Kinderen
alle pijlers
Zoon gaat getest worden op het syndroom van Asperger
zondag 9 augustus 2009 om 18:39
Hallo allemaal mijn eerste post hier.
Mijn zoon van 11 zit in het testcircuit voor het syndroom van Aspereger, alle formulieren met vragen zijn beantwoord, de testafspraken zijn gemaakt.
Ik merk dat ik enorm veel behoefte heb om in contact te komen met ouders van wie hun kinderen ook Asperger hebben wie weet of ern een soort van oudervereniging bestaat met dagen/avonden waarin ouders bij elkaar komen.
Ik woon in Zuid Holland, Brielle en herken ook veel kenmerken van asperger bij mezelf.
Wie kan me wat wegwijs maken?
Mijn zoon van 11 zit in het testcircuit voor het syndroom van Aspereger, alle formulieren met vragen zijn beantwoord, de testafspraken zijn gemaakt.
Ik merk dat ik enorm veel behoefte heb om in contact te komen met ouders van wie hun kinderen ook Asperger hebben wie weet of ern een soort van oudervereniging bestaat met dagen/avonden waarin ouders bij elkaar komen.
Ik woon in Zuid Holland, Brielle en herken ook veel kenmerken van asperger bij mezelf.
Wie kan me wat wegwijs maken?
maandag 10 augustus 2009 om 11:09
hoi moeders,
Ik ben getrouwd met een man die het syndroom van asperger heeft.
Hij weet het pas 2 jr (is nu 32) en hij had het graag als kind al willen weten. Hij heeft zich altijd anders gevoeld en heeft heel zijn leven zijn best gedaan om zich te gedragen hoe hij dacht dat het moest. Keek hij bij andere af. Dit lukt natuurlijk vaak niet en dan baalde hij enorm en gaf hij zichzelf de schuld.
Nu is hij zo opgelucht dat hij weet waarom hij anders is. Natuurlijk lost dat de dagelijkse dingen niet op, maar zijn zelfvertrouwen is enorm gegroeid. Hij geeft zichzelf niet meer de schuld en is nu veel meer berustend. En het mooie hieraan is dat hij doordat hij nou veel ontspannender is, veel dingen beter kan.
Oja en ons is uitgelegd dat Asperger de minst heftige vorm van autisme is. Maar dat er tussen mensen met Asperger ook weer grote verschillen bestaan. Om eerlijk te zeggen hebben wij ons daar niet in verdiept, maar hebben wij ons juist gericht op: waar heb je last van of waar heb ik als partner last van.
Ik ben getrouwd met een man die het syndroom van asperger heeft.
Hij weet het pas 2 jr (is nu 32) en hij had het graag als kind al willen weten. Hij heeft zich altijd anders gevoeld en heeft heel zijn leven zijn best gedaan om zich te gedragen hoe hij dacht dat het moest. Keek hij bij andere af. Dit lukt natuurlijk vaak niet en dan baalde hij enorm en gaf hij zichzelf de schuld.
Nu is hij zo opgelucht dat hij weet waarom hij anders is. Natuurlijk lost dat de dagelijkse dingen niet op, maar zijn zelfvertrouwen is enorm gegroeid. Hij geeft zichzelf niet meer de schuld en is nu veel meer berustend. En het mooie hieraan is dat hij doordat hij nou veel ontspannender is, veel dingen beter kan.
Oja en ons is uitgelegd dat Asperger de minst heftige vorm van autisme is. Maar dat er tussen mensen met Asperger ook weer grote verschillen bestaan. Om eerlijk te zeggen hebben wij ons daar niet in verdiept, maar hebben wij ons juist gericht op: waar heb je last van of waar heb ik als partner last van.
maandag 10 augustus 2009 om 11:37
Kesa, goed om te lezen dat de diagnose je man zoveel rust heeft gegeven. En wel heel frustrerend dat hij daar eerst 30 voor moest worden. Dat wilde ik bij mijn kind dus voorkomen.
Er wordt (o.a. hier op het forum) nogal es afgegeven op de etiketten-hype die er lijkt te zijn. Vroeger hadden kinderen geen autisme, of ADHD, of wat dan ook, ze waren gewoon druk, of lastig of weet ik wat. Maar ik denk dat er heel veel kinderen daardoor ongelukkiger zijn geweest dan nodig was.
Er wordt (o.a. hier op het forum) nogal es afgegeven op de etiketten-hype die er lijkt te zijn. Vroeger hadden kinderen geen autisme, of ADHD, of wat dan ook, ze waren gewoon druk, of lastig of weet ik wat. Maar ik denk dat er heel veel kinderen daardoor ongelukkiger zijn geweest dan nodig was.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
maandag 10 augustus 2009 om 12:38
Kesa bedankt voor je reactie, doet me goed om te horen natuurlijk hoop ik dat ik de juiste beslissing maak om mijn zoon te testen maar ook de andere kant van het verhaal van de tester dus daar ben ik ook erg nieuwsgierig naar.
Solomio, ik heb me aangemeld op dat andere forum, hoe heet je daar?
Vanmorgen mijn zoon weggebracht die gaat 6 dagen meedoen met een wielertoer hier door het dorp georganiseerd.
Hij zit in een team van 10 kinderen waarvan 2 klasgenoten die hun gezichten betrokken meteen toen ze merkten dat mijn zoon bij hun in het team kwam vervolgens worden die 2 klasgenoten ook nog eens aangesproken door een meisje van de groep naast hun zo van he jongens zitten jullie weer bij J dit jaar en maar lachen en gekke gezichten trekken.....het was weer een dolksteek in mijn hart, mijn zoon wist zich ook geen raad, voelde zich meteen weer erg ongewenst, kan wel janken nu ik terudenk.
IK deed een stapje opzij en keek het grietje aan die zo lullig deed en zei....En bedankt hè, ze schrok want ze had me nog niet gezien en voelde zich betrapt.
In hoeverre moet ik mijn zoon steeds in bescherming nemen dat kan ik toch niet mijn leven lang blijven doen? en waarom doet een afwijzing van mijn bloedje me zo'n pijn en laat ik daardoor mijn dag verpesten.
Sorry hoor even een emotionele bui
Solomio, ik heb me aangemeld op dat andere forum, hoe heet je daar?
Vanmorgen mijn zoon weggebracht die gaat 6 dagen meedoen met een wielertoer hier door het dorp georganiseerd.
Hij zit in een team van 10 kinderen waarvan 2 klasgenoten die hun gezichten betrokken meteen toen ze merkten dat mijn zoon bij hun in het team kwam vervolgens worden die 2 klasgenoten ook nog eens aangesproken door een meisje van de groep naast hun zo van he jongens zitten jullie weer bij J dit jaar en maar lachen en gekke gezichten trekken.....het was weer een dolksteek in mijn hart, mijn zoon wist zich ook geen raad, voelde zich meteen weer erg ongewenst, kan wel janken nu ik terudenk.
IK deed een stapje opzij en keek het grietje aan die zo lullig deed en zei....En bedankt hè, ze schrok want ze had me nog niet gezien en voelde zich betrapt.
In hoeverre moet ik mijn zoon steeds in bescherming nemen dat kan ik toch niet mijn leven lang blijven doen? en waarom doet een afwijzing van mijn bloedje me zo'n pijn en laat ik daardoor mijn dag verpesten.
Sorry hoor even een emotionele bui
maandag 10 augustus 2009 om 13:08
Leentje
Zo herkenbaar. En ja, hier ook altijd weer die twijfel, in hoeverre ik mijn kind moet beschermen tegen de grote boze buitenwereld. Wat ik inmiddels wel weet is dat voor kinderen met ASS andere 'regels' gelden dan voor 'gewone' kinderen. Kinderen met ASS zijn kwetsbaarder, de buitenwereld is veel onbegrijpelijker voor ze, dus ze hebben meer bescherming nodig. Dat komt mij zeer regelmatig op commentaar te staan (ik zou een overbezorgde moeder zijn die haar kind niet kan loslaten), maar zolang de deskundigen vaststellen dat ik het prima doe, laat ik dat commentaar zoveel mogelijk van me afglijden.
Zo herkenbaar. En ja, hier ook altijd weer die twijfel, in hoeverre ik mijn kind moet beschermen tegen de grote boze buitenwereld. Wat ik inmiddels wel weet is dat voor kinderen met ASS andere 'regels' gelden dan voor 'gewone' kinderen. Kinderen met ASS zijn kwetsbaarder, de buitenwereld is veel onbegrijpelijker voor ze, dus ze hebben meer bescherming nodig. Dat komt mij zeer regelmatig op commentaar te staan (ik zou een overbezorgde moeder zijn die haar kind niet kan loslaten), maar zolang de deskundigen vaststellen dat ik het prima doe, laat ik dat commentaar zoveel mogelijk van me afglijden.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
maandag 10 augustus 2009 om 13:13
quote:Leentje66 schreef op 10 augustus 2009 @ 12:38:
Solomio, ik heb me aangemeld op dat andere forum, hoe heet je daar?
Tja, ik heb daar dus een andere naam dan hier, juist vanwege mijn anonimiteit. Dus om die naam nou hier neer te zetten.........
5 letters, begint met een J, eindigt op een r en ik ben er ook nog maar pas, dus ik sta hoog bij het voorstelgedeelte.
Solomio, ik heb me aangemeld op dat andere forum, hoe heet je daar?
Tja, ik heb daar dus een andere naam dan hier, juist vanwege mijn anonimiteit. Dus om die naam nou hier neer te zetten.........
5 letters, begint met een J, eindigt op een r en ik ben er ook nog maar pas, dus ik sta hoog bij het voorstelgedeelte.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
maandag 10 augustus 2009 om 19:58
quote:HotCherryPoptart schreef op 10 augustus 2009 @ 19:42:
Autisme/Asperger en geen fantasie??? No offense maar daar ben ik het volledig mee oneens. Er is wel moeiteom fantasie en werkelijkheid te onderscheiden maar fanatsie is wel degelijk aanwezig. (Of begrijp ik nu iets verkeerd?)
Er is zo'n rijtje kenmerken van autisme. En voor iedere autist geldt dat ie zijn eigen setje kenmerken heeft. Vaak hebben ze weinig tot geen fantasie, maar dat verschilt natuurlijk per persoon.
Ik noemde het omdat Leentje schreef dat er bij haar zoon aan Asperger wordt gedacht, mede omdat hij geen fantasie heeft. Mijn oudste heeft ook absoluut fantasie, maar in vergelijking met mijn jongste is de fantasie van mijn oudste wel beperkt.
Autisme/Asperger en geen fantasie??? No offense maar daar ben ik het volledig mee oneens. Er is wel moeiteom fantasie en werkelijkheid te onderscheiden maar fanatsie is wel degelijk aanwezig. (Of begrijp ik nu iets verkeerd?)
Er is zo'n rijtje kenmerken van autisme. En voor iedere autist geldt dat ie zijn eigen setje kenmerken heeft. Vaak hebben ze weinig tot geen fantasie, maar dat verschilt natuurlijk per persoon.
Ik noemde het omdat Leentje schreef dat er bij haar zoon aan Asperger wordt gedacht, mede omdat hij geen fantasie heeft. Mijn oudste heeft ook absoluut fantasie, maar in vergelijking met mijn jongste is de fantasie van mijn oudste wel beperkt.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
maandag 10 augustus 2009 om 20:00
quote:HotCherryPoptart schreef op 10 augustus 2009 @ 19:42:
Autisme/Asperger en geen fantasie??? No offense maar daar ben ik het volledig mee oneens. Er is wel moeiteom fantasie en werkelijkheid te onderscheiden maar fanatsie is wel degelijk aanwezig. (Of begrijp ik nu iets verkeerd?)Overigens heeft mijn zoon dan weer geen moeite om fantasie en werkelijkheid te scheiden.
Autisme/Asperger en geen fantasie??? No offense maar daar ben ik het volledig mee oneens. Er is wel moeiteom fantasie en werkelijkheid te onderscheiden maar fanatsie is wel degelijk aanwezig. (Of begrijp ik nu iets verkeerd?)Overigens heeft mijn zoon dan weer geen moeite om fantasie en werkelijkheid te scheiden.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
maandag 10 augustus 2009 om 20:04
quote:Solomio schreef op 10 augustus 2009 @ 19:58:
[...]
Er is zo'n rijtje kenmerken van autisme. En voor iedere autist geldt dat ie zijn eigen setje kenmerken heeft. Vaak hebben ze weinig tot geen fantasie, maar dat verschilt natuurlijk per persoon.
Ik noemde het omdat Leentje schreef dat er bij haar zoon aan Asperger wordt gedacht, mede omdat hij geen fantasie heeft. Mijn oudste heeft ook absoluut fantasie, maar in vergelijking met mijn jongste is de fantasie van mijn oudste wel beperkt.Hier juist extreem veel fantasie en weinig onderscheid tussen realiteit en fantasie. Ook heel veel angsten, wanen en stemmen (goede met een plaatje en slecht zonder plaatje, die zijn wel eng, aldus kind).
[...]
Er is zo'n rijtje kenmerken van autisme. En voor iedere autist geldt dat ie zijn eigen setje kenmerken heeft. Vaak hebben ze weinig tot geen fantasie, maar dat verschilt natuurlijk per persoon.
Ik noemde het omdat Leentje schreef dat er bij haar zoon aan Asperger wordt gedacht, mede omdat hij geen fantasie heeft. Mijn oudste heeft ook absoluut fantasie, maar in vergelijking met mijn jongste is de fantasie van mijn oudste wel beperkt.Hier juist extreem veel fantasie en weinig onderscheid tussen realiteit en fantasie. Ook heel veel angsten, wanen en stemmen (goede met een plaatje en slecht zonder plaatje, die zijn wel eng, aldus kind).
maandag 10 augustus 2009 om 20:08
Daarom is het zo lastig uit te leggen vaak. Ten eerste is er vaak een soort Rainman-idee bij mensen als je het over autisme hebt en daarnaast is iedere autist natuurlijk ook weer anders. Dat laatste lijkt een open deur, maar bijv in de speciale autistenklas waar mijn zoon in zat hadden ze dat laatste nou juist niet begrepen. Alles wat mijn zoon zei of deed werd bekeken vanuit de theorie die ze over autisme hadden. Eén van de klachten van mijn zoon was dat ze op school altijd alles letterlijk namen. Veel autisten nemen taal letterlijk, dus gaan ze er bij hem op school voor het gemak maar vanuit dat dat voor alle autisten geldt. Maar dat is nou weer zo'n kenmerk dat mijn zoon niet heeft.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
maandag 10 augustus 2009 om 20:23
Wij mensen denken steeds meer in termen van normaal/abnormaal. Ik heb daar zo'n bloedhekel aan. Leentje66 niets ten nadele van jou, absoluut niet, want ik kan mij zo indenken dat het verschrikkelijk is je kind ongelukkig te zien en je graag iets wil 'oplossen'.
Het labelen van mensen wordt nog te vaak onderschat is mijn mening. Het geeft lucht, 'we weten eindelijk wat hij mankeert, nu kunnen we echt helpen', maar het is vaak een pseudo-oplossing. Ik denk dat de connotatie van een bepaalde stempel bewust en onbewust het gedragrepetoire beïnvloedt, en niet altijd in positieve zin. Ook kan het het zelfgevoel fors beïnvloeden.
Wat als het gedrag dat wij als abnormaal beschouwen eigenlijk een vorm van adaptatie is? Misschien heeft het kind dat gedrag, dat het vaak in een bepaalde context vertoont, juist nodig om te overleven; het een functie heeft. Dit fenomeen wordt steeds meer onderzocht.
Kortom, hulp is prima, maar enige voorzichtigheid mbt het diagnosticeren is gewenst. Juist bij de pientere kindjes die neigen, bij interveniëren, naar sociaal wenselijk gedrag.
Het labelen van mensen wordt nog te vaak onderschat is mijn mening. Het geeft lucht, 'we weten eindelijk wat hij mankeert, nu kunnen we echt helpen', maar het is vaak een pseudo-oplossing. Ik denk dat de connotatie van een bepaalde stempel bewust en onbewust het gedragrepetoire beïnvloedt, en niet altijd in positieve zin. Ook kan het het zelfgevoel fors beïnvloeden.
Wat als het gedrag dat wij als abnormaal beschouwen eigenlijk een vorm van adaptatie is? Misschien heeft het kind dat gedrag, dat het vaak in een bepaalde context vertoont, juist nodig om te overleven; het een functie heeft. Dit fenomeen wordt steeds meer onderzocht.
Kortom, hulp is prima, maar enige voorzichtigheid mbt het diagnosticeren is gewenst. Juist bij de pientere kindjes die neigen, bij interveniëren, naar sociaal wenselijk gedrag.
maandag 10 augustus 2009 om 20:28
quote:milaatje schreef op 10 augustus 2009 @ 20:23:
Wij mensen denken steeds meer in termen van normaal/abnormaal. Ik heb daar zo'n bloedhekel aan. Leentje66 niets ten nadele van jou, absoluut niet, want ik kan mij zo indenken dat het verschrikkelijk is je kind ongelukkig te zien en je graag iets wil 'oplossen'.
Het labelen van mensen wordt nog te vaak onderschat is mijn mening. Het geeft lucht, 'we weten eindelijk wat hij mankeert, nu kunnen we echt helpen', maar het is vaak een pseudo-oplossing. Ik denk dat de connotatie van een bepaalde stempel bewust en onbewust het gedragrepetoire beïnvloedt, en niet altijd in positieve zin. Ook kan het het zelfgevoel fors beïnvloeden.
Wat als het gedrag dat wij als abnormaal beschouwen eigenlijk een vorm van adaptatie is? Misschien heeft het kind dat gedrag, dat het vaak in een bepaalde context vertoont, juist nodig om te overleven; het een functie heeft. Dit fenomeen wordt steeds meer onderzocht.
Kortom, hulp is prima, maar enige voorzichtigheid mbt het diagnosticeren is gewenst. Juist bij de pientere kindjes die neigen, bij interveniëren, naar sociaal wenselijk gedrag.Nou heb ik jouw post 3x gelezen en ik twijfel tussen irritatie om de zoveelste anti-stempel-post en verbazing. De zin die ik even vetgemaakt heb, dat is één van de dingen waar het bij autisme om gaat. Kinderen vertonen dat 'abnormale' gedrag niet in een bepaalde context, maar ALTIJD en OVERAL. Zo niet, dan komt er geen diagnose (als de criteria goed worden toegepast). Het is dus dan juist geen aanpassingsgedrag.
Wij mensen denken steeds meer in termen van normaal/abnormaal. Ik heb daar zo'n bloedhekel aan. Leentje66 niets ten nadele van jou, absoluut niet, want ik kan mij zo indenken dat het verschrikkelijk is je kind ongelukkig te zien en je graag iets wil 'oplossen'.
Het labelen van mensen wordt nog te vaak onderschat is mijn mening. Het geeft lucht, 'we weten eindelijk wat hij mankeert, nu kunnen we echt helpen', maar het is vaak een pseudo-oplossing. Ik denk dat de connotatie van een bepaalde stempel bewust en onbewust het gedragrepetoire beïnvloedt, en niet altijd in positieve zin. Ook kan het het zelfgevoel fors beïnvloeden.
Wat als het gedrag dat wij als abnormaal beschouwen eigenlijk een vorm van adaptatie is? Misschien heeft het kind dat gedrag, dat het vaak in een bepaalde context vertoont, juist nodig om te overleven; het een functie heeft. Dit fenomeen wordt steeds meer onderzocht.
Kortom, hulp is prima, maar enige voorzichtigheid mbt het diagnosticeren is gewenst. Juist bij de pientere kindjes die neigen, bij interveniëren, naar sociaal wenselijk gedrag.Nou heb ik jouw post 3x gelezen en ik twijfel tussen irritatie om de zoveelste anti-stempel-post en verbazing. De zin die ik even vetgemaakt heb, dat is één van de dingen waar het bij autisme om gaat. Kinderen vertonen dat 'abnormale' gedrag niet in een bepaalde context, maar ALTIJD en OVERAL. Zo niet, dan komt er geen diagnose (als de criteria goed worden toegepast). Het is dus dan juist geen aanpassingsgedrag.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
maandag 10 augustus 2009 om 20:29
Overigens heb ik hier nergens iemand zien schrijven over normaal/abnormaal, wel over anders. Ik vind mijn zoon volstrekt normaal, ik ken hem niet anders, maar in een groep kinderen valt wel op dat hij anders is. En die kinderen vinden dat dan abnormaal.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
maandag 10 augustus 2009 om 20:30
Hier is de clusterIV school gelukig wel goed. Denken per kind in plaats van in labels. Heel fijn, maar heel vol. Balen dat je denkt je kindop de goede plek te hebben en dat het toch niet de goede plek is. Waar gaat je zoon nu naar school?
Milaatje, ik snap je redenatie, maar als je zoon van negen dreigt uit het raam te springen, je niet begrijpt, humor ziet als pesten, compleet kan flippen over niets, stemmen hoort, hyperintelligent is etc etc etc en je kunt alleen met zo een labeltje de hulp krijgen die je nodig hebt, dan maar een labeltje. Dan maar gerichte ondersteuning. Lijkt mij beter dan mijn lieve kind begraven nadat hij echt uit het raam sprong...
Milaatje, ik snap je redenatie, maar als je zoon van negen dreigt uit het raam te springen, je niet begrijpt, humor ziet als pesten, compleet kan flippen over niets, stemmen hoort, hyperintelligent is etc etc etc en je kunt alleen met zo een labeltje de hulp krijgen die je nodig hebt, dan maar een labeltje. Dan maar gerichte ondersteuning. Lijkt mij beter dan mijn lieve kind begraven nadat hij echt uit het raam sprong...
maandag 10 augustus 2009 om 20:49
Solomio: ik kan je agitatie wel begrijpen, maar vind het niet helemaal fair. Ik ben nie anti-stempel, ik diagnosticeer de hele dag door. Ja, en sommige kinderen zijn geestelijk gestoord, die moet je inderdaad behandelen voor dat zij zichzelf of een ander wat aandoen. En dat is heel erg om als ouder mee te maken.
HCP: Ik wens je veel sterkte en wijsheid toe, niet makkelijk om je kind te zien worstelen met het leven.
Het enige dat ik wilde meegeven is om zelf kritisch te blijven en te blijven nadenken, jij kent je kind het beste dus laat je niet bepaalde behandelingen/diagnoses opleggen als je twijfelt.
HCP: Ik wens je veel sterkte en wijsheid toe, niet makkelijk om je kind te zien worstelen met het leven.
Het enige dat ik wilde meegeven is om zelf kritisch te blijven en te blijven nadenken, jij kent je kind het beste dus laat je niet bepaalde behandelingen/diagnoses opleggen als je twijfelt.
maandag 10 augustus 2009 om 21:20
quote:milaatje schreef op 10 augustus 2009 @ 20:49:
Het enige dat ik wilde meegeven is om zelf kritisch te blijven en te blijven nadenken, jij kent je kind het beste dus laat je niet bepaalde behandelingen/diagnoses opleggen als je twijfelt.
Sorry als ik je verkeerd beoordeel(d heb).
Juist mijn kritische houding komt mij op aardig wat problemen te staan. Dat was zonder diagnose al zo, omdat ik toen gewoon verwachtte dat mijn zoon toch passende begeleiding kreeg, omdat iedereen toch zo ook wel zag dat hij iets anders nodig had dan gemiddeld. En nu met diagnose is het probleem dat er mensen zijn die denken dat zij nu wel even kunnen vertellen wat mijn zoon nodig heeft, want ze hebben zo onwijs veel verstand van autisme. Alleen dat ene zinnetje, dat ik in bijna ieder artikel over autisme tegenkom, dat iedere autist anders is, dat hebben die zogenaamde deskundigen nou net niet begrepen.
En ja, ik ben verbitterd, dat lijkt me duidelijk. Maar niet over alle hulpverlening hoor, wel over al die mensen die denken er iets van te weten en daardoor vergeten naar mijn specifieke kind te kijken en naar mij te luisteren.
Het enige dat ik wilde meegeven is om zelf kritisch te blijven en te blijven nadenken, jij kent je kind het beste dus laat je niet bepaalde behandelingen/diagnoses opleggen als je twijfelt.
Sorry als ik je verkeerd beoordeel(d heb).
Juist mijn kritische houding komt mij op aardig wat problemen te staan. Dat was zonder diagnose al zo, omdat ik toen gewoon verwachtte dat mijn zoon toch passende begeleiding kreeg, omdat iedereen toch zo ook wel zag dat hij iets anders nodig had dan gemiddeld. En nu met diagnose is het probleem dat er mensen zijn die denken dat zij nu wel even kunnen vertellen wat mijn zoon nodig heeft, want ze hebben zo onwijs veel verstand van autisme. Alleen dat ene zinnetje, dat ik in bijna ieder artikel over autisme tegenkom, dat iedere autist anders is, dat hebben die zogenaamde deskundigen nou net niet begrepen.
En ja, ik ben verbitterd, dat lijkt me duidelijk. Maar niet over alle hulpverlening hoor, wel over al die mensen die denken er iets van te weten en daardoor vergeten naar mijn specifieke kind te kijken en naar mij te luisteren.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
maandag 10 augustus 2009 om 21:37
Mijn zoon heeft klassiek autisme, nooit een taalachterstand en een heel hoog IQ. (Zit op regulier onderwijs.)
Hij spreekt 'staccato', dus niet zo vlot als een asperger. En een ander verschil is dat zijn performale IQ hoger is dan zijn verbale IQ. Bij aspergers is dit vaak omgekeerd.
Ik vind mijn zoon iets meer in zijn eigen wereldje zitten, tevredener, niet zo botsend met de buitenwereld. Misschien ook een verschil met asperger.
Solomio, hoe is dat bij jouw zoon?
Mijn zoon wordt niet echt gepest, misschien omdat hij overduidelijk autist is, ik weet het niet. Ze doen wel eens gek tegen hem, maar ik vind het heel erg meevallen. Hij wordt best leuk gevonden, praat niet heel pedant. Hij verbetert wel, zo ook de klok/tijd op de minuut precies, dat is heel herkenbaar.
Als hij praat/verbetert, praat hij meer in zichzelf, wel hardop, maar niet op een betweterige manier, dat is dat eigen wereldje waar hij in zit.
Hij spreekt 'staccato', dus niet zo vlot als een asperger. En een ander verschil is dat zijn performale IQ hoger is dan zijn verbale IQ. Bij aspergers is dit vaak omgekeerd.
Ik vind mijn zoon iets meer in zijn eigen wereldje zitten, tevredener, niet zo botsend met de buitenwereld. Misschien ook een verschil met asperger.
Solomio, hoe is dat bij jouw zoon?
Mijn zoon wordt niet echt gepest, misschien omdat hij overduidelijk autist is, ik weet het niet. Ze doen wel eens gek tegen hem, maar ik vind het heel erg meevallen. Hij wordt best leuk gevonden, praat niet heel pedant. Hij verbetert wel, zo ook de klok/tijd op de minuut precies, dat is heel herkenbaar.
Als hij praat/verbetert, praat hij meer in zichzelf, wel hardop, maar niet op een betweterige manier, dat is dat eigen wereldje waar hij in zit.
maandag 10 augustus 2009 om 21:42
