Relaties
alle pijlers
Sinterklaas met familie
zondag 22 september 2024 om 19:47
Het is weer zover, het sinterklaasfeest in de familie wordt gepland. Datum wordt geprikt en iedereen wordt alweer helemaal enthousiast. Behalve ik 
Context: het betreft mijn schoonfamilie, van huis uit ben ik sowieso niet zo groot geworden met Sinterklaas. We vierden het wel maar toen we daar in onze tienertijd mee stopten, vond ik dat nooit erg. Als kind vond ik de cadeautjes uiteraard leuk, al het gebeuren er omheen eerder eng en later gewoon niet zo boeiend.
Schoonfamilie daarentegen leeft zo ongeveer voor Sinterklaas, dit is echt de grootste feestdag van het jaar. Tien jaar geleden vond ik dat prima, inmiddels zijn er kleinkinderen bij gekomen (ook van onszelf) en vind ik het meer één groot hebberig graaifeest geworden waarbij de kinderen compleet hyperactief en hysterisch worden.
Maar wat doe je dan? Aangeven dat we het met ons eigen gezin gaan vieren zonder alle neefjes/nichtjes enzo? Me er maar weer gewoon overheen zetten en de hele heisa elk jaar voorbereiden en die ene dag nou maar gewoon geven voor de schoonfamilie? Het is uiteindelijk maar één dag maar ik vind er echt helemaal niks aan en zou het veel liever thuis met onze eigen kinderen gezellig vieren.
Context: het betreft mijn schoonfamilie, van huis uit ben ik sowieso niet zo groot geworden met Sinterklaas. We vierden het wel maar toen we daar in onze tienertijd mee stopten, vond ik dat nooit erg. Als kind vond ik de cadeautjes uiteraard leuk, al het gebeuren er omheen eerder eng en later gewoon niet zo boeiend.
Schoonfamilie daarentegen leeft zo ongeveer voor Sinterklaas, dit is echt de grootste feestdag van het jaar. Tien jaar geleden vond ik dat prima, inmiddels zijn er kleinkinderen bij gekomen (ook van onszelf) en vind ik het meer één groot hebberig graaifeest geworden waarbij de kinderen compleet hyperactief en hysterisch worden.
Maar wat doe je dan? Aangeven dat we het met ons eigen gezin gaan vieren zonder alle neefjes/nichtjes enzo? Me er maar weer gewoon overheen zetten en de hele heisa elk jaar voorbereiden en die ene dag nou maar gewoon geven voor de schoonfamilie? Het is uiteindelijk maar één dag maar ik vind er echt helemaal niks aan en zou het veel liever thuis met onze eigen kinderen gezellig vieren.
woensdag 16 juli 2025 om 23:08
Ik denk ook niet dat het een probleem is of hoeft te zijn, als je er allebei hetzelfde instaat en hetzelfde zoekt in een relatie. Het wordt pas een probleem als een van de twee een andere behoefte heeft.
Ik weet niet of ik to goed vertaal, maar ik heb ook de indruk dat haar emotionele behoefte zit in het gezien worden. Een partner die vooral voor zichzelf leeft, zal weinig oog hebben voor de ander. Misschien dat dat ook deel van de connectie is: oog hebben voor elkaar en gezien worden
Ik weet niet of ik to goed vertaal, maar ik heb ook de indruk dat haar emotionele behoefte zit in het gezien worden. Een partner die vooral voor zichzelf leeft, zal weinig oog hebben voor de ander. Misschien dat dat ook deel van de connectie is: oog hebben voor elkaar en gezien worden
donderdag 17 juli 2025 om 20:36
Dit klopt helemaal. Je hoeft niet per se heel uitgebreid te praten over emoties en al helemaal niet doorlopend, daar kan ik prima mee leven als dat niet lukt met man, daar heb ik vriendinnen voor.framboosje123 schreef: ↑14-07-2025 23:24Dat is voor mij ook belangrijk. Met alle mensen om mij heen eigenlijk. Natuurlijk heb je dat met sommigen wat minder, dat is dan tegelijkertijd dus ook oppervlakkiger. En verbondenheid kan ook ontstaan doordat iemand veel voor je doet, je steunt als je het nodig hebt etc. Hoeft echt niet per se door alleen maar praten over je emoties. Kan op verschillende manieren.
Maar man doet dus ook weinig voor me en steunt me absoluut niet als ik het nodig heb. En lijkt alles wat ik doe voor het gezin vanzelfsprekend te vinden. De vraag ‘wat doe jij dan eigenlijk voor het gezin?’ heeft hij meermaals gesteld, en die vraag meent hij oprecht. Alsof hij niet ziet dat bij mij bij letterlijk elke afspraak en elke keuze het gezin op 1 staat, ik eerst aan de kinderen heb gedacht en aan man, en dan pas ben gaan plannen.
Dus wat nomennescio zegt in haar laatste reactie klopt, het is vooral het gevoel dat ik totaal niet gezien en gewaardeerd word voor wat ik doe. Alleen op een ‘ik hoor nu een complimentje te geven dus dat doe ik dan maar’-manier, maar echt zien dat ik er doorheen zit dus dat het fijn is als hij even iets overpakt ofzo, dat zit er niet in op dit moment.
donderdag 17 juli 2025 om 21:44
Ik zit mijn eigen laatste reactie te lezen en zie dat het wel weer erg praktisch wordt. Maar het zit m echt in het grotere geheel. Elkaar zien, willen zien, en er voor elkaar willen zijn. Niet omdat dat ‘hoort’ maar omdat je echt om elkaar geeft. Dat is wat ik zou willen in een relatie.
We moesten elkaar vertellen wat onze behoeftes zijn en daar had ik ook wel in gezegd dat ik hier behoefte aan heb en ook aan samen willen blijven groeien en ontwikkelen, in de zin van.. meer willen leren over elkaar maar ook over jezelf, omdat we nou eenmaal veranderen. Ik wil niet leven met een ‘zo ging het altijd dus dat is goed’ mentaliteit, maar juist altijd kijken naar hoe je weer verder komt. Dat gedrevene is wel onderdeel van mijn burn-out natuurlijk dus in hoeverre het nou verstandig is, weet ik niet. Maar ik lees bijvoorbeeld heel graag, luister naar podcasts, probeer de dingen die ik meemaak verder te onderzoeken, etc. En ook in bijvoorbeeld opvoeding van de kinderen probeer ik echt te blijven leren, want die worden steeds groter en krijgen andere behoeftes.
We moesten elkaar vertellen wat onze behoeftes zijn en daar had ik ook wel in gezegd dat ik hier behoefte aan heb en ook aan samen willen blijven groeien en ontwikkelen, in de zin van.. meer willen leren over elkaar maar ook over jezelf, omdat we nou eenmaal veranderen. Ik wil niet leven met een ‘zo ging het altijd dus dat is goed’ mentaliteit, maar juist altijd kijken naar hoe je weer verder komt. Dat gedrevene is wel onderdeel van mijn burn-out natuurlijk dus in hoeverre het nou verstandig is, weet ik niet. Maar ik lees bijvoorbeeld heel graag, luister naar podcasts, probeer de dingen die ik meemaak verder te onderzoeken, etc. En ook in bijvoorbeeld opvoeding van de kinderen probeer ik echt te blijven leren, want die worden steeds groter en krijgen andere behoeftes.
vrijdag 18 juli 2025 om 19:00
Het zijn processen waar je nu doorheen gaat Minnik. Processen van ontleden. Achterhalen wie jij bent en waar je behoefte aan hebt. EN je relatie en partner in dat licht bekijken.
En wensen en hopen mag altijd. Er zal alleen ook een moment komen dat je in alle eerlijkheid zult moeten bekijken of dat wat je wenst en hoopt wel haalbaar is, gezien de man die hij is. En dan nog hoef je niet uit elkaar. Maar het zou zonde zijn als je maar blijft hopen en hopen, want dan wil je de realiteit gewoon niet onder ogen komen. Dat zal je blijven frustreren. Ik denk dat je uiteindelijk minder frustratie zult hebben, als je begint te accepteren met wat er ís. Dat is eerlijker voor jezelf en je kinderen.
En wensen en hopen mag altijd. Er zal alleen ook een moment komen dat je in alle eerlijkheid zult moeten bekijken of dat wat je wenst en hoopt wel haalbaar is, gezien de man die hij is. En dan nog hoef je niet uit elkaar. Maar het zou zonde zijn als je maar blijft hopen en hopen, want dan wil je de realiteit gewoon niet onder ogen komen. Dat zal je blijven frustreren. Ik denk dat je uiteindelijk minder frustratie zult hebben, als je begint te accepteren met wat er ís. Dat is eerlijker voor jezelf en je kinderen.
vrijdag 18 juli 2025 om 22:18
Pfoe, nou vandaag eindelijk een echt goede sessie gehad bij de relatietherapeut.
Ik was best gefrustreerd over het verloop van de therapie dus dat heb ik geuit, en daarmee kwam er eindelijk een goed gesprek op gang, waarin man ook eerlijk was over wat hij voelt en zelfs aangaf daar meer in te willen leren maar niet goed te weten hoe dus daar ook hulp bij nodig te hebben. Het klonk als iets meer mijn woorden dan zijn woorden, maar hij heeft mij ervan verzekerd dat hij ook echt merkt dat hij tegen grenzen van zijn kunnen aanloopt.
Hij werd daarbij ook op dat moment emotioneel, als in tranen, wat echt nooit gebeurt.
Het geeft hoop en mogelijkheden als hij echt wil leren. Tegelijk was therapeut ook wel duidelijk naar mij dat wat ik precies wil en hoop er misschien gewoon echt niet in zit, maar dat we samen moeten zoeken naar wat er wél in zit. En dat dit dus ook iets betekent voor mijn verwachtingsmanagement (daar was ik al wel achter).
Ik was best gefrustreerd over het verloop van de therapie dus dat heb ik geuit, en daarmee kwam er eindelijk een goed gesprek op gang, waarin man ook eerlijk was over wat hij voelt en zelfs aangaf daar meer in te willen leren maar niet goed te weten hoe dus daar ook hulp bij nodig te hebben. Het klonk als iets meer mijn woorden dan zijn woorden, maar hij heeft mij ervan verzekerd dat hij ook echt merkt dat hij tegen grenzen van zijn kunnen aanloopt.
Hij werd daarbij ook op dat moment emotioneel, als in tranen, wat echt nooit gebeurt.
Het geeft hoop en mogelijkheden als hij echt wil leren. Tegelijk was therapeut ook wel duidelijk naar mij dat wat ik precies wil en hoop er misschien gewoon echt niet in zit, maar dat we samen moeten zoeken naar wat er wél in zit. En dat dit dus ook iets betekent voor mijn verwachtingsmanagement (daar was ik al wel achter).
vrijdag 18 juli 2025 om 22:53
Zeker, en man gaf ook aan dat hij voor de eerste keer het gevoel had dat we deze sessie tot de kern zijn gekomen van het probleem. En dus ook achteraf dat hij het echt wel wil leren maar gewoon niet goed weet hoe en dat hij nu het gevoel heeft dat we het echt samen kunnen aanpakken.
zaterdag 19 juli 2025 om 07:51
Maar minik…. Dit is toch niet goed. Je laatste zin roept zo duidelijk dat je echt iets mist in deze relatie. Ik weet t ook niet hoor. Scheiden is een heel grote stap, maar je doet jezelf echt tekort in deze relatie.Minik schreef: ↑17-07-2025 21:44Ik zit mijn eigen laatste reactie te lezen en zie dat het wel weer erg praktisch wordt. Maar het zit m echt in het grotere geheel. Elkaar zien, willen zien, en er voor elkaar willen zijn. Niet omdat dat ‘hoort’ maar omdat je echt om elkaar geeft. Dat is wat ik zou willen in een relatie.
Punt is alleen: als je zou scheiden zou je het dan beter krijgen? Zonder kinderen ongetwijfeld, maar met de kinderen ben ik er nooit zo van overtuigd of ouders het beter krijgen na een scheiding. Zou best kunnen van niet. En als je een nieuwe liefde vindt is het altijd weer strugglen met de kinderen
zaterdag 19 juli 2025 om 07:53
Het wil leren…… dit moet je niet leren, daar raak je ook op een gegeven moment overvraagd van. Dit zou natuurlijk moeten gaanMinik schreef: ↑18-07-2025 22:53Zeker, en man gaf ook aan dat hij voor de eerste keer het gevoel had dat we deze sessie tot de kern zijn gekomen van het probleem. En dus ook achteraf dat hij het echt wel wil leren maar gewoon niet goed weet hoe en dat hij nu het gevoel heeft dat we het echt samen kunnen aanpakken.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
