Kinderen
alle pijlers
Wil ik een kind?
maandag 22 september 2025 om 17:57
Hee! Ik heb een dilemma en ik kreeg van een vriendin dit forum getipt.
Ik ben 31 en ben getrouwd. Je ziet het niet aan me want ik ben vrij sociaal en een warm enthousiast persoon maar ik ben 6 jaar geleden afgekeurd te werken omdat ik een psychose kreeg na heel veel jaren aan stress. De diagnose ging van bipolair naar ‘je bent gewoon kwetsbaar’.
Ik heb heel m’n leven gedaan wat anderen willen dus ben niet sterk in: wat wil ik nou?
Ik ben dus echt met alles een twijfelkont: waar wil ik wonen (voordat ik echt settelde met m’n man duurde ook wel 7 jaar).
En nu beginnen bijna al mn vriendinnen baby’s te werpen (met liefde te ontvangen ook natuurlijk). En na jaren denken dat het niet bij me paste door m’n kwetsbaarheid.
Komt opeens de gedachte: Wat als het wel voor mij is?
Ik ben al jaren stabiel, maar heb wel moeite met op gang komen. Ik vind veel dingen zwaar; de was, het huishouden, bootschappen. Ik ervaar alles sterker en meer en groter en ben enorm gevoelig en ook niet goed in het managen van m’n emoties (kleine dingen kunnen me enorm raken) Waar ik bang voor ben is dat een kind en baby me alleen maar triggert in me onzeker en niet vaardig voelen.
Of overdenk ik dit te veel?
Komt er een soort oer ‘weten’ omhoog als je een kind krijgt waardoor dingen wel loslopen. Want ik geloof ook heel sterk dat liefde en aandacht het belangrijkst is; en laat ik daar nu enorm veel van hebben.
Ah en tot slot m’n man is zo stabiel als het maar kan. Alleen is het enige wat hij zegt: ‘jij moet het bepalen’ en ‘het komt wel goed’. Beide voelen niet echt geruststellend. En we wonen groot en landelijk, stabiel plekje.
Mijn vraag is dus: hoe groot moet ik het maken, 1 kindje (we willen er dan ook maar 1 en geen tweede).
Je mag alles zeggen; van mensen met een psychose moeten zich niet voort planten tot ga er voor.
Maar wees vooral eerlijk.
Liefs,
Lotte
Ik ben 31 en ben getrouwd. Je ziet het niet aan me want ik ben vrij sociaal en een warm enthousiast persoon maar ik ben 6 jaar geleden afgekeurd te werken omdat ik een psychose kreeg na heel veel jaren aan stress. De diagnose ging van bipolair naar ‘je bent gewoon kwetsbaar’.
Ik heb heel m’n leven gedaan wat anderen willen dus ben niet sterk in: wat wil ik nou?
Ik ben dus echt met alles een twijfelkont: waar wil ik wonen (voordat ik echt settelde met m’n man duurde ook wel 7 jaar).
En nu beginnen bijna al mn vriendinnen baby’s te werpen (met liefde te ontvangen ook natuurlijk). En na jaren denken dat het niet bij me paste door m’n kwetsbaarheid.
Komt opeens de gedachte: Wat als het wel voor mij is?
Ik ben al jaren stabiel, maar heb wel moeite met op gang komen. Ik vind veel dingen zwaar; de was, het huishouden, bootschappen. Ik ervaar alles sterker en meer en groter en ben enorm gevoelig en ook niet goed in het managen van m’n emoties (kleine dingen kunnen me enorm raken) Waar ik bang voor ben is dat een kind en baby me alleen maar triggert in me onzeker en niet vaardig voelen.
Of overdenk ik dit te veel?
Komt er een soort oer ‘weten’ omhoog als je een kind krijgt waardoor dingen wel loslopen. Want ik geloof ook heel sterk dat liefde en aandacht het belangrijkst is; en laat ik daar nu enorm veel van hebben.
Ah en tot slot m’n man is zo stabiel als het maar kan. Alleen is het enige wat hij zegt: ‘jij moet het bepalen’ en ‘het komt wel goed’. Beide voelen niet echt geruststellend. En we wonen groot en landelijk, stabiel plekje.
Mijn vraag is dus: hoe groot moet ik het maken, 1 kindje (we willen er dan ook maar 1 en geen tweede).
Je mag alles zeggen; van mensen met een psychose moeten zich niet voort planten tot ga er voor.
Maar wees vooral eerlijk.
Liefs,
Lotte
woensdag 24 september 2025 om 06:31
Ik reageer even alleen op de vraag: “ik ben bang dat een kind en baby me triggert in me onzeker en niet vaardig voelen, of komt er een soort instinct omhoog waardoor dit vanzelf goed komt.”
Wat mij betreft: NEE. Ik ben nog nooit zo onzeker en voor mijn gevoel onvaardig geweest als met mijn eerste baby. Als ik terugdenk denk ik: mijn hémel. Er zullen er vast zijn die in een soort natuurlijke rol vallen, maar de meesten volgens mij niet. Ik dacht dat ik wist wat er kwam, maar mijn eerste kind was echt een complete aardverschuiving.
Verder is er al heel veel nuttigs gezegd.
Wat mij betreft: NEE. Ik ben nog nooit zo onzeker en voor mijn gevoel onvaardig geweest als met mijn eerste baby. Als ik terugdenk denk ik: mijn hémel. Er zullen er vast zijn die in een soort natuurlijke rol vallen, maar de meesten volgens mij niet. Ik dacht dat ik wist wat er kwam, maar mijn eerste kind was echt een complete aardverschuiving.
Verder is er al heel veel nuttigs gezegd.
woensdag 24 september 2025 om 07:42
Als eerste, wil je écht een kind, of komen de gedachtes doordat je vriendinnen kinderen beginnen te krijgen.
Ik struikel wat over het woord netwerk. Het klinkt heel mooi, een groot netwerk, maar veel mensen hebben geen trek om op andermans kinderen te passen. Dat mág je ook niet zomaar verwachten.
En ingeval van grootouders, de meeste laten je echt niet stikken als het slecht gaat, maar ik vind het nogal wat om te verwachten dat ze vaak oppassen. Ook zij hebben een eigen leven. Of de gezondheid wordt minder, of ze hadden hun oude dag liever anders gezien met meer vrijheid.
Ik struikel wat over het woord netwerk. Het klinkt heel mooi, een groot netwerk, maar veel mensen hebben geen trek om op andermans kinderen te passen. Dat mág je ook niet zomaar verwachten.
En ingeval van grootouders, de meeste laten je echt niet stikken als het slecht gaat, maar ik vind het nogal wat om te verwachten dat ze vaak oppassen. Ook zij hebben een eigen leven. Of de gezondheid wordt minder, of ze hadden hun oude dag liever anders gezien met meer vrijheid.
Creativiteit is de adem van de ziel – dus adem elke dag!
woensdag 24 september 2025 om 07:49
En dit is ook waar: in het eerste jaar grapte mijn man dat ons huis eruit zag als een “Chinese laundrette”, want we hadden overal was en overal babyspullen. Est je zegt: er komt een huishouden bij.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
woensdag 24 september 2025 om 07:59
In je OP schrijf je, onder meer, dat hoewel je al jaren stabiel bent, je wel wel moeite hebt met op gang komen. Dat je veel dingen zwaar vindt; de was, het huishouden, boodschappen. Dat je alles sterker en meer en groter ervaart en dat je enorm gevoelig bent en ook niet goed in bent in het managen van je emoties (kleine dingen kunnen je enorm raken). En dat je voorts bang bent dat een kind en baby je alleen maar triggert in het je onzeker en niet vaardig voelen. Bovenstaande zijn wel dingen die je waarschijnlijk gaan raken. Ik vind het heel eerlijk hoe je dit schrijft overigens. Weet wel dat ook mensen die geen psychische klachten ervaren of psychoses hebben gehad hier soms tegenaan lopen in hun moederschap. Het moederschap kan nl. al deze onzekerheden versterken. Heb je thans hulp en begeleiding, TO? Heb je het er met een zorg professional over gehad en heeft die een inschatting kunnen maken? Het lastige is dat je pas weet hoe je op een kind reageert als het er is. Wat dat betreft is het geen experiment.
Eén van mijn vriendinnen/kennissen is opgenomen geweest in een kliniek en heeft ongeveer 1,5 geleden een psychose gehad en twee kinderen. Als het goed gaat, gaat het. Maar als er weer een opname dreigt, gaat het gezin daar wel onder gebukt. Haar oudste heeft de leeftijd van mijn dochter (7) en is vaak angstig en teruggetrokken. Zelfde geldt voor haar zusje. Nou wil ik daar niet meteen een causaal verband in zien, maar de omgeving heeft het zich wel afgevraagd. Ze probeert verder een goede moeder te zijn, uiteraard, maar het is pittig en ook voor haar man.
Eén van mijn vriendinnen/kennissen is opgenomen geweest in een kliniek en heeft ongeveer 1,5 geleden een psychose gehad en twee kinderen. Als het goed gaat, gaat het. Maar als er weer een opname dreigt, gaat het gezin daar wel onder gebukt. Haar oudste heeft de leeftijd van mijn dochter (7) en is vaak angstig en teruggetrokken. Zelfde geldt voor haar zusje. Nou wil ik daar niet meteen een causaal verband in zien, maar de omgeving heeft het zich wel afgevraagd. Ze probeert verder een goede moeder te zijn, uiteraard, maar het is pittig en ook voor haar man.
baggal wijzigde dit bericht op 24-09-2025 09:19
11.33% gewijzigd
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
woensdag 24 september 2025 om 08:16
Ook dit vind ik een belangrijke toevoeging. Als je het hebt over netwerk, heb je ze dan gesproken en bevraagd daarover? Want zoals Sierlijk schrijft, de meeste grootouders zullen je niet laten vallen als het erop aankomt. Maar moet je ze in een positie willen dwingen dat ze eigenlijk geen keuze hebben? Ik vind vooral dat áls je kiest voor kinderen, de ouders hiervoor kiezen. En familie en vrienden zullen je heus wel eens uit de brand willen helpen. Maar als je dit structureel van ze verwacht, dan moeten zij ook een stem hierin krijgen. Want ik zou niet structureel willen moeten zorgen voor andermans kind en eigenlijk ook niet voor (evt.) kleinkinderen.Sierlijk schreef: ↑24-09-2025 07:42Ik struikel wat over het woord netwerk. Het klinkt heel mooi, een groot netwerk, maar veel mensen hebben geen trek om op andermans kinderen te passen. Dat mág je ook niet zomaar verwachten.
En ingeval van grootouders, de meeste laten je echt niet stikken als het slecht gaat, maar ik vind het nogal wat om te verwachten dat ze vaak oppassen. Ook zij hebben een eigen leven. Of de gezondheid wordt minder, of ze hadden hun oude dag liever anders gezien met meer vrijheid.
woensdag 24 september 2025 om 08:31
Ik vind het mooi en open hoe je over jezelf schrijft TO. Denk dat als je ervoor kiest om moeder te worden, dat die zelfkennis je ook gaat helpen.
Dat neemt niet weg dat de praktische kant van het ouderschap zeker de eerste jaren gewoon veel en daardoor ook wel zwaar kan zijn. Tegelijkertijd is juist dat praktische stuk ook iets waar je veel hulp kunt organiseren/uitbesteden. Mits je dat kunt betalen.
Dat neemt niet weg dat de praktische kant van het ouderschap zeker de eerste jaren gewoon veel en daardoor ook wel zwaar kan zijn. Tegelijkertijd is juist dat praktische stuk ook iets waar je veel hulp kunt organiseren/uitbesteden. Mits je dat kunt betalen.
woensdag 24 september 2025 om 08:45
Nou inderdaad! En door hormonen kan je ook rare dwanggedachtes krijgen zoals; ademt mijn baby nog wel en ga zo maar door. Als ik een luier verschoonde stond het zweet al op mijn voorhoofd.Charlie591 schreef: ↑24-09-2025 06:31Ik reageer even alleen op de vraag: “ik ben bang dat een kind en baby me triggert in me onzeker en niet vaardig voelen, of komt er een soort instinct omhoog waardoor dit vanzelf goed komt.”
Wat mij betreft: NEE. Ik ben nog nooit zo onzeker en voor mijn gevoel onvaardig geweest als met mijn eerste baby. Als ik terugdenk denk ik: mijn hémel. Er zullen er vast zijn die in een soort natuurlijke rol vallen, maar de meesten volgens mij niet. Ik dacht dat ik wist wat er kwam, maar mijn eerste kind was echt een complete aardverschuiving.
Verder is er al heel veel nuttigs gezegd.
Plus laten we niet vergeten dat een psychose begint met niet slapen en slaaptekort, waarna je in een manie terechtkomt en dan een psychose. En laat je nou net de eerste weken nauwelijks slapen..
woensdag 24 september 2025 om 09:13
Waarom? Het ie een feit. Als je kinderen hebt, heb je zorgen.
Soms enorm groot, vaak klein. Maar zorgen heeft iedere ouder.
Ik ken geen enkele ouder die geen zorgen heeft om zijn kind. Zelfs als het goed gaat heb je zorgen. En die heb je ook als je geen kinderen hebt, maar als ouder ben je nooit meer helemaal zorgenvrij.
woensdag 24 september 2025 om 09:21
Klopt, en daarom slaat het onderscheid tussen kleine en grote kinderen nergens op.Suus schreef: ↑24-09-2025 09:13Waarom? Het ie een feit. Als je kinderen hebt, heb je zorgen.
Soms enorm groot, vaak klein. Maar zorgen heeft iedere ouder.
Ik ken geen enkele ouder die geen zorgen heeft om zijn kind. Zelfs als het goed gaat heb je zorgen. En die heb je ook als je geen kinderen hebt, maar als ouder ben je nooit meer helemaal zorgenvrij.
woensdag 24 september 2025 om 09:32
Eens. Ik denk dat je altijd wel zorgen hebt over je kinderen. Zelfs als die zorgen (feitelijk) niet terecht zijn. Ik vond de babyfase wel moeilijker dan nu (kind wordt bijna 8). En mijn dochter had een periode dat ze een zeer sterkte voorkeur voor mijn man had. Ik kon haar zelfs niet uit het autostoeltje tillen zonder dat ze krijste dat papa het moest doen. Als je niet zo weerbaar en moe bent is het een aanslag op je zelfvertrouwen.
Kijk TO, het is op basis van een OP heel lastig in je schatten of jij het moederschap aankan. Je bent in ieder geval heel eerlijk over de mogelijke hinderpalen. Voor ons hier is het lastig zo te beoordelen. En of je daarnaast een makkelijke kind krijgt als het je gegeven is moeder te worden. Met een alleen: “het komt wel goed” denk ik dat je partner er wat lichtvaardig over denkt. Gebruik je medicijnen die je tijdens een eventuele zwangerschap zou moeten stoppen? Ben je iets wijzer geworden door alle posts hier?
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
woensdag 24 september 2025 om 09:35
Juist daarom weet ik dat het prima kan.NomenNescio schreef: ↑23-09-2025 17:38Ok, als veelposter op dit topic die kennelijk een drang voelt om to te overtuigen toch vooral aan kinderen te beginnen, vertel je dan ook even gewoon eerlijk jouw eigen achtergrond en dat van je kinderen erbij? Dan heeft to denk ik een wat breder concept van wat jij verstaat onder niet zo moeilijk doen en moet allemaal kunnen en liefde alleen is genoeg.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
woensdag 24 september 2025 om 10:21
Veel goede posts hier en hopelijk heeft TO er wat aan. Wat ik me ook afvroeg, is of psychische problemen zoals deze ook doorgegeven kunnen worden aan het kind. Dat zou voor mij dan al meteen een doorslaggevende factor zijn om het niet te doen.
Maar goed, ik weet verder niets van deze materie (voor mij zijn psychoses dus ook Heel Extreem zoals op tv, dus dankzij dit topic al wat meer geleerd wat dat betreft).
Maar goed, ik weet verder niets van deze materie (voor mij zijn psychoses dus ook Heel Extreem zoals op tv, dus dankzij dit topic al wat meer geleerd wat dat betreft).
woensdag 24 september 2025 om 10:21
woensdag 24 september 2025 om 10:30
Ik blijf er overigens bij dat TO vooral gewoon moet gaan onderzoeken of ze inderdaad een kinderwens heeft, los van of hoe ze dat dan wil gaan realiseren en hoe verstandig dat wel/niet is, want momenteel weet ze dat juist niet omdat ze daar vanwege vermeende onhaalbaarheid nog nooit bij stil had gestaan.
En daarnaast geeft ze aan moeite te hebben met haar eigen gevoelens en wensen voorop zetten en gauw te overdenken. Als ze een kinderwens heeft dan mag die er gewoon zijn, ongeacht de omstandigheden. Juist het ruimte geven aan haar gevoel is hier van belang. Daarmee krijgt TO waarschijnlijk ook haar behoeften en wensen in het leven in algemeen scherper.
Daarom vind ik al die adviezen en scenario's met een analytische benadering hier averechts werken. Die drijven haar juist richting haar valkuil waarin ze haar eigen wensen en gevoelens onder geschikt maakt en waardoor ze uiteindelijk niet goed weet wat die nou precies zijn.
Ik snap waar de zorgen vandaan komen, want er zit ook een stukje wensdenken in de openingspost waar mensen juist situaties uit voort hebben zien komen waarbij zowel ouder als kind te maken kregen met een onnodige lijdensweg.
Maar ik denk dat het ook een stukje cope is om te denken alsof dat onnodige altijd te voorkomen is. Er zit ook een stukje maakbaarheidsdenken in: Als TO onder onverstandige omstandigheden toch voor het moederschap kiest en het werkt niet dan is het haar eigen schuld en ze had het toch kunnen weten.
En ik denk dat het stukje wensdenken in het geval van TO mogelijk samenhangt met haar eigen behoeftes en wensen nog niet goed de ruimte kunnen geven.
En daarnaast geeft ze aan moeite te hebben met haar eigen gevoelens en wensen voorop zetten en gauw te overdenken. Als ze een kinderwens heeft dan mag die er gewoon zijn, ongeacht de omstandigheden. Juist het ruimte geven aan haar gevoel is hier van belang. Daarmee krijgt TO waarschijnlijk ook haar behoeften en wensen in het leven in algemeen scherper.
Daarom vind ik al die adviezen en scenario's met een analytische benadering hier averechts werken. Die drijven haar juist richting haar valkuil waarin ze haar eigen wensen en gevoelens onder geschikt maakt en waardoor ze uiteindelijk niet goed weet wat die nou precies zijn.
Ik snap waar de zorgen vandaan komen, want er zit ook een stukje wensdenken in de openingspost waar mensen juist situaties uit voort hebben zien komen waarbij zowel ouder als kind te maken kregen met een onnodige lijdensweg.
Maar ik denk dat het ook een stukje cope is om te denken alsof dat onnodige altijd te voorkomen is. Er zit ook een stukje maakbaarheidsdenken in: Als TO onder onverstandige omstandigheden toch voor het moederschap kiest en het werkt niet dan is het haar eigen schuld en ze had het toch kunnen weten.
En ik denk dat het stukje wensdenken in het geval van TO mogelijk samenhangt met haar eigen behoeftes en wensen nog niet goed de ruimte kunnen geven.
woensdag 24 september 2025 om 10:37
Dan is het wel opvallend dat de hele OP bol staat van ik, ik, ik. Ik weet niet of ik het aankan, ik ben bang dat een baby me triggert, ik vind het nu al zo zwaar. Slechts 1 zinnetje over de behoeften van een kind, waarbij ze vrij makkelijk beweert dat liefde genoeg is.Prei schreef: ↑24-09-2025 10:30Ik blijf er overigens bij dat TO vooral gewoon moet gaan onderzoeken of ze inderdaad een kinderwens heeft, los van of hoe ze dat dan wil gaan realiseren en hoe verstandig dat wel/niet is, want momenteel weet ze dat juist niet omdat ze daar vanwege vermeende onhaalbaarheid nog nooit bij stil had gestaan.
En daarnaast geeft ze aan moeite te hebben met haar eigen gevoelens en wensen voorop zetten en gauw te overdenken. Als ze een kinderwens heeft dan mag die er gewoon zijn, ongeacht de omstandigheden. Juist het ruimte geven aan haar gevoel is hier van belang. Daarmee krijgt TO waarschijnlijk ook haar behoeften en wensen in het leven in algemeen scherper.
Daarom vind ik al die adviezen en scenario's met een analytische benadering hier averechts werken. Die drijven haar juist richting haar valkuil waarin ze haar eigen wensen en gevoelens onder geschikt maakt en waardoor ze uiteindelijk niet goed weet wat die nou precies zijn.
Ik snap waar de zorgen vandaan komen, want er zit ook een stukje wensdenken in de openingspost waar mensen juist situaties uit voort hebben zien komen waarbij zowel ouder als kind te maken kregen met een onnodige lijdensweg.
Maar ik denk dat het ook een stukje cope is om te denken alsof dat onnodige altijd te voorkomen is. Er zit ook een stukje maakbaarheidsdenken in: Als TO onder onverstandige omstandigheden toch voor het moederschap kiest en het werkt niet dan is het haar eigen schuld en ze had het toch kunnen weten.
En ik denk dat het stukje wensdenken in het geval van TO mogelijk samenhangt met haar eigen behoeftes en wensen nog niet goed de ruimte kunnen geven.
woensdag 24 september 2025 om 10:48
Eens hoor. De eerste stap ik je kinderwens onderzoeken. Misschien blijkt er uiteindelijk toch geen kinderwens te zijn en zijn alle praktische afwegingen dus niet eens nodig. Tegelijkertijd kan het extra pijnlijk zijn om eerst je gevoel te laten groeien en dan met je verstand te besluiten dat het niet kan. Ik zou het dus allebei doen: nadenken over de praktische kant en reflecteren op wat je voelt als vriendinnen zwanger zijn, als je bij hun kinderen bent en hoe je je leven over 5, 10 en 25 jaar idealiter voor je ziet.Prei schreef: ↑24-09-2025 10:30Ik blijf er overigens bij dat TO vooral gewoon moet gaan onderzoeken of ze inderdaad een kinderwens heeft, los van of hoe ze dat dan wil gaan realiseren en hoe verstandig dat wel/niet is, want momenteel weet ze dat juist niet omdat ze daar vanwege vermeende onhaalbaarheid nog nooit bij stil had gestaan.
woensdag 24 september 2025 om 11:02
TO, er komt geen 'oer' weten omhoog. Baby's huilen veel en om vanalles. Is het om de honger? Juist een volle maag? Te warm? Te koud? Moe? Niet moe? Moe maar toch niet willen slapen? Krampjes? Volle luier?
En als je net denkt dat je het een beetje door hebt, verandert het ritme van je baby alweer.
Een baby kan lang en intens krijsen. Je kan je regelmatig uitgeput en wanhopig voelen.
Dit is de realiteit.
En als je net denkt dat je het een beetje door hebt, verandert het ritme van je baby alweer.
Een baby kan lang en intens krijsen. Je kan je regelmatig uitgeput en wanhopig voelen.
Dit is de realiteit.
woensdag 24 september 2025 om 11:08
Jij denkt serieus dat veel 'ik' schrijven garantie biedt goed weten wat je eigen wensen en behoeften zijn? Heerlijk als de wereld zo simpel is.Vivalafete25 schreef: ↑24-09-2025 10:37Dan is het wel opvallend dat de hele OP bol staat van ik, ik, ik. Ik weet niet of ik het aankan, ik ben bang dat een baby me triggert, ik vind het nu al zo zwaar. Slechts 1 zinnetje over de behoeften van een kind, waarbij ze vrij makkelijk beweert dat liefde genoeg is.
Weten wat je niet wil en wat jou niet helpt en weten wat je wel wil en wat jou ondersteunt zijn echt twee verschillende dingen. TO heeft het vooral over wat ze niet wil, maar (en het topic gaat zelfs over één van die vragen die ze op dat vlak heeft) nergens over wat ze wel wil en wat ze nodig heeft.
woensdag 24 september 2025 om 11:13
Jij haalt dit serieus uit mijn opmerking dat het opvallend is dat de OP nauwelijks over de behoeftes van het kind gaat? Heerlijk als de wereld zo simpel isPrei schreef: ↑24-09-2025 11:08Jij denkt serieus dat veel 'ik' schrijven garantie biedt goed weten wat je eigen wensen en behoeften zijn? Heerlijk als de wereld zo simpel is.
Weten wat je niet wil en wat jou niet helpt en weten wat je wel wil en wat jou ondersteunt zijn echt twee verschillende dingen. TO heeft het vooral over wat ze niet wil, maar (en het topic gaat zelfs over één van die vragen die ze op dat vlak heeft) nergens over wat ze wel wil en wat ze nodig heeft.
vivalafete25 wijzigde dit bericht op 24-09-2025 11:19
0.58% gewijzigd
woensdag 24 september 2025 om 11:17
En als je dan eindelijk een manier hebt gevonden die voor jou werkt, dan krijg je daar weer commentaar op van anderen, bekenden en wildvreemden op straat. De een kan daar beter mee omgaan dan anderen. Ik ben gevoelig voor de mening van anderen, dus trok me dat zeker in het begin heel erg aan. Inmiddels niet meer, maar nog steeds blijft een opmerking soms langer door mijn hoofd spoken.toulouse_74 schreef: ↑24-09-2025 11:02TO, er komt geen 'oer' weten omhoog. Baby's huilen veel en om vanalles. Is het om de honger? Juist een volle maag? Te warm? Te koud? Moe? Niet moe? Moe maar toch niet willen slapen? Krampjes? Volle luier?
En als je net denkt dat je het een beetje door hebt, verandert het ritme van je baby alweer.
Een baby kan lang en intens krijsen. Je kan je regelmatig uitgeput en wanhopig voelen.
Dit is de realiteit.
woensdag 24 september 2025 om 11:20
en dan krijg je een 2e kind.... en blijkt alles weer anders te werken.toulouse_74 schreef: ↑24-09-2025 11:02TO, er komt geen 'oer' weten omhoog. Baby's huilen veel en om vanalles. Is het om de honger? Juist een volle maag? Te warm? Te koud? Moe? Niet moe? Moe maar toch niet willen slapen? Krampjes? Volle luier?
En als je net denkt dat je het een beetje door hebt, verandert het ritme van je baby alweer.
Een baby kan lang en intens krijsen. Je kan je regelmatig uitgeput en wanhopig voelen.
Dit is de realiteit.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
