Gezondheid
alle pijlers
Twijfel abortus
zaterdag 8 augustus 2009 om 21:27
Hallo,
Ben een vrouw van net 40 jaar en ben nu ongeveer 9 weken zwanger.
Zwangerschap was onverwachts. We hebben het 2x zonder gedaan omdat ik dacht dat het in veilige periode was en op mijn leeftijd het toch niet zomaar raak zou zijn. Ontzettend stom, ik weet het. Grote spijt.
Heb een 'vriend' die ik nu 6 jaar af en aan ken. Hij wil een abortus omdat hij vindt dat we er niet klaar voor zijn. Wil eerst b.v. tijdje samenwonen en dan weer proberen. Ben 2 weken geleden naar kliniek gegaan om abortus te plegen, maar ik barstte in huilen uit toen ik echo zag met vruchtje. Later nog gesprek gehad met verpleegster en ze vonden me te veel twijfelen en raadden me aan nog te wachten. Wel opgelucht toen ik buiten stond.
Vriend komt morgen praten, maar hij heeft al aangegeven dat hij toch abortus wil. Ik neig naar houden. Moeilijke keuze om het evt. alleen te doen. Slik antidepressiva al aantal jaren, maar op zich gaat het goed met me. Heb vaste baan, aardig inkomen. Wel weinig steun, b.v. van moeder die zelf veel problemen heeft.
Ben heel bang dat ik spijt krijg als ik abortus laat plegen. Natuurlijk ben ik bang als ik doorga met zwangerschap, maar de keuze voor weghalen lijkt me nog erger. Vader geeft aan dat hij net zoveel recht heeft om te beslissen en ik zijn leven kapot maak als ik doorga en hij geen weekendvader wil zijn. Samenwonen durft hij niet aan (we hebben al voorgeschiedenis ivm niet samenwonen). Ik ben bang dat als ik abortus doe ik mijn eigen leven kapot maak van spijt.
Watmoet ik doen?
Ben een vrouw van net 40 jaar en ben nu ongeveer 9 weken zwanger.
Zwangerschap was onverwachts. We hebben het 2x zonder gedaan omdat ik dacht dat het in veilige periode was en op mijn leeftijd het toch niet zomaar raak zou zijn. Ontzettend stom, ik weet het. Grote spijt.
Heb een 'vriend' die ik nu 6 jaar af en aan ken. Hij wil een abortus omdat hij vindt dat we er niet klaar voor zijn. Wil eerst b.v. tijdje samenwonen en dan weer proberen. Ben 2 weken geleden naar kliniek gegaan om abortus te plegen, maar ik barstte in huilen uit toen ik echo zag met vruchtje. Later nog gesprek gehad met verpleegster en ze vonden me te veel twijfelen en raadden me aan nog te wachten. Wel opgelucht toen ik buiten stond.
Vriend komt morgen praten, maar hij heeft al aangegeven dat hij toch abortus wil. Ik neig naar houden. Moeilijke keuze om het evt. alleen te doen. Slik antidepressiva al aantal jaren, maar op zich gaat het goed met me. Heb vaste baan, aardig inkomen. Wel weinig steun, b.v. van moeder die zelf veel problemen heeft.
Ben heel bang dat ik spijt krijg als ik abortus laat plegen. Natuurlijk ben ik bang als ik doorga met zwangerschap, maar de keuze voor weghalen lijkt me nog erger. Vader geeft aan dat hij net zoveel recht heeft om te beslissen en ik zijn leven kapot maak als ik doorga en hij geen weekendvader wil zijn. Samenwonen durft hij niet aan (we hebben al voorgeschiedenis ivm niet samenwonen). Ik ben bang dat als ik abortus doe ik mijn eigen leven kapot maak van spijt.
Watmoet ik doen?
maandag 10 augustus 2009 om 12:51
Eens met HPL en Leo. Rosina, dat jij bij jezelf moet nagaan of je het aankunt en of het krijgen van een kindje ook voor het kind zelf het beste is: dat staat buiten kijf. Maar niemand hier weet genoeg van jou om daar een oordeel over te vellen. Ik heb het al eerder geschreven, maar zeg het nogmaals: ga in gesprek met professionals om alle consequenties objectief op een rij te zetten. Sterkte!
maandag 10 augustus 2009 om 12:59
quote:eleonora schreef op 10 augustus 2009 @ 12:27:
[...]
Ik reageerde dan ook niet op jouw posting. Ik heb nergens gezegd, dat ze geen goed moedermateriaal is, ik heb een aantal vragen hier neergezet, die iemand zichzelf zou moeten instellen indien ze van plan is een kind alleen op de wereld te zetten. Bij iedere zin zet ik vraagtekens, geen uitroeptekens. Ik zet het dus niet neer als feit, maar als vraag. Legitieme en belangrijke vragen lijkt mij, maar goed daar lezen anderen dan een oordeel in.
[...]
Ik reageerde dan ook niet op jouw posting. Ik heb nergens gezegd, dat ze geen goed moedermateriaal is, ik heb een aantal vragen hier neergezet, die iemand zichzelf zou moeten instellen indien ze van plan is een kind alleen op de wereld te zetten. Bij iedere zin zet ik vraagtekens, geen uitroeptekens. Ik zet het dus niet neer als feit, maar als vraag. Legitieme en belangrijke vragen lijkt mij, maar goed daar lezen anderen dan een oordeel in.
maandag 10 augustus 2009 om 13:15
De vragen die jij stelde zijn zeker vragen die TO voor zichzelf moet beantwoorden. Maar voordat jij die vragen stelde schreef je dit:quote:Rollergirl schreef op 08 augustus 2009 @ 21:57:
Helaas lees ik niets over een kind, dat straks door een alleenstaande moeder met psychische klachten en een rammelende relatie moet worden opgevoed.
Daar lees ik uit dat je in elk geval sterke twijfels hebt over het feit of ze een goede moeder kan zijn. En ik vind het jammer dat hierdoor de rest van je posting snel in het negatieve getrokken kan worden.
Helaas lees ik niets over een kind, dat straks door een alleenstaande moeder met psychische klachten en een rammelende relatie moet worden opgevoed.
Daar lees ik uit dat je in elk geval sterke twijfels hebt over het feit of ze een goede moeder kan zijn. En ik vind het jammer dat hierdoor de rest van je posting snel in het negatieve getrokken kan worden.
maandag 10 augustus 2009 om 13:18
@ Rollergirl
Jij had het over kind dat door 'een moeder met psychische klachten moet worden opgevoed'. Terwijl die problemen - die verder niet gedefinieerd zijn - zich in het verleden hebben afgespeeld. Dat zegt dus niks over de toekomst en of iemand in staat is een kind op te voeden.
Pinksterbloempje, die zich bij jou aansloot had het vervolgens over wel of niet goed 'moedermateriaal', iets wat ik behoorlijk beledigend vond. Daarbij kwamen de opmerkingen over het 'nauwelijks voor zichzelf kunnen zorgen' waar geen enkele grond voor was.
Ook het roepen dat iemand 'geen recht heeft op een kind' vind ik een loze opmerking. Het gaat hier helemaal niet om het recht om een kind te krijgen. Dat is namelijk helemaal geen recht en niemand die het daar over heeft.
Maar als we het over rechten willen hebben: Dan gaat het om het recht om er voor te kíezen je kind te houden als het zich aandient en jawel, het heeft zich aangediend én er is een kinderwens. Rosina mag vervolgens voor dat kind te kiezen, ook als de omstandigheden misschien niet helemaal ideaal zijn. Dat lijkt mij dus haar goed recht.
Jij had het over kind dat door 'een moeder met psychische klachten moet worden opgevoed'. Terwijl die problemen - die verder niet gedefinieerd zijn - zich in het verleden hebben afgespeeld. Dat zegt dus niks over de toekomst en of iemand in staat is een kind op te voeden.
Pinksterbloempje, die zich bij jou aansloot had het vervolgens over wel of niet goed 'moedermateriaal', iets wat ik behoorlijk beledigend vond. Daarbij kwamen de opmerkingen over het 'nauwelijks voor zichzelf kunnen zorgen' waar geen enkele grond voor was.
Ook het roepen dat iemand 'geen recht heeft op een kind' vind ik een loze opmerking. Het gaat hier helemaal niet om het recht om een kind te krijgen. Dat is namelijk helemaal geen recht en niemand die het daar over heeft.
Maar als we het over rechten willen hebben: Dan gaat het om het recht om er voor te kíezen je kind te houden als het zich aandient en jawel, het heeft zich aangediend én er is een kinderwens. Rosina mag vervolgens voor dat kind te kiezen, ook als de omstandigheden misschien niet helemaal ideaal zijn. Dat lijkt mij dus haar goed recht.
maandag 10 augustus 2009 om 13:29
wat ik eingelijk bij mijn reaktie had moeten schrijven, is dat iedere man of vrouw die er over denkt, om een gezin te stichten, zich zelf zou moeten afvragen: kan ik het aan om de verantwoording te dragen, ook als ik alleen kom te staan, of als mijn kindje bijvoorbeeld niet dat gezonde kind is met een hoog iq, of mij partner toch niet die lieve papa zou zijn, en ook wat als het niet lukt. kinderen krijgen is spijtig genoeg niet altijd mogelijk.
Alle mensen hebben wel iets in hun verleden, het heden of in het verschiet waardoor je goed na moet denken.
Maar mensen moeten ook niet vergeten, dat als je eenmaal zwanger bent of een kind hebt, er een wereld opengaat, en ook gevoelens die je je voor die tijd niet in kon denken.
Als mijn man me snachts wakker maakt, nou dan ben ik niet wakker te krijgen, als een van mijn kinderen een voeding nodig had, was het geen probleem.. Zoook als ze ziek waren of andere dingen, dan zijn er kennelijk krachten in je, energie bronnen die je alleen dan aan kan boren, wellicht is dat het moedergevoel/instinct?
ik hoop als je kiest voor abortus, je dit voor de juiste reden zal doen, namelijk dat je het kind niet wil, en niet in staat bent om het optevoeden. Want als het wel gewenst is, en je hebt de mogelijkheden dan zou het verder leven na een abortus nog wel eens zwaarder kunnen zijn dan je denkt.
sterkte ermee
Alle mensen hebben wel iets in hun verleden, het heden of in het verschiet waardoor je goed na moet denken.
Maar mensen moeten ook niet vergeten, dat als je eenmaal zwanger bent of een kind hebt, er een wereld opengaat, en ook gevoelens die je je voor die tijd niet in kon denken.
Als mijn man me snachts wakker maakt, nou dan ben ik niet wakker te krijgen, als een van mijn kinderen een voeding nodig had, was het geen probleem.. Zoook als ze ziek waren of andere dingen, dan zijn er kennelijk krachten in je, energie bronnen die je alleen dan aan kan boren, wellicht is dat het moedergevoel/instinct?
ik hoop als je kiest voor abortus, je dit voor de juiste reden zal doen, namelijk dat je het kind niet wil, en niet in staat bent om het optevoeden. Want als het wel gewenst is, en je hebt de mogelijkheden dan zou het verder leven na een abortus nog wel eens zwaarder kunnen zijn dan je denkt.
sterkte ermee
maandag 10 augustus 2009 om 13:29
quote:eleonora schreef op 10 augustus 2009 @ 13:18:
@ Rollergirl
Jij had het over kind dat door 'een moeder met psychische klachten moet worden opgevoed'. Terwijl die problemen - die verder niet gedefinieerd zijn - zich in het verleden hebben afgespeeld. Dat zegt dus niks over de toekomst en of iemand in staat is een kind op te voeden.Zij vermeldt deze informatie zelf in haar openingspost niet voor niks, ze geeft aan dat het goed gaat maar stipt het wel aan als punt van zorg. Ik neem dat mee in de gehele overweging, het is iets om bij stil te staan, het is niet niks. Daarmee beweer ik he-le-maal niet dat iemand dan per definitie geen goede moeder kan en zal zijn. Het is een feit, dat zij deze klachten heeft en ze slikt er medicijnen voor, daarmee behoort het probleem niet tot het verleden maar ook tot het heden, ook al is het onder controle. Daarnaast staat ze er alleen voor, wat in geval van opspelende klachten voor problemen kan zorgen. Het enige wat ik heb gedaan, is het als punt van overweging mee te nemen in het geheel.quote:Pinksterbloempje, die zich bij jou aansloot had het vervolgens over wel of niet goed 'moedermateriaal', iets wat ik behoorlijk beledigend vond. Daarbij kwamen de opmerkingen over het 'nauwelijks voor zichzelf kunnen zorgen' waar geen enkele grond voor was.PB is verantwoordelijk voor haar eigen uitspraken en conclusies, ik heb ze niet ondersteund.quote:Ook het roepen dat iemand 'geen recht heeft op een kind' vind ik een loze opmerking. Het gaat hier helemaal niet om het recht om een kind te krijgen. Dat is namelijk helemaal geen recht en niemand die het daar over heeft.Hier moet ik overheen gelezen hebben, wie heeft gezegd dat iemand geen recht heeft op een kind?quote:Maar als we het over rechten willen hebben: Dan gaat het om het recht om er voor te kíezen je kind te houden als het zich aandient en jawel, het heeft zich aangediend én er is een kinderwens. Rosina mag vervolgens voor dat kind te kiezen, ook als de omstandigheden misschien niet helemaal ideaal zijn. Dat lijkt mij dus haar goed recht.Heb ik gezegd dat zij dat niet mag? Ik heb punten aangestipt, die zin in haar overweging kan meenemen. Een verleden van psychische klachten vind ik heftig, bij veel vrouwen kan het weer misgaan tijdens een zwangerschap en erna. Ze staat er ook nog eens alleen voor. Mag ik dan niet zeggen, dat ze zulke zaken goed in overweging moet nemen? Het gaat om een kind, nogal belangrijk lijkt me!
@ Rollergirl
Jij had het over kind dat door 'een moeder met psychische klachten moet worden opgevoed'. Terwijl die problemen - die verder niet gedefinieerd zijn - zich in het verleden hebben afgespeeld. Dat zegt dus niks over de toekomst en of iemand in staat is een kind op te voeden.Zij vermeldt deze informatie zelf in haar openingspost niet voor niks, ze geeft aan dat het goed gaat maar stipt het wel aan als punt van zorg. Ik neem dat mee in de gehele overweging, het is iets om bij stil te staan, het is niet niks. Daarmee beweer ik he-le-maal niet dat iemand dan per definitie geen goede moeder kan en zal zijn. Het is een feit, dat zij deze klachten heeft en ze slikt er medicijnen voor, daarmee behoort het probleem niet tot het verleden maar ook tot het heden, ook al is het onder controle. Daarnaast staat ze er alleen voor, wat in geval van opspelende klachten voor problemen kan zorgen. Het enige wat ik heb gedaan, is het als punt van overweging mee te nemen in het geheel.quote:Pinksterbloempje, die zich bij jou aansloot had het vervolgens over wel of niet goed 'moedermateriaal', iets wat ik behoorlijk beledigend vond. Daarbij kwamen de opmerkingen over het 'nauwelijks voor zichzelf kunnen zorgen' waar geen enkele grond voor was.PB is verantwoordelijk voor haar eigen uitspraken en conclusies, ik heb ze niet ondersteund.quote:Ook het roepen dat iemand 'geen recht heeft op een kind' vind ik een loze opmerking. Het gaat hier helemaal niet om het recht om een kind te krijgen. Dat is namelijk helemaal geen recht en niemand die het daar over heeft.Hier moet ik overheen gelezen hebben, wie heeft gezegd dat iemand geen recht heeft op een kind?quote:Maar als we het over rechten willen hebben: Dan gaat het om het recht om er voor te kíezen je kind te houden als het zich aandient en jawel, het heeft zich aangediend én er is een kinderwens. Rosina mag vervolgens voor dat kind te kiezen, ook als de omstandigheden misschien niet helemaal ideaal zijn. Dat lijkt mij dus haar goed recht.Heb ik gezegd dat zij dat niet mag? Ik heb punten aangestipt, die zin in haar overweging kan meenemen. Een verleden van psychische klachten vind ik heftig, bij veel vrouwen kan het weer misgaan tijdens een zwangerschap en erna. Ze staat er ook nog eens alleen voor. Mag ik dan niet zeggen, dat ze zulke zaken goed in overweging moet nemen? Het gaat om een kind, nogal belangrijk lijkt me!
maandag 10 augustus 2009 om 13:37
RG, de postings van Pinksterbloempje en die van jou, daar reageerde ik op, in één posting. Het laatste stuk ging over de posting van PB dus, niet over die van jou. Jij mag zeggen wat je wil, ik reageer daarop weer met wat ík vind.
Ik wil alleen maar zeggen dat psychische problemen in het verleden geen beletsel hoeven zijn voor het krijgen van een kind.
Dat is gewoon mijn mening daarover.
Ik wil alleen maar zeggen dat psychische problemen in het verleden geen beletsel hoeven zijn voor het krijgen van een kind.
Dat is gewoon mijn mening daarover.
maandag 10 augustus 2009 om 13:37
quote:rosina69 schreef op 08 augustus 2009 @ 21:27:
Hallo,
Ben een vrouw van net 40 jaar en ben nu ongeveer 9 weken zwanger.
Zwangerschap was onverwachts. We hebben het 2x zonder gedaan omdat ik dacht dat het in veilige periode was en op mijn leeftijd het toch niet zomaar raak zou zijn. Ontzettend stom, ik weet het. Grote spijt.
Heb een 'vriend' die ik nu 6 jaar af en aan ken. Hij wil een abortus omdat hij vindt dat we er niet klaar voor zijn. Wil eerst b.v. tijdje samenwonen en dan weer proberen. Ben 2 weken geleden naar kliniek gegaan om abortus te plegen, maar ik barstte in huilen uit toen ik echo zag met vruchtje. Later nog gesprek gehad met verpleegster en ze vonden me te veel twijfelen en raadden me aan nog te wachten. Wel opgelucht toen ik buiten stond.
Vriend komt morgen praten, maar hij heeft al aangegeven dat hij toch abortus wil. Ik neig naar houden. Moeilijke keuze om het evt. alleen te doen. Slik antidepressiva al aantal jaren, maar op zich gaat het goed met me. Heb vaste baan, aardig inkomen. Wel weinig steun, b.v. van moeder die zelf veel problemen heeft.
Ben heel bang dat ik spijt krijg als ik abortus laat plegen. Natuurlijk ben ik bang als ik doorga met zwangerschap, maar de keuze voor weghalen lijkt me nog erger. Vader geeft aan dat hij net zoveel recht heeft om te beslissen en ik zijn leven kapot maak als ik doorga en hij geen weekendvader wil zijn. Samenwonen durft hij niet aan (we hebben al voorgeschiedenis ivm niet samenwonen). Ik ben bang dat als ik abortus doe ik mijn eigen leven kapot maak van spijt.
Watmoet ik doen?
Hey Rosina,
Moeilijke beslissing zeg! Je zegt dat je een 'vriend' hebt, tussen aanhalingstekens, wat bedoel je daarmee? Hij geeft aan dat hij abortus wil.. Maar jij weet het niet, besef wel dat jij zelf mag beslissen wat je uiteindelijk wil. Zie je jezelf met een kind? Wil je een kind van hem? En waarom werkte het samenwonen niet? Ik neem aan dat als je het houdt dat je het dan grotendeels alleen opvoedt, omdat hij er niet achter staat en hij niet samen wil wonen. Hoe sta jij daar tegenover? Bovendien, heb je niet heel veel tijd meer om na te denken omdat een abortus meestal maar tot 12 weken wordt uitgevoerd.
Heel veel succes en sterkte iig met je keuze!
Hallo,
Ben een vrouw van net 40 jaar en ben nu ongeveer 9 weken zwanger.
Zwangerschap was onverwachts. We hebben het 2x zonder gedaan omdat ik dacht dat het in veilige periode was en op mijn leeftijd het toch niet zomaar raak zou zijn. Ontzettend stom, ik weet het. Grote spijt.
Heb een 'vriend' die ik nu 6 jaar af en aan ken. Hij wil een abortus omdat hij vindt dat we er niet klaar voor zijn. Wil eerst b.v. tijdje samenwonen en dan weer proberen. Ben 2 weken geleden naar kliniek gegaan om abortus te plegen, maar ik barstte in huilen uit toen ik echo zag met vruchtje. Later nog gesprek gehad met verpleegster en ze vonden me te veel twijfelen en raadden me aan nog te wachten. Wel opgelucht toen ik buiten stond.
Vriend komt morgen praten, maar hij heeft al aangegeven dat hij toch abortus wil. Ik neig naar houden. Moeilijke keuze om het evt. alleen te doen. Slik antidepressiva al aantal jaren, maar op zich gaat het goed met me. Heb vaste baan, aardig inkomen. Wel weinig steun, b.v. van moeder die zelf veel problemen heeft.
Ben heel bang dat ik spijt krijg als ik abortus laat plegen. Natuurlijk ben ik bang als ik doorga met zwangerschap, maar de keuze voor weghalen lijkt me nog erger. Vader geeft aan dat hij net zoveel recht heeft om te beslissen en ik zijn leven kapot maak als ik doorga en hij geen weekendvader wil zijn. Samenwonen durft hij niet aan (we hebben al voorgeschiedenis ivm niet samenwonen). Ik ben bang dat als ik abortus doe ik mijn eigen leven kapot maak van spijt.
Watmoet ik doen?
Hey Rosina,
Moeilijke beslissing zeg! Je zegt dat je een 'vriend' hebt, tussen aanhalingstekens, wat bedoel je daarmee? Hij geeft aan dat hij abortus wil.. Maar jij weet het niet, besef wel dat jij zelf mag beslissen wat je uiteindelijk wil. Zie je jezelf met een kind? Wil je een kind van hem? En waarom werkte het samenwonen niet? Ik neem aan dat als je het houdt dat je het dan grotendeels alleen opvoedt, omdat hij er niet achter staat en hij niet samen wil wonen. Hoe sta jij daar tegenover? Bovendien, heb je niet heel veel tijd meer om na te denken omdat een abortus meestal maar tot 12 weken wordt uitgevoerd.
Heel veel succes en sterkte iig met je keuze!
maandag 10 augustus 2009 om 13:48
quote:eleonora schreef op 10 augustus 2009 @ 13:37:
RG, de postings van Pinksterbloempje en die van jou, daar reageerde ik op, in één posting. Het laatste stuk ging over de posting van PB dus, niet over die van jou. Jij mag zeggen wat je wil, ik reageer daarop weer met wat ík vind.
Ik wil alleen maar zeggen dat psychische problemen in het verleden geen beletsel hoeven zijn voor het krijgen van een kind.
Dat is gewoon mijn mening daarover.Niemand zegt toch DAT het een probleem of beletsel HOEFT te zijn, maar dat ze er wel rekening mee moet houden, zeker als alleenstaande (niemand die het van je kan overnemen). Bovendien speelt het niet in het verleden, maar ook in het heden. Ze slikt nog steeds medicijnen ervoor, zoals in de OP staat.
RG, de postings van Pinksterbloempje en die van jou, daar reageerde ik op, in één posting. Het laatste stuk ging over de posting van PB dus, niet over die van jou. Jij mag zeggen wat je wil, ik reageer daarop weer met wat ík vind.
Ik wil alleen maar zeggen dat psychische problemen in het verleden geen beletsel hoeven zijn voor het krijgen van een kind.
Dat is gewoon mijn mening daarover.Niemand zegt toch DAT het een probleem of beletsel HOEFT te zijn, maar dat ze er wel rekening mee moet houden, zeker als alleenstaande (niemand die het van je kan overnemen). Bovendien speelt het niet in het verleden, maar ook in het heden. Ze slikt nog steeds medicijnen ervoor, zoals in de OP staat.
maandag 10 augustus 2009 om 13:51
Bron: Kennisring (site: http://www.kennisring.nl/smartsite.dws?id=31708 )
Fragment: Abortus mag in Nederland tot en met de 23ste week van de zwangerschap. De meeste artsen doen echter geen abortus meer na 22 weken zwangerschap. Dat wil zeggen: 22 weken na de eerste dag van je laatste menstruatie.
Het kan dus nog wel na de 12e week. Alleen niet overal waar abortus wordt uitgevoerd.
Fragment: Abortus mag in Nederland tot en met de 23ste week van de zwangerschap. De meeste artsen doen echter geen abortus meer na 22 weken zwangerschap. Dat wil zeggen: 22 weken na de eerste dag van je laatste menstruatie.
Het kan dus nog wel na de 12e week. Alleen niet overal waar abortus wordt uitgevoerd.
maandag 10 augustus 2009 om 13:52
quote:Rollergirl schreef op 10 augustus 2009 @ 13:48:
[...]
Niemand zegt toch DAT het een probleem of beletsel HOEFT te zijn, maar dat ze er wel rekening mee moet houden, zeker als alleenstaande (niemand die het van je kan overnemen). Bovendien speelt het niet in het verleden, maar ook in het heden. Ze slikt nog steeds medicijnen ervoor, zoals in de OP staat.Ja hoor, het is duidelijk.
[...]
Niemand zegt toch DAT het een probleem of beletsel HOEFT te zijn, maar dat ze er wel rekening mee moet houden, zeker als alleenstaande (niemand die het van je kan overnemen). Bovendien speelt het niet in het verleden, maar ook in het heden. Ze slikt nog steeds medicijnen ervoor, zoals in de OP staat.Ja hoor, het is duidelijk.
maandag 10 augustus 2009 om 13:53
quote:eleonora schreef op 10 augustus 2009 @ 13:51:
Bron: Kennisring (site: http://www.kennisring.nl/smartsite.dws?id=31708 )
Fragment: Abortus mag in Nederland tot en met de 23ste week van de zwangerschap. De meeste artsen doen echter geen abortus meer na 22 weken zwangerschap. Dat wil zeggen: 22 weken na de eerste dag van je laatste menstruatie.
Het kan dus nog wel na de 12e week. Alleen niet overal waar abortus wordt uitgevoerd.Oke, had ik dat fout, nou zeg, is wel laat tot en met de 23e week, poeh.. Toch zou ik er liever in een vroeger stadium bij zijn...
Bron: Kennisring (site: http://www.kennisring.nl/smartsite.dws?id=31708 )
Fragment: Abortus mag in Nederland tot en met de 23ste week van de zwangerschap. De meeste artsen doen echter geen abortus meer na 22 weken zwangerschap. Dat wil zeggen: 22 weken na de eerste dag van je laatste menstruatie.
Het kan dus nog wel na de 12e week. Alleen niet overal waar abortus wordt uitgevoerd.Oke, had ik dat fout, nou zeg, is wel laat tot en met de 23e week, poeh.. Toch zou ik er liever in een vroeger stadium bij zijn...
maandag 10 augustus 2009 om 14:13
quote:eleonora schreef op 10 augustus 2009 @ 13:37:
Ik wil alleen maar zeggen dat psychische problemen in het verleden geen beletsel hoeven zijn voor het krijgen van een kind.
Dat is gewoon mijn mening daarover.Mee eens. Maar als je psychisch niet stabiel bent dan zijn de vragen in de post van RG niet meer dan terecht (het zijn uberhaupt goede vragen voor mensen die een kinderwens hebben). En mijn mening is dat het niet alleen voor psychische instabiliteit geldt...ook als je lichamelijke gezondheid problematisch is, gelden die vragen net zo goed....
Ik wil alleen maar zeggen dat psychische problemen in het verleden geen beletsel hoeven zijn voor het krijgen van een kind.
Dat is gewoon mijn mening daarover.Mee eens. Maar als je psychisch niet stabiel bent dan zijn de vragen in de post van RG niet meer dan terecht (het zijn uberhaupt goede vragen voor mensen die een kinderwens hebben). En mijn mening is dat het niet alleen voor psychische instabiliteit geldt...ook als je lichamelijke gezondheid problematisch is, gelden die vragen net zo goed....
maandag 10 augustus 2009 om 14:26
Mijn lichamelijke gezondheid liet te wensen over toen ik (onverwacht al bijna 14 weken) zwanger bleek. Niet dat ik zelf in gevaar zou komen maar mijn dochter heeft het niet makkelijk gehad in de baarmoeder en ze is met 34 weken geboren, zonder hartslag, met de lengte van een kind van 29 weken.
Lichamelijk of psychische problemen hóeven geen beletsel te zijn. Het kán wel maar het hoeft niet per se. Dat is mijn punt.
En omdat wij hier niet weten wat de psychische problemen van Rosina behelzen, is het prima om er vragen over te stellen maar het is verder aan haar om te bepalen of die problemen haar moederschap in de weg gaan staan. En dat hóeft dus helemaal niet zo te zijn.
Lichamelijk of psychische problemen hóeven geen beletsel te zijn. Het kán wel maar het hoeft niet per se. Dat is mijn punt.
En omdat wij hier niet weten wat de psychische problemen van Rosina behelzen, is het prima om er vragen over te stellen maar het is verder aan haar om te bepalen of die problemen haar moederschap in de weg gaan staan. En dat hóeft dus helemaal niet zo te zijn.
anoniem_12394 wijzigde dit bericht op 10-08-2009 14:27
Reden: overbodig stukje verwijderd
Reden: overbodig stukje verwijderd
% gewijzigd
maandag 10 augustus 2009 om 16:12
quote:eleonora schreef op 10 augustus 2009 @ 14:26:
Mijn lichamelijke gezondheid liet te wensen over toen ik (onverwacht al bijna 14 weken) zwanger bleek. Niet dat ik zelf in gevaar zou komen maar mijn dochter heeft het niet makkelijk gehad in de baarmoeder en ze is met 34 weken geboren, zonder hartslag, met de lengte van een kind van 29 weken.
niet zo te zijn.Jeetje mina. Dat is heftig. Is het meisje in goede gezondheid?
Mijn lichamelijke gezondheid liet te wensen over toen ik (onverwacht al bijna 14 weken) zwanger bleek. Niet dat ik zelf in gevaar zou komen maar mijn dochter heeft het niet makkelijk gehad in de baarmoeder en ze is met 34 weken geboren, zonder hartslag, met de lengte van een kind van 29 weken.
niet zo te zijn.Jeetje mina. Dat is heftig. Is het meisje in goede gezondheid?
maandag 10 augustus 2009 om 16:20
Wat ik heb gezegd is dat TO zichzelf moet afvragen of ze in de huidige situatie geschikt is als moeder.
Mijn conclusie dat ze niet goed voor zichzelf zou zorgen blijft deels overeind. Onveilig vrijen binnen een wankele relatie, een man die het kind niet wil, TO die zich psychisch niet in orde voelt. Daar kunnen geen schulden en een HBO-studie niet zo veel aan veranderen.
@ TO: als jij je beledigd voelt, dan spijt me dat. Ik ben alleen van mening dat een kind recht heeft op een veilige en stabiele omgeving. Zoals jij je eigen leven in de openingspost beschreef, leek me daar geen sprake van.
@ Leo: als dit iets bij jou getriggert heeft, dan spijt me dat. Ik vind jou een fijne forummer en het was niet mijn bedoeling mensen persoonlijk te beledigen. Psychische problemen alleen maken iemand niet per se ongeschikt als ouder. Daarvoor moet je de hele context bekijken.
Mijn conclusie dat ze niet goed voor zichzelf zou zorgen blijft deels overeind. Onveilig vrijen binnen een wankele relatie, een man die het kind niet wil, TO die zich psychisch niet in orde voelt. Daar kunnen geen schulden en een HBO-studie niet zo veel aan veranderen.
@ TO: als jij je beledigd voelt, dan spijt me dat. Ik ben alleen van mening dat een kind recht heeft op een veilige en stabiele omgeving. Zoals jij je eigen leven in de openingspost beschreef, leek me daar geen sprake van.
@ Leo: als dit iets bij jou getriggert heeft, dan spijt me dat. Ik vind jou een fijne forummer en het was niet mijn bedoeling mensen persoonlijk te beledigen. Psychische problemen alleen maken iemand niet per se ongeschikt als ouder. Daarvoor moet je de hele context bekijken.
maandag 10 augustus 2009 om 16:22
maandag 10 augustus 2009 om 16:27
quote:Solomio schreef op 08 augustus 2009 @ 21:43:
[...]
Ik weet niet of jij dit eerder gepost hebt, maar ik zie de laatste tijd regelmatig VBOK langskomen. Wat ik ervan weet is de VBOK van oorsprong christelijk en dus tegen abortus. Zou ik iemand niet zo snel heensturen.
FIOM lijkt me neutraler.
VBOK is inderdaad een christelijke instelling, maar niet tegen abortus. Ze zullen je vanwege hun levensbeschouwing de andere alternatieven aanraden, maar ook als je wel kiest voor een abortus kun je bij de VBOK terecht. Ik denk dat je als je twijfelt over een abortus - zoals TO - juist goed terecht kan bij de VBOK. Omdat je dan toch met name de consequenties krijgt te horen van het houden van de baby. Op basis daarvan kan je dan kijken wat in jouw situatie het beste is. Ik ben voor mijn werk vroeger zijdelings betrokken geweest bij de VBOK en ik vond hen juist een integere organisatie.
TO: persoonlijk ben ik het niet eens met wat je 'vriend' zegt over dat hij net zoveel recht heeft om te beslissen wat er met jullie ongeboren kind gebeurd. Het is jouw lichaam en jij hebt daarover het beschikkingsrecht. Niet hij. Wellicht zou je wel je consequenties eraan moeten verbinden qua opvoeding en de kosten daarvan.
Hoewel ik zelf wel een mening heb over abortus, zal ik niet aangeven wat je wel/niet moet doen. Het enige dat ik je aanraad is om bij je keuze te kijken naar het belang van het kind. Kan jij een kind bieden wat het nodig heeft? Materieel, maar - en misschien nog wel belangrijker - immaterieel? Jij bent de enige die die afweging kunt maken omdat jij de enige bent die precies weet hoe jij en jouw situatie in elkaar zit.
Sterkte met je beslissing
[...]
Ik weet niet of jij dit eerder gepost hebt, maar ik zie de laatste tijd regelmatig VBOK langskomen. Wat ik ervan weet is de VBOK van oorsprong christelijk en dus tegen abortus. Zou ik iemand niet zo snel heensturen.
FIOM lijkt me neutraler.
VBOK is inderdaad een christelijke instelling, maar niet tegen abortus. Ze zullen je vanwege hun levensbeschouwing de andere alternatieven aanraden, maar ook als je wel kiest voor een abortus kun je bij de VBOK terecht. Ik denk dat je als je twijfelt over een abortus - zoals TO - juist goed terecht kan bij de VBOK. Omdat je dan toch met name de consequenties krijgt te horen van het houden van de baby. Op basis daarvan kan je dan kijken wat in jouw situatie het beste is. Ik ben voor mijn werk vroeger zijdelings betrokken geweest bij de VBOK en ik vond hen juist een integere organisatie.
TO: persoonlijk ben ik het niet eens met wat je 'vriend' zegt over dat hij net zoveel recht heeft om te beslissen wat er met jullie ongeboren kind gebeurd. Het is jouw lichaam en jij hebt daarover het beschikkingsrecht. Niet hij. Wellicht zou je wel je consequenties eraan moeten verbinden qua opvoeding en de kosten daarvan.
Hoewel ik zelf wel een mening heb over abortus, zal ik niet aangeven wat je wel/niet moet doen. Het enige dat ik je aanraad is om bij je keuze te kijken naar het belang van het kind. Kan jij een kind bieden wat het nodig heeft? Materieel, maar - en misschien nog wel belangrijker - immaterieel? Jij bent de enige die die afweging kunt maken omdat jij de enige bent die precies weet hoe jij en jouw situatie in elkaar zit.
Sterkte met je beslissing
maandag 10 augustus 2009 om 16:51
Hallo,
Mijn post maakt in ieder geval veel tongen los.
quote:Pinksterbloempje schreef op 10 augustus 2009 @ 16:20:
Wat ik heb gezegd is dat TO zichzelf moet afvragen of ze in de huidige situatie geschikt is als moeder.
Mijn conclusie dat ze niet goed voor zichzelf zou zorgen blijft deels overeind. Onveilig vrijen binnen een wankele relatie, een man die het kind niet wil, TO die zich psychisch niet in orde voelt. Daar kunnen geen schulden en een HBO-studie niet zo veel aan veranderen.
@ TO: als jij je beledigd voelt, dan spijt me dat. Ik ben alleen van mening dat een kind recht heeft op een veilige en stabiele omgeving. Zoals jij je eigen leven in de openingspost beschreef, leek me daar geen sprake van.
Hallo Pinksterbloempje, ik voel me niet beledigd. Ik vind zelf dat ik wel goed voor mezelf kan zorgen. De reden van het onveilige vrijen heb ik al eens eerder beschreven, de vader in kwestie heeft altijd aangegeven dat hij wel een kinderwens had. Nu opeens twijfelt hij en verder heb ik inderdaad psychische problemen gehad, maar voel me nu in orde. Dan laat ik de stress die dit allemaal oplevert maar even buiten beschouwing.. Werken is nu heerlijke afleiding.
Trouwens, heeft de vader ook niet ingestemd met onveilig vrijen? Hij wist dat we het zonder deden.
Geloof me, toen ik psychische problemen had, was ik amper in staat om op te staan, laat staan fulltime te gaan werken en voor een ander te zorgen (mantelzorg) + studie. Ik slik nu nog antidepressiva als voorzorg zeg maar. Daar kan je ook niet zo maar mee stoppen, dat lijkt me duidelijk. Uiteraard nu wel punt ivm gezondheid kind.
Ik ben het met je eens, Pinksterbloempje, dat je je moet afvragen of het ook wel goed is voor het kind. Uiteraard, dat is denk ik ook de strekking van je post, maar af en toe in scherpe bewoordingen.
Het gesprek met mijn vriend is inmiddels geweest (vraag uit andere reacties). Verliep niet goed. Ik wilde alternatieven met hem bespreken (toch samenwonen, co-ouderschap), maar hij ziet het niet zitten. Hij wil eventueel abortus, daarna samenwonen proberen en vervolgens weer proberen. Gezien mijn leeftijd vind ik dat een erg grote gok en de ene zwangerschap is ook niet inwisselbaar voor de andere.
Aan de ene kant moet je dit rationeel benaderen, maar ook je gevoel laten spreken. Als je mensen ook vraagt waarom ze kinderen willen, kan dat ook niet rationeel verklaard worden.
Kortom, lastig, en moet inderdaad kijken wat het beste is, zowel voor mijzelf als voor de baby.
In ieder geval bedankt voor alle reacties! Zeker een steun!
Mijn post maakt in ieder geval veel tongen los.
quote:Pinksterbloempje schreef op 10 augustus 2009 @ 16:20:
Wat ik heb gezegd is dat TO zichzelf moet afvragen of ze in de huidige situatie geschikt is als moeder.
Mijn conclusie dat ze niet goed voor zichzelf zou zorgen blijft deels overeind. Onveilig vrijen binnen een wankele relatie, een man die het kind niet wil, TO die zich psychisch niet in orde voelt. Daar kunnen geen schulden en een HBO-studie niet zo veel aan veranderen.
@ TO: als jij je beledigd voelt, dan spijt me dat. Ik ben alleen van mening dat een kind recht heeft op een veilige en stabiele omgeving. Zoals jij je eigen leven in de openingspost beschreef, leek me daar geen sprake van.
Hallo Pinksterbloempje, ik voel me niet beledigd. Ik vind zelf dat ik wel goed voor mezelf kan zorgen. De reden van het onveilige vrijen heb ik al eens eerder beschreven, de vader in kwestie heeft altijd aangegeven dat hij wel een kinderwens had. Nu opeens twijfelt hij en verder heb ik inderdaad psychische problemen gehad, maar voel me nu in orde. Dan laat ik de stress die dit allemaal oplevert maar even buiten beschouwing.
. Werken is nu heerlijke afleiding. Trouwens, heeft de vader ook niet ingestemd met onveilig vrijen? Hij wist dat we het zonder deden.
Geloof me, toen ik psychische problemen had, was ik amper in staat om op te staan, laat staan fulltime te gaan werken en voor een ander te zorgen (mantelzorg) + studie. Ik slik nu nog antidepressiva als voorzorg zeg maar. Daar kan je ook niet zo maar mee stoppen, dat lijkt me duidelijk. Uiteraard nu wel punt ivm gezondheid kind.
Ik ben het met je eens, Pinksterbloempje, dat je je moet afvragen of het ook wel goed is voor het kind. Uiteraard, dat is denk ik ook de strekking van je post, maar af en toe in scherpe bewoordingen.
Het gesprek met mijn vriend is inmiddels geweest (vraag uit andere reacties). Verliep niet goed. Ik wilde alternatieven met hem bespreken (toch samenwonen, co-ouderschap), maar hij ziet het niet zitten. Hij wil eventueel abortus, daarna samenwonen proberen en vervolgens weer proberen. Gezien mijn leeftijd vind ik dat een erg grote gok en de ene zwangerschap is ook niet inwisselbaar voor de andere.
Aan de ene kant moet je dit rationeel benaderen, maar ook je gevoel laten spreken. Als je mensen ook vraagt waarom ze kinderen willen, kan dat ook niet rationeel verklaard worden.
Kortom, lastig, en moet inderdaad kijken wat het beste is, zowel voor mijzelf als voor de baby.
In ieder geval bedankt voor alle reacties! Zeker een steun!
