Zoon is gokverslaafd

Ik ben een vaste forummer, maar heb toch een nieuw account gemaakt vanwege de gevoeligheid van het onderwerp.

Twee maanden geleden kwam mijn zoon van 22 mij vertellen dat hij gokverslaafd is. Echt gokverslaafd. Het is gestart met online gokken, waarbij hij ook grote bedragen heeft gewonnen. Inmiddels is zijn hele spaarrekening leeg en heeft hij diverse schulden. Hij had een afspraak gemaakt bij de huisarts, die heeft hij inmiddels gehad. Hij heeft een intake bij Tactus gehad en zal over twee weken starten met groepsgesprekken daar.

Hij heeft gelukkig zelf in gezien dat hij niet zelf stoppen kan en hulp gezocht. Het gokken deed hij vooral wanneer hij 's nachts alleen was en vaak ook onder invloed van alcohol. Hij woont nog thuis, heeft een goede baan en een groot sociaal netwerk.
Een vriend van hem heeft zijn rekening de laatste tijd beheerd, zodat hij niet kon gokken. Toch kun je blijkbaar makkelijk creditcards aanvragen waardoor het toch weer mogelijk was.
Hij heeft zelf nu een betalingsregeling met de bank geregeld hiervoor. We hebben afgesproken dat ik nu een bankrekening beheer en dat zijn salaris daarop gestort wordt. Hij heeft allerlei achterstallige dingen betaald waar ik bij was en hij kan nu ook niet meer zelf bij het geld komen.
Waar hij normaal altijd weg is, en veel met vrienden was, blijft hij nu sinds een maand thuis. Geen sporttraining en geen feestjes. Hij is gestart met hardlopen, wat hem helpt om zijn hoofd leeg te maken.

Tot zover de feitelijke dingen. Ik probeer er zoveel mogelijk te zijn voor hem. Ik luister, vraag door en geef hem een knuffel als ik denk dat hij die nodig heeft. Ik vind het fijn dat hij naar mij toe eerlijk is nu en vertelt wat hem bezig houdt. Mijn man is hierin anders: meer een doener dan een prater. Dat is nu juist wel goed vind ik, mijn zoon heeft naast een luisterend oor ook af en toe een figuurlijke schop onder zijn kont nodig.

Waarom dit topic? Omdat ik merk dat het aan me vreet. ik praat erover met een vriendin, maar verder houd ik het stil. Mijn zoon wil absoluut niet dat ze het op het werk weten en hij vind zichzelf een mislukkeling en is bang dat er binnen onze familie ook zo naar hem gekeken zal worden als dit bekend wordt.

Vanochtend kwam hij vertellen dat hij toch weer gegokt heeft. Hij kreeg ineens de drang weer gisteravond toen hij in bed lag. Bij doorvragen wat maakte dat hij dat deed bleek dat hij veel appjes had gehad van vrienden die nog geld tegoed hebben van hem en ook SMS-jes van goksites om te checken 'waar hij bleef en dat hij van harte welkom was om weer te gokken' Hij voelde zich ellendig hierdoor.

Dat zijn de illegale sites: voor de andere sites heeft hij zich uitgeschreven en gezorgd dat hij nooit meer online kan gokken bij hun.

Ik heb hem gezegd dat ik het goed vind dat hij het heeft verteld. Dat het misschien juist goed is dat hij zich nu zo naar voelt, dat hij dat gevoel weer kan voelen als hij de drang weer krijgt. Maar ik baal ervan, samen met hem.

Het wordt een lange weg. Hij heeft heel weinig te besteden en dat vind ik ook goed voor hem. hij kan nog net benzine betalen zeg maar. Ik heb nu een telefoonnummer opgezocht dat hij kan bellen als hij weer die drang heeft, het lijkt me voor hem fijner om dit te delen met iemand die objectief is en ervaringsdeskundig.

Nou ja, dat dus. Misschien zijn er anderen die deze ervaring al achter de rug hebben met hun kind, of er net als ik middenin zitten. Ik hoop ervaringen uit te wisselen en soms even hier mijn frustraties weg te kunnen schrijven..

Wat lief Pink-Freud
Ik ook.
Tegelijkertijd merk ik zelf dat ik door dit topic te openen er wel weer de hele dag mee bezig ben. Dat is ook goed voor mij, want normaal kan ik erg goed struisvogelen.
Het voelt af en toe alsof ik in een slechte film zit.
Ik vraag me af waar ik gemist heb dat hij zich zo heeft gevoeld. Achteraf zie ik wel signalen. Zijn kamer was één grote puinhoop en ik deed er al lang niets meer aan, eigen verantwoordelijkheid en zo.
Nadat hij het heeft verteld zijn we er samen doorheen gegaan.
Hij miste helemaal het overzicht. Overal ongeopende, verstopte post en zo.

Hij geeft zelf aan dat wij niets anders hadden kunnen doen, hij was ook goed in het verbergen van dingen en liegen.

Dank voor je lieve woorden, het doet me goed. Ik ben ook blij met onze band. Hij weet ook hoe ik erin sta,ik heb ook echt wel een potje gejankt waar hij bij was.

Wat naar voor jou dat je die steun niet hebt gehad. Had jij wel iemand waarbij je terecht kon? ( Hoef je niet te delen hoor)

Naar voor jou dat ze er niet voor jou kon of kan zijn.
Doordat je aangeeft dat het is wat het is lijkt het alsof je dat een soort van geaccepteerd hebt. Dat is vast een lastig proces ..

Ik heb altijd het idee dat het eerder sneller ging qua behandeling of hulp via het GGD. Heb jij die ervaring ook?

Ik vind dat alles zo langzaam gaat. Ik begrijp het en er zijn natuurlijk jongeren die eerder hulp nodig hebben. Maar je wilt zo graag direct actie.

Fijn dat jouw stiefvader toch iets van steun voor je kon zijn.
Heb je nu het gevoel dat het goed met je gaat en de periode van toen goed hebt kunnen afsluiten?

Het klinkt idd goed, maar de knoop in mijn maag blijft. Hoe goed hij het ook doet...

Dit topic is voor iedereen hoor, dus voel je vooral niet vervelend. Ik vroeg er ook zelf naar

En ik hoop voor jou dat je in deze fase van je leven mensen hebt die om je heen staan als dat nodig is! ⚘️

NomenNescio, ook jij bedankt voor je woorden!