Relaties
alle pijlers
afstandelijk / toewijding?
maandag 10 augustus 2009 om 17:31
Dag Viva-forummers,
Tegenwoordig ben ik een fervent meelezer, maar nu toch nog maar een keertje weer posten.
Dit weekend was ik in gesprek met mijn vriend (nu bijna jaar relatie, wonen in verschillende steden, weekendrelatie dus). Even ter illustratie: het was het soort gesprek waarin je beide interessante standpunten naar voren brengt en heel eerlijk bent. Wel over belangrijke elementen van je relatie, maar niet een gesprek over 'kunnen we zo verder'. We kunnen zo prima verder. Het is meer filosofisch.
Het gesprek nam een interessante wending toen we het over zijn gevoelens voor mij gingen hebben (dat klinkt egoistisch maar zo bedoel ik het niet ). Ik vind hem namelijk soms wat afstandelijk of gereserveerd, of hoe noem je dat. Ik noemde het laatst zo, dat hij niet volledige toewijding aan mij heeft. Hij zou niet zijn leven voor mij opgeven en hij kan rustig zeggen dat ie eventjes geen tijd heeft. Hij smst/belt ook rustig een paar dagen niet. Als ik daarnaar vraag zegt ie dat ie wel aan me denkt, maar hij vindt het niet 'nodig' om dat te laten weten, bijvoorbeeld.
Hij zegt dat het zijn karakter is, en daar heeft hij denk ik ook wel gelijk in. (Gelijk in de zin van dat hij echt wel van me houdt. Zoals hij het zegt: evenveel als of misschien wel meer dan van zijn exen. Dat idee.)
Nu ben ik meer van het type veel overhebben voor je partner. Meer dan hij in ieder geval. Ik zorg ervoor dat ik hem veel zie (ben dus ook meer bij hem dan hij bij mij) en ik kan er ook slechter tegen om hem minder te zien (het een heeft te maken met het ander neem ik aan). Ben uit mijn vorige relatie een beetje gewend om idd de hele dag 'gewaardeerd' te worden zeg maar. Ik verwacht dat dus nog een beetje, of denk dat dat zo hoort, zoiets. Het is voor mij dus gek om te merken dat iemand wel van je kan houden (althans volgens hem natuurlijk ) terwijl hij dat niet zo laat merken. Hij knuffelt minder, heeft minder behoefte aan contact, etc.
Ik heb verder niet echt een concrete vraag (en ik heb het ook niet helemaal goed verwoord hoor), maar ik vroeg mij af of jullie hier weleens over filosoferen. Is het een mannending, dat afstandelijke? Is het gewoon hoe je karakter is? Ben ik misschien veel te aanhankelijk / ruggegraatloos / opgeverig? (Ja, je weet het niet... )
Edit: nu ik het weer doorlees... ik denk dat de vraag misschien een beetje is of het 'noodzakelijk' is, die toewijding. Zeker voor een langere relatie. Hoeveel toewijding moet je hebben? (Zoiets).
Nogmaals, het is gefilosofeer van ons. Geen bedreiging van onze relatie.
En edit 2: hij zei "Waarom vraag je het niet eens aan het Viva-forum?" Nou, dat kon ik niet laten, hehe.
Tegenwoordig ben ik een fervent meelezer, maar nu toch nog maar een keertje weer posten.
Dit weekend was ik in gesprek met mijn vriend (nu bijna jaar relatie, wonen in verschillende steden, weekendrelatie dus). Even ter illustratie: het was het soort gesprek waarin je beide interessante standpunten naar voren brengt en heel eerlijk bent. Wel over belangrijke elementen van je relatie, maar niet een gesprek over 'kunnen we zo verder'. We kunnen zo prima verder. Het is meer filosofisch.
Het gesprek nam een interessante wending toen we het over zijn gevoelens voor mij gingen hebben (dat klinkt egoistisch maar zo bedoel ik het niet ). Ik vind hem namelijk soms wat afstandelijk of gereserveerd, of hoe noem je dat. Ik noemde het laatst zo, dat hij niet volledige toewijding aan mij heeft. Hij zou niet zijn leven voor mij opgeven en hij kan rustig zeggen dat ie eventjes geen tijd heeft. Hij smst/belt ook rustig een paar dagen niet. Als ik daarnaar vraag zegt ie dat ie wel aan me denkt, maar hij vindt het niet 'nodig' om dat te laten weten, bijvoorbeeld.
Hij zegt dat het zijn karakter is, en daar heeft hij denk ik ook wel gelijk in. (Gelijk in de zin van dat hij echt wel van me houdt. Zoals hij het zegt: evenveel als of misschien wel meer dan van zijn exen. Dat idee.)
Nu ben ik meer van het type veel overhebben voor je partner. Meer dan hij in ieder geval. Ik zorg ervoor dat ik hem veel zie (ben dus ook meer bij hem dan hij bij mij) en ik kan er ook slechter tegen om hem minder te zien (het een heeft te maken met het ander neem ik aan). Ben uit mijn vorige relatie een beetje gewend om idd de hele dag 'gewaardeerd' te worden zeg maar. Ik verwacht dat dus nog een beetje, of denk dat dat zo hoort, zoiets. Het is voor mij dus gek om te merken dat iemand wel van je kan houden (althans volgens hem natuurlijk ) terwijl hij dat niet zo laat merken. Hij knuffelt minder, heeft minder behoefte aan contact, etc.
Ik heb verder niet echt een concrete vraag (en ik heb het ook niet helemaal goed verwoord hoor), maar ik vroeg mij af of jullie hier weleens over filosoferen. Is het een mannending, dat afstandelijke? Is het gewoon hoe je karakter is? Ben ik misschien veel te aanhankelijk / ruggegraatloos / opgeverig? (Ja, je weet het niet... )
Edit: nu ik het weer doorlees... ik denk dat de vraag misschien een beetje is of het 'noodzakelijk' is, die toewijding. Zeker voor een langere relatie. Hoeveel toewijding moet je hebben? (Zoiets).
Nogmaals, het is gefilosofeer van ons. Geen bedreiging van onze relatie.
En edit 2: hij zei "Waarom vraag je het niet eens aan het Viva-forum?" Nou, dat kon ik niet laten, hehe.
maandag 10 augustus 2009 om 17:40
maandag 10 augustus 2009 om 17:56
Mijn vriend herken ik in jouw vriend. Hij is afstandelijker dan ik, wil minder afspreken en knuffelt minder. Maar daardoor vind ik het altijd wel heel fijn als hij laat merken dat hij van me houdt omdat ik dan weet dat hij het op dat moment ook voelt. In het begin moest ik er heel erg aan wennen maar nu ben ik eraan gewend en vind het eigenlijk wel fijn dat we niet zo kleffie en beffie zijn met elkaar. Elke keer als ik dan bij hem kom is het juist zo fijn als hij wel knuffelt ipv altijd maar te knuffelen en ik hou van jou te zeggen..
Misschien ben je wel te afhankelijk? Als hij niet kan of niet wil ga je dan ook gelijk wat met vriendinnen doen of ga je dan alleen kniezen? Plan je ook weleens wat met andere mensen in ook al weet je dat je op die dag je vriend kunt zien of zou zien?
Ik zie mijn vriend in het weekend maar ben zelf ook veranderd en minder afhankelijk geworden. In vorige relaties kon ik het me niet voorstellen om een dag met een vriendin in te plannen terwijl ik eigenlijk mijn vriend op die dag zou zien (zoals standaard elk weekend). Nu plan ik gerust eens een weekend vol of halfvol en zie mijn vriend eens wat minder. Maar dat vind ik nu eigenlijk helemaal niet zo erg meer. Hoe ga jij daarmee om?
Misschien ben je wel te afhankelijk? Als hij niet kan of niet wil ga je dan ook gelijk wat met vriendinnen doen of ga je dan alleen kniezen? Plan je ook weleens wat met andere mensen in ook al weet je dat je op die dag je vriend kunt zien of zou zien?
Ik zie mijn vriend in het weekend maar ben zelf ook veranderd en minder afhankelijk geworden. In vorige relaties kon ik het me niet voorstellen om een dag met een vriendin in te plannen terwijl ik eigenlijk mijn vriend op die dag zou zien (zoals standaard elk weekend). Nu plan ik gerust eens een weekend vol of halfvol en zie mijn vriend eens wat minder. Maar dat vind ik nu eigenlijk helemaal niet zo erg meer. Hoe ga jij daarmee om?
maandag 10 augustus 2009 om 18:00
Oef ik heb zo'n relatie gehad, dit was een van de redenen waarom het toen uit ging maar ik heb nu een vent die me de hele dag wel de hemel in wil prijzen; kusje voor de boodschappen die ik gedaan heb, complimentje omdat ik hem afzet op het station, een kroel omdat de was gedaan is. Het klinkt zo simpel maar het is oh-zo-lekker!
maandag 10 augustus 2009 om 18:03
@ Lole wat jij beschrijft is dan voor mij weer een heel erg kleffie en beffie gehalte. Je bent toch een kind dat een kroel verdiend omdat je de was doet. Lijkt me toch heel logisch dat zoiets gebeurd? Ik vind dat te plakkerig maar dat is mijn mening .
Ik ben voor mezelf juist blij dat ik mijn vriend ben tegengekomen. Knuffelen is heerlijk maar ik vind het nu juist nog fijner als het niet de hele dag door gebeurd. Omdat het anders zo standaard wordt naar mijn idee.
Ik ben voor mezelf juist blij dat ik mijn vriend ben tegengekomen. Knuffelen is heerlijk maar ik vind het nu juist nog fijner als het niet de hele dag door gebeurd. Omdat het anders zo standaard wordt naar mijn idee.
maandag 10 augustus 2009 om 18:20
@ Lole: zo was mijn ex dus ongeveer zeg maar. Dus ik ben nogal wat gewend quote:CassieViva schreef op 10 augustus 2009 @ 17:56:
Misschien ben je wel te afhankelijk? Als hij niet kan of niet wil ga je dan ook gelijk wat met vriendinnen doen of ga je dan alleen kniezen? Plan je ook weleens wat met andere mensen in ook al weet je dat je op die dag je vriend kunt zien of zou zien?
Ik ben wel een beetje afhankelijk, maar dat begin ik af te leren. Ik vind het overigens niet te afhankelijk. Ik heb er zelf wel 'last' van als ik hem weinig zie (we zien elkaar écht alleen maar in het weekend ivm werk en sport) maar ik ga wel dingen doen in het weekend met vriendinnen etc. Alleen (gelukkig?) niet elk weekend, want dan zouden we elkaar wel bar weinig zien. En binnenkort beginnen weer onze competitie van sport in het weekend en dan moeten we er beide ook aan geloven. In de zin dat het soms voorkomt dat ik zaterdag moet spelen en hij zondag. Dat soort dingen.
quote:CassieViva schreef op 10 augustus 2009 @ 17:56:Ik zie mijn vriend in het weekend maar ben zelf ook veranderd en minder afhankelijk geworden. In vorige relaties kon ik het me niet voorstellen om een dag met een vriendin in te plannen terwijl ik eigenlijk mijn vriend op die dag zou zien (zoals standaard elk weekend). Nu plan ik gerust eens een weekend vol of halfvol en zie mijn vriend eens wat minder. Maar dat vind ik nu eigenlijk helemaal niet zo erg meer. Hoe ga jij daarmee om?
Het ligt er een beetje aan. Ik kan er beter tegen als ik hem af en toe wel zie. Na de vakantie (twee weken fulltime samen) was het wel even afkicken toen het ineens weer doordeweeks alleen was. Daar heeft hij dan niet zo last van. Verschil tussen ons is ook dat hij een fulltime baan heeft en ik (nog) studeer en nu hele dagen aan mijn scriptie werk en niks anders heb. Dan heb je wel tijd om hem te missen. Hij zegt dat hij daar geen tijd voor heeft (werk en sport eisen hem op). Als ik hem dus ook vraag of ie me gemist heeft, zegt ie soms eerlijk van nee. Dat zou exlief dus nooit zo gevoeld hebben - die miste me altijd. Elke seconde dat ik er niet was. En liet dat ook merken. (ook niet altijd even fijn overigens).
Het voordeel van elkaar niet zoveel zien vind ik overigens wel dat het specialer is als je wel samen bent. We maken ook wel tijd voor elkaar.
Misschien ben je wel te afhankelijk? Als hij niet kan of niet wil ga je dan ook gelijk wat met vriendinnen doen of ga je dan alleen kniezen? Plan je ook weleens wat met andere mensen in ook al weet je dat je op die dag je vriend kunt zien of zou zien?
Ik ben wel een beetje afhankelijk, maar dat begin ik af te leren. Ik vind het overigens niet te afhankelijk. Ik heb er zelf wel 'last' van als ik hem weinig zie (we zien elkaar écht alleen maar in het weekend ivm werk en sport) maar ik ga wel dingen doen in het weekend met vriendinnen etc. Alleen (gelukkig?) niet elk weekend, want dan zouden we elkaar wel bar weinig zien. En binnenkort beginnen weer onze competitie van sport in het weekend en dan moeten we er beide ook aan geloven. In de zin dat het soms voorkomt dat ik zaterdag moet spelen en hij zondag. Dat soort dingen.
quote:CassieViva schreef op 10 augustus 2009 @ 17:56:Ik zie mijn vriend in het weekend maar ben zelf ook veranderd en minder afhankelijk geworden. In vorige relaties kon ik het me niet voorstellen om een dag met een vriendin in te plannen terwijl ik eigenlijk mijn vriend op die dag zou zien (zoals standaard elk weekend). Nu plan ik gerust eens een weekend vol of halfvol en zie mijn vriend eens wat minder. Maar dat vind ik nu eigenlijk helemaal niet zo erg meer. Hoe ga jij daarmee om?
Het ligt er een beetje aan. Ik kan er beter tegen als ik hem af en toe wel zie. Na de vakantie (twee weken fulltime samen) was het wel even afkicken toen het ineens weer doordeweeks alleen was. Daar heeft hij dan niet zo last van. Verschil tussen ons is ook dat hij een fulltime baan heeft en ik (nog) studeer en nu hele dagen aan mijn scriptie werk en niks anders heb. Dan heb je wel tijd om hem te missen. Hij zegt dat hij daar geen tijd voor heeft (werk en sport eisen hem op). Als ik hem dus ook vraag of ie me gemist heeft, zegt ie soms eerlijk van nee. Dat zou exlief dus nooit zo gevoeld hebben - die miste me altijd. Elke seconde dat ik er niet was. En liet dat ook merken. (ook niet altijd even fijn overigens).
Het voordeel van elkaar niet zoveel zien vind ik overigens wel dat het specialer is als je wel samen bent. We maken ook wel tijd voor elkaar.
maandag 10 augustus 2009 om 18:26
quote:Lole schreef op 10 augustus 2009 @ 18:00:
maar ik heb nu een vent die me de hele dag wel de hemel in wil prijzen; kusje voor de boodschappen die ik gedaan heb, complimentje omdat ik hem afzet op het station, een kroel omdat de was gedaan is. Het klinkt zo simpel maar het is oh-zo-lekker!
Oh hier zou ik echt gillend gek van worden, moet er niet aan denken!
Mijn lover is aanhankelijker dan ik. Ik ben dus misschien afstandelijk, maar dat betekent niet dat ik niet allejezusgodsontiegelijk gek op die gozer ben. Soms heb ik gewoon meer zin om alleen te zijn.
maar ik heb nu een vent die me de hele dag wel de hemel in wil prijzen; kusje voor de boodschappen die ik gedaan heb, complimentje omdat ik hem afzet op het station, een kroel omdat de was gedaan is. Het klinkt zo simpel maar het is oh-zo-lekker!
Oh hier zou ik echt gillend gek van worden, moet er niet aan denken!
Mijn lover is aanhankelijker dan ik. Ik ben dus misschien afstandelijk, maar dat betekent niet dat ik niet allejezusgodsontiegelijk gek op die gozer ben. Soms heb ik gewoon meer zin om alleen te zijn.
I only get one shot at life - so I shoot to kill
maandag 10 augustus 2009 om 18:27
Dat hebben wij dus ook. Omdat we elkaar niet elke dag zien kijken we er beide naar uit om elkaar te zien. En als we elkaar dan zien zijn we altijd heel blij.
Maar hoe zit het bij jullie met samenwonen dan? Jullie relatie lijkt in situatie wel een beetje op de onze, ik studeer ook nog en mijn vriend werkt al een aantal jaar. Mijn vriend heeft het dus ook druk met zijn werk en idd ook minder tijd om mij te missen.
Maar hoe zit het bij jullie met samenwonen dan? Jullie relatie lijkt in situatie wel een beetje op de onze, ik studeer ook nog en mijn vriend werkt al een aantal jaar. Mijn vriend heeft het dus ook druk met zijn werk en idd ook minder tijd om mij te missen.
maandag 10 augustus 2009 om 18:30
Ha, samenwonen, ook weer zo'n mooi punt. We willen in principe allebei nu wel, maar hebben heel rationeel besloten om er nog een jaartje latten aan vast te plakken. Omdat ik over een paar weken met een nieuwe baan begin en waarschijnlijk dan behoorlijk wat verander... en dat is dan misschien handiger om niet allemaal tegelijk te doen, want met samenwonen verander je ook. Maar als alles zo goed blijft gaan zoals nu over een jaar of zo dus wel. Dan nog de stad kiezen (maar ja, ik delf wss het onderspit want hij heeft een (mooi) koophuis en ik een huurflatje )
Hoe zit dat bij jullie dan?
Hoe zit dat bij jullie dan?
maandag 10 augustus 2009 om 18:32
quote:Spijker schreef op 10 augustus 2009 @ 18:26:
[...]
Oh hier zou ik echt gillend gek van worden, moet er niet aan denken!
Mijn lover is aanhankelijker dan ik. Ik ben dus misschien afstandelijk, maar dat betekent niet dat ik niet allejezusgodsontiegelijk gek op die gozer ben. Soms heb ik gewoon meer zin om alleen te zijn.
Precies. Dat wilde ik eigenlijk even weten het een sluit het ander natuurlijk niet uit, maar soms lijkt het wel even zo. (Als het duiveltje in mij ff de overhand heeft.)
Overigens is zo'n relatie met iemand die je over de hele wereld wil volgen wel erg goed voor je ego, hoor.
[...]
Oh hier zou ik echt gillend gek van worden, moet er niet aan denken!
Mijn lover is aanhankelijker dan ik. Ik ben dus misschien afstandelijk, maar dat betekent niet dat ik niet allejezusgodsontiegelijk gek op die gozer ben. Soms heb ik gewoon meer zin om alleen te zijn.
Precies. Dat wilde ik eigenlijk even weten het een sluit het ander natuurlijk niet uit, maar soms lijkt het wel even zo. (Als het duiveltje in mij ff de overhand heeft.)
Overigens is zo'n relatie met iemand die je over de hele wereld wil volgen wel erg goed voor je ego, hoor.
maandag 10 augustus 2009 om 18:34
Jah maar das maar weinig uitdaging als je partner achter je kont aan loopt. Ik vind het juist wel leuk dat mijn vriend niet zo overcomplimenteus en knuffelig is., Want als hij het dan eens doet dan meent hij het iig echt. De relatie van Lole zou voor mij echt te benauwend zijn, ik ben toch geen klein kind meer dat bij alles wat ze doet een complimentje krijgt.
maandag 10 augustus 2009 om 18:37
Nou, andersom is ook best lastig hoor. Mijn lief zou mij heel graag dagelijks zien. Ik wil voor mijn gevoel altijd het midden zoeken, ik wil hem echt niet afwijzen maar wil wel mijn eigen dingen doen.
Samenwonen lijkt me wel weer heerlijk maar daar zijn nog even praktische bezwaren voor en we zijn ook nog niet zo heel lang samen.
Het heeft er denk ik ook mee te maken hoe druk je leven is. Hij heeft gewoon veel meer tijd dan ik. Soms heb ik van die extreem drukke dagen, als ik dan thuis kom wil ik gewoon thuis zitten in een joggingbroek met een glaasje wijn, en niet ook nog naar hem toe of dat hij hierheen komt. Ik vind het ook wel leuk dat samen zijn nog even speciaal is. Als hij hierheen komt zorg ik toch dat ik me even optut, de boel een beetje aan kant heb, schone lakens op het bed gooi. Ik doe graag moeite voor hem want zo blijft het ook wel bijzonder, en dat gaat niet altijd samen met 'ik ben ongesteld en wil met mn ongewassen haar en grote sokken aan op de bank zitten'
Samenwonen lijkt me wel weer heerlijk maar daar zijn nog even praktische bezwaren voor en we zijn ook nog niet zo heel lang samen.
Het heeft er denk ik ook mee te maken hoe druk je leven is. Hij heeft gewoon veel meer tijd dan ik. Soms heb ik van die extreem drukke dagen, als ik dan thuis kom wil ik gewoon thuis zitten in een joggingbroek met een glaasje wijn, en niet ook nog naar hem toe of dat hij hierheen komt. Ik vind het ook wel leuk dat samen zijn nog even speciaal is. Als hij hierheen komt zorg ik toch dat ik me even optut, de boel een beetje aan kant heb, schone lakens op het bed gooi. Ik doe graag moeite voor hem want zo blijft het ook wel bijzonder, en dat gaat niet altijd samen met 'ik ben ongesteld en wil met mn ongewassen haar en grote sokken aan op de bank zitten'
I only get one shot at life - so I shoot to kill
maandag 10 augustus 2009 om 18:39
Haha, Spijker, dat snap ik ook wel. In ons geval heeft hij idd ook weinig tijd. En ik momenteel wat te veel, en dan ga ik willen dat hij smst en weet ik veel wat. Dat doet hij dus niet. Tsjah maar op drukke dagen is dat dan niet zo. Ik hoop dus dat het een beetje 'overgaat' als ik begin met mn fulltime baan.
maandag 10 augustus 2009 om 18:42
Dat smsen daar ben ik ook niet goed in. En hij dan weer wel. Ik krijg een smsje van hem en soms reageer ik wel maar soms denk ik alleen 'wat een leuk berichtje' en ga weer door met wat ik aan het doen was. Hoor ik later dat hij dan wel op een antwoord hoopte.
Tsss, ik lijk wel een man!
Misschien moet je er gewoon een hobby bij zoeken? Want het is niet helemaal de bedoeling dat je de godganse dag naar je telefoon gaat zitten staren (dat mag alleen de eerste 3 idiote verliefsheidsmaanden).
Tsss, ik lijk wel een man!
Misschien moet je er gewoon een hobby bij zoeken? Want het is niet helemaal de bedoeling dat je de godganse dag naar je telefoon gaat zitten staren (dat mag alleen de eerste 3 idiote verliefsheidsmaanden).
I only get one shot at life - so I shoot to kill
maandag 10 augustus 2009 om 18:44
quote:Spijker schreef op 10 augustus 2009 @ 18:42:
Dat smsen daar ben ik ook niet goed in. En hij dan weer wel. Ik krijg een smsje van hem en soms reageer ik wel maar soms denk ik alleen 'wat een leuk berichtje' en ga weer door met wat ik aan het doen was. Hoor ik later dat hij dan wel op een antwoord hoopte.
Tsss, ik lijk wel een man!
Sterker nog, je lijkt mijn vriend wel
Dat is ook de redenatie die hij soms geeft.
quote:Spijker schreef op 10 augustus 2009 @ 18:42:
Misschien moet je er gewoon een hobby bij zoeken? Want het is niet helemaal de bedoeling dat je de godganse dag naar je telefoon gaat zitten staren (dat mag alleen de eerste 3 idiote verliefsheidsmaanden).Eh, ik staar niet de hele dag naar mijn telefoon, hoor daar betrap ik mij af en toe wel op, ja. Maar het is geen gewoonte (althans, dat hoop ik zeg). Hobby's zat hier hoor. Ben drie vd vier avonden bezig! Maar zo'n studie is gewoon niet altijd even boeiend en ik ben snel afgeleid.
Dat smsen daar ben ik ook niet goed in. En hij dan weer wel. Ik krijg een smsje van hem en soms reageer ik wel maar soms denk ik alleen 'wat een leuk berichtje' en ga weer door met wat ik aan het doen was. Hoor ik later dat hij dan wel op een antwoord hoopte.
Tsss, ik lijk wel een man!
Sterker nog, je lijkt mijn vriend wel
Dat is ook de redenatie die hij soms geeft.quote:Spijker schreef op 10 augustus 2009 @ 18:42:
Misschien moet je er gewoon een hobby bij zoeken? Want het is niet helemaal de bedoeling dat je de godganse dag naar je telefoon gaat zitten staren (dat mag alleen de eerste 3 idiote verliefsheidsmaanden).Eh, ik staar niet de hele dag naar mijn telefoon, hoor daar betrap ik mij af en toe wel op, ja. Maar het is geen gewoonte (althans, dat hoop ik zeg). Hobby's zat hier hoor. Ben drie vd vier avonden bezig! Maar zo'n studie is gewoon niet altijd even boeiend en ik ben snel afgeleid.
maandag 10 augustus 2009 om 19:39
Hey Captain Obvious! Ik zou me niet zo'n zorgen maken. Misschien uit hij zijn gevoelens gewoon minder snel of anders. Is hij op sommige momenten wel attent en voel je je wel bijzonder bij hem?
Het ligt denk ik ook aan je dagindeling. Jij hebt je scriptie en als je daar de hele tijd thuis aan werkt, heb je gewoon meer tijd om aan hem te denken. Dat komt wel goed als je straks werkt en een beetje hetzelfde ritme hebt.
Het ligt denk ik ook aan je dagindeling. Jij hebt je scriptie en als je daar de hele tijd thuis aan werkt, heb je gewoon meer tijd om aan hem te denken. Dat komt wel goed als je straks werkt en een beetje hetzelfde ritme hebt.
maandag 10 augustus 2009 om 19:45
@ Ananasxx: Ik voel me een heel bijzonder meisje bij hem En het is niet dat hij niet attent is. Hij is minder attent dan ik.
In het begin kon ik me daar nog wel eens over frustreren ("Hij heeft alweer niet gesmst, grrr!") maar daar schiet je niets mee op. Nu ik weet dat hij me heus wel lief en leuk vindt, gaat dat een stuk beter.
Het is alleen dat hij zich afvroeg of dat genoeg is, en ik daar ook wel nieuwsgierig naar was. Heb je die slaafse toewijding (die ik wel zou kunnen tentoonspreiden als ik zou willen) nodig voor een lange relatie of is dat niet noodzakelijk? En zo niet, wat is zeg maar het minimumniveau? Wanneer is het te afstandelijk?
(dat is natuurlijk voor iedereen anders maar ik probeer het lekker toch om te definiëren )
In het begin kon ik me daar nog wel eens over frustreren ("Hij heeft alweer niet gesmst, grrr!") maar daar schiet je niets mee op. Nu ik weet dat hij me heus wel lief en leuk vindt, gaat dat een stuk beter.
Het is alleen dat hij zich afvroeg of dat genoeg is, en ik daar ook wel nieuwsgierig naar was. Heb je die slaafse toewijding (die ik wel zou kunnen tentoonspreiden als ik zou willen) nodig voor een lange relatie of is dat niet noodzakelijk? En zo niet, wat is zeg maar het minimumniveau? Wanneer is het te afstandelijk?
(dat is natuurlijk voor iedereen anders maar ik probeer het lekker toch om te definiëren )
maandag 10 augustus 2009 om 19:48
maandag 10 augustus 2009 om 21:18
De ene mens heeft meer behoefte aan gevoelsuitingen en complimenten dan de ander. Ik heb ik het begin wel moeten wennen aan het niet zo complimenteus zijn van haantje. Inmiddels ben ik daar wel aan gewend, en weet ik dat het niet iets over mij zegt. Soms, als ik merk dat ik erg geniet van complimenten van andere mannen, realiseer ik me dat ik het wel eens mis. In het begin wilde haantje altijd bij me zijn, terwijl ik gewend was om zeker drie of vier avonden in de week de hort op te zijn. Dubbel was dat, aan de ene kant vleiend, aan de andere kant een inbreuk op mijn vrijheidsgevoel. Nu zijn we hier allebei aan gewend, ik ben vanzelf minder uithuizig en hij is ondernemender geworden.
Je verhaal over het nog uitstellen van het samenwonen snap ik enerzijds, anderzijds vind ik het overkomen als een besluit van het denken en niet van het voelen. Dat is vast verstandig, maar ook niet een beetje jammer?
Je verhaal over het nog uitstellen van het samenwonen snap ik enerzijds, anderzijds vind ik het overkomen als een besluit van het denken en niet van het voelen. Dat is vast verstandig, maar ook niet een beetje jammer?
maandag 10 augustus 2009 om 21:43
Ik merk naarmate ik ouder wordt ik met minder sms-jes toe kan
Vroeger had ik het veel meer nodig voor bevestiging. Nu zit ik op iets van 1 x per 2 dgn. Het ligt ook niet aan mannen of vrouwen. Ik heb verschillende relaties gehad. De ene man sms wel 10 x per dag en de andere bv. maar twee keer per week. Ik heb me in relaties te veel afstand ervaren maar ook teveel toewijzing. Dat was ook irritant en vermoeiend. Dus tussenin zou goed zijn.
Ik denk max 1 x per dag. Het vriendje wat ik nu heb doet het perfect
Vroeger had ik het veel meer nodig voor bevestiging. Nu zit ik op iets van 1 x per 2 dgn. Het ligt ook niet aan mannen of vrouwen. Ik heb verschillende relaties gehad. De ene man sms wel 10 x per dag en de andere bv. maar twee keer per week. Ik heb me in relaties te veel afstand ervaren maar ook teveel toewijzing. Dat was ook irritant en vermoeiend. Dus tussenin zou goed zijn.
Ik denk max 1 x per dag. Het vriendje wat ik nu heb doet het perfect
