Gezondheid
alle pijlers
Twijfel abortus
zaterdag 8 augustus 2009 om 21:27
Hallo,
Ben een vrouw van net 40 jaar en ben nu ongeveer 9 weken zwanger.
Zwangerschap was onverwachts. We hebben het 2x zonder gedaan omdat ik dacht dat het in veilige periode was en op mijn leeftijd het toch niet zomaar raak zou zijn. Ontzettend stom, ik weet het. Grote spijt.
Heb een 'vriend' die ik nu 6 jaar af en aan ken. Hij wil een abortus omdat hij vindt dat we er niet klaar voor zijn. Wil eerst b.v. tijdje samenwonen en dan weer proberen. Ben 2 weken geleden naar kliniek gegaan om abortus te plegen, maar ik barstte in huilen uit toen ik echo zag met vruchtje. Later nog gesprek gehad met verpleegster en ze vonden me te veel twijfelen en raadden me aan nog te wachten. Wel opgelucht toen ik buiten stond.
Vriend komt morgen praten, maar hij heeft al aangegeven dat hij toch abortus wil. Ik neig naar houden. Moeilijke keuze om het evt. alleen te doen. Slik antidepressiva al aantal jaren, maar op zich gaat het goed met me. Heb vaste baan, aardig inkomen. Wel weinig steun, b.v. van moeder die zelf veel problemen heeft.
Ben heel bang dat ik spijt krijg als ik abortus laat plegen. Natuurlijk ben ik bang als ik doorga met zwangerschap, maar de keuze voor weghalen lijkt me nog erger. Vader geeft aan dat hij net zoveel recht heeft om te beslissen en ik zijn leven kapot maak als ik doorga en hij geen weekendvader wil zijn. Samenwonen durft hij niet aan (we hebben al voorgeschiedenis ivm niet samenwonen). Ik ben bang dat als ik abortus doe ik mijn eigen leven kapot maak van spijt.
Watmoet ik doen?
Ben een vrouw van net 40 jaar en ben nu ongeveer 9 weken zwanger.
Zwangerschap was onverwachts. We hebben het 2x zonder gedaan omdat ik dacht dat het in veilige periode was en op mijn leeftijd het toch niet zomaar raak zou zijn. Ontzettend stom, ik weet het. Grote spijt.
Heb een 'vriend' die ik nu 6 jaar af en aan ken. Hij wil een abortus omdat hij vindt dat we er niet klaar voor zijn. Wil eerst b.v. tijdje samenwonen en dan weer proberen. Ben 2 weken geleden naar kliniek gegaan om abortus te plegen, maar ik barstte in huilen uit toen ik echo zag met vruchtje. Later nog gesprek gehad met verpleegster en ze vonden me te veel twijfelen en raadden me aan nog te wachten. Wel opgelucht toen ik buiten stond.
Vriend komt morgen praten, maar hij heeft al aangegeven dat hij toch abortus wil. Ik neig naar houden. Moeilijke keuze om het evt. alleen te doen. Slik antidepressiva al aantal jaren, maar op zich gaat het goed met me. Heb vaste baan, aardig inkomen. Wel weinig steun, b.v. van moeder die zelf veel problemen heeft.
Ben heel bang dat ik spijt krijg als ik abortus laat plegen. Natuurlijk ben ik bang als ik doorga met zwangerschap, maar de keuze voor weghalen lijkt me nog erger. Vader geeft aan dat hij net zoveel recht heeft om te beslissen en ik zijn leven kapot maak als ik doorga en hij geen weekendvader wil zijn. Samenwonen durft hij niet aan (we hebben al voorgeschiedenis ivm niet samenwonen). Ik ben bang dat als ik abortus doe ik mijn eigen leven kapot maak van spijt.
Watmoet ik doen?
maandag 10 augustus 2009 om 16:55
quote:bruinoog schreef op 10 augustus 2009 @ 16:12:
[...]
Jeetje mina. Dat is heftig. Is het meisje in goede gezondheid?
Kern!
Gezond dan.
Heerlijke meid en het was alleen ín de baarmoeder spannend. Buiten héél klein en heel licht (1448 gram en 40 cm) was ze helemaal ok en nu is het een (nog steeds) klein meisje met een groot hart die al een tand gewisseld heeft. Ha!
[...]
Jeetje mina. Dat is heftig. Is het meisje in goede gezondheid?
Kern!
Gezond dan.
Heerlijke meid en het was alleen ín de baarmoeder spannend. Buiten héél klein en heel licht (1448 gram en 40 cm) was ze helemaal ok en nu is het een (nog steeds) klein meisje met een groot hart die al een tand gewisseld heeft. Ha!
maandag 10 augustus 2009 om 16:56
quote:Pinksterbloempje schreef op 10 augustus 2009 @ 16:20:
@ Leo: als dit iets bij jou getriggert heeft, dan spijt me dat. Ik vind jou een fijne forummer en het was niet mijn bedoeling mensen persoonlijk te beledigen. Psychische problemen alleen maken iemand niet per se ongeschikt als ouder. Daarvoor moet je de hele context bekijken.
Pinkstertje, ik ken je langer dan vandaag en ik vind jou ook een fijnerd. No worries, goed dat we het even besproken hebben allemaal en ik snap dat jij niemand wilde kwetsen.
@ Leo: als dit iets bij jou getriggert heeft, dan spijt me dat. Ik vind jou een fijne forummer en het was niet mijn bedoeling mensen persoonlijk te beledigen. Psychische problemen alleen maken iemand niet per se ongeschikt als ouder. Daarvoor moet je de hele context bekijken.
Pinkstertje, ik ken je langer dan vandaag en ik vind jou ook een fijnerd. No worries, goed dat we het even besproken hebben allemaal en ik snap dat jij niemand wilde kwetsen.
maandag 10 augustus 2009 om 22:12
quote:rosina69 schreef op 10 augustus 2009 @ 16:51:
Hallo,
Mijn post maakt in ieder geval veel tongen los.
[...]
Hallo Pinksterbloempje, ik voel me niet beledigd. Ik vind zelf dat ik wel goed voor mezelf kan zorgen. De reden van het onveilige vrijen heb ik al eens eerder beschreven, de vader in kwestie heeft altijd aangegeven dat hij wel een kinderwens had. Nu opeens twijfelt hij en verder heb ik inderdaad psychische problemen gehad, maar voel me nu in orde. Dan laat ik de stress die dit allemaal oplevert maar even buiten beschouwing.. Werken is nu heerlijke afleiding.
Trouwens, heeft de vader ook niet ingestemd met onveilig vrijen? Hij wist dat we het zonder deden.
Geloof me, toen ik psychische problemen had, was ik amper in staat om op te staan, laat staan fulltime te gaan werken en voor een ander te zorgen (mantelzorg) + studie. Ik slik nu nog antidepressiva als voorzorg zeg maar. Daar kan je ook niet zo maar mee stoppen, dat lijkt me duidelijk. Uiteraard nu wel punt ivm gezondheid kind.
Ik ben het met je eens, Pinksterbloempje, dat je je moet afvragen of het ook wel goed is voor het kind. Uiteraard, dat is denk ik ook de strekking van je post, maar af en toe in scherpe bewoordingen.
Het gesprek met mijn vriend is inmiddels geweest (vraag uit andere reacties). Verliep niet goed. Ik wilde alternatieven met hem bespreken (toch samenwonen, co-ouderschap), maar hij ziet het niet zitten. Hij wil eventueel abortus, daarna samenwonen proberen en vervolgens weer proberen. Gezien mijn leeftijd vind ik dat een erg grote gok en de ene zwangerschap is ook niet inwisselbaar voor de andere.
Aan de ene kant moet je dit rationeel benaderen, maar ook je gevoel laten spreken. Als je mensen ook vraagt waarom ze kinderen willen, kan dat ook niet rationeel verklaard worden.
Kortom, lastig, en moet inderdaad kijken wat het beste is, zowel voor mijzelf als voor de baby.
In ieder geval bedankt voor alle reacties! Zeker een steun!
Rosina, in deze post klink het veel duidelijker door dat je de zaakjes wel op een rij hebt. Misschien is je eerste post ook vanuit emotie geschreven. Daarop heb ik me gebaseerd. Mijn fout.
Nogmaals: excuses als mijn post te scherp was. Ik denk inderdaad vanuit het belang van het kind. Ik had wellicht wat tactischer kunnen formuleren, maar had zelf net slecht nieuws gehad.
Ik wens je in ieder geval een fijne toekomst toe, al dan niet met kind. Die afweging moet je voor jezelf maken en de enige die kan kiezen ben jij.
Hallo,
Mijn post maakt in ieder geval veel tongen los.
[...]
Hallo Pinksterbloempje, ik voel me niet beledigd. Ik vind zelf dat ik wel goed voor mezelf kan zorgen. De reden van het onveilige vrijen heb ik al eens eerder beschreven, de vader in kwestie heeft altijd aangegeven dat hij wel een kinderwens had. Nu opeens twijfelt hij en verder heb ik inderdaad psychische problemen gehad, maar voel me nu in orde. Dan laat ik de stress die dit allemaal oplevert maar even buiten beschouwing.
. Werken is nu heerlijke afleiding. Trouwens, heeft de vader ook niet ingestemd met onveilig vrijen? Hij wist dat we het zonder deden.
Geloof me, toen ik psychische problemen had, was ik amper in staat om op te staan, laat staan fulltime te gaan werken en voor een ander te zorgen (mantelzorg) + studie. Ik slik nu nog antidepressiva als voorzorg zeg maar. Daar kan je ook niet zo maar mee stoppen, dat lijkt me duidelijk. Uiteraard nu wel punt ivm gezondheid kind.
Ik ben het met je eens, Pinksterbloempje, dat je je moet afvragen of het ook wel goed is voor het kind. Uiteraard, dat is denk ik ook de strekking van je post, maar af en toe in scherpe bewoordingen.
Het gesprek met mijn vriend is inmiddels geweest (vraag uit andere reacties). Verliep niet goed. Ik wilde alternatieven met hem bespreken (toch samenwonen, co-ouderschap), maar hij ziet het niet zitten. Hij wil eventueel abortus, daarna samenwonen proberen en vervolgens weer proberen. Gezien mijn leeftijd vind ik dat een erg grote gok en de ene zwangerschap is ook niet inwisselbaar voor de andere.
Aan de ene kant moet je dit rationeel benaderen, maar ook je gevoel laten spreken. Als je mensen ook vraagt waarom ze kinderen willen, kan dat ook niet rationeel verklaard worden.
Kortom, lastig, en moet inderdaad kijken wat het beste is, zowel voor mijzelf als voor de baby.
In ieder geval bedankt voor alle reacties! Zeker een steun!
Rosina, in deze post klink het veel duidelijker door dat je de zaakjes wel op een rij hebt. Misschien is je eerste post ook vanuit emotie geschreven. Daarop heb ik me gebaseerd. Mijn fout.
Nogmaals: excuses als mijn post te scherp was. Ik denk inderdaad vanuit het belang van het kind. Ik had wellicht wat tactischer kunnen formuleren, maar had zelf net slecht nieuws gehad.
Ik wens je in ieder geval een fijne toekomst toe, al dan niet met kind. Die afweging moet je voor jezelf maken en de enige die kan kiezen ben jij.
woensdag 19 augustus 2009 om 13:06
