Overig
alle pijlers
Wat is het aardigst dat een (on)bekende....
vrijdag 19 december 2025 om 15:35
ooit voor jou heeft gedaan?
Geen idee of er als zo'n topic is, dan bij deze![:-]](./../../../smilies/77_happy.gif "Happy")
Gisteren was ik op een crematie van iemand van de koude kant.
Mijn vader is 5 mnd geleden overleden en ineens kwam het allemaal weer omhoog. Ik had het na afloop in mijn eentje even moeilijk.
Iemand die ik vroeger wel eens een keer heb ontmoet, kwam naar mij toe om me te troosten. Vond ik zo onverwacht en lief
Deed me echt goed
Geen idee of er als zo'n topic is, dan bij deze
Gisteren was ik op een crematie van iemand van de koude kant.
Mijn vader is 5 mnd geleden overleden en ineens kwam het allemaal weer omhoog. Ik had het na afloop in mijn eentje even moeilijk.
Iemand die ik vroeger wel eens een keer heb ontmoet, kwam naar mij toe om me te troosten. Vond ik zo onverwacht en lief
Deed me echt goed
Frankly my dear, I don"t give a damn
vrijdag 19 december 2025 om 22:03
Paar jaar geleden toen geld heel schaars was moest ik medicatie ophalen bij de apotheek. Bleek de huisarts iets voorgeschreven te hebben wat wel wat meer dan een 10tje kostte en dat geld had ik oprecht niet. Stond ik dat daar stotterend met de tranen in m’n ogen te vertellen..
Kwam er opeens een onbekende man naar me toe die 100 euro in mn hand drukte..
Kwam er opeens een onbekende man naar me toe die 100 euro in mn hand drukte..
vrijdag 19 december 2025 om 22:39
Ik belandde eens met zoon op een verder verlaten vliegveld laat in de avond. De taxi’s bleken bespottelijk duur. Ik stond een beetje te denken en te dubben en vroeg iemand naar de mogelijkheden van het OV.
‘Oooooooh’, zei ze; ‘Ik word zo opgehaald, rij maar mee!’. Deze jonge Thaise dame en de vriendin die haar oppikte bleken goed Engels te praten én ze was een beroemde influencer. Het was super gezellig in de auto en het bleek een hele lange rit, vandaar dat de taxi’s zo duur waren. Onderweg regelden zij ook even een goed hotel, want ik had nog niks geboekt.
Echt heel lief. Ik volg haar nog steeds.
‘Oooooooh’, zei ze; ‘Ik word zo opgehaald, rij maar mee!’. Deze jonge Thaise dame en de vriendin die haar oppikte bleken goed Engels te praten én ze was een beroemde influencer. Het was super gezellig in de auto en het bleek een hele lange rit, vandaar dat de taxi’s zo duur waren. Onderweg regelden zij ook even een goed hotel, want ik had nog niks geboekt.
Echt heel lief. Ik volg haar nog steeds.
•
vrijdag 19 december 2025 om 22:56
Ik was een keer in een openbare wc en wilde mijn dochter verschonen. Er was echter geen aankleedkussen oid. Dus ik ging in een krap hokje haar maar staand verschonen. Ik zat er die dag niet zo lekker in en vond het dus maar gedoe.
Ik weet niet precies wat m'n dochter en ik zeiden maar ineens reageerde een vrouw op ons. Ze hoorde ons praten in het hokje. Ik zei tegen die vrouw dat het even behelpen was en ik m'n dochter verschoonde in het krappe hokje. Toen zei ze heel aardig "echt een super mama" en dat deed mij op dat moment echt goed. Zo aardig.
Een eerdere keer waren we onze oude kat van 17,5 kwijt. Ik kon haar nergens vinden en was bezorgd. Toen hadden we een oproepje op nextdoor gezet en iemand reageerde dat ze bij haar binnen was. Ze lag blijkbaar heel stil in de plantenbak in haar tuin dus die vrouw heeft haar binnen gehaald. Lekker nog eten gegeven.
Die avond hadden we sowieso een afspraak bij de dierenarts ivm afvallen. Ze had ernstige nierproblemen en nu was er niks meer aan te doen, zo bleek. Ze is toen die avond ingeslapen. Maar ik ben die vrouw zo dankbaar dat ze haar naar binnen had gehaald. Ik weet zeker dat ze anders in haar tuin was overleden. Nu kon ik erbij zijn dat ze ingeslapen werd en nog afscheid van haar nemen. Ik noemde die vrouw voor mezelf de barmhartige Samaritaan. Het voelde zo mooi op dat moment.
Ik weet niet precies wat m'n dochter en ik zeiden maar ineens reageerde een vrouw op ons. Ze hoorde ons praten in het hokje. Ik zei tegen die vrouw dat het even behelpen was en ik m'n dochter verschoonde in het krappe hokje. Toen zei ze heel aardig "echt een super mama" en dat deed mij op dat moment echt goed. Zo aardig.
Een eerdere keer waren we onze oude kat van 17,5 kwijt. Ik kon haar nergens vinden en was bezorgd. Toen hadden we een oproepje op nextdoor gezet en iemand reageerde dat ze bij haar binnen was. Ze lag blijkbaar heel stil in de plantenbak in haar tuin dus die vrouw heeft haar binnen gehaald. Lekker nog eten gegeven.
Die avond hadden we sowieso een afspraak bij de dierenarts ivm afvallen. Ze had ernstige nierproblemen en nu was er niks meer aan te doen, zo bleek. Ze is toen die avond ingeslapen. Maar ik ben die vrouw zo dankbaar dat ze haar naar binnen had gehaald. Ik weet zeker dat ze anders in haar tuin was overleden. Nu kon ik erbij zijn dat ze ingeslapen werd en nog afscheid van haar nemen. Ik noemde die vrouw voor mezelf de barmhartige Samaritaan. Het voelde zo mooi op dat moment.
vrijdag 19 december 2025 om 23:09
Heel lang geleden was ik aan het werk in de supermarkt. Ik hielp een klant met een vraag, en stelde toen voor het te bestellen omdat wij het op dat moment niet hadden. Bleek niet nodig, hij ging wel iets alternatief bedenken.
Komt ie 5 minuten later terug met een grote bos bloemen, geeft die aan mij met de woorden: 'ik stond vandaag op met het idee om iemand bloemen te geven die vandaag aardig tegen mij zou doen en dat ben jij!' en liep toen ook meteen weg.
Ik stond als tienermeisje met mijn mond vol tanden.
Komt ie 5 minuten later terug met een grote bos bloemen, geeft die aan mij met de woorden: 'ik stond vandaag op met het idee om iemand bloemen te geven die vandaag aardig tegen mij zou doen en dat ben jij!' en liep toen ook meteen weg.
Ik stond als tienermeisje met mijn mond vol tanden.
vrijdag 19 december 2025 om 23:14
Ik heb roltrapangst (vroeger nog veel erger) en een onbekende mevrouw heeft me een keer geholpen door me stevig vast te houden en er samen arm in arm op te gaan staan. Ik wist niet dat me dat zo goed zou helpen, dat ik het daardoor wel durfde. Sindsdien ga ik samen met man altijd op die manier de roltrap op en het is steeds minder nodig (en ook minder stevig).
vrijdag 19 december 2025 om 23:24
Ik stond in een supermarkt en zag dat 2 mensen vóór mij de klant aan het smoezen was met de kassamedewerker. De man rekende af, knikte vriendelijk naar de klant voor mij en haastte zich de winkel uit.
Had ie zomaar alle boodschappen van de klant voor me alvast betaald door de kassamedewerkster wat geld te geven.
Ze kenden elkaar niet, want de klant voor mij was flabbergasted, maar heel blij. Had de indruk dat die klant het ook niet bepaald breed had.
Oh en een andere keer: een lieve mevrouw die zich ontfermde over mijn puberkind die heel erg gevallen was met de fiets. Kind naar het ziekenhuis gebracht en fiets ook meegenomen in de auto.
Zo lief, kind had flinke verwondingen in gezicht.
Had ie zomaar alle boodschappen van de klant voor me alvast betaald door de kassamedewerkster wat geld te geven.
Ze kenden elkaar niet, want de klant voor mij was flabbergasted, maar heel blij. Had de indruk dat die klant het ook niet bepaald breed had.
Oh en een andere keer: een lieve mevrouw die zich ontfermde over mijn puberkind die heel erg gevallen was met de fiets. Kind naar het ziekenhuis gebracht en fiets ook meegenomen in de auto.
Zo lief, kind had flinke verwondingen in gezicht.
vrijdag 19 december 2025 om 23:30
Nog een actie.
Ik woonde net in mijn huidige (en destijds dus nieuwe) woonplaats.
Ik had een kar vol boodschappen, was ik dus mijn portemonnee vergeten. Dus ik gaf netjes bij de kassa aan dat ik later graag terugkwam voor de boodschappen, want ik was mijn portemonnee vergeten.
Zegt de man dus achter de kassa: 'meisje neem de boodschappen lekker mee, en kom van de week als je weer komt maar betalen. Komt helemaal goed, rustig aan.'
Ik ben heel snel met de boodschappen naar huis gelopen en vervolgens met portemonnee meteen terug naar de winkel om te betalen.
2 jaar later, dezelfde supermarkt. Ik was geslaagd voor mijn rijbewijs en straalde van oor tot oor. Dat zag een medewerker en die vroeg waarom ik zo straalde. Ik het verhaal uitgelegd en toen ik mijn boodschappen had afgerekend, liep deze medewerker mij achterna en gaf mij een appeltaart 'omdat ik was geslaagd' ♡
Uiteindelijk heb ik daar later ook even gewerkt toen ik weer terug ging studeren. En het is echt een ons kent ons supermarkt die in de omgeving heel erg bekend staat vanwege de klantvriendelijkheid.
Ik ga nu eens bedenken of er ook mooie momenten buiten de supermarkt om waren haha.
Ik woonde net in mijn huidige (en destijds dus nieuwe) woonplaats.
Ik had een kar vol boodschappen, was ik dus mijn portemonnee vergeten. Dus ik gaf netjes bij de kassa aan dat ik later graag terugkwam voor de boodschappen, want ik was mijn portemonnee vergeten.
Zegt de man dus achter de kassa: 'meisje neem de boodschappen lekker mee, en kom van de week als je weer komt maar betalen. Komt helemaal goed, rustig aan.'
Ik ben heel snel met de boodschappen naar huis gelopen en vervolgens met portemonnee meteen terug naar de winkel om te betalen.
2 jaar later, dezelfde supermarkt. Ik was geslaagd voor mijn rijbewijs en straalde van oor tot oor. Dat zag een medewerker en die vroeg waarom ik zo straalde. Ik het verhaal uitgelegd en toen ik mijn boodschappen had afgerekend, liep deze medewerker mij achterna en gaf mij een appeltaart 'omdat ik was geslaagd' ♡
Uiteindelijk heb ik daar later ook even gewerkt toen ik weer terug ging studeren. En het is echt een ons kent ons supermarkt die in de omgeving heel erg bekend staat vanwege de klantvriendelijkheid.
Ik ga nu eens bedenken of er ook mooie momenten buiten de supermarkt om waren haha.
zaterdag 20 december 2025 om 05:15
Ik lag 4 jaar geleden in het ziekenhuis vanwege complicaties bij de zwangerschap van mijn dochter. Mijn moeder had het adres van het ziekenhuis gedeeld en zelf had ik er ook wat over geschreven op Social Media. Wat schetste mijn verbazing: tientallen kaartjes, bloemen, ballonnen enz heb ik ontvangen. Ook van mensen die ik al jaren niet gezien of gesproken had. Het heeft me echt door die opname heen geholpen. Het was coronatijd dus er mochten maar weinig mensen langskomen.
Toen dochter godzijdank 4 weken later in goede gezondheid geboren werd en we 48 uur later thuis kwamen, ging de kaartjes en cadeautjesstroom gewoon verder. Het was zo hartverwarmend. Ik heb alle kaartjes gebundeld zodat ons kind als ze later ooit eens een rotdag heeft deze kaartjes kan lezen en kan zien hoe mensen uitkeken naar haar komst en de blijdschap toen ze gezond en wel geboren is.
Toen dochter godzijdank 4 weken later in goede gezondheid geboren werd en we 48 uur later thuis kwamen, ging de kaartjes en cadeautjesstroom gewoon verder. Het was zo hartverwarmend. Ik heb alle kaartjes gebundeld zodat ons kind als ze later ooit eens een rotdag heeft deze kaartjes kan lezen en kan zien hoe mensen uitkeken naar haar komst en de blijdschap toen ze gezond en wel geboren is.
zaterdag 20 december 2025 om 05:55
Ik liep met 2 volle tassen glas in mijn buurt naar de supermarkt. Ze waren best zwaar en ik moest zeker nog 500m lopen. Komt er ineens een wagentje van de gemeente, volgens mij groenmedewerkers ofzo. 1 stapt uit, grist mijn 2 tassen uit mijn handen. Gooit het achterin en al zwaaiend zonder woorden rijden ze er mee weg.
Ik was compleet verbijsterd. Vond het zo lief. Ik was wel mijn 2 goede stevige tassen kwijt, eigenlijk best raar achteraf. Maar ik voelde me zo dankbaar en verrast, dat gevoel blijft overheersen.
En ook een lief compliment blijft me bij, over mijn kleding en hoe mooi me dat kleurt. Door een dame in voorbij gaan, op straat. Zoiets kleins, maar grote impact op me die dag.
Dat heeft mij gemotiveerd ook af en toe oprechte complimenten te geven aan onbekenden. Meestal dacht ik het, maar vond ik het lastig het ook echt uit te spreken. Door zelf de positieve impact te voelen, doe ik het nu wel.
Ik was compleet verbijsterd. Vond het zo lief. Ik was wel mijn 2 goede stevige tassen kwijt, eigenlijk best raar achteraf. Maar ik voelde me zo dankbaar en verrast, dat gevoel blijft overheersen.
En ook een lief compliment blijft me bij, over mijn kleding en hoe mooi me dat kleurt. Door een dame in voorbij gaan, op straat. Zoiets kleins, maar grote impact op me die dag.
Dat heeft mij gemotiveerd ook af en toe oprechte complimenten te geven aan onbekenden. Meestal dacht ik het, maar vond ik het lastig het ook echt uit te spreken. Door zelf de positieve impact te voelen, doe ik het nu wel.
zaterdag 20 december 2025 om 07:02
zaterdag 20 december 2025 om 08:31
Enkele jaren geleden ging ik samen met mijn dochter naar een concert. Haar allereerste grote concert: Guns N’ Roses. We hadden reguliere staanplaatsen en gingen met de bus richting het terrein.
In de bus stapte een vrouw in die duidelijk weinig OV-ervaring had. Ze was zichtbaar nerveus en stelde allerlei vragen aan de buschauffeur: waar ze eruit moest, hoe ze vanaf daar bij het concert zou komen, dat soort dingen. Haar man zou rechtstreeks vanuit zijn werk naar het concertterrein komen.
Ik zei tegen haar: “Kom maar bij ons zitten, wij gaan er ook heen. Loop je gewoon met ons mee.” Zo gezegd, zo gedaan.
Toen we bij het concertterrein aankwamen, kwam haar man daar vrijwel tegelijk met ons aan. Net op het moment dat mijn dochter en ik het terrein op wilden lopen, hielden zij ons nog even tegen. Ze bleken VIP-tickets te hebben, met allerlei extra’s, en ze hadden twee kaarten over. Of wij interesse hadden.
Nou, zeker wel! Ineens werden we ontvangen door personeel, kregen we een goodiebag en stonden we helemaal vooraan in de golden circle. Wat een ervaring, zeker voor mijn dochter, haar eerste grote concert. Ze zei al: zo dichtbij podium, ik kan ze haast aanraken!
Alsof dat nog niet genoeg was: ik had op dat moment gescheurde enkelbanden en liep te strompelen met gips. Toen we na afloop weer met de bus naar huis wilden, kwamen diezelfde mensen opnieuw naar ons toe en boden aan ons met de auto thuis te brengen.
In de bus stapte een vrouw in die duidelijk weinig OV-ervaring had. Ze was zichtbaar nerveus en stelde allerlei vragen aan de buschauffeur: waar ze eruit moest, hoe ze vanaf daar bij het concert zou komen, dat soort dingen. Haar man zou rechtstreeks vanuit zijn werk naar het concertterrein komen.
Ik zei tegen haar: “Kom maar bij ons zitten, wij gaan er ook heen. Loop je gewoon met ons mee.” Zo gezegd, zo gedaan.
Toen we bij het concertterrein aankwamen, kwam haar man daar vrijwel tegelijk met ons aan. Net op het moment dat mijn dochter en ik het terrein op wilden lopen, hielden zij ons nog even tegen. Ze bleken VIP-tickets te hebben, met allerlei extra’s, en ze hadden twee kaarten over. Of wij interesse hadden.
Nou, zeker wel! Ineens werden we ontvangen door personeel, kregen we een goodiebag en stonden we helemaal vooraan in de golden circle. Wat een ervaring, zeker voor mijn dochter, haar eerste grote concert. Ze zei al: zo dichtbij podium, ik kan ze haast aanraken!
Alsof dat nog niet genoeg was: ik had op dat moment gescheurde enkelbanden en liep te strompelen met gips. Toen we na afloop weer met de bus naar huis wilden, kwamen diezelfde mensen opnieuw naar ons toe en boden aan ons met de auto thuis te brengen.
zaterdag 20 december 2025 om 08:42
Ik hoop dat het mensen die dit topic lezen, motiveert om ook eens dergelijke acties te doen (als ze dat al niet deden)
Kleine moeite, groot verschil
Dus zwaai bijvoorbeeld eens naar iemand die je achter het raam ziet staan/zitten, ook al ken je hem/haar helemaal niet.
Kleine moeite, groot verschil
Dus zwaai bijvoorbeeld eens naar iemand die je achter het raam ziet staan/zitten, ook al ken je hem/haar helemaal niet.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
zaterdag 20 december 2025 om 09:44
Ik probeer ook altijd lief te zijn voor onbekenden.
Járen geleden eens eten besteld op werk. Het was ijs- en ijskoud buiten en de bezorger kwam met vuurrode handen afleveren. Ik zeg: ‘Heb je geen handschoenen?!’, zegt hij: ‘Nee ik ben ze kwijtgeraakt en moest vandaag meteen uit school naar werk’.
Ik was met de auto én had niet lang ervoor meerdere setjes hele warme handschoenen meegenomen van de Aldi. Dus de mijne gegeven. Vond het zo sneu, ook al was het zo’n typische stoere jongen. Zijn ogen vielen bijna uit zijn hoofd, haha!
Vorig jaar op een vlucht zag ik bij het instappen wat gedoe tussen passagiers en de stewardess. Wat bleek; er zat een meneer met PTSS in een zware paniekaanval. Wat zou helpen is als hij even de rij van drie voor zichzelf en zijn vrouw zou hebben. Maar de andere passagier wilde niet verplaatsen…
Ik bood de stewardess aan dat wij eventueel wel wilden verplaatsen, maar dat zou niet helpen. Het was maar gewoon pech voor die meneer, en zijn vrouw die de hele tijd met tranen in de ogen zat. Ik vond het zó zielig.
Toen heb ik een briefje aan haar gegeven met iets liefs erop, weet niet meer wat. En dat ze altijd even kon komen kletsen, omdat het vast ook zwaar was voor haar. Dat kwam ze even later doen, en gelukkig vertelde ze dat het al wat beter ging. Ze was er echt heel blij mee, en het was zo’n kleine moeite.
Wat mij vaak opvalt is dat mensen om mij heen het gek vinden dat ik zulke dingen doe. Zo jammer!
Járen geleden eens eten besteld op werk. Het was ijs- en ijskoud buiten en de bezorger kwam met vuurrode handen afleveren. Ik zeg: ‘Heb je geen handschoenen?!’, zegt hij: ‘Nee ik ben ze kwijtgeraakt en moest vandaag meteen uit school naar werk’.
Ik was met de auto én had niet lang ervoor meerdere setjes hele warme handschoenen meegenomen van de Aldi. Dus de mijne gegeven. Vond het zo sneu, ook al was het zo’n typische stoere jongen. Zijn ogen vielen bijna uit zijn hoofd, haha!
Vorig jaar op een vlucht zag ik bij het instappen wat gedoe tussen passagiers en de stewardess. Wat bleek; er zat een meneer met PTSS in een zware paniekaanval. Wat zou helpen is als hij even de rij van drie voor zichzelf en zijn vrouw zou hebben. Maar de andere passagier wilde niet verplaatsen…
Ik bood de stewardess aan dat wij eventueel wel wilden verplaatsen, maar dat zou niet helpen. Het was maar gewoon pech voor die meneer, en zijn vrouw die de hele tijd met tranen in de ogen zat. Ik vond het zó zielig.
Toen heb ik een briefje aan haar gegeven met iets liefs erop, weet niet meer wat. En dat ze altijd even kon komen kletsen, omdat het vast ook zwaar was voor haar. Dat kwam ze even later doen, en gelukkig vertelde ze dat het al wat beter ging. Ze was er echt heel blij mee, en het was zo’n kleine moeite.
Wat mij vaak opvalt is dat mensen om mij heen het gek vinden dat ik zulke dingen doe. Zo jammer!
•
zaterdag 20 december 2025 om 10:00
Frizz schreef: ↑20-12-2025 09:44Ik probeer ook altijd lief te zijn voor onbekenden.
Járen geleden eens eten besteld op werk. Het was ijs- en ijskoud buiten en de bezorger kwam met vuurrode handen afleveren. Ik zeg: ‘Heb je geen handschoenen?!’, zegt hij: ‘Nee ik ben ze kwijtgeraakt en moest vandaag meteen uit school naar werk’.
Ik was met de auto én had niet lang ervoor meerdere setjes hele warme handschoenen meegenomen van de Aldi. Dus de mijne gegeven. Vond het zo sneu, ook al was het zo’n typische stoere jongen. Zijn ogen vielen bijna uit zijn hoofd, haha!
Vorig jaar op een vlucht zag ik bij het instappen wat gedoe tussen passagiers en de stewardess. Wat bleek; er zat een meneer met PTSS in een zware paniekaanval. Wat zou helpen is als hij even de rij van drie voor zichzelf en zijn vrouw zou hebben. Maar de andere passagier wilde niet verplaatsen…
Ik bood de stewardess aan dat wij eventueel wel wilden verplaatsen, maar dat zou niet helpen. Het was maar gewoon pech voor die meneer, en zijn vrouw die de hele tijd met tranen in de ogen zat. Ik vond het zó zielig.
Toen heb ik een briefje aan haar gegeven met iets liefs erop, weet niet meer wat. En dat ze altijd even kon komen kletsen, omdat het vast ook zwaar was voor haar. Dat kwam ze even later doen, en gelukkig vertelde ze dat het al wat beter ging. Ze was er echt heel blij mee, en het was zo’n kleine moeite.
Wat mij vaak opvalt is dat mensen om mij heen het gek vinden dat ik zulke dingen doe. Zo jammer!
Inderdaad zeg! Heel jammer.
In het ienemieni kampwinkeltje stond voor ons een meisje van een jaar of tien dat twintig cent te kort kwam voor het ijsje van haar keuze. De dame achter de toonbank vond dat ze dan maar een ander ijsje moest uitzoeken. Ik legde die twintig cent bij. Andere mensen vonden dat ze maar moest leren dat ijsjes in Frankrijk duur waren en dat ze goed moest kijken wat ze aan geld had voordat ze een ijsje koos etc etc.
Ik denk dan alleen maar dat ze zich niet zo op moeten winden. Het kind vroeg er niet om, had niks te maken met verwend nest zijn. Werd wel zo genoemd. Echt, drie vier mensen die zich ermee bemoeiden. In het Engels en Frans. Kind was Nederlands dus kreeg dat allemaal niet mee gelukkig.
Iedereen heeft het recht veilig over straat te kunnen gaan.
zaterdag 20 december 2025 om 10:26
Jaren geleden moest ik op een dag rond twee uur in Amsterdam zijn voor een belangrijk examen. Als ik dat niet haalde, kon ik twee jaar studie weggooien want dan verliepen de certificaten.
Uiteraard hoosde het die hele dag!
Ik door man op de trein gezet want het was ook de dag dat we ons huurhuis moesten opleveren; we waren gelukkig al verhuist. Man opruimen, ik naar Amsterdam.
In de trein werd snel duidelijk dat ik mijn belangrijke aansluiting nooit meer zou halen. De eerste de beste conducteur snikkend uitgelegd hoe en wat. En die conducteur heeft toen op mijn overstapstation de aansluitende trein twee minuten laten wachten! Precies genoeg om het perron over te steken. Uiteindelijk was ik met 10 minuten speling op het examen, dat ik gelukkig heb gehaald.
Ik heb veel nare verhalen over de NS, maar deze conducteur en zijn vriendelijkheid zal ik nooit vergeten.
Uiteraard hoosde het die hele dag!
Ik door man op de trein gezet want het was ook de dag dat we ons huurhuis moesten opleveren; we waren gelukkig al verhuist. Man opruimen, ik naar Amsterdam.
In de trein werd snel duidelijk dat ik mijn belangrijke aansluiting nooit meer zou halen. De eerste de beste conducteur snikkend uitgelegd hoe en wat. En die conducteur heeft toen op mijn overstapstation de aansluitende trein twee minuten laten wachten! Precies genoeg om het perron over te steken. Uiteindelijk was ik met 10 minuten speling op het examen, dat ik gelukkig heb gehaald.
Ik heb veel nare verhalen over de NS, maar deze conducteur en zijn vriendelijkheid zal ik nooit vergeten.
zaterdag 20 december 2025 om 11:12
Wat een lieve verhalen!
Ik was een keer heel blij toen een willekeurige vreemde voor mij een zwaar koffer (niet eens heel erg groot) wat ik niet zo goed opgetild kreeg voor mij de trein in hielp!
En een keer was ik wat somber/eenzaam en liep door een soort tuinhuisjes/tuintjes-complex bij mij in de buurt om een beetje te wandelen, buitenlucht op te snuiven en daar was een oudere mevrouw met haar man aan het werk en die zei: "Mevrouw u kijkt zo verdrietig en het is zo'n mooie dag!" en daar werd ik toen zo gelukkig van!
Ik was een keer heel blij toen een willekeurige vreemde voor mij een zwaar koffer (niet eens heel erg groot) wat ik niet zo goed opgetild kreeg voor mij de trein in hielp!
En een keer was ik wat somber/eenzaam en liep door een soort tuinhuisjes/tuintjes-complex bij mij in de buurt om een beetje te wandelen, buitenlucht op te snuiven en daar was een oudere mevrouw met haar man aan het werk en die zei: "Mevrouw u kijkt zo verdrietig en het is zo'n mooie dag!" en daar werd ik toen zo gelukkig van!
zaterdag 20 december 2025 om 11:43
zaterdag 20 december 2025 om 11:57
Ik was als jonge twintiger een keer dronken en werd midden in de nacht achtervolgd op straat in druk uitgaansgebied.
Een groepje jongens sprak mij toen aan en ze deden net alsof zij mij kenden. Dat vond ik echt heel lief, en toen we dachten dat de achtervolger weg was bedankte ik en liep door.
Die bleek echter gewoon in de hoek te wachten, en verderop waagde hij het om mij vast te pakken.
Een taxi chauffeur verderop op straat stopte, gooide de deur aan mijn kant open en riep; ‘Ken je hem?! Nee? Stap in!’ en reed mij naar huis. Dat was maar een klein stukje maar ik hoefde niks te betalen. Held.
Dit soort dingen (hulp van mannen op straat) heb ik wel vaker meegemaakt, maar deze keer was ik door mijn dronkenschap echt in ernstig gevaar. Ook nooit meer zo dronken in m’n eentje over straat gedaan overigens, pffff.
Een groepje jongens sprak mij toen aan en ze deden net alsof zij mij kenden. Dat vond ik echt heel lief, en toen we dachten dat de achtervolger weg was bedankte ik en liep door.
Die bleek echter gewoon in de hoek te wachten, en verderop waagde hij het om mij vast te pakken.
Een taxi chauffeur verderop op straat stopte, gooide de deur aan mijn kant open en riep; ‘Ken je hem?! Nee? Stap in!’ en reed mij naar huis. Dat was maar een klein stukje maar ik hoefde niks te betalen. Held.
Dit soort dingen (hulp van mannen op straat) heb ik wel vaker meegemaakt, maar deze keer was ik door mijn dronkenschap echt in ernstig gevaar. Ook nooit meer zo dronken in m’n eentje over straat gedaan overigens, pffff.
•
zaterdag 20 december 2025 om 12:34
zaterdag 20 december 2025 om 12:55
Ik ben toen ik een jaar of 17 was en flink aangeschoten, een keer in een vreemde woonwijk beland omdat ik de verkeerde bus naar huis had genomen. Het was de laatste bus en eindstop van die lijn. Ik had werkelijk geen idee waar ik was en liep al panikerend door die wijk, waarop ik besloot maar ergens aan te bellen waar nog licht brandde om te vragen waar ik was. (uiteraard was dit voor het GSM-tijdperk) De beste mensen lieten me binnen, belde een taxi voor me en boden me wat te drinken en hun borrelplank aan.
Ik had niet genoeg geld en "dus" betaalde ze de rit ook nog voor me. Hoe lief!
Het was trouwens nog een behoorlijke afstand ook, 20 minuten of zoiets.
Helaas had ik er niet aan gedacht te vragen naar hun adres of telefoonnummer om ze achteraf terug te betalen en bedanken.
Maar wat was ik gered door die lieverds 
Ik had niet genoeg geld en "dus" betaalde ze de rit ook nog voor me. Hoe lief!
Het was trouwens nog een behoorlijke afstand ook, 20 minuten of zoiets.
Helaas had ik er niet aan gedacht te vragen naar hun adres of telefoonnummer om ze achteraf terug te betalen en bedanken.
Maar wat was ik gered door die lieverds
Vanity of vanities; all is vanity
zaterdag 20 december 2025 om 13:11
Of wel, maar hoefde dat niet. Ik kan me niet zo goed voorstellen dat ik dat niet heb gedaan eigenlijk. Ik weet het niet meer, maar ik weet iig dat ik geen contact meer heb gehad daarna. Schaam me er ineens een beetje voorPink-Freud schreef: ↑20-12-2025 12:55Helaas had ik er niet aan gedacht te vragen naar hun adres of telefoonnummer om ze achteraf terug te betalen en bedanken.
Vanity of vanities; all is vanity
zaterdag 20 december 2025 om 13:55
Ik heb Hindoestaanse buren en toen een paar jaar terug mijn kat (die van mijn ava) was overleden, stond het buurmeisje aan de deur. "Buurvrouw, hier is eten voor vanavond. Als bij ons iemand overlijdt in de familie maken we eten voor elkaar, en voor jou is je kat familie toch?" Ik heb de hele week elke avond warm eten gekregen, zo ontzettend lief! Zeker als je bedenkt dat de buurvrouw enorm bang is voor katten en om die reden nog nooit bij mij binnen is geweest.
Als je niet wilt dood gaan, dan moet je niet geboren worden.
zaterdag 20 december 2025 om 13:56
Zo fijn om deze verhalen te lezen!
Er is mij nog iets te binnen geschoten. Heel lang geleden, toen het eindelijk uit was tussen mijn eerste vriend en mij na een dramatische relatie van bijna tien jaar, bleef hij mij lastigvallen. Dan belde hij bijvoorbeeld op vanuit het café waar hij vaak kwam (ver voor het mobiele-telefoontijdperk) en zei de vreselijkste dingen, tot hij het bloed volledig onder mijn nagels uit had gekregen en ik er des duivels heen toog om hem dan maar persoonlijk te confronteren. Hij vertelde daar dan dat ík het was die hém steeds belde, hij draaide werkelijk alles om. Een vriend van hem, die hem geloofde, pakte mij in dat café bij kop en kont en gooide me letterlijk buiten. Even later kwam een leeftijdgenote, waar mijn ex op dat moment inwoonde, naar buiten en vertelde mij dat zij wél wist hoe de vork werkelijk in de steel zat. Dat was op dat moment ontzettend belangrijk voor mij en maakte alle verschil van de wereld.
Er is mij nog iets te binnen geschoten. Heel lang geleden, toen het eindelijk uit was tussen mijn eerste vriend en mij na een dramatische relatie van bijna tien jaar, bleef hij mij lastigvallen. Dan belde hij bijvoorbeeld op vanuit het café waar hij vaak kwam (ver voor het mobiele-telefoontijdperk) en zei de vreselijkste dingen, tot hij het bloed volledig onder mijn nagels uit had gekregen en ik er des duivels heen toog om hem dan maar persoonlijk te confronteren. Hij vertelde daar dan dat ík het was die hém steeds belde, hij draaide werkelijk alles om. Een vriend van hem, die hem geloofde, pakte mij in dat café bij kop en kont en gooide me letterlijk buiten. Even later kwam een leeftijdgenote, waar mijn ex op dat moment inwoonde, naar buiten en vertelde mij dat zij wél wist hoe de vork werkelijk in de steel zat. Dat was op dat moment ontzettend belangrijk voor mij en maakte alle verschil van de wereld.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
