Kinderen
alle pijlers
Hoe voelt een weeeeeeeeeeeee????
dinsdag 29 mei 2007 om 20:50
5 november 2008
1,5 jaar geleden heb ik dit topic geopend. Was 41 weken zwanger en er helemaal klaar mee. Heb me een avond kostelijk vermaakt met de reaties op dit topic en ben heerlijk gaan slapen.
s'nachts begonnen spontaan de weeen en ben ik in 7 uur bevallen van een prachtige dochter.
Nu is het weer zo ver, met het verschil dat ik nu pas 38 weken ben en er helemaal doorheen zit. Heb al dagen pijnlijke voorweeen en heb er nu een peuterpubertje bij die al heel handig gebruik weet te maken van de beperkte bewegingsvrijheid van moeders.
Vandaag en morgen is ze bij opa en oma, dus laat baby maar komen zou ik zeggen.
Vorige keer heeft dit topic op een positieve manier bijgedragen aan de start van de bevalling, dus wie weet wat het deze keer doet.
Ik word gek van alle boekjes waar alleen maar in staat: " als je twijfelt of je een wee hebt dan is het geen wee."
Helder, maar daar heb je dus geen zak aan als je bijna 41 weken zwanger bent, al weken voorweeen hebt, de afgelopen nachten niet geslapen hebt ( omdat je denkt, hee is dit t dan?? o nee, ik twijfel, dus geen wee:( ) en je plat wordt gebeld, -maild en -smst of 'ie er nou NOG niet is.
Ik ben al bijna bang dat ik een torenhoge pijngrens heb en baby dadelijk op de wc eruitfloept terwijl ik roep:" ....maar ik twijfelde toch!?"
Dus : Hoe wist je nu zeker dat dat wat je voelde een wee is?
1,5 jaar geleden heb ik dit topic geopend. Was 41 weken zwanger en er helemaal klaar mee. Heb me een avond kostelijk vermaakt met de reaties op dit topic en ben heerlijk gaan slapen.
s'nachts begonnen spontaan de weeen en ben ik in 7 uur bevallen van een prachtige dochter.
Nu is het weer zo ver, met het verschil dat ik nu pas 38 weken ben en er helemaal doorheen zit. Heb al dagen pijnlijke voorweeen en heb er nu een peuterpubertje bij die al heel handig gebruik weet te maken van de beperkte bewegingsvrijheid van moeders.
Vandaag en morgen is ze bij opa en oma, dus laat baby maar komen zou ik zeggen.
Vorige keer heeft dit topic op een positieve manier bijgedragen aan de start van de bevalling, dus wie weet wat het deze keer doet.
Ik word gek van alle boekjes waar alleen maar in staat: " als je twijfelt of je een wee hebt dan is het geen wee."
Helder, maar daar heb je dus geen zak aan als je bijna 41 weken zwanger bent, al weken voorweeen hebt, de afgelopen nachten niet geslapen hebt ( omdat je denkt, hee is dit t dan?? o nee, ik twijfel, dus geen wee:( ) en je plat wordt gebeld, -maild en -smst of 'ie er nou NOG niet is.
Ik ben al bijna bang dat ik een torenhoge pijngrens heb en baby dadelijk op de wc eruitfloept terwijl ik roep:" ....maar ik twijfelde toch!?"
Dus : Hoe wist je nu zeker dat dat wat je voelde een wee is?
anoniem_32365 wijzigde dit bericht op 05-11-2008 10:16
Reden: 2e kind
Reden: 2e kind
% gewijzigd
dinsdag 29 mei 2007 om 20:57
Het voelt in het begin als menstruatiepijn maar dan met meer krampen. Die krampen komen op een gegeven moment in een bepaald ritme. Zodra je dat gaat merken, zijn de eerste weeen begonnen. Bij mij zette het beide keren vrij snel door naar echt stevige weeen. En ja, als je die voelt, hoef je echt niet meer te twijfelen of dat een wee is of niet. Helaas is die open deur heel erg waar. Het is als het ware een aanzwellende golf pijn, die na het hoogtepunt ook weer wegebt. Dan heb je even rust tot de volgende komt. Wat mij erg geholpen heeft is me er heel bewust op concentreren. Dus niet mentaal er voor wegvluchten, maar ze gewoon ondergaan. Het is heftig, maar het is te doen.
Succes! Wie weet komt je kindje nu wel snel!
Clairy
Succes! Wie weet komt je kindje nu wel snel!
Clairy
dinsdag 29 mei 2007 om 20:59
hi ratjetoe,
ik twijfelde eerst ook of ik echt weeen had, maar wij hebben toen gewoon rustig afgewacht en aangezien ze steeds heviger werden en sneller achter alkaar aan kwamen en mijn vliezen braken, wist ik het op een gegeven moment zeker:P
ik snap wel dat je het in jouw situatie met 41 wkn en voorween het ff niet meer weet.. Maar goed, volgens mij is dus meestal niet zo dat een 'echte' wee ineens heel anders voelt dan je voorween, maar het zal waarschijnlijk eerst hetzelfde voelen en dan steeds heviger worden zodat je het op een gegeven moment echt wel zeker weet'!
Heel veel succes met wachten nog en met de bevalling natuurlijk!
Liefs Fee
ik twijfelde eerst ook of ik echt weeen had, maar wij hebben toen gewoon rustig afgewacht en aangezien ze steeds heviger werden en sneller achter alkaar aan kwamen en mijn vliezen braken, wist ik het op een gegeven moment zeker:P
ik snap wel dat je het in jouw situatie met 41 wkn en voorween het ff niet meer weet.. Maar goed, volgens mij is dus meestal niet zo dat een 'echte' wee ineens heel anders voelt dan je voorween, maar het zal waarschijnlijk eerst hetzelfde voelen en dan steeds heviger worden zodat je het op een gegeven moment echt wel zeker weet'!
Heel veel succes met wachten nog en met de bevalling natuurlijk!
Liefs Fee
dinsdag 29 mei 2007 om 21:00
Mijn gyn zei dat ook; "als je een echte wee hebt dan herken je hem, intuitief""
en dat klopte als een bus.
Na tig miljoen harde buiken voelde ik een buikpijn waarvan ik dacht/wist "dit is het".Ik ben eerst 3 keer naar het toilet geweest met diaree, want het begon ook als een soort van buikkramp. Maar dan nog heftiger. Toen dat terugkwam wist ik het......
Heel veel succes met bevallen*;
en dat klopte als een bus.
Na tig miljoen harde buiken voelde ik een buikpijn waarvan ik dacht/wist "dit is het".Ik ben eerst 3 keer naar het toilet geweest met diaree, want het begon ook als een soort van buikkramp. Maar dan nog heftiger. Toen dat terugkwam wist ik het......
Heel veel succes met bevallen*;
dinsdag 29 mei 2007 om 21:01
Hihihi..dat was ook één van mijn twijfels. Straks heb ik een wee, herken ik 'm niet en wordt uk zonder hulp geboren. Nu liep ik niet over tijd dus kon het nog even.
Maar wat ze zeggen is wel waar. Echte weeën herken je. Die super-intensief en idd komen ze regelmatig terug en blijft het niet bij eentje.
Ik had ook nog nooit eerder een wee gevoeld maar toen het 1 keer begon wist ik wel zeker dat het niet zomaar even kramp was.
Hoop voor je dat het snel begint. Over tijd lopen leek en lijkt mij echt niet fijn. Succes.
Maar wat ze zeggen is wel waar. Echte weeën herken je. Die super-intensief en idd komen ze regelmatig terug en blijft het niet bij eentje.
Ik had ook nog nooit eerder een wee gevoeld maar toen het 1 keer begon wist ik wel zeker dat het niet zomaar even kramp was.
Hoop voor je dat het snel begint. Over tijd lopen leek en lijkt mij echt niet fijn. Succes.
dinsdag 29 mei 2007 om 21:06
Ik had ontzettend veel pijnlijke harde buiken vanaf week 20. Toen ik dus mijn weeen had herkende ik ze helemaal niet. Ik dacht dat de kleine aan het schoppen was, maar dat apparaat in het ziekenhuis liet zien dat ik weeen had en flinke ook... Kindje kwam met keizersnee, en ik kan zeggen dat wat ik voor de bevalling niet voelde, kwam erna dubbel zo hard. De naweeen waren ongeloofelijk pijnlijk..
dinsdag 29 mei 2007 om 21:16
Hey Ratjetoe!
Wow, 41 weken alweer, wat is dat hard gegaan! Succes hoor, met je bevalling.
Een wee. Ja. Nou. Bij mij was het zo klaar als een klontje. Ik werd ingeleid, dus die krampen die ik kreeg waren weeën. Maar ik denk wel dat je het echt weet als het zo ver is. Een wee is niet te missen. En als je zeer regelmatig van die gekke krampen in je buik hebt, zo om de paar minuten, dan is het ook niet meer te missen.
Wow, 41 weken alweer, wat is dat hard gegaan! Succes hoor, met je bevalling.
Een wee. Ja. Nou. Bij mij was het zo klaar als een klontje. Ik werd ingeleid, dus die krampen die ik kreeg waren weeën. Maar ik denk wel dat je het echt weet als het zo ver is. Een wee is niet te missen. En als je zeer regelmatig van die gekke krampen in je buik hebt, zo om de paar minuten, dan is het ook niet meer te missen.
dinsdag 29 mei 2007 om 21:18
quote:Mijn gyn zei dat ook; "als je een echte wee hebt dan herken je hem, intuitief""
en dat klopte als een bus.
Na tig miljoen harde buiken voelde ik een buikpijn waarvan ik dacht/wist "dit is het".Ik ben eerst 3 keer naar het toilet geweest met diaree, want het begon ook als een soort van buikkramp. Maar dan nog heftiger. Toen dat terugkwam wist ik het......
Heel veel succes met bevallen*;
Hahaha ik heb geen intuitie blijkbaar. Ik had pas door dat het weeen waren toen de vliezen braken. Toen ging ik zelfs nog kijken of het geen plas was. Heb er nooit rekening meegehouden dat kindjes ook voor 37 weken geboren worden (hormonen??? Of naief, hahaha).
De weeen voelde bij mij als darmkramp. Dat heb ik behoorlijk vaak en noem het sinds de bevalling dan ook gewoon weeen. Ben de dag voor de bevalling zeker 4 of 5 x naar toilet geweest en snachts begonnen de krampen. Kramp + toilet bezoek = last van mn darmen. Niet dus. Een uur voor de vliezen braken nogmaals naar wc. Opgelucht stapte ik eraf en dacht nog: nu zal de kramp wel weg zijn. Waarop dr weer een steek volgde. Verdorrie dacht ik nog: het is nog niet weg. En al die tijd heb ik idd gedacht: als je het niet zeker weet is het geen wee.
Succes
en dat klopte als een bus.
Na tig miljoen harde buiken voelde ik een buikpijn waarvan ik dacht/wist "dit is het".Ik ben eerst 3 keer naar het toilet geweest met diaree, want het begon ook als een soort van buikkramp. Maar dan nog heftiger. Toen dat terugkwam wist ik het......
Heel veel succes met bevallen*;
Hahaha ik heb geen intuitie blijkbaar. Ik had pas door dat het weeen waren toen de vliezen braken. Toen ging ik zelfs nog kijken of het geen plas was. Heb er nooit rekening meegehouden dat kindjes ook voor 37 weken geboren worden (hormonen??? Of naief, hahaha).
De weeen voelde bij mij als darmkramp. Dat heb ik behoorlijk vaak en noem het sinds de bevalling dan ook gewoon weeen. Ben de dag voor de bevalling zeker 4 of 5 x naar toilet geweest en snachts begonnen de krampen. Kramp + toilet bezoek = last van mn darmen. Niet dus. Een uur voor de vliezen braken nogmaals naar wc. Opgelucht stapte ik eraf en dacht nog: nu zal de kramp wel weg zijn. Waarop dr weer een steek volgde. Verdorrie dacht ik nog: het is nog niet weg. En al die tijd heb ik idd gedacht: als je het niet zeker weet is het geen wee.
Succes
dinsdag 29 mei 2007 om 21:20
dinsdag 29 mei 2007 om 21:27
Met 33 weken kreeg ik last van harde buiken. Ze deden wel zeer eigenlijk. Hmmm, toch maar even aankijken. Volgende dag, hmmm nog niet weg. Irritant die harde buiken. Volgende dag, zouden eigenlijk de kerstboodschappen gaan doen, toch maar eens de gyn bellen, want die harde buiken worden wel steeds irritanter.
Hoe voelt het mevrouw?
Als irritante harde buiken, pijnlijk.
Tja, het zullen wel gewoon de voorbereidingen zijn mevrouw.
Kan zijn, maar dit zit me toch niet lekker.
Nou kom dan maar even langs.
Dus ik langs. Aan het CTG. God die harde buiken komen toch wel vaak. Zit ook steeds ongevere dezelfde tijd tussen. Hmmm, vreemd. Gyn komt binnen. Je hebt weeën, dame. Toucheert, en je hebt inmiddels al 1 à 2 cm ontsluiting en de boel is aan het verweken. Met spoed koffer halen en ziekenhuis in. Ik had een verwaarloosde blaasontsteking, inmiddels urineweginfectie (krijg je als je zwanger bent juist geen klachten van) en die veroorzaakte een vroegtijdige bevalling. Verrek. Gelukkig bleef ventje toch nog zitten tot 38 weken, maar ik had dus wel echte weeën. En nee, het was niet mijn eerste, maar mijn DERDE kind. :o Soms weet je het dus gewoon niet. Soms wel.
Hoe voelt het mevrouw?
Als irritante harde buiken, pijnlijk.
Tja, het zullen wel gewoon de voorbereidingen zijn mevrouw.
Kan zijn, maar dit zit me toch niet lekker.
Nou kom dan maar even langs.
Dus ik langs. Aan het CTG. God die harde buiken komen toch wel vaak. Zit ook steeds ongevere dezelfde tijd tussen. Hmmm, vreemd. Gyn komt binnen. Je hebt weeën, dame. Toucheert, en je hebt inmiddels al 1 à 2 cm ontsluiting en de boel is aan het verweken. Met spoed koffer halen en ziekenhuis in. Ik had een verwaarloosde blaasontsteking, inmiddels urineweginfectie (krijg je als je zwanger bent juist geen klachten van) en die veroorzaakte een vroegtijdige bevalling. Verrek. Gelukkig bleef ventje toch nog zitten tot 38 weken, maar ik had dus wel echte weeën. En nee, het was niet mijn eerste, maar mijn DERDE kind. :o Soms weet je het dus gewoon niet. Soms wel.
dinsdag 29 mei 2007 om 21:36
Ik ben 12 dagen over tijd bevallen van mijn dochter en zat dus ook behoorlijk te wachten tot de weeen kwamen. Ik had een keer een dag lang krampen, maar dat waren dus voorweeen, het bleef hetzelfde qua pijn en er zat ook geen regelmaat in.
Toen ik met 11 dagen over tijd om een uur of 4 'ochtends wakker werd met kramp, dacht ik weer dat het niets zou zijn. Tot een uur of 7 bleef het onregelmatig, maar vanaf toen kwam er ineens regelmaat in. Toen wist ik dat het begonnen was, bovendien voelde het inderdaad anders dan de voorweeen. Dus voor mij geldt ook: echte weeen herkende ik vrijwel meteen!
Succes met je bevalling en hopelijk duurt het niet te lang meer!
Toen ik met 11 dagen over tijd om een uur of 4 'ochtends wakker werd met kramp, dacht ik weer dat het niets zou zijn. Tot een uur of 7 bleef het onregelmatig, maar vanaf toen kwam er ineens regelmaat in. Toen wist ik dat het begonnen was, bovendien voelde het inderdaad anders dan de voorweeen. Dus voor mij geldt ook: echte weeen herkende ik vrijwel meteen!
Succes met je bevalling en hopelijk duurt het niet te lang meer!
'Geniet van elke dag, want er komt geen dag terug'
dinsdag 29 mei 2007 om 21:55
Over de weeen heb ik niet zo heel veel toe te voegen. Ik herkende ze wel meteen.
Wat ik niet (laat) herkende waren de persweeen. Als je me had gevraagd wat het betekend als je tijdens de bevalling poepdrang krijgt dan had ik gezegd "persweeen". Maar op het moment dat het echt gebeurde dacht ik dat ik echt gewoon moest poepen en dat het nog lang niet zover was. Pas toen er niks kwam maar de druk bleef en ik de vliezen bijna naar buiten voelde bollen ging er een lichtje branden. (en toen moest ik manlief nog overhalen om de VK te bellen want die dacht dat het nog lang niet zover was:P).
Veel succes, het zal in ieder geval niet lang meer duren. Alvast veel plezier voor de kraamweek gewenst, ik vond het echt de mooiste week van mijn leven ondanks de hechtingen, navloeiiengen, naweeen etc.
Wat ik niet (laat) herkende waren de persweeen. Als je me had gevraagd wat het betekend als je tijdens de bevalling poepdrang krijgt dan had ik gezegd "persweeen". Maar op het moment dat het echt gebeurde dacht ik dat ik echt gewoon moest poepen en dat het nog lang niet zover was. Pas toen er niks kwam maar de druk bleef en ik de vliezen bijna naar buiten voelde bollen ging er een lichtje branden. (en toen moest ik manlief nog overhalen om de VK te bellen want die dacht dat het nog lang niet zover was:P).
Veel succes, het zal in ieder geval niet lang meer duren. Alvast veel plezier voor de kraamweek gewenst, ik vond het echt de mooiste week van mijn leven ondanks de hechtingen, navloeiiengen, naweeen etc.
dinsdag 29 mei 2007 om 22:08
Hé Ratjetoe,
Goede vraag, ik vroeg me namelijk af of het weeën waren die ik voelde. Ik had daarvoor de slijmprop verloren maar had op dit forum verhalen gelezen dat de bevalling dan nog niet hoeft te beginnen. Bij mij was dat wel, na een uur kwam de verloskundige, ik had toen om de 3 minuten een wee en toen dacht ik:"Dit zal dan wel een wee zijn". Als je het over pijn hebt: heb ik niet gevoeld.
Wat Pebbles hierboven noemt, over persweeën, ook die herkende ik niet. Ja, ik had een 'ik moet poepen gevoel' en mocht toen meepersen. Nou, ik kan je vertellen dat ik de in begin weeën niet voelde, maar op 1 of andere manier deed mijn lichaam het gewoon.
Goede vraag, ik vroeg me namelijk af of het weeën waren die ik voelde. Ik had daarvoor de slijmprop verloren maar had op dit forum verhalen gelezen dat de bevalling dan nog niet hoeft te beginnen. Bij mij was dat wel, na een uur kwam de verloskundige, ik had toen om de 3 minuten een wee en toen dacht ik:"Dit zal dan wel een wee zijn". Als je het over pijn hebt: heb ik niet gevoeld.
Wat Pebbles hierboven noemt, over persweeën, ook die herkende ik niet. Ja, ik had een 'ik moet poepen gevoel' en mocht toen meepersen. Nou, ik kan je vertellen dat ik de in begin weeën niet voelde, maar op 1 of andere manier deed mijn lichaam het gewoon.
dinsdag 29 mei 2007 om 22:31
Ik herkende ze ook niet meteen. Had al een paar dagen pijnlijke druk op m'n blaas met lopen. Leek me niet zo vreemd met ruim 40 weken, 30 kilo extra ballast en een enorme buik. Maar toen ik 's avonds rustig op de bank zat voelde ik het nog steeds. Ik nog anders proberen te zitten en liggen, plassen en nog eens plassen, beetje over de bank heen hangen.... Maar het ging niet weg. Sterker nog: het werd alleen maar erger 
. Nou ja, op een gegeven moment viel het kwartje natuurlijk wel (oooooo, zouden het dan soms weeen zijn?). Maar dat duurde dus echt even.
. Nou ja, op een gegeven moment viel het kwartje natuurlijk wel (oooooo, zouden het dan soms weeen zijn?). Maar dat duurde dus echt even.
dinsdag 29 mei 2007 om 22:33
Leuke vraag, doet me meteen weer terugdenken aan mijn 1e wee.
Midden in de nacht werd ik wakker, voelde een steekje onder in mijn
lies en dacht meteen: he, dit heb ik nog nooit eerder gevoeld. Dit moet
een wee zijn. 10 minuten later had ik zo'n zelfde steekje en wist ik het
helemaal zeker.
Achteraf zeg ik dus ook: als het een wee is, herken je dat echt wel.
Midden in de nacht werd ik wakker, voelde een steekje onder in mijn
lies en dacht meteen: he, dit heb ik nog nooit eerder gevoeld. Dit moet
een wee zijn. 10 minuten later had ik zo'n zelfde steekje en wist ik het
helemaal zeker.
Achteraf zeg ik dus ook: als het een wee is, herken je dat echt wel.
dinsdag 29 mei 2007 om 22:48
quote:Ik herkende ze ook niet meteen. Had al een paar dagen pijnlijke druk op m'n blaas met lopen. Leek me niet zo vreemd met ruim 40 weken, 30 kilo extra ballast en een enorme buik. Maar toen ik 's avonds rustig op de bank zat voelde ik het nog steeds. Ik nog anders proberen te zitten en liggen, plassen en nog eens plassen, beetje over de bank heen hangen.... Maar het ging niet weg. Sterker nog: het werd alleen maar erger . Nou ja, op een gegeven moment viel het kwartje natuurlijk wel (oooooo, zouden het dan soms weeen zijn?). Maar dat duurde dus echt even.
Hi hi!!! Ik dacht juist dat het zo zou gaan, maar met 42 weken 's morgens naar het ziekenhuis omdat er nog geen verweking of wat dat ook was, gel ingebracht gekregen. Dat was om 8 uur en om 16 uur zijn we naar huis gegaan omdat er nog niks gebeurde, dus zou ik de volgende dag ingeleid worden.
Om 17 uur gegeten en daarna even gaan tukken na een spannende dag in het ziekenhuis.
Om 20 uur weer wakker en naar de wc waar een rare ''prop'' in de wc belandde.
Toen wat raar gevoel in mijn buik... Mss zou dat het wel zijn! Maar ja, een eerste kindje kan wel uuuuren op zich laten wachten.. Toch?
Om 22 uur het ziekenhuis gebeld dat ik het allemaal niet vertrouwde en dat ik graag wilde komen omdat ik niet wist wat te doen.
Om +-22.30 daar,. waar ik vrolijk binnenwandelde en zei dat het allemaal nog wel een tijd zou duren maar dat ik het fijn vond daar te zijn.
Een bed werd klaargezet, kussens gezocht (want druk op de afdeling)
Nog naar de wc gehobbelt. Vriend kocht een tijdschriftje want het zou allemaal een tijd duren.
Al met al om 23.30 helemaal lekker op bed en toen...
Toen was mij kleintje er om half 2.
Tis allemaal zo snel gegaan! Terwijl ik dacht dat het heeeel lang zou duren.
Dus die weeen... auw auw auw... Je herkent ze pas als ze er zij ja.
En het is niet leuk, ik vond het ronduit een drama, maar voor een volgende zou ik het zo weer doen.... Alle clichés zijn waar, dus vertrouw op je eigen lichaam! Het is heftig, maar je komt het te boven!
(vind alleen wel dat de natuur zo'n ''natuurlijke'' gebeurtenis wel ietsjepietsje makkelijker had kunnen laten verlopen...)
. Nou ja, op een gegeven moment viel het kwartje natuurlijk wel (oooooo, zouden het dan soms weeen zijn?). Maar dat duurde dus echt even.Hi hi!!! Ik dacht juist dat het zo zou gaan, maar met 42 weken 's morgens naar het ziekenhuis omdat er nog geen verweking of wat dat ook was, gel ingebracht gekregen. Dat was om 8 uur en om 16 uur zijn we naar huis gegaan omdat er nog niks gebeurde, dus zou ik de volgende dag ingeleid worden.
Om 17 uur gegeten en daarna even gaan tukken na een spannende dag in het ziekenhuis.
Om 20 uur weer wakker en naar de wc waar een rare ''prop'' in de wc belandde.
Toen wat raar gevoel in mijn buik... Mss zou dat het wel zijn! Maar ja, een eerste kindje kan wel uuuuren op zich laten wachten.. Toch?
Om 22 uur het ziekenhuis gebeld dat ik het allemaal niet vertrouwde en dat ik graag wilde komen omdat ik niet wist wat te doen.
Om +-22.30 daar,. waar ik vrolijk binnenwandelde en zei dat het allemaal nog wel een tijd zou duren maar dat ik het fijn vond daar te zijn.
Een bed werd klaargezet, kussens gezocht (want druk op de afdeling)
Nog naar de wc gehobbelt. Vriend kocht een tijdschriftje want het zou allemaal een tijd duren.
Al met al om 23.30 helemaal lekker op bed en toen...
Toen was mij kleintje er om half 2.
Tis allemaal zo snel gegaan! Terwijl ik dacht dat het heeeel lang zou duren.
Dus die weeen... auw auw auw... Je herkent ze pas als ze er zij ja.
En het is niet leuk, ik vond het ronduit een drama, maar voor een volgende zou ik het zo weer doen.... Alle clichés zijn waar, dus vertrouw op je eigen lichaam! Het is heftig, maar je komt het te boven!
(vind alleen wel dat de natuur zo'n ''natuurlijke'' gebeurtenis wel ietsjepietsje makkelijker had kunnen laten verlopen...)
dinsdag 29 mei 2007 om 23:00
Pas toen de verloskundigde constateerde dat ik 5 cm ontsluiting had, wist ik zeker dat ik aan het bevallen was. Qua pijn viel het me zo mee, we zijn gaan klokken en hebben toen gebeld. Voor die tijd wist ik niet zeker of het nu echt begonnen was of niet. Pas op het laatst vond ik het niet zo leuk meer!
dinsdag 29 mei 2007 om 23:31
Ik was/ben wel zo'n muts die ze niet herkend heeft, of gewoon niet gehad heeft. Behalve de persweeën dan (en de 'prop'/vliezen breken etc.). Had last van menstruatieachtige kramp ('s middags ook al en toen heb ik aan weeënapparatuur gelegen en er werd niets gemeten -dit was omdat ik overtijd liep en een te hoge bloeddruk had-), ben met manlief weer terug naar het ziekenhuis gegaan en na 13 minuten was m'n zoontje er....
Succes!!!!
Succes!!!!
woensdag 30 mei 2007 om 07:27
quote:
Ik ben al bijna bang dat ik een torenhoge pijngrens heb en baby dadelijk op de wc eruitfloept terwijl ik roep:" ....maar ik twijfelde toch!?"
Dat gebeurde mij! 2 weken voor de datum kreeg ik flinke krampen in mijn buik. Maar er zat totaal geen ritme in en eigenlijk ging het aan een stuk door. Dus niet netjes met pauzes van 10 minuten, niet aanzwellend en afzakkend of zo. Aangezien ik hier op het forum allerlei verhalen over voor- en oefenweeën had gelezen, dacht ik dat ik die ook kreeg. Niet aanstellen dus, gewoon doorgaan.
Mijn man dacht daar anders over en wilde de verloskundige laten komen. Die kwam toen de krampen al bijna 2 uur duurde.
Ik verontschuldigde me maar vast, dat ik haar misschien voor niks had laten komen, want ik was er van overtuigd dat het vals alarm was. Niet dus! 8 centimeter ontsluiting en persdrang en geen tijd meer om naar het ziekenhuis te verkassen. Een uurtje later was mijn zoontje er ineens.
Op het briefje met het telefoonnummer van de verloskundige stonden allerlei dingen over wanneer je mocht bellen en onderaan stond "als je je ongerust voelt mag je ook altijd bellen". Maar goed dat dat erbij stond, want al die andere dingen waren in mijn geval dus niet van toepassing en anders had ik vast niet durven bellen, haha.
Ik ben al bijna bang dat ik een torenhoge pijngrens heb en baby dadelijk op de wc eruitfloept terwijl ik roep:" ....maar ik twijfelde toch!?"
Dat gebeurde mij! 2 weken voor de datum kreeg ik flinke krampen in mijn buik. Maar er zat totaal geen ritme in en eigenlijk ging het aan een stuk door. Dus niet netjes met pauzes van 10 minuten, niet aanzwellend en afzakkend of zo. Aangezien ik hier op het forum allerlei verhalen over voor- en oefenweeën had gelezen, dacht ik dat ik die ook kreeg. Niet aanstellen dus, gewoon doorgaan.
Mijn man dacht daar anders over en wilde de verloskundige laten komen. Die kwam toen de krampen al bijna 2 uur duurde.
Ik verontschuldigde me maar vast, dat ik haar misschien voor niks had laten komen, want ik was er van overtuigd dat het vals alarm was. Niet dus! 8 centimeter ontsluiting en persdrang en geen tijd meer om naar het ziekenhuis te verkassen. Een uurtje later was mijn zoontje er ineens.
Op het briefje met het telefoonnummer van de verloskundige stonden allerlei dingen over wanneer je mocht bellen en onderaan stond "als je je ongerust voelt mag je ook altijd bellen". Maar goed dat dat erbij stond, want al die andere dingen waren in mijn geval dus niet van toepassing en anders had ik vast niet durven bellen, haha.
..
woensdag 30 mei 2007 om 09:03
Hey Ratje!! Ik dacht gisteren nog aan je, of je al bevallen was.
Poeh 41 weken alweer en voorweeen. Irritante dingen zijn dat he? Ik heb twee dagen gedaan over de eerste 4 cemtimeter en dacht ook dat ik alleen voorweeen had. Manman wat baalde ik, ik dacht als de overige 6 ook zo gaan.De weeen b egonnen met een mensturatieachtig gevoel. En ik dacht meteen van jeeeeeeeeeeeeeeeee het is begonnen. Geacht tot vriend thuiskwam, die had zelfs nog taartjes gehaald. Beetje rondrommelen in huis enzo. Maar het zette maar niet door, bleef onregelmatig. Slecht geslapen en over golven gedroomd. Devolgende ochtend baalde ik echt als een stekker. Manman al die weeen en niks opgeschoten. Superchagerijnig ging ik in bad en toen maar bedacht dat ik gewoon de vk zou bellen. Inderdaad omdat ik ongerust was (officieel dan he, officieus omdat ik wilde weten of er uberhaupt iets gebeurde beneden). Ik bleek 3 cm ontsltuiing te hebben. Met 3 cm ben ik gestript en toen dacht ik echt dat het ging beginnen. Ik begon het al echt te voelen en toen de weeen om de 3 minuten waren de vk gebeld. Ik liep nog vrolijk rond en dacht echt van : nou is dit het nou??? De vk kwam, ik had 4 cm. Daarna zijn mijn vliezen gebroken en direct daarna kwamen de echte weeen. Die herkende ik echt meteen. Het enige wat ik kon doen was in bad liggen, vriend moest tegen mijn rug duwen en binnen anderhalf uur zat ik op de 10 cm.
Dus ja om de echte echte weeen kon ik niet heen. En die voorweeen hadden met toch maar mooi 4 cm opgeleverd.
Het is moeilijk om te zeggen hoe een wee voelt. Als een soort overspoelende pijn bij mij. Maar het voor iedereen anders.
Heel veel succes en kom je je nog even melden als je bevallen bent??? (want ik ben zooooo nieuwsgierig:D)
Poeh 41 weken alweer en voorweeen. Irritante dingen zijn dat he? Ik heb twee dagen gedaan over de eerste 4 cemtimeter en dacht ook dat ik alleen voorweeen had. Manman wat baalde ik, ik dacht als de overige 6 ook zo gaan.De weeen b egonnen met een mensturatieachtig gevoel. En ik dacht meteen van jeeeeeeeeeeeeeeeee het is begonnen. Geacht tot vriend thuiskwam, die had zelfs nog taartjes gehaald. Beetje rondrommelen in huis enzo. Maar het zette maar niet door, bleef onregelmatig. Slecht geslapen en over golven gedroomd. Devolgende ochtend baalde ik echt als een stekker. Manman al die weeen en niks opgeschoten. Superchagerijnig ging ik in bad en toen maar bedacht dat ik gewoon de vk zou bellen. Inderdaad omdat ik ongerust was (officieel dan he, officieus omdat ik wilde weten of er uberhaupt iets gebeurde beneden). Ik bleek 3 cm ontsltuiing te hebben. Met 3 cm ben ik gestript en toen dacht ik echt dat het ging beginnen. Ik begon het al echt te voelen en toen de weeen om de 3 minuten waren de vk gebeld. Ik liep nog vrolijk rond en dacht echt van : nou is dit het nou??? De vk kwam, ik had 4 cm. Daarna zijn mijn vliezen gebroken en direct daarna kwamen de echte weeen. Die herkende ik echt meteen. Het enige wat ik kon doen was in bad liggen, vriend moest tegen mijn rug duwen en binnen anderhalf uur zat ik op de 10 cm.
Dus ja om de echte echte weeen kon ik niet heen. En die voorweeen hadden met toch maar mooi 4 cm opgeleverd.
Het is moeilijk om te zeggen hoe een wee voelt. Als een soort overspoelende pijn bij mij. Maar het voor iedereen anders.
Heel veel succes en kom je je nog even melden als je bevallen bent??? (want ik ben zooooo nieuwsgierig:D)
