Kinderen
alle pijlers
Logeren vriendje
zondag 16 november 2025 om 18:10
Daarom roep ik nog steeds tegen mijn zoon dat ie de condooms niet moet vergeten als hij bij zijn vriendin gaat slapen, duhuh. Maar ik ga me er echt niet mee moeien of het kind de pil wel slikt. Dat is namelijk mijn taak niet, dan kan ik me beter bezig houden met de vraag of mijn zoon er verstandig mee omgaat.Taskmaster schreef: ↑16-11-2025 18:0625 jaar geleden kon dat prima hoor. Ik snap wel dat ouders van tienerjongens ook voorzichtig doen. De moeder van mijn vriendje toen was als de dood dat ik zwanger zou raken.
Graftak!
zondag 16 november 2025 om 18:11
Voor die kinderen voelt het blijkbaar wél anders. Ik heb geen persoonlijke ervaring met tienerverkering gehad en denk juist het tegenovergestelde, dat zij het misschien veel heftiger ervaren. Dus denk ik: beter begin je er dan niet eens aan.Lady*Voldemort schreef: ↑16-11-2025 18:06Wat dacht je van de aanhalingstekens weglaten? Voor die kinders voelt het net als voor jou hoor, als de verkering/relatie op de klippen loopt. Daar hoef je echt geen aanhalingstekens omheen te zetten alsof het allemaal maar nep is of zo want hee die kinderen zijn pas vijftien en wat weten die er nou van haha hihi. Maar ik merk dat mijn gezichtspunten niet echt bij je aankomen dus ik wens je veel succes maar ik ga iets anders doen.
Edit:
En juist, juist door te logeren, vrijen, samen klef te doen, mee te komen aan de Kerstdis vergroot je voor zo'n kind de kans op pijn. Dat gebeurt minder als je het allemaal juist níet zo serieus neemt. Maar ik heb blijkbaar een heel vreemde kijk hierop.
dala wijzigde dit bericht op 16-11-2025 18:14
14.72% gewijzigd
zondag 16 november 2025 om 18:24
Ik vind dat inderdaad een nogal vreemde instelling van je ja.Dala schreef: ↑16-11-2025 18:11Voor die kinderen voelt het blijkbaar wél anders. Ik heb geen persoonlijke ervaring met tienerverkering gehad en denk juist het tegenovergestelde, dat zij het misschien veel heftiger ervaren. Dus denk ik: beter begin je er dan niet eens aan.
Edit:
En juist, juist door te logeren, vrijen, samen klef te doen, mee te komen aan de Kerstdis vergroot je voor zo'n kind de kans op pijn. Dat gebeurt minder als je het allemaal juist níet zo serieus neemt. Maar ik heb blijkbaar een heel vreemde kijk hierop.
Voor je kind maar geen verkering willen omdat een breuk wellicht heel veel pijn doet? Doe maar niet klef, niet vrijen, niet blijven slapen en geen feestdagen vieren samen, niet te serieus want zo voorkom je pijn als het uit gaat?
Heel merkwaardig. Ongezond ook, een innige relatie op afstand willen houden om verdriet te voorkomen. Bovendien weet je niet eens of zoveel afstand houden daadwerkelijk voor minder pijn zorgt.
Het hoort ook gewoon bij opgroeien, bij het leven hè.
En denk je echt dat dat allemaal veel minder erg of anders voelt als je op volwassen leeftijd een relatiebreuk meemaakt?
Nee.
Merkwaardige kijk op pubers heb je.
lafleurnoire wijzigde dit bericht op 16-11-2025 18:29
7.96% gewijzigd
zondag 16 november 2025 om 18:28
Nou ja, voor mij wel. Maar ik weet ook wel dat elke persoon dat anders ervaart. Maar ik deed mijn eerste ervaringen pas op toen ik volwassen was en ik weet tamelijk zeker dat ik er niemand liefdesverdriet mee heb gegeven.LaFleurNoire schreef: ↑16-11-2025 18:24Ik vind dat inderdaad een nogal vreemde instelling van je ja.
Voor je kind maar geen verkering willen omdat een breuk wellicht heel veel pijn doet? Doe maar niet klef, niet vrijen, niet blijven slapen en geen feestdagen vieren samen, niet te serieus want zo voorkom je pijn als het uit gaat?
Heel merkwaardig. Dat hoort ook gewoon bij opgroeien, bij het leven hè.
En denk je echt dat dat allemaal veel minder erg voelt als je op volwassen leeftijd een relatiebreuk meemaakt?
Nee.
Merkwaardige kijk op pubers heb je.
En ja, natuurlijk hoort het erbij als je het wél zo ervaart, ook als je het zo ervaart als je een tiener bent. Maar ik zou denken: waar begin je aan, zo jong... maar goed dat weten we nu dus wel. Is voor TO misschien een hele andere kwestie.
Ik bedoel het allemaal in elk geval veel minder lullig dan hoe het nu overkomt.
dala wijzigde dit bericht op 16-11-2025 18:32
3.65% gewijzigd
zondag 16 november 2025 om 18:31
Ten eerste is dat niet aan jou, want ze zijn hun eigen persoon en maken zelf wel uit of ze verliefd worden.
Ik denk juist dat door 'te oefenen' in je tienertijd, je de kans krijgt je sociaal-emotioneel te ontwikkelen, zodat je straks op volwassen leeftijd daten en relaties in een correct perspectief kunt plaatsen
zondag 16 november 2025 om 18:34
Daar heb je denk ik wel gelijk in.Dropdrop schreef: ↑16-11-2025 18:31Ten eerste is dat niet aan jou, want ze zijn hun eigen persoon en maken zelf wel uit of ze verliefd worden.
Ik denk juist dat door 'te oefenen' in je tienertijd, je de kans krijgt je sociaal-emotioneel te ontwikkelen, zodat je straks op volwassen leeftijd daten en relaties in een correct perspectief kunt plaatsen
Dank je voor dat inzicht. Dat helpt mij wel om er anders naar te kijken.
zondag 16 november 2025 om 18:38
prima dat dat jouw ervaringen zijn, maar ga die niet aan je kinderen opleggen. Geef ze de ruimte om het zelf te ervaren en neem hun gevoelens serieus.Dala schreef: ↑16-11-2025 18:28Nou ja, voor mij wel. Maar ik weet ook wel dat elke persoon dat anders ervaart. Maar ik deed mijn eerste ervaringen pas op toen ik volwassen was en ik weet tamelijk zeker dat ik er niemand liefdesverdriet mee heb gegeven.
En ja, natuurlijk hoort het erbij als je het wél zo ervaart, ook als je het zo ervaart als je een tiener bent. Maar ik zou denken: waar begin je aan, zo jong... maar goed dat weten we nu dus wel. Is voor TO misschien een hele andere kwestie.
Ik bedoel het allemaal in elk geval veel minder lullig dan hoe het nu overkomt.
Daarnaast kun je je kinderen niet behoeden voor pijn en verdriet, hoe graag je dat ook zou willen als ouder. Pijn en verdriet horen bij het leven en ik ben van mening dat je als ouder je kind begeleid om daarmee om te gaan en niet je taak is om het te voorkomen.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
zondag 16 november 2025 om 19:31
Ik sta aan jouw kant, hoor. En ik heb geen nieuwe inzichten opgedaan. Zelf had ik het op mijn vijftiende over mijn vriendje, want als ik vriend zei, bleef de vraag: een goede vriend of een vriend/verkering?
Dus: vriendje zolang het niet heel serieus is. Sowieso geen ‘partner’ (wat meer een juridische term is) en ook geen ‘relatie’ (wat duidt op veel méér dan het alleen gezellig hebben met elkaar, en dat laatste geldt voor de meeste 15-jarigen).
Kerstdiners en schoonouders en gezamenlijke vakanties? Eh… je hebt nog een heel leven voor je als je 15 bent, hou op hoor. Dat zijn dingen die gaan spelen ná je twintigste, als er echt wordt samengewoond (of er uitzicht is op een toekomst samen).
Natuurlijk kunnen vriendjes en vriendinnetjes een keer mee op vakantie of kerst vieren, maar dat is dan meer omdat het toevallig zo uitkomt en zeker niet omdat het zo hoort. Met die instelling maak je kinderen wijs dat hun verliefdheid grote consequenties heeft; je trekt ze te snel de ‘grote wereld’ in, terwijl je op die leeftijd nog een beetje mag experimenteren búiten de gebaande paden van het burgerlijke bestaan.
zondag 16 november 2025 om 20:15
En als die kinderen dat zélf nu graag willen? Hun verkering serieus nemen en vinden, een naam geven aan die verkering, kerst samen doorbrengen dus ook de diners enzovoort?
Dan zeg je tegen je kinderen joh, doe niet zo gek, ga buiten de gebaande paden van het burgerlijk bestaan experimenteren en neem je verkering vooral niet serieus want je bent nog maar 15?
Mogen die kinderen gewoon zelf bepalen hoe ze die verkering vorm geven?
Mijn jongste zoon en zijn vriend zijn van begin af aan een gezapig stel en nu ze sinds kort samen zijn gaan wonen zijn ze nog gezapiger. Wie ben ik om daar over te oordelen? Als zij daar gelukkig mee zijn ben ik hartstikke blij voor ze en vind ik daar verder niets van. Het past bij ze.
Geef kinderen gewoon de ruimte. En neem ze serieus.
Dan zeg je tegen je kinderen joh, doe niet zo gek, ga buiten de gebaande paden van het burgerlijk bestaan experimenteren en neem je verkering vooral niet serieus want je bent nog maar 15?
Mogen die kinderen gewoon zelf bepalen hoe ze die verkering vorm geven?
Mijn jongste zoon en zijn vriend zijn van begin af aan een gezapig stel en nu ze sinds kort samen zijn gaan wonen zijn ze nog gezapiger. Wie ben ik om daar over te oordelen? Als zij daar gelukkig mee zijn ben ik hartstikke blij voor ze en vind ik daar verder niets van. Het past bij ze.
Geef kinderen gewoon de ruimte. En neem ze serieus.
zondag 16 november 2025 om 20:41
Als kinderen zelf heel graag iets officieels willen maken van hun verliefdheid of verkering is dat prima, leuk juist, vooral niet moeilijk over doen. Anderzijds denk ik ook wel weer dat kinderen die ideeën niet van een vreemde hebben. En ook daar is niets mis mee, iedereen groeit op in een bepaalde sfeer of cultuur, zo gaan de dingen dan in hun omgeving, logisch dat ze dat overnemen.LaFleurNoire schreef: ↑16-11-2025 20:15En als die kinderen dat zélf nu graag willen? Hun verkering serieus nemen en vinden, een naam geven aan die verkering, kerst samen doorbrengen dus ook de diners enzovoort?
Dan zeg je tegen je kinderen joh, doe niet zo gek, ga buiten de gebaande paden van het burgerlijk bestaan experimenteren en neem je verkering vooral niet serieus want je bent nog maar 15?
Mogen die kinderen gewoon zelf bepalen hoe ze die verkering vorm geven?
Mijn jongste zoon en zijn vriend zijn van begin af aan een gezapig stel en nu ze sinds kort samen zijn gaan wonen zijn ze nog gezapiger. Wie ben ik om daar over te oordelen? Als zij daar gelukkig mee zijn ben ik hartstikke blij voor ze en vind ik daar verder niets van. Het past bij ze.
Geef kinderen gewoon de ruimte. En neem ze serieus.
Een van mijn schoondochters, ja, ik noem ze zo, zei een paar jaar geleden tegen ons dat ze graag bij ons was want wij namen iedereen zoals ze zijn. Dat vond ik een groot compliment en ik ben blij dat ze er zo over denkt.
Zelf stimuleer ik die ‘serieuze’ benadering niet. Omdat ik denk dat er ruimte moet zijn (en blijven, ook als een kind verliefd is) voor groei en ontwikkeling. Wat weet je nou als je vijftien bent? Ja, dat je knetterverliefd kunt zijn en dat je zeker weet dat dit voor eeuwig is. (Alleen weten wij als volwassenen dat het hoogstwaarschijnlijk niet helemaal zo zal gaan). Dus dan gun je een kind die magistrale verliefdheid zonder meteen te doen alsof het officieel is, voor altijd, want Piet kent intussen de hele familie, kookt met Kerst altijd het nagerecht en gaat al jaren mee naar Frankrijk, dus wat moeten wij zonder Piet?
De druk wordt dan te hoog, terwijl een kind er intussen misschien achterkomt dat Piet het toch niet helemaal is. Maar ja, kerst staat voor de deur en iedereen denkt dat Piet bij de familie hoort… Dat zijn problemen die je bij voorkeur pas veel later in je leven krijgt, niet op je vijftiende als je nog helemaal niet weet wie je zelf bent, laat staan hoe je Piet een beetje diplomatiek de achterdeur uit werkt.
zondag 16 november 2025 om 20:59
Maar ís dat wel zo, dat iedere verliefde puber denkt (of er vanuit gaat) dat de ervaringen die hij of zij met verkeringen of met verliefdheid ervaart eeuwig zullen duren en nooit over zullen gaan? En ervaart zo'n tiener dat dan zelf niet als druk? Ik heb die ervaring dus nooit gehad en mogelijk heb ik daarin straks als ouder dus een probleem.
Wat ik wél heb ervaren is dat het voor je omgeving (familie, klas, vriendenkring) een veel groter ding is vaak. Mensen zijn eerder geïnteresseerd in "heb je al een vriendje/vriendinnetje" dan in "heb je een leuke nieuwe klas, al veel vrienden gemaakt?" En ik snap dat dus niet.
Kijk ik begrijp echt wel dat ik er niks tegen kan doen als de tieners hier straks verliefd worden, verkering willen, het heel serieus willen aanpakken. Maar waarom willen ze dat dan? Ik denk dat daar echt een enorm stuk maatschappelijke beïnvloeding bij zit.
Ik wil mijn eigen visie hierop en de kritiek die medeforummers mij meegeven echt wel mee in overweging nemen, maar ik vind dat hele serieuze wel moeilijk. Want het is nooit zonder consequenties.
Maar misschien juist dat laatste, daarin zit misschien wel iets wat leerzaam kan zijn. Als je op je 15e geleerd hebt Pietje diplomatiek de deur uit te werken, kun je dat op je 25e of 35e misschien wel beter (of sneller).
Al blijf ik er van overtuigd dat er onder jongeren (net als onder volwassenen) een enorme druk ligt op een vaste relatie krijgen.
Wat ik wél heb ervaren is dat het voor je omgeving (familie, klas, vriendenkring) een veel groter ding is vaak. Mensen zijn eerder geïnteresseerd in "heb je al een vriendje/vriendinnetje" dan in "heb je een leuke nieuwe klas, al veel vrienden gemaakt?" En ik snap dat dus niet.
Kijk ik begrijp echt wel dat ik er niks tegen kan doen als de tieners hier straks verliefd worden, verkering willen, het heel serieus willen aanpakken. Maar waarom willen ze dat dan? Ik denk dat daar echt een enorm stuk maatschappelijke beïnvloeding bij zit.
Ik wil mijn eigen visie hierop en de kritiek die medeforummers mij meegeven echt wel mee in overweging nemen, maar ik vind dat hele serieuze wel moeilijk. Want het is nooit zonder consequenties.
Maar misschien juist dat laatste, daarin zit misschien wel iets wat leerzaam kan zijn. Als je op je 15e geleerd hebt Pietje diplomatiek de deur uit te werken, kun je dat op je 25e of 35e misschien wel beter (of sneller).
Al blijf ik er van overtuigd dat er onder jongeren (net als onder volwassenen) een enorme druk ligt op een vaste relatie krijgen.
zondag 16 november 2025 om 21:13
Ik sta daar neutraal in. Ik stimuleer niets maar ik neem hun gevoelens en gedachten serieus. Ik vind niet dat ik als ouder een rol nodig heb in hun verkeringen.
Als ze vragen hebben, steun nodig hebben, of gewoon willen praten, uithuilen of wat dan ook, ben ik er voor ze maar ik vind het echt niet nodig om me actief te bemoeien met hun relaties.
Mijn overtuigingen hoeven niet die van hen te zijn en ik ga ze ook echt niet sturen.
Mijn kinderen zouden dat ook niet waarderen.
Als ze vragen hebben, steun nodig hebben, of gewoon willen praten, uithuilen of wat dan ook, ben ik er voor ze maar ik vind het echt niet nodig om me actief te bemoeien met hun relaties.
Mijn overtuigingen hoeven niet die van hen te zijn en ik ga ze ook echt niet sturen.
Mijn kinderen zouden dat ook niet waarderen.
zondag 16 november 2025 om 21:20
Meh, ik ken genoeg jongeren zonder vaste relatie die daar ook totaal geen behoefte aan hebben laat staan dat ze ervan wakker liggen. Ik ken ook jongeren die maar gewoon wat losvast in het rond neuken, en ik ken dus jongeren die hun relatie echt heel serieus nemen. Jongeren zijn net mensen dus eigenlijk.
Graftak!
zondag 16 november 2025 om 21:23
Een enigszins neutrale houding is denk ik wel het beste.LaFleurNoire schreef: ↑16-11-2025 21:13Ik sta daar neutraal in. Ik stimuleer niets maar ik neem hun gevoelens en gedachten serieus. Ik vind niet dat ik als ouder een rol nodig heb in hun verkeringen.
Als ze vragen hebben, steun nodig hebben, of gewoon willen praten, uithuilen of wat dan ook, ben ik er voor ze maar ik vind het echt niet nodig om me actief te bemoeien met hun relaties.
Mijn overtuigingen hoeven niet die van hen te zijn en ik ga ze ook echt niet sturen.
Mijn kinderen zouden dat ook niet waarderen.
Ach ik heb waarschijnlijk gewoon zelf een raar beeld hierover ontwikkeld. Dat maakt het lastiger maar natuurlijk niet onmogelijk om er zo neutraal mogelijk of respectvol mee om te gaan.
zondag 16 november 2025 om 21:26
Maar weet iedereen tegenwoordig dan zoveel beter wat bij hem of haar past als ze zo jong zijn? Ik heb daar echt mee geworsteld. Niet dat ik geen verkering had of dat ik dat ook niet wilde. Wel dat het zo'n gespreksonderwerp was blijkbaar. Maar tijden zijn daarin misschien veranderd en jongeren weten wellicht ook veel beter dat er niet maar 2 of 3 opties zijn.Lady*Voldemort schreef: ↑16-11-2025 21:20Meh, ik ken genoeg jongeren zonder vaste relatie die daar ook totaal geen behoefte aan hebben laat staan dat ze ervan wakker liggen. Ik ken ook jongeren die maar gewoon wat losvast in het rond neuken, en ik ken dus jongeren die hun relatie echt heel serieus nemen. Jongeren zijn net mensen dus eigenlijk.
dala wijzigde dit bericht op 16-11-2025 21:27
0.13% gewijzigd
zondag 16 november 2025 om 21:29
Pff, is verkering hebben nu ook alweer een marker voor het burgerlijke leven, waar de elite ver boven verheven is?
Nou ja. Als mensen seks willen, dan hebben ze seks. Ik vind andere mensen in mijn huis niet zo prettig, omdat ik dan toch de verplichting voel de hele tijd leuk en vriendelijk en verzorgend te zijn en alhoewel ik dat meestal sowieso wel ben, ben ik dan met bezoek altijd bang dat ik ineens heel hard vloek omdat ik de ovenschaal laat vallen ofzo.
Als betrokken ouder die luistert naar je kind en argumenteert en luistert naar argumenten kun je eigenlijk niet zoveel fout doen, zou ik zeggen. Ik ben zelf opgegroeid met een ouder met als opvoedstijl "desinteresse" en dat was, juist op het gebied van verkering en relaties niet oké. Het had me wellicht wel het een en ander aan ellende gescheeld als ik wat dat betreft veiliger en gehechter was opgegroeid.
Nou ja. Als mensen seks willen, dan hebben ze seks. Ik vind andere mensen in mijn huis niet zo prettig, omdat ik dan toch de verplichting voel de hele tijd leuk en vriendelijk en verzorgend te zijn en alhoewel ik dat meestal sowieso wel ben, ben ik dan met bezoek altijd bang dat ik ineens heel hard vloek omdat ik de ovenschaal laat vallen ofzo.
Als betrokken ouder die luistert naar je kind en argumenteert en luistert naar argumenten kun je eigenlijk niet zoveel fout doen, zou ik zeggen. Ik ben zelf opgegroeid met een ouder met als opvoedstijl "desinteresse" en dat was, juist op het gebied van verkering en relaties niet oké. Het had me wellicht wel het een en ander aan ellende gescheeld als ik wat dat betreft veiliger en gehechter was opgegroeid.
Si abra la puerta hay lobos.
zondag 16 november 2025 om 21:29
zondag 16 november 2025 om 21:30
Toen ik puber was, was ik daar helemaal niet mee bezig. Ik leefde in het hier en nu. Als ik verkering had, was dat leuk want ik was verliefd en als het uit ging, dan was ik verdrietig en boos. En zo ging dat een aantal keer tot ik mijn echtgenoot ontmoette.Dala schreef: ↑16-11-2025 20:59Maar ís dat wel zo, dat iedere verliefde puber denkt (of er vanuit gaat) dat de ervaringen die hij of zij met verkeringen of met verliefdheid ervaart eeuwig zullen duren en nooit over zullen gaan? En ervaart zo'n tiener dat dan zelf niet als druk? Ik heb die ervaring dus nooit gehad en mogelijk heb ik daarin straks als ouder dus een probleem.
Wat ik wél heb ervaren is dat het voor je omgeving (familie, klas, vriendenkring) een veel groter ding is vaak. Mensen zijn eerder geïnteresseerd in "heb je al een vriendje/vriendinnetje" dan in "heb je een leuke nieuwe klas, al veel vrienden gemaakt?" En ik snap dat dus niet.
Kijk ik begrijp echt wel dat ik er niks tegen kan doen als de tieners hier straks verliefd worden, verkering willen, het heel serieus willen aanpakken. Maar waarom willen ze dat dan? Ik denk dat daar echt een enorm stuk maatschappelijke beïnvloeding bij zit.
Ik wil mijn eigen visie hierop en de kritiek die medeforummers mij meegeven echt wel mee in overweging nemen, maar ik vind dat hele serieuze wel moeilijk. Want het is nooit zonder consequenties.
Maar misschien juist dat laatste, daarin zit misschien wel iets wat leerzaam kan zijn. Als je op je 15e geleerd hebt Pietje diplomatiek de deur uit te werken, kun je dat op je 25e of 35e misschien wel beter (of sneller).
Al blijf ik er van overtuigd dat er onder jongeren (net als onder volwassenen) een enorme druk ligt op een vaste relatie krijgen.
Ik heb belangrijke en nuttige ervaringen opgedaan, ik wist na een tijd wat ik wel en niet wilde en wat beslist een no go was.
Druk? Om een relatie te hebben? Nee. Maatschappelijke beïnvloeding? Ik was altijd nogal wars van maatschappelijke inmenging dus ook niet.
Ik vind wel dat je van iets simpels als verliefd worden en een relatie krijgen iets enorm groots maakt. Voor de meeste pubers is het gewoon leuk tot dat het niet meer is, dan zijn ze een tijdje verdrietig en ongelukkig en dan gaan ze weer door. Uitzonderingen daargelaten uiteraard.
Maar dat betekent dan weer niet dat die verkeringen dan niet heel serieus worden genomen want dat is het wel voor de meesten.
Die druk om een relatie te “moeten” hebben vind ik veel groter bij volwassenen.
zondag 16 november 2025 om 21:31
Dus toen was het ook al een gespreksonderwerp. Laten we dan niet net gaan doen alsof jongeren tegenwoordig alleen maar bezig zijn met verkering terijl de jongeren vroeger allemaal lieve onschuldige onbeschreven bladen waren, want dat is gewoon niet zo.Dala schreef: ↑16-11-2025 21:26Maar weet iedereen tegenwoordig dan zoveel beter wat bij hem of haar past als ze zo jong zijn? Ik heb daar echt mee geworsteld. Niet dat ik geen verkering had of dat ik dat ook niet wilde. Wel dat het zo'n gespreksonderwerp was blijkbaar. Maar tijden zijn daarin misschien veranderd en jongeren weten wellicht ook veel beter dat er niet maar 2 of 3 opties zijn.
Graftak!
zondag 16 november 2025 om 21:33
Je voedt je kinderen op in de wereld. Je kunt ze niet behouden voor pijn, verdriet of slechte kledingkeuzes. Je kunt een veilige haven zijn, een paar regels hanteren, knuffelen en troosten en elke avond een lekkere avondmaaltijd (met spekjes ofzo), maar voor de rest moeten ze zelf vinden wie ze zijn. En dat doet soms pijn. En soms is het leuk. En ze zijn geen tweede kans voor de mislukkingen die je zelf hebt doorstaan, ze zullen hun eigen ellende doorleven en hopelijk niet zo erg.
Si abra la puerta hay lobos.
zondag 16 november 2025 om 21:35
Nee dat bedoelde ik JUIST. Dat het vroeger juist veel meer een groot ding was en iedereen vroeg: en heb je al verkering? Terwijl het nu veel geaccepteerder is voor jongeren als je zegt: oh nee geen behoefte aan, niks voor mij.Lady*Voldemort schreef: ↑16-11-2025 21:31Dus toen was het ook al een gespreksonderwerp. Laten we dan niet net gaan doen alsof jongeren tegenwoordig alleen maar bezig zijn met verkering terijl de jongeren vroeger allemaal lieve onschuldige onbeschreven bladen waren, want dat is gewoon niet zo.
Als ik vroeger als zo'n antwoord had gegeven was de reactie: komt nog wel.
zondag 16 november 2025 om 21:36
Rabarbara schreef: ↑16-11-2025 21:33Je voedt je kinderen op in de wereld. Je kunt ze niet behouden voor pijn, verdriet of slechte kledingkeuzes. Je kunt een veilige haven zijn, een paar regels hanteren, knuffelen en troosten en elke avond een lekkere avondmaaltijd (met spekjes ofzo), maar voor de rest moeten ze zelf vinden wie ze zijn. En dat doet soms pijn. En soms is het leuk. En ze zijn geen tweede kans voor de mislukkingen die je zelf hebt doorstaan, ze zullen hun eigen ellende doorleven en hopelijk niet zo erg.
Graftak!
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
