Gezondheid
alle pijlers
Moeder hartstilstand en in levensgevaar..
woensdag 5 augustus 2009 om 02:32
Hallo allemaal,
Na 2 weken geleden gedumpt te zijn door mijn ex-vriend waar ik mee zou gaan samenwonen en ik dit net begon te verwerken.. Kreeg ik gisterenochtend verschrikkelijk nieuws.. Nieuws waardoor het je ineens geen **** kan schelen dat je relatie uit is, dat is totaal niet meer belangrijk!!
Mijn oom belde op dat ik meteen naar het ziekenhuis moest komen omdat mijn moeder slecht ging.. daar aangekomen bleek dat zij, slechts 46 jaar oud een hartstilstand heeft gehad en is in coma geraakt..
Na urenlang wachten kwam de dokter en hij gaf aan dat ze in levensgevaar was.. ze heeft een zware bloedinfectie en in zeer ernstige vorm, het was nu afwachten en bidden/hopen op een goede afloop, omdat dit helaas kan leiden tot overlijden..
Nooit geweten dat dit bestond.. maar het kan iedereen overkomen ook al komt het niet veel voor..
Vanaf gisterenochtend ben ik niet meer bij haar weggeweest tot nu toe.. geslapen in het ziekenhuis en vannacht is ze stabiel geweest maar vanochtend ging het ineens slechter, veel complicaties, orgaanfalen en nog duizend dingen die ik waarschijnlijk vergeten ben.. Ze is nu helaas niet meer stabiel en ze knokken voor haar leven. We moeten vrezen voor het ergste.. Ik ben naar huis gestuurd omdat ik oververmoeid ben en moet mijn telefoon in de gaten houden..
Ik weet niet eens waarom ik dit hier typ maar ik weet me geen raad!! Ik ben in een soort van shock en brandt nu een kaarsje voor haar met haar foto..
Zoals jullie merken kan ik absoluut niet slapen en ben ik totaal van slag,wanhopig, boos en woedend.. ik kan mijn moeder absoluut niet verliezen!
Het leven is zoo ongelovelijk oneerlijk..
Nogmaals ik weet niet waarom ik dit typ.. maar ik kan me nooit uiten naar mijn eigen omgeving en iedereen vraagt me ook waarom ik zo sterk blijf, maar ik kan op de één of andere manier niks anders maar moet mijn gevoel toch ergens kwijt..
Na 2 weken geleden gedumpt te zijn door mijn ex-vriend waar ik mee zou gaan samenwonen en ik dit net begon te verwerken.. Kreeg ik gisterenochtend verschrikkelijk nieuws.. Nieuws waardoor het je ineens geen **** kan schelen dat je relatie uit is, dat is totaal niet meer belangrijk!!
Mijn oom belde op dat ik meteen naar het ziekenhuis moest komen omdat mijn moeder slecht ging.. daar aangekomen bleek dat zij, slechts 46 jaar oud een hartstilstand heeft gehad en is in coma geraakt..
Na urenlang wachten kwam de dokter en hij gaf aan dat ze in levensgevaar was.. ze heeft een zware bloedinfectie en in zeer ernstige vorm, het was nu afwachten en bidden/hopen op een goede afloop, omdat dit helaas kan leiden tot overlijden..
Nooit geweten dat dit bestond.. maar het kan iedereen overkomen ook al komt het niet veel voor..
Vanaf gisterenochtend ben ik niet meer bij haar weggeweest tot nu toe.. geslapen in het ziekenhuis en vannacht is ze stabiel geweest maar vanochtend ging het ineens slechter, veel complicaties, orgaanfalen en nog duizend dingen die ik waarschijnlijk vergeten ben.. Ze is nu helaas niet meer stabiel en ze knokken voor haar leven. We moeten vrezen voor het ergste.. Ik ben naar huis gestuurd omdat ik oververmoeid ben en moet mijn telefoon in de gaten houden..
Ik weet niet eens waarom ik dit hier typ maar ik weet me geen raad!! Ik ben in een soort van shock en brandt nu een kaarsje voor haar met haar foto..
Zoals jullie merken kan ik absoluut niet slapen en ben ik totaal van slag,wanhopig, boos en woedend.. ik kan mijn moeder absoluut niet verliezen!
Het leven is zoo ongelovelijk oneerlijk..
Nogmaals ik weet niet waarom ik dit typ.. maar ik kan me nooit uiten naar mijn eigen omgeving en iedereen vraagt me ook waarom ik zo sterk blijf, maar ik kan op de één of andere manier niks anders maar moet mijn gevoel toch ergens kwijt..
woensdag 5 augustus 2009 om 16:46
Even een update na weer de hele dag in het ziekenhuis te hebben gezeten.. vannacht was erg kritiek en ook nu is ze nog niet stabiel.. er zijn 2 lichtpuntjes: ze heeft iets minder beademing nodig en haar bloeddruk daalt niet meer zo erg..
Voor de rest slaat helaas niks aan van wat ze ook proberen..
De situatie is nog steeds levensbedreigend..
ze houdt ontzettend veel vocht vast en lijkt in niets meer op mijn mooie moeder.. veel mensen vinden het erg eng om haar zo te zien, maar ik kan niks anders dan naast haar zitten en tegen haar praten.
Vanaf vanmiddag reageert ze ineens heel sterk als ik tegen haar praat en als ik vraag of ze me hoort probeert ze haar ogen te openen en haar arm te bewegen..
De doktoren zeggen dat dit slechts reflexen zijn, maar ik wil daar gewoon niet in geloven! voor de rest beweegt ze niet en reageert ze niet.. maar bij mij wel! Voor mij is dat iets waarin ik moet blijven geloven.
Bedankt voor alle knuffels en alle steun, dat doet me echt heel erg goed en daar put ik ook weer kracht uit!
Voor de rest slaat helaas niks aan van wat ze ook proberen..
De situatie is nog steeds levensbedreigend..
ze houdt ontzettend veel vocht vast en lijkt in niets meer op mijn mooie moeder.. veel mensen vinden het erg eng om haar zo te zien, maar ik kan niks anders dan naast haar zitten en tegen haar praten.
Vanaf vanmiddag reageert ze ineens heel sterk als ik tegen haar praat en als ik vraag of ze me hoort probeert ze haar ogen te openen en haar arm te bewegen..
De doktoren zeggen dat dit slechts reflexen zijn, maar ik wil daar gewoon niet in geloven! voor de rest beweegt ze niet en reageert ze niet.. maar bij mij wel! Voor mij is dat iets waarin ik moet blijven geloven.
Bedankt voor alle knuffels en alle steun, dat doet me echt heel erg goed en daar put ik ook weer kracht uit!
woensdag 5 augustus 2009 om 17:11
Lieve Samantha moeilijk om je moeder te zien reageren terwijl de doktoren zeggen dat het slechts reflexen zijn. Hebben de artsen je verteld in welk stadium coma zich bevindt? Mijn vader deed op een gegeven moment zelfs zijn ogen open. Heel eng en maar wel heel duidelijk dat er niemand thuis. Zelfs ondanks het feit dat hij mij soms leek aan te kijken.
Ik weet dat de artsen heel zorgvuldig zijn met het vaststellen van het coma. Op zich verschillen artsen van mening of mensen in een coma zich bewust zijn van hun omgeving. Doe dus vooral waar jij je goed bij voelt! Wij hebben zelfs de favoriete muziek van mijn vader afgespeeld.
voor de aankomende nacht!
Ik weet dat de artsen heel zorgvuldig zijn met het vaststellen van het coma. Op zich verschillen artsen van mening of mensen in een coma zich bewust zijn van hun omgeving. Doe dus vooral waar jij je goed bij voelt! Wij hebben zelfs de favoriete muziek van mijn vader afgespeeld.
voor de aankomende nacht!
woensdag 5 augustus 2009 om 19:59
Fijn dat het al ietsjes beter gaat samantha!
Dat opzwellen hoort erbij bij mensen met een heftige bloedvergiftiging, dat trekt langzaam weer weg als ze opknapt.
En waarschijnlijk wordt ze kunstmatig in slaap gehouden, dus het is niet gek dat ze niet reageert. Dat ze wel beweegt zegt niet zoveel, het gaat erom of ze doelbewust reageert, dat wordt heel vaak per dag getest. Maar praat met haar, laat haar weten dat je er bent.
Maar hopelijk blijft ze zo vooruit gaan! Ze knapt iets op, dus waarschijnlijk reageert de infectie op de antibiotica.
Sterkte voor jou en de rest van je familie!
Dat opzwellen hoort erbij bij mensen met een heftige bloedvergiftiging, dat trekt langzaam weer weg als ze opknapt.
En waarschijnlijk wordt ze kunstmatig in slaap gehouden, dus het is niet gek dat ze niet reageert. Dat ze wel beweegt zegt niet zoveel, het gaat erom of ze doelbewust reageert, dat wordt heel vaak per dag getest. Maar praat met haar, laat haar weten dat je er bent.
Maar hopelijk blijft ze zo vooruit gaan! Ze knapt iets op, dus waarschijnlijk reageert de infectie op de antibiotica.
Sterkte voor jou en de rest van je familie!
We dont make mistakes here, we just have happy accidents. We want happy, happy paintings. If you want sad things, watch the news. Everything is possible here. This is your little universe -Bob Ross
woensdag 5 augustus 2009 om 21:23
donderdag 6 augustus 2009 om 00:12
Net weer terug uit het ziekenhuis, ze is eindelijk weer stabiel!
haar hartslag is weer redelijk normaal ook al heeft ze weinig kracht.. en haar bloeddruk is niet meer gevaarlijk laag. Wel heeft ze een ton aan medicijnen nodig om dit zo te houden en ligt ze continu aan bijna 100% beademing.
Mijn ouders zijn eind vorig jaar uit elkaar gegaan maar nog niet officieel gescheiden.. aangezien ze 32 jaar samen zijn geweest ( mijn moeder was pas 14 toen ze met mijn vader ging) is hij er elke dag van 's ochtends tot 's nachts en daar heb ik heel veel steun aan.. daarnaast komen mijn vriendinnen langs terwijl ze eigenlijk moeten werken dus ik ben gezegend met zoveel lieve mensen om me heen!
Vanavond had ik een foto van ons meegenomen van een fotoshoot en haar verteld dat ik deze bij me had en haar verteld hoe leuk ik die dag vond en dat ik nog zoveel leuke dingen met haar wil meemaken en dat ze echt nog niet op mag geven.. Ik vroeg haar of ze me kon horen en toen kneep ze in mijn hand en probeerde haar ogen te openen.. ze vecht echt en ik ben zo verschrikkelijk trots op haar!! Nu maar hopen dat haar lichaam het nog even toelaat om zo te blijven vechten !
We blijven hopen op het beste en bedankt voor jullie reacties!!!
haar hartslag is weer redelijk normaal ook al heeft ze weinig kracht.. en haar bloeddruk is niet meer gevaarlijk laag. Wel heeft ze een ton aan medicijnen nodig om dit zo te houden en ligt ze continu aan bijna 100% beademing.
Mijn ouders zijn eind vorig jaar uit elkaar gegaan maar nog niet officieel gescheiden.. aangezien ze 32 jaar samen zijn geweest ( mijn moeder was pas 14 toen ze met mijn vader ging) is hij er elke dag van 's ochtends tot 's nachts en daar heb ik heel veel steun aan.. daarnaast komen mijn vriendinnen langs terwijl ze eigenlijk moeten werken dus ik ben gezegend met zoveel lieve mensen om me heen!
Vanavond had ik een foto van ons meegenomen van een fotoshoot en haar verteld dat ik deze bij me had en haar verteld hoe leuk ik die dag vond en dat ik nog zoveel leuke dingen met haar wil meemaken en dat ze echt nog niet op mag geven.. Ik vroeg haar of ze me kon horen en toen kneep ze in mijn hand en probeerde haar ogen te openen.. ze vecht echt en ik ben zo verschrikkelijk trots op haar!! Nu maar hopen dat haar lichaam het nog even toelaat om zo te blijven vechten !
We blijven hopen op het beste en bedankt voor jullie reacties!!!
