Psyche
alle pijlers
Hier mag alles zijn en weer verdwijnen - 5
zaterdag 10 mei 2025 om 21:03
Een gedeelde plek om verder te kunnen schrijven en ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: Hier delen we zielenroerselen die je IRL niet op tafel gooit.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en empathisch besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom geldt hier de regel: 'NIET QUOOTEN' zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en empathisch besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom geldt hier de regel: 'NIET QUOOTEN' zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
Als het gras bij de buren altijd groener is dan is het kunstgras.
donderdag 25 september 2025 om 19:53
donderdag 25 september 2025 om 20:02
Lees eerst een tijdje mee, het gaat over heel andere dingen dan jij denkt.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
donderdag 25 september 2025 om 20:16
Advo
Dus je hebt voor schoonmoeder een correcte vraag, wil je er voorzorgen dat in de week dat ik ga en 2 weken er na je zoon mijn huis schoonmaakt de koelkast en kast gevuld houdt en de was weg gewerkt word zodat jij na de opname kan richten op herstel. Ik vermoed dat schoonmoeder dit met liefde voor jullie zou doen als het betekend dat jij weer een stapje kan maken om de winter door te komen.
Lucy
Ik vind het heftig om jullie dynamiek te lezen. Mijn man heeft ook veel vrijheid en neemt die ruimte ook vaak maar hij zal nooit mijn angst triggeren.
Dus je hebt voor schoonmoeder een correcte vraag, wil je er voorzorgen dat in de week dat ik ga en 2 weken er na je zoon mijn huis schoonmaakt de koelkast en kast gevuld houdt en de was weg gewerkt word zodat jij na de opname kan richten op herstel. Ik vermoed dat schoonmoeder dit met liefde voor jullie zou doen als het betekend dat jij weer een stapje kan maken om de winter door te komen.
Lucy
Ik vind het heftig om jullie dynamiek te lezen. Mijn man heeft ook veel vrijheid en neemt die ruimte ook vaak maar hij zal nooit mijn angst triggeren.
donderdag 25 september 2025 om 20:35
RN123: ik snap na de post van Diva en de laatste posts van mij dat je denkt dat het hier over relatiedynamiek gaat.
Dat gaat het zelden. Het gaat over gehechtheid (of eigenlijk het gebrek eraan), onveiligheid, seksueel geweld, stalking en vooral ook de paden die we met z'n allen lopen in het helen van onszelf en de moeilijkheden waar we tegenaan lopen in onszelf. En daar hoort werk bij, soms. En daar horen onze kinderen bij, soms. En daar horen onze partners bij, soms. Maar eigenlijk altijd in relatie tot onze eigen patronen, angsten, overlevingsstrategieen.
Je bent welkom, maar wel als onderdeel. Niet als losstaande post. Ik ben ook veel later ingehaakt dan de rest, maar ben enorm gelukkig met dit groepje steunkousen (en Feow, die weigert steunkous te heten). Ik zou niet zo goed meer weten hoe ik het zonder deze dames redt soms.
Dat gaat het zelden. Het gaat over gehechtheid (of eigenlijk het gebrek eraan), onveiligheid, seksueel geweld, stalking en vooral ook de paden die we met z'n allen lopen in het helen van onszelf en de moeilijkheden waar we tegenaan lopen in onszelf. En daar hoort werk bij, soms. En daar horen onze kinderen bij, soms. En daar horen onze partners bij, soms. Maar eigenlijk altijd in relatie tot onze eigen patronen, angsten, overlevingsstrategieen.
Je bent welkom, maar wel als onderdeel. Niet als losstaande post. Ik ben ook veel later ingehaakt dan de rest, maar ben enorm gelukkig met dit groepje steunkousen (en Feow, die weigert steunkous te heten). Ik zou niet zo goed meer weten hoe ik het zonder deze dames redt soms.
You'll never feel ready cause ready is not a feeling, it is a decision.
donderdag 25 september 2025 om 20:57
Lucy, ik ben het met Feow en Avo eens. Je posts zijn erg pijnlijk, maar ook heel duidelijk. Ik kan me voorstellen dat je je vandaag niet gezien, en ook steeds bozer voelde. Ik zou ook niet goed gaan op iemand die bewust iets wat voor mij belangrijk is moeilijker maakt omdat hij blijkbaar een van mijn eigenschappen irritant vindt. Is het je gelukt dit zo helder aan te geven als je het hier schrijft? Hoe zijn vrijheid samen hangt met jouw (niet) vrijheid/groeimogelijkheden en het niet kunnen voldoen aan jouw eigen kernwaardes? En dat dat op de lange termijn echt voor grote frictie kan zorgen als je je zo ongezien hierin blijft voelen?
Dat je eerder zijn vrijheid gefaciliteerd hebt is natuurlijk helemaal niet erg. Toen werkte dit voor jullie beide. Dat is geen probleem, en het is ook niet erg dat je toen niet benoemd hebt wat het je kostte. Het gaat erover dat je, nu je dit wel doet (omdat je leert en groeit), tegenwerking ervaart inplaats van een volwassen en constructief meedenken. Mag hij verder nog zo'n lieve man zijn, en jouw gesteund hebben toen je het moeilijk had, maar dit doet hij niet ok en daar mag het over gaan.
Dat je eerder zijn vrijheid gefaciliteerd hebt is natuurlijk helemaal niet erg. Toen werkte dit voor jullie beide. Dat is geen probleem, en het is ook niet erg dat je toen niet benoemd hebt wat het je kostte. Het gaat erover dat je, nu je dit wel doet (omdat je leert en groeit), tegenwerking ervaart inplaats van een volwassen en constructief meedenken. Mag hij verder nog zo'n lieve man zijn, en jouw gesteund hebben toen je het moeilijk had, maar dit doet hij niet ok en daar mag het over gaan.
donderdag 25 september 2025 om 21:41
Je legt het hier heel duidelijk uit.
En ik snap ook dat je bang bent dat de therapeut 'partij' kiest omdat hij zeker en stabiel overkomt.
Maar jullie relatie heeft het moeilijk omdat jij je niet gezien voelt, tegengewerkt voelt.
Of dat nou zo is of niet, en wie er nou gelijk heeft of niet, dat doet er eigenlijk niet toe.
De therapeut zal hoop ik als doel hebben jullie elkaar weer te laten begrijpen, te zien wat de ander bedoelt, wat de ander nodig denkt te hebben, en in gesprek laten gaan over wat je de ander gunt en wat je voor jezelf en de ander wilt.
Daar kan uitkomen dat jullie niet hetzelfde willen, of elkaar echt niet meer kunnen begrijpen of leuk vinden.
Dat is dan niet iemands schuld, en dat gaat al helemaal niet over goed of fout.
Dat gaat over twee mensen met behoeftes die de compromis niet meer kunnen vinden of niet meer dezelfde taal spreken.
De therapeut vindt het dus ook best heftig. Dat er dan wel drie weken tussenzitten, met deze onuitgesproken verwijten en pijnlijke dingen tussen jullie in. Enorm ingewikkeld.
En dat je dissociëren geeft misschien ook aan hoe onveilig het voor je was, hoe niet gezien (en kleingemaakt?) je je voelde?
En ik snap ook dat je bang bent dat de therapeut 'partij' kiest omdat hij zeker en stabiel overkomt.
Maar jullie relatie heeft het moeilijk omdat jij je niet gezien voelt, tegengewerkt voelt.
Of dat nou zo is of niet, en wie er nou gelijk heeft of niet, dat doet er eigenlijk niet toe.
De therapeut zal hoop ik als doel hebben jullie elkaar weer te laten begrijpen, te zien wat de ander bedoelt, wat de ander nodig denkt te hebben, en in gesprek laten gaan over wat je de ander gunt en wat je voor jezelf en de ander wilt.
Daar kan uitkomen dat jullie niet hetzelfde willen, of elkaar echt niet meer kunnen begrijpen of leuk vinden.
Dat is dan niet iemands schuld, en dat gaat al helemaal niet over goed of fout.
Dat gaat over twee mensen met behoeftes die de compromis niet meer kunnen vinden of niet meer dezelfde taal spreken.
De therapeut vindt het dus ook best heftig. Dat er dan wel drie weken tussenzitten, met deze onuitgesproken verwijten en pijnlijke dingen tussen jullie in. Enorm ingewikkeld.
En dat je dissociëren geeft misschien ook aan hoe onveilig het voor je was, hoe niet gezien (en kleingemaakt?) je je voelde?
donderdag 25 september 2025 om 21:52
Ik geloof dat ik vooral.nog dissocieer op boosheid. Ik heb enorm veel gedissocieerd, dat is echt heel veel minder. Maar boosheid is een emotie die zo enorm onveilig is voor mij. Dus zodra ik boos wordt, schiet ik in dissociatie.
Stom he?
Ik weet trouwens niet of ze het heftig vond. Wat ze kennelijk bij veel stellen ziet is dst het in eerste instantie boven de oppervlakte blijft, in verwijten naar elkaar. En dat ze nog niet toekomt aan triggers, hoe en waarom raak je elkaar.
Tja, daar heb ik al teveel therapie voor gehad. En man en ik hebben nooit heel erg in de verwijten gezeten naar elkaar (behalve ik nu dus, naar jullie
). En ik snap donderdagoed wat er onder water bij mij speelt. Dus tja, daar schieten we kennelijk snel naar toe.
Dank je wel voor je laatste post avo. Zo is het ook.
En dank jullie allemaal. Het is fijn dat ik me even gehoord mag voelen hier. En even van me af mag tetteren.
Stom he?
Ik weet trouwens niet of ze het heftig vond. Wat ze kennelijk bij veel stellen ziet is dst het in eerste instantie boven de oppervlakte blijft, in verwijten naar elkaar. En dat ze nog niet toekomt aan triggers, hoe en waarom raak je elkaar.
Tja, daar heb ik al teveel therapie voor gehad. En man en ik hebben nooit heel erg in de verwijten gezeten naar elkaar (behalve ik nu dus, naar jullie
). En ik snap donderdagoed wat er onder water bij mij speelt. Dus tja, daar schieten we kennelijk snel naar toe.Dank je wel voor je laatste post avo. Zo is het ook.
En dank jullie allemaal. Het is fijn dat ik me even gehoord mag voelen hier. En even van me af mag tetteren.
lucy wijzigde dit bericht op 25-09-2025 22:07
58.54% gewijzigd
You'll never feel ready cause ready is not a feeling, it is a decision.
donderdag 25 september 2025 om 21:58
Friet, neeee dat ga ik echt niet vragen!
Wat een klote klus is dat, andermans huis op orde houden. Bovendien doet man al zijn stinkende best.
Het is ook echt niet dat ik in een verwaarloosde varkensstal thuis zal komen.
Maar thuis zijn en niets doen, dat wordt gewoon heel lastig, en dat ligt echt aan mij.
(En mijn schoonmoeder is een schat, maar heeft echt een broertje dood aan schoonmaken. Dat doet ze in haar eigen huis al niet. Maar dan ook echt niet.)
Een schoonmaakhulp inhuren voor twee weken vind ik dan een betere oplossing, maar dat mag ik ook niet zo van mezelf.
Ik moet het zelf doen. Want ik heb meer dan tijd genoeg. En voorleven naar de kinderen.
Wat een klote klus is dat, andermans huis op orde houden. Bovendien doet man al zijn stinkende best.
Het is ook echt niet dat ik in een verwaarloosde varkensstal thuis zal komen.
Maar thuis zijn en niets doen, dat wordt gewoon heel lastig, en dat ligt echt aan mij.
(En mijn schoonmoeder is een schat, maar heeft echt een broertje dood aan schoonmaken. Dat doet ze in haar eigen huis al niet. Maar dan ook echt niet.)
Een schoonmaakhulp inhuren voor twee weken vind ik dan een betere oplossing, maar dat mag ik ook niet zo van mezelf.
Ik moet het zelf doen. Want ik heb meer dan tijd genoeg. En voorleven naar de kinderen.
donderdag 25 september 2025 om 22:10
donderdag 25 september 2025 om 22:17
donderdag 25 september 2025 om 22:36
Avo, ik wil je nog even mijn gedachtes meegeven. Ik lees dat je enorm hard je best doet om de situatie voor na je opname te bedenken, bespreken en regelen. Dat vind ik echt super knap, voor iemand die niemand tot last wil zijn, en het heel eng vindt om afhankelijk te zijn van anderen en niet te voldoen. Ik lees ook dat je veel van de suggesties die wij doen niet haalbaar vindt. Ook heel goed dat je dit aangeeft, want het is echt terecht dat je je er (enigszins) ok mee moet voelen, want het werkt anders eerder tegen dan dat het je helpt in die periode.
Wat ik me wel afvraag is of het reëel is wat je van jezelf verwacht na de opname. En dat is echt een open vraag, ik weet het antwoord niet en jij waarschijnlijk ook niet. Ik snap dat het echt een worsteling is tussen niemand tot last zijn dan, hulp vragen, accepteren en mentale en fysieke veiligheid. Maar als ik lees hoe erg je nu soms al worstelt in de paar dagen na de emdr, hoe zwart het dan soms al is, vraag ik me af of je niet ook een back-up plan moet hebben. Wat als het niet gaat, alleen op een plek waar af en toe iemand komt kijken hoe het gaat? Wat als een paar keer coach zien niet voldoende is. Wat als het allemaal toch zo zwart is dat je echt niet alleen kan zijn dan? Ik hoop het niet, en ga er vanuit dat ze je daar echt niet zonder begeleiding of plan weer de wereld in sturen. Maar je kan er misschien beter nu over nadenken dan dat het je dan overkomt en helemaal niet meer weet hoe je iets moet regelen?
Wat ik me wel afvraag is of het reëel is wat je van jezelf verwacht na de opname. En dat is echt een open vraag, ik weet het antwoord niet en jij waarschijnlijk ook niet. Ik snap dat het echt een worsteling is tussen niemand tot last zijn dan, hulp vragen, accepteren en mentale en fysieke veiligheid. Maar als ik lees hoe erg je nu soms al worstelt in de paar dagen na de emdr, hoe zwart het dan soms al is, vraag ik me af of je niet ook een back-up plan moet hebben. Wat als het niet gaat, alleen op een plek waar af en toe iemand komt kijken hoe het gaat? Wat als een paar keer coach zien niet voldoende is. Wat als het allemaal toch zo zwart is dat je echt niet alleen kan zijn dan? Ik hoop het niet, en ga er vanuit dat ze je daar echt niet zonder begeleiding of plan weer de wereld in sturen. Maar je kan er misschien beter nu over nadenken dan dat het je dan overkomt en helemaal niet meer weet hoe je iets moet regelen?
donderdag 25 september 2025 om 22:37
donderdag 25 september 2025 om 22:43
Ja, goed punt Maisnon.
Ik denk dat het noodplan dan is via poh richting crisisdienst? Ofzo?
En naar huis. Punt.
Als ik echt zo ver heen ben en alles zwart is dat ik me niet stoor aan mijn kinderen zonder moeder achterlaten, dan stoor ik me vast ook niet meer aan niets doen enzo.
Ik weet niet zo goed wat een andere oplossing is.
Een dagoppas? Dag en nacht controle?
Dat is dus gewoon thuis, daar heb ik de meeste controle en is er vaak iemand.
Zat je zelf ergens aan te denken?
Ik denk dat het noodplan dan is via poh richting crisisdienst? Ofzo?
En naar huis. Punt.
Als ik echt zo ver heen ben en alles zwart is dat ik me niet stoor aan mijn kinderen zonder moeder achterlaten, dan stoor ik me vast ook niet meer aan niets doen enzo.
Ik weet niet zo goed wat een andere oplossing is.
Een dagoppas? Dag en nacht controle?
Dat is dus gewoon thuis, daar heb ik de meeste controle en is er vaak iemand.
Zat je zelf ergens aan te denken?
donderdag 25 september 2025 om 23:05
Nou, op het moment dat je visioenen krijgt over van het het balkon springen lijkt de crisisdienst me inderdaad ook een mogelijkheid.
Maar misschien is het schemer gebied daarvoor al waar er echt iets moet gebeuren. En de vraag is: zie je dat dan nog? Je schreef van de week over dat je wel bij mensen om contactmomenten wil vragen voor die week, maar eigenlijk niet wil aangeven waarom, omdat je hun die last niet wil opleggen. Maar ik denk dat je wel wat wat dingen moet delen met die mensen. Zodat ze niet onverwachts afzeggen, en ze echt een oogje kunnen houden op jou en samen kunnen checken: wanneer is het niet meer ok? Maar ook zodat ze weten dat je het na die therapie misschien zo lastig hebt dat je een ander nodig hebt om de dag door te komen. Als zij een beetje weten waar ze ja tegen zeggen, dan kan je ook hierin ook meer van ze verwachten. En ik weet dat je dat eigenlijk niet wil en vreselijk vindt om te vragen, maar je hebt ze wel nodig. En het voordeel is dat je dan ook vooraf met hen kan afstemmen waar ze je het meest mee kunnen helpen. Zodat ze niet schrikken als je in labiele lea of hyper Avo schiet (en het voor jou misschien ook iets minder naar voelt als dat gebeurd). En misschien zelfs dat je het moeilijk vindt om hulp te vragen, dus dat je de neiging hebt om te zeggen dat alles prima gaat, maar dat je het dan toch nodig hebt dat ze zich aan de basis afspraak (regelmatig inchecken) houden.
Heel verhaal, maar eigenlijk komt het er op neer dat het misschien te overwegen is om iets te vertellen over hoe heftig je verwacht dat de therapie gaat zijn, zodat zij de urgentie snappen en ook beter weten hoe ze je kunnen helpen. Doodeng, dat realiseer ik me.
Maar misschien is het schemer gebied daarvoor al waar er echt iets moet gebeuren. En de vraag is: zie je dat dan nog? Je schreef van de week over dat je wel bij mensen om contactmomenten wil vragen voor die week, maar eigenlijk niet wil aangeven waarom, omdat je hun die last niet wil opleggen. Maar ik denk dat je wel wat wat dingen moet delen met die mensen. Zodat ze niet onverwachts afzeggen, en ze echt een oogje kunnen houden op jou en samen kunnen checken: wanneer is het niet meer ok? Maar ook zodat ze weten dat je het na die therapie misschien zo lastig hebt dat je een ander nodig hebt om de dag door te komen. Als zij een beetje weten waar ze ja tegen zeggen, dan kan je ook hierin ook meer van ze verwachten. En ik weet dat je dat eigenlijk niet wil en vreselijk vindt om te vragen, maar je hebt ze wel nodig. En het voordeel is dat je dan ook vooraf met hen kan afstemmen waar ze je het meest mee kunnen helpen. Zodat ze niet schrikken als je in labiele lea of hyper Avo schiet (en het voor jou misschien ook iets minder naar voelt als dat gebeurd). En misschien zelfs dat je het moeilijk vindt om hulp te vragen, dus dat je de neiging hebt om te zeggen dat alles prima gaat, maar dat je het dan toch nodig hebt dat ze zich aan de basis afspraak (regelmatig inchecken) houden.
Heel verhaal, maar eigenlijk komt het er op neer dat het misschien te overwegen is om iets te vertellen over hoe heftig je verwacht dat de therapie gaat zijn, zodat zij de urgentie snappen en ook beter weten hoe ze je kunnen helpen. Doodeng, dat realiseer ik me.
vrijdag 26 september 2025 om 07:30
Er was enorme angst voor herkenning, voor ontdekking, voor alles. Er is nog heel veel angst, maar jullie lieve woorden en het toch nog welkom zijn maakt dat ik wilde zeggen ik ben er weer of nog. Jullie zijn lief 
Lieve Avo dank je voor je fijne lieve woorden eerder deze week. Ze hebben me geholpen om het te durven me hier weer te laten zien. Ik vind het nog steeds heel heel erg eng, maar wil graag tegen je zeggen dat ik ook heel "blij" ben met de herkenning en dat ik niet de enige ben. Ergens natuurlijk juist vreselijk naar, maar dat niet de enige is ook "fijn". Maakt mij minder "gek". Nou ja dank je wel in ieder geval!
Lucy het klinkt ontzettend heftig om de sessie zo af te sluiten en het er dan 3 weken niet over te mogen hebben samen. Terwijl dit een soort open wond is nu. Zijn behoefte aan vrijheid snap ik wel, ik heb die drang ook wel, maar nooit over de rug van de ander. En dat hij zegt express te vertragen omdat hij zich irriteert aan jou drang om vroeg aan te komen vind ik best schokkend. Kan me helemaal voorstellen dat dat je raakt en dat je je ongezien en weggezet voelt.
Diva het is zeker wel een terechte vraag om een roosteraanpassing te willen. Vaak helpt het wel als je aangeeft wat de voordelen voor het geheel zijn, dus wat is handig voor de studenten, wat voor jou en wat voor de organisatie. En ik kan me ook de vraag of je het nog wel leuk vind wel voorstellen. Ik heb ook vaak het gevoel dat je baan je vooral onevenredig veel energie kost en er daardoor weinig ruimte voor jezelf is. Misschien zijn er onderdelen van je baan waar je meer energie uit zou kunnen halen als daar meer tijd en ruimte voor zou kunnen zijn?
Olle wat naar dat het zo zwart en naar was, maar wat fijn dat je er weer bent. Ik heb je gemist en lees je heel graag
Maisnon zo fijn zoals jij meedenkt, dank je wel
Gisterenavond gepost, maar werd niet zichtbaar, daarom eerst weer verwijderd.
Lieve Avo dank je voor je fijne lieve woorden eerder deze week. Ze hebben me geholpen om het te durven me hier weer te laten zien. Ik vind het nog steeds heel heel erg eng, maar wil graag tegen je zeggen dat ik ook heel "blij" ben met de herkenning en dat ik niet de enige ben. Ergens natuurlijk juist vreselijk naar, maar dat niet de enige is ook "fijn". Maakt mij minder "gek". Nou ja dank je wel in ieder geval!
Lucy het klinkt ontzettend heftig om de sessie zo af te sluiten en het er dan 3 weken niet over te mogen hebben samen. Terwijl dit een soort open wond is nu. Zijn behoefte aan vrijheid snap ik wel, ik heb die drang ook wel, maar nooit over de rug van de ander. En dat hij zegt express te vertragen omdat hij zich irriteert aan jou drang om vroeg aan te komen vind ik best schokkend. Kan me helemaal voorstellen dat dat je raakt en dat je je ongezien en weggezet voelt.
Diva het is zeker wel een terechte vraag om een roosteraanpassing te willen. Vaak helpt het wel als je aangeeft wat de voordelen voor het geheel zijn, dus wat is handig voor de studenten, wat voor jou en wat voor de organisatie. En ik kan me ook de vraag of je het nog wel leuk vind wel voorstellen. Ik heb ook vaak het gevoel dat je baan je vooral onevenredig veel energie kost en er daardoor weinig ruimte voor jezelf is. Misschien zijn er onderdelen van je baan waar je meer energie uit zou kunnen halen als daar meer tijd en ruimte voor zou kunnen zijn?
Olle wat naar dat het zo zwart en naar was, maar wat fijn dat je er weer bent. Ik heb je gemist en lees je heel graag
Maisnon zo fijn zoals jij meedenkt, dank je wel
Gisterenavond gepost, maar werd niet zichtbaar, daarom eerst weer verwijderd.
Forever is a hell of a long time.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
