Relaties
alle pijlers
elkaar niet mogen veranderen? Niet mee eens..
woensdag 22 juli 2009 om 13:51
Zo vaak hoor of lees ik dat je elkaar in een relatie niet moet willen veranderen. Ik word daar wel eens onzeker van, omdat ik mijn vriend wel degelijk vraag op bepaalde punten te veranderen/zich aan te passen. Andersom vraagt hij dat van mij ook.
Door die uitspraken merk ik dat ik snel denk: 'o jeee, dit mag helemaal niet! We moeten ultieme liefde voelen voor elkaar, precies zoals we zijn!'
Mij lukt dat zeker niet altijd. Ik vraag mijn vriend bv of hij zich aan me wil aanpassen als we gaan klussen in huis. Hij is heel erg ongestructureerd en improviseert graag, terwijl ik een controlefreak ben en kick op structuur en planning. Ik vraag hem dan dus of hij meer wil plannen, anders word ik gek! Andersom vraagt hij van mij iets soepeler met dingen om te gaan, voordat hij van mij gek wordt!
Zo kunnen we op meer vlakken dingen van elkaar vragen. Ik ben een piekeraar en zie altijd beren op de weg. Mijn vriend vraagt me om te proberen het ook eens van de zonnige kant te zien en niet altijd het rampscenario neer te leggen. Andersom vind ik mijn vriend vaak te vrij/onaangepast in gezelschap en vraag ik hem, bv in het bijzijn van mijn familie of vrienden, er iets meer op te letten zich af te stemmen.
Kortom: we denken niet bij alles: 'dat maakt jou nou tot de specifieke persoonlijkheid die je bent en ik houd van alles van je!'
Is wat wij doen nou rekening houden met elkaar, of accepteren we elkaar niet vanuit onze verschillen?
Door die uitspraken merk ik dat ik snel denk: 'o jeee, dit mag helemaal niet! We moeten ultieme liefde voelen voor elkaar, precies zoals we zijn!'
Mij lukt dat zeker niet altijd. Ik vraag mijn vriend bv of hij zich aan me wil aanpassen als we gaan klussen in huis. Hij is heel erg ongestructureerd en improviseert graag, terwijl ik een controlefreak ben en kick op structuur en planning. Ik vraag hem dan dus of hij meer wil plannen, anders word ik gek! Andersom vraagt hij van mij iets soepeler met dingen om te gaan, voordat hij van mij gek wordt!
Zo kunnen we op meer vlakken dingen van elkaar vragen. Ik ben een piekeraar en zie altijd beren op de weg. Mijn vriend vraagt me om te proberen het ook eens van de zonnige kant te zien en niet altijd het rampscenario neer te leggen. Andersom vind ik mijn vriend vaak te vrij/onaangepast in gezelschap en vraag ik hem, bv in het bijzijn van mijn familie of vrienden, er iets meer op te letten zich af te stemmen.
Kortom: we denken niet bij alles: 'dat maakt jou nou tot de specifieke persoonlijkheid die je bent en ik houd van alles van je!'
Is wat wij doen nou rekening houden met elkaar, of accepteren we elkaar niet vanuit onze verschillen?
woensdag 22 juli 2009 om 14:46
Iedereen verandert door de jaren heen door invloeden binnen de relatie en van buitenaf. In een relatie moet je je nou eenmaal aanpassen en leer je ook veel van elkaar.
Zo heb ik van mijn vriend geleerd dat je niet álles tot in de puntjes hoeft te plannen, als de belangrijkste dingen maar geregeld zijn. En het is zaak om elkaars kwaliteiten in te zetten. Hij stofzuigt, ik heb er een hekel aan. Ik vind het belangrijk dat de badkamer schoon is, dan doe ik dat. Hij lapt zo nu en dan weer eens de ramen. Achja, we zijn allemaal anders en dat is helemaal niet erg. Maar dat mensen niet veranderen, dat geloof ik niet.
Zo heb ik van mijn vriend geleerd dat je niet álles tot in de puntjes hoeft te plannen, als de belangrijkste dingen maar geregeld zijn. En het is zaak om elkaars kwaliteiten in te zetten. Hij stofzuigt, ik heb er een hekel aan. Ik vind het belangrijk dat de badkamer schoon is, dan doe ik dat. Hij lapt zo nu en dan weer eens de ramen. Achja, we zijn allemaal anders en dat is helemaal niet erg. Maar dat mensen niet veranderen, dat geloof ik niet.
woensdag 22 juli 2009 om 15:03
quote:levenenlatenleven schreef op 22 juli 2009 @ 13:51:
Zo vaak hoor of lees ik dat je elkaar in een relatie niet moet willen veranderen. Ik word daar wel eens onzeker van, omdat ik mijn vriend wel degelijk vraag op bepaalde punten te veranderen/zich aan te passen. Andersom vraagt hij dat van mij ook.
Door die uitspraken merk ik dat ik snel denk: 'o jeee, dit mag helemaal niet! We moeten ultieme liefde voelen voor elkaar, precies zoals we zijn!'
Mij lukt dat zeker niet altijd. Ik vraag mijn vriend bv of hij zich aan me wil aanpassen als we gaan klussen in huis. Hij is heel erg ongestructureerd en improviseert graag, terwijl ik een controlefreak ben en kick op structuur en planning. Ik vraag hem dan dus of hij meer wil plannen, anders word ik gek! Andersom vraagt hij van mij iets soepeler met dingen om te gaan, voordat hij van mij gek wordt!
Zo kunnen we op meer vlakken dingen van elkaar vragen. Ik ben een piekeraar en zie altijd beren op de weg. Mijn vriend vraagt me om te proberen het ook eens van de zonnige kant te zien en niet altijd het rampscenario neer te leggen. Andersom vind ik mijn vriend vaak te vrij/onaangepast in gezelschap en vraag ik hem, bv in het bijzijn van mijn familie of vrienden, er iets meer op te letten zich af te stemmen.Kortom: we denken niet bij alles: 'dat maakt jou nou tot de specifieke persoonlijkheid die je bent en ik houd van alles van je!'
Is wat wij doen nou rekening houden met elkaar, of accepteren we elkaar niet vanuit onze verschillen?
Als jullie samen aan het verbouwen zijn lijkt het me logisch dat je probeert goed samen te werken. Jij iets minder rigide en je partner iets gestructureerder.
Hem te vragen zich in aanwezigheid van jouw familie en vrienden in te houden en minder spontaan te reageren vind ik wél grensoverschrijdend. Dan gaat het namelijk niet meer om jullie samenwerking en jullie relatie maar om wat anderen van hem denken. Het lijkt me niet zo gezond om van je partner te verwachten dat hij zich zodanig aanpast dat hij beter in de smaak valt bij je familie.
Zo vaak hoor of lees ik dat je elkaar in een relatie niet moet willen veranderen. Ik word daar wel eens onzeker van, omdat ik mijn vriend wel degelijk vraag op bepaalde punten te veranderen/zich aan te passen. Andersom vraagt hij dat van mij ook.
Door die uitspraken merk ik dat ik snel denk: 'o jeee, dit mag helemaal niet! We moeten ultieme liefde voelen voor elkaar, precies zoals we zijn!'
Mij lukt dat zeker niet altijd. Ik vraag mijn vriend bv of hij zich aan me wil aanpassen als we gaan klussen in huis. Hij is heel erg ongestructureerd en improviseert graag, terwijl ik een controlefreak ben en kick op structuur en planning. Ik vraag hem dan dus of hij meer wil plannen, anders word ik gek! Andersom vraagt hij van mij iets soepeler met dingen om te gaan, voordat hij van mij gek wordt!
Zo kunnen we op meer vlakken dingen van elkaar vragen. Ik ben een piekeraar en zie altijd beren op de weg. Mijn vriend vraagt me om te proberen het ook eens van de zonnige kant te zien en niet altijd het rampscenario neer te leggen. Andersom vind ik mijn vriend vaak te vrij/onaangepast in gezelschap en vraag ik hem, bv in het bijzijn van mijn familie of vrienden, er iets meer op te letten zich af te stemmen.Kortom: we denken niet bij alles: 'dat maakt jou nou tot de specifieke persoonlijkheid die je bent en ik houd van alles van je!'
Is wat wij doen nou rekening houden met elkaar, of accepteren we elkaar niet vanuit onze verschillen?
Als jullie samen aan het verbouwen zijn lijkt het me logisch dat je probeert goed samen te werken. Jij iets minder rigide en je partner iets gestructureerder.
Hem te vragen zich in aanwezigheid van jouw familie en vrienden in te houden en minder spontaan te reageren vind ik wél grensoverschrijdend. Dan gaat het namelijk niet meer om jullie samenwerking en jullie relatie maar om wat anderen van hem denken. Het lijkt me niet zo gezond om van je partner te verwachten dat hij zich zodanig aanpast dat hij beter in de smaak valt bij je familie.
woensdag 22 juli 2009 om 20:24
@return-of-kreng: daar zit wel wat in! Ik zou wat minder bezorgd willen zijn en meer willen vertrouwen op dat dingen wel goedkomen, zoals hij..
@wuiles: ik snap wat je zegt. Misschien is het ook wel op het randje wat ik van hem vraag en zou ik eerder mezelf moeten aanpassen door er meer schijt aan te hebben. Aan de andere kant vraag ik hem niet totaal anders te doen of zich de hele tijd in te houden, wel vraag ik hem om wat meer rekening te houden met tafelmanieren e.d. (hij is thuis meer vrij opgevoed dan ik en dat merk je aan tafel, in een restaurant, wel).
@wuiles: ik snap wat je zegt. Misschien is het ook wel op het randje wat ik van hem vraag en zou ik eerder mezelf moeten aanpassen door er meer schijt aan te hebben. Aan de andere kant vraag ik hem niet totaal anders te doen of zich de hele tijd in te houden, wel vraag ik hem om wat meer rekening te houden met tafelmanieren e.d. (hij is thuis meer vrij opgevoed dan ik en dat merk je aan tafel, in een restaurant, wel).
donderdag 23 juli 2009 om 11:09
Voor mezelf maak ik onderscheid in dingen waar ik blij en gelukkig van word en dingen waar ik niet blij/ongelukkig van word. Dingen waar ik blij van word wil ik niet veranderen/aanpassen voor mijn vriend. Ik wil graag hem zien, sporten, dingen organiseren, werken, vrienden zien etc. Exen die aan die zaken gingen zitten sleutelen of mij beperkten of duidelijk maakten dat zij bepaalde dingen daarin anders zagen waren snel exit.
Dingen waar ik zelf niet gelukkig van word (mijn energie niet goed verdelen, opvliegendheid, haasten, vriendschappen waarin de balans ver te zoeken is) wil ik wel aanpassen. Als ene partner daarin stimuleert dan is dat een mooie plus.
Dingen waar ik neutraal in sta (waar spullen liggen in huis, opgeruimdheid van bepaalde ruimtes) daarin wil ik me ook aanpassen, dat zijn ook gewoontes namelijk. Gewoonte om meteen een bord in de keuken te zetten vind ik hetzelfde als gewoonte om het op tafel te laten staan.
Dingen waar ik zelf niet gelukkig van word (mijn energie niet goed verdelen, opvliegendheid, haasten, vriendschappen waarin de balans ver te zoeken is) wil ik wel aanpassen. Als ene partner daarin stimuleert dan is dat een mooie plus.
Dingen waar ik neutraal in sta (waar spullen liggen in huis, opgeruimdheid van bepaalde ruimtes) daarin wil ik me ook aanpassen, dat zijn ook gewoontes namelijk. Gewoonte om meteen een bord in de keuken te zetten vind ik hetzelfde als gewoonte om het op tafel te laten staan.
donderdag 23 juli 2009 om 19:14
quote:levenenlatenleven schreef op 22 juli 2009 @ 20:24:
@return-of-kreng: daar zit wel wat in! Ik zou wat minder bezorgd willen zijn en meer willen vertrouwen op dat dingen wel goedkomen, zoals hij..
@wuiles: ik snap wat je zegt. Misschien is het ook wel op het randje wat ik van hem vraag en zou ik eerder mezelf moeten aanpassen door er meer schijt aan te hebben. Aan de andere kant vraag ik hem niet totaal anders te doen of zich de hele tijd in te houden, wel vraag ik hem om wat meer rekening te houden met tafelmanieren e.d. (hij is thuis meer vrij opgevoed dan ik en dat merk je aan tafel, in een restaurant, wel).Meen je nou serieus dat jij je vriend vraagt zijn tafelmanieren aan te passen als jullie in gezelschap van jouw familie eten? Wat mij betreft is dat niet op het randje maar er ver overheen. En ik ben zeer gesteld op goede tafelmanieren dus daar is het mij niet om te doen.
@return-of-kreng: daar zit wel wat in! Ik zou wat minder bezorgd willen zijn en meer willen vertrouwen op dat dingen wel goedkomen, zoals hij..
@wuiles: ik snap wat je zegt. Misschien is het ook wel op het randje wat ik van hem vraag en zou ik eerder mezelf moeten aanpassen door er meer schijt aan te hebben. Aan de andere kant vraag ik hem niet totaal anders te doen of zich de hele tijd in te houden, wel vraag ik hem om wat meer rekening te houden met tafelmanieren e.d. (hij is thuis meer vrij opgevoed dan ik en dat merk je aan tafel, in een restaurant, wel).Meen je nou serieus dat jij je vriend vraagt zijn tafelmanieren aan te passen als jullie in gezelschap van jouw familie eten? Wat mij betreft is dat niet op het randje maar er ver overheen. En ik ben zeer gesteld op goede tafelmanieren dus daar is het mij niet om te doen.
donderdag 23 juli 2009 om 20:22
@aikidoka: wat een helder onderscheid! Kan me voorstellen dat je dat goed kunt gebruiken wanneer je bepaalt of je je wel of niet aanpast, tnx voor het delen daarvan!
@wuiles: waarom vind je dat er ver overheen? Mijn vriend kan bv het laatste broodje pakken zonder te vragen of iemand anders dat wil. Ik vraag hem dan om dat eerst te vragen. Misschien is het te opvoederig of zo, maar hij heeft dat nu eenmaal niet meegekregen, doet mij er een groot plezier mee als hij er wel op let en hij wordt er zelf toch niet slechter van?
Waarom vind je dit zo grensoverschrijdend?
Ik vind het zelf grensoverschrijdend om die tafelmanieren niet te tonen en tegelijk vind ik het geen reden om mijn vriend voor te verlaten.
@wuiles: waarom vind je dat er ver overheen? Mijn vriend kan bv het laatste broodje pakken zonder te vragen of iemand anders dat wil. Ik vraag hem dan om dat eerst te vragen. Misschien is het te opvoederig of zo, maar hij heeft dat nu eenmaal niet meegekregen, doet mij er een groot plezier mee als hij er wel op let en hij wordt er zelf toch niet slechter van?
Waarom vind je dit zo grensoverschrijdend?
Ik vind het zelf grensoverschrijdend om die tafelmanieren niet te tonen en tegelijk vind ik het geen reden om mijn vriend voor te verlaten.
donderdag 23 juli 2009 om 21:17
@Dushi74: ik wil hem niet opvoeden, maar tegelijk vind ik dat gedrag wel storend. Hoe zou jij dit dan doen, gegeven het feit dat je je vriend hier niet om wilt verlaten? Ik vraag hem of hij er rekening mee wil houden overigens, ik zeg niet dat het moet. Wat is het verschil tussen dit en vragen of hij dopje op de tandpasta wil doen bv?
donderdag 23 juli 2009 om 21:35
Omdat vragen om het dopje op de tandpasta iets is wat binnenshuis gebeurd. En binnenshuis blijft. Wat uit eten betreft is het iets wat buitenshuis gaat plaatsvinden. En moet hij zich buitenshuis gedragen. Terwijl hij een volwassene is en ook gewoon mag zijn wie hij is.
Verschil zit hem in mijn ogen in afgerekend worden op gedrag en opvoeding vs iets vergeten (tandpasta dopje) Dat hij het laatste vergeet kun je ook gewoon door de vingers zien. Als jij het vervelend vind dat jij dan geen tandpasta kunt gebruiken zorg je gewoon voor je eigen tube. Een die je telkens opbergt. Uiteindelijk zal hij merken dat als hij het dopje er niet op doet de tandpasta uitdroogd en er dus niet mee valt te poetsen.
Uit eten gaan kun je iets over zeggen. Maar daarna moet je het loslaten. Dat jij anders geleerd hebt van huis uit wil niet zeggen dat iedereen maar zo het moet doen. Tenzij hij het zelf vervelend vind. En graag wil weten hoe het moet zodat hij het kan toepassen als het nodig is.
Hem telkens op dingen wijzen waarin hij te kort schiet helpt je relatie niet hoor. Jij irriteert je aan hem. Hij voelt zich als een klein kind behandeld omdat je hem overal op controleert. Als het omgekeerd zou zijn zou je er ook kriegel van worden of niet?
Verschil zit hem in mijn ogen in afgerekend worden op gedrag en opvoeding vs iets vergeten (tandpasta dopje) Dat hij het laatste vergeet kun je ook gewoon door de vingers zien. Als jij het vervelend vind dat jij dan geen tandpasta kunt gebruiken zorg je gewoon voor je eigen tube. Een die je telkens opbergt. Uiteindelijk zal hij merken dat als hij het dopje er niet op doet de tandpasta uitdroogd en er dus niet mee valt te poetsen.
Uit eten gaan kun je iets over zeggen. Maar daarna moet je het loslaten. Dat jij anders geleerd hebt van huis uit wil niet zeggen dat iedereen maar zo het moet doen. Tenzij hij het zelf vervelend vind. En graag wil weten hoe het moet zodat hij het kan toepassen als het nodig is.
Hem telkens op dingen wijzen waarin hij te kort schiet helpt je relatie niet hoor. Jij irriteert je aan hem. Hij voelt zich als een klein kind behandeld omdat je hem overal op controleert. Als het omgekeerd zou zijn zou je er ook kriegel van worden of niet?
donderdag 23 juli 2009 om 21:46
quote:levenenlatenleven schreef op 23 juli 2009 @ 20:22:
@aikidoka: wat een helder onderscheid! Kan me voorstellen dat je dat goed kunt gebruiken wanneer je bepaalt of je je wel of niet aanpast, tnx voor het delen daarvan!
@wuiles: waarom vind je dat er ver overheen? Mijn vriend kan bv het laatste broodje pakken zonder te vragen of iemand anders dat wil. Ik vraag hem dan om dat eerst te vragen. Misschien is het te opvoederig of zo, maar hij heeft dat nu eenmaal niet meegekregen, doet mij er een groot plezier mee als hij er wel op let en hij wordt er zelf toch niet slechter van?
Waarom vind je dit zo grensoverschrijdend?
Ik vind het zelf grensoverschrijdend om die tafelmanieren niet te tonen en tegelijk vind ik het geen reden om mijn vriend voor te verlaten.
Omdat je in mijn ogen verkeerde prioriteiten stelt. Tafelmanieren zijn belangrijk. Je vriend respect tonen en hem een goed gevoel geven is echter veel belangrijker.
Was het niet de koningin van Engeland die, nadat haar disgenoot per ongeluk uit het vingerkommetje dronk, zelf haar eigen kommetje aan de lippen zette om een slok te nemen? Dat laatste getuigt niet van tafelmanieren maar van wellevendheid en dat is veel belangrijker.
@aikidoka: wat een helder onderscheid! Kan me voorstellen dat je dat goed kunt gebruiken wanneer je bepaalt of je je wel of niet aanpast, tnx voor het delen daarvan!
@wuiles: waarom vind je dat er ver overheen? Mijn vriend kan bv het laatste broodje pakken zonder te vragen of iemand anders dat wil. Ik vraag hem dan om dat eerst te vragen. Misschien is het te opvoederig of zo, maar hij heeft dat nu eenmaal niet meegekregen, doet mij er een groot plezier mee als hij er wel op let en hij wordt er zelf toch niet slechter van?
Waarom vind je dit zo grensoverschrijdend?
Ik vind het zelf grensoverschrijdend om die tafelmanieren niet te tonen en tegelijk vind ik het geen reden om mijn vriend voor te verlaten.
Omdat je in mijn ogen verkeerde prioriteiten stelt. Tafelmanieren zijn belangrijk. Je vriend respect tonen en hem een goed gevoel geven is echter veel belangrijker.
Was het niet de koningin van Engeland die, nadat haar disgenoot per ongeluk uit het vingerkommetje dronk, zelf haar eigen kommetje aan de lippen zette om een slok te nemen? Dat laatste getuigt niet van tafelmanieren maar van wellevendheid en dat is veel belangrijker.
donderdag 23 juli 2009 om 23:27
wat ik me de hele tijd al afvraag is of je daadwerkelijk in het bijzijn van anderen aan je vriend vraagt of hij zich anders wil gedragen, of dat je op privémomenten vraagt of hij zich bij anderen anders wil gedragen.. dat vind ik ook nogal een verschil eigenlijk. dat eerste vind ik echt héél ver over het randje, ik zou het ook echt tenenkrommend vinden als iemand anders dat aan zijn/ haar partner zou vragen waar ik bij was..
maar goed, verder wat de rest zegt: geven en nemen, respect voor elkaar, en als je zijn impulsieve ongestructureerde gedrag echt niet kunt hebben, tja... het houdt ergens op..
maar goed, verder wat de rest zegt: geven en nemen, respect voor elkaar, en als je zijn impulsieve ongestructureerde gedrag echt niet kunt hebben, tja... het houdt ergens op..
donderdag 23 juli 2009 om 23:50
quote:levenenlatenleven schreef op 23 juli 2009 @ 21:17:
@Dushi74: ik wil hem niet opvoeden, maar tegelijk vind ik dat gedrag wel storend. Hoe zou jij dit dan doen, gegeven het feit dat je je vriend hier niet om wilt verlaten? Ik vraag hem of hij er rekening mee wil houden overigens, ik zeg niet dat het moet. Wat is het verschil tussen dit en vragen of hij dopje op de tandpasta wil doen bv?
Je hebt twee mogelijkheden:
1. je accepteert het
2. je vertrekt
@Dushi74: ik wil hem niet opvoeden, maar tegelijk vind ik dat gedrag wel storend. Hoe zou jij dit dan doen, gegeven het feit dat je je vriend hier niet om wilt verlaten? Ik vraag hem of hij er rekening mee wil houden overigens, ik zeg niet dat het moet. Wat is het verschil tussen dit en vragen of hij dopje op de tandpasta wil doen bv?
Je hebt twee mogelijkheden:
1. je accepteert het
2. je vertrekt
vrijdag 24 juli 2009 om 09:09
@wuiles, bedankt voor je toelichting! Nu snap ik wat je bedoelt..er zit zeker wat in en het zet me aan het denken. Ik voel me nu zelfs lullig dat ik het hem heb gevraagd om te veranderen..
@eenoogje: ik zeg het niet in het bijzijn van anderen hoor, ik zeg het wel op prive-momenten.
@meds: ik geloof graag dat gedragsverandering zwaar is, dus misschien heeft het idd geen zin te vragen en moet ik het gewoon accepteren of anders weggaan.
Het kost ook eigenlijk veel te veel energie me bezig te houden met anderen, ik heb er toch nauwelijks invloed op. Ik kan me beter richten op mijn eigen tafelmanieren en belangrijker: wellevendheid.
Ik heb er ook met name last van in gezelschap, dat ik me dit soort dingen aantrek. Als we samen zijn vind ik het niet belangrijk meer. Ben veel te gevoelig voor wat anderen denken en als ik al zie dat iemand zich een beetje stoort aan hem (en dat heb ik wel eens gezien, zit in kleine subtiele dingen), dan steekt me dat. Vind het dan ook rot voor hem, terwijl het hem niet eens opvalt.
Maar feitelijk is het simpel, accepteren of stoppen idd.
Bedankt voor jullie reacties.
@eenoogje: ik zeg het niet in het bijzijn van anderen hoor, ik zeg het wel op prive-momenten.
@meds: ik geloof graag dat gedragsverandering zwaar is, dus misschien heeft het idd geen zin te vragen en moet ik het gewoon accepteren of anders weggaan.
Het kost ook eigenlijk veel te veel energie me bezig te houden met anderen, ik heb er toch nauwelijks invloed op. Ik kan me beter richten op mijn eigen tafelmanieren en belangrijker: wellevendheid.
Ik heb er ook met name last van in gezelschap, dat ik me dit soort dingen aantrek. Als we samen zijn vind ik het niet belangrijk meer. Ben veel te gevoelig voor wat anderen denken en als ik al zie dat iemand zich een beetje stoort aan hem (en dat heb ik wel eens gezien, zit in kleine subtiele dingen), dan steekt me dat. Vind het dan ook rot voor hem, terwijl het hem niet eens opvalt.
Maar feitelijk is het simpel, accepteren of stoppen idd.
Bedankt voor jullie reacties.
vrijdag 24 juli 2009 om 10:55
Helemaal eens met Wuiles. En ik vind het goed dat je inziet dat je je te druk maakt om wat anderen vinden. Als het om dingen gaat die je binnenshuis niet irriteren, maar buitenshuis wel, dan zou ik er niet teveel energie insteken om hem te veranderen.
Mijn man komt uit een andere cultuur, dus wij hebben heel veel van dit soort dingen (tafelmanieren, sociale omgangsvormen) verschillend aangeleerd. En wat je zegt: met zijn tweetjes maakt het niet uit, want je kent elkaar en bent aan elkaar aangepast, maar in sociale kring kan het dat je je partner ineens door de ogen van die ander gaat zien en ziet wat hij "fout" doet.
De vraag is wie je belangrijker vindt: je partner of die ander die zich aan bepaald gedrag van je partner stoort. Als een collega vindt dat mijn partner er rare gewoontes om nahoudt, dan heb ik daar minder last van dat als mijn moeder dat zou vinden. En dan nog is mijn partner belangrijker dan mijn moeder, dus als zij zich zou storen, zou ik het voor mijn partner opnemen, in plaats van dat ik hem vraag zich aan te passen.
Andersom doe ik in gezelschap van mijn partners moeder bijv. harder mijn best om me aan hun cultuur aan te passen dan bij vrienden die hier in Nederland wonen. Als die mij te "Nederlands" vinden, is dat dus echt hun probleem. Dat vind ik en gelukkig vindt mijn man dat ook.
Wat wij wel doen, is de ander uitleggen wat belangrijk is in de sociale kring van die ander. Dus als je vriend mee gaat naar jouw familie, kun je hem wel uitleggen hoe je opgevoed bent en wat men in jouw familie belangrijk vindt. Maar ik zou hem nooit vragen zich hierin aan te passen, dat moet je bij hem neerleggen.
Mijn man komt uit een andere cultuur, dus wij hebben heel veel van dit soort dingen (tafelmanieren, sociale omgangsvormen) verschillend aangeleerd. En wat je zegt: met zijn tweetjes maakt het niet uit, want je kent elkaar en bent aan elkaar aangepast, maar in sociale kring kan het dat je je partner ineens door de ogen van die ander gaat zien en ziet wat hij "fout" doet.
De vraag is wie je belangrijker vindt: je partner of die ander die zich aan bepaald gedrag van je partner stoort. Als een collega vindt dat mijn partner er rare gewoontes om nahoudt, dan heb ik daar minder last van dat als mijn moeder dat zou vinden. En dan nog is mijn partner belangrijker dan mijn moeder, dus als zij zich zou storen, zou ik het voor mijn partner opnemen, in plaats van dat ik hem vraag zich aan te passen.
Andersom doe ik in gezelschap van mijn partners moeder bijv. harder mijn best om me aan hun cultuur aan te passen dan bij vrienden die hier in Nederland wonen. Als die mij te "Nederlands" vinden, is dat dus echt hun probleem. Dat vind ik en gelukkig vindt mijn man dat ook.
Wat wij wel doen, is de ander uitleggen wat belangrijk is in de sociale kring van die ander. Dus als je vriend mee gaat naar jouw familie, kun je hem wel uitleggen hoe je opgevoed bent en wat men in jouw familie belangrijk vindt. Maar ik zou hem nooit vragen zich hierin aan te passen, dat moet je bij hem neerleggen.
vrijdag 24 juli 2009 om 11:46
quote:meds schreef op 23 juli 2009 @ 23:49:
je kan het best vragen aan je vriend, maar het is zinloos, gedrag veranderen is een bijzonder intensief en zwaar proces. Als je nog jong bent zou het evt. met behulp van een goede therapeut wel kunnen.
Kortom kort houden en consequent zijnEn dan werkt het alleen nog als degene wiens gedrag veranderd moet worden het ook zelf wil. Echt wil, en niet zegt dat hij/ zij het gaat doen. Veranderen werkt alleen als je het zelf doet. Dan heeft het ook het meeste effect dat het blijvend is. Sta je er niet voor 100% achter dan is het effect tijdelijk en blijft het een terugkerend iets.
je kan het best vragen aan je vriend, maar het is zinloos, gedrag veranderen is een bijzonder intensief en zwaar proces. Als je nog jong bent zou het evt. met behulp van een goede therapeut wel kunnen.
Kortom kort houden en consequent zijnEn dan werkt het alleen nog als degene wiens gedrag veranderd moet worden het ook zelf wil. Echt wil, en niet zegt dat hij/ zij het gaat doen. Veranderen werkt alleen als je het zelf doet. Dan heeft het ook het meeste effect dat het blijvend is. Sta je er niet voor 100% achter dan is het effect tijdelijk en blijft het een terugkerend iets.
vrijdag 24 juli 2009 om 11:52
Als je je drukker maakt om wat de omgeving van je partner vind dan jij en hij zelf ben je in mijn ogen verkeerd bezig. Leef je nu voor jezelf of voor je omgeving. Hadea heeft het mooi omschreven zoals ik het zie: je kunt het erover hebben maar het is aan de persoon zelf om er wat mee te doen of niet. Overigens heeft omgeving altijd wel wat op te merken over het een of ander. Is het niet je kleding, dan wel je houding, dan wel je taalgebruik, dan wel de opvoeding van de kinderen (als die er zijn) En zo verder!
Wat ik ermee wil zeggen: je kunt niet iedereen tevreden stellen. Dat lukt niemand. Zelfs niet de meest aangepaste kameleon van het gezelschap. Daar heeft men dan ook weer opmerkingen over. Want dan ben je weer stijfjes, of niet eigen genoeg. Of men denkt dat jij je niet op je gemak voelt omdat je nooit iets van jezelf laat zien. Snap je wat ik bedoel?
Het is een keuze, jij hebt de keuze je wat minder aan te trekken van wat je omgeving wel niet vind en denkt. En je partner heeft de keuze (en de vrijheid) om zich aan te passen als hij dat wil. En tot hoeverre hij dat wil.
Wat ik ermee wil zeggen: je kunt niet iedereen tevreden stellen. Dat lukt niemand. Zelfs niet de meest aangepaste kameleon van het gezelschap. Daar heeft men dan ook weer opmerkingen over. Want dan ben je weer stijfjes, of niet eigen genoeg. Of men denkt dat jij je niet op je gemak voelt omdat je nooit iets van jezelf laat zien. Snap je wat ik bedoel?
Het is een keuze, jij hebt de keuze je wat minder aan te trekken van wat je omgeving wel niet vind en denkt. En je partner heeft de keuze (en de vrijheid) om zich aan te passen als hij dat wil. En tot hoeverre hij dat wil.
vrijdag 24 juli 2009 om 12:13
Hadea en Dushi: dank jullie wel, jullie hebben helemaal gelijk! Ik ben idd erg gevoelig voor wat anderen denken, zelfs binnenshuis kan ik wel eens het gevoel hebben dat er een camera aanstaat (ik spoor niet geloof ik 
) en kan ik dus naar mijn partner kijken vanuit de ogen van een ander.
Wat mijn familie vindt, vind ik zeker belangrijker dan wat vrienden of collega's vinden en ik weet van mijn familie dat ze mijn partner aardig vinden, maar te boers/onopgevoed/te weinig manieren.
In plaats van dat ik daar zelf mee deal, vraag ik dus veel van hem. En ik geloof het helemaal: gedragsverandering is ontzettend moeilijk (ik probeer bij mezelf ook dingen te veranderen en val vaak terug), laat staan als je er eigenlijk niet echt achter staat en het voor de ander doet. Dus ik krijg dit niet anders, dus moet ik leren dealen met het ongemakkelijke gevoel dat ik heb als we in gezelschap van anderen (met name mijn familie) zijn. Hebben jullie misschien nog tips hoe ik dat gevoel meer van me af kan zetten?
Wat jij zegt, Dushi, over dat anderen altijd wel commentaar hebben op iets, helpt me daar al wel bij.
En Hadea: wie ik belangrijker vind, vind ik wel een lastige. Want ik vind mijn familie ook heel erg belangrijk en dus ook wat zij vinden! En aangezien ik door hen ben opgevoed, snap ik ook wel wat hen stoort! Maar goed, ik snap ook dat het voor mijn partner vervelend is om aangesproken te worden op zijn gedrag..
) en kan ik dus naar mijn partner kijken vanuit de ogen van een ander.Wat mijn familie vindt, vind ik zeker belangrijker dan wat vrienden of collega's vinden en ik weet van mijn familie dat ze mijn partner aardig vinden, maar te boers/onopgevoed/te weinig manieren.
In plaats van dat ik daar zelf mee deal, vraag ik dus veel van hem. En ik geloof het helemaal: gedragsverandering is ontzettend moeilijk (ik probeer bij mezelf ook dingen te veranderen en val vaak terug), laat staan als je er eigenlijk niet echt achter staat en het voor de ander doet. Dus ik krijg dit niet anders, dus moet ik leren dealen met het ongemakkelijke gevoel dat ik heb als we in gezelschap van anderen (met name mijn familie) zijn. Hebben jullie misschien nog tips hoe ik dat gevoel meer van me af kan zetten?
Wat jij zegt, Dushi, over dat anderen altijd wel commentaar hebben op iets, helpt me daar al wel bij.
En Hadea: wie ik belangrijker vind, vind ik wel een lastige. Want ik vind mijn familie ook heel erg belangrijk en dus ook wat zij vinden! En aangezien ik door hen ben opgevoed, snap ik ook wel wat hen stoort! Maar goed, ik snap ook dat het voor mijn partner vervelend is om aangesproken te worden op zijn gedrag..
vrijdag 24 juli 2009 om 12:19
Loslaten dat je niet alles onder controle hebt. Enige zekerheid die je hebt in je leven is dat je een keertje komt te overlijden. Zelfs de dag en het tijdstip zijn over het algemeen niet te voorspellen.
En probeer je schouders op te halen als anderen commentaar hebben. Wellicht denk jij ook wel eens iets over een ander. Maar zeg jij dat niet omdat je dat niet gepast vind. Waarom zou een ander dat dan wel mogen? Dus of je neemt het op voor je partner of je laat het je rug afglijden. Echt je kunt niet iedereen het naar de zin maken. Want iedereen wil net weer iets anders of een variant op het een of ander. Lukt niemand want niemand is perfect!
En probeer je schouders op te halen als anderen commentaar hebben. Wellicht denk jij ook wel eens iets over een ander. Maar zeg jij dat niet omdat je dat niet gepast vind. Waarom zou een ander dat dan wel mogen? Dus of je neemt het op voor je partner of je laat het je rug afglijden. Echt je kunt niet iedereen het naar de zin maken. Want iedereen wil net weer iets anders of een variant op het een of ander. Lukt niemand want niemand is perfect!
vrijdag 24 juli 2009 om 13:26
quote:levenenlatenleven schreef op 24 juli 2009 @ 12:13:
...en ik weet van mijn familie dat ze mijn partner aardig vinden, maar te boers/onopgevoed/te weinig manieren.
Maar vinden ze ook dat jij hem op moet voeden?
En: vinden ze boers/onopgevoed/te weinig manieren een eigenschap die een lang en gelukkig leven samen in de weg staat? Wat vind je zelf?
Tip1: betrek de mening van anderen over je vriend niet op jezelf.
Tip2: kijk naar wat er wel leuk is aan je vriend. Wat telt zwaarder mee?
vb1: hij is sociaal en meelevend, maar heeft slechte tafelmanieren
vb2: hij is egocentrisch en dominant, maar heeft fantastische tafelmanieren.
Tip3: houdt dit in je achterhoofd als je merkt/denkt dat iemand van je familie zich aan hem ergert. Zeg bijvoorbeeld tegen jezelf: "Ja hij praat met zijn mond vol eten, maar hij is er wel altijd voor me en dat vind ik net even belangrijker."
...en ik weet van mijn familie dat ze mijn partner aardig vinden, maar te boers/onopgevoed/te weinig manieren.
Maar vinden ze ook dat jij hem op moet voeden?
En: vinden ze boers/onopgevoed/te weinig manieren een eigenschap die een lang en gelukkig leven samen in de weg staat? Wat vind je zelf?
Tip1: betrek de mening van anderen over je vriend niet op jezelf.
Tip2: kijk naar wat er wel leuk is aan je vriend. Wat telt zwaarder mee?
vb1: hij is sociaal en meelevend, maar heeft slechte tafelmanieren
vb2: hij is egocentrisch en dominant, maar heeft fantastische tafelmanieren.
Tip3: houdt dit in je achterhoofd als je merkt/denkt dat iemand van je familie zich aan hem ergert. Zeg bijvoorbeeld tegen jezelf: "Ja hij praat met zijn mond vol eten, maar hij is er wel altijd voor me en dat vind ik net even belangrijker."
vrijdag 24 juli 2009 om 13:58
quote:levenenlatenleven schreef op 22 juli 2009 @ 14:01:
Misschien stom gezegd hoor, maar ik heb zelf vaak het idee dat het onderscheid tussen verandering van iemands persoon en van iemands gedrag nogal kunstmatig is, maar alleen maar op niveau van de taal bestaat! Als ik dus tegen mijn vriend zeg: 'ik wou dat je wat planneriger was', dan is het fout, want dan wil ik hem als persoon veranderen. Maar als ik zeg: 'ik wil dat je je chaotische gedrag verandert en nu een planning maakt', dan is het ok. Beiden komen toch op hetzelfde neer? Namelijk: verandering willen in plaats van zeggen: 'ookal ben ik zelf meer een planner, wat is het toch heerlijk dat jij zo lekker improviseert en alles op je af laat komen!' (dat zal ik dus niet uit mijn strot krijgen).
Met het gevaar dat ik vreselijk mosterd ben...
Ik vind dat "Ik wou dat je wat planneriger was" liever en vriendelijker overkomen dan "ik wil dat je je chaotische gedrag verandert en nu een planning maakt".
In beide gevallen bedoel je misschien hetzelfde, maar als mijn vriend bijvoorbeeld de tweede zin tegen mij zou zeggen... dan kreeg hij een vreselijke snauw en werd ik heel boos op hem..... Ik vind die tweede zin namelijk veel dwingender overkomen!
Misschien stom gezegd hoor, maar ik heb zelf vaak het idee dat het onderscheid tussen verandering van iemands persoon en van iemands gedrag nogal kunstmatig is, maar alleen maar op niveau van de taal bestaat! Als ik dus tegen mijn vriend zeg: 'ik wou dat je wat planneriger was', dan is het fout, want dan wil ik hem als persoon veranderen. Maar als ik zeg: 'ik wil dat je je chaotische gedrag verandert en nu een planning maakt', dan is het ok. Beiden komen toch op hetzelfde neer? Namelijk: verandering willen in plaats van zeggen: 'ookal ben ik zelf meer een planner, wat is het toch heerlijk dat jij zo lekker improviseert en alles op je af laat komen!' (dat zal ik dus niet uit mijn strot krijgen
).Met het gevaar dat ik vreselijk mosterd ben...
Ik vind dat "Ik wou dat je wat planneriger was" liever en vriendelijker overkomen dan "ik wil dat je je chaotische gedrag verandert en nu een planning maakt".
In beide gevallen bedoel je misschien hetzelfde, maar als mijn vriend bijvoorbeeld de tweede zin tegen mij zou zeggen... dan kreeg hij een vreselijke snauw en werd ik heel boos op hem..... Ik vind die tweede zin namelijk veel dwingender overkomen!
