Kinderen
alle pijlers
Zoon gaat getest worden op het syndroom van Asperger
zondag 9 augustus 2009 om 18:39
Hallo allemaal mijn eerste post hier.
Mijn zoon van 11 zit in het testcircuit voor het syndroom van Aspereger, alle formulieren met vragen zijn beantwoord, de testafspraken zijn gemaakt.
Ik merk dat ik enorm veel behoefte heb om in contact te komen met ouders van wie hun kinderen ook Asperger hebben wie weet of ern een soort van oudervereniging bestaat met dagen/avonden waarin ouders bij elkaar komen.
Ik woon in Zuid Holland, Brielle en herken ook veel kenmerken van asperger bij mezelf.
Wie kan me wat wegwijs maken?
Mijn zoon van 11 zit in het testcircuit voor het syndroom van Aspereger, alle formulieren met vragen zijn beantwoord, de testafspraken zijn gemaakt.
Ik merk dat ik enorm veel behoefte heb om in contact te komen met ouders van wie hun kinderen ook Asperger hebben wie weet of ern een soort van oudervereniging bestaat met dagen/avonden waarin ouders bij elkaar komen.
Ik woon in Zuid Holland, Brielle en herken ook veel kenmerken van asperger bij mezelf.
Wie kan me wat wegwijs maken?
zondag 9 augustus 2009 om 18:51
http://autisme-asperger.startpagina.nl/ google is your friend! op deze start pagina vindt je steungroepen en andere infrmatie over asperger
Mijn mening, mijn keuze.
zondag 9 augustus 2009 om 19:19
quote:Solomio schreef op 09 augustus 2009 @ 19:09:
Even een praktische vraag: autisme omvat meer dan alleen Asperger. Wordt het onderzoek beperkt tot Asperger? Of meer algemeen op ASS?Volgens mij vermoeden ze Asperger en gaan ze testen of dat het is, er zijn volgens mij geen specifieke testen op Asperger alleen ASS
Even een praktische vraag: autisme omvat meer dan alleen Asperger. Wordt het onderzoek beperkt tot Asperger? Of meer algemeen op ASS?Volgens mij vermoeden ze Asperger en gaan ze testen of dat het is, er zijn volgens mij geen specifieke testen op Asperger alleen ASS
zondag 9 augustus 2009 om 19:22
quote:Mariah75 schreef op 09 augustus 2009 @ 19:19:
[...]
Volgens mij vermoeden ze Asperger en gaan ze testen of dat het is, er zijn volgens mij geen specifieke testen op Asperger alleen ASSWat ik me afvraag is of er niet anders gekeken wordt als er van tevoren al van bijv Asperger wordt uitgegaan. Mijn zoon werd ooit onderzocht op ASS. Daar kan dan bijv Asperger uitkomen, maar ik vond het een beetje raar klinken om specifiek op Asperger te onderzoeken.
[...]
Volgens mij vermoeden ze Asperger en gaan ze testen of dat het is, er zijn volgens mij geen specifieke testen op Asperger alleen ASSWat ik me afvraag is of er niet anders gekeken wordt als er van tevoren al van bijv Asperger wordt uitgegaan. Mijn zoon werd ooit onderzocht op ASS. Daar kan dan bijv Asperger uitkomen, maar ik vond het een beetje raar klinken om specifiek op Asperger te onderzoeken.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
zondag 9 augustus 2009 om 19:28
zondag 9 augustus 2009 om 19:32
MIjn zoon gaat getest worden bij een praktijk voor Orthopedagogiek waar hij eerst een kanjer training heeft gevolgt van 10 weken dus ze kennen hem daar.
Ze vermoeden inderdaad het syndroom van Asperger omdat hij specifiek aan die kenmerken voldoet( zo heeft hij bv nooit een taalachterstand gehad)
Ik heb de volgende vragenlijsten in moeten vullen: en verder hebben mijn zoon zijn vader en ik een intake gehad van 1 1/2 uur.
Ik heb een gedragsvragenlijst voor kinderen van 4/18 jaar die ingevult moet worden door de leerkracht.
Een Sociaal-Emotionele vragenlijst.
Een ouder-kind interactie vragenlijst
Een gedragsvragenlijst voor kinderen van 4/18 jaar
Een VISK vragenlijst
Ze vermoeden inderdaad het syndroom van Asperger omdat hij specifiek aan die kenmerken voldoet( zo heeft hij bv nooit een taalachterstand gehad)
Ik heb de volgende vragenlijsten in moeten vullen: en verder hebben mijn zoon zijn vader en ik een intake gehad van 1 1/2 uur.
Ik heb een gedragsvragenlijst voor kinderen van 4/18 jaar die ingevult moet worden door de leerkracht.
Een Sociaal-Emotionele vragenlijst.
Een ouder-kind interactie vragenlijst
Een gedragsvragenlijst voor kinderen van 4/18 jaar
Een VISK vragenlijst
zondag 9 augustus 2009 om 19:45
Mijn zoon heeft de diagnose klassiek autisme, maar als ik iets over Asperger lees vind ik het wel heel vergelijkbaar.
De psych heeft al 3x geprobeerd mij uit te leggen wat het verschil is, maar ik snap het nog steeds niet. Mijn zoon heeft ook nooit een taalachterstand gehad, integendeel zelfs.
Ik heb zelfs een boek gelezen waarin werd uitgelegd dat Asperger en klassiek autisme volgens de DSM-IV gewoon exact gelijk zijn.
Vandaar ook mijn vraag, waarom specifiek op Asperger onderzoeken.
De psych heeft al 3x geprobeerd mij uit te leggen wat het verschil is, maar ik snap het nog steeds niet. Mijn zoon heeft ook nooit een taalachterstand gehad, integendeel zelfs.
Ik heb zelfs een boek gelezen waarin werd uitgelegd dat Asperger en klassiek autisme volgens de DSM-IV gewoon exact gelijk zijn.
Vandaar ook mijn vraag, waarom specifiek op Asperger onderzoeken.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
zondag 9 augustus 2009 om 20:02
Ik weet niet of ze specifiek op Asperger testen dat zal dan wel niet.
De reden dat kinderen vaak de diagnose Asperger krijgen ipv klassiek autisme is dat ze een bovengemiddeld IQ hebben en geen taalachterstand, en geen fantasie. En die drie punten maken het verschil tussen klassiek autisme en Asperger. Verder zijn er heel veel overeenkomsten.
Mijn zoon is een ster in het maken van een eerste indruk, maar binnen een half uur merken mensen dat dingen niet iedereen denkt altijd wat een vrolijk spontane jongen is dat kloppen.
Zo DOET hij of hij je aankijkt maar hij kijkt iets boven je ogen, hij laat niemand uitpraten, praat graag over zijn eigen interesses.
Maar hij stapt wel op iedereen af als hij een groepje ziet spelen schroomt hij niet om zich er in te mengen en te vragen of hij mee mag doen.
Hij heeft het zichzelf denk ik door zijn hoge intelligentie eigen gemaakt om contact te maken, hij kent alle regeltjes van sociaal contact maar voelt ze niet.
Hij vertoont een soort van nep-gedrag aangeleerd.
De reden dat kinderen vaak de diagnose Asperger krijgen ipv klassiek autisme is dat ze een bovengemiddeld IQ hebben en geen taalachterstand, en geen fantasie. En die drie punten maken het verschil tussen klassiek autisme en Asperger. Verder zijn er heel veel overeenkomsten.
Mijn zoon is een ster in het maken van een eerste indruk, maar binnen een half uur merken mensen dat dingen niet iedereen denkt altijd wat een vrolijk spontane jongen is dat kloppen.
Zo DOET hij of hij je aankijkt maar hij kijkt iets boven je ogen, hij laat niemand uitpraten, praat graag over zijn eigen interesses.
Maar hij stapt wel op iedereen af als hij een groepje ziet spelen schroomt hij niet om zich er in te mengen en te vragen of hij mee mag doen.
Hij heeft het zichzelf denk ik door zijn hoge intelligentie eigen gemaakt om contact te maken, hij kent alle regeltjes van sociaal contact maar voelt ze niet.
Hij vertoont een soort van nep-gedrag aangeleerd.
zondag 9 augustus 2009 om 20:15
Ja hij is erg ongelukkig en word heel veel gepest omdat hij met zijn gedrag erg afwijkt van leeftijdsgenoten.
Zo heeft hij een enorm "pedante " manier van spreken wat veel irritatie opwekt bij andere mensen.
Zelf vind hij de rest van de mensen vreemd en vind hij zichzelf normaal maar hij merkt wel dat zijn wereld botst met die van anderen.
Voorbeeldje in een groep word er gevraagd hoe laat het is waarop iemand antwoord het is tien voor twee....hierop zegt mijn zoon heel eigenwijs het is helemaal geen tien voor twee het is twaalf voor twee.
En ik.......herken mezelf zo goed in hem
Zo heeft hij een enorm "pedante " manier van spreken wat veel irritatie opwekt bij andere mensen.
Zelf vind hij de rest van de mensen vreemd en vind hij zichzelf normaal maar hij merkt wel dat zijn wereld botst met die van anderen.
Voorbeeldje in een groep word er gevraagd hoe laat het is waarop iemand antwoord het is tien voor twee....hierop zegt mijn zoon heel eigenwijs het is helemaal geen tien voor twee het is twaalf voor twee.
En ik.......herken mezelf zo goed in hem
zondag 9 augustus 2009 om 20:21
Maar nu gaat hij leren dat hij abnormaal is en krijgt hij een stempel waar hij niet meer vanaf gaat komen. Hij wordt dan nog steeds gepest, maar weet dat nu dat het aan hem ligt. Klinkt dat fijn voor zo'n jong joch om te weten? En -als zelfdokterend psych- is het geen compensatie voor jou nooit erkende stoornis (als je er al eentje hebt, that is)?
Overigens was ik ook enorm pedant en als ik een complimentje kreeg zei ik 'weet ik.' Maar dat leerde ik snel af omdat ik zag dat mensen dat vreemd vonden, al werd ik niet gepest (lang, sterk en verbaal nogal ehm gemeen). Aangeleerde sociale eigenschappen dus, maar jezelf totaal veranderen biedt ook absoluut geen soelaas. Het enige wat je dan krijgt is een leuk masker en iemand die -sorry, ik ga bot zijn- op een dag op de rails ligt. Wat extreem gesteld, maar in feite leer je hem dat hij zichzelf niet mag zijn.
Overigens was ik ook enorm pedant en als ik een complimentje kreeg zei ik 'weet ik.' Maar dat leerde ik snel af omdat ik zag dat mensen dat vreemd vonden, al werd ik niet gepest (lang, sterk en verbaal nogal ehm gemeen). Aangeleerde sociale eigenschappen dus, maar jezelf totaal veranderen biedt ook absoluut geen soelaas. Het enige wat je dan krijgt is een leuk masker en iemand die -sorry, ik ga bot zijn- op een dag op de rails ligt. Wat extreem gesteld, maar in feite leer je hem dat hij zichzelf niet mag zijn.
zondag 9 augustus 2009 om 20:33
quote:Leentje66 schreef op 09 augustus 2009 @ 20:02:
Ik weet niet of ze specifiek op Asperger testen dat zal dan wel niet.
De reden dat kinderen vaak de diagnose Asperger krijgen ipv klassiek autisme is dat ze een bovengemiddeld IQ hebben en geen taalachterstand, en geen fantasie. En die drie punten maken het verschil tussen klassiek autisme en Asperger. Verder zijn er heel veel overeenkomsten.
.
Tis natuurlijk zwaar offtopic, maar mijn zoon heeft een zeer hoog IQ, geen taalachterstand en geen fantasie. Hoog iq kan bij elke vorm van autisme voorkomen, taalachterstand vaker bij klassiek autisme (maar hoeft niet) en geen fantasie is volgens mij bij uitstek iets dat bij alle vormen van autisme hoort.
Wat mij is uitgelegd is dat Aspergers vaak eerder beginnen met praten en dat dat eigenlijk het enige verschil is tussen klassiek en Asperger.
Ik zit ook op het forum http://www.autsider.net/forum en daar loopt momenteel een heel topic over of Asperger nou milder is dan klassiek en wat het verschil is in kenmerken. Maar erg eensluidend is het niet.
Nu lijkt het natuurlijk mierenneukerij van mij (en dat is het wrsch ook deels), maar ik hoorde laatst van iemand die voor bepaalde ondersteuning niet in aanmerking kwam, omdat haar kind 'maar' Asperger had. Terwijl haar en mijn kind zo ongelofelijk vergelijkbar zijn qua problemen en gedrag. En ik kreeg die ondersteuning wel.
Ik weet niet of ze specifiek op Asperger testen dat zal dan wel niet.
De reden dat kinderen vaak de diagnose Asperger krijgen ipv klassiek autisme is dat ze een bovengemiddeld IQ hebben en geen taalachterstand, en geen fantasie. En die drie punten maken het verschil tussen klassiek autisme en Asperger. Verder zijn er heel veel overeenkomsten.
.
Tis natuurlijk zwaar offtopic, maar mijn zoon heeft een zeer hoog IQ, geen taalachterstand en geen fantasie. Hoog iq kan bij elke vorm van autisme voorkomen, taalachterstand vaker bij klassiek autisme (maar hoeft niet) en geen fantasie is volgens mij bij uitstek iets dat bij alle vormen van autisme hoort.
Wat mij is uitgelegd is dat Aspergers vaak eerder beginnen met praten en dat dat eigenlijk het enige verschil is tussen klassiek en Asperger.
Ik zit ook op het forum http://www.autsider.net/forum en daar loopt momenteel een heel topic over of Asperger nou milder is dan klassiek en wat het verschil is in kenmerken. Maar erg eensluidend is het niet.
Nu lijkt het natuurlijk mierenneukerij van mij (en dat is het wrsch ook deels), maar ik hoorde laatst van iemand die voor bepaalde ondersteuning niet in aanmerking kwam, omdat haar kind 'maar' Asperger had. Terwijl haar en mijn kind zo ongelofelijk vergelijkbar zijn qua problemen en gedrag. En ik kreeg die ondersteuning wel.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
zondag 9 augustus 2009 om 20:36
quote:Digitalis schreef op 09 augustus 2009 @ 20:21:
Maar nu gaat hij leren dat hij abnormaal is en krijgt hij een stempel waar hij niet meer vanaf gaat komen. Hij wordt dan nog steeds gepest, maar weet dat nu dat het aan hem ligt. Klinkt dat fijn voor zo'n jong joch om te weten? En -als zelfdokterend psych- is het geen compensatie voor jou nooit erkende stoornis (als je er al eentje hebt, that is)?
Wat een negatieve insteek zeg.
Ik kan niet voor Leentjes zoon spreken, maar mijn zoon voelde zich altijd al anders, maar probeerde manhaftig om 'normaal' te zijn. Sinds de diagnose hoeft hij niet meer te proberen 'normaal' te zijn en is er specifieke begeleiding mogelijk, die zonder diagnose niet mogelijk is.
Maar nu gaat hij leren dat hij abnormaal is en krijgt hij een stempel waar hij niet meer vanaf gaat komen. Hij wordt dan nog steeds gepest, maar weet dat nu dat het aan hem ligt. Klinkt dat fijn voor zo'n jong joch om te weten? En -als zelfdokterend psych- is het geen compensatie voor jou nooit erkende stoornis (als je er al eentje hebt, that is)?
Wat een negatieve insteek zeg.
Ik kan niet voor Leentjes zoon spreken, maar mijn zoon voelde zich altijd al anders, maar probeerde manhaftig om 'normaal' te zijn. Sinds de diagnose hoeft hij niet meer te proberen 'normaal' te zijn en is er specifieke begeleiding mogelijk, die zonder diagnose niet mogelijk is.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
zondag 9 augustus 2009 om 20:37
Nee dat is niet de reden waarom hij getest gaat worden, niet om hem zogenaamd dat stempeltje te geven maar ik denk dat het juist wel zinvol is.
Stukje gekopieerd waar ik volledig achte sta.....
Een diagnose maakt de problemen echt Het maakt het tastbaar en verklaart een boel van de gedragingen.
Natuurlijk ben ik ook bang voor de gevolgen van het eventueel opgeplakte etiket. Het kan mensen immers afschrikken als mensen horen dat je kind het Syndroom van Asperger hebt. Natuurlijk is dit voor een groot deel te wijden aan het feit dat veel mensen niets weten van het Syndroom van Asperger, wat het inhoud etc.
Kortom, ik denk dat het zeker wel van belang is, om het een naam te geven: er een "etiket op te plakken" Het geeft duidelijkheid en perspectieven naar de toekomst. Daarnaast kan een etiket zeker ook werken als wegwijzer voor mijn zoon.
Als we niet weet wat er met hem aan de hand is, dan weet je toch ook niet wat je er allemaal mee of aan kan doen?
Bovendien is het natuurlijk ook niet eerlijk. Als niemand weet wat nu het probleem is, hoe kan men je dan helpen? Hoe weet je dan wat wel of juist niet goed is?
Kortom, je kan stellen dat het helemaal zo gek nog niet is om een etiket op te plakken bij iemand lijdend aan het Syndroom van Asperger. Het immers juist iemand helpen bij de zoektocht naar antwoorden. De zoektocht naar een zo normaal leven als mogelijk. Het helpt iemand juist op weg naar mensen die de kennis en vaardigheden bezitten hulp te bieden, daar waar dat nodig is.
Het is heel begrijpelijk dat het allemaal even slikken is, op het moment dat je hoort dat je het Syndroom van Asperger hebt. Je krijgt dan een etiket opgeplakt, de bevestiging dat je inderdaad anders bent dan anderen. Het betekent dat je je leven zult moeten gaan veranderen. Je zult moeten gaan leven met een nieuwe naam: "Het Syndroom van Asperger".
Als je als ouder te horen krijgt, dat je kind lijdt aan het Syndroom van Asperger, is dat niet makkelijk. Je hoort dat je kind anders is dan anderen. Toch kan het juist werken als verlichting. Eindelijk kan je verder en weet je welke wegen je moet bewandelen. Eindelijk kan je stoppen met de zoektocht naar uitleg. Je weet nu wat het beste is voor je kind.
Voor de verdere toekomst en ontwikkeling van jezelf of je kind is, het van uiterst belang dat er een diagnose wordt gesteld, het helpt en verlicht voor de toekomst. Bovendien is de diagnose "Syndroom van Asperger" is geen enge en dodelijke ziekte. Het is alleen een naam voor een serie levenslange gedragingen. Het verandert u of uw kind niet. Je bent en blijft de persoon die je was, ongeacht het etiket dat je krijgt opgeplakt.
Als mijn zoon positief getest word gaat hij hulp krijgen in de vorm van een coach die hem en ons leert met zijn beperking om te gaan, ook schoolbezoeken vallen binnen het terrein van de coach.
Mijn zoon gaat nu naar groep 8 heeft geen enkele vriend in zijn klas is vaak verdrietig omdat hij weer niet op een feestje mag komen, het besef dat hij anders is dan anderen zit er allang bij hem alleen gaan we nu hulp zoeken bij het omgaan daarmee.
Ik leer hem niet dat hij zich zelf niet mag zijn , sterker nog hij krijgt hulp bij zijn sterke kanten om die wat meer te verdiepen zeg maar.
Stukje gekopieerd waar ik volledig achte sta.....
Een diagnose maakt de problemen echt Het maakt het tastbaar en verklaart een boel van de gedragingen.
Natuurlijk ben ik ook bang voor de gevolgen van het eventueel opgeplakte etiket. Het kan mensen immers afschrikken als mensen horen dat je kind het Syndroom van Asperger hebt. Natuurlijk is dit voor een groot deel te wijden aan het feit dat veel mensen niets weten van het Syndroom van Asperger, wat het inhoud etc.
Kortom, ik denk dat het zeker wel van belang is, om het een naam te geven: er een "etiket op te plakken" Het geeft duidelijkheid en perspectieven naar de toekomst. Daarnaast kan een etiket zeker ook werken als wegwijzer voor mijn zoon.
Als we niet weet wat er met hem aan de hand is, dan weet je toch ook niet wat je er allemaal mee of aan kan doen?
Bovendien is het natuurlijk ook niet eerlijk. Als niemand weet wat nu het probleem is, hoe kan men je dan helpen? Hoe weet je dan wat wel of juist niet goed is?
Kortom, je kan stellen dat het helemaal zo gek nog niet is om een etiket op te plakken bij iemand lijdend aan het Syndroom van Asperger. Het immers juist iemand helpen bij de zoektocht naar antwoorden. De zoektocht naar een zo normaal leven als mogelijk. Het helpt iemand juist op weg naar mensen die de kennis en vaardigheden bezitten hulp te bieden, daar waar dat nodig is.
Het is heel begrijpelijk dat het allemaal even slikken is, op het moment dat je hoort dat je het Syndroom van Asperger hebt. Je krijgt dan een etiket opgeplakt, de bevestiging dat je inderdaad anders bent dan anderen. Het betekent dat je je leven zult moeten gaan veranderen. Je zult moeten gaan leven met een nieuwe naam: "Het Syndroom van Asperger".
Als je als ouder te horen krijgt, dat je kind lijdt aan het Syndroom van Asperger, is dat niet makkelijk. Je hoort dat je kind anders is dan anderen. Toch kan het juist werken als verlichting. Eindelijk kan je verder en weet je welke wegen je moet bewandelen. Eindelijk kan je stoppen met de zoektocht naar uitleg. Je weet nu wat het beste is voor je kind.
Voor de verdere toekomst en ontwikkeling van jezelf of je kind is, het van uiterst belang dat er een diagnose wordt gesteld, het helpt en verlicht voor de toekomst. Bovendien is de diagnose "Syndroom van Asperger" is geen enge en dodelijke ziekte. Het is alleen een naam voor een serie levenslange gedragingen. Het verandert u of uw kind niet. Je bent en blijft de persoon die je was, ongeacht het etiket dat je krijgt opgeplakt.
Als mijn zoon positief getest word gaat hij hulp krijgen in de vorm van een coach die hem en ons leert met zijn beperking om te gaan, ook schoolbezoeken vallen binnen het terrein van de coach.
Mijn zoon gaat nu naar groep 8 heeft geen enkele vriend in zijn klas is vaak verdrietig omdat hij weer niet op een feestje mag komen, het besef dat hij anders is dan anderen zit er allang bij hem alleen gaan we nu hulp zoeken bij het omgaan daarmee.
Ik leer hem niet dat hij zich zelf niet mag zijn , sterker nog hij krijgt hulp bij zijn sterke kanten om die wat meer te verdiepen zeg maar.
zondag 9 augustus 2009 om 20:39
quote:Solomio schreef op 09 augustus 2009 @ 20:36:
[...]
Wat een negatieve insteek zeg.
Ik kan niet voor Leentjes zoon spreken, maar mijn zoon voelde zich altijd al anders, maar probeerde manhaftig om 'normaal' te zijn. Sinds de diagnose hoeft hij niet meer te proberen 'normaal' te zijn en is er specifieke begeleiding mogelijk, die zonder diagnose niet mogelijk is.Dank je wel !!!!!!!
[...]
Wat een negatieve insteek zeg.
Ik kan niet voor Leentjes zoon spreken, maar mijn zoon voelde zich altijd al anders, maar probeerde manhaftig om 'normaal' te zijn. Sinds de diagnose hoeft hij niet meer te proberen 'normaal' te zijn en is er specifieke begeleiding mogelijk, die zonder diagnose niet mogelijk is.Dank je wel !!!!!!!
zondag 9 augustus 2009 om 20:45
Dat is hoe het kan aanvoelen Solomio. Het ligt aan je karakter natuurlijk voor de rest. Aangezien Leentjes zoontje wordt gepest is hij iig niet enorm sterk in zichzelf anders voordoen (enkel een constatering, geen veroordeling ofzo of schuldvraag). Met sommige dingen moet je leren omgaan om optimaal te functioneren (dat is nu eenmaal zo, helaas) en ook zaken uit je leven te halen waar je blij van wordt. Dus gemaakt sociaal gedrag puur voor de omgang vind ik niet negatief. Jezelf compleet anders voordoen werkt wel negatief, maar het ligt zo aan het karakter. De een betrekt dan alles op zichzelf (ik ben mijzelf overal de verantwoordelijkheid voor gaan geven vanaf een bepaalde leeftijd), de ander koestert een wrok tegen de hele wereld, etcetera. Maar ik vind dat er wel iets schort aan de hulpverlening als je eerst een stempel moet overhandigen. Ik denk niet dat men altijd ten volle beseft wat voor impact het op een kind kan hebben als zijn of haar anderszijn benadrukt wordt. Tuurlijk, voor de ouders is het misschien fijn dat er een diagnose is, maar niet elk kind zal er goed mee kunnen omgaan.
zondag 9 augustus 2009 om 20:46
quote:Digitalis schreef op 09 augustus 2009 @ 20:21:
Overigens was ik ook enorm pedant en als ik een complimentje kreeg zei ik 'weet ik.' Maar dat leerde ik snel af omdat ik zag dat mensen dat vreemd vonden, En dat is nou een typisch voorbeeld van iets dat bij autisten anders werkt. Die leren zoiets niet af omdat ze niet goed kunnen leren van sociale situaties. Dus die blijven pedant, of die blijven steeds over hetzelfde onderwerp doorgaan, ook als de omgeving allerlei signalen uitzendt dat dat niet op prijs gesteld wordt. En daar kunnen ze bij geholpen worden, maar dan is het wel prettig om een diagnose te hebben.
Overigens was ik ook enorm pedant en als ik een complimentje kreeg zei ik 'weet ik.' Maar dat leerde ik snel af omdat ik zag dat mensen dat vreemd vonden, En dat is nou een typisch voorbeeld van iets dat bij autisten anders werkt. Die leren zoiets niet af omdat ze niet goed kunnen leren van sociale situaties. Dus die blijven pedant, of die blijven steeds over hetzelfde onderwerp doorgaan, ook als de omgeving allerlei signalen uitzendt dat dat niet op prijs gesteld wordt. En daar kunnen ze bij geholpen worden, maar dan is het wel prettig om een diagnose te hebben.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
zondag 9 augustus 2009 om 20:48
Digitalis, jij gaat ervan uit dat door een stempel iemands anders-zijn benadrukt wordt. Mijn ervaring is juist andersom. Mijn zoon werd gepest met zijn anders-zijn, werd heel verdrietig omdat hij ook wel voelde dat hij anders was, maar daar verder niks aan kon doen.
Nu heeft ie een stempel, heeft daardoor veel meer zelfvertrouwen gekregen, want hij is dus idd anders en dat is goed.
Kinderen zijn echt keihard, maar door een stempel kunnen zelfs kinderen meer van een ander hebben heb ik gemerkt.
Nu heeft ie een stempel, heeft daardoor veel meer zelfvertrouwen gekregen, want hij is dus idd anders en dat is goed.
Kinderen zijn echt keihard, maar door een stempel kunnen zelfs kinderen meer van een ander hebben heb ik gemerkt.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
zondag 9 augustus 2009 om 20:51
quote:Leentje66 schreef op 09 augustus 2009 @ 20:45:
Ja precies daarvoor bedankte ik je, je schreef in een paar zinnen mijn gevoel.
Voelt goed...stukje begrip....weer eens wat anders dan de reacties die ik vaak krijg over mijn zoon wat is het toch een oud wijf.Daar schiet ik van vol, mijn zoon is ook zo vaak zo benoemd. Helaas gaat het onbegrip bij de omgeving niet weg, ook niet als je een diagnose hebt.
Ja precies daarvoor bedankte ik je, je schreef in een paar zinnen mijn gevoel.
Voelt goed...stukje begrip....weer eens wat anders dan de reacties die ik vaak krijg over mijn zoon wat is het toch een oud wijf.Daar schiet ik van vol, mijn zoon is ook zo vaak zo benoemd. Helaas gaat het onbegrip bij de omgeving niet weg, ook niet als je een diagnose hebt.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
zondag 9 augustus 2009 om 21:01
Ik ben ook al volgeschoten hoor, meerdere keren zelfs.
Er vallen zoveel puzzel stukjes op hun plaats al jaren heb ik het gevoel dat er meer aan de hand is bij mijn zoon dan alleen wat sociale-onhandigheid.
Ik merk binnen mijn familiekring dat familieleden zich irriteren aan hem en hem niet leuk vinden.
Nu ze weten wat er speelt en waarop hij getest gaat worden krijg ik maar ook hij toch wel een stuk van begrip en worden er om handvaten gevraagd door mijn zussen hoe met hem om te gaan ( het voorbeeldje van hoe laat het is komt van een van zijn zussen, als handvat heb ik nu gegeven vraag aan mijn zoon hoe laat het is als je het wil weten waarschijnlijk zegt hij dan toch twaalf voor twee maar dan hoef je je niet te irriteren en mijn zoon voelt zich een hele piet )
Er vallen zoveel puzzel stukjes op hun plaats al jaren heb ik het gevoel dat er meer aan de hand is bij mijn zoon dan alleen wat sociale-onhandigheid.
Ik merk binnen mijn familiekring dat familieleden zich irriteren aan hem en hem niet leuk vinden.
Nu ze weten wat er speelt en waarop hij getest gaat worden krijg ik maar ook hij toch wel een stuk van begrip en worden er om handvaten gevraagd door mijn zussen hoe met hem om te gaan ( het voorbeeldje van hoe laat het is komt van een van zijn zussen, als handvat heb ik nu gegeven vraag aan mijn zoon hoe laat het is als je het wil weten waarschijnlijk zegt hij dan toch twaalf voor twee maar dan hoef je je niet te irriteren en mijn zoon voelt zich een hele piet )
