Ik haat werken

EstelleGallois dinsdag 5 augustus 2025 om 15:23

Ik hoop dat dit herkenbaar is voor iemand, dat er tips zijn om hiermee om te gaan.

Als kind haatte ik school. Ik lette nooit op, was aan het aftellen tot ik weer naar huis mocht. Later gebeurde ditzelfde als ik naar mijn werk moest. Als tiener vond ik bijbaantjes absoluut de hel. Mijn krantenwijk vond ik overigens prima te doen. Maar in een winkel staan? Verschrikkelijk.

Momenteel heb ik al een enorm CV opgebouwd. Het toeval wil dat ik de afgelopen pakweg 10 jaar heb gewerkt in functies die me makkelijk af gingen. Ik hoef niet veel te doen en hoef niet vaak naar kantoor. Wel merk ik dat ik veel fouten maak en mijn concentratievermogen echt 0,0 procent is. Af en toe zit er een klus bij die ik leuk vind en waar ik me in vastbijt, maar meestal niet.

Het is niet mijn werk dat het probleem is. Het is het concept van werken. Elke dag meerdere uren van je dag kwijt zijn om iets te doen kost mij heel erg veel moeite. Andere dingen (zoals het huishouden) versloffen en komen 99% op mijn man neer, die overigens wel gewoon 32 uur werkt en daarna nog energie heeft voor andere dingen. Ik heb meerdere banen gehad die ik allemaal even k*t vond.

Niet werken is helaas geen optie. Minder werken kan binnen mijn huidige functie niet, en ik werk ook maar 28 uur.

Momenteel zit ik deels in de ziektewet van het UWV en verdien ik daarnaast dus "bij". Nu heb ik een gesprek gehad met een coach van het UWV en die denkt dat het zinnig is als ik word begeleid naar passend werk. Maar ik kan me echt niet voorstellen wat voor werk dat dan zou moeten zijn. Iets bij een sociale werkvoorziening stel ik me dan voor. Gaat dat beter zijn? Het blijft toch werk.

Ik snap dat iedereen het liefst niet zou werken, maar ik heb het idee dat het probleem bij mij misschien dieper ligt.

EstelleGallois dinsdag 5 augustus 2025 om 21:03

Karrota schreef: ↑
05-08-2025 20:55
De tijd dat je een burnout had was de gelukkigste tijd van je leven...

Dit spreekt elkaar zó tegen. Dan had je dus geen burnout.

De diagnose is gesteld door mijn huisarts, daarna door een psycholoog. Mijn klachten waren: bijna dagelijks paniekaanvallen, niet meer (alleen) naar buiten durven en mezelf niet meer verzorgen. Alles voelde zwaar. Maar ja, om eerlijk te zijn vind ik werken zwaarder. En nu heb ik alsnog opnieuw terug paniekaanvallen naast het werken, vooral in het OV erheen.

In de herstelperiode kreeg ik intensieve therapie en ben ik weer meer gaan ondernemen. Toen hoefde ik dus nog niet te werken. Die vrijheid, dat voelde goed. Ik voelde me veiliger dan nu.

Of dat dan officieel een burnout was of niet, ik kon er in ieder geval niet door werken.

Wissewis dinsdag 5 augustus 2025 om 21:03

Karrota schreef: ↑
05-08-2025 20:55
De tijd dat je een burnout had was de gelukkigste tijd van je leven...

Dit spreekt elkaar zó tegen. Dan had je dus geen burnout.

Ik snap anders wel dat als je een jaar uitvalt door je werk - dat je al jaren haat - je deels happy bent dat er eindelijk ademruimte is voor je huishouden en gezinsleven.
Dat je al jaren nauwelijks gecombineerd krijgt omdat je opgeslokt wordt door je werk.

Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben

DinkyDigger dinsdag 5 augustus 2025 om 21:04

Ugli schreef: ↑
05-08-2025 20:59
Ik denk dat als je tegen iedereen zegt dat ze mogen stoppen met werken en hun salaris houden, dat 90% stopt.Werk is gewoon iets wat nou eenmaal moet om rond te komen, net zoals je moet eten om niet te verhongeren. Dat als een gegeven zien scheelt al denk ik. Ik kan me er ook niets bij voorstellen dat iemand graag zou willen werken. Sommige mensen die ziek of beperkt zijn zeggen het weleens, maar wat ze eigenlijk bedoel is dat ze zingeving willen en gezondheid, denk ik.

Ik zou stoppen met mijn betaalde baan jawel. Maar niet stoppen met werken.
Ik zou mezelf nuttig maken met vrijwilligerswerk, koffie gaan drinken met ouderen in het bejaardentehuis zodat de mensen daar iets hebben dat hun dag beter maakt. Of begeleider van gehandicapten op een dagje uit.
Wat mij betreft komt echt geluk uit jezelf nuttig maken en iets moois doen voor andere mensen.
Is het dan nog werk? Daar valt over te soebatten natuurlijk

Karrota dinsdag 5 augustus 2025 om 21:07

EstelleGallois schreef: ↑
05-08-2025 21:03
De diagnose is gesteld door mijn huisarts, daarna door een psycholoog. Mijn klachten waren: bijna dagelijks paniekaanvallen, niet meer (alleen) naar buiten durven en mezelf niet meer verzorgen. Alles voelde zwaar. Maar ja, om eerlijk te zijn vind ik werken zwaarder. En nu heb ik alsnog opnieuw terug paniekaanvallen naast het werken, vooral in het OV erheen.

In de herstelperiode kreeg ik intensieve therapie en ben ik weer meer gaan ondernemen. Toen hoefde ik dus nog niet te werken. Die vrijheid, dat voelde goed. Ik voelde me veiliger dan nu.

Of dat dan officieel een burnout was of niet, ik kon er in ieder geval niet door werken.

Maar dit is alweer heel anders dan hoe je het net stelde.
Ik vermoed namelijk dat die eerste periode van niet werken met bijna dagelijks paniekaanvallen, niet naar buiten durven en dat alles zwaar was, niet de leukste periode was in je leven.
Toen het beter ging wel... Dat is natuurlijk dan weer niet zo heel gek, dat het wel beter ging en je niet hoefde te werken, dat dat fijn was.

Lucy dinsdag 5 augustus 2025 om 21:23

Ugli schreef: ↑
05-08-2025 20:59
Ik denk dat als je tegen iedereen zegt dat ze mogen stoppen met werken en hun salaris houden, dat 90% stopt.Werk is gewoon iets wat nou eenmaal moet om rond te komen, net zoals je moet eten om niet te verhongeren. Dat als een gegeven zien scheelt al denk ik. Ik kan me er ook niets bij voorstellen dat iemand graag zou willen werken. Sommige mensen die ziek of beperkt zijn zeggen het weleens, maar wat ze eigenlijk bedoel is dat ze zingeving en bezigheidstherapie willen en gezondheid, denk ik. En dat heb je natuurlijk ook zonder werk.

Wat denigrerend.

Ik reintegreer nog, werk dus 50%. Niet in mijn eigen functie want dat kan niet en alleen vanuit huis. En ik vind het heerlijk. Ik heb passie voor mijn werk, altijd gehad.

Heb eerder 3 jaar niet gewerkt omdat we voor het werk van mijn man naar het buitenland waren verhuisd. Ook daar miste ik mijn werk, en ik had 3 maanden voor we terugverhuisden al een baan bij een eerdere werkgever.

Ik hou van mijn werk omdat het me uitdaagt, omdat ik het idee heb dat ik iets bijdraag, omdat ik hele fijne collega's heb en gewaardeerd wordt, omdat ik me competent voel in wat ik doe en omdat het een onderdeel is van mijn leven waar ik tenminste wel weet wat ik doe.

Werken en studeren is altijd een groot onderdeel geweest van mijn leven.

En zingeving is ook te vinden zonder werk. Na 1,5 jaar ziek zijn zien mijn dagen er heel anders uit. Maar werken geeft me in veel opzichten meer. Eigenwaarde, zelfvertrouwen om iets te noemen.

Ik heb niet gefaald. Ik heb gewoon 10.000 manieren ontdekt die niet werken - T. Edison

Almdudler dinsdag 5 augustus 2025 om 21:40

I feel you

Al zolang ik me kan herinneren weet ik gewoon níet wat ik wil qua werk. Ik vind echt alles stom en saai en mijn conclusie is dat ik niet gemaakt ben voor werk.
Heb meerdere werkoriëntatieprojecten gehad, veel geld ertegenaan gegooid maar zit nog steeds vast in geestdodend werk in een fantastische winkel.
De winkel en de collega’s zijn echt leuk en zijn de reden dat ik er nog werk. Maar het werk ga ik geestelijk echt aan onderdoor. Maar wat wel…? Ik weet het niet. En dit topic maakt de hoop op dat ik t ooit wel ga vinden niet heel veel groter

DeeDee76 dinsdag 5 augustus 2025 om 21:44

Ik herken wel wat in de openingspost van TO. Ik heb eigenlijk heel leuk werk in een heel leuk team maar baal er van dat ik niet meer vrije tijd heb. Ik wil thuis gewoon rustig orde op zaken stellen en niet als ik moe van een werkdag thuis kom, dat ik nergens meer toe kom en dat daarna de volgende werkdag zich alweer aankondigt.

Misschien is het bij mij ook de leeftijd, ik ben 48 jaar en werk vanaf mijn 22e 32-40 uur. Ik realiseer me dat ik nog zeker 20 jaar moet werken en wordt daar een beetje somber van. Het leven trekt aan me voorbij en ik ben nog nooit meer dan een maand los geweest van mijn werk (niet ziek/zwanger oid). Daarom spaar ik nu voor een sabbatical voor in het jaar dat ik 50 wordt.

Maar TO: als je 1 baan mocht kiezen of een eigen bedrijf, wat je maar wilt.
Wat zou je dan willen doen?

_horizon_ dinsdag 5 augustus 2025 om 21:51

Mijn zoon (13, sinds een jaar uitgevallen in het onderwijs, ook neurodivergent) zegt ook al vanaf zijn 10e dat hij op ziet tegen het werkende leven. “Eat, sleep, work, repeat”. Mensen die tot een soort robot verworden en geen enkele vrijheid hebben / vastzitten in een systeem. School ervoer hij precies zo: als een gevangenis.

Ik schat in dat hij op zijn 39e hetzelfde erin staat als jij TO, als hij met een “standaard baan” geld zou verdienen. Ik hoop/verwacht dat hij, met wat hulp van ons, buiten de gebaande paden zijn weg gaat vinden. En zeker niet aan de slag gaat bij een 9 tot 5 baan..

Zo bijzonder, want ik vind werken echt heel leuk en ook als ik genoeg geld zou hebben zou ik werken. Het is zeker niet een mening of beeld dat hij van zijn ouders heeft meekregen.

Nogevendit dinsdag 5 augustus 2025 om 22:04

DeeDee76 schreef: ↑
05-08-2025 21:44
Ik herken wel wat in de openingspost van TO. Ik heb eigenlijk heel leuk werk in een heel leuk team maar baal er van dat ik niet meer vrije tijd heb. Ik wil thuis gewoon rustig orde op zaken stellen en niet als ik moe van een werkdag thuis kom, dat ik nergens meer toe kom en dat daarna de volgende werkdag zich alweer aankondigt.

Misschien is het bij mij ook de leeftijd, ik ben 48 jaar en werk vanaf mijn 22e 32-40 uur. Ik realiseer me dat ik nog zeker 20 jaar moet werken en wordt daar een beetje somber van. Het leven trekt aan me voorbij en ik ben nog nooit meer dan een maand los geweest van mijn werk (niet ziek/zwanger oid). Daarom spaar ik nu voor een sabbatical voor in het jaar dat ik 50 wordt.

Maar TO: als je 1 baan mocht kiezen of een eigen bedrijf, wat je maar wilt.
Wat zou je dan willen doen?

Dit herken ik heel erg. Doordat het werkt superveel energie kost heb ik geen puf meer om wat aan mijn huishouden of mijn hobby's te doen. Iedere dag moet ik van alles doen wat ik niet echt leuk vind om te doen (maar gelukkig wel ok) en het leven vliegt aan mij voorbij.
Ik moet nog bijna 10 jaar werken tot aan mijn pensioen, maar ik weet niet hoe ik dit vol ga houden.
Daarnaast is het ook niet prettig dat veel jongere mensen denken dat je op mijn leeftijd ineens digibeet bent terwijl ik al jarenlang met deze systemen werk en mij gemakkelijk nieuwe systemen eigen maak.
Hopelijk ben ik op mijn 67e, als ik eindelijk met pensioen mag, nog gezond genoeg om leuke dingen te gaan doen maar helaas heb ik daar een hard hoofd in.

Solomio dinsdag 5 augustus 2025 om 22:10

Karrota schreef: ↑
05-08-2025 20:55
De tijd dat je een burnout had was de gelukkigste tijd van je leven...

Dit spreekt elkaar zó tegen. Dan had je dus geen burnout.

Wat heerlijk als het leven zo eenduidig is.

When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.

David Dunning

Solomio dinsdag 5 augustus 2025 om 22:11

Karrota schreef: ↑
05-08-2025 21:07
Maar dit is alweer heel anders dan hoe je het net stelde.
Ik vermoed namelijk dat die eerste periode van niet werken met bijna dagelijks paniekaanvallen, niet naar buiten durven en dat alles zwaar was, niet de leukste periode was in je leven.
Toen het beter ging wel... Dat is natuurlijk dan weer niet zo heel gek, dat het wel beter ging en je niet hoefde te werken, dat dat fijn was.

Of je concludeert dat haar werk blijkbaar nog erger is/was dan dagelijks paniekaanvallen.

When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.

David Dunning

pina dinsdag 5 augustus 2025 om 22:14

Solomio schreef: ↑
05-08-2025 20:24
Ik ken geen mensen met grote geldprijzen, wel mensen die financieel zouden kunnen stoppen met werken, maar dat doet niemand.

Als ik een grote geldprijs zou winnen zou ik juist gaan werken. Kan ik eindelijk dat eigen bedrijfje starten voor 8 uurtjes per week ofzo.

Ik bedoelde eigenlijk meer dat veel mensen de baan die ze nu hebben niet zouden voortzetten.

Veel winnaars van echt grote prijzen stoppen wel degelijk met de baan die ze op dat moment hebben.

Solomio dinsdag 5 augustus 2025 om 22:16

Ik weet niet hoe dat voor TO is, maar bij mij ging het niet om de inhoud van mijn werk, maar om alles eromheen.
Heel simpel gezegd: opstaan, mezelf verzorgen, de reis naar mijn werk, na het werk weer de reis terug, eten koken, huishouden bijhouden. Dat kostte zoveel extra energie, dat ik in één nacht niet genoeg kon herstellen.
En dat betekende dat ik na 5 dagen niet meer genoeg had aan een weekend om te herstellen.
En dat ik dus na 3 maanden wederom onderuit ging.

Ik had de leukste baan van de wereld, zou het morgen weer willen gaan doen.

When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.

David Dunning

Solomio dinsdag 5 augustus 2025 om 22:18

pina schreef: ↑
05-08-2025 22:14
Ik bedoelde eigenlijk meer dat veel mensen de baan die ze nu hebben niet zouden voortzetten.

Veel winnaars van echt grote prijzen stoppen wel degelijk met de baan die ze op dat moment hebben.

Dat zou de maatschappij enorm ten goede komen. Als iedereen iets kon doen waar ie plezier aan beleeft.
En dat we met z'n allen de kutklussen verdelen.

When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.

David Dunning

Karrota dinsdag 5 augustus 2025 om 22:23

Solomio schreef: ↑
05-08-2025 22:11
Of je concludeert dat haar werk blijkbaar nog erger is/was dan dagelijks paniekaanvallen.

Dat hoor ik graag van TO zelf, of haar werk zwaarder is dan toen ze dagelijks paniekaanvallen had, niet naar buiten durfde en alles zwaar was.

pina dinsdag 5 augustus 2025 om 22:23

Solomio schreef: ↑
05-08-2025 22:18
Dat zou de maatschappij enorm ten goede komen. Als iedereen iets kon doen waar ie plezier aan beleeft.
En dat we met z'n allen de kutklussen verdelen.

Nou, ik heb zelf geen zin om een kutklus toebedeeld te krijgen.

pina dinsdag 5 augustus 2025 om 22:25

Karrota schreef: ↑
05-08-2025 22:23
Dat hoor ik graag van TO zelf, of haar werk zwaarder is dan toen ze dagelijks paniekaanvallen had, niet naar buiten durfde en alles zwaar was.

Het is in elk geval wel vervelend als je voor werk de deur uit moet als je daar juist moeite mee hebt. Terwijl je ook lekker thuis kan zijn.

Karrota dinsdag 5 augustus 2025 om 22:26

Solomio schreef: ↑
05-08-2025 22:16
Ik weet niet hoe dat voor TO is, maar bij mij ging het niet om de inhoud van mijn werk, maar om alles eromheen.
Heel simpel gezegd: opstaan, mezelf verzorgen, de reis naar mijn werk, na het werk weer de reis terug, eten koken, huishouden bijhouden. Dat kostte zoveel extra energie, dat ik in één nacht niet genoeg kon herstellen.
En dat betekende dat ik na 5 dagen niet meer genoeg had aan een weekend om te herstellen.
En dat ik dus na 3 maanden wederom onderuit ging.

Ik had de leukste baan van de wereld, zou het morgen weer willen gaan doen.

Ik denk dat het voor heel veel mensen om die reden niet haalbaar is om 5 dagen te werken. En TO heeft het over "maar" 28 uur, maar het zou goed kunnen dat ook dat gewoon teveel is.
Hoewel ik het toch ook zou zoeken in iets wat TO wellicht beter volhoudt, zoals mogelijk postbezorger.

Karrota dinsdag 5 augustus 2025 om 22:29

pina schreef: ↑
05-08-2025 22:23
Nou, ik heb zelf geen zin om een kutklus toebedeeld te krijgen.

Het mooie is toch dat iedereen iets anders een kutklus vindt.
Ik moet er niet aan denken om urenlang cijfertjes te controleren en een ander wordt daar helemaal zen van.

Op mijn werk vindt bijna iedereen een bepaalde taak stom omdat je er totaal niet bij hoeft na te denken. Maar ik hoef bij bijna geen enkele taak bij ons op werk na te denken, en bij deze taak kun je ondertussen gezellig kletsen dus ik vind die heerlijk. En zo verdelen we dus op ons werk de taken precies zo iedereen dat fijn vindt.

pina dinsdag 5 augustus 2025 om 22:31

En ik zou juist onderuit gaan bij 28 uur werken. Ik werk 40+ uur en dat is voor mij veel meer ontspannen dan parttime. Her opstarten na vrije tijd kost mij meer moeite. Vaart maken kost mij meer moeite dan snelheid vasthouden.

Solomio dinsdag 5 augustus 2025 om 22:36

pina schreef: ↑
05-08-2025 22:31
En ik zou juist onderuit gaan bij 28 uur werken. Ik werk 40+ uur en dat is voor mij veel meer ontspannen dan parttime. Her opstarten na vrije tijd kost mij meer moeite. Vaart maken kost mij meer moeite dan snelheid vasthouden.

En die verschillen zouden we moeten koesteren, maar helaas.

When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.

David Dunning

Samar dinsdag 5 augustus 2025 om 22:45

Als ik alleen in een hokje mijn werk kon doen dan ging ik elke dag met veel plezier heen. Ik heb moeite met het sociale aspect van het hebben van collega's.

pina dinsdag 5 augustus 2025 om 22:50

Solomio schreef: ↑
05-08-2025 22:36
En die verschillen zouden we moeten koesteren, maar helaas.

Nee, zo zie ik het dan weer niet. De één heeft het nou eenmaal zwaarder in het leven dan de ander en het heeft geen zin te proberen dat gelijk te trekken. Ieder moet doen wat ‘ie kan, maar daar hangt natuurlijk een financieel kaartje aan. Als je het niet redt met 28 uur, dan zal je meer moeten werken.

TinyTiny dinsdag 5 augustus 2025 om 22:55

Karrota schreef: ↑
05-08-2025 22:23
Dat hoor ik graag van TO zelf, of haar werk zwaarder is dan toen ze dagelijks paniekaanvallen had, niet naar buiten durfde en alles zwaar was.

Kwamen die paniekaanvallen juist niet door het werk? Dat is hoe ik het lees.

Solomio dinsdag 5 augustus 2025 om 23:04

pina schreef: ↑
05-08-2025 22:50
Nee, zo zie ik het dan weer niet. De één heeft het nou eenmaal zwaarder in het leven dan de ander en het heeft geen zin te proberen dat gelijk te trekken. Ieder moet doen wat ‘ie kan, maar daar hangt natuurlijk een financieel kaartje aan. Als je het niet redt met 28 uur, dan zal je meer moeten werken.

En daarom blijft onze maatschappij verharden.

When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.

David Dunning

Actieve topics