Relaties
alle pijlers
Relatie met getrouwde man, voor wie kiest hij??
vrijdag 24 juli 2009 om 20:43
Sinds tien maanden heb ik een affaire met een getrouwde man.
Het begon als een geintje, 1x een spannend avontuurtje in een hotelkamer was de afspraak, maar dat is volledig uit de hand gelopen!
Sinds die dag ben ik stapelverliefd op hem geworden en elke dag een beetje meer van hem gaan houden. En ja, hij ook van mij.
Toen alles begon zat ik zelf in een relatie die al een paar jaar niet meer goed liep.
Korte tijd later heb ik deze relatie dan ook beeindigd om met mijn minnaar verder te kunnen.. Tenminste, dat hoopte ik, niks was zeker.
Inmiddels zijn we bijna vijf maanden verder en heeft hij nog steeds niet voor mij gekozen.
Wel heeft hij aan zijn vrouw verteld dat hij verliefd is geworden op iemand anders, maar niet dat er al maanden van alles speelt tussen ons.
Hij was er op dat moment van overtuigd dat hij met mij verder wilde.
Ook zijn twee puberende kinderen heeft hij verteld wat er speelde en ook zijn familie is op de hoogte. Sindsdien woont hij ergens alleen, dat is nu sinds drie weken.
Hij zegt dat hij tijd nodig heeft om na te denken wat hij precies wil.
Maar nu hij thuis weg is mist hij zijn kids en begint te twijfelen of dit wel de goede keuze is.
Hij zegt dat hij niet twijfelt dat hij met mij verder wil, maar hij is ook heel bang om zijn gezin uit elkaar te laten vallen.
Het huwelijk met zijn vrouw liep al jaren niet goed meer. Ze zijn meer dan 20 jaar samen maar compleet uit elkaar gegroeid. Ze weten amper nog van elkaar wat hen bezig houdt, en ook hun sexleven is niet veel meer.
Ik zit nu dus al vijf maanden te wachten tot hij een beslissing neemt, en dacht een paar weken geleden ook dat het eindelijk ging gebeuren, maar nu blijkt dat toch weer niet zo te zijn!
Het is zo frustrerend om niet te weten waar je aan toe bent! De angst dat hij toch ineens bij zijn gezin blijft, alleen maar vanwege zijn kids, groeit steeds meer...
Hebben jullie nog tips of een bemoedigend woordje voor mij?
Ik word langzaamaan helemaal gek namelijk!
Het begon als een geintje, 1x een spannend avontuurtje in een hotelkamer was de afspraak, maar dat is volledig uit de hand gelopen!
Sinds die dag ben ik stapelverliefd op hem geworden en elke dag een beetje meer van hem gaan houden. En ja, hij ook van mij.
Toen alles begon zat ik zelf in een relatie die al een paar jaar niet meer goed liep.
Korte tijd later heb ik deze relatie dan ook beeindigd om met mijn minnaar verder te kunnen.. Tenminste, dat hoopte ik, niks was zeker.
Inmiddels zijn we bijna vijf maanden verder en heeft hij nog steeds niet voor mij gekozen.
Wel heeft hij aan zijn vrouw verteld dat hij verliefd is geworden op iemand anders, maar niet dat er al maanden van alles speelt tussen ons.
Hij was er op dat moment van overtuigd dat hij met mij verder wilde.
Ook zijn twee puberende kinderen heeft hij verteld wat er speelde en ook zijn familie is op de hoogte. Sindsdien woont hij ergens alleen, dat is nu sinds drie weken.
Hij zegt dat hij tijd nodig heeft om na te denken wat hij precies wil.
Maar nu hij thuis weg is mist hij zijn kids en begint te twijfelen of dit wel de goede keuze is.
Hij zegt dat hij niet twijfelt dat hij met mij verder wil, maar hij is ook heel bang om zijn gezin uit elkaar te laten vallen.
Het huwelijk met zijn vrouw liep al jaren niet goed meer. Ze zijn meer dan 20 jaar samen maar compleet uit elkaar gegroeid. Ze weten amper nog van elkaar wat hen bezig houdt, en ook hun sexleven is niet veel meer.
Ik zit nu dus al vijf maanden te wachten tot hij een beslissing neemt, en dacht een paar weken geleden ook dat het eindelijk ging gebeuren, maar nu blijkt dat toch weer niet zo te zijn!
Het is zo frustrerend om niet te weten waar je aan toe bent! De angst dat hij toch ineens bij zijn gezin blijft, alleen maar vanwege zijn kids, groeit steeds meer...
Hebben jullie nog tips of een bemoedigend woordje voor mij?
Ik word langzaamaan helemaal gek namelijk!
zaterdag 25 juli 2009 om 16:55
quote:liselore schreef op 25 juli 2009 @ 16:44:
@ Bianca, als je de openingspost leest, lees je dat ze voordat ze met elkaar naar bed gingen niet verliefd waren. Nee,het gaat over gewoon een platte neuksex buiten de eigen relatie.
En nu zijn ze verliefde geworden en nu gaat hij bij zijn vrouw weg zegt hij.... dat is m.i. andere koek.wat is het verschil? of je nou gelijk of later verliefd bent, besodemieteren blijft besodemieteren toch? En in mijn situatie zijn we ook begonnen puur voor de lust. Gevoel is ook later pas gekomen. In mijn ogen kan het iedereen overkomen dat je binnen een relatie verliefd wordt op een ander. Alleen zou ik dat nu zien als teken dat er iets niet goed is in mijn huidige situatie en er direct met manlief over praten om te voorkomen dat het uit de hand gaat lopen. Maar toen ik destijds mijn minnaar ging had ik het vertrouwen in mn huwelijk al compleet verloren (en nee... niet omdat mijn ex vreemdging ofzo het had andere redenen waar ik zelf ook schuldig aan was). Ik ben dus gewoon op de egoistische stand gegaan en voor mijn eigen lust gegaan. Verliefdheid kwam pas later.
@ Bianca, als je de openingspost leest, lees je dat ze voordat ze met elkaar naar bed gingen niet verliefd waren. Nee,het gaat over gewoon een platte neuksex buiten de eigen relatie.
En nu zijn ze verliefde geworden en nu gaat hij bij zijn vrouw weg zegt hij.... dat is m.i. andere koek.wat is het verschil? of je nou gelijk of later verliefd bent, besodemieteren blijft besodemieteren toch? En in mijn situatie zijn we ook begonnen puur voor de lust. Gevoel is ook later pas gekomen. In mijn ogen kan het iedereen overkomen dat je binnen een relatie verliefd wordt op een ander. Alleen zou ik dat nu zien als teken dat er iets niet goed is in mijn huidige situatie en er direct met manlief over praten om te voorkomen dat het uit de hand gaat lopen. Maar toen ik destijds mijn minnaar ging had ik het vertrouwen in mn huwelijk al compleet verloren (en nee... niet omdat mijn ex vreemdging ofzo het had andere redenen waar ik zelf ook schuldig aan was). Ik ben dus gewoon op de egoistische stand gegaan en voor mijn eigen lust gegaan. Verliefdheid kwam pas later.
zaterdag 25 juli 2009 om 16:58
quote:Zennah schreef op 25 juli 2009 @ 16:53:
Bianca jij wilt zo graag dat ik ( en het liefst nog meer hier) heel hard voor jou gaan klappen en gaan zeggen:
Heel goed gedaan schat!
Nou nee, sorry.Totaal niet Zennah. Het enige wat mooi zou zijn om te bereiken is het niet zo zwart wit denken. Iedereen zn verhaal is anders, iedereen heeft andere redenen en reacties voor en op bepaalde gevoelens. En het voeren van een discussie is niet om gelijk te krijgen of begrip te krijgen. Het is puur om je eigen gedachten (en hopelijk die van anderen) er nog s over te laten gaan op basis van wat anderen denken en vinden. En dat vind ik het leuke aan dit forum.
Bianca jij wilt zo graag dat ik ( en het liefst nog meer hier) heel hard voor jou gaan klappen en gaan zeggen:
Heel goed gedaan schat!
Nou nee, sorry.Totaal niet Zennah. Het enige wat mooi zou zijn om te bereiken is het niet zo zwart wit denken. Iedereen zn verhaal is anders, iedereen heeft andere redenen en reacties voor en op bepaalde gevoelens. En het voeren van een discussie is niet om gelijk te krijgen of begrip te krijgen. Het is puur om je eigen gedachten (en hopelijk die van anderen) er nog s over te laten gaan op basis van wat anderen denken en vinden. En dat vind ik het leuke aan dit forum.
zaterdag 25 juli 2009 om 17:00
quote:Bianca40 schreef op 25 juli 2009 @ 16:55:
[...]
wat is het verschil? of je nou gelijk of later verliefd bent, besodemieteren blijft besodemieteren toch? En in mijn situatie zijn we ook begonnen puur voor de lust. Gevoel is ook later pas gekomen. In mijn ogen kan het iedereen overkomen dat je binnen een relatie verliefd wordt op een ander. Alleen zou ik dat nu zien als teken dat er iets niet goed is in mijn huidige situatie en er direct met manlief over praten om te voorkomen dat het uit de hand gaat lopen. Maar toen ik destijds mijn minnaar ging had ik het vertrouwen in mn huwelijk al compleet verloren (en nee... niet omdat mijn ex vreemdging ofzo het had andere redenen waar ik zelf ook schuldig aan was). Ik ben dus gewoon op de egoistische stand gegaan en voor mijn eigen lust gegaan. Verliefdheid kwam pas later.
Dat is het verschil, en ook niks om trots op te zijn.
Dan eerst je partner inlichten en vertellen hoe de zaken er voor staan. Dan heeft je partner ook een keuze.
[...]
wat is het verschil? of je nou gelijk of later verliefd bent, besodemieteren blijft besodemieteren toch? En in mijn situatie zijn we ook begonnen puur voor de lust. Gevoel is ook later pas gekomen. In mijn ogen kan het iedereen overkomen dat je binnen een relatie verliefd wordt op een ander. Alleen zou ik dat nu zien als teken dat er iets niet goed is in mijn huidige situatie en er direct met manlief over praten om te voorkomen dat het uit de hand gaat lopen. Maar toen ik destijds mijn minnaar ging had ik het vertrouwen in mn huwelijk al compleet verloren (en nee... niet omdat mijn ex vreemdging ofzo het had andere redenen waar ik zelf ook schuldig aan was). Ik ben dus gewoon op de egoistische stand gegaan en voor mijn eigen lust gegaan. Verliefdheid kwam pas later.
Dat is het verschil, en ook niks om trots op te zijn.
Dan eerst je partner inlichten en vertellen hoe de zaken er voor staan. Dan heeft je partner ook een keuze.
zaterdag 25 juli 2009 om 17:06
zaterdag 25 juli 2009 om 17:06
Ik weet dus niet of ze dit vaak doen, ik heb het gelukkig maar 1 keer meegemaakt.( en het zal ook niet meer voorkomen, want ik knap af op bezette mannen. Vind het totaal niet aantrekkelijk).
De loser deed zich voor als vrijgezel, in mijn geval. En nu vertelt Zennah dat ze dat ook al eens heeft meegemaakt.
Een vriendin van me had eens een vriend die het 5 weken wist te verzwijgen...dus het zal wel vaker voorkomen, ja.
De loser deed zich voor als vrijgezel, in mijn geval. En nu vertelt Zennah dat ze dat ook al eens heeft meegemaakt.
Een vriendin van me had eens een vriend die het 5 weken wist te verzwijgen...dus het zal wel vaker voorkomen, ja.
zaterdag 25 juli 2009 om 17:11
@ Bianca, ik snap heus wel dat jij wil zeggen dat niet elke relatie met zo'n start gedoemd is om te mislukken.
Dat is het ook niet.
Jij weet uit ervaring dat dat heel hard werken is met veel verdriet en schuldgevoel. En ook dat het wel degelijk een uitzondering is.
Het meerendeel gaat toch zoals hier al 13 bladzijdes over gesproken wordt, ook dat weten we van ervaringsdeskundigen
either way zijn deze relaties niet aan te moedigen,
Dat is het ook niet.
Jij weet uit ervaring dat dat heel hard werken is met veel verdriet en schuldgevoel. En ook dat het wel degelijk een uitzondering is.
Het meerendeel gaat toch zoals hier al 13 bladzijdes over gesproken wordt, ook dat weten we van ervaringsdeskundigen
either way zijn deze relaties niet aan te moedigen,
zaterdag 25 juli 2009 om 17:13
quote:Zamirah schreef op 25 juli 2009 @ 17:06:
Ik weet dus niet of ze dit vaak doen, ik heb het gelukkig maar 1 keer meegemaakt.( en het zal ook niet meer voorkomen, want ik knap af op bezette mannen. Vind het totaal niet aantrekkelijk).
De loser deed zich voor als vrijgezel, in mijn geval. En nu vertelt Zennah dat ze dat ook al eens heeft meegemaakt.
Een vriendin van me had eens een vriend die het 5 weken wist te verzwijgen...dus het zal wel vaker voorkomen, ja.
Tel er nog maar 3 vriendinnen bij op ...ook hier deed de getrouwde man zich voor als single...zo triest. Als je weet dat je er mag zijn en je weet dat er meer vissen in de zee zijn..gooi je die rotte vis zo snel mogelijk de zee weer in.
Is mijn mening maar, bianca
Ik weet dus niet of ze dit vaak doen, ik heb het gelukkig maar 1 keer meegemaakt.( en het zal ook niet meer voorkomen, want ik knap af op bezette mannen. Vind het totaal niet aantrekkelijk).
De loser deed zich voor als vrijgezel, in mijn geval. En nu vertelt Zennah dat ze dat ook al eens heeft meegemaakt.
Een vriendin van me had eens een vriend die het 5 weken wist te verzwijgen...dus het zal wel vaker voorkomen, ja.
Tel er nog maar 3 vriendinnen bij op ...ook hier deed de getrouwde man zich voor als single...zo triest. Als je weet dat je er mag zijn en je weet dat er meer vissen in de zee zijn..gooi je die rotte vis zo snel mogelijk de zee weer in.
Is mijn mening maar, bianca
zaterdag 25 juli 2009 om 17:15
zaterdag 25 juli 2009 om 17:19
Ik zou me niet te veel aan hem hechten.
Daarbij is het in je nadeel dat het als een sexuele relatie begon, dus hij zal je puur daarvoor gebruiken.
Het feit dat hij bij zijn vrouw weg is, is wel een goed teken.
Ik denk dus wel dat zijn huwelijk slecht is, anders zou hij dat niet doen.
Echter, hij kent je pas 5 maanden (of langer?) en dat is wel weinig om je huwelijk voor te stoppen.
Alle ongemakken bijkomend (financien/kids)
Ik zou afstand nemen en verder gaan met me leven.
Als hij wil komt hij wel.
Daar hoef jij verder niks voor te doen, behalve je eigen leven leiden. Laat zien dat je geen naief/afhankelijk iemand bent, want dat wil niemand als partner.
Je bent wel een beetje snel met je eigen vriend/man op zij te zetten, vind dat wel erg dom van je op zo;n korte termijn zonder actie van zijn kant.
Maar wellicht, was die relatie sowieso gedoemd te mislukken, ook zonder die vent.
Probeer het dus een beetje los te laten, laat hem zijn eigen rommel maar opruimen.
Daarbij is het in je nadeel dat het als een sexuele relatie begon, dus hij zal je puur daarvoor gebruiken.
Het feit dat hij bij zijn vrouw weg is, is wel een goed teken.
Ik denk dus wel dat zijn huwelijk slecht is, anders zou hij dat niet doen.
Echter, hij kent je pas 5 maanden (of langer?) en dat is wel weinig om je huwelijk voor te stoppen.
Alle ongemakken bijkomend (financien/kids)
Ik zou afstand nemen en verder gaan met me leven.
Als hij wil komt hij wel.
Daar hoef jij verder niks voor te doen, behalve je eigen leven leiden. Laat zien dat je geen naief/afhankelijk iemand bent, want dat wil niemand als partner.
Je bent wel een beetje snel met je eigen vriend/man op zij te zetten, vind dat wel erg dom van je op zo;n korte termijn zonder actie van zijn kant.
Maar wellicht, was die relatie sowieso gedoemd te mislukken, ook zonder die vent.
Probeer het dus een beetje los te laten, laat hem zijn eigen rommel maar opruimen.
zaterdag 25 juli 2009 om 17:23
quote:Brown_Eyes schreef op 25 juli 2009 @ 17:15:
[...]
Zolang er waardeloze vrouwen zijn, zullen minaressen nodig zijn.
Want naar de hoeren is zo duur...
Wat een gelul, Bianca. Iedereen wordt wel eens verliefd in een langdurige relatie, gaat vanzelf weer over. En zo niet, sluit dan gewoon eerst je relatie af voor je een nieuwe begint, en vraag dat ook van je beoogde partner. Veel beter voor je karma, en je hoeft ook niet eindeloos en vergeefs te proberen om recht te lullen wat krom is. Want niemand raakt overtuigd, zoals je merkt, ook al geloof je het zelf inmiddels allemaal.
[...]
Zolang er waardeloze vrouwen zijn, zullen minaressen nodig zijn.
Want naar de hoeren is zo duur...
Wat een gelul, Bianca. Iedereen wordt wel eens verliefd in een langdurige relatie, gaat vanzelf weer over. En zo niet, sluit dan gewoon eerst je relatie af voor je een nieuwe begint, en vraag dat ook van je beoogde partner. Veel beter voor je karma, en je hoeft ook niet eindeloos en vergeefs te proberen om recht te lullen wat krom is. Want niemand raakt overtuigd, zoals je merkt, ook al geloof je het zelf inmiddels allemaal.
zaterdag 25 juli 2009 om 17:27
quote:Winterdip schreef op 24 juli 2009 @ 23:31:
Poe hee.... Mutsie wordt hier wel behoorlijk afgebrand. Even de andere kant van het verhaal belichten vanuit persoonlijk perspectief.
Mensen kunnen, doodsimpel, verliefd worden op elkaar. Ja, ook getrouwde/gebonden mensen. Mijn vriend had ook een relatie toen wij verliefd op elkaar werden. En die relatie liep ook al een poos niet zo lekker. Dat kan gebeuren. Sommige mensen gaan dan uit elkaar, anderen blijven nog een poosje aanmodderen en weer anderen gaan er keihard aan werken. Feit is wel dat mensen waarbij de vlam in de relatie nogal gedoofd is, misschien sneller "vatbaar" zijn voor gevoelens voor een ander.
Zo ook bij mijn vriend. We konden er niets aan doen en werden gewoon hartstikke verliefd. Natuurlijk niet van de een op de andere dag, maar het gebeurde wel snel. En daar heeft hij het erg moeilijk mee gehad. Want ook een relatie van bijna 10 jaar verbreek je niet van de een op de andere dag.
Ik heb me altijd afzijdig gehouden van zijn relatie. Nooit mee bemoeid en ook vooral nooit gepushed of gevraagd wanneer hij nou eens een beslissing maakte. Ik vond dat zijn verantwoordelijkheid en hij moest doen waar hij zich goed bij voelde, net als dat ik ook mijn eigen sores had.
Voor mezelf had ik besloten dat ik van hem hield maar dat als het me te veel pijn ging doen, dat ik er dan mee zou stoppen. En dat ik dat op het moment zelf wel zou voelen. Dat heb ik hem nooit verteld, ik vond dat als een ultimatum klinken en daar houd ik niet van dus ik hield het heel erg bij mezelf. Als hij met mij verder wilde dan kon dat, als hij daaraan twijfelde of niet "over de brug kwam" en het ging mij opbreken, dan was het mijn verantwoordelijkheid. Voor mijn eigen gevoel en dus ook voor de acties en conclusies die ik daaruit zou trekken.
Lang verhaal kort, hij heeft uiteindelijk niet zo lang doorgemodderd gelukkig. Al vrij snel kwam hij tot de conclusie dat zijn relatie niet goed zat, anders was hij nooit zo verliefd op een ander geworden. Hij heeft er op zijn moment een punt achter gezet. Juist in die periode heb ik hem zoveel mogelijk met rust gelaten. Maar hij weigerde mij los te laten en betrok me eerlijk bij zijn verwarrende en af en toe ook verdrietige gevoelens die eerste tijd.
Inmiddels zijn we 10 jaar verder. En ik durf met 100% zekerheid te zeggen dat onze relatie goed zit en dat hij mij nooit bedonderd heeft. Wat anderen ook mogen zeggen over: "Als hij het eerder heeft gedaan, zal hij jou ook bedonderen."
Dat hoeft echt niet zo te zijn. Nog regelmatig vertelt mijn vriend me hoe blij hij is dat hij mij is tegen gekomen en hoe blij hij is dat hij toen de juiste keuze heeft gemaakt. (Al was het misschien anders gelopen als hij kinderen had gehad met zijn ex, dat weet ik niet).
Moraal van het verhaal: In verreweg de meeste gevallen trekt de minnares aan het kortste eind en is de man in kwestie op weinig anders uit dan een avontuurtje. Maar er zijn situaties waarin, heel simpel, sprake is van verliefdheid. Die omslaat in houden van. En waarbij de minnares uiteindelijk de vriendin wordt. Zonder dat ook dat een relatie wordt waarin bedrogen wordt.
Mijn advies aan Mutsie: Hou het vooral bij jezelf. Wees trouw aan je eigen gevoelens. Als je twijfelt aan zijn oprechtheid trek dan je eigen conclusies. Net als bij een "normale" relatie eigenlijk. En als je toch een ultimatum gaat stellen, doe dat dan voor jezelf en laat hem daarbuiten. Pushen werkt niet. Niet bij een gebonden man maar ook niet bij een vrije man. Houd het bij jezelf.Goed gezegd
Poe hee.... Mutsie wordt hier wel behoorlijk afgebrand. Even de andere kant van het verhaal belichten vanuit persoonlijk perspectief.
Mensen kunnen, doodsimpel, verliefd worden op elkaar. Ja, ook getrouwde/gebonden mensen. Mijn vriend had ook een relatie toen wij verliefd op elkaar werden. En die relatie liep ook al een poos niet zo lekker. Dat kan gebeuren. Sommige mensen gaan dan uit elkaar, anderen blijven nog een poosje aanmodderen en weer anderen gaan er keihard aan werken. Feit is wel dat mensen waarbij de vlam in de relatie nogal gedoofd is, misschien sneller "vatbaar" zijn voor gevoelens voor een ander.
Zo ook bij mijn vriend. We konden er niets aan doen en werden gewoon hartstikke verliefd. Natuurlijk niet van de een op de andere dag, maar het gebeurde wel snel. En daar heeft hij het erg moeilijk mee gehad. Want ook een relatie van bijna 10 jaar verbreek je niet van de een op de andere dag.
Ik heb me altijd afzijdig gehouden van zijn relatie. Nooit mee bemoeid en ook vooral nooit gepushed of gevraagd wanneer hij nou eens een beslissing maakte. Ik vond dat zijn verantwoordelijkheid en hij moest doen waar hij zich goed bij voelde, net als dat ik ook mijn eigen sores had.
Voor mezelf had ik besloten dat ik van hem hield maar dat als het me te veel pijn ging doen, dat ik er dan mee zou stoppen. En dat ik dat op het moment zelf wel zou voelen. Dat heb ik hem nooit verteld, ik vond dat als een ultimatum klinken en daar houd ik niet van dus ik hield het heel erg bij mezelf. Als hij met mij verder wilde dan kon dat, als hij daaraan twijfelde of niet "over de brug kwam" en het ging mij opbreken, dan was het mijn verantwoordelijkheid. Voor mijn eigen gevoel en dus ook voor de acties en conclusies die ik daaruit zou trekken.
Lang verhaal kort, hij heeft uiteindelijk niet zo lang doorgemodderd gelukkig. Al vrij snel kwam hij tot de conclusie dat zijn relatie niet goed zat, anders was hij nooit zo verliefd op een ander geworden. Hij heeft er op zijn moment een punt achter gezet. Juist in die periode heb ik hem zoveel mogelijk met rust gelaten. Maar hij weigerde mij los te laten en betrok me eerlijk bij zijn verwarrende en af en toe ook verdrietige gevoelens die eerste tijd.
Inmiddels zijn we 10 jaar verder. En ik durf met 100% zekerheid te zeggen dat onze relatie goed zit en dat hij mij nooit bedonderd heeft. Wat anderen ook mogen zeggen over: "Als hij het eerder heeft gedaan, zal hij jou ook bedonderen."
Dat hoeft echt niet zo te zijn. Nog regelmatig vertelt mijn vriend me hoe blij hij is dat hij mij is tegen gekomen en hoe blij hij is dat hij toen de juiste keuze heeft gemaakt. (Al was het misschien anders gelopen als hij kinderen had gehad met zijn ex, dat weet ik niet).
Moraal van het verhaal: In verreweg de meeste gevallen trekt de minnares aan het kortste eind en is de man in kwestie op weinig anders uit dan een avontuurtje. Maar er zijn situaties waarin, heel simpel, sprake is van verliefdheid. Die omslaat in houden van. En waarbij de minnares uiteindelijk de vriendin wordt. Zonder dat ook dat een relatie wordt waarin bedrogen wordt.
Mijn advies aan Mutsie: Hou het vooral bij jezelf. Wees trouw aan je eigen gevoelens. Als je twijfelt aan zijn oprechtheid trek dan je eigen conclusies. Net als bij een "normale" relatie eigenlijk. En als je toch een ultimatum gaat stellen, doe dat dan voor jezelf en laat hem daarbuiten. Pushen werkt niet. Niet bij een gebonden man maar ook niet bij een vrije man. Houd het bij jezelf.Goed gezegd
zaterdag 25 juli 2009 om 17:29
quote:Alba schreef op 25 juli 2009 @ 17:23:
[...]
Want naar de hoeren is zo duur...
Wat een gelul, Bianca. Iedereen wordt wel eens verliefd in een langdurige relatie, gaat vanzelf weer over. En zo niet, sluit dan gewoon eerst je relatie af voor je een nieuwe begint, en vraag dat ook van je beoogde partner. Veel beter voor je karma, en je hoeft ook niet eindeloos en vergeefs te proberen om recht te lullen wat krom is. Want niemand raakt overtuigd, zoals je merkt, ook al geloof je het zelf inmiddels allemaal.Minaressen zijn meestal veel duurder dan hoeren.
[...]
Want naar de hoeren is zo duur...
Wat een gelul, Bianca. Iedereen wordt wel eens verliefd in een langdurige relatie, gaat vanzelf weer over. En zo niet, sluit dan gewoon eerst je relatie af voor je een nieuwe begint, en vraag dat ook van je beoogde partner. Veel beter voor je karma, en je hoeft ook niet eindeloos en vergeefs te proberen om recht te lullen wat krom is. Want niemand raakt overtuigd, zoals je merkt, ook al geloof je het zelf inmiddels allemaal.Minaressen zijn meestal veel duurder dan hoeren.
zaterdag 25 juli 2009 om 18:04
quote:Brown_Eyes schreef op 25 juli 2009 @ 17:15:
[...]
Zolang er waardeloze vrouwen zijn, zullen minaressen nodig zijn.
Dat ze ermee wegkomen is de keuze van de vrouw.Kan je deze even onderbouwen Brown Eyes? Je zegt het nog al stellig. Je bedoelt in alle gevallen dat mannen vreemdgaan ligt het aan de vrouw omdat ze waardeloos is?
[...]
Zolang er waardeloze vrouwen zijn, zullen minaressen nodig zijn.
Dat ze ermee wegkomen is de keuze van de vrouw.Kan je deze even onderbouwen Brown Eyes? Je zegt het nog al stellig. Je bedoelt in alle gevallen dat mannen vreemdgaan ligt het aan de vrouw omdat ze waardeloos is?
zaterdag 25 juli 2009 om 18:07
quote:Brown_Eyes schreef op 25 juli 2009 @ 17:19:
Ik zou me niet te veel aan hem hechten.
Daarbij is het in je nadeel dat het als een sexuele relatie begon, dus hij zal je puur daarvoor gebruiken.
Het feit dat hij bij zijn vrouw weg is, is wel een goed teken.
Ik denk dus wel dat zijn huwelijk slecht is, anders zou hij dat niet doen.
Echter, hij kent je pas 5 maanden (of langer?) en dat is wel weinig om je huwelijk voor te stoppen.
Alle ongemakken bijkomend (financien/kids)
Ik zou afstand nemen en verder gaan met me leven.
Als hij wil komt hij wel.
Daar hoef jij verder niks voor te doen, behalve je eigen leven leiden. Laat zien dat je geen naief/afhankelijk iemand bent, want dat wil niemand als partner.
Je bent wel een beetje snel met je eigen vriend/man op zij te zetten, vind dat wel erg dom van je op zo;n korte termijn zonder actie van zijn kant.
Maar wellicht, was die relatie sowieso gedoemd te mislukken, ook zonder die vent.
Probeer het dus een beetje los te laten, laat hem zijn eigen rommel maar opruimen.Ow ja je mag natuurlijk pas je oude schoenen weg gooien als je de nieuwe hebt ingelopen :puke:
Ik zou me niet te veel aan hem hechten.
Daarbij is het in je nadeel dat het als een sexuele relatie begon, dus hij zal je puur daarvoor gebruiken.
Het feit dat hij bij zijn vrouw weg is, is wel een goed teken.
Ik denk dus wel dat zijn huwelijk slecht is, anders zou hij dat niet doen.
Echter, hij kent je pas 5 maanden (of langer?) en dat is wel weinig om je huwelijk voor te stoppen.
Alle ongemakken bijkomend (financien/kids)
Ik zou afstand nemen en verder gaan met me leven.
Als hij wil komt hij wel.
Daar hoef jij verder niks voor te doen, behalve je eigen leven leiden. Laat zien dat je geen naief/afhankelijk iemand bent, want dat wil niemand als partner.
Je bent wel een beetje snel met je eigen vriend/man op zij te zetten, vind dat wel erg dom van je op zo;n korte termijn zonder actie van zijn kant.
Maar wellicht, was die relatie sowieso gedoemd te mislukken, ook zonder die vent.
Probeer het dus een beetje los te laten, laat hem zijn eigen rommel maar opruimen.Ow ja je mag natuurlijk pas je oude schoenen weg gooien als je de nieuwe hebt ingelopen :puke:
zaterdag 25 juli 2009 om 18:28
quote:roosies schreef op 25 juli 2009 @ 18:04:
[...]
Kan je deze even onderbouwen Brown Eyes? Je zegt het nog al stellig. Je bedoelt in alle gevallen dat mannen vreemdgaan ligt het aan de vrouw omdat ze waardeloos is?
Tuurlijk niet, het is een reactie op wat een ander schreef dat de minaressen de oorzaak zijn van vreemdgaande mannen.
Hoe kan een buitenstaander nou verantwoordelijk zijn voor het gedrag van je partner? (of het moet een heel labiel persoon zijn)
[...]
Kan je deze even onderbouwen Brown Eyes? Je zegt het nog al stellig. Je bedoelt in alle gevallen dat mannen vreemdgaan ligt het aan de vrouw omdat ze waardeloos is?
Tuurlijk niet, het is een reactie op wat een ander schreef dat de minaressen de oorzaak zijn van vreemdgaande mannen.
Hoe kan een buitenstaander nou verantwoordelijk zijn voor het gedrag van je partner? (of het moet een heel labiel persoon zijn)
zondag 26 juli 2009 om 00:05
quote:Bianca40 schreef op 25 juli 2009 @ 15:30:
Gelukkig spreek ik uit ervaring en jullie vanuit een bepaald principe? Vanuit bepaalde teleurstellingen in mannen? Ja, het zou kunnen dat hij (of ik) exact over 2 jaar vreemdgaat. Gelukkig dat dat een geschreven wet is, dan kan ik er vast rekening mee houden. Wat kortzichtig zeg. En meds.. heb jij je gevoel werkelijk altijd in de hand? Ik weet nog niet of ik dat nou knap van je vindt of jammer voor je vindt.
Ik heb het niet in de hand wat ik voel. Dat kan ook niet. Maar ik ben wel baas over wat ik met dat gevoel doe. Dat is het verschil. Jij vindt neuken met een getrouwde man misschien een 'gevoel', ik denk dat het een handeling is. Wellicht komt het voort uit een gevoel, maar het 1 mag nooit een excuus zijn voor het ander.
Bijvoorbeeld: gisteren was ik erg erg erg boos op een client. Ik was woest, en geheel terecht. Ik wilde hem zijn ballen eraf trekken en door zijn strot douwen, dat zei mijn gevoel.
Mijn verstand zei echter dat het beter was even tot tien te tellen, vriendelijk het gesprek af te ronden en vervolgens in mijn uppie in de auto een flinke partij schuttingtaal te bezigen.
Gelukkig spreek ik uit ervaring en jullie vanuit een bepaald principe? Vanuit bepaalde teleurstellingen in mannen? Ja, het zou kunnen dat hij (of ik) exact over 2 jaar vreemdgaat. Gelukkig dat dat een geschreven wet is, dan kan ik er vast rekening mee houden. Wat kortzichtig zeg. En meds.. heb jij je gevoel werkelijk altijd in de hand? Ik weet nog niet of ik dat nou knap van je vindt of jammer voor je vindt.
Ik heb het niet in de hand wat ik voel. Dat kan ook niet. Maar ik ben wel baas over wat ik met dat gevoel doe. Dat is het verschil. Jij vindt neuken met een getrouwde man misschien een 'gevoel', ik denk dat het een handeling is. Wellicht komt het voort uit een gevoel, maar het 1 mag nooit een excuus zijn voor het ander.
Bijvoorbeeld: gisteren was ik erg erg erg boos op een client. Ik was woest, en geheel terecht. Ik wilde hem zijn ballen eraf trekken en door zijn strot douwen, dat zei mijn gevoel.
Mijn verstand zei echter dat het beter was even tot tien te tellen, vriendelijk het gesprek af te ronden en vervolgens in mijn uppie in de auto een flinke partij schuttingtaal te bezigen.
zondag 26 juli 2009 om 00:13
Mutsie, ga idd niet jouw verlangen/relatie willen, naar hem in zijn handen leggen om tot een keuze te komen. Hij maakt hem niet voor je nl.
Ik heb zelf in zo’n soort ‘relatie’ gezeten, nog steeds contact alleen via msn inmiddels. Zijn relatie is zo’n twee jaar geleden dan toch gestopt, niet om met mij verder te gaan. Het verschil is dat ik een hele lange tijd niet heb geweten dat hij toch een relatie had. Had hij goed verborgen weten te houden door andere naam, andere woonplaats etc. (Ik was zelf voor het eerst aan het internetdaten geslagen, dus wist toen van toeten noch blazen). Toen ik daar uiteindelijk achter kwam heeft het goed geknald zeg maar. Een tijd ook geen contact gehad, logisch, want hij was natuurlijk behoorlijk angstig geworden of ik daar wat mee ging doen. Dat was absoluut niet mijn intentie, nooit wat mee gedaan. Het heeft me wel erg zeer gedaan toen ik alles aankaartte. (Had al behoorlijk wat voor mijn kiezen gekregen een aantal jaar eerder en toen dit er nog eens overheen).
Daarna, na het halve jaar radiostilte, nam hij zelf contact op om zijn excuses aan te bieden. Vanaf toen hadden we vnl msn contact en is er bij mij ook en soort van knop omgegaan, in die zin, waarom zou ik me (als single zijnde) plaatsvervangend schuldig moeten gaan voelen naar een partner die ik niet eens ken.
Niet om hem vrij te pleiten; het enige wat hij ooit heeft gezegd over zijn relatie is dat hij niet zeker meer wist om er mee door te gaan of niet; doelen/ideeen/persoonlijke groei waren uiteen gaan lopen. Dat heeft ruim een jaar geduurd en hij heeft dan toch de knoop doorgehakt door voor zichzelf te kiezen. Negatief, in die zin, dat hij zei geen seks met haar meer te hebben of andere lelijke dingen over haar etc, heb ik echt nooit gehoord. Ook geen beloftes naar mij toe, geen smoezen. De smoezenlijst gaat wat hem betreft niet op.
Nu, na al die tijd zeg ik, het is zo’n verloren periode. Ja, toen ik nog van niets wist, was ik echt hartstikke verliefd, hij was helemaal mijn type, op veel fronten meer dan alleen seks, wat hij dan zelf ook vindt.
Wat het voor een tijd heel moeilijk heeft gemaakt, is het feit dat iemand je zo genadeloos heeft voor zitten te liegen, zodanig dat het vertrouwen in iemand een behoorlijke deuk heeft opgeleverd. D.w.z. ik heb daarna best wat mannen leren kennen waar ik dus niet spontaan open tegen was. Gelijk het duiveltje op mijn schouder dat zei, jaja, hij zegt dat ie single is....in scheiding zit, al niet meer samenleeft…..
En natuurlijk pleit ik mezelf ook niet vrij, absoluut niet. Voor hem heb ik 12,5 jaar een hele fijne monogame relatie gehad met als geweldig, onmisbaar resultaat zoonlief.
Had nooit van mezelf gedacht en geweten dat ik zoiets als dit zou doen/kunnen. En nu…..dat gaat ook niet meer gebeuren. Heel wat jaren verder en wijzer.
Mutsie, kort gezegd, wacht niet op de man, hij wacht ook niet op jou nl. Woorden zijn leuk, omzetten in daden is iets heel anders. Gevoelens kunnen echt wel ontstaan tijdens een relatie, wat je er mee doet is een keuze en die maak je doelbewust. Uit grap ontstaan of niet.
Stoppen hiermee en geen initiatief nemen tot contact. Verliefdheid waait wel over als je het niet voedt.
Ik heb zelf in zo’n soort ‘relatie’ gezeten, nog steeds contact alleen via msn inmiddels. Zijn relatie is zo’n twee jaar geleden dan toch gestopt, niet om met mij verder te gaan. Het verschil is dat ik een hele lange tijd niet heb geweten dat hij toch een relatie had. Had hij goed verborgen weten te houden door andere naam, andere woonplaats etc. (Ik was zelf voor het eerst aan het internetdaten geslagen, dus wist toen van toeten noch blazen). Toen ik daar uiteindelijk achter kwam heeft het goed geknald zeg maar. Een tijd ook geen contact gehad, logisch, want hij was natuurlijk behoorlijk angstig geworden of ik daar wat mee ging doen. Dat was absoluut niet mijn intentie, nooit wat mee gedaan. Het heeft me wel erg zeer gedaan toen ik alles aankaartte. (Had al behoorlijk wat voor mijn kiezen gekregen een aantal jaar eerder en toen dit er nog eens overheen).
Daarna, na het halve jaar radiostilte, nam hij zelf contact op om zijn excuses aan te bieden. Vanaf toen hadden we vnl msn contact en is er bij mij ook en soort van knop omgegaan, in die zin, waarom zou ik me (als single zijnde) plaatsvervangend schuldig moeten gaan voelen naar een partner die ik niet eens ken.
Niet om hem vrij te pleiten; het enige wat hij ooit heeft gezegd over zijn relatie is dat hij niet zeker meer wist om er mee door te gaan of niet; doelen/ideeen/persoonlijke groei waren uiteen gaan lopen. Dat heeft ruim een jaar geduurd en hij heeft dan toch de knoop doorgehakt door voor zichzelf te kiezen. Negatief, in die zin, dat hij zei geen seks met haar meer te hebben of andere lelijke dingen over haar etc, heb ik echt nooit gehoord. Ook geen beloftes naar mij toe, geen smoezen. De smoezenlijst gaat wat hem betreft niet op.
Nu, na al die tijd zeg ik, het is zo’n verloren periode. Ja, toen ik nog van niets wist, was ik echt hartstikke verliefd, hij was helemaal mijn type, op veel fronten meer dan alleen seks, wat hij dan zelf ook vindt.
Wat het voor een tijd heel moeilijk heeft gemaakt, is het feit dat iemand je zo genadeloos heeft voor zitten te liegen, zodanig dat het vertrouwen in iemand een behoorlijke deuk heeft opgeleverd. D.w.z. ik heb daarna best wat mannen leren kennen waar ik dus niet spontaan open tegen was. Gelijk het duiveltje op mijn schouder dat zei, jaja, hij zegt dat ie single is....in scheiding zit, al niet meer samenleeft…..
En natuurlijk pleit ik mezelf ook niet vrij, absoluut niet. Voor hem heb ik 12,5 jaar een hele fijne monogame relatie gehad met als geweldig, onmisbaar resultaat zoonlief.
Had nooit van mezelf gedacht en geweten dat ik zoiets als dit zou doen/kunnen. En nu…..dat gaat ook niet meer gebeuren. Heel wat jaren verder en wijzer.
Mutsie, kort gezegd, wacht niet op de man, hij wacht ook niet op jou nl. Woorden zijn leuk, omzetten in daden is iets heel anders. Gevoelens kunnen echt wel ontstaan tijdens een relatie, wat je er mee doet is een keuze en die maak je doelbewust. Uit grap ontstaan of niet.
Stoppen hiermee en geen initiatief nemen tot contact. Verliefdheid waait wel over als je het niet voedt.
zondag 26 juli 2009 om 00:14
