Relaties
alle pijlers
Sinterklaas met familie
zondag 22 september 2024 om 19:47
Het is weer zover, het sinterklaasfeest in de familie wordt gepland. Datum wordt geprikt en iedereen wordt alweer helemaal enthousiast. Behalve ik 
Context: het betreft mijn schoonfamilie, van huis uit ben ik sowieso niet zo groot geworden met Sinterklaas. We vierden het wel maar toen we daar in onze tienertijd mee stopten, vond ik dat nooit erg. Als kind vond ik de cadeautjes uiteraard leuk, al het gebeuren er omheen eerder eng en later gewoon niet zo boeiend.
Schoonfamilie daarentegen leeft zo ongeveer voor Sinterklaas, dit is echt de grootste feestdag van het jaar. Tien jaar geleden vond ik dat prima, inmiddels zijn er kleinkinderen bij gekomen (ook van onszelf) en vind ik het meer één groot hebberig graaifeest geworden waarbij de kinderen compleet hyperactief en hysterisch worden.
Maar wat doe je dan? Aangeven dat we het met ons eigen gezin gaan vieren zonder alle neefjes/nichtjes enzo? Me er maar weer gewoon overheen zetten en de hele heisa elk jaar voorbereiden en die ene dag nou maar gewoon geven voor de schoonfamilie? Het is uiteindelijk maar één dag maar ik vind er echt helemaal niks aan en zou het veel liever thuis met onze eigen kinderen gezellig vieren.
Context: het betreft mijn schoonfamilie, van huis uit ben ik sowieso niet zo groot geworden met Sinterklaas. We vierden het wel maar toen we daar in onze tienertijd mee stopten, vond ik dat nooit erg. Als kind vond ik de cadeautjes uiteraard leuk, al het gebeuren er omheen eerder eng en later gewoon niet zo boeiend.
Schoonfamilie daarentegen leeft zo ongeveer voor Sinterklaas, dit is echt de grootste feestdag van het jaar. Tien jaar geleden vond ik dat prima, inmiddels zijn er kleinkinderen bij gekomen (ook van onszelf) en vind ik het meer één groot hebberig graaifeest geworden waarbij de kinderen compleet hyperactief en hysterisch worden.
Maar wat doe je dan? Aangeven dat we het met ons eigen gezin gaan vieren zonder alle neefjes/nichtjes enzo? Me er maar weer gewoon overheen zetten en de hele heisa elk jaar voorbereiden en die ene dag nou maar gewoon geven voor de schoonfamilie? Het is uiteindelijk maar één dag maar ik vind er echt helemaal niks aan en zou het veel liever thuis met onze eigen kinderen gezellig vieren.
woensdag 2 juli 2025 om 10:30
Minik, ken je het boek "Ongezien opgegroeid" van Lindsay Gibson? Meerdere mensen hier schrijven over bij jezelf te rade gaan wat jouw aandeel is in deze dynamiek. Dit boek zou wel eens goed kunnen helpen.Minik schreef: ↑29-06-2025 20:15
@S-groot, ik voel me eigenlijk heel erg gezien en gehoord op heel veel andere vlakken. Op mijn werk, bij mijn studie, bij vriendinnen. Ik heb heel fijne mensen om me heen. Maar als het gaat om mijn relatie, voel ik me door man niet gezien/gehoord, maar in dat hele gebeuren inderdaad ook niet door familie. En dat komt door het niet graag vuile was buiten hangen, dat klopt. Vriendinnen weten er wel van en daar vind ik een luisterend oor en ook advies of kritische vragen en dat vind ik fijn.
woensdag 2 juli 2025 om 16:30
Optie is om niks te doen en af te wachten. Dus hem er ook niet meer aan herinneren. Consequentie is dat je dan mogelijk niet op vakantie kan, maar dat is dan maar zo. Ben wel benieuwd wat hij zou doen als jij gewoon zou zeggen: huh maar dat zou jij toch regelen? Op moment dat je op de luchthaven staat. Laat hem dat nood paspoort dan maar regelen en zelf betalen.Minik schreef: ↑29-06-2025 13:20Ik zei ook, los het zelf op. Maar het is vrij urgent, het moet echt gebeuren. En hij deed niks. Ik heb drie keer gezegd, op verschillende dagen, dat ik wilde dat hij het oploste, gevraagd wanneer hij dacht te gaan bellen, alleen maar irritatie vanuit hem. En toen ging hij bellen, vond hij na letterlijk 3 minuten dat ze hem veel te lang in de wacht lieten staan en hing op. Uiteindelijk heeft hij het met nog meer aandringen wel geregeld, maar dit hele gedoe kost mij ook dusdanig veel energie dat ik regelmatig denk, ik doe het zelf wel. Want als ik hierop moet wachten…
woensdag 2 juli 2025 om 17:33
We zijn getrouwd in gemeenschap van goederen dus ik betaal dat precies even veel als hij. Ik snap je gedachte maar als ik dit zou doen, heb ik mezelf hier zo ontzettend hard mee, want ik wil óók op vakantie en de kinderen ook.framboosje123 schreef: ↑02-07-2025 16:30Optie is om niks te doen en af te wachten. Dus hem er ook niet meer aan herinneren. Consequentie is dat je dan mogelijk niet op vakantie kan, maar dat is dan maar zo. Ben wel benieuwd wat hij zou doen als jij gewoon zou zeggen: huh maar dat zou jij toch regelen? Op moment dat je op de luchthaven staat. Laat hem dat nood paspoort dan maar regelen en zelf betalen.
Dit is echt een concreet voorbeeld waar de nadelen voor mezelf zo zwaar wegen als ik niets doe, dat ik dat niet als optie zie.
Meestal zijn de nadelen van niks doen vooral erg naar voor de kinderen, niet voor mij. Ik zou het kunnen overwegen. Maar bijv cadeautje voor een kinderfeestje. Als man het zou regelen maar doet het niet, zou ik ervoor kunnen kiezen het ook niet te regelen. Maar dan moet uiteindelijk kind zonder cadeautje naar dat feestje. Dat is toch ontzettend sneu?
Ik ben een paar maanden gestopt met helpen herinneren dat gymtas van kind (6jr) op bepaalde dagen mee moet naar school (man brengt kids). Gymtas is letterlijk 9 van de 10 keer vergeten, tot het punt dat kind van de juf niet meer mee mag doen met gym omdat ze haar spullen niet op orde heeft. Kind voelde zich zo naar dat ze een bordje op de deur wilde knutselen met ‘denk aan je gymtas’ maar dat mocht niet van man ‘dat ziet er niet mooi uit, doe niet zo moeilijk’.
Ik vind het echt zielig voor de kinderen. Man probeert wel om beter aan dingen te denken, maar heeft te weinig structuur erin. Hij vergeet zijn eigen afspraken ook. Tandarts vaker vergeten dan heen gegaan geloof ik. Maar dan denk ik echt.. zoek het uit, niet mijn probleem (behalve dat ik dus meebetaal aan deze onzin… maar goed, gaat niet om enorme bedragen gelukkig).
minik wijzigde dit bericht op 02-07-2025 17:35
0.05% gewijzigd
woensdag 2 juli 2025 om 17:33
woensdag 2 juli 2025 om 17:48
Lukt het hem op zijn werk dan ook niet om zaken gedaan te krijgen die moeten? Vast wel toch, anders was hij al lang ontslagen. Ik vrees dat deze man pas na een scheiding (als hij dus écht moet) die dingen opeens wel kan. Nu regel jij het toch wel voor hem….Minik schreef: ↑02-07-2025 17:33We zijn getrouwd in gemeenschap van goederen dus ik betaal dat precies even veel als hij. Ik snap je gedachte maar als ik dit zou doen, heb ik mezelf hier zo ontzettend hard mee, want ik wil óók op vakantie en de kinderen ook.
Dit is echt een concreet voorbeeld waar de nadelen voor mezelf zo zwaar wegen als ik niets doe, dat ik dat niet als optie zie.
Meestal zijn de nadelen van niks doen vooral erg naar voor de kinderen, niet voor mij. Ik zou het kunnen overwegen. Maar bijv cadeautje voor een kinderfeestje. Als man het zou regelen maar doet het niet, zou ik ervoor kunnen kiezen het ook niet te regelen. Maar dan moet uiteindelijk kind zonder cadeautje naar dat feestje. Dat is toch ontzettend sneu?
Ik ben een paar maanden gestopt met helpen herinneren dat gymtas van kind (6jr) op bepaalde dagen mee moet naar school (man brengt kids). Gymtas is letterlijk 9 van de 10 keer vergeten, tot het punt dat kind van de juf niet meer mee mag doen met gym omdat ze haar spullen niet op orde heeft. Kind voelde zich zo naar dat ze een bordje op de deur wilde knutselen met ‘denk aan je gymtas’ maar dat mocht niet van man ‘dat ziet er niet mooi uit, doe niet zo moeilijk’.
Ik vind het echt zielig voor de kinderen. Man probeert wel om beter aan dingen te denken, maar heeft te weinig structuur erin. Hij vergeet zijn eigen afspraken ook. Tandarts vaker vergeten dan heen gegaan geloof ik. Maar dan denk ik echt.. zoek het uit, niet mijn probleem (behalve dat ik dus meebetaal aan deze onzin… maar goed, gaat niet om enorme bedragen gelukkig).
woensdag 2 juli 2025 om 18:00
Minik schreef: ↑02-07-2025 17:33We zijn getrouwd in gemeenschap van goederen dus ik betaal dat precies even veel als hij. Ik snap je gedachte maar als ik dit zou doen, heb ik mezelf hier zo ontzettend hard mee, want ik wil óók op vakantie en de kinderen ook.
Dit is echt een concreet voorbeeld waar de nadelen voor mezelf zo zwaar wegen als ik niets doe, dat ik dat niet als optie zie.
Meestal zijn de nadelen van niks doen vooral erg naar voor de kinderen, niet voor mij. Ik zou het kunnen overwegen. Maar bijv cadeautje voor een kinderfeestje. Als man het zou regelen maar doet het niet, zou ik ervoor kunnen kiezen het ook niet te regelen. Maar dan moet uiteindelijk kind zonder cadeautje naar dat feestje. Dat is toch ontzettend sneu?
Ik ben een paar maanden gestopt met helpen herinneren dat gymtas van kind (6jr) op bepaalde dagen mee moet naar school (man brengt kids). Gymtas is letterlijk 9 van de 10 keer vergeten, tot het punt dat kind van de juf niet meer mee mag doen met gym omdat ze haar spullen niet op orde heeft. Kind voelde zich zo naar dat ze een bordje op de deur wilde knutselen met ‘denk aan je gymtas’ maar dat mocht niet van man ‘dat ziet er niet mooi uit, doe niet zo moeilijk’.
Ik vind het echt zielig voor de kinderen. Man probeert wel om beter aan dingen te denken, maar heeft te weinig structuur erin. Hij vergeet zijn eigen afspraken ook. Tandarts vaker vergeten dan heen gegaan geloof ik. Maar dan denk ik echt.. zoek het uit, niet mijn probleem (behalve dat ik dus meebetaal aan deze onzin… maar goed, gaat niet om enorme bedragen gelukkig).
Wauw. Wat een lul.
Mijn man heeft ook wel moeite met die structuur en daar zijn gedrurende onze relatie best wel discussies over geweest. Nu was ik zelf de controlfreak hier dus wilde ik veel dingen ook graag zelf in de hand houden, maar dat ging niet meer en heb ik los moeten laten. Dat heeft geresulteerd in man die eerst heel veel steken liet vallen en ik die heel hard werkte aan loslaten daarbij (en dan heel duidelijk ook zelf afstand nam: als er dan nu iets naars gebeurt door zijn laksheid dan lost hij het ook zelf maar op, ik trek me terug). Bij de ergste dingen heb ik daar naderhand wel discussies over gevoerd en aangegeven dat hij toch echt moet zorgen voor structuur omdat dit zo niet kan. En gelukkig vond hij die dingen ook heel erg en frustreerde het hem zo dat hij zijn gedrag aangepast heeft: hij zet nu wekkers in zijn mobiel en gebruikt ook een agenda.
Want even hè, hoe moeilijk is het nou in vredesnaam om tegenwoordig afspraken te 'onthouden'? We hebben de hele dag een computer bij ons! We kunnen wekkers op tig manieren instellen (elke week, specifieke data, deze week uitzetten en volgende week weer aan etc.), herinneringen, digitale agenda... Alles binnen handbereik.
Het was voor ons beiden een soms pittig leerproces en ik ben heel erg blij met de veranderingen.
Ik vind je echt een lul als je weigert om dat soort hulpmiddelen te gebruiken terwijl je kinderen, dieren en relatie daar zwaar onder lijden. Dus als hij daar niet aanspreekbaar op is, tja wat valt er dan nog samen te leven? Alleen nog als je het heel bewust en geheel accepteert dat hij thuis geen enkele verantwoordelijkheid draagt. Dat wordt een pittig lesje loslaten voor jou, als je dat aan zou gaan. Maar anders kun je beter de stekker er gewoon uittrekken.
woensdag 2 juli 2025 om 18:47
woensdag 2 juli 2025 om 19:01
Maar wat vond je man hier dan van? Schaamde hij zich niet kapot? Want het was dus 9/10 keer wat hij vergat. En hoe ging hij om met het feit dat kind niet meer mee mocht doen? Ging hij in gesprek met leerkracht, is hij sindsdien wél beter in het meegeven/nemen van die tas? Hoe heeft hij dit opgelost?
Where is my mind?
woensdag 2 juli 2025 om 20:43
Hij vindt daar dan een soort niks van? Praat er niet echt over, zegt dat hij er wel aan gaat denken. Met de leerkracht praten komt echt niet eens in zijn hoofd op, dus dat heeft hij ook niet gedaan. Hij is niet veranderd, nu check ik vlak voor vertrek maar of de gymtas erin zit… ik vind het echt te zielig voor kind.SurferRosa schreef: ↑02-07-2025 19:01Maar wat vond je man hier dan van? Schaamde hij zich niet kapot? Want het was dus 9/10 keer wat hij vergat. En hoe ging hij om met het feit dat kind niet meer mee mocht doen? Ging hij in gesprek met leerkracht, is hij sindsdien wél beter in het meegeven/nemen van die tas? Hoe heeft hij dit opgelost?
Er is ooit eerder iets geweest met de leerkracht. Man brengt dus praktisch altijd de kinderen, en ze kwamen meerdere keren te laat. Ik ging ze halen en toen werd ik op het schoolplein aangesproken door de juf dat de kinderen op tijd moeten komen. Ik voelde me er echt heel ellendig bij want ze was best wel streng en het was echt totaal niet mijn schuld. Ik heb toen man wel duidelijk gemaakt dat ik hier echt geen trek in had, om zo en plein public aangesproken te worden op zijn fouten, dus dat ik het zeer zou waarderen als hij voortaan op tijd zou zijn. Sindsdien komen ze praktisch nooit meer te laat. Dus dat is dan weer iets waarin man me wel serieus neemt.
woensdag 2 juli 2025 om 21:44
Ja, omdat hij waarschijnlijk voor zichzelf heeft besloten dat het belangrijk genoeg is. Maar als hij het niet belangrijk vindt, dan gebeurt het niet. Want dat is het probleem waarschijnlijk, dat heel veel zaken hem niet interesseren, hij ze niet belangrijk genoeg vindt om er iets aan te veranderen. Egocentrisch gedrag.Minik schreef: ↑02-07-2025 20:43…
Er is ooit eerder iets geweest met de leerkracht. Man brengt dus praktisch altijd de kinderen, en ze kwamen meerdere keren te laat. Ik ging ze halen en toen werd ik op het schoolplein aangesproken door de juf dat de kinderen op tijd moeten komen. Ik voelde me er echt heel ellendig bij want ze was best wel streng en het was echt totaal niet mijn schuld. Ik heb toen man wel duidelijk gemaakt dat ik hier echt geen trek in had, om zo en plein public aangesproken te worden op zijn fouten, dus dat ik het zeer zou waarderen als hij voortaan op tijd zou zijn. Sindsdien komen ze praktisch nooit meer te laat. Dus dat is dan weer iets waarin man me wel serieus neemt.
Ik herken het. Mijn partner is hoog functionerend autist (niet officieel gediagnosticeerd, maar laten we zeggen dat er dusdanige familiegeschiedenis is (met diagnoses) dat je er niet omheen kunt). Alles wat hem niet boeit, dat deed hij niet. Of hij was het wel van plan, maar ineens kwam er iets tussendoor, iets dat hij interessanter, leuker, belangrijker vond, en dan vergeet hij straal wat hij had beloofd te doen. Zeggen dat hij eraan zal denken, dat riep (en roept) hij ook altijd. Andere zaken uit je verhaal zijn ook herkenbaar. Je schreef:” En als ik iets onaardigs zeg of doe richting hem word ik daar echt op aangesproken door bijvoorbeeld mijn ouders.” Is hier precies zo. Iedereen ziet die leuke, sociale, aardige vent die altijd te hulp schiet als iemand om hulp vraagt (jammer dat hij thuis veel minder de handjes laat wapperen…). En als ik daar dan een keer iets over loslaat aan familie over hoe rot het soms is, dan is er ook vaak het onbegrip. Zelfs al kom ik met echt concrete voorbeelden van raar, niet-ok gedrag…Dan krijg ik te horen dat het wel aan mij zal liggen, ik til er te zwaar aan, blablabla. Zo erg dat je aan jezelf gaat twijfelen. Dus bij deze: Nee Minik, jij bent geen zeikerd!
Hij gaat niet veranderen. Dit is wie hij is. Hij (en jij) kunnen hooguit samen werken aan betere communicatie en beter samenwerken, maar dan moet hij wel willen. En tot nu toe lees ik niet dat hij dat wil. Is dit hoe jij oud wil worden? Is dit hoe jij je kinderen wil laten opgroeien?
Hier hebben wij wel gewerkt aan communicatie en samenwerking, en ja dat gaat een stuk beter, maar echt niet altijd. Hij doet zijn best en ook ik moet veranderen, vooral veel loslaten. Hij probeert het echt wel, dat zie ik ook. Maar het zal altijd lastig zijn en ook blijven, want dit gaat gewoon niet weg. Als partner moet je dat kunnen accepteren, en als je dat niet kan, moet je er gewoon mee kappen.
woensdag 2 juli 2025 om 22:00
Wat erg dat het hem niet boeit dat kind niet mee kan gymen doordat hij de gymtas vergeet. En waarom heb je kind dat bordje dan niet laten knutselen en ophangen? Of gaat je man het dan steeds weghalen ofzo?
Dat je in gemeenschap van goederen bent getrouwd betekent niet dat je alles op een gezamenlijke rekening moet storten toch? Als je allebei ook een eigen rekening aanhoudt, kan hij zelf gewoon voor al zijn vergeten afspraken opdraaien.
En ik snap dat je op vakantie wil. Maar er zijn vast wel genoeg dingen te bedenken waarbij je het niet voor hem hoeft op te lossen.
Dat je in gemeenschap van goederen bent getrouwd betekent niet dat je alles op een gezamenlijke rekening moet storten toch? Als je allebei ook een eigen rekening aanhoudt, kan hij zelf gewoon voor al zijn vergeten afspraken opdraaien.
En ik snap dat je op vakantie wil. Maar er zijn vast wel genoeg dingen te bedenken waarbij je het niet voor hem hoeft op te lossen.
donderdag 3 juli 2025 om 00:11
donderdag 3 juli 2025 om 04:32
En dat ze denken dat een ander zo mag omgaan met ze, later in hun relaties.
Want dat is wat jullie ze samen leren zo.
donderdag 3 juli 2025 om 06:29
Uiteindelijk doe je toch al vrijwel alles zelf. Dus ik zou denk ik toch kiezen voor een scheiding, zodat je de frustratie daarover kan laten varen. Lijkt me zooo veel rustiger voor jou. En dan zie je vanzelf of man het wel kan als het alleen moet. En zo niet, dan niet. Lullig voor je kids maar die voelen waarschijnlijk nu toch al dat ze geen prioriteit zijn voor papa.
donderdag 3 juli 2025 om 06:40
S-Groot schreef: ↑02-07-2025 18:00Want even hè, hoe moeilijk is het nou in vredesnaam om tegenwoordig afspraken te 'onthouden'? We hebben de hele dag een computer bij ons! We kunnen wekkers op tig manieren instellen (elke week, specifieke data, deze week uitzetten en volgende week weer aan etc.), herinneringen, digitale agenda... Alles binnen handbereik.
Het was voor ons beiden een soms pittig leerproces en ik ben heel erg blij met de veranderingen.
Ik vind je echt een lul als je weigert om dat soort hulpmiddelen te gebruiken terwijl je kinderen, dieren en relatie daar zwaar onder lijden. Dus als hij daar niet aanspreekbaar op is, tja wat valt er dan nog samen te leven? Alleen nog als je het heel bewust en geheel accepteert dat hij thuis geen enkele verantwoordelijkheid draagt. Dat wordt een pittig lesje loslaten voor jou, als je dat aan zou gaan. Maar anders kun je beter de stekker er gewoon uittrekken.
Nog even deze. Je bent er niet op ingegaan maar ik ben wel ontzettend benieuwd naar je reactie hierop. Is je man aanspreekbaar op het inzetten van hulpmiddelen om dingen niet te vergeten? Heb jij al voorgesteld dat hij dan wekkers kan zetten om dingen als afspraken bij TA, HA, gemeente, maar ook die gymtas niet te vergeten? Of is dat nooit ter sprake gekomen? Komen zulke gesprekken niet verder dan dat jij baalt en hij belooft er beter 'op te letten'?
donderdag 3 juli 2025 om 06:51
Nou dit inderdaad. Het is fijn als de kinderen al zo vroeg mogelijk een beetje meedenken over wat er mee moet, maar het is op die leeftijd nog wel de verantwoordelijkheid van de ouders dat de spullen mee zijn. En het is heel raar dat het de man van TO eigenlijk niet echt boeit dat zijn kind dan niet mee mag gymmen of straf krijgt. Nu kan mijn man ook wel zijn schouders ophalen over een groot deel van de reeks berichten die wij vanuit school krijgen, waardoor ik die bij ons thuis ook 9 vd 10x afhandel, maar mijn man zou het wel erg vinden als kind er écht last van zou hebben.
donderdag 3 juli 2025 om 07:14
Een aantal mensen stuurt in dit topic duidelijk aan op een scheiding. Als jij dat niet wil en het nog wél wil proberen, dan moet je daarvoor gaan denk ik.
En dan heb je de consequenties te aanvaarden, in ieder geval tijdelijk.
Dus ja, dan sta je met een verlopen paspoort bij de douane. En ja, dan gaat je kind zonder gymtas naar school.
Klopt. Maar dan stuur je de douanemeneer door naar je man en je verdrietige kind ook. En dan zelf op je handen zitten. Anders gaat dit nooit veranderen.
Dus: kiezen wat je wil. Je hóeft niet te scheiden he? Maar je weet in elk geval dat je op deze manier niet doorwil. De enige persoon die jij kan veranderen ben jijzelf.
Als je doet wat je deed,
Krijg je wat je kreeg.
donderdag 3 juli 2025 om 07:25
Maar dat wil je toch niet? Lijkt mij vreselijk als ik van afstand toe moet zien hoe man steeds dingen mis laat gaan die echt naar zijn voor de kinderen en het dan ook nog half of niet oplost.
Ik vind de voorbeelden van de vakantie en de gymtas echt naar, vooral omdat duidelijk blijkt dat het hem totaal niet interesseert.
Het is zoals het is
donderdag 3 juli 2025 om 08:12
En inderdaad, je kunt zeggen dat t een lul is en dat je moet scheiden. Maar ik begrijp dat TO dat niet wil. En zelf denk ik ook altijd:
Ooit was ie leuk genoeg om kinderen mee te maken, in het ouderschap is er blijkbaar iets in hun dynamiek geslopen dat dit blijft voortbestaan.
Aan hen beiden de keuze wat hiermee te doen.
Ooit was ie leuk genoeg om kinderen mee te maken, in het ouderschap is er blijkbaar iets in hun dynamiek geslopen dat dit blijft voortbestaan.
Aan hen beiden de keuze wat hiermee te doen.
donderdag 3 juli 2025 om 08:59
Maar dat je dat vreselijk vindt hoort toch ook gewoon zo?
Dat ze de spullen hebben om mee te doen met activiteiten op school is toch gewoon een basis verantwoordelijkheid van de ouders?
Dat ze de juiste documenten hebben om mee te kunnen op vakantie ook.
Het behoort mijn inziens tot het absolute minimum als ouder.
Het lastige is dat je daardoor nooit kunt ontsnappen aan de dynamiek, want hij heeft je 'bij de ballen'. Jij gaat de kinderen niet laten lijden onder zijn desinteresse.
Hij doet lekker nonchalant en denkt nergens aan en jij begint te rennen.
En ipv waardering ben jij de hysterische stresskip die altijd loopt te zeiken.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
