Relaties
alle pijlers
Weet het allemaal niet meer...
dinsdag 28 juli 2009 om 11:23
Hallo!
Ik zit helemaal in de knoop en aangezien ik mijn verhaal nergens in mijn omgeving kwijt kan, wil ik het graag op deze manier doen..
Ben sinds 6 jaar samen met mijn huidige partner, en ondanks een leeftijdsverschil van 8 jaar is de relatie tnt (met zo zijn up&downs) goed verlopen.. Echter sinds een aantal maanden gaat het steeds minder goed..
Beide zitten we niet lekker in ons vel momenteel, en in plaats van dat dit ons dichter bij elkaar brengt, lijkt het ons juist van elkaar te verwijderen. We begrijpen elkaar totaal niet meer, interpreteren hetgeen wat de ander zegt fout, en voeren veel gesprekken over de toekomst.. Hij zegt dat ik veranderd ben, terwijl ik dat nie herken, vind juist dat hij anders is geworden.. Meer en meer krijg ik het idee dat dit niet meer goed gaat komen. Vind het alleen zo lastig om een besluit te nemen. Hoe weet je dat het echt over is en dat het niet meer goed komt? Hij geeft aan er wel nog vertrouwen in te hebben, dat het goedkomt..
Stiekem denk ik er ook wel eens aan hoe het zou zijn om alleen te zijn. Ik zie er tegenop om alleen te zijn, mar dat mag natuurlijk geen reden zijn om een relatie in stand te blijven houden.. Maar vind het wel eng.. heb sinds jongs af aan aan een stuk door relaties gehad, en vraag me nu weleens af hoe het vrijgezelle leven zou zijn, hoe het is om niet continu rekening met een ander te hoeven houden.. Gewoon genieten van het leven. Soms denk ik dat het veel rust met zich zal meebrengen als ik voor mezelf kies.. Niet meer die discussies en onbegrip wat we nu voelen..
k weet het niet meer, aan de ene kant verlang ik naar rust en geen gedoe meer. aan de andere kant ben ik bang om alleen te zijn en weet ik niet of ik het wel ga redden in mijn eentje.
Als ik hiervoor kies dan zal mijn leven heel anders gaan worden..
Maar of ik er beter van word?!
Bang dat ik spijt krijg als ik nu een keuze maak, maar wil ook niet in een relatie blijven hangen die niet (meer) werkt..
Word hier zo verdrietig van
Hoop dat de mening van medeforummers me een beetje zal helpen om een keuze te kunnen maken..
Ik zit helemaal in de knoop en aangezien ik mijn verhaal nergens in mijn omgeving kwijt kan, wil ik het graag op deze manier doen..
Ben sinds 6 jaar samen met mijn huidige partner, en ondanks een leeftijdsverschil van 8 jaar is de relatie tnt (met zo zijn up&downs) goed verlopen.. Echter sinds een aantal maanden gaat het steeds minder goed..
Beide zitten we niet lekker in ons vel momenteel, en in plaats van dat dit ons dichter bij elkaar brengt, lijkt het ons juist van elkaar te verwijderen. We begrijpen elkaar totaal niet meer, interpreteren hetgeen wat de ander zegt fout, en voeren veel gesprekken over de toekomst.. Hij zegt dat ik veranderd ben, terwijl ik dat nie herken, vind juist dat hij anders is geworden.. Meer en meer krijg ik het idee dat dit niet meer goed gaat komen. Vind het alleen zo lastig om een besluit te nemen. Hoe weet je dat het echt over is en dat het niet meer goed komt? Hij geeft aan er wel nog vertrouwen in te hebben, dat het goedkomt..
Stiekem denk ik er ook wel eens aan hoe het zou zijn om alleen te zijn. Ik zie er tegenop om alleen te zijn, mar dat mag natuurlijk geen reden zijn om een relatie in stand te blijven houden.. Maar vind het wel eng.. heb sinds jongs af aan aan een stuk door relaties gehad, en vraag me nu weleens af hoe het vrijgezelle leven zou zijn, hoe het is om niet continu rekening met een ander te hoeven houden.. Gewoon genieten van het leven. Soms denk ik dat het veel rust met zich zal meebrengen als ik voor mezelf kies.. Niet meer die discussies en onbegrip wat we nu voelen..
k weet het niet meer, aan de ene kant verlang ik naar rust en geen gedoe meer. aan de andere kant ben ik bang om alleen te zijn en weet ik niet of ik het wel ga redden in mijn eentje.
Als ik hiervoor kies dan zal mijn leven heel anders gaan worden..
Maar of ik er beter van word?!
Bang dat ik spijt krijg als ik nu een keuze maak, maar wil ook niet in een relatie blijven hangen die niet (meer) werkt..
Word hier zo verdrietig van
Hoop dat de mening van medeforummers me een beetje zal helpen om een keuze te kunnen maken..
dinsdag 28 juli 2009 om 11:49
quote:hemelietje schreef op 28 juli 2009 @ 11:27:
Liever gelukkig en alleen, dan ongelukkig samen.
Echt waar!! Geloof me, het is eng om alleen te zijn maar je zult zien dat je er sterker uitkomt.
Dat ben ik helemaal met je eens!
Alleen weet ik niet wat er voor nodig is om een keus te maken..
Maw hoelang blijf ik het nog proberen..
Partner is ook niet slecht voor mij (goeie vent) maar het lijkt wel makkelijker te zijn om een keus te maken als je een duidelijke oorzaak kunt benoemen..
Liever gelukkig en alleen, dan ongelukkig samen.
Echt waar!! Geloof me, het is eng om alleen te zijn maar je zult zien dat je er sterker uitkomt.
Dat ben ik helemaal met je eens!
Alleen weet ik niet wat er voor nodig is om een keus te maken..
Maw hoelang blijf ik het nog proberen..
Partner is ook niet slecht voor mij (goeie vent) maar het lijkt wel makkelijker te zijn om een keus te maken als je een duidelijke oorzaak kunt benoemen..
dinsdag 28 juli 2009 om 11:51
dinsdag 28 juli 2009 om 11:58
Lieve Cameltoe, heb ooit eens een advies gekregen dat ik elke keer weer terugkrijg in gedachten als ik voor een lastige keuze sta en ook ik heb in dezelfde situatie gezeten als jij. Het advies luidde: "Heel heel diep van binnen weet je het antwoord al wel." Het is mijn ervaring dat dit altijd klopt, maar dat je vaak tijd nodig hebt om de moed te vinden dit ook ten uitvoer te brengen, waarbij ik me kan voorstellen dat dit ook voor jou geldt. Zoals ik het namelijk zie, zou je je vraag hier niet komen stellen als je diep van binnen wist dat het wel goed gaat komen.
Ik hoop dat je iets aan mijn reactie hebt, ik kan je ook nog vertellen dat ik een relatie eens nog een tijdje heb laten slepen omdat ik bang was alleen te zijn, maar uiteindelijk heb ik het uitstekend gered alleen. Het is precies wat Hemelietje zegt, beter gelukkig alleen dan ongelukkig samen!
Ik hoop dat je iets aan mijn reactie hebt, ik kan je ook nog vertellen dat ik een relatie eens nog een tijdje heb laten slepen omdat ik bang was alleen te zijn, maar uiteindelijk heb ik het uitstekend gered alleen. Het is precies wat Hemelietje zegt, beter gelukkig alleen dan ongelukkig samen!
Mi zo zo\'n meid, dor kande joare mi veuruit
dinsdag 28 juli 2009 om 12:35
Lieve Bonny,
Ik weet dat het niet je bedoeling is,maar de tranen lopen me over het gezicht van je reactie..
Denk idd dat je gelijk hebt en dat ik diep, diep van binnen wel weet wat ik moet doen.. Ik word er zo verdrietig van..
Momenteel staat me hele leven op ze kop en misschien kan ik dit (onbewust?) niet erbij hebben, maar weet ik wel al het antwoord..
Pff, zie er tegenop. Zal he-le-maal opnieuw moeten beginnen.
Het feit dat ik twijfel of ik het zelf red zal er ook wel aan bijdragen dat ik mijn keus nog niet gemaakt heb..
Zie er ook erg tegenop om hem te kwetsen, bah wat een kl*te situatie ook.
Ik weet dat het niet je bedoeling is,maar de tranen lopen me over het gezicht van je reactie..
Denk idd dat je gelijk hebt en dat ik diep, diep van binnen wel weet wat ik moet doen.. Ik word er zo verdrietig van..
Momenteel staat me hele leven op ze kop en misschien kan ik dit (onbewust?) niet erbij hebben, maar weet ik wel al het antwoord..
Pff, zie er tegenop. Zal he-le-maal opnieuw moeten beginnen.
Het feit dat ik twijfel of ik het zelf red zal er ook wel aan bijdragen dat ik mijn keus nog niet gemaakt heb..
Zie er ook erg tegenop om hem te kwetsen, bah wat een kl*te situatie ook.
dinsdag 28 juli 2009 om 12:42
Denk je dat je ongelukkig wordt van je relatie of heeft het misschien met andere dingen te maken? Ik vraag me weleens af of mensen hun relatie verbreken omdat ze denken dat een andere relatie (láter) hen gelukkiger gaat maken. Maar misschien moet je wel gewoon gelukkig zijn met wat je hebt? Eraan werken? Relatietherapie?
Tenzij je natuurlijk echt diep van binnen weet dat het helemaal niet goed zit. Dan is het kut, maar kun je maar het beste zo snel mogelijk beginnen met dat toegeven aan jezelf zodat je de relatie kan beeindigen. Des te eerder heb je je leven weer goed op de rails!
Succes!
Tenzij je natuurlijk echt diep van binnen weet dat het helemaal niet goed zit. Dan is het kut, maar kun je maar het beste zo snel mogelijk beginnen met dat toegeven aan jezelf zodat je de relatie kan beeindigen. Des te eerder heb je je leven weer goed op de rails!
Succes!
dinsdag 28 juli 2009 om 12:50
Frizzy,
Ik denk niet dat ik (evt later) een betere relatie kan krijgen.
Eerlijk gezegd denk ik er momenteel zo over dat ik (mocht dit over gaan) helemaal geen relatie meer wil. Ben al vanaf jongs af aan van de ene langdurige naar de andere langdurige (deze dus) relatie gerolt .
Soms denk ik weleens dat ik eens een tijd alleen moet zijn, immers heb ik nooit ervaren hoe dat is. Hoe het is om je eigen boontjes te doppen, om te genieten(?) van het vrijgezel zijn, vriendinnen hebben om leuke dingen mee te doen etc etc.
Mijn leventje lijkt nu zo beperkt en nietszeggend..
Wil mezelf graag "vormen". Hoe denk ik over het leven? wat wil ik? Wat maakt mij gelukkig? Heb vroeger niet echt een geweldige jeugd gehad, met 15 al de eerste relatie en nu, dik 10 jaar later twijfel ik dus aan alles..
Ik denk niet dat ik (evt later) een betere relatie kan krijgen.
Eerlijk gezegd denk ik er momenteel zo over dat ik (mocht dit over gaan) helemaal geen relatie meer wil. Ben al vanaf jongs af aan van de ene langdurige naar de andere langdurige (deze dus) relatie gerolt .
Soms denk ik weleens dat ik eens een tijd alleen moet zijn, immers heb ik nooit ervaren hoe dat is. Hoe het is om je eigen boontjes te doppen, om te genieten(?) van het vrijgezel zijn, vriendinnen hebben om leuke dingen mee te doen etc etc.
Mijn leventje lijkt nu zo beperkt en nietszeggend..
Wil mezelf graag "vormen". Hoe denk ik over het leven? wat wil ik? Wat maakt mij gelukkig? Heb vroeger niet echt een geweldige jeugd gehad, met 15 al de eerste relatie en nu, dik 10 jaar later twijfel ik dus aan alles..
dinsdag 28 juli 2009 om 13:29
In dát geval zou ik zeggen: Neem je leven in eigen hand. Ga inderdaad je eigen boontjes doppen. Het lijkt alsof je je al die tijd hebt laten leiden, en dat was misschien ook makkelijk met iemand naast je op de bank.
Veranderingen in je leven dragen vaak bij aan je ontwikkeling. Het zal misschien niet makkelijk zijn, maar kan wel erg veel opleveren.
Veranderingen in je leven dragen vaak bij aan je ontwikkeling. Het zal misschien niet makkelijk zijn, maar kan wel erg veel opleveren.
dinsdag 28 juli 2009 om 13:30
Je zegt dat je relatie altijd goed ging. Nu zitten jullie beiden niet lekker in je vel en weten elkaar niet te bereiken. Dat is misschien niet het juiste moment om vergaande beslissingen te nemen.
Wat zijn de redenen dat jullie beiden niet zo lekker gaan momenteel? Zijn dat omstandigheden waar je wat aan kan doen? Als het jullie beiden beter gaat, denk je dat je de relatie ook weer op kan pakken zoals ie was? Dan kan je achteraf wel zeggen: wij passen niet bij elkaar, want we zijn er niet voor elkaar als het erop aankomt. Aan de andere kant kan je ook zo druk bezig zijn met je eigen hachie dat dat van de ander gewoon te veel is. Dan kun je dat er gewoon niet bij nemen.
In mijn omgeving heb ik heus wel voorbeelden gezien van lange relaties die eindigden, en vrouwen die er sterk en gelukkig uitkwamen, na een tijdje verdriet. Dat kan ook. Maar neem geen te snelle beslissingen. Als je niet lekker in je vel zit ben je altijd geneigd naar een te negatieve beoordeling van een situatie.
Misschien kan je hulp zoeken: een psych, maar ook: ga bij jezelf te rade, doe iets waar je ontspanning uithaalt. Gun jezelf een wandeling, een chocoreep, een massage, een sauna. Zorg voor ontspanning, zodat er wat ruimte in je hoofd ontstaat.
Succes!
Wat zijn de redenen dat jullie beiden niet zo lekker gaan momenteel? Zijn dat omstandigheden waar je wat aan kan doen? Als het jullie beiden beter gaat, denk je dat je de relatie ook weer op kan pakken zoals ie was? Dan kan je achteraf wel zeggen: wij passen niet bij elkaar, want we zijn er niet voor elkaar als het erop aankomt. Aan de andere kant kan je ook zo druk bezig zijn met je eigen hachie dat dat van de ander gewoon te veel is. Dan kun je dat er gewoon niet bij nemen.
In mijn omgeving heb ik heus wel voorbeelden gezien van lange relaties die eindigden, en vrouwen die er sterk en gelukkig uitkwamen, na een tijdje verdriet. Dat kan ook. Maar neem geen te snelle beslissingen. Als je niet lekker in je vel zit ben je altijd geneigd naar een te negatieve beoordeling van een situatie.
Misschien kan je hulp zoeken: een psych, maar ook: ga bij jezelf te rade, doe iets waar je ontspanning uithaalt. Gun jezelf een wandeling, een chocoreep, een massage, een sauna. Zorg voor ontspanning, zodat er wat ruimte in je hoofd ontstaat.
Succes!
dinsdag 28 juli 2009 om 14:03
Lieve Cameltoe,
Ook ik had op mijn 15e mijn eerste vriendje en ben nu 25. Vorige week ging mijn relatie na 4,5 jaar uit. En hoewel hij het heeft uitgemaakt en ik intens verdrietig ben, is het ook een opluchting. "Alleen zijn" is namelijk helemaal niet eng, ben ik nu achter. Het heeft ook mindere kanten, maar ik kan me ook verwonderen over de keuzemogelijkheden en nieuwe kansen die het brengt. En hoewel ik vorig week ook door een leuke gast mee uit ben gevraagd, vind ik deze fase te interessant om me meteen weer te binden.
Liefs,
E.
Ook ik had op mijn 15e mijn eerste vriendje en ben nu 25. Vorige week ging mijn relatie na 4,5 jaar uit. En hoewel hij het heeft uitgemaakt en ik intens verdrietig ben, is het ook een opluchting. "Alleen zijn" is namelijk helemaal niet eng, ben ik nu achter. Het heeft ook mindere kanten, maar ik kan me ook verwonderen over de keuzemogelijkheden en nieuwe kansen die het brengt. En hoewel ik vorig week ook door een leuke gast mee uit ben gevraagd, vind ik deze fase te interessant om me meteen weer te binden.
Liefs,
E.
dinsdag 28 juli 2009 om 14:03
Lieve Cameltoe,
Ook ik had op mijn 15e mijn eerste vriendje en ben nu 25. Vorige week ging mijn relatie na 4,5 jaar uit. En hoewel hij het heeft uitgemaakt en ik intens verdrietig ben, is het ook een opluchting. "Alleen zijn" is namelijk helemaal niet eng, ben ik nu achter. Het heeft ook mindere kanten, maar ik kan me ook verwonderen over de keuzemogelijkheden en nieuwe kansen die het brengt. En hoewel ik vorig week ook door een leuke gast mee uit ben gevraagd, vind ik deze fase te interessant om me meteen weer te binden.
Liefs,
E.
Ook ik had op mijn 15e mijn eerste vriendje en ben nu 25. Vorige week ging mijn relatie na 4,5 jaar uit. En hoewel hij het heeft uitgemaakt en ik intens verdrietig ben, is het ook een opluchting. "Alleen zijn" is namelijk helemaal niet eng, ben ik nu achter. Het heeft ook mindere kanten, maar ik kan me ook verwonderen over de keuzemogelijkheden en nieuwe kansen die het brengt. En hoewel ik vorig week ook door een leuke gast mee uit ben gevraagd, vind ik deze fase te interessant om me meteen weer te binden.
Liefs,
E.
dinsdag 28 juli 2009 om 14:25
quote:Elenas schreef op 28 juli 2009 @ 14:03:
Lieve Cameltoe,
Ook ik had op mijn 15e mijn eerste vriendje en ben nu 25. Vorige week ging mijn relatie na 4,5 jaar uit. En hoewel hij het heeft uitgemaakt en ik intens verdrietig ben, is het ook een opluchting. "Alleen zijn" is namelijk helemaal niet eng, ben ik nu achter. Het heeft ook mindere kanten, maar ik kan me ook verwonderen over de keuzemogelijkheden en nieuwe kansen die het brengt. En hoewel ik vorig week ook door een leuke gast mee uit ben gevraagd, vind ik deze fase te interessant om me meteen weer te binden.
Liefs,
E.
Helemaal mee eens! Ik ben intussen 4,5 jaar vrijgezel (begin nu aan iets prils) en heb superveel geleerd. Weet nu dat ik ten alle tijden op mezelf kan bouwen en dat ik me daar ook prima bij voel. Heb ontzettend veel zelfvertrouwen opgebouwd, en kan nu zeggen dat een relatie een aanvulling zou zijn, maar niet iets dat ik nodig heb.
Volgens mij is er een heel topic met vrijgezelle meiden die er van genieten.
Lieve Cameltoe,
Ook ik had op mijn 15e mijn eerste vriendje en ben nu 25. Vorige week ging mijn relatie na 4,5 jaar uit. En hoewel hij het heeft uitgemaakt en ik intens verdrietig ben, is het ook een opluchting. "Alleen zijn" is namelijk helemaal niet eng, ben ik nu achter. Het heeft ook mindere kanten, maar ik kan me ook verwonderen over de keuzemogelijkheden en nieuwe kansen die het brengt. En hoewel ik vorig week ook door een leuke gast mee uit ben gevraagd, vind ik deze fase te interessant om me meteen weer te binden.
Liefs,
E.
Helemaal mee eens! Ik ben intussen 4,5 jaar vrijgezel (begin nu aan iets prils) en heb superveel geleerd. Weet nu dat ik ten alle tijden op mezelf kan bouwen en dat ik me daar ook prima bij voel. Heb ontzettend veel zelfvertrouwen opgebouwd, en kan nu zeggen dat een relatie een aanvulling zou zijn, maar niet iets dat ik nodig heb.
Volgens mij is er een heel topic met vrijgezelle meiden die er van genieten.
dinsdag 28 juli 2009 om 16:27
Lieve Cameltoe,
ik denk dat er iets waars zit in elke reactie die hier geschreven is, maar wij kunnen alleen reageren vanuit ons eigen referentiekader. De enige tip die ik je dan ook kan geven, is luister naar je gevoel en ben niet bang, als je jezelf kunt handhaven in een relatie, kun je dat ook alleen! Alleen zijn is echt minder eng dan het lijkt!
Liefs, Bonny
ik denk dat er iets waars zit in elke reactie die hier geschreven is, maar wij kunnen alleen reageren vanuit ons eigen referentiekader. De enige tip die ik je dan ook kan geven, is luister naar je gevoel en ben niet bang, als je jezelf kunt handhaven in een relatie, kun je dat ook alleen! Alleen zijn is echt minder eng dan het lijkt!
Liefs, Bonny
Mi zo zo\'n meid, dor kande joare mi veuruit
dinsdag 28 juli 2009 om 17:27
Bedankt voor jullie reacties.
Idd, in iedere reactie zit wel een "waarheid".
Is gewoon ontzettend veel gebeurt in ons leven de laatste tijd.
Ik heb problemen op me werk, mijn partner zit niet lekker in zijn vel, ik ben vanwege psychische klachten met medicijnen begonnen waar ik me tnt ook nog niet echt geweldig van voel..
Maar lijkt wel alsof ik anders naar de zaken (in mijn leven) ben gaan kijken.
alsof ik als het ware wakker geschud ben en besef wat er allemaal niet goed is en ontbreekt in mijn leven.. en besef dat ik mezelf geen goed doe om hiermee door te gaan.
Aan de andere kant weet ik niet of ik juist nu wel zo'n keuze kan maken.. Juist omdat er zoveel op me afkomt nu.
We houden zeker nog van elkaar, ik ook heel veel van hem.
Maar houden van is helaas niet het enige wat nodig is om een relatie gezond en goed te houden.
Als het jullie beiden beter gaat, denk je dat je de relatie ook weer op kan pakken zoals ie was? Dan kan je achteraf wel zeggen: wij passen niet bij elkaar, want we zijn er niet voor elkaar als het erop aankomt. Aan de andere kant kan je ook zo druk bezig zijn met je eigen hachie dat dat van de ander gewoon te veel is. Dan kun je dat er gewoon niet bij nemen.
precies dat gevoel is het, dat de problemen van de ander ons nu even te veel zijn, terwijl ik dat helemaal niet wil. Wil ook gewoon klaar staan voor hem, maar lijkt wel alsof ik op dit moment al mijn aandacht voor mezelf nodig heb.
De enige tip die ik je dan ook kan geven, is luister naar je gevoel en ben niet bang, als je jezelf kunt handhaven in een relatie, kun je dat ook alleen! Alleen zijn is echt minder eng dan het lijkt!
Dit verwoord je mooi!
Ik denk dat ik gewoon nog wat tijd nodig heb om de keus te kunnen maken en er ook voor de volle 100% achter te staan. Wil nu geen overhaaste keus maken en dan later spijt krijgen van hetgeen ik gedaan heb,
Liefs C.
Idd, in iedere reactie zit wel een "waarheid".
Is gewoon ontzettend veel gebeurt in ons leven de laatste tijd.
Ik heb problemen op me werk, mijn partner zit niet lekker in zijn vel, ik ben vanwege psychische klachten met medicijnen begonnen waar ik me tnt ook nog niet echt geweldig van voel..
Maar lijkt wel alsof ik anders naar de zaken (in mijn leven) ben gaan kijken.
alsof ik als het ware wakker geschud ben en besef wat er allemaal niet goed is en ontbreekt in mijn leven.. en besef dat ik mezelf geen goed doe om hiermee door te gaan.
Aan de andere kant weet ik niet of ik juist nu wel zo'n keuze kan maken.. Juist omdat er zoveel op me afkomt nu.
We houden zeker nog van elkaar, ik ook heel veel van hem.
Maar houden van is helaas niet het enige wat nodig is om een relatie gezond en goed te houden.
Als het jullie beiden beter gaat, denk je dat je de relatie ook weer op kan pakken zoals ie was? Dan kan je achteraf wel zeggen: wij passen niet bij elkaar, want we zijn er niet voor elkaar als het erop aankomt. Aan de andere kant kan je ook zo druk bezig zijn met je eigen hachie dat dat van de ander gewoon te veel is. Dan kun je dat er gewoon niet bij nemen.
precies dat gevoel is het, dat de problemen van de ander ons nu even te veel zijn, terwijl ik dat helemaal niet wil. Wil ook gewoon klaar staan voor hem, maar lijkt wel alsof ik op dit moment al mijn aandacht voor mezelf nodig heb.
De enige tip die ik je dan ook kan geven, is luister naar je gevoel en ben niet bang, als je jezelf kunt handhaven in een relatie, kun je dat ook alleen! Alleen zijn is echt minder eng dan het lijkt!
Dit verwoord je mooi!
Ik denk dat ik gewoon nog wat tijd nodig heb om de keus te kunnen maken en er ook voor de volle 100% achter te staan. Wil nu geen overhaaste keus maken en dan later spijt krijgen van hetgeen ik gedaan heb,
Liefs C.
dinsdag 28 juli 2009 om 20:10
