Psyche
alle pijlers
Trauma dumping en grenzen aangeven
vrijdag 19 december 2025 om 15:54
Ik zit momenteel in een hele vervelende situatie met een vriendin. Als ik haar zie en spreek (paar keer per jaar) is het altijd leuk en gezellig. Echter, wanneer we elkaar online spreken is er sprake van eenrichtingsverkeer.
Ze deelt veel dingen en verwacht dan ook je reactie, maar andersom reageert ze vaak erg kort en niet erg geïnteresseerd.
Nu is haar onlangs echt iets naars overkomen. Iets waar ik ook erg van geschrokken ben. Zij heeft dat via een bericht met veel ontvangers gedeeld op een werkdag. Vervolgens gaf ze aan er niet meer over te willen praten. Ik heb mijn medeleven getoond en aangeven haar wens te respecteren, maar ook dat ik het er nog graag over heb als we elkaar zien.
Ik merkte dat ik er door van slag was. Het voelde als een intiem bericht, maar het was met veel mensen gedeeld. Daarnaast gingen alle deuren dicht. Ik wist niet wat er van mij verwacht werd na het delen van dit bericht. Ik kreeg het, maar mocht er niets mee. Er volgden echter al snel updates over de situatie. Dat bracht me in verwarring, want er werd nu wel weer een reactie verwacht.
Zelf heb ik best een pittig jaar achter de rug. Onder andere omdat ik steeds over mijn grenzen ga. Daar ben ik ook mee aan de slag gegaan. Ik wil mezelf niet steeds wegcijferen voor de goede vrede. Ik merkte dat mijn zenuwstelsel door deze situatie weer helemaal van de leg was. Daarom heb ik aangegeven dat ik haar wil steunen, maar niet op deze manier. Dat ik er graag een-op-een over praat, maar niet via algemene updates.
Ik kreeg een vervelende reactie terug, waarin ze alleen inging op haar eigen slachtofferschap. Ik merk twee dingen:
- ik voel me schuldig dat ik haar aanspreek op een moment dat ze in een stresssituatie zit. Ben ik geen goede vriendin?
- ik ben geïrriteerd, omdat mijn grenzen niet geaccepteerd worden. Het voelt alsof de relatie op knappen staat nu ik een keer niet helemaal meebeweeg.
Ik ben benieuwd naar jullie visie hierop.
Ze deelt veel dingen en verwacht dan ook je reactie, maar andersom reageert ze vaak erg kort en niet erg geïnteresseerd.
Nu is haar onlangs echt iets naars overkomen. Iets waar ik ook erg van geschrokken ben. Zij heeft dat via een bericht met veel ontvangers gedeeld op een werkdag. Vervolgens gaf ze aan er niet meer over te willen praten. Ik heb mijn medeleven getoond en aangeven haar wens te respecteren, maar ook dat ik het er nog graag over heb als we elkaar zien.
Ik merkte dat ik er door van slag was. Het voelde als een intiem bericht, maar het was met veel mensen gedeeld. Daarnaast gingen alle deuren dicht. Ik wist niet wat er van mij verwacht werd na het delen van dit bericht. Ik kreeg het, maar mocht er niets mee. Er volgden echter al snel updates over de situatie. Dat bracht me in verwarring, want er werd nu wel weer een reactie verwacht.
Zelf heb ik best een pittig jaar achter de rug. Onder andere omdat ik steeds over mijn grenzen ga. Daar ben ik ook mee aan de slag gegaan. Ik wil mezelf niet steeds wegcijferen voor de goede vrede. Ik merkte dat mijn zenuwstelsel door deze situatie weer helemaal van de leg was. Daarom heb ik aangegeven dat ik haar wil steunen, maar niet op deze manier. Dat ik er graag een-op-een over praat, maar niet via algemene updates.
Ik kreeg een vervelende reactie terug, waarin ze alleen inging op haar eigen slachtofferschap. Ik merk twee dingen:
- ik voel me schuldig dat ik haar aanspreek op een moment dat ze in een stresssituatie zit. Ben ik geen goede vriendin?
- ik ben geïrriteerd, omdat mijn grenzen niet geaccepteerd worden. Het voelt alsof de relatie op knappen staat nu ik een keer niet helemaal meebeweeg.
Ik ben benieuwd naar jullie visie hierop.
zaterdag 20 december 2025 om 19:42
Even de andere kant van het verhaal. Toen ik zeer slecht nieuws kreeg over mijn gezondheid, heb ik de 'inner circle' gebeld. Een uur later was ik helemaal op. Hoewel het best therapeutisch is om je verhaal te vertellen, is het ook erg emotioneel. Je bent zelf onzeker en verward en hebt dan ook nog te dealen met de zorgen en angsten en vragen van de mensen die je spreekt.
De overige mensen heb ik daarom geappt.
De week erna toen ik meer duidelijkheid kreeg van onderzoeken, heb ik iedereen dit laten weten dmv een app. Ik was moe en verdrietig en trok het echt niet om de mensen weer te bellen. Na het versturen heb ik mn telefoon weggelegd, geluid uit.
Communicatie met anderen was iets voor de volgende dag. Of die erna.
Denk daar eens aan voordat je je vriendin veroordeelt.
De overige mensen heb ik daarom geappt.
De week erna toen ik meer duidelijkheid kreeg van onderzoeken, heb ik iedereen dit laten weten dmv een app. Ik was moe en verdrietig en trok het echt niet om de mensen weer te bellen. Na het versturen heb ik mn telefoon weggelegd, geluid uit.
Communicatie met anderen was iets voor de volgende dag. Of die erna.
Denk daar eens aan voordat je je vriendin veroordeelt.
zaterdag 20 december 2025 om 21:45
Hier omschrijf je heel helder jouw persoonlijke grens. Aan die persoonlijke grens kun je persoonlijke consequenties verbinden. Daarmee stel je je grens. Wanneer je van je vriendin eist om haar gedrag te veranderen stel je geen grens maar ga je in dit geval (maar eigenlijk 9 van de 10 keer) over haar grens heen.Fruitvliegje schreef: ↑20-12-2025 18:39
... maar uiteindelijk verwacht ik van goede vrienden wel dat je dit soort dingen kunt bespreken. Voor mij heeft het niet echt toegevoegde waarde als dat niet kan. Dan bestaat de vriendschap inderdaad alleen bij de gratie van gezelligheid. Ik vind dat te oppervlakkig.
Dus jouw grens kan de consequenties met zich meebrengen dat je deze vriendschap laat doodbloeden of afkapt. Of dat je uit deze appgroep stapt of hem op mute zet. Of dat wanneer ze contact met je zoekt en het er wel over wil hebben je haar vertelt dat je geen gesprekken wil voeren waarin je niet mag initiëren maar alleen mag reageren. Die dingen staan je allemaal vrij. Maar je moet dan wel ook zelf met die consequenties leven. Niet zeggen ik lust geen abrikozen dus die eet ik niet en dan vervolgens de hele de tijd gaan jengelen waarom abrikozen niet gewoon een smaak kunnen hebben die jij lekker vindt. Hop, overstappen op bananen en blij zijn.
Wanneer iemand iets heel heftigs meemaakt en daar op reageert zou je er ook voor kunnen kiezen om je te realiseren dat heftige dingen meemaken helemaal zo leuk niet is en de meeste mensen zich dan even, korte of langere tijd, geen raad weten. Je gooit het in de groep omdat je er geen mysterie van wil maken en dan trek je je even terug om het te laten bezinken op je eigen tempo. In dat licht bezien hadden nul van de stappen die je vriendin nu heeft gezet ook maar één ding te maken met jou of jullie vriendschap.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
