dus ook heel goed naar hen als ze 'zit' of 'af' zeggen. Maar goed, de hond wil blijven spelen en de kinderen zijn er natuurlijk wel eens klaar mee. Dan gaan ze uit elkaar: hond op de ene plek, kinderen op de andere.

Overigens nooit de kinderen alleen laten met de hond hè, hoe lief ook.

Slaapt je hond genoeg? Uit je verhaal maak ik op dat je geen bench gebruikt? Dat maakte bij ons wel al het verschil. Onze hond komt uit zichzelf niet tot rust, die had de bench nodig om de uit-knop te vinden. Toen we hem op gezette tijden die rust verplicht gaven, ging het 100x beter.

Ze komt wel zelf tot rust weer. Het is met name de begroeting waar het de mist in loopt. En wanneer de kinderen ineens van rustig naar druk gaan, gaat de hond ook gelijk weer ‘aan’.

Bench hebben we inderdaad in het begin gehad, die zou ik weer eens terug moeten zetten. Toen weg gehaald omdat ze daar met z’n twee niet in pasten en ze dan samen de voorkeur gaven aan hun mand. Goede tip om die weer terug te zetten. Ding was me een doorn in het oog in de gang, maar even opsluiten als ik de kinderen ga halen bijvoorbeeld om haar vervolgens aan de riem te kunnen doen en te sturen tijdens de begroeting in plaats van thuis komen met een enorm welkomstcomité is al een goede start.

Als dat een goede optie blijkt, kan ik altijd nog iets van een meubel zoeken dat er wel leuk uit ziet waar een kooi/bench in verwerkt zit oid.

Slapen doet ze trouwens als de beste. Languit op de rug met vier poten omhoog. Kinderen komen me even melden dat ‘de hond kapot is’ als ze dat zien.

Catco schreef: ↑

13-06-2025 10:52

Dit is toch echt een specifiek iets om te trainen, hier bij de vorige hond vanaf begin getraind , zodra de bel gaat of er wordt geklopt moest hij op zijn plaats blijven, in het begin met riem erheen begeleid, erbij gebleven tot er rust kwam en pas op commando van de plaats af.
Ik trainde daarnaast met het opgenomen geluid van geklop of aanbellen zonder dat er iemand was.

Daarna was het gewoon duidelijk er kwam visitie en ik zei alleen maar "plaats" en dan ging hij zitten / liggen en kwam pas als ik het zei.

Er zijn genoeg manieren om het te trainen , je kan ook met de riem in de woonkamer staan en wachten tot de hond in rust stand ligt/zit , naja genoeg te vinden tegenwoordig.

Dit hebben wij ook zeker geprobeerd. Maar het nadeel bij ons is dat we geen voordeur hebben. Mensen staan ineens binnen en dan ben je eigenlijk al te laat. Met kinderen die na schooltijd mee komen valt er wel meer op te anticiperen.

Bedankt voor de tips allemaal! Ik ga in ieder geval de bench straks uit het stof trekken en eens goed graven naar een goede betrouwbare trainer hier in de buurt. Zoals ik eerder al zei, ik wil er alles aan gedaan hebben voor drastische beslissingen überhaupt op tafel zouden komen. Maar hoop vooral dat er nu met een hoop werk/aandacht en einde puberteit straks we over een half jaar lachend terug kijken op deze ‘problemen’.