Kinderen
alle pijlers
missed abortion en nu?
maandag 3 augustus 2009 om 23:08
Hallo allemaal,
ik kan over dit onderwerp geen topic vinden, wel ´hoe verder na miskraam´dus maar even zo.
net 13 wk echo gehad.. verdrietig nieuws. 8,5 week was alles goed. nu bleek dat het kindje bij 11 weken gestopt was met groeien. Intens verdrietigg zijn we temeer daar we er niet echt rekening mee hebben gehouden omdat bij de 8,5 week echo alles nog goed was en de vk toen zei dat kans op miskraam nog maar minder dan 1% was.
En hoe nu verder? curreteren of nog een week wachten tot de natuur het werk gaat doen? mijn gevoel zegt zo snel mogelijk curreteren zodat ik ook zeker weet dat alles leeg is. op de echo zagen ze ook een klein blaasje bij het hoofdje wat ze nog nooit eerder hadden gezien. lijkt me fijn als de gynaecoloog daar ook even naar kijkt..
maar is curreteren echt heel naar? mij lijkt een miskraam zoo naar, dat je dan het kleine vruchtje ziet...
kan niet stoppen met huilen..
alle ervaringen zijn welkom!!
ik kan over dit onderwerp geen topic vinden, wel ´hoe verder na miskraam´dus maar even zo.
net 13 wk echo gehad.. verdrietig nieuws. 8,5 week was alles goed. nu bleek dat het kindje bij 11 weken gestopt was met groeien. Intens verdrietigg zijn we temeer daar we er niet echt rekening mee hebben gehouden omdat bij de 8,5 week echo alles nog goed was en de vk toen zei dat kans op miskraam nog maar minder dan 1% was.
En hoe nu verder? curreteren of nog een week wachten tot de natuur het werk gaat doen? mijn gevoel zegt zo snel mogelijk curreteren zodat ik ook zeker weet dat alles leeg is. op de echo zagen ze ook een klein blaasje bij het hoofdje wat ze nog nooit eerder hadden gezien. lijkt me fijn als de gynaecoloog daar ook even naar kijkt..
maar is curreteren echt heel naar? mij lijkt een miskraam zoo naar, dat je dan het kleine vruchtje ziet...
kan niet stoppen met huilen..
alle ervaringen zijn welkom!!
maandag 3 augustus 2009 om 23:19
Ilske, ik heb geen ervaring met een curretage, maar wel 2 miskramen gehad. Mijn 2de miskraam was ik ook 12 weken en het vruchtje was met 9 weken gestopt. Ik heb toen pillen gehad om het op te wekken en zo is de miskraam op gang gekomen. Wel veel pijn en bloedverlies maar dat vond ik ergens wel fijn...dat mn lichaam toch nog moeite moest doen, ik het echt zelf heb gedaan en het niet zomaar voorbij was ineens.
Ik heb het kindje toen ook echt gezien...en heel gek maar ook dat vond ik best mooi om te zien...zo klein nog en toch al helemaal compleet.
Weet niet of je er echt iets aan hebt, maar dit was mijn ervaring.
Sterkte!
Ik heb het kindje toen ook echt gezien...en heel gek maar ook dat vond ik best mooi om te zien...zo klein nog en toch al helemaal compleet.
Weet niet of je er echt iets aan hebt, maar dit was mijn ervaring.
Sterkte!
maandag 3 augustus 2009 om 23:38
Ach, wat een verdriet! Heel veel sterkte in ieder geval met het verwerken hiervan.
Toen wij vorig jaar bij de eerste echo te horen kregen dat het helaas niet goed zat met het vruchtje heb ik ervoor gekozen om af te wachten. Ten eerste om aan het idee te wennen dat de zwangerschap voorbij was en ten tweede omdat ik dacht dat wanneer mijn lijf er klaar voor was, ik er ook klaar voor zou zijn. Ruim een week na de echo kwam het spontaan op gang. Het was verdrietig maar ook goed. Ik bedoel, ik was er toen ook echt aan toe. Ik vond het ook niet eng en het was duidelijk wanneer het afgelopen was, ik heb ook geen echo gehad ter nacontrole o.i.d. Achteraf ben ik blij dat het zo gegaan is, met een curettage zou ik toch minder goed om kunnen gaan denk ik.
Het is toch een heel persoonlijke keuze, als jij liever wel een curettage hebt, moet je dat doen. Je hoeft niet onmiddelijk te beslissen toch?
Toen wij vorig jaar bij de eerste echo te horen kregen dat het helaas niet goed zat met het vruchtje heb ik ervoor gekozen om af te wachten. Ten eerste om aan het idee te wennen dat de zwangerschap voorbij was en ten tweede omdat ik dacht dat wanneer mijn lijf er klaar voor was, ik er ook klaar voor zou zijn. Ruim een week na de echo kwam het spontaan op gang. Het was verdrietig maar ook goed. Ik bedoel, ik was er toen ook echt aan toe. Ik vond het ook niet eng en het was duidelijk wanneer het afgelopen was, ik heb ook geen echo gehad ter nacontrole o.i.d. Achteraf ben ik blij dat het zo gegaan is, met een curettage zou ik toch minder goed om kunnen gaan denk ik.
Het is toch een heel persoonlijke keuze, als jij liever wel een curettage hebt, moet je dat doen. Je hoeft niet onmiddelijk te beslissen toch?
maandag 3 augustus 2009 om 23:46
Agos! Wat verdrietig!
Met curettage kan je misschien om een roesje vragen? (Ik weet niet hoe ze dat in NL doen) Na mijn curettage had ik lichamelijk een week last, als een heftige ongesteldheid. En dat is eigenlijk alles. Maar dat is afgezien van je verdriet natuurlijk.
Een vriendin van mij, die een miskraam kreeg en het friemeltje zelf heeft begraven. Dat vond zij fijn.
Maar dat kun je natuurlijk ook symbolisch doen.
Ikzelf graag zou willen dat het schoon was (dmv curettage), zodat er niet nog meer evt complicaties komen.
In elk geval sterkte!
Met curettage kan je misschien om een roesje vragen? (Ik weet niet hoe ze dat in NL doen) Na mijn curettage had ik lichamelijk een week last, als een heftige ongesteldheid. En dat is eigenlijk alles. Maar dat is afgezien van je verdriet natuurlijk.
Een vriendin van mij, die een miskraam kreeg en het friemeltje zelf heeft begraven. Dat vond zij fijn.
Maar dat kun je natuurlijk ook symbolisch doen.
Ikzelf graag zou willen dat het schoon was (dmv curettage), zodat er niet nog meer evt complicaties komen.
In elk geval sterkte!
dinsdag 4 augustus 2009 om 07:23
Allereerst sterkte. Hier helaas ervaring met een miskraam en curettage..
Bij de echo van 12,5 week kwamen we erachter dat het vruchtje met 11 weken was gestopt met groeien.
Helaas waren dit twee vruchtjes. Ik wilde graag de miskraam afwachten. Na een kleine week verloor ik het vruchtje. Maar dat was er maar eentje. Dus alsnog naar het ziekenhuis voor een curettage. Ik zag er verschrikkelijk tegenop.
Maar uiteindelijk viel het me erg mee.
Ik ben onder narcose gebracht en kwam 20 min later weer bij.
Ik had nog een paar dagen lichte krampen en bloedverlies..
Als ik nu terugkijk weet ik niet wat ik liever had gehad. Bij een curretage weet je wanneer er wat gebeurt. Bij een miskraam is het afwachten. En had ik erg veel pijn.
Ik wens je veel sterkte.
Bij de echo van 12,5 week kwamen we erachter dat het vruchtje met 11 weken was gestopt met groeien.
Helaas waren dit twee vruchtjes. Ik wilde graag de miskraam afwachten. Na een kleine week verloor ik het vruchtje. Maar dat was er maar eentje. Dus alsnog naar het ziekenhuis voor een curettage. Ik zag er verschrikkelijk tegenop.
Maar uiteindelijk viel het me erg mee.
Ik ben onder narcose gebracht en kwam 20 min later weer bij.
Ik had nog een paar dagen lichte krampen en bloedverlies..
Als ik nu terugkijk weet ik niet wat ik liever had gehad. Bij een curretage weet je wanneer er wat gebeurt. Bij een miskraam is het afwachten. En had ik erg veel pijn.
Ik wens je veel sterkte.
dinsdag 4 augustus 2009 om 08:03
Ilske wat supernaar. Heb het helaas zelf ook mee moeten maken. Als je leest op Weer verder na een miskraam leest, zul je veel soortgelijke verhalen vinden.
Heel veel sterkte.
Zelf overigens een curettage gehad met ongeveer 9 weken. Het zat er bij mij al 3 weken terwijl het niks meer deed (sorry dat klinkt wat onaardig maar zo bedoel ik het niet) en het idee dat ik misschien nog 3 weken moest wachten leek me zo erg. Plus ik zag op tegen wat ik dan zou voelen, tegenkomen etc. De curettage is gepland en mag gewoon onder algehele narcose als jij dat wilt. Ik heb bijna geen pijn gehad en een week bloedverlies. Toen kon ik ook verder voor mijn gevoel. 5 of 6 weken later was ik weer ongesteld en in totaal 3 maanden later weer zwanger.
Heel veel sterkte.
Zelf overigens een curettage gehad met ongeveer 9 weken. Het zat er bij mij al 3 weken terwijl het niks meer deed (sorry dat klinkt wat onaardig maar zo bedoel ik het niet) en het idee dat ik misschien nog 3 weken moest wachten leek me zo erg. Plus ik zag op tegen wat ik dan zou voelen, tegenkomen etc. De curettage is gepland en mag gewoon onder algehele narcose als jij dat wilt. Ik heb bijna geen pijn gehad en een week bloedverlies. Toen kon ik ook verder voor mijn gevoel. 5 of 6 weken later was ik weer ongesteld en in totaal 3 maanden later weer zwanger.
dinsdag 4 augustus 2009 om 08:35
heel veel sterkte, wat vreselijk voor jullie! bij mij kwamen ze erachter met 17 weken en wij hebben toen besloten het af te wachten, om de natuur zijn werk te laten doen, na een paar dagen verloor ik vreselijke stolsels, griezelig groot, dus ik dacht dat mijn lichaam het afgestoten had, we hebben het symbolisch begraven op een plek waarvan wij weten dat er nooit iemand zou komen, echter, na een week kreeg ik last van enorme weeën, nachten achter elkaar, uiteindelijk een spoedafspraak gemaakt en inwendig onderzoek gehad en toen bleek dat het kindje in wording was blijven "hangen" tussen baarmoeder en vagina en ik heb toen een spoedcurettage gehad zonder verdoving, voor mij persoonlijk was die lichamelijke pijn draaglijker dan de geestelijke pijn die ik voelde op het moment dat we te horen kregen dat het afgelopen was voor ons, bij ons temeer omdat het onze enige kans op een zwangerschap was! eigenlijk heb ik het allebei ervaren, voor mijn gevoel, de eerste keer dacht ik dat het ons kindje in wording was en de tweede keer heb ik het gezien na de curretage, het was allebei de keren vreselijk moeilijk maar wel een belangrijk deel van de verwerking en de acceptatie! heel veel sterkte, nu lijkt het nog niet zo maar je komt er weer doorheen en je komt er nog weer sterker uit,
en in jouw geval kan je de curettage misschien plannen en dan is een verdoving altijd mogelijk!
en in jouw geval kan je de curettage misschien plannen en dan is een verdoving altijd mogelijk!
dinsdag 4 augustus 2009 om 08:52
Oh bah , wat een verschikkelijk nieuws.
Het is misschien misplaatst nu want het is een hele praktische opmerking die ik ga maken maar ik "ken" je van het "Zwanger in Utrecht" topic en daarin las ik dat je je hebt ingeschreven bij Skon.
Ik had me ingeschreven toen ik zwanger was van mijn eerste kindje. Met 18 weken verloor ik haar en toen is er iets misgegaan met het afmelden bij Skon. Ik bleef ingeschreven staan zonder dat ik het wist.
Vrij kort na de miskraam werd ik weer zwanger en toen ik me opnieuw aanmeldde bleek de eerste aanmelding nog te bestaan. Op die eerste aanmelding kon mijn dochtertje dus naar de creche. Helaas kon ze de eerste 6 weken maar twee van de drie dagen en de andere dag moest ze naar een ander Blauw Dier maar goed, dat was maar tijdelijk.
Kortom; als ik jou was zou ik nog niets opzeggen bij Skon maar je aanmelding laten staan.
Heel veel sterkte en excuses voor deze tip van praktische aard in deze zware verdrietige tijden.
Oh ja, ik zat ook bij Verloskundigenpraktijk Oost en het zijn fantastische vrouwen daar. Ze hebben me heel goed opgevangen en nadat ik bij de volgende zwangerschappen bij de gyn terecht kwam kon ik bij hen wel terecht voor telefonische vragen als ik die had. Ook deden ze de nacontroles bij mij.
Het is misschien misplaatst nu want het is een hele praktische opmerking die ik ga maken maar ik "ken" je van het "Zwanger in Utrecht" topic en daarin las ik dat je je hebt ingeschreven bij Skon.
Ik had me ingeschreven toen ik zwanger was van mijn eerste kindje. Met 18 weken verloor ik haar en toen is er iets misgegaan met het afmelden bij Skon. Ik bleef ingeschreven staan zonder dat ik het wist.
Vrij kort na de miskraam werd ik weer zwanger en toen ik me opnieuw aanmeldde bleek de eerste aanmelding nog te bestaan. Op die eerste aanmelding kon mijn dochtertje dus naar de creche. Helaas kon ze de eerste 6 weken maar twee van de drie dagen en de andere dag moest ze naar een ander Blauw Dier maar goed, dat was maar tijdelijk.
Kortom; als ik jou was zou ik nog niets opzeggen bij Skon maar je aanmelding laten staan.
Heel veel sterkte en excuses voor deze tip van praktische aard in deze zware verdrietige tijden.
Oh ja, ik zat ook bij Verloskundigenpraktijk Oost en het zijn fantastische vrouwen daar. Ze hebben me heel goed opgevangen en nadat ik bij de volgende zwangerschappen bij de gyn terecht kwam kon ik bij hen wel terecht voor telefonische vragen als ik die had. Ook deden ze de nacontroles bij mij.
Poep, wie heeft jou gescheten?
dinsdag 4 augustus 2009 om 09:07
Ach, wat naar . Je hele directe toekomst ziet er meteen anders uit.
Ik heb na een missed abortion twee weken moeten afwachten of de miskraam spontaan op gang kwam. Buiten wat bruine afscheiding en buikkramp gebeurde er niets, dus ik ben bijna 3 weken na de constatering gecurreteerd. Curretage stelde niet veel voor, ik heb daarna helaas wel veel last gehad. Ik vond het wel prettig om het af te wachten, maar vond de bijna 3 weken wel wat te lang.
Heel veel succes!
Ik heb na een missed abortion twee weken moeten afwachten of de miskraam spontaan op gang kwam. Buiten wat bruine afscheiding en buikkramp gebeurde er niets, dus ik ben bijna 3 weken na de constatering gecurreteerd. Curretage stelde niet veel voor, ik heb daarna helaas wel veel last gehad. Ik vond het wel prettig om het af te wachten, maar vond de bijna 3 weken wel wat te lang.
Heel veel succes!
dinsdag 4 augustus 2009 om 09:12
Ilske, wat ontzettend verdrietig.
We hebben hier op het forum wel eens virtueel de tong naar elkaar uitgestoken, maar dat laat onverlet dat ik het erg naar voor jullie vind dat je blijdschap over je zwangerschap zo de grond in geboord moet worden door dit immens nare nieuws.
Ik heb helaas geen ervaringen. Ik geloof wel dat er een aantal topics zijn geopend eerder over miskramen en wel of niet curetteren. Er lopen hier, helaas, ook een flink aantal ervaringsdeskundigen rond. (Tip: vind je het niet in de lijst, Google dan op de steekwoorden waarbij je viva erbij zet. Zo kom je ook op oude topics die niet meer in de lijst staan).
Veel sterkte, meid.
TD
We hebben hier op het forum wel eens virtueel de tong naar elkaar uitgestoken, maar dat laat onverlet dat ik het erg naar voor jullie vind dat je blijdschap over je zwangerschap zo de grond in geboord moet worden door dit immens nare nieuws.
Ik heb helaas geen ervaringen. Ik geloof wel dat er een aantal topics zijn geopend eerder over miskramen en wel of niet curetteren. Er lopen hier, helaas, ook een flink aantal ervaringsdeskundigen rond. (Tip: vind je het niet in de lijst, Google dan op de steekwoorden waarbij je viva erbij zet. Zo kom je ook op oude topics die niet meer in de lijst staan).
Veel sterkte, meid.
TD
dinsdag 4 augustus 2009 om 10:57
quote:ilske79 schreef op 03 augustus 2009 @ 23:08:
op de echo zagen ze ook een klein blaasje bij het hoofdje wat ze nog nooit eerder hadden gezien. lijkt me fijn als de gynaecoloog daar ook even naar kijkt..
Wat rot dat het misgegaan is.
Ik reageer even op het zinnetje hierboven: vraag even aan de gyneacoloog of het waarschijnlijk is dat er na een curettage nog gekeken kan worden naar dat blaasje.
Ik heb bij 13 weken een curettage gehad na een missed abortion bij een kleine 10 weken, en in het weefsel dat daarna onderzocht is, is helemaal geen kindweefsel teruggevonden, alleen placenta. Bij een curettage komt het vruchtje niet intact naar buiten, dus houd er rekening mee dat "nog even ergens naar kijken" waarschijnlijk helemaal niet mogelijk is.
Ik heb ook een echo gehad die er nogal ongebruikelijk uitzag, maar dat was geen reden om onderzoeken te gaan doen: waarschijnlijk zou daar best wat uit gekomen zijn, maar bij een eerste miskraam is het uitgangspunt dat het "gewoon" pech is, en dat onderzoeken niks voorspellen voor een volgende zwangerschap.
Wat een curettage of afwachten betreft: bij mij speelde er toen ook nog iets anders, waardoor ik het per se achter de rug gehad wilde hebben, en ik was toen ook wel blij dat het voorbij was en mijn hormonen weer wat normaler werden, maar achteraf bezien, nu na 4 maanden, had ik het prettiger gevonden als het vanzelf gegaan was. Ik blijf nu toch steeds een klein beetje bang dat ik net die ene ben bij wie de curettage voor blijvende problemen zorgt.
op de echo zagen ze ook een klein blaasje bij het hoofdje wat ze nog nooit eerder hadden gezien. lijkt me fijn als de gynaecoloog daar ook even naar kijkt..
Wat rot dat het misgegaan is.
Ik reageer even op het zinnetje hierboven: vraag even aan de gyneacoloog of het waarschijnlijk is dat er na een curettage nog gekeken kan worden naar dat blaasje.
Ik heb bij 13 weken een curettage gehad na een missed abortion bij een kleine 10 weken, en in het weefsel dat daarna onderzocht is, is helemaal geen kindweefsel teruggevonden, alleen placenta. Bij een curettage komt het vruchtje niet intact naar buiten, dus houd er rekening mee dat "nog even ergens naar kijken" waarschijnlijk helemaal niet mogelijk is.
Ik heb ook een echo gehad die er nogal ongebruikelijk uitzag, maar dat was geen reden om onderzoeken te gaan doen: waarschijnlijk zou daar best wat uit gekomen zijn, maar bij een eerste miskraam is het uitgangspunt dat het "gewoon" pech is, en dat onderzoeken niks voorspellen voor een volgende zwangerschap.
Wat een curettage of afwachten betreft: bij mij speelde er toen ook nog iets anders, waardoor ik het per se achter de rug gehad wilde hebben, en ik was toen ook wel blij dat het voorbij was en mijn hormonen weer wat normaler werden, maar achteraf bezien, nu na 4 maanden, had ik het prettiger gevonden als het vanzelf gegaan was. Ik blijf nu toch steeds een klein beetje bang dat ik net die ene ben bij wie de curettage voor blijvende problemen zorgt.
dinsdag 4 augustus 2009 om 11:01
Hallo Ilske,
Wat vreselijk naar voor je.
Ik heb net een miskraam gehad, na 10 weken. Wij hebben het hartje gezien maar het kindje was toen iets te klein maar kon ook goed gaan. Vorige week donderdag begon het bloedverlies (op vakantie dus kon ook niet effe naar de dokter) daarna heftige weeen gehad, echt heel veel pijn. 2 dagen later verloor ik thuis de vrucht die we begraven hebben.
Ik hoefde niet gecureteerd omdat alles weg was. Ik weet dus alleen over de zelf tot stand gekomen miskraam. Maar dat doet vreselijk veel pijn, weeen, kramp vreselijk. In het algemeen geld hiervoor, hoe verder de zwangerschap, hoe meer pijn. Daarnaast kan ook de baarmoeder en de vruchtzak blijven groeien ondanks het kindje.
In het begin is er ongeloof, dan verdriet en dan tja, daar zit ik nu. Ik heb het goed onder controle en ben ook weer vrolijk en kan lachen enzo. Maar het gemis blijft maar krijgt een plek. En de angst, we hadden er bijna een jaar over gedaan om zwanger te raken.
Ik heb het boek 'ongekend verlies' besteld bij die blauwe online boekenwinkel. Ik heb er erg veel aan gehad. Daar staat ook in dat je bij een curretage ook de vrucht kan vragen zodat je die kan begraven. Deze is niet meer herkenbaar.
Heel veel sterkte en ik zal dit topic blijven volgen.
Wat vreselijk naar voor je.
Ik heb net een miskraam gehad, na 10 weken. Wij hebben het hartje gezien maar het kindje was toen iets te klein maar kon ook goed gaan. Vorige week donderdag begon het bloedverlies (op vakantie dus kon ook niet effe naar de dokter) daarna heftige weeen gehad, echt heel veel pijn. 2 dagen later verloor ik thuis de vrucht die we begraven hebben.
Ik hoefde niet gecureteerd omdat alles weg was. Ik weet dus alleen over de zelf tot stand gekomen miskraam. Maar dat doet vreselijk veel pijn, weeen, kramp vreselijk. In het algemeen geld hiervoor, hoe verder de zwangerschap, hoe meer pijn. Daarnaast kan ook de baarmoeder en de vruchtzak blijven groeien ondanks het kindje.
In het begin is er ongeloof, dan verdriet en dan tja, daar zit ik nu. Ik heb het goed onder controle en ben ook weer vrolijk en kan lachen enzo. Maar het gemis blijft maar krijgt een plek. En de angst, we hadden er bijna een jaar over gedaan om zwanger te raken.
Ik heb het boek 'ongekend verlies' besteld bij die blauwe online boekenwinkel. Ik heb er erg veel aan gehad. Daar staat ook in dat je bij een curretage ook de vrucht kan vragen zodat je die kan begraven. Deze is niet meer herkenbaar.
Heel veel sterkte en ik zal dit topic blijven volgen.
dinsdag 4 augustus 2009 om 11:02
dinsdag 4 augustus 2009 om 11:39
Ilske ik zou ook in februari zijn uitgerekend en ben ook van 79. Ik zag dat topic (februari 2010) vaak staan maar schrijf al op een zwanger worden topic waar (bijna) iedereen al zwanger/bevallen is en ik daar genoeg tips en vergelijkingen had.
Vond het zo k#t voor je, zo onverwachts. Wij hadden al wat voorbehoud maar bij jou was alles goed met 8 weken. Hoor je tot die ene procent.
Vond het zo k#t voor je, zo onverwachts. Wij hadden al wat voorbehoud maar bij jou was alles goed met 8 weken. Hoor je tot die ene procent.
dinsdag 4 augustus 2009 om 11:55
Ilske, vind je het 'fijn' om te horen hoe zo'n curretage in zijn werk gaat? Ik vond het niet vervelend eerlijk gezegd. En was toen we het ziekenhuis uitliepen eigenlijk wel opgelucht.
De gewone miskraam die ik ook heb gehad herinner ik me veel dramatischer (ik vond het eng) Maar ja misschien is het achteraf wel beter voor de verwerking geweest.
Je zou nog kunnen afwachten maar het zit al best een tijdje in je lichaam zonder dat het wil afstoten.
Ik wens je veel sterkte met je beslissing.
De gewone miskraam die ik ook heb gehad herinner ik me veel dramatischer (ik vond het eng) Maar ja misschien is het achteraf wel beter voor de verwerking geweest.
Je zou nog kunnen afwachten maar het zit al best een tijdje in je lichaam zonder dat het wil afstoten.
Ik wens je veel sterkte met je beslissing.
dinsdag 4 augustus 2009 om 12:04
Ben ik weer!
Kan me voorstellen dat jullie intens verdrietig zijn. Vooral omdat je al zo 'ver' bent en na 8,5 week gezien hebt dat het goed was. Tegen mij zeiden ze toen dat een miskraam pure pech is.... In de meeste gevallen is het kindje in aanleg niet goed en dan lost je lichaam het zo op..... Hele, hele schrale troost.
Als het goed is, gaat de verloskundige je nu vertellen wat de mogelijkheden zijn. Ik heb destijds zelf gekozen voor curettage. Maar dit is echt een persoonlijke keuze. Je kunt er ook op wachten tot je lichaam het zelf op gaat lossen. Dat was niks voor mij, dat gewacht. Ik wilde het vruchtje er zsm uit hebben (ik stond nog elke ochtend over te geven).
De ingreep viel erg mee. Ik ging onder volledige narcose (wel een lichte hoor, want de ingreep duurt maar kort) dus je krijgt er verder niks van mee. Toen ik wakker werd uit de narcose had ik het gevoel alsof ik heerlijk had geslapen en voelde ik een licht trekkend gevoel daaronderin. Maar dat deed echt totaal geen pijn! Daarna ook niet!
Houd er wel rekening mee dat het een lange dag wordt met wachten op de ingreep (spoedgevallen gaan voor) en je waarschijnlijk wordt opgenomen op de kraamafdeling, wel op een kamer apart dus weg bij de bevallen vrouwen, maar toch! Ik wil je dit zeggen omdat ik het heel confronterend vond (zwangeren in de wachtkamer ed). Dus neem je vriend mee om je te steunen, dit heb je echt nodig.
Daarna komt het emotionele gedeelte pas, en dat is niet makkelijk. Je neemt afscheid van je kindje en - voor even - van je toekomstbeeld. Want er komt geen kindje in feb.... Klote om zo te schrijven, maar zo is het. Daarbij moet je lichaam nog ontzwangeren en heb je last van hormonen.
Na een tijdje wordt het makkelijker. Dan ga je ws weer proberen zwanger te worden. Daar ben je nu nog totaal niet mee bezig, maar die tijd komt weer (zie maar bij de meiden hoe verder na een miskraam topic).
Heel veel STERKTE Ils. Als ik je nog iets kan vertellen over het ziekenhuis (weet niet naar welke je gaat) als mede-stadsgenoot, dan moet je het me even laten weten!
Kan me voorstellen dat jullie intens verdrietig zijn. Vooral omdat je al zo 'ver' bent en na 8,5 week gezien hebt dat het goed was. Tegen mij zeiden ze toen dat een miskraam pure pech is.... In de meeste gevallen is het kindje in aanleg niet goed en dan lost je lichaam het zo op..... Hele, hele schrale troost.
Als het goed is, gaat de verloskundige je nu vertellen wat de mogelijkheden zijn. Ik heb destijds zelf gekozen voor curettage. Maar dit is echt een persoonlijke keuze. Je kunt er ook op wachten tot je lichaam het zelf op gaat lossen. Dat was niks voor mij, dat gewacht. Ik wilde het vruchtje er zsm uit hebben (ik stond nog elke ochtend over te geven).
De ingreep viel erg mee. Ik ging onder volledige narcose (wel een lichte hoor, want de ingreep duurt maar kort) dus je krijgt er verder niks van mee. Toen ik wakker werd uit de narcose had ik het gevoel alsof ik heerlijk had geslapen en voelde ik een licht trekkend gevoel daaronderin. Maar dat deed echt totaal geen pijn! Daarna ook niet!
Houd er wel rekening mee dat het een lange dag wordt met wachten op de ingreep (spoedgevallen gaan voor) en je waarschijnlijk wordt opgenomen op de kraamafdeling, wel op een kamer apart dus weg bij de bevallen vrouwen, maar toch! Ik wil je dit zeggen omdat ik het heel confronterend vond (zwangeren in de wachtkamer ed). Dus neem je vriend mee om je te steunen, dit heb je echt nodig.
Daarna komt het emotionele gedeelte pas, en dat is niet makkelijk. Je neemt afscheid van je kindje en - voor even - van je toekomstbeeld. Want er komt geen kindje in feb.... Klote om zo te schrijven, maar zo is het. Daarbij moet je lichaam nog ontzwangeren en heb je last van hormonen.
Na een tijdje wordt het makkelijker. Dan ga je ws weer proberen zwanger te worden. Daar ben je nu nog totaal niet mee bezig, maar die tijd komt weer (zie maar bij de meiden hoe verder na een miskraam topic).
Heel veel STERKTE Ils. Als ik je nog iets kan vertellen over het ziekenhuis (weet niet naar welke je gaat) als mede-stadsgenoot, dan moet je het me even laten weten!
dinsdag 4 augustus 2009 om 12:46
Wat vreselijk voor je meis, een hele dikke knuffel en veel sterkte toegewenst. Ik heb vorig jaar ook een ma gehad met 7 weken en heb toen een week afgewacht. Daarna heb ik medicijnen gekregen die de mk opwekken. Je krijgt dan een aantal pillen vaginaal ingebracht en het duurt dan ongeveer twee uur tot de mk op gang komt. Ze werken niet altijd, je kunt dan nog een tweede poging doen. Ik heb hiervoor gekozen omdat ik het wachten belastend vind, maar geen curretage wilde. Vond het trouwens wel heel pijnlijk die mk, maar weet niet hoeveel last je hebt na een curretage. Sterkte met je beslissing en het verwerken van je verdriet.
