Relaties
alle pijlers
Update over gevoelens voor arts
woensdag 13 augustus 2025 om 10:46
Dag allemaal,
Bijna 4 jaar geleden deelde ik hier onderstaand bericht:
Hallo allemaal, fijn dat ik mijn probleem hier kan voorleggen! Ik ben een vrouw van 34 jaar, en al 11 jaar samen met mijn partner. We hebben een geregistreerd partnerschap, en hij is een beste man. Alleen, de boel is wat saai geworden, onder andere doordat ik al 2 jaar weinig kan ondernemen wegens agorafobie. Ik heb hier 3 verschillende therapieën voor gehad en het gaat nu wat beter. Dat komt met name door mijn huisarts, bij wie ik sinds anderhalf jaar onder behandeling ben wegens mijn psychische dingetjes. Hij is een erg lieve, zorgzame arts, en helaas ben ik vanaf de eerste dag sterke gevoelens voor hem gaan ontwikkelen. Noem het verliefdheid, noem het overdrachtsgevoelens. Ik voel het, en ik heb er niet voor gekozen. Ik begrijp dat dit nooit of te nimmer wederzijds zal worden en zoiets verwacht ik ook niet. Probleem is dat hij de enige is, van alle therapeuten, artsen, vrienden en zelfs mijn partner, bij wie ik me zo goed voel. Hij is vanuit zijn functie erg betrokken, onthoudt dingen zoals deadlines op mijn werk, exposure oefeningen die ik heb gedaan etc. Dat is gewoon fijn. Wat ik ook begrijp is dat er duidelijk iets mist in mijn relatie. Iets wat bij mij ligt, en niet bij mijn partner.
Nu is het zo dat mijn gevoelens me echt heel erg bezighouden, elke dag. Ik denk ontzettend veel aan hem.
Nu ben ik aan het overwegen om het mijn arts te vertellen. Zonder verwachtingen, enkel en alleen om met beide benen op de grond gezet te worden zodat mijn gevoelens hopelijk verdwijnen. Waarschijnlijk verwijst hij me naar een andere dokter. Dat moet dan maar, maar zelf wil ik die keuze niet maken. Nu zou ik dus best wat advies kunnen gebruiken hierin. Opbiechten en daarmee het gesprek aangaan en het misschien af kunnen sluiten? Of iets anders?
Met mijn partner kan en ga ik hier niet over praten. Hij weet wat ik mis en doet hard zijn best hiervoor, dus het zou hem onnodig kwetsen. Ik zal nooit vreemdgaan, daarom zie ik dit als een redelijk veilige verliefdheid, hoewel het voelt als verraad. Het is me ook nooit eerder gebeurd maar ik sta hier erg nuchter in. Overigens, ook wanneer ik de arts eens 3 maanden niet zag, werden de gevoelens alleen maar sterker ipv minder. Help..?!
---
Inmiddels is er veel gebeurd. Ik ben deze arts blijven bezoeken, het waren contactmomenten die betrekking hadden tot mijn angstklachten en de medicatie die ik daarvoor kreeg. Ook heb ik in de tussentijd nog twee therapieën gehad bij een psycholoog, omdat ik erg bleef worstelen. De huisarts bleef dus ook betrokken.
Op een gegeven moment ben ik de afspraken telefonisch gaan voortzetten, om afstand te nemen. Aangezien hij een fantastische hulpverlener is, wilde ik niet naar een andere arts toe.
Er is een periode van een jaar geweest waarin ik helemaal geen contact met hem gehad heb, door ziekte en daardoor afwezigheid van zijn kant. Sinds begin dit jaar is er weer af en toe telefonisch contact geweest.
Mijn gevoelens voor hem zijn echter alleen maar sterker geworden. Niet te doen.
Vorige week besloot ik dus dat ik hem dat wilde vertellen en meteen ook wilde vertrekken bij de praktijk om een andere huisarts te zoeken. Zo gezegd, zo gedaan. Aan de telefoon heb ik het opgebiecht en hij reageerde zoals ik van hem gewend ben: lief, empathisch, begripvol. Maar hij gaf ook aan zich even verbijsterd te voelen.
Inmiddels ben ik daar dus weg, en hoop ik dat mijn gevoelens gaan afnemen, maar ik zie dat niet op korte termijn gebeuren. Ik ervaar zo'n intens sterk gevoel voor hem, abnormaal. Het gaat vast wel een keer over, maar toch.
Bij mijn partner ben ik 2 jaar geleden weggegaan en ik geniet nu van mijn tijd als vrijgezel. Ik heb een heerlijk leven, maar die liefde voor de dokter (die nu nauwelijks nog overdracht genoemd kan worden) staat me nog steeds in de weg.
Ik wilde hier mijn hart even luchten en misschien heeft iemand tips!
Bijna 4 jaar geleden deelde ik hier onderstaand bericht:
Hallo allemaal, fijn dat ik mijn probleem hier kan voorleggen! Ik ben een vrouw van 34 jaar, en al 11 jaar samen met mijn partner. We hebben een geregistreerd partnerschap, en hij is een beste man. Alleen, de boel is wat saai geworden, onder andere doordat ik al 2 jaar weinig kan ondernemen wegens agorafobie. Ik heb hier 3 verschillende therapieën voor gehad en het gaat nu wat beter. Dat komt met name door mijn huisarts, bij wie ik sinds anderhalf jaar onder behandeling ben wegens mijn psychische dingetjes. Hij is een erg lieve, zorgzame arts, en helaas ben ik vanaf de eerste dag sterke gevoelens voor hem gaan ontwikkelen. Noem het verliefdheid, noem het overdrachtsgevoelens. Ik voel het, en ik heb er niet voor gekozen. Ik begrijp dat dit nooit of te nimmer wederzijds zal worden en zoiets verwacht ik ook niet. Probleem is dat hij de enige is, van alle therapeuten, artsen, vrienden en zelfs mijn partner, bij wie ik me zo goed voel. Hij is vanuit zijn functie erg betrokken, onthoudt dingen zoals deadlines op mijn werk, exposure oefeningen die ik heb gedaan etc. Dat is gewoon fijn. Wat ik ook begrijp is dat er duidelijk iets mist in mijn relatie. Iets wat bij mij ligt, en niet bij mijn partner.
Nu is het zo dat mijn gevoelens me echt heel erg bezighouden, elke dag. Ik denk ontzettend veel aan hem.
Nu ben ik aan het overwegen om het mijn arts te vertellen. Zonder verwachtingen, enkel en alleen om met beide benen op de grond gezet te worden zodat mijn gevoelens hopelijk verdwijnen. Waarschijnlijk verwijst hij me naar een andere dokter. Dat moet dan maar, maar zelf wil ik die keuze niet maken. Nu zou ik dus best wat advies kunnen gebruiken hierin. Opbiechten en daarmee het gesprek aangaan en het misschien af kunnen sluiten? Of iets anders?
Met mijn partner kan en ga ik hier niet over praten. Hij weet wat ik mis en doet hard zijn best hiervoor, dus het zou hem onnodig kwetsen. Ik zal nooit vreemdgaan, daarom zie ik dit als een redelijk veilige verliefdheid, hoewel het voelt als verraad. Het is me ook nooit eerder gebeurd maar ik sta hier erg nuchter in. Overigens, ook wanneer ik de arts eens 3 maanden niet zag, werden de gevoelens alleen maar sterker ipv minder. Help..?!
---
Inmiddels is er veel gebeurd. Ik ben deze arts blijven bezoeken, het waren contactmomenten die betrekking hadden tot mijn angstklachten en de medicatie die ik daarvoor kreeg. Ook heb ik in de tussentijd nog twee therapieën gehad bij een psycholoog, omdat ik erg bleef worstelen. De huisarts bleef dus ook betrokken.
Op een gegeven moment ben ik de afspraken telefonisch gaan voortzetten, om afstand te nemen. Aangezien hij een fantastische hulpverlener is, wilde ik niet naar een andere arts toe.
Er is een periode van een jaar geweest waarin ik helemaal geen contact met hem gehad heb, door ziekte en daardoor afwezigheid van zijn kant. Sinds begin dit jaar is er weer af en toe telefonisch contact geweest.
Mijn gevoelens voor hem zijn echter alleen maar sterker geworden. Niet te doen.
Vorige week besloot ik dus dat ik hem dat wilde vertellen en meteen ook wilde vertrekken bij de praktijk om een andere huisarts te zoeken. Zo gezegd, zo gedaan. Aan de telefoon heb ik het opgebiecht en hij reageerde zoals ik van hem gewend ben: lief, empathisch, begripvol. Maar hij gaf ook aan zich even verbijsterd te voelen.
Inmiddels ben ik daar dus weg, en hoop ik dat mijn gevoelens gaan afnemen, maar ik zie dat niet op korte termijn gebeuren. Ik ervaar zo'n intens sterk gevoel voor hem, abnormaal. Het gaat vast wel een keer over, maar toch.
Bij mijn partner ben ik 2 jaar geleden weggegaan en ik geniet nu van mijn tijd als vrijgezel. Ik heb een heerlijk leven, maar die liefde voor de dokter (die nu nauwelijks nog overdracht genoemd kan worden) staat me nog steeds in de weg.
Ik wilde hier mijn hart even luchten en misschien heeft iemand tips!
woensdag 13 augustus 2025 om 17:50
Superlief, dank je wel!gonniegijsje schreef: ↑13-08-2025 17:47Lastige situatie!
Sowieso veel sterkte gewenst met alle veranderingen en verwarrende gevoelens.
donderdag 14 augustus 2025 om 10:45
met een professional bespreken is naar mijn mening beter dan met een vriendin - niet iedereen is gezegend met een brutaal realistische vriendin die je zegt waarop het staat
dit hele verhaal is een veilige schuilplaats: een crush op een zo goed als fictieve man (een bestaande man die je zelf verder hebt ingevuld met je fantasie en verlangens) zodat je niet in het echt aan de slag moet met je open te stellen en verbinding aan te gaan
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.â€
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
