Relaties
alle pijlers
Sinterklaas met familie
zondag 22 september 2024 om 19:47
Het is weer zover, het sinterklaasfeest in de familie wordt gepland. Datum wordt geprikt en iedereen wordt alweer helemaal enthousiast. Behalve ik 
Context: het betreft mijn schoonfamilie, van huis uit ben ik sowieso niet zo groot geworden met Sinterklaas. We vierden het wel maar toen we daar in onze tienertijd mee stopten, vond ik dat nooit erg. Als kind vond ik de cadeautjes uiteraard leuk, al het gebeuren er omheen eerder eng en later gewoon niet zo boeiend.
Schoonfamilie daarentegen leeft zo ongeveer voor Sinterklaas, dit is echt de grootste feestdag van het jaar. Tien jaar geleden vond ik dat prima, inmiddels zijn er kleinkinderen bij gekomen (ook van onszelf) en vind ik het meer één groot hebberig graaifeest geworden waarbij de kinderen compleet hyperactief en hysterisch worden.
Maar wat doe je dan? Aangeven dat we het met ons eigen gezin gaan vieren zonder alle neefjes/nichtjes enzo? Me er maar weer gewoon overheen zetten en de hele heisa elk jaar voorbereiden en die ene dag nou maar gewoon geven voor de schoonfamilie? Het is uiteindelijk maar één dag maar ik vind er echt helemaal niks aan en zou het veel liever thuis met onze eigen kinderen gezellig vieren.
Context: het betreft mijn schoonfamilie, van huis uit ben ik sowieso niet zo groot geworden met Sinterklaas. We vierden het wel maar toen we daar in onze tienertijd mee stopten, vond ik dat nooit erg. Als kind vond ik de cadeautjes uiteraard leuk, al het gebeuren er omheen eerder eng en later gewoon niet zo boeiend.
Schoonfamilie daarentegen leeft zo ongeveer voor Sinterklaas, dit is echt de grootste feestdag van het jaar. Tien jaar geleden vond ik dat prima, inmiddels zijn er kleinkinderen bij gekomen (ook van onszelf) en vind ik het meer één groot hebberig graaifeest geworden waarbij de kinderen compleet hyperactief en hysterisch worden.
Maar wat doe je dan? Aangeven dat we het met ons eigen gezin gaan vieren zonder alle neefjes/nichtjes enzo? Me er maar weer gewoon overheen zetten en de hele heisa elk jaar voorbereiden en die ene dag nou maar gewoon geven voor de schoonfamilie? Het is uiteindelijk maar één dag maar ik vind er echt helemaal niks aan en zou het veel liever thuis met onze eigen kinderen gezellig vieren.
donderdag 3 juli 2025 om 09:19
Ja echt super frustrerend, deze dynamiek.Dropdrop schreef: ↑03-07-2025 08:59Maar dat je dat vreselijk vindt hoort toch ook gewoon zo?
Dat ze de spullen hebben om mee te doen met activiteiten op school is toch gewoon een basis verantwoordelijkheid van de ouders?
Dat ze de juiste documenten hebben om mee te kunnen op vakantie ook.
Het behoort mijn inziens tot het absolute minimum als ouder.
Het lastige is dat je daardoor nooit kunt ontsnappen aan de dynamiek, want hij heeft je 'bij de ballen'. Jij gaat de kinderen niet laten lijden onder zijn desinteresse.
Hij doet lekker nonchalant en denkt nergens aan en jij begint te rennen.
En ipv waardering ben jij de hysterische stresskip die altijd loopt te zeiken.
donderdag 3 juli 2025 om 10:10
smorre schreef: ↑03-07-2025 07:14Een aantal mensen stuurt in dit topic duidelijk aan op een scheiding. Als jij dat niet wil en het nog wél wil proberen, dan moet je daarvoor gaan denk ik.
En dan heb je de consequenties te aanvaarden, in ieder geval tijdelijk.
Dus ja, dan sta je met een verlopen paspoort bij de douane. En ja, dan gaat je kind zonder gymtas naar school.
Klopt. Maar dan stuur je de douanemeneer door naar je man en je verdrietige kind ook. En dan zelf op je handen zitten. Anders gaat dit nooit veranderen.
Dus: kiezen wat je wil. Je hóeft niet te scheiden he? Maar je weet in elk geval dat je op deze manier niet doorwil. De enige persoon die jij kan veranderen ben jijzelf.
Als je doet wat je deed,
Krijg je wat je kreeg.
Daar komt het inderdaad toch echt op neer. Dat is echt een rotweg, maar áls je nog door wil zul je het toch echt op deze manier moeten gaan doen. Een andere manier is er niet meer, afgezien van tóch accepteren dat hij geen enkele verantwoordelijkheid draagt.
donderdag 3 juli 2025 om 10:21
Of: je legt je erbij neer.smorre schreef: ↑03-07-2025 07:14Een aantal mensen stuurt in dit topic duidelijk aan op een scheiding. Als jij dat niet wil en het nog wél wil proberen, dan moet je daarvoor gaan denk ik.
En dan heb je de consequenties te aanvaarden, in ieder geval tijdelijk.
Dus ja, dan sta je met een verlopen paspoort bij de douane. En ja, dan gaat je kind zonder gymtas naar school.
Klopt. Maar dan stuur je de douanemeneer door naar je man en je verdrietige kind ook. En dan zelf op je handen zitten. Anders gaat dit nooit veranderen.
Dus: kiezen wat je wil. Je hóeft niet te scheiden he? Maar je weet in elk geval dat je op deze manier niet doorwil. De enige persoon die jij kan veranderen ben jijzelf.
Als je doet wat je deed,
Krijg je wat je kreeg.
TO blijft getrouwd, verwacht niks meer van man.
Ze weet bij voorbaat al dat hij de gymtas, de verjaarscadeautjes, de paspoortaanvraag, de balletuitvoering, het afzwemmen, de mazelen, de spreekbeurt, de tafels, het veterstrikdiploma, de schooltuintjes, de sinterklaassurprises, het profielwerkstuk, de Franse woordjes, de slaapfeestjes, en al die duizenden andere dingen gaat 'vergeten'. En doet het dus zelf.
Ik heb andere verwachtingen van mijn partner, en meer mensen die hier lezen ook, denk ik.
Maar als TO niet wil scheiden, dan is dit waar het op neerkomt.
Wat eten we vanavond?
donderdag 3 juli 2025 om 10:33
Toch inderdaad zoveel mogelijk op je handen gaan zitten. De vraag is namelijk denk ik ook hoe ver het dan daadwerkelijk komt. Nu weet je het niet, omdat je nagenoeg altijd al voortijdig in het gat springt. Maar als hij die vakantie dichterbij ziet komen, gaat hij misschien wel tot actie over. Als de leerkracht hem ipv jou aanspreekt op het te laat komen wellicht ook. Het lijkt me idd ook de enige optie die je hebt, als scheiden het (nu) niet voor je is. Je erbij neerleggen en alles zelf regelen, is denk ik (meer nog dan op je handen zitten) olie op het vuur om zelf vreselijk te verzuren en te verharden.
donderdag 3 juli 2025 om 10:44
Dus de enige manier om vader zijn gezin niet meer te laten verwaarlozen, is door mee te gaan doen met het verwaarlozen?
Dat is toch krankzinnig? En ontzettend verwarrend voor de kinderen?
Zij is nu de enige constante factor waar ze op kunnen rekenen en nu moet ze haar kinderen laten bungelen om haar man op te voeden?
donderdag 3 juli 2025 om 11:48
Dit vind ik een hele goeie. Moet ie wel opnemen natuurlijk.Lalaloepsie schreef: ↑03-07-2025 10:42Jouw burn-out kun je als aanleiding gebruiken om zijn mobiele nummer overal (bij de school, bso, artsen en instanties) in te vullen als eerste aanspreekpunt.
donderdag 3 juli 2025 om 13:03
Eens. Ik zou dit niet kunnen.Dropdrop schreef: ↑03-07-2025 10:44Dus de enige manier om vader zijn gezin niet meer te laten verwaarlozen, is door mee te gaan doen met het verwaarlozen?
Dat is toch krankzinnig? En ontzettend verwarrend voor de kinderen?
Zij is nu de enige constante factor waar ze op kunnen rekenen en nu moet ze haar kinderen laten bungelen om haar man op te voeden?
donderdag 3 juli 2025 om 13:20
Ik denk dat je echt zaken van je man verwacht die hij gewoon niet kan uitvoeren. Zoals anderen ook al schrijven, hij vertoont kenmerken die passen bij een hoogfunctionerende autist. Maar voor een diagnose moet er onderzoek komen.
Heb je weleens gehoord van het Cassandra effect? Ik denk dat je hierin wel een en ander herkent.
En ja, je mag scheiden van deze man. Ik zou dat toch serieus overwegen. Normaal zou ik zeggen wacht hiermee tot je herstelt bent. Maar wellicht draagt scheiden voor jou juist bij aan het herstel.
Heb je weleens gehoord van het Cassandra effect? Ik denk dat je hierin wel een en ander herkent.
En ja, je mag scheiden van deze man. Ik zou dat toch serieus overwegen. Normaal zou ik zeggen wacht hiermee tot je herstelt bent. Maar wellicht draagt scheiden voor jou juist bij aan het herstel.
donderdag 3 juli 2025 om 13:20
Helemaal eens. Ik zou dat echt alleen doen met dingen waar de kinderen geen last van hebben. Zij gaan hun vader namelijk net zo min veranderen als TO. En als je hem 'straft' via de kinderen, zullen ze ook voelen dat hij straf heeft en er spanning is. Zelfs als ze het niet direct als eigen consequentie ervaren. Dus ok, ja, we gaan uiteindelijk wel naar Spanje, maar mama is wel woest en papa rolt met zijn ogen. Dat is ook niet ontspannen op vakantie.Dropdrop schreef: ↑03-07-2025 10:44Dus de enige manier om vader zijn gezin niet meer te laten verwaarlozen, is door mee te gaan doen met het verwaarlozen?
Dat is toch krankzinnig? En ontzettend verwarrend voor de kinderen?
Zij is nu de enige constante factor waar ze op kunnen rekenen en nu moet ze haar kinderen laten bungelen om haar man op te voeden?
Als je dit toepast, zou ik juist consequent stoppen met dingen die hem wat opleveren, in plaats van dingen waar je dan alsnog gedoe mee krijgt. Dus héél selectief bepalen: welke dingen vind ik een must (het paspoort, want de vakantie is al geboekt) en alle andere dingen zijn ballast, dus daarvan bekijk ik per keer of ik zin/energie heb.
Zoals met die gymtas, ik zou met kind afspreken dat jij het vangnet bent. En dat moet dan misschien de avond ervoor. Dus als je op donderdag gym hebt, pak dan op woensdag alvast je gymtas (maak hem desnoods vast aan je schooltas/jas). Als je het vergeet geen punt, want mama is er om je te helpen herinneren of het eventueel voor je te doen. Papa staat compleet buiten het fenomeen gymtas. Ik zou nul aandacht aan hem besteden.
En omdat je je energie maar één keer kunt besteden, betekent dit dat je het inruilt voor iets waar hij wel hinder van ondervindt. Ik zou dat niet actief doen (dus bedenken waar je hem het hardst raakt) maar heel specifiek op het moment dat het voorkomt. Dus laat hij iets op jou aankomen wat niet specifiek over de kinderen gaat en waar jij zelf ook mee kunt leven? Dan los je het niet op.
Ik zou geloof ik nog eerder zonder man en alleen met de kinderen weggaan op vakantie.
donderdag 3 juli 2025 om 13:21
Misschien alleen doen met situaties waar de kinderen niet (direct) last van hebben.Dropdrop schreef: ↑03-07-2025 10:44Dus de enige manier om vader zijn gezin niet meer te laten verwaarlozen, is door mee te gaan doen met het verwaarlozen?
Dat is toch krankzinnig? En ontzettend verwarrend voor de kinderen?
Zij is nu de enige constante factor waar ze op kunnen rekenen en nu moet ze haar kinderen laten bungelen om haar man op te voeden?
Bijvoorbeeld zijn eigen tandarts afspraken, auto die gekeurd moet worden, bepaalde huishoudelijke taakjes of klussen.
ik heb gezegd
donderdag 3 juli 2025 om 13:26
Nou dat dus. Hopen dat hij gaat veranderen is alleen maar het uitstellen van je teleurstelling.Taskmaster schreef: ↑03-07-2025 10:45Ga toch in hemelsnaam scheiden.
Je kunt hem niet veranderen. Hij kan zichzelf niet veranderen. Hij kan alleen harder z'n best doen, en daar heeft ie geen zin in.
Word je eigenlijk wel eens kwaad op hem?
Jij mag alles worden wat je wilt.
Ok, ik word een probleem.
Ok, ik word een probleem.
donderdag 3 juli 2025 om 13:26
donderdag 3 juli 2025 om 14:12
Ik had hier nog nooit van gehoord, ik heb nu net twee websites gelezen en ik schrik er gewoon echt van. Ik herken letterlijk álles wat geschreven is 1 op 1, volledig. Alsof mijn leven beschreven wordt. Dit levert me nu even wat paniek op.Phlox24 schreef: ↑03-07-2025 13:20Ik denk dat je echt zaken van je man verwacht die hij gewoon niet kan uitvoeren. Zoals anderen ook al schrijven, hij vertoont kenmerken die passen bij een hoogfunctionerende autist. Maar voor een diagnose moet er onderzoek komen.
Heb je weleens gehoord van het Cassandra effect? Ik denk dat je hierin wel een en ander herkent.
En ja, je mag scheiden van deze man. Ik zou dat toch serieus overwegen. Normaal zou ik zeggen wacht hiermee tot je herstelt bent. Maar wellicht draagt scheiden voor jou juist bij aan het herstel.
donderdag 3 juli 2025 om 14:43
Snap ik, ineens wordt je gehoord. Is er een verklaring voor hetgeen je voelt. Het ligt niet aan jou, het ligt ook niet aan je man. En ook niet aan jouw omgeving. Neem de tijd om dit te laten bezinken. Bespreek het ook met je psycholoog en/of relatietherapeut. En als je zover bent met je man en je omgeving.
donderdag 3 juli 2025 om 19:48
Nu maak je dezelfde ‘fout’ als TO. Het gaat erom om de dynamiek te doorbreken.Dropdrop schreef: ↑03-07-2025 10:44Dus de enige manier om vader zijn gezin niet meer te laten verwaarlozen, is door mee te gaan doen met het verwaarlozen?
Dat is toch krankzinnig? En ontzettend verwarrend voor de kinderen?
Zij is nu de enige constante factor waar ze op kunnen rekenen en nu moet ze haar kinderen laten bungelen om haar man op te voeden?
That’s all.
En das al ingewikkeld genoeg. Laten we niet de hele tijd TO ‘opfokkken’ door een scheiding te suggereren.
Dat wil ze niet en dus adviseer ik haar om de dynamiek te doorbreken.
donderdag 3 juli 2025 om 19:49
Ja dit dus.makreel schreef: ↑03-07-2025 10:21Of: je legt je erbij neer.
TO blijft getrouwd, verwacht niks meer van man.
Ze weet bij voorbaat al dat hij de gymtas, de verjaarscadeautjes, de paspoortaanvraag, de balletuitvoering, het afzwemmen, de mazelen, de spreekbeurt, de tafels, het veterstrikdiploma, de schooltuintjes, de sinterklaassurprises, het profielwerkstuk, de Franse woordjes, de slaapfeestjes, en al die duizenden andere dingen gaat 'vergeten'. En doet het dus zelf.
Ik heb andere verwachtingen van mijn partner, en meer mensen die hier lezen ook, denk ik.
Maar als TO niet wil scheiden, dan is dit waar het op neerkomt.
donderdag 3 juli 2025 om 19:50
donderdag 3 juli 2025 om 19:58
Het lijkt mij juist, als je toch niet wil scheiden, de fijnere oplossing. Verwachtingen loslaten, zelf alles in de hand. Niet meer hoeven trekken en sleuren. En je weet waarom je het doet: om niet te hoeven scheiden. Als je die scheiding echt niet wil dan zou ik hiervoor kiezenmeisje85 schreef: ↑03-07-2025 10:33Toch inderdaad zoveel mogelijk op je handen gaan zitten. De vraag is namelijk denk ik ook hoe ver het dan daadwerkelijk komt. Nu weet je het niet, omdat je nagenoeg altijd al voortijdig in het gat springt. Maar als hij die vakantie dichterbij ziet komen, gaat hij misschien wel tot actie over. Als de leerkracht hem ipv jou aanspreekt op het te laat komen wellicht ook. Het lijkt me idd ook de enige optie die je hebt, als scheiden het (nu) niet voor je is. Je erbij neerleggen en alles zelf regelen, is denk ik (meer nog dan op je handen zitten) olie op het vuur om zelf vreselijk te verzuren en te verharden.
Het is zoals het is
donderdag 3 juli 2025 om 20:02
Maar dan ga je ervan uit dat de dynamiek doorbroken kan en zal worden. Dat vraag ik me juist af. En als het niet gebeurd dan heb je erg veel stress en geen resultaat.smorre schreef: ↑03-07-2025 19:48Nu maak je dezelfde ‘fout’ als TO. Het gaat erom om de dynamiek te doorbreken.
That’s all.
En das al ingewikkeld genoeg. Laten we niet de hele tijd TO ‘opfokkken’ door een scheiding te suggereren.
Dat wil ze niet en dus adviseer ik haar om de dynamiek te doorbreken.
Het is zoals het is
donderdag 3 juli 2025 om 20:07
Ik vermoed dat dat niets zal veranderen en het zelfs erger zal maken. Hij neemt niet op (waardoor ziek kind niet wordt opgehaald) of neemt wel op, doet er vervolgens niets mee en licht TO ook niet in ('oh, nu je het zegt, die afspraak ging inderdaad niet door').Lalaloepsie schreef: ↑03-07-2025 10:42Jouw burn-out kun je als aanleiding gebruiken om zijn mobiele nummer overal (bij de school, bso, artsen en instanties) in te vullen als eerste aanspreekpunt.
donderdag 3 juli 2025 om 20:14
Die man heeft allang laten zien dat het hem geen ene moer kan schelen, hij vertrekt notabene van huis als er een jong kind ligt te slapen. Wat is er nog meer nodig? Met 'misschien' en 'wellicht' is niet te leven, dat vreet je op en geeft enorm veel stress.meisje85 schreef: ↑03-07-2025 10:33Toch inderdaad zoveel mogelijk op je handen gaan zitten. De vraag is namelijk denk ik ook hoe ver het dan daadwerkelijk komt. Nu weet je het niet, omdat je nagenoeg altijd al voortijdig in het gat springt. Maar als hij die vakantie dichterbij ziet komen, gaat hij misschien wel tot actie over. Als de leerkracht hem ipv jou aanspreekt op het te laat komen wellicht ook. Het lijkt me idd ook de enige optie die je hebt, als scheiden het (nu) niet voor je is. Je erbij neerleggen en alles zelf regelen, is denk ik (meer nog dan op je handen zitten) olie op het vuur om zelf vreselijk te verzuren en te verharden.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
