Relaties
alle pijlers
Update over gevoelens voor arts
woensdag 13 augustus 2025 om 10:46
Dag allemaal,
Bijna 4 jaar geleden deelde ik hier onderstaand bericht:
Hallo allemaal, fijn dat ik mijn probleem hier kan voorleggen! Ik ben een vrouw van 34 jaar, en al 11 jaar samen met mijn partner. We hebben een geregistreerd partnerschap, en hij is een beste man. Alleen, de boel is wat saai geworden, onder andere doordat ik al 2 jaar weinig kan ondernemen wegens agorafobie. Ik heb hier 3 verschillende therapieën voor gehad en het gaat nu wat beter. Dat komt met name door mijn huisarts, bij wie ik sinds anderhalf jaar onder behandeling ben wegens mijn psychische dingetjes. Hij is een erg lieve, zorgzame arts, en helaas ben ik vanaf de eerste dag sterke gevoelens voor hem gaan ontwikkelen. Noem het verliefdheid, noem het overdrachtsgevoelens. Ik voel het, en ik heb er niet voor gekozen. Ik begrijp dat dit nooit of te nimmer wederzijds zal worden en zoiets verwacht ik ook niet. Probleem is dat hij de enige is, van alle therapeuten, artsen, vrienden en zelfs mijn partner, bij wie ik me zo goed voel. Hij is vanuit zijn functie erg betrokken, onthoudt dingen zoals deadlines op mijn werk, exposure oefeningen die ik heb gedaan etc. Dat is gewoon fijn. Wat ik ook begrijp is dat er duidelijk iets mist in mijn relatie. Iets wat bij mij ligt, en niet bij mijn partner.
Nu is het zo dat mijn gevoelens me echt heel erg bezighouden, elke dag. Ik denk ontzettend veel aan hem.
Nu ben ik aan het overwegen om het mijn arts te vertellen. Zonder verwachtingen, enkel en alleen om met beide benen op de grond gezet te worden zodat mijn gevoelens hopelijk verdwijnen. Waarschijnlijk verwijst hij me naar een andere dokter. Dat moet dan maar, maar zelf wil ik die keuze niet maken. Nu zou ik dus best wat advies kunnen gebruiken hierin. Opbiechten en daarmee het gesprek aangaan en het misschien af kunnen sluiten? Of iets anders?
Met mijn partner kan en ga ik hier niet over praten. Hij weet wat ik mis en doet hard zijn best hiervoor, dus het zou hem onnodig kwetsen. Ik zal nooit vreemdgaan, daarom zie ik dit als een redelijk veilige verliefdheid, hoewel het voelt als verraad. Het is me ook nooit eerder gebeurd maar ik sta hier erg nuchter in. Overigens, ook wanneer ik de arts eens 3 maanden niet zag, werden de gevoelens alleen maar sterker ipv minder. Help..?!
---
Inmiddels is er veel gebeurd. Ik ben deze arts blijven bezoeken, het waren contactmomenten die betrekking hadden tot mijn angstklachten en de medicatie die ik daarvoor kreeg. Ook heb ik in de tussentijd nog twee therapieën gehad bij een psycholoog, omdat ik erg bleef worstelen. De huisarts bleef dus ook betrokken.
Op een gegeven moment ben ik de afspraken telefonisch gaan voortzetten, om afstand te nemen. Aangezien hij een fantastische hulpverlener is, wilde ik niet naar een andere arts toe.
Er is een periode van een jaar geweest waarin ik helemaal geen contact met hem gehad heb, door ziekte en daardoor afwezigheid van zijn kant. Sinds begin dit jaar is er weer af en toe telefonisch contact geweest.
Mijn gevoelens voor hem zijn echter alleen maar sterker geworden. Niet te doen.
Vorige week besloot ik dus dat ik hem dat wilde vertellen en meteen ook wilde vertrekken bij de praktijk om een andere huisarts te zoeken. Zo gezegd, zo gedaan. Aan de telefoon heb ik het opgebiecht en hij reageerde zoals ik van hem gewend ben: lief, empathisch, begripvol. Maar hij gaf ook aan zich even verbijsterd te voelen.
Inmiddels ben ik daar dus weg, en hoop ik dat mijn gevoelens gaan afnemen, maar ik zie dat niet op korte termijn gebeuren. Ik ervaar zo'n intens sterk gevoel voor hem, abnormaal. Het gaat vast wel een keer over, maar toch.
Bij mijn partner ben ik 2 jaar geleden weggegaan en ik geniet nu van mijn tijd als vrijgezel. Ik heb een heerlijk leven, maar die liefde voor de dokter (die nu nauwelijks nog overdracht genoemd kan worden) staat me nog steeds in de weg.
Ik wilde hier mijn hart even luchten en misschien heeft iemand tips!
Bijna 4 jaar geleden deelde ik hier onderstaand bericht:
Hallo allemaal, fijn dat ik mijn probleem hier kan voorleggen! Ik ben een vrouw van 34 jaar, en al 11 jaar samen met mijn partner. We hebben een geregistreerd partnerschap, en hij is een beste man. Alleen, de boel is wat saai geworden, onder andere doordat ik al 2 jaar weinig kan ondernemen wegens agorafobie. Ik heb hier 3 verschillende therapieën voor gehad en het gaat nu wat beter. Dat komt met name door mijn huisarts, bij wie ik sinds anderhalf jaar onder behandeling ben wegens mijn psychische dingetjes. Hij is een erg lieve, zorgzame arts, en helaas ben ik vanaf de eerste dag sterke gevoelens voor hem gaan ontwikkelen. Noem het verliefdheid, noem het overdrachtsgevoelens. Ik voel het, en ik heb er niet voor gekozen. Ik begrijp dat dit nooit of te nimmer wederzijds zal worden en zoiets verwacht ik ook niet. Probleem is dat hij de enige is, van alle therapeuten, artsen, vrienden en zelfs mijn partner, bij wie ik me zo goed voel. Hij is vanuit zijn functie erg betrokken, onthoudt dingen zoals deadlines op mijn werk, exposure oefeningen die ik heb gedaan etc. Dat is gewoon fijn. Wat ik ook begrijp is dat er duidelijk iets mist in mijn relatie. Iets wat bij mij ligt, en niet bij mijn partner.
Nu is het zo dat mijn gevoelens me echt heel erg bezighouden, elke dag. Ik denk ontzettend veel aan hem.
Nu ben ik aan het overwegen om het mijn arts te vertellen. Zonder verwachtingen, enkel en alleen om met beide benen op de grond gezet te worden zodat mijn gevoelens hopelijk verdwijnen. Waarschijnlijk verwijst hij me naar een andere dokter. Dat moet dan maar, maar zelf wil ik die keuze niet maken. Nu zou ik dus best wat advies kunnen gebruiken hierin. Opbiechten en daarmee het gesprek aangaan en het misschien af kunnen sluiten? Of iets anders?
Met mijn partner kan en ga ik hier niet over praten. Hij weet wat ik mis en doet hard zijn best hiervoor, dus het zou hem onnodig kwetsen. Ik zal nooit vreemdgaan, daarom zie ik dit als een redelijk veilige verliefdheid, hoewel het voelt als verraad. Het is me ook nooit eerder gebeurd maar ik sta hier erg nuchter in. Overigens, ook wanneer ik de arts eens 3 maanden niet zag, werden de gevoelens alleen maar sterker ipv minder. Help..?!
---
Inmiddels is er veel gebeurd. Ik ben deze arts blijven bezoeken, het waren contactmomenten die betrekking hadden tot mijn angstklachten en de medicatie die ik daarvoor kreeg. Ook heb ik in de tussentijd nog twee therapieën gehad bij een psycholoog, omdat ik erg bleef worstelen. De huisarts bleef dus ook betrokken.
Op een gegeven moment ben ik de afspraken telefonisch gaan voortzetten, om afstand te nemen. Aangezien hij een fantastische hulpverlener is, wilde ik niet naar een andere arts toe.
Er is een periode van een jaar geweest waarin ik helemaal geen contact met hem gehad heb, door ziekte en daardoor afwezigheid van zijn kant. Sinds begin dit jaar is er weer af en toe telefonisch contact geweest.
Mijn gevoelens voor hem zijn echter alleen maar sterker geworden. Niet te doen.
Vorige week besloot ik dus dat ik hem dat wilde vertellen en meteen ook wilde vertrekken bij de praktijk om een andere huisarts te zoeken. Zo gezegd, zo gedaan. Aan de telefoon heb ik het opgebiecht en hij reageerde zoals ik van hem gewend ben: lief, empathisch, begripvol. Maar hij gaf ook aan zich even verbijsterd te voelen.
Inmiddels ben ik daar dus weg, en hoop ik dat mijn gevoelens gaan afnemen, maar ik zie dat niet op korte termijn gebeuren. Ik ervaar zo'n intens sterk gevoel voor hem, abnormaal. Het gaat vast wel een keer over, maar toch.
Bij mijn partner ben ik 2 jaar geleden weggegaan en ik geniet nu van mijn tijd als vrijgezel. Ik heb een heerlijk leven, maar die liefde voor de dokter (die nu nauwelijks nog overdracht genoemd kan worden) staat me nog steeds in de weg.
Ik wilde hier mijn hart even luchten en misschien heeft iemand tips!
woensdag 13 augustus 2025 om 14:24
Nee, dat is gewoon een feitje waarvan ik op de hoogte ben doordat ik me erin heb verdiept, uit nieuwsgierigheid. Het mag echt absoluut niet, en al helemaal niet na een behandeling die vooral betrekking had op de geestelijke gezondheid van een patiënt. Logisch ook wel.
woensdag 13 augustus 2025 om 14:25
Inmiddels ben ik daar dus weg, en hoop ik dat mijn gevoelens gaan afnemen, maar ik zie dat niet op korte termijn gebeuren. Ik ervaar zo'n intens sterk gevoel voor hem, abnormaal. Het gaat vast wel een keer over, maar toch.
Bij mijn partner ben ik 2 jaar geleden weggegaan en ik geniet nu van mijn tijd als vrijgezel. Ik heb een heerlijk leven, maar die liefde voor de dokter (die nu nauwelijks nog overdracht genoemd kan worden) staat me nog steeds in de weg.
Ik wilde hier mijn hart even luchten en misschien heeft iemand tips!
Waarom zou het geen overdracht meer zijn? En hoe graag wil je er echt vanaf versus hoe graag hou je deze gevoelens graag in stand? Hoe intensief heb je dit specifieke onderwerp behandeld in therapie?
woensdag 13 augustus 2025 om 14:27
Omdat het ook aanhield toen ik hem een jaar niet zag of sprak. Ik vind het gevoel wel fijn, maar wil ook gewoon naar mijn huisarts kunnen gaan zonder die ellende erbij.
Dit onderwerp is niet behandeld, ik schaam me er dood voor.
woensdag 13 augustus 2025 om 14:32
woensdag 13 augustus 2025 om 15:13
Lees je eens in over "Limerence". Er is een verschil met verliefdheid : namelijk waar je bij een verliefdheid de tijd neemt om iemand rustig te leren kennen om zo te kunnen bepalen of diegene goed bij je past, praat je jezelf in het geval van limerence een niet-bestaand romantisch verhaal over je crush aan en vul je in je fantasie het object van je limerince in met alleen maar ideale eigenschappen. Daardoor kan je er ook zo lang in blijven hangen als je niet echt fysiek en mentaal afstand neemt.
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.â€
woensdag 13 augustus 2025 om 15:17
Ik denk dat het goed is om te ontrafelen waarom je zo sterk verliefd op hem bent. Het klinkt als een fijne arts die jou heel goed gezien en gehoord heeft.
Maar het was een ongelijkwaardige relatie. Jij hebt heel veel over jezelf verteld en hij, als het goed is, weinig tot niets over zichzelf. Dus op wie je werkelijk verliefd bent weet je niet echt. Behalve dat hij zorgzaam lijkt en betrokken. Maar dat moet hij zijn vanuit zijn werk en is hij voor iedere patiënt.
Maar het was een ongelijkwaardige relatie. Jij hebt heel veel over jezelf verteld en hij, als het goed is, weinig tot niets over zichzelf. Dus op wie je werkelijk verliefd bent weet je niet echt. Behalve dat hij zorgzaam lijkt en betrokken. Maar dat moet hij zijn vanuit zijn werk en is hij voor iedere patiënt.
Hier kom ik nog op terug
woensdag 13 augustus 2025 om 15:21
Ik vind de titel en opzet van dit topic daar ook wel illustratief voor, eigenlijk. Alsof we hier al die tijd op dé update hebben zitten wachten. Sorry, TO.belgali schreef: ↑13-08-2025 15:13Lees je eens in over "Limerence". Er is een verschil met verliefdheid : namelijk waar je bij een verliefdheid de tijd neemt om iemand rustig te leren kennen om zo te kunnen bepalen of diegene goed bij je past, praat je jezelf in het geval van limerence een niet-bestaand romantisch verhaal over je crush aan en vul je in je fantasie het object van je limerince in met alleen maar ideale eigenschappen. Daardoor kan je er ook zo lang in blijven hangen als je niet echt fysiek en mentaal afstand neemt.
Geef de liefde verdomme een keer een kans en niet de logica
woensdag 13 augustus 2025 om 15:24
Ik geloof wel dat de gevoelens van TO echt zijn en ze er echt mee zit. Het is alleen geen 'normale' verliefdheid (sorry wist even geen beter woord) omdat er heel veel ingevuld wordt vanuit het ideaalbeeld dat TO over de arts heeft. Terwijl die misschien ook wel gewoon stinkvoeten heeft of iets dergelijks. Maar TO lijkt dat allemaal rationeel wel te beseffen en toch zit ze vast in die gevoelens.canis-felis schreef: ↑13-08-2025 15:21Ik vind de titel en opzet van dit topic daar ook wel illustratief voor, eigenlijk. Alsof we hier al die tijd op dé update hebben zitten wachten. Sorry, TO.
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.â€
woensdag 13 augustus 2025 om 15:31
Dat dacht ik al. Dat het aanhoudt doet niets af aan het al dan niet zijn van overdrachtsgevoelens. Dat je het gevoel fijn vindt maakt dat je het blijft voeden en nu je een andere HA hebt heb je nog minder reden meer om er vanaf te willen.
Tja, aan jou de keuze: deze gevoelens blijven koesteren of toch aan de slag met jezelf (en dus dit onderwerp) in therapie. Je wil hier tips van ons maar zolang jij er niet echt vanaf wil heeft dat sowieso geen nut natuurlijk en de beste tip (mee aan de slag in therapie) wil je nog niet aan. Op naar nog weer 4 jaar hierin blijven hangen?
woensdag 13 augustus 2025 om 15:46
Dit dus. Iemand die naar jou luistert, empatisch is, aandacht voor je heeft in een periode dat het niet zo goed met je gaat.Kingsqueen schreef: ↑13-08-2025 15:17Ik denk dat het goed is om te ontrafelen waarom je zo sterk verliefd op hem bent. Het klinkt als een fijne arts die jou heel goed gezien en gehoord heeft.
Maar het was een ongelijkwaardige relatie. Jij hebt heel veel over jezelf verteld en hij, als het goed is, weinig tot niets over zichzelf. Dus op wie je werkelijk verliefd bent weet je niet echt. Behalve dat hij zorgzaam lijkt en betrokken. Maar dat moet hij zijn vanuit zijn werk en is hij voor iedere patiënt.
Dat voelt natuurlijk heel fijn en het gebeurt veel vaker dan je denkt dat mensen in die situatie verliefd worden.
En hoewel je denk dat het niet (meer) gaat om overdrachtsgevoelens is dat het wel degelijk. De relatie is ongelijkwaardig.
Bedenk ook dat de arts op zijn werk heel anders kan zijn dan privé.
Als de huisarts in zou gaan op jouw verliefdheidsgevoelens dan is hij als zorgverlener heel erg fout bezig.
Het verbaast mij altijd wwer dat veel mensen, ook gezien sommige reacties hier, niet weten hoe schadelijk het kan zijn als de arts iets zou doen met verliefdheidsgevoelens voor een patiënt.
Niet voor niets is er de brochure vanuit de overheid met de titel:
'Het mag niet, het mag nooit'
woensdag 13 augustus 2025 om 16:00
woensdag 13 augustus 2025 om 16:02
Klopt, ik had er wel voor gekozen hem in elk geval niet meer te zien, in de hoop dat het dan minder zou worden. Dat is mislukt.
woensdag 13 augustus 2025 om 16:40
Oh, ik bedoelde ook niet te zeggen dat ik het niet geloof, maar dat ik het illustratief vond voor de beleving / het gewicht zoals waar jij - meende ik - aan leek te refereren.belgali schreef: ↑13-08-2025 15:24Ik geloof wel dat de gevoelens van TO echt zijn en ze er echt mee zit. Het is alleen geen 'normale' verliefdheid (sorry wist even geen beter woord) omdat er heel veel ingevuld wordt vanuit het ideaalbeeld dat TO over de arts heeft. Terwijl die misschien ook wel gewoon stinkvoeten heeft of iets dergelijks. Maar TO lijkt dat allemaal rationeel wel te beseffen en toch zit ze vast in die gevoelens.
Geef de liefde verdomme een keer een kans en niet de logica
woensdag 13 augustus 2025 om 16:43
Het is overigens niks om zich voor te schamen en ook niet uniek, dus ik zou het toch proberen te bespreken in therapie als die gevoelens zo overheersend blijven. Best kans dat het bespreken op zichzelf al zal helpen. Op een anoniem forum een topic openen houdt het eventuele sprookjesgehalte in zekere zin in stand, m.i.
Geef de liefde verdomme een keer een kans en niet de logica
woensdag 13 augustus 2025 om 16:45
woensdag 13 augustus 2025 om 16:48
Heb je gelijk in! Ik bespreek het ook met mijn beste vriendin en hoop het eigenlijk op deze manieren te kunnen verwerken.canis-felis schreef: ↑13-08-2025 16:43Het is overigens niks om zich voor te schamen en ook niet uniek, dus ik zou het toch proberen te bespreken in therapie als die gevoelens zo overheersend blijven. Best kans dat het bespreken op zichzelf al zal helpen. Op een anoniem forum een topic openen houdt het eventuele sprookjesgehalte in zekere zin in stand, m.i.
woensdag 13 augustus 2025 om 16:52
Ik had er een beetje overheen gelezen, maar je kreeg dus zo'n beetje op je 23ste die langere relatie. Kan misschien ook nog meespelen? Het klinkt alsof een uitweg hoe dan ook welkom was...
Geef de liefde verdomme een keer een kans en niet de logica
woensdag 13 augustus 2025 om 16:53
Zou kunnen. Het zat al lang niet meer goed, dus dat dagdromen was idd een prettige afleiding en het gaf me de moed uiteindelijk weg te gaan.canis-felis schreef: ↑13-08-2025 16:52Ik had er een beetje overheen gelezen, maar je kreeg dus zo'n beetje op je 23ste die langere relatie. Kan misschien ook nog meespelen? Het klinkt alsof een uitweg hoe dan ook welkom was...
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
