Even mijn hart luchten

Het gaat de laatste anderhalf jaar niet zo goed met mij. Er is veel gebeurd, met name in de relationele sfeer waardoor ik enorm overprikkeld ben geraakt. In het begin lukte het me nog wel om ermee om te gaan, maar sinds een ruim half jaar niet meer. Ik ben zo boos, voel me de hele dag down, ik probeer plezier te beleven aan dingen die ik altijd leuk vond maar ik voel het niet. Het is net alsof je vol verwachting een konijn uit een hoge hoed wil toveren maar in plaats van tadaa! blijft de hoed leeg. Financieel gaat het ook niet best, mijn partner (ruim 20 jaar) en ik hebben besloten (ik meer dan hij) om apart te gaan wonen. Ik kon hem niet meer om me heen verdragen, alles wat hij deed irriteerde me en wakkerde mijn angst aan.

Ik ben altijd gevoelig geweest voor angsten, diverse therapien hebben daar zeer matig bij geholpen. Een aantal maanden geleden ben ik gediagnosticeerd met add. Dit verklaart mogelijk ook de aanleg voor angsten en ook het feit dat mijn hoofd nooit stilstaat. Ik ben altijd aan het denken. Zinnig of onzinnig, maakt niet uit. Mijn concentratie is alleen goed bij dingen die mij echt boeien. Boeit het me niet, nou, daar ga ik dan.. poef in mijn eigen denkwereld. Daar kan ik op zich prima mee leven, ik weet ook niet anders, maar soms zou ik wel meer ontspannen willen zijn. Ik zit overal, vorige levens, volgende levens en alles ertussenin. Voor de duidelijkheid, ik weet niet eens of ik geloof in reincarnatie hoor, maar ik vind het facinerend om over na te denken. Kortom, ik denk me een hoedje.

Werk vind ik op dit moment maar weinig aan. Het kost me enorm veel moeite om daadwerkelijk te gaan. Mijn verzuim is best hoog. Ze weten van mijn situatie en er is begrip. Ik heb steeds meer dagen dat ik een was draaien al heel wat vind. Dat ik die was dan na twee dagen opnieuw moet draaien omdat ik 'm niet in de droger had gestopt is weer een ander verhaal. Ik ben vreselijk moe, ik moet heel veel en ik kan het niet opbrengen. Als iemand aankomt met of ik even dit of dat kan doen dan voel ik me letterlijk als een kat in een hoekje gedreven. Laatst waren de schuursponsjes op bij de AH, die ik had ik echt nodig en ik was zo boos dat het me elke vezel in mijn lichaam kostte om me niet woedend ter aarde te storten. Niemand heeft iets gemerkt hoor, tenminste, dat denk ik. Maar het gevoel dat je geen lontje meer hebt bijna vind ik best heel zwaar.

Ik heb de intake gehad bij mijn nieuwe psycholoog, zij denken aan depressie en overspannenheid. Ik sta op de wachtlijst bij de psycholoog die daar ervaring mee heeft binnen de praktijk.

Nu komt er de laatste weken ook steeds vaker behoorlijke boosheid naar boven. Mijn basis- en middelbare schooltijd heb ik als vreselijk ervaren. Ik werd gepest en vooral ook genegeerd. Mijn oma zei toen tegen mij dat ik maar gewoon elke pauze bij de deur moest blijven staan in het portiekje, dat het dan heus de leraren weleens zou opvallen. Nou, ik weet niet hoelang ik daar elke pauze heb gestaan met mijn sultana;s maar behoorlijk lang. Geen hond die het zag of er iets mee deed. Daarna raadde mijn oma mij aan om het gesprek met de leraar aan te gaan. Ik zat in groep 7 toen. Nou, lang verhaal kort, de leraar zei dat het mijn eigen schuld was omdat ik nooit meedeed. Voor de duidelijkheid, ik probeerde altijd mee te doen maar andere kinderen negeerden me straal. Of ik werd uitgescholden.

Hoewel ik na mijn middelbare schooltijd pas heel assertief ben geworden (leuke tijd gehad op MBO en HBO) merk ik dat ik me diep vanbinnen altijd wel minder voel dan anderen. Ik laat dit niet blijken maar ik vind het vooral zelf niet prettig. De laatste periode ervaar ik veel boosheid naar mijn toenmalige leraren toe. Ik begrijp niet waarom dat nu zo ineens zo naar voren komt.

Misschien is het een warrig verhaal, ik weet ook niet goed wat ike rmee wil. Mijn hart even luchten, misschien herkenning of tips?

SeeSharp schreef: ↑

20-08-2025 22:32

Angst, boosheid, pestverleden ik kan je echt aanraden een les (kick)boxen te nemen. Daarna ben je alle boosheid even kwijt en creëer je even rust in de bovenkamer.

Zeker met alles gaande is een dergelijk uitlaatklep niet verkeerd.

Gebruik je antidepressiva?

Nee, ik gebruik helemaal geen medicatie. Dit wil ik ook eigenlijk liever niet omdat het in mijn optiek het probleem niet weghaalt. Daarnaast zal antidepressiva voor sommigen goed werken maar de ervaringen die ik in mijn directe cirkel heb meegemaakt waren niet heel positief. Ik drink niet en ik gebruik geen drugs, ik wil mijn hoofd helder houden omdat ik, ondanks alles, wel precies weet wat ik aan mezelf heb. Daarmee spelen wil ik dan ook liever niet.

Wat betreft het kickboksen, daar heb ik ook aan zitten denken, helaas heb ik wat lichamelijke dingen die het moeilijk maakt, hiervoor heb ik fysio.