Kinderen
alle pijlers
Ik weet het even niet meer .. gedrag kleuter
zondag 12 oktober 2025 om 06:33
Ik wil graag even van mij afschrijven over mijn lieve dochter van 4.
Ze is al sinds peuter een pittig ding maar inmiddels begin ik me steeds meer te beseffen dat ik dit niet aankan en dat dit te heftig voor ons wordt. En wat dan…?
Als situatieschets vannacht. Ze wordt wakker en komt naar mij. Daar ligt al maanden een matrasje naast mijn bed waarin ze verder gaat slapen. Ze wordt weer wakker en wil bij mij in bed. En geloof me dit hebben we vaak genoeg geprobeerd maar dan slapen we beide niet goed. Dus tijdje geleden al rustig uitlegt dat dat niet meer kan. Dus ik geef aan dat ze terug in haar bedje kan en als het lampje aan is (ochtend) bij mij mag komen. En dan drama. Huilen schoppen gillen en totaal onbereikbaar. Dit duurt dan makkelijk een half uur tot driekwartier en ik kan haar niet meer bereiken. Uiteindelijk haar gaan verschonen want ondertussen gepoept en toen werd ze op haar bed rustiger heb ik daar met haar geknuffeld en is ze in slaap gevallen. Ik niet helaas.
Deze driftbuien heeft ze ook overdag. Het is heel heftig om door te maken. Hulp gezocht maar zelfs de 2 weken die we nu moeten wachten op afspraak bij jeugdarts van ggd duren mega lang.
Huilend getypt hopend dat ik zo in slaap val. Morgen eigenlijk een dagje met vriendin op de planning maar zou liever de hele dag gaan slapen.
Ze is al sinds peuter een pittig ding maar inmiddels begin ik me steeds meer te beseffen dat ik dit niet aankan en dat dit te heftig voor ons wordt. En wat dan…?
Als situatieschets vannacht. Ze wordt wakker en komt naar mij. Daar ligt al maanden een matrasje naast mijn bed waarin ze verder gaat slapen. Ze wordt weer wakker en wil bij mij in bed. En geloof me dit hebben we vaak genoeg geprobeerd maar dan slapen we beide niet goed. Dus tijdje geleden al rustig uitlegt dat dat niet meer kan. Dus ik geef aan dat ze terug in haar bedje kan en als het lampje aan is (ochtend) bij mij mag komen. En dan drama. Huilen schoppen gillen en totaal onbereikbaar. Dit duurt dan makkelijk een half uur tot driekwartier en ik kan haar niet meer bereiken. Uiteindelijk haar gaan verschonen want ondertussen gepoept en toen werd ze op haar bed rustiger heb ik daar met haar geknuffeld en is ze in slaap gevallen. Ik niet helaas.
Deze driftbuien heeft ze ook overdag. Het is heel heftig om door te maken. Hulp gezocht maar zelfs de 2 weken die we nu moeten wachten op afspraak bij jeugdarts van ggd duren mega lang.
Huilend getypt hopend dat ik zo in slaap val. Morgen eigenlijk een dagje met vriendin op de planning maar zou liever de hele dag gaan slapen.
zondag 12 oktober 2025 om 06:50
Mijn jongste is nu 14 maar was ook zo pittig en snel boos en gefrustreerd. Allereerst een dikke knuffel want dat is gewoon heel zwaar.
Is er nog een soort co-sleeper constructie te bedenken dat ze wel tegen je bed aanligt maar niet ín je bed?
Qua hulp; bij ons in de wijk is er ook een soort organisatie waarbij ouders andere ouders ondersteunen, ben de naam even kwijt maar misschien is er bij jullie ook zoiets.
Oja, en morgen lekker gaan slapen als je daar behoefte aan hebt. Leg het uit aan vriendin, heb je ook even een luisterend oor.
Is er nog een soort co-sleeper constructie te bedenken dat ze wel tegen je bed aanligt maar niet ín je bed?
Qua hulp; bij ons in de wijk is er ook een soort organisatie waarbij ouders andere ouders ondersteunen, ben de naam even kwijt maar misschien is er bij jullie ook zoiets.
Oja, en morgen lekker gaan slapen als je daar behoefte aan hebt. Leg het uit aan vriendin, heb je ook even een luisterend oor.
zondag 12 oktober 2025 om 06:53
Ze zoekt veiligheid. En als zij op jouw bed gaat, is het dan evt een optie dat jij op een matras gaat? Als soort van 'compromis'? Ik zou dat zelf liever hebben dan een kind bij me in bed. Want ook ik slaap dan niet.
Even een korte reactie van mij, ik blijf meelezen. Ik heb zelf ook een hooggevoelige maar zeer strong willed kleuter. Wat ons erg geholpen heeft is het boek van Eva Bronsveld, temperamentvolle kinderen.
Heb je voorbeelden van situaties hoe het overdag escaleert?
Sterkte, ik weet dat het mega intens is.
Even een korte reactie van mij, ik blijf meelezen. Ik heb zelf ook een hooggevoelige maar zeer strong willed kleuter. Wat ons erg geholpen heeft is het boek van Eva Bronsveld, temperamentvolle kinderen.
Heb je voorbeelden van situaties hoe het overdag escaleert?
Sterkte, ik weet dat het mega intens is.
hartje567 wijzigde dit bericht op 12-10-2025 09:17
57.49% gewijzigd
zondag 12 oktober 2025 om 07:01
Lief dankjewel.
Ja we hebben dus een matras naast ons bed dus als in een soort van co sleepen.
Overdag kan het vanalles zijn. Een simpele doe je schoenen aan kan genoeg zijn zeker als er dan minder tijd voor begrip voor haar mening is omdat we op tijd op school moeten zijn. En ze heeft ook besloten niet meer te gaan plassen wat natte broeken en driftbuien oplevert. Ik probeer echt zoveel mogelijk duidelijkheid te bieden maar het kan op elk moment ineens omslaan.
Ja we hebben dus een matras naast ons bed dus als in een soort van co sleepen.
Overdag kan het vanalles zijn. Een simpele doe je schoenen aan kan genoeg zijn zeker als er dan minder tijd voor begrip voor haar mening is omdat we op tijd op school moeten zijn. En ze heeft ook besloten niet meer te gaan plassen wat natte broeken en driftbuien oplevert. Ik probeer echt zoveel mogelijk duidelijkheid te bieden maar het kan op elk moment ineens omslaan.
zondag 12 oktober 2025 om 07:19
Wat bij mijn kind vooral belangrijk is, is dat de behoeften erkend worden. Voorbeeld met aankleden in de ochtend, kind doet dat meestal zelf maar ik dacht aardig te doen en mee te helpen. Dus ik help kind met trui aan doen en wat denk je: drama. Kind beschuldigt mij van dat ik het helemaal fout doe, want kind doet ALTIJD eerst een broek aan en dán pas een trui, anders komt de trui in de broek en moet kind die trui HÉLEMAAL weer uit de broek halen (nou, kind dus echt helemaal overstuur en boos). Normaal zou ik dan rationeel gaan uitleggen waarom ik dat deed 'ik dacht dat je het dan koud zou krijgen dus daaron hielp ik eerst met je trui'). Maar dat werkt totáál niet, het escaleert dan volledig.
Wat ik dus gister deed: Ik stelde me kwetsbaar op en zei: 'Sorry dat ik het verkeerd deed'.
En wat er toen gebeurde
Kind zei: 'Geeft niet mama, je mag het ook op jouw manier doen. Dat is niet erg'. En ik kreeg een knuffel. Dus ik bleef daarmee door experimenteren. Ik had de stroop op een plek op tafel gezet (uit automatisme) waar kind niet bij kon. 'WAAROM DOE JE DAT STEEDS ZO, DAN KAN IK ER TOCH HELEMAAL NIET BIJ.' Kind kwaad. Normaal zou ik gezegd hebben: 'Joh, doe even rustig. Je kan gewoon vragen of ik het wil aangeven. Zo praten we niet tegen elkaar.' Maar dat zei ik nu niet. Ik zei: Sorry dat ik het op een verkeerde plek neerzette.' En kind zei wederom: 'Geeft niet mama. Dan vraag ik toch gewoon of je het wil geven?'. Ik viel bijna van m'n stoel.
Wat we ook veel doen is overleggen. Iedereen moet het er mee eens zijn. 'Jij wil al je speelgoed laten staan in de woonkamer. Dat vinden wij niet goed. Wij willen niks laten staan. Dat vind jij niet goed. Nu gaan we dus overleggen wat er opgeruimd wordt en wat er mag blijven staan. Iedereen moet het ermee eens zijn.
Wat ik dus gister deed: Ik stelde me kwetsbaar op en zei: 'Sorry dat ik het verkeerd deed'.
En wat er toen gebeurde
Kind zei: 'Geeft niet mama, je mag het ook op jouw manier doen. Dat is niet erg'. En ik kreeg een knuffel. Dus ik bleef daarmee door experimenteren. Ik had de stroop op een plek op tafel gezet (uit automatisme) waar kind niet bij kon. 'WAAROM DOE JE DAT STEEDS ZO, DAN KAN IK ER TOCH HELEMAAL NIET BIJ.' Kind kwaad. Normaal zou ik gezegd hebben: 'Joh, doe even rustig. Je kan gewoon vragen of ik het wil aangeven. Zo praten we niet tegen elkaar.' Maar dat zei ik nu niet. Ik zei: Sorry dat ik het op een verkeerde plek neerzette.' En kind zei wederom: 'Geeft niet mama. Dan vraag ik toch gewoon of je het wil geven?'. Ik viel bijna van m'n stoel.Wat we ook veel doen is overleggen. Iedereen moet het er mee eens zijn. 'Jij wil al je speelgoed laten staan in de woonkamer. Dat vinden wij niet goed. Wij willen niks laten staan. Dat vind jij niet goed. Nu gaan we dus overleggen wat er opgeruimd wordt en wat er mag blijven staan. Iedereen moet het ermee eens zijn.
zondag 12 oktober 2025 om 07:34
Ik snap je aanpak helemaal, alleen sorry zeggen vind ik dan een lastige. Je doet het namelijk niet fout, alleen anders. Ik zou dan de boodschap overbrengen, zonder sorry. Zo leert kind dat er verschillende manieren zijn, die allemaal goed zijn. Dat het alleen fijn is om rekening met elkaar te houden.Hartje567 schreef: ↑12-10-2025 07:19Wat bij mijn kind vooral belangrijk is, is dat de behoeften erkend worden. Voorbeeld met aankleden in de ochtend, kind doet dat meestal zelf maar ik dacht aardig te doen en mee te helpen. Dus ik help kind met trui aan doen en wat denk je: drama. Kind beschuldigt mij van dat ik het helemaal fout doe, want kind doet ALTIJD eerst een broek aan en dán pas een trui, anders komt de trui in de broek en moet kind die trui HÉLEMAAL weer uit de broek halen (nou, kind dus echt helemaal overstuur en boos). Normaal zou ik dan rationeel gaan uitleggen waarom ik dat deed 'ik dacht dat je het dan koud zou krijgen dus daaron hielp ik eerst met je trui'). Maar dat werkt totáál niet, het escaleert dan volledig.
Wat ik dus gister deed: Ik stelde me kwetsbaar op en zei: 'Sorry dat ik het verkeerd deed'.
En wat er toen gebeurde
Wat we ook veel doen is overleggen. Iedereen moet het er mee eens zijn. 'Jij wil al je speelgoed laten staan in de woonkamer. Dat vinden wij niet goed. Wij willen niks laten staan. Dat vind jij niet goed. Nu gaan we dus overleggen wat er opgeruimd wordt en wat er mag blijven staan. Iedereen moet het ermee eens zijn.
Dus iets van oohhh ik dacht dat dit een mooi plekje was, zie nu dat je er niet bij kan, vervelend.
On topic. Het boek van Eva bronsveld werd al genoemd, vond ik ook fijn.
Probeer je rust te nemen als het kan.
zondag 12 oktober 2025 om 07:46
Hartje mooi omschreven. Ik denk dat je hier veel kritiek op gaat krijgen want mensen vinden dan dat je ze niet met fluwelen handschoenen hoeft aan te pakken maar ik sta er helemaal achter.
Het lastige is dat zelfs dat niet altijd lukt. Als ze de schoenen aan moet doen en nog aan het kleuren is kan ik ook zeggen “ik zie dat je nog aan het kleuren bent, zullen we de boom nog even afkleuren dan doen we daarna de schoenen aan” of “kleur jij de boom af dan doe ik ondertussen je schoenen aan” dat werkt vaak wel maar soms komt er dan een “nee ik wil ook nog het huis, de wolken etc etc inkleuren en dan wordt het lastig want dat halen we niet. En dan kan ik wel aan die uitleg beginnen maar is het kwaad al geschied. Vervolg hoef ik wellicht niet te vertellen maar onderweg naar school ben ik door meerdere voeten en handen geraakt en zat de gordel in de auto helaas niet meer om (van haar dan hè, doet ze zelf af). Zodra ze de juf ziet schiet ze overigens direct in de aanpasmodus en is ze de hele dag een voorbeeldig kind.
Het lastige is dat zelfs dat niet altijd lukt. Als ze de schoenen aan moet doen en nog aan het kleuren is kan ik ook zeggen “ik zie dat je nog aan het kleuren bent, zullen we de boom nog even afkleuren dan doen we daarna de schoenen aan” of “kleur jij de boom af dan doe ik ondertussen je schoenen aan” dat werkt vaak wel maar soms komt er dan een “nee ik wil ook nog het huis, de wolken etc etc inkleuren en dan wordt het lastig want dat halen we niet. En dan kan ik wel aan die uitleg beginnen maar is het kwaad al geschied. Vervolg hoef ik wellicht niet te vertellen maar onderweg naar school ben ik door meerdere voeten en handen geraakt en zat de gordel in de auto helaas niet meer om (van haar dan hè, doet ze zelf af). Zodra ze de juf ziet schiet ze overigens direct in de aanpasmodus en is ze de hele dag een voorbeeldig kind.
zondag 12 oktober 2025 om 07:59
Ik reageer niet perse op de aanpak, maar op het sorry zeggen
Dat doe je in mijn ogen als je iets verkeerds hebt gedaan, maar je hebt het anders gedaan en in zijn/haar ogen verkeerd.
Krijg het niet goed uitgelegd zo denk ik, maar het is in mijn ogen goed te weten dat iedereen dingen anders doet en dat dit niet fout is, dus geen sorry. Dat je aangeeft dat je weet dat het voor de ander niet fijn was, is in mijn ogen wat anders dan het echt fout doen in dit soort situaties.
Ben zeker voor gevoelens accepteren, in gesprek gaan, aangeven dat iets anders had gekund. Maar ook voor grenzen stellen aan gedrag. Anderen pijn doen en kwetsen, omdat jij iets niet wil... Dat is de grens. Liefdevol grenzen stellen. Is niet al het gedrag maar accepteren.
Dat doe je in mijn ogen als je iets verkeerds hebt gedaan, maar je hebt het anders gedaan en in zijn/haar ogen verkeerd.
Krijg het niet goed uitgelegd zo denk ik, maar het is in mijn ogen goed te weten dat iedereen dingen anders doet en dat dit niet fout is, dus geen sorry. Dat je aangeeft dat je weet dat het voor de ander niet fijn was, is in mijn ogen wat anders dan het echt fout doen in dit soort situaties.
Ben zeker voor gevoelens accepteren, in gesprek gaan, aangeven dat iets anders had gekund. Maar ook voor grenzen stellen aan gedrag. Anderen pijn doen en kwetsen, omdat jij iets niet wil... Dat is de grens. Liefdevol grenzen stellen. Is niet al het gedrag maar accepteren.
zondag 12 oktober 2025 om 08:14
Ik herken het gedrag van mijn dochter. Ik ervaar het zelf niet als zwaar ondanks de zeer regelmatige driftbuien incl. lang gillen en schreeuwen.
Qua slapen mogen de kinderen (3 en 6) bij ons liggen als ze daar behoefte aan hebben, ik denk dan dat ze het gewoon even nodig hebben om te reguleren. Ik slaap zelf licht en ook moeilijk weer in. Er zijn dus periodes bij dat ik weinig slaap. Wat ik wel doe is zodra ze slapen zelf verplaatsen naar bed van kind. Ik ga er vanuit dat mijn tijd wel weer komt waarin ik 8 uur slaap elke nacht.
Verder heeft dochter een sterke mening en wil ze al vanaf jonge leeftijd alles zelf doen en mag je je vooral niet teveel bemoeien. Ik probeer haar zoveel mogelijk ruimte te geven. Zo zeg ik niet je moet je schoenen aandoen maar zeg bijv: we gaan zo naar buiten, kies je zelf even uit of je je gympen of laarzen aan wil?
Zo geef ik bij alles een keuze, maar wel binnen de perken. Wil je niet eten? Prima dan eet je niet maar we blijven wel even zitten. Het resulteert er regelmatig in dat ze er bijloopt als een clown (want ze moét dat zomerjurkje aan, prima, maar wel met een legging oid en een vestje).
Bij een woedeaanval vraag ik of ze wil knuffelen en dat is eigenlijk altijd nee en dan zeg ik dat als ik iets voor haar kan doen ze het moet zeggen. Dat herhaal ik elke 5 tot 10 min en uiteindelijk wil ze meestal wel knuffelen en dan vraag ik haar ook hey wat gebeurde er nou? Wilde je zo graag x? En dan leg ik uit waarom dat niet mocht/kon. Ik probeer om niet boos te worden als ze zo’n bui heeft, ik probeer het te zien als kortsluiting in haar hoofd en nog niet voldoende ontwikkelde zelfregulatie.
Meestal kan ik wel inschatten wat gedoe gaat geven en dan zorg ik dat er voldoende tijd is zodat ik zelf niet in de stress raak. Soms lukt dat niet en dan gaat ze onder de arm al gillend en slaand mee, dat is dan niet anders als we echt weg moeten.
Naast een pittige peuter nu zie ik ook een meisje met een stevige eigen mening die van zich af kan bijten en daarnaast ook een heel lief en zorgzaam mensje. Dan denk ik die komt er wel
Qua slapen mogen de kinderen (3 en 6) bij ons liggen als ze daar behoefte aan hebben, ik denk dan dat ze het gewoon even nodig hebben om te reguleren. Ik slaap zelf licht en ook moeilijk weer in. Er zijn dus periodes bij dat ik weinig slaap. Wat ik wel doe is zodra ze slapen zelf verplaatsen naar bed van kind. Ik ga er vanuit dat mijn tijd wel weer komt waarin ik 8 uur slaap elke nacht.
Verder heeft dochter een sterke mening en wil ze al vanaf jonge leeftijd alles zelf doen en mag je je vooral niet teveel bemoeien. Ik probeer haar zoveel mogelijk ruimte te geven. Zo zeg ik niet je moet je schoenen aandoen maar zeg bijv: we gaan zo naar buiten, kies je zelf even uit of je je gympen of laarzen aan wil?
Zo geef ik bij alles een keuze, maar wel binnen de perken. Wil je niet eten? Prima dan eet je niet maar we blijven wel even zitten. Het resulteert er regelmatig in dat ze er bijloopt als een clown (want ze moét dat zomerjurkje aan, prima, maar wel met een legging oid en een vestje).
Bij een woedeaanval vraag ik of ze wil knuffelen en dat is eigenlijk altijd nee en dan zeg ik dat als ik iets voor haar kan doen ze het moet zeggen. Dat herhaal ik elke 5 tot 10 min en uiteindelijk wil ze meestal wel knuffelen en dan vraag ik haar ook hey wat gebeurde er nou? Wilde je zo graag x? En dan leg ik uit waarom dat niet mocht/kon. Ik probeer om niet boos te worden als ze zo’n bui heeft, ik probeer het te zien als kortsluiting in haar hoofd en nog niet voldoende ontwikkelde zelfregulatie.
Meestal kan ik wel inschatten wat gedoe gaat geven en dan zorg ik dat er voldoende tijd is zodat ik zelf niet in de stress raak. Soms lukt dat niet en dan gaat ze onder de arm al gillend en slaand mee, dat is dan niet anders als we echt weg moeten.
Naast een pittige peuter nu zie ik ook een meisje met een stevige eigen mening die van zich af kan bijten en daarnaast ook een heel lief en zorgzaam mensje. Dan denk ik die komt er wel
zondag 12 oktober 2025 om 08:20
Hier ben ik het mee eens. Ik was zo'n kind en vind deze aanpak heel mooi. Maar 'sorry dat ik het op een verkeerde plek zette' suggereert dat moeder iets fout herft gedaan. Terwijl het er voor kind waarschijnlijk om gaat dat je het niet expres deed om haar te kwetsen. Dus dan zou ik ook kiezen voor 'sorry ik had niet gezien dat je er niet bij kon'.Gerbera88 schreef: ↑12-10-2025 07:34Ik snap je aanpak helemaal, alleen sorry zeggen vind ik dan een lastige. Je doet het namelijk niet fout, alleen anders. Ik zou dan de boodschap overbrengen, zonder sorry. Zo leert kind dat er verschillende manieren zijn, die allemaal goed zijn. Dat het alleen fijn is om rekening met elkaar te houden.
Dus iets van oohhh ik dacht dat dit een mooi plekje was, zie nu dat je er niet bij kan, vervelend.
On topic. Het boek van Eva bronsveld werd al genoemd, vond ik ook fijn.
Probeer je rust te nemen als het kan.
zondag 12 oktober 2025 om 08:21
Hier hielp: niet vragen.
Dus voor de ochtendtaakjes: wassen, aankleden, tandenpoetsen, eten. Had ze een taakjesbord, kon ze de taakjes dichtklappen als ze af waren.
Als ik me er toch mee bemoeide ging het meteen slechter/langzamer
We hadden ook een getekende klok naast de klok hangen.
Op die klok stonden kleine tekeningen hoe laat we wat deden. Eten, snoepje, filmpje, naar buiten enzovoort.
Juist met zo klein vonden ze dat superfijn, omdat anders alles ze zo overkomt. Jij hebt de dagstructuur in je hoofd, maar voor hen lijkt het alsof je alles verzint en de baas speelt.
En: wedstrijdjes! Ok we moeten zo weg, ik moet boven iets pakken. Wie het eerste is: mama terug of jij je schoenen aan!!
Sowieso: hoe meer humor hoe beter. Het klinkt alsof je het super bewust doet allemaal, echt heel goed, maar zoveel mogelijk gekkigheid werkt vaak het beste. Met humor focussen ze hun aandacht op jou en prikkel je hun fantasie.
Mijn kinderen bleven bijvoorbeeld nooit veilig rustig lopen op de parkeerplaats, maar als ik zei: 'ik ben moeder gans en jullie lopen achter mij aan als babygansjes' en dan gakte ik erbij, dan liepen ze gakkend keurig in een rijtje achter me aan.
Dus voor de ochtendtaakjes: wassen, aankleden, tandenpoetsen, eten. Had ze een taakjesbord, kon ze de taakjes dichtklappen als ze af waren.
Als ik me er toch mee bemoeide ging het meteen slechter/langzamer
We hadden ook een getekende klok naast de klok hangen.
Op die klok stonden kleine tekeningen hoe laat we wat deden. Eten, snoepje, filmpje, naar buiten enzovoort.
Juist met zo klein vonden ze dat superfijn, omdat anders alles ze zo overkomt. Jij hebt de dagstructuur in je hoofd, maar voor hen lijkt het alsof je alles verzint en de baas speelt.
En: wedstrijdjes! Ok we moeten zo weg, ik moet boven iets pakken. Wie het eerste is: mama terug of jij je schoenen aan!!
Sowieso: hoe meer humor hoe beter. Het klinkt alsof je het super bewust doet allemaal, echt heel goed, maar zoveel mogelijk gekkigheid werkt vaak het beste. Met humor focussen ze hun aandacht op jou en prikkel je hun fantasie.
Mijn kinderen bleven bijvoorbeeld nooit veilig rustig lopen op de parkeerplaats, maar als ik zei: 'ik ben moeder gans en jullie lopen achter mij aan als babygansjes' en dan gakte ik erbij, dan liepen ze gakkend keurig in een rijtje achter me aan.
zondag 12 oktober 2025 om 08:26
Als ik lees dat je denkt dat je het zelf niet aankan, denk ik: zoek hulp.
Je zult hier echt geweldige tips krijgen, maar ik neem aan dat je een heleboel al geprobeerd hebt.
En wat bij de een werkt, werkt bij de ander niet.
Laat deskundigen meekijken, sluit evt aandoeningen uit (of juist in).
Je zult hier echt geweldige tips krijgen, maar ik neem aan dat je een heleboel al geprobeerd hebt.
En wat bij de een werkt, werkt bij de ander niet.
Laat deskundigen meekijken, sluit evt aandoeningen uit (of juist in).
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
zondag 12 oktober 2025 om 08:28
Allereerst een hele dikke knuffel, zo’n explosief kind hebben is gewoon zwaar. Hier ook zo een, nu 9 jaar. Mijn ervaring: het wordt gemakkelijker maar ook niet. En 4 jaar is nog te jong voor veel onderzoeken maar je kunt wel handvatten krijgen hoe je met bepaald gedrag om kunt gaan. Dus schakel vooral hulp in want de wachtlijsten (en trajecten) zijn lang.
Wat ons bij vlagen heeft geholpen:
- structuur structuur structuuur: alles altijd op dezelfde voorspelbare manier. De Checkpad (google maar) heeft geholpen met dingen als klaarmaken voor school.
- slapen: whatever works, dus toch bij je in bed. Nu sliep je ook niet namelijk. Eerst op het matrasje proberen als ze dat wil (knuffels halen, eigen deken etc) en anders maar niet slapen in het grote bed. Bij ons ging (en gaat) het met vlagen, dat ze bij ons wilde slapen dus dat was dan soort van te overzien. Dit stukje werd wel echt (langzaam) beter met ouder worden.
- Samen ouderen: wordt het jou teveel tijdens zo’n driftbui en is je partner ook thuis? Dan elkaar aflossen en even de deur uitlopen! Dat geeft letterlijk lucht voor jezelf zodat je het volhoudt.
Ik merk dat ik het lastig vind tips op te schrijven omdat wij zo veel hebben geprobeerd.. Goed dat je hulp zoekt, dit soort driftbuien zijn niet ‘normaal’ (wat ik vaak hoorde als ik het er met mensen over had, ‘ja mijn kind heeft ook wel eens een driftbui’ waardoor ik me echt zo’n slechte ouder voelde en mezelf echt ongeschikt als moeder vond).
Als ik jou was zou ik toch iets leuks gaan doen vandaag, even opladen want dat gaat je thuis niet lukken (want dan blijf je er middenin zitten: je bent de hele tijd bang voor weer een uitbarsting en je hoort alles wat er in huis gebeurt). Boek binnenkort een nachtje weg voor jezelf, met een vriendin of in je eentje. Heb je iets om naar uit te kijken.
Wat ons bij vlagen heeft geholpen:
- structuur structuur structuuur: alles altijd op dezelfde voorspelbare manier. De Checkpad (google maar) heeft geholpen met dingen als klaarmaken voor school.
- slapen: whatever works, dus toch bij je in bed. Nu sliep je ook niet namelijk. Eerst op het matrasje proberen als ze dat wil (knuffels halen, eigen deken etc) en anders maar niet slapen in het grote bed. Bij ons ging (en gaat) het met vlagen, dat ze bij ons wilde slapen dus dat was dan soort van te overzien. Dit stukje werd wel echt (langzaam) beter met ouder worden.
- Samen ouderen: wordt het jou teveel tijdens zo’n driftbui en is je partner ook thuis? Dan elkaar aflossen en even de deur uitlopen! Dat geeft letterlijk lucht voor jezelf zodat je het volhoudt.
Ik merk dat ik het lastig vind tips op te schrijven omdat wij zo veel hebben geprobeerd.. Goed dat je hulp zoekt, dit soort driftbuien zijn niet ‘normaal’ (wat ik vaak hoorde als ik het er met mensen over had, ‘ja mijn kind heeft ook wel eens een driftbui’ waardoor ik me echt zo’n slechte ouder voelde en mezelf echt ongeschikt als moeder vond).
Als ik jou was zou ik toch iets leuks gaan doen vandaag, even opladen want dat gaat je thuis niet lukken (want dan blijf je er middenin zitten: je bent de hele tijd bang voor weer een uitbarsting en je hoort alles wat er in huis gebeurt). Boek binnenkort een nachtje weg voor jezelf, met een vriendin of in je eentje. Heb je iets om naar uit te kijken.
zondag 12 oktober 2025 om 08:51
Hartje het is niet toegestaan om de hele OP te quoten. Haal je die nog even weg?Hartje567 schreef: ↑12-10-2025 06:53Ze zoekt veiligheid. En als zij op jouw bed gaat, is het dan evt een optie dat jij op een matras gaat? Als soort van 'compromis'? Ik zou dat zelf liever hebben dan een kind bij me in bed. Want ook ik slaap dan niet.
Even een korte reactie van mij, ik blijf meelezen. Ik heb zelf ook een hooggevoelige maar zeer strong willed kleuter. Wat ons erg geholpen heeft is het boek van Eva Bronsveld, temperamentvolle kinderen.
Heb je voorbeelden van situaties hoe het overdag escaleert?
Sterkte, ik weet dat het mega intens is.
You can pick your friends.
You can pick your nose.
But you can't pick your friends nose.
(Jake)
You can pick your nose.
But you can't pick your friends nose.
(Jake)
zondag 12 oktober 2025 om 09:00
Gedrag is communicatie: het kind maakt jou het niet moeilijk, het kind heeft het moeilijk.Theeleutje schreef: ↑12-10-2025 08:55"Sorry ik deed het fout"???? als je kleuter uit d'r panty vliegt??????????
Leuk als je kleuter een puber is. Die walst volledig over je heen.
Als ze het kind nu helpt de emoties op een gezonde manier te leren reguleren, heeft ze daar juist wat aan in de puberteit.
Want als tot dan toe je enige 'techniek' is geweest dat jij fysiek sterker bent dan je kind... dan heb je pas echt een probleem.
Dan heeft je kind de sociaal emotionele ontwikkeling van een kleuter, maar de fysieke kracht van een volwassene.
zondag 12 oktober 2025 om 09:11
Wat denk je, even m’n plasje eroverheen? Want ben zo’n fantastische opvoeder dat ik anderen even met hun neus in mijn plasje wil duwen zodat ze van me leren?Theeleutje schreef: ↑12-10-2025 08:55"Sorry ik deed het fout"???? als je kleuter uit d'r panty vliegt??????????
Leuk als je kleuter een puber is. Die walst volledig over je heen.
zondag 12 oktober 2025 om 09:20
Dit werkt inderdaad echt niet zo magisch voor elk kind als soms beweerd wordt. Mijn kind was echt alles behalve een moeilijke peuter/kleuter, maar als ik die vroeg: wil je links of recht? Dan wilde ze alleen nog maar rechtdoor. En dan werd dat nog een ding ook, want zij mocht toch kiezen? Terwijl als ik zei; deze kant op! Ze gewoon achter me aan hobbelde. Sommige kinderen willen autonomie, en anderen gaan heel goed op sturing.Ligbedje85 schreef: ↑12-10-2025 07:46Hartje mooi omschreven. Ik denk dat je hier veel kritiek op gaat krijgen want mensen vinden dan dat je ze niet met fluwelen handschoenen hoeft aan te pakken maar ik sta er helemaal achter.
Het lastige is dat zelfs dat niet altijd lukt. Als ze de schoenen aan moet doen en nog aan het kleuren is kan ik ook zeggen “ik zie dat je nog aan het kleuren bent, zullen we de boom nog even afkleuren dan doen we daarna de schoenen aan” of “kleur jij de boom af dan doe ik ondertussen je schoenen aan” dat werkt vaak wel maar soms komt er dan een “nee ik wil ook nog het huis, de wolken etc etc inkleuren en dan wordt het lastig want dat halen we niet. En dan kan ik wel aan die uitleg beginnen maar is het kwaad al geschied. Vervolg hoef ik wellicht niet te vertellen maar onderweg naar school ben ik door meerdere voeten en handen geraakt en zat de gordel in de auto helaas niet meer om (van haar dan hè, doet ze zelf af). Zodra ze de juf ziet schiet ze overigens direct in de aanpasmodus en is ze de hele dag een voorbeeldig kind.
Hetzelfde met ‘dan toch maar bij jou slapen’. Dat was bij mij gewoon echt geen optie. Ik kan niet elke nacht de hele nacht wakker liggen van het gedraai en gewoel, en met een stijve rug wakker worden van de ongemakkelijke houding waar ik in lig om kind maar te laten slapen. Voor mij werd ‘op een matras naast kind, en dan naar mijn eigen bed als ze sliep’ de oplossing. Kind kreeg mijn aanwezigheid, ik kon rustig liggen. Maar als ze dat ook niet willen, wordt het lastiger.
zondag 12 oktober 2025 om 09:21
Juist niet. Want je blijft emotioneel in verbinding en dát is het uitgangspunt om een sterke relatie te krijgen.Theeleutje schreef: ↑12-10-2025 08:55"Sorry ik deed het fout"???? als je kleuter uit d'r panty vliegt??????????
Leuk als je kleuter een puber is. Die walst volledig over je heen.
En ik merk dat men valt over 'sorry ik deed het fout'. Misschien zei ik dat, misschien zei ik 'sorry dat ik het anders deed dan jij wou' of 'sorry dat ik het fout deed volgens jou'. Het gaat mij even om het principe van je kwetsbaarheid tonen om in verbinding te blijven. Niet om exáct wat ik zei.
Ik sta daar 100% achter. Op die manier krijg je een puber die wanneer er iets verkeerd is gegaan, zij. Kwetsbaarheid durft te tonen en dat durft te melden. I.p.v. laten we het maar verzwijgen, want anders vindt ze er vanalles van en zijn de rapen gaar. Dat is niet het type omgang net elkaar wat ik ambieer.
Maar eerlijk gezegd kan ik me ook niet irriteren aan je reactie, want tot een paar jaar geleden dacht ik netzo. Mijn ervaring heeft geleerd dat het zo niet werkt (en voor mij dus ook niet wenselijk is).
hartje567 wijzigde dit bericht op 12-10-2025 09:26
30.93% gewijzigd
zondag 12 oktober 2025 om 09:26
Dit.Dropdrop schreef: ↑12-10-2025 09:00Gedrag is communicatie: het kind maakt jou het niet moeilijk, het kind heeft het moeilijk.
Als ze het kind nu helpt de emoties op een gezonde manier te leren reguleren, heeft ze daar juist wat aan in de puberteit.
Want als tot dan toe je enige 'techniek' is geweest dat jij fysiek sterker bent dan je kind... dan heb je pas echt een probleem.
Dan heeft je kind de sociaal emotionele ontwikkeling van een kleuter, maar de fysieke kracht van een volwassene.
zondag 12 oktober 2025 om 09:28
Lastig. Maar ik denk dat je kindje behoefte heeft aan grip. Hoe lang gaat ze al naar school en hoe gaat het daar? Is ze gewend aan KDV? Is er BSO? Wat hebben die professionele mensen te zeggen over haar gedrag in de klas/groep als ze iets "moet". Zijn er dingen veranderd in haar leven; nieuw brusje, ander huis, scheiding etc? Waardoor ze van slag zou kunnen zijn?
Misschien helpen dagritmekaarten en veel structuur haar. Dus plaatjes opplakken van eerst dit, dan dat. Kondig ook dingen aan zoals wanneer de wijzer boven staat dan moeten we eten, schoenen aandoen etc. en dan stoppen we met kleuren. Zo kan ze zich voorbereiden ipv dat ze zich overvallen voelt. Het zelfde met slapen. In je eigen bed, met je eigen knuffels. Misschien helpt zo'n wekritmelampje haar dat als de ogen dicht zijn dat je in bed moet blijven.
Misschien helpen dagritmekaarten en veel structuur haar. Dus plaatjes opplakken van eerst dit, dan dat. Kondig ook dingen aan zoals wanneer de wijzer boven staat dan moeten we eten, schoenen aandoen etc. en dan stoppen we met kleuren. Zo kan ze zich voorbereiden ipv dat ze zich overvallen voelt. Het zelfde met slapen. In je eigen bed, met je eigen knuffels. Misschien helpt zo'n wekritmelampje haar dat als de ogen dicht zijn dat je in bed moet blijven.
zondag 12 oktober 2025 om 09:31
Mijn zoon had het niet vaak, maar wel eens, zulke driftbuien. Ik vond het altijd irritant en werd er boos van. Totdat ik erachter kwam dat elke individuele driftbui een oorzaak en een aanleiding had. Zijn vader was een keer twee weken van huis en hij miste hem. Hij liep dus op zijn tenen. Toen hij dus ook nog eens zijn fietsje niet mee mocht in de supermarkt, barstte de bom. Gillen, krijsen etc, terwijl hij nooit zijn fietsje mee mocht in de supermarkt en dat nooit een probleem was. Best knap van hem dat hij op dat moment nog wist te verwoorden dat hij papa miste, het had gewoon lang genoeg geduurd.
Ik heb hem ook weleens overvraagd: dan had ik haast om de deur uit te komen met hem, hij deed zijn best om alles snel te doen ( wat hem energie kost) toen hij op de terugweg dus niet even mocht kijken bij de Lego in een etalage, gooide hij een fittie van jewelste. Ik zat nog in mijn haastmodus terwijl dat eigenlijk niet meer nodig was en gaf hem geen tijd. ( Het was mij ook niet duidelijk dat hij wilde kijken, dat wist hij niet te verwoorden) Uiteindelijk werd het een grote shitshow en heb ik mijn schoonmoeder gebeld om ons op te komen halen met de auto
ik kon namelijk niet zoon en zware grote driewieler dragen en uit zichzelf gingen beide nergens meer heen 
Ik heb hem ook weleens overvraagd: dan had ik haast om de deur uit te komen met hem, hij deed zijn best om alles snel te doen ( wat hem energie kost) toen hij op de terugweg dus niet even mocht kijken bij de Lego in een etalage, gooide hij een fittie van jewelste. Ik zat nog in mijn haastmodus terwijl dat eigenlijk niet meer nodig was en gaf hem geen tijd. ( Het was mij ook niet duidelijk dat hij wilde kijken, dat wist hij niet te verwoorden) Uiteindelijk werd het een grote shitshow en heb ik mijn schoonmoeder gebeld om ons op te komen halen met de auto
ik kon namelijk niet zoon en zware grote driewieler dragen en uit zichzelf gingen beide nergens meer heen 
zondag 12 oktober 2025 om 09:34
Toegeven dat je als ouder ook een fout kunt maken, is heel goed. Maar ik denk dat mensen aanslaan op het erkennen van een ‘fout’ die er niet was. Ik probeer juist heel hard om kind te leren dat je een fout erkent als je die maakt, maar dat iets ánders doen, niet fout is. En dan zou het dus heel raar zijn dat als ik iets anders doe dan zij, ik zou zeggen ‘sorry dat ik het fout deed’. In die zin is ‘sorry dat ik het anders deed dan jij wilde’ iets compleet anders in mijn beleving. En dan klopt de ‘sorry’ ook. Want je wilde kind gewoon helpen. En als eerst broer en dan trui is hoe kind het gewoon graag wil, had je dat ook prima gevonden. Alleen dat wist je niet, en dus deed je het anders, en viel de hulp minder succesvol uit. Dat was niet je bedoeling, dus daarvoor sorry zeggen is logisch.Hartje567 schreef: ↑12-10-2025 09:21Juist niet. Want je blijft emotioneel in verbinding en dát is het uitgangspunt om een sterke relatie te krijgen.
En ik merk dat men valt over 'sorry ik deed het fout'. Misschien zei ik dat, misschien zei ik 'sorry dat ik het anders deed dan jij wou' of 'sorry dat ik het fout deed volgens jou'. Het gaat mij even om het principe van je kwetsbaarheid tonen om in verbinding te blijven. Niet om exáct wat ik zei.
Ik sta daar 100% achter. Op die manier krijg je een puber die wanneer er iets verkeerd is gegaan, zij. Kwetsbaarheid durft te tonen en dat durft te melden. I.p.v. laten we het maar verzwijgen, want anders vindt ze er vanalles van en zijn de rapen gaar. Dat is niet het type omgang net elkaar wat ik ambieer.
Maar eerlijk gezegd kan ik me ook niet irriteren aan je reactie, want tot een paar jaar geleden dacht ik netzo. Mijn ervaring heeft geleerd dat het niet werkt (en voor mij dus ook niet wenselijk is).
(Overigens hulde aan de groep 3 juffen van kind van dit jaar, die dusdanig reageren op fouten die de kinderen maken in hun werk, dat mijn kind trots thuis kwam: ‘Mama, ik had een fout gemaakt, dus nu heb ik extra veel geleerd! De juf was heel blij!’ En dat bij een licht faalachtig kind. Zo leren ze ook school ook erkennen dat ze iets fout doen zonder afgestraft te worden).
zondag 12 oktober 2025 om 09:35
Grip inderdaad, mijn voorbeelden hebben te maken met: er is al iets moeilijk, iets lopends wat gewoon zo is, ( stel ze vindt school nog eng) en een kleine aanleiding ( moet ik al elke dag naar die enge school en mag ik OOK al niet bij mama in bed) waarvan de bom dan barstte...MrsDuck schreef: ↑12-10-2025 09:28Lastig. Maar ik denk dat je kindje behoefte heeft aan grip. Hoe lang gaat ze al naar school en hoe gaat het daar? Is ze gewend aan KDV? Is er BSO? Wat hebben die professionele mensen te zeggen over haar gedrag in de klas/groep als ze iets "moet". Zijn er dingen veranderd in haar leven; nieuw brusje, ander huis, scheiding etc? Waardoor ze van slag zou kunnen zijn?
Misschien helpen dagritmekaarten en veel structuur haar. Dus plaatjes opplakken van eerst dit, dan dat. Kondig ook dingen aan zoals wanneer de wijzer boven staat dan moeten we eten, schoenen aandoen etc. en dan stoppen we met kleuren. Zo kan ze zich voorbereiden ipv dat ze zich overvallen voelt. Het zelfde met slapen. In je eigen bed, met je eigen knuffels. Misschien helpt zo'n wekritmelampje haar dat als de ogen dicht zijn dat je in bed moet blijven.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
