Gezondheid
alle pijlers
Twijfel abortus
zaterdag 8 augustus 2009 om 21:27
Hallo,
Ben een vrouw van net 40 jaar en ben nu ongeveer 9 weken zwanger.
Zwangerschap was onverwachts. We hebben het 2x zonder gedaan omdat ik dacht dat het in veilige periode was en op mijn leeftijd het toch niet zomaar raak zou zijn. Ontzettend stom, ik weet het. Grote spijt.
Heb een 'vriend' die ik nu 6 jaar af en aan ken. Hij wil een abortus omdat hij vindt dat we er niet klaar voor zijn. Wil eerst b.v. tijdje samenwonen en dan weer proberen. Ben 2 weken geleden naar kliniek gegaan om abortus te plegen, maar ik barstte in huilen uit toen ik echo zag met vruchtje. Later nog gesprek gehad met verpleegster en ze vonden me te veel twijfelen en raadden me aan nog te wachten. Wel opgelucht toen ik buiten stond.
Vriend komt morgen praten, maar hij heeft al aangegeven dat hij toch abortus wil. Ik neig naar houden. Moeilijke keuze om het evt. alleen te doen. Slik antidepressiva al aantal jaren, maar op zich gaat het goed met me. Heb vaste baan, aardig inkomen. Wel weinig steun, b.v. van moeder die zelf veel problemen heeft.
Ben heel bang dat ik spijt krijg als ik abortus laat plegen. Natuurlijk ben ik bang als ik doorga met zwangerschap, maar de keuze voor weghalen lijkt me nog erger. Vader geeft aan dat hij net zoveel recht heeft om te beslissen en ik zijn leven kapot maak als ik doorga en hij geen weekendvader wil zijn. Samenwonen durft hij niet aan (we hebben al voorgeschiedenis ivm niet samenwonen). Ik ben bang dat als ik abortus doe ik mijn eigen leven kapot maak van spijt.
Watmoet ik doen?
Ben een vrouw van net 40 jaar en ben nu ongeveer 9 weken zwanger.
Zwangerschap was onverwachts. We hebben het 2x zonder gedaan omdat ik dacht dat het in veilige periode was en op mijn leeftijd het toch niet zomaar raak zou zijn. Ontzettend stom, ik weet het. Grote spijt.
Heb een 'vriend' die ik nu 6 jaar af en aan ken. Hij wil een abortus omdat hij vindt dat we er niet klaar voor zijn. Wil eerst b.v. tijdje samenwonen en dan weer proberen. Ben 2 weken geleden naar kliniek gegaan om abortus te plegen, maar ik barstte in huilen uit toen ik echo zag met vruchtje. Later nog gesprek gehad met verpleegster en ze vonden me te veel twijfelen en raadden me aan nog te wachten. Wel opgelucht toen ik buiten stond.
Vriend komt morgen praten, maar hij heeft al aangegeven dat hij toch abortus wil. Ik neig naar houden. Moeilijke keuze om het evt. alleen te doen. Slik antidepressiva al aantal jaren, maar op zich gaat het goed met me. Heb vaste baan, aardig inkomen. Wel weinig steun, b.v. van moeder die zelf veel problemen heeft.
Ben heel bang dat ik spijt krijg als ik abortus laat plegen. Natuurlijk ben ik bang als ik doorga met zwangerschap, maar de keuze voor weghalen lijkt me nog erger. Vader geeft aan dat hij net zoveel recht heeft om te beslissen en ik zijn leven kapot maak als ik doorga en hij geen weekendvader wil zijn. Samenwonen durft hij niet aan (we hebben al voorgeschiedenis ivm niet samenwonen). Ik ben bang dat als ik abortus doe ik mijn eigen leven kapot maak van spijt.
Watmoet ik doen?
zaterdag 8 augustus 2009 om 21:30
quote:rosina69 schreef op 08 augustus 2009 @ 21:27:
Hallo,
Ben een vrouw van net 40 jaar en ben nu ongeveer 9 weken zwanger.
Zwangerschap was onverwachts. We hebben het 2x zonder gedaan omdat ik dacht dat het in veilige periode was en op mijn leeftijd het toch niet zomaar raak zou zijn. Ontzettend stom, ik weet het. Grote spijt.
Heb een 'vriend' die ik nu 6 jaar af en aan ken. Hij wil een abortus omdat hij vindt dat we er niet klaar voor zijn. Wil eerst b.v. tijdje samenwonen en dan weer proberen.
Dit vind ik zooooo fout van vriend. Ten eerste: deze weghalen en dan gewoon een nieuwe maken?!
En dan, alsof jij nog zoveel tijd hebt...
Beetje simpel gedacht van vriend.
Als je bang bent dat je spijt krijgt van een abortus, dan zou ik het zeker niet doen.
Hallo,
Ben een vrouw van net 40 jaar en ben nu ongeveer 9 weken zwanger.
Zwangerschap was onverwachts. We hebben het 2x zonder gedaan omdat ik dacht dat het in veilige periode was en op mijn leeftijd het toch niet zomaar raak zou zijn. Ontzettend stom, ik weet het. Grote spijt.
Heb een 'vriend' die ik nu 6 jaar af en aan ken. Hij wil een abortus omdat hij vindt dat we er niet klaar voor zijn. Wil eerst b.v. tijdje samenwonen en dan weer proberen.
Dit vind ik zooooo fout van vriend. Ten eerste: deze weghalen en dan gewoon een nieuwe maken?!
En dan, alsof jij nog zoveel tijd hebt...
Beetje simpel gedacht van vriend.
Als je bang bent dat je spijt krijgt van een abortus, dan zou ik het zeker niet doen.
zaterdag 8 augustus 2009 om 21:33
Voor jezelf kiezen. Jij moet jezelf nog in de spiegel aan kunnen kijken en als ik je post zo lees, dan heb jij al gekozen...
Dat de man in kwestie er anders over denkt is iets waar je nog met hem over kunt praten en hopelijk samen nog tot een goedwerkende oplossing kunt komen.
Je zult nu zelf moeten beslissen wat er met het kindje in JOUW buik gaat gebeuren...
Jij gaat er aan kapot als je abortus laat plegen en staat dus niet achter de keuze om dit te doen. Als jij denkt dat jij jouw kindje een goede toekomst kunt bieden, dan zou ik er als ik jou was helemaal voor gaan en genieten van je zwangerschap!
Dat de man in kwestie er anders over denkt is iets waar je nog met hem over kunt praten en hopelijk samen nog tot een goedwerkende oplossing kunt komen.
Je zult nu zelf moeten beslissen wat er met het kindje in JOUW buik gaat gebeuren...
Jij gaat er aan kapot als je abortus laat plegen en staat dus niet achter de keuze om dit te doen. Als jij denkt dat jij jouw kindje een goede toekomst kunt bieden, dan zou ik er als ik jou was helemaal voor gaan en genieten van je zwangerschap!
zaterdag 8 augustus 2009 om 21:38
Ik zou zeggen hoe moeilijk ook, kies voor jezelf, en als jou keuze is kindje houden, dan het kindje houden!
Wat als je het kindje laat weg halen, en je vriend besluit toch alleen verder te gaan? Zoals ik uit je verhaal lees, is de relatie een beetje wankel, en is samenwonen geen optie, dus zit er dan wel een échte toekomst in met die man? Je bent tenslotte al 40, dit is niet beledigend bedoelt overigens, maar hoeveel kans denk je nog te krijgen om een kindje te krijgen?
Je moet op jezelf vertrouwen, en op jou keuze! Als jij denkt dat je gelukkig wordt van de keuze om je baby te houden, dan moet je dat zeker doen, je kan alleen maar op jezelf bouwen. Het zal wellicht zwaar worden, en indien je vriend de keuze niet kan respecteren je relatie kosten.
Overigens vind ik dat je vriend ongelijk heeft betreffende dat hij er net zo veel over te zeggen heeft als jij. Het is jou lijf en jou leven! En als hij er geen deel van uit wil maken, dan niet, maar dan later ook geen bezoekrecht en dergelijke, dat zou ik als ik jou was dan wel goed overleggen en eventueel vast laten leggen.
hoe ook heeel erg veel succes! Ik ben moeder van een pracht kindje van 6 maanden, en ik zou niet weten wat ik zonder mijn kleine man zou moeten. Ik heb er mijn leven voor over en ik zou er alles voor doen.
nogmaals veel succes en sterkte met het maken van je keuze!
Wat als je het kindje laat weg halen, en je vriend besluit toch alleen verder te gaan? Zoals ik uit je verhaal lees, is de relatie een beetje wankel, en is samenwonen geen optie, dus zit er dan wel een échte toekomst in met die man? Je bent tenslotte al 40, dit is niet beledigend bedoelt overigens, maar hoeveel kans denk je nog te krijgen om een kindje te krijgen?
Je moet op jezelf vertrouwen, en op jou keuze! Als jij denkt dat je gelukkig wordt van de keuze om je baby te houden, dan moet je dat zeker doen, je kan alleen maar op jezelf bouwen. Het zal wellicht zwaar worden, en indien je vriend de keuze niet kan respecteren je relatie kosten.
Overigens vind ik dat je vriend ongelijk heeft betreffende dat hij er net zo veel over te zeggen heeft als jij. Het is jou lijf en jou leven! En als hij er geen deel van uit wil maken, dan niet, maar dan later ook geen bezoekrecht en dergelijke, dat zou ik als ik jou was dan wel goed overleggen en eventueel vast laten leggen.
hoe ook heeel erg veel succes! Ik ben moeder van een pracht kindje van 6 maanden, en ik zou niet weten wat ik zonder mijn kleine man zou moeten. Ik heb er mijn leven voor over en ik zou er alles voor doen.
nogmaals veel succes en sterkte met het maken van je keuze!
zaterdag 8 augustus 2009 om 21:39
Ik snap dat het allemaal overweldigend en spannend is, als het je 'overkomt' en niet een bewuste keus is. Je hebt nog even om de keus te maken. Probeer er niet de hele dag aan te denken. Probeer vooral te voelen hoe het zou zijn als je het zou houden en hoe het zou zijn als je het zou afbreken. Overigens geldt dit ook voor je 'vriend' (waarom zet je dit tussen aanhalingstekens?), ook hij moet wennen.
zaterdag 8 augustus 2009 om 21:43
quote:Star schreef op 08 augustus 2009 @ 21:30:
VBOK bellen. Vriend laten lullen wat betreft 'recht hebben op beslissing' want het is jouw keuze. Zijn mening mag hij geven, maar hij heeft er geen recht op.
Ik weet niet of jij dit eerder gepost hebt, maar ik zie de laatste tijd regelmatig VBOK langskomen. Wat ik ervan weet is de VBOK van oorsprong christelijk en dus tegen abortus. Zou ik iemand niet zo snel heensturen.
FIOM lijkt me neutraler.
VBOK bellen. Vriend laten lullen wat betreft 'recht hebben op beslissing' want het is jouw keuze. Zijn mening mag hij geven, maar hij heeft er geen recht op.
Ik weet niet of jij dit eerder gepost hebt, maar ik zie de laatste tijd regelmatig VBOK langskomen. Wat ik ervan weet is de VBOK van oorsprong christelijk en dus tegen abortus. Zou ik iemand niet zo snel heensturen.
FIOM lijkt me neutraler.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
zaterdag 8 augustus 2009 om 21:45
quote:Solomio schreef op 08 augustus 2009 @ 21:43:
[...]
Ik weet niet of jij dit eerder gepost hebt, maar ik zie de laatste tijd regelmatig VBOK langskomen. Wat ik ervan weet is de VBOK van oorsprong christelijk en dus tegen abortus. Zou ik iemand niet zo snel heensturen.
FIOM lijkt me neutraler.Schijnt dus niet meer zo heftig te zijn en ze helpen ook 'gewoon' bij abortus.
[...]
Ik weet niet of jij dit eerder gepost hebt, maar ik zie de laatste tijd regelmatig VBOK langskomen. Wat ik ervan weet is de VBOK van oorsprong christelijk en dus tegen abortus. Zou ik iemand niet zo snel heensturen.
FIOM lijkt me neutraler.Schijnt dus niet meer zo heftig te zijn en ze helpen ook 'gewoon' bij abortus.
zaterdag 8 augustus 2009 om 21:48
quote:Solomio schreef op 08 augustus 2009 @ 21:43:
[...]
Ik weet niet of jij dit eerder gepost hebt, maar ik zie de laatste tijd regelmatig VBOK langskomen. Wat ik ervan weet is de VBOK van oorsprong christelijk en dus tegen abortus. Zou ik iemand niet zo snel heensturen.
FIOM lijkt me neutraler.Ja ik heb het wel eens eerder gepost en weet dat het een christelijke organisatie is, maar weet van mensen hier dat ze wel heel neutraal advies geven.
[...]
Ik weet niet of jij dit eerder gepost hebt, maar ik zie de laatste tijd regelmatig VBOK langskomen. Wat ik ervan weet is de VBOK van oorsprong christelijk en dus tegen abortus. Zou ik iemand niet zo snel heensturen.
FIOM lijkt me neutraler.Ja ik heb het wel eens eerder gepost en weet dat het een christelijke organisatie is, maar weet van mensen hier dat ze wel heel neutraal advies geven.
zaterdag 8 augustus 2009 om 21:50
Je gaat naar een kliniek en huilt daar je ogen uit je hoofd, gaat weg, dat kindje groeit door en nu twijfel je nog over het al dan niet krijgen van de baby?
Lieve meid, even een realitycheck, je bent 40. De kans dat je zwanger wordt is niet meer zo groot als een paar jaar terug en wordt ieder jaar minder.
Je bent emotioneel al verbonden aan je kind, als je zo huilt bij het maken van een echo. Het is duidelijk dat je geen abortus wil want je bent onverrichte zaken weggegaan. Dat zegt denk ik genoeg, toch?
Je doet jezelf geweld aan als je het toch doet, een abortus. Het kind dient zich eerder aan dan gepland maar goed, het ís er en jij gaat kapot als je naar een kliniek gaat, dat heb je nu gezien.
Je wordt dus moeder, of je hebt nú de kans om het te worden en emotioneel ben je het al. Denk daar niet te licht over. Ik ben voor abortus en voor de baas in die eigen buik maar verlies je hart niet uit het oog, je hart speelt hierin een grote rol.
Heel erg moeilijk voor je en ook weer niet. Je wil die abortus niet. Dat is zo klaar als een klontje volgens mij.
Lieve meid, even een realitycheck, je bent 40. De kans dat je zwanger wordt is niet meer zo groot als een paar jaar terug en wordt ieder jaar minder.
Je bent emotioneel al verbonden aan je kind, als je zo huilt bij het maken van een echo. Het is duidelijk dat je geen abortus wil want je bent onverrichte zaken weggegaan. Dat zegt denk ik genoeg, toch?
Je doet jezelf geweld aan als je het toch doet, een abortus. Het kind dient zich eerder aan dan gepland maar goed, het ís er en jij gaat kapot als je naar een kliniek gaat, dat heb je nu gezien.
Je wordt dus moeder, of je hebt nú de kans om het te worden en emotioneel ben je het al. Denk daar niet te licht over. Ik ben voor abortus en voor de baas in die eigen buik maar verlies je hart niet uit het oog, je hart speelt hierin een grote rol.
Heel erg moeilijk voor je en ook weer niet. Je wil die abortus niet. Dat is zo klaar als een klontje volgens mij.
zaterdag 8 augustus 2009 om 21:50
Nu je zwangerschap afbreken om vervolgens weer te gaan proberen? Vreemde volgorde. Als je het doet omdat je vriend het wilt kan je er zeker spijt van krijgen. Ik zou met je huisarts of een andere vertrouwenspersoon gaan praten. Dat je goed overziet wat de concequenties zijn en wat JIJ wil diep in je hart. Je moet maar afwachten of het op een latere leeftijd nog lukt.
Veel sterkte bij die moeilijke beslissing.
Veel sterkte bij die moeilijke beslissing.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
zaterdag 8 augustus 2009 om 21:55
Volgens mij gaat het nu alleen nog om jou en het kindje. Wat wil jij? Wat kun je? Ben je in staat het kindje alleen op te voeden? Want wat jij ook besluit (zelfs als vriend helemaal fantastisch blij was geweest) dan tellen die vragen nog steeds als belangrijkste. Je weet tenslotte nooit wat er gebeurt.
Hoelang wil je vriend nog wachten? Je bent 40.. Niet echt heel jong meer toch? Boven je 35e wordt het normaal gesproken niet makkelijker. En ik ken mensen zat waar het bij de eerste direct "raak' was, maar waar een tweede niet wil opschieten.
En in mijn ogen heeft de vader geen recht om mee te beslissen. Hij had het recht om een condoom te willen gebruiken. Dat dan weer wel;)
Hoelang wil je vriend nog wachten? Je bent 40.. Niet echt heel jong meer toch? Boven je 35e wordt het normaal gesproken niet makkelijker. En ik ken mensen zat waar het bij de eerste direct "raak' was, maar waar een tweede niet wil opschieten.
En in mijn ogen heeft de vader geen recht om mee te beslissen. Hij had het recht om een condoom te willen gebruiken. Dat dan weer wel;)
zaterdag 8 augustus 2009 om 21:57
Als ik je verhaal lees, lijkt me abortus voor jou niet echt een optie. Voor JOU.
Helaas lees ik niets over een kind, dat straks door een alleenstaande moeder met psychische klachten en een rammelende relatie moet worden opgevoed.
Kan jij het aan?
Wil jij dit kind?
Kun jij dit kind een goed thuis bieden, met alle stabiliteit wat een opgroeiend kind nodig heeft?
Kun jij de relatie met je vriend ondergeschikt maken aan het welzijn van jezelf en het kind?
Dat zijn pas de belangrijke vragen! Niet of jij straks verdriet hebt om een abortus. Het gaat om de toekomst van een kind, een toekomst waarin jij de basis vormt. Kun jij die oersterke basis zijn?
Helaas lees ik niets over een kind, dat straks door een alleenstaande moeder met psychische klachten en een rammelende relatie moet worden opgevoed.
Kan jij het aan?
Wil jij dit kind?
Kun jij dit kind een goed thuis bieden, met alle stabiliteit wat een opgroeiend kind nodig heeft?
Kun jij de relatie met je vriend ondergeschikt maken aan het welzijn van jezelf en het kind?
Dat zijn pas de belangrijke vragen! Niet of jij straks verdriet hebt om een abortus. Het gaat om de toekomst van een kind, een toekomst waarin jij de basis vormt. Kun jij die oersterke basis zijn?
zaterdag 8 augustus 2009 om 21:59
Je schrijft: "Vader geeft aan dat hij net zoveel recht heeft om te beslissen en ik zijn leven kapot maak als ik doorga en hij geen weekendvader wil zijn."
1) Het is jouw lijf. Hij heeft niet net zoveel recht als jij. Ik vind dat je zijn mening serieus moet meenemen in je beslissing en zo te horen doe je dat.
2) Zeggen dat je zijn leven kapot maakt is emotionele chantage. Hij heeft net zo goed als jij onveilig gevreeen en is net zo goed verantwoordelijk voor de zwangerschap. Zijn leven gaat niet kapot door een kind, of door weekendvaderschap. Hij probeert zijn probleem op jouw bord te leggen.
Je weet al wat je wilt. En je weet ook al dat als je een abortus laat uitvoeren dat je dan doet wat hij wilt. En daar ben je toch geen grote meid van 40 jaar voor geworden, om op bevel van een vent je kind weg te laten zuigen! Kom nou toch.
Sterkte, lijkt me een verwarrende tijd. Maar als je je kind houdt en je zwangerschap gaat goed dan kan het ook een hele mooie en bijzondere tijd worden. Ik wens je het beste!
1) Het is jouw lijf. Hij heeft niet net zoveel recht als jij. Ik vind dat je zijn mening serieus moet meenemen in je beslissing en zo te horen doe je dat.
2) Zeggen dat je zijn leven kapot maakt is emotionele chantage. Hij heeft net zo goed als jij onveilig gevreeen en is net zo goed verantwoordelijk voor de zwangerschap. Zijn leven gaat niet kapot door een kind, of door weekendvaderschap. Hij probeert zijn probleem op jouw bord te leggen.
Je weet al wat je wilt. En je weet ook al dat als je een abortus laat uitvoeren dat je dan doet wat hij wilt. En daar ben je toch geen grote meid van 40 jaar voor geworden, om op bevel van een vent je kind weg te laten zuigen! Kom nou toch.
Sterkte, lijkt me een verwarrende tijd. Maar als je je kind houdt en je zwangerschap gaat goed dan kan het ook een hele mooie en bijzondere tijd worden. Ik wens je het beste!
zaterdag 8 augustus 2009 om 22:00
quote:Star schreef op 08 augustus 2009 @ 21:48:
[...]
Ja ik heb het wel eens eerder gepost en weet dat het een christelijke organisatie is, maar weet van mensen hier dat ze wel heel neutraal advies geven.
Tja, de afkorting staat voor Vereniging ter Bescherming van het Ongeboren Kind.
Klinkt mij toch heel anders dan FIOM: Federatie van Instellingen voor Ongehuwde Moeders.
En ja, ik heb begrepen dat ze niet per se anti-abortus zijn bij de VBOK, maar blijft dat ik iemand eerder naar het FIOM zou sturen.
[...]
Ja ik heb het wel eens eerder gepost en weet dat het een christelijke organisatie is, maar weet van mensen hier dat ze wel heel neutraal advies geven.
Tja, de afkorting staat voor Vereniging ter Bescherming van het Ongeboren Kind.
Klinkt mij toch heel anders dan FIOM: Federatie van Instellingen voor Ongehuwde Moeders.
En ja, ik heb begrepen dat ze niet per se anti-abortus zijn bij de VBOK, maar blijft dat ik iemand eerder naar het FIOM zou sturen.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
zaterdag 8 augustus 2009 om 22:04
Als ik je verhaal lees heb ik inderdaad het gevoel dat je al hebt gekozen, maar dat je bang bent voor gevolgen ten opzichte van je vriend en ten opzichte van het eventueel alleenstaande moeder worden.
Ik vraag me hetzelfde af als Starbelly: er is na 6 jaar en jullie ervaringen nu geen kans is op samenwonen, heb je het gevoel dat het wel die kant op zou kunnen gaan? Zit er toekomst in deze relatie? Of blijft het zoals het nu is en zal er ook op een later moment geen 'goede' tijd komen voor een baby?
Volgens mij, als je je gevoel volgt, wil je het kindje graag houden. En als je je leven inderdaad op orde hebt, dan komt dat echt wel goed, met of zonder die vriend. Bovendien, als hij echt geen kind had gewild had hij een condoom om moeten doen, hij is er toch zeker zelf bij geweest om het risico te nemen?
Nog even een andere vraag: kun je de AD gewoon slikken zonder gevolgen voor het kind?
En hoe lang heb je nog om na te denken over de eventuele abortus (qua aantal weken zwanger zijn)?
Sterkte met je keuze maken!
Ik vraag me hetzelfde af als Starbelly: er is na 6 jaar en jullie ervaringen nu geen kans is op samenwonen, heb je het gevoel dat het wel die kant op zou kunnen gaan? Zit er toekomst in deze relatie? Of blijft het zoals het nu is en zal er ook op een later moment geen 'goede' tijd komen voor een baby?
Volgens mij, als je je gevoel volgt, wil je het kindje graag houden. En als je je leven inderdaad op orde hebt, dan komt dat echt wel goed, met of zonder die vriend. Bovendien, als hij echt geen kind had gewild had hij een condoom om moeten doen, hij is er toch zeker zelf bij geweest om het risico te nemen?
Nog even een andere vraag: kun je de AD gewoon slikken zonder gevolgen voor het kind?
En hoe lang heb je nog om na te denken over de eventuele abortus (qua aantal weken zwanger zijn)?
Sterkte met je keuze maken!
zaterdag 8 augustus 2009 om 22:23
Bel je even met de POP-poli als je besluit voor dit kindje te willen gaan?
Dan kan je daar even navragen hoe het zit met je AD en zwangerschap. Meestal kan het wel, maar toch beter even laten informeren.
Verder denk ik dat je moet kijken naar jou gevoel, maar ook naar wat je een kindje te bieden gaat hebben.
Als je het aankan, en je gevoelsmatig ervoor wilt gaan, jammer voor je vriend dan.
Als je twijfelt of je het aankan, en emotioneel ook wisselt qua wat goed voelt moet af gaan wegen of zowel jij als het kindje er gelukkig van gaan worden als je doorzet.
Dan kan je daar even navragen hoe het zit met je AD en zwangerschap. Meestal kan het wel, maar toch beter even laten informeren.
Verder denk ik dat je moet kijken naar jou gevoel, maar ook naar wat je een kindje te bieden gaat hebben.
Als je het aankan, en je gevoelsmatig ervoor wilt gaan, jammer voor je vriend dan.
Als je twijfelt of je het aankan, en emotioneel ook wisselt qua wat goed voelt moet af gaan wegen of zowel jij als het kindje er gelukkig van gaan worden als je doorzet.
zondag 9 augustus 2009 om 11:30
Hallo,
Bedankt voor alle reacties. Het geeft ook wel goed weer hoe ik me voel. Emotioneel voel ik me al verbonden met dit kindje.
Van POP- poli had ik al gehoord en is zeker tip. Ben al aan het minderen met AD. Het is zeker ook belangrijk om te kijken of het goed is voor het kind om hiermee door te gaan. Of ik hem basis kan bieden. Ook omdat ik fulltime moet blijven werken ivm alle kosten en het kind dan steeds naar opvang moet.
In ieder geval voor bedankt alle steun!
Bedankt voor alle reacties. Het geeft ook wel goed weer hoe ik me voel. Emotioneel voel ik me al verbonden met dit kindje.
Van POP- poli had ik al gehoord en is zeker tip. Ben al aan het minderen met AD. Het is zeker ook belangrijk om te kijken of het goed is voor het kind om hiermee door te gaan. Of ik hem basis kan bieden. Ook omdat ik fulltime moet blijven werken ivm alle kosten en het kind dan steeds naar opvang moet.
In ieder geval voor bedankt alle steun!
zondag 9 augustus 2009 om 11:40
Rosina, hou je ons op de hoogte van hoe het met je gaat? Je mag ons gerust bij alles betrekken hoor....
Er zijn hier veel moeders die het alleen doen en die hebben vast hele bergen tips voor je.
Ga het nou niet helemaal alleen opknappen.
Eerst maar eens dat gesprek met je vriend.
Ik heb er gisteren nog eens over nagedacht en ik vind het ook wel typisch als je nu een abortus zou laten doen en dan over een tijdje (wanneer? je bent nu al best oud voor een eerste kind) dan alsnóg een kind gaan proberen te krijgen samen met deze man. Erg tegenstrijdig natuurlijk en het klinkt eerder als een manier om jou aan het lijntje te houden dan iets anders.
Hoe dan ook is het niet erg realistisch gedacht.
Wat vind jij?
Er zijn hier veel moeders die het alleen doen en die hebben vast hele bergen tips voor je.
Ga het nou niet helemaal alleen opknappen.
Eerst maar eens dat gesprek met je vriend.
Ik heb er gisteren nog eens over nagedacht en ik vind het ook wel typisch als je nu een abortus zou laten doen en dan over een tijdje (wanneer? je bent nu al best oud voor een eerste kind) dan alsnóg een kind gaan proberen te krijgen samen met deze man. Erg tegenstrijdig natuurlijk en het klinkt eerder als een manier om jou aan het lijntje te houden dan iets anders.
Hoe dan ook is het niet erg realistisch gedacht.
Wat vind jij?
zondag 9 augustus 2009 om 12:04
quote:Rollergirl schreef op 08 augustus 2009 @ 21:57:
Als ik je verhaal lees, lijkt me abortus voor jou niet echt een optie. Voor JOU.
Helaas lees ik niets over een kind, dat straks door een alleenstaande moeder met psychische klachten en een rammelende relatie moet worden opgevoed.
Kan jij het aan?
Wil jij dit kind?
Kun jij dit kind een goed thuis bieden, met alle stabiliteit wat een opgroeiend kind nodig heeft?
Kun jij de relatie met je vriend ondergeschikt maken aan het welzijn van jezelf en het kind?
Dat zijn pas de belangrijke vragen! Niet of jij straks verdriet hebt om een abortus. Het gaat om de toekomst van een kind, een toekomst waarin jij de basis vormt. Kun jij die oersterke basis zijn?Zeer mee eens.
Als ik je verhaal lees, lijkt me abortus voor jou niet echt een optie. Voor JOU.
Helaas lees ik niets over een kind, dat straks door een alleenstaande moeder met psychische klachten en een rammelende relatie moet worden opgevoed.
Kan jij het aan?
Wil jij dit kind?
Kun jij dit kind een goed thuis bieden, met alle stabiliteit wat een opgroeiend kind nodig heeft?
Kun jij de relatie met je vriend ondergeschikt maken aan het welzijn van jezelf en het kind?
Dat zijn pas de belangrijke vragen! Niet of jij straks verdriet hebt om een abortus. Het gaat om de toekomst van een kind, een toekomst waarin jij de basis vormt. Kun jij die oersterke basis zijn?Zeer mee eens.
zondag 9 augustus 2009 om 12:55
Ik heb de reacties van de anderen niet gelezen ,maar toen ik je topic las ,dacht ik 40 jaar en abortus,zonder voorbehoedsmiddel sexen en dan zijn er genoeg paren die geen kinderen kunnen krijgen.
Ik zelf ben 32 jaar en heb 1 mooie gezonde dochter (gelukkig ) van 11 jaar.Ik kwam er pas achter na 3 maanden achter dat ik zwanger was en na de echo was ik dus al 5 maanden zwanger.
Het was echt een kadootje letterlijk en figuurlijk ,we zijn dag na elkaar jarig.Ik ben blij dat ik toch een kindje heb gekregen want door ziekte enz was het niet gepland.Met de vader was ik al 10 jaar samen dus dat geluk had ik wel.Na 4 maanden na de geboorte van mijn dochter heb ik me bewust laten sterriliseren met toestemming,want als ik er nu pas na zoveel maanden achter kwam dat ik zwanger was ,was het beter om niet weer een kindje te krijgen.Heb nooit spijt gehad van mijn beslissing ,ben wel gescheiden van de vader(na 10 jaar getrouwd te zijn geweest)Ik heb ook gezegt dat ik me zou sterriliseren want als de relatie stuk zou gaan dan kon hij met nieuwe partner nog kindjes krijgen.(niet dat ik toen al dacht de relatie gaat over hoor,we zijn toch 10 jaar samen geweest)
Als ik dit lees van jouw dan schrik ik wel en was met mijn 21 wel stuk verstandiger vind ik!!!
Ik zou als ik jouw was maar gaan nadenken of je het kindje niet alleen wil opvoeden want aangezien hoe ouder je bent hoe moeilijker het is om nog een kindje te krijgen.En eigenlijk weet je zelf al dat je het kindje wil laten komen maar ben je bang om het zelf alleen op te voeden zonder vriend.Ik vind dat hij je voor het blok zit omdat je ook van hem houd,hij heeft geen recht om te bepalen dat je het kindje weg moet halen.Zal toch te gek zijn.
Vind wel knap dat je het hebt neergezet hier en zit natuurlijk niet op reacties te wachten van wat dom enzo.
Je hebt goede baan en inkomen en weet zeker met goede kinderopvang dat je het zal redden ,soms kun je alleen nog beter dan met vriend-man.
Ik doe het nu ook alleen en heb geen goed inkomen enz maar red het ook (zonder hulp van ouders)We hebben het goed samen en ben hartstikke trots en blij met haar.Tuurlijk is het soms haasten en vliegen.
Ook toen mijn dochter baby was stond ik er alleen voor af en toe want hij was beroepsmilitair en was gelijk al weer weg op uitzending of oefening,en was het soms ook moeilijk vooral omdat je voor zo,n klein babytje moet zorgen en nog niet alles goed weet!Maar met vallen en opstaan lukt het allemaal wel.
Dus denk er goed over na ,want het lijkt me erg om je kindje weg te laten halen en er later toch spijt van te krijgen.
Ik zeg kindje want in mijn ogen is het al gelijk een kindje plaats van vruchtje.
Ik weet niet of je hier iets aan hebt maar wil je sterkte wensen en hopen dat je de juiste keus maakt.
groetjes mariska
Ik zelf ben 32 jaar en heb 1 mooie gezonde dochter (gelukkig ) van 11 jaar.Ik kwam er pas achter na 3 maanden achter dat ik zwanger was en na de echo was ik dus al 5 maanden zwanger.
Het was echt een kadootje letterlijk en figuurlijk ,we zijn dag na elkaar jarig.Ik ben blij dat ik toch een kindje heb gekregen want door ziekte enz was het niet gepland.Met de vader was ik al 10 jaar samen dus dat geluk had ik wel.Na 4 maanden na de geboorte van mijn dochter heb ik me bewust laten sterriliseren met toestemming,want als ik er nu pas na zoveel maanden achter kwam dat ik zwanger was ,was het beter om niet weer een kindje te krijgen.Heb nooit spijt gehad van mijn beslissing ,ben wel gescheiden van de vader(na 10 jaar getrouwd te zijn geweest)Ik heb ook gezegt dat ik me zou sterriliseren want als de relatie stuk zou gaan dan kon hij met nieuwe partner nog kindjes krijgen.(niet dat ik toen al dacht de relatie gaat over hoor,we zijn toch 10 jaar samen geweest)
Als ik dit lees van jouw dan schrik ik wel en was met mijn 21 wel stuk verstandiger vind ik!!!
Ik zou als ik jouw was maar gaan nadenken of je het kindje niet alleen wil opvoeden want aangezien hoe ouder je bent hoe moeilijker het is om nog een kindje te krijgen.En eigenlijk weet je zelf al dat je het kindje wil laten komen maar ben je bang om het zelf alleen op te voeden zonder vriend.Ik vind dat hij je voor het blok zit omdat je ook van hem houd,hij heeft geen recht om te bepalen dat je het kindje weg moet halen.Zal toch te gek zijn.
Vind wel knap dat je het hebt neergezet hier en zit natuurlijk niet op reacties te wachten van wat dom enzo.
Je hebt goede baan en inkomen en weet zeker met goede kinderopvang dat je het zal redden ,soms kun je alleen nog beter dan met vriend-man.
Ik doe het nu ook alleen en heb geen goed inkomen enz maar red het ook (zonder hulp van ouders)We hebben het goed samen en ben hartstikke trots en blij met haar.Tuurlijk is het soms haasten en vliegen.
Ook toen mijn dochter baby was stond ik er alleen voor af en toe want hij was beroepsmilitair en was gelijk al weer weg op uitzending of oefening,en was het soms ook moeilijk vooral omdat je voor zo,n klein babytje moet zorgen en nog niet alles goed weet!Maar met vallen en opstaan lukt het allemaal wel.
Dus denk er goed over na ,want het lijkt me erg om je kindje weg te laten halen en er later toch spijt van te krijgen.
Ik zeg kindje want in mijn ogen is het al gelijk een kindje plaats van vruchtje.
Ik weet niet of je hier iets aan hebt maar wil je sterkte wensen en hopen dat je de juiste keus maakt.
groetjes mariska
zondag 9 augustus 2009 om 12:58
