Kinderen
alle pijlers
Woest kind.
zondag 14 juni 2009 om 19:10
Behoorlijk ten einde raad.
Mijn tienjarige voelt zich aangevallen bij wat ik ook zeg of doe.
Feilloos ben ik niet, en daar maakt hij dan ook handig gebruik van, door mij te beschuldigen van ongewenst gedrag om vooral maar de aandacht af te leiden van zijn ongewenste gedrag.
Hulp is onderweg maar het duurt nog even voordat die effectief is en op dit moment zitten we zo ongeveer in een crisis.
Aangezien er hier al wat mensen puberjaren overleefd hebben de volgende vragen:
Wat doe je als een groot kind weigert een bepaalde sanctie te ondergaan? Welke sanctie hebben jullie ingesteld als naar kamer sturen of op bank laten zitten 'het niet meer doen'.
Wat doe je als werkelijk elk woord wat je zegt leidt tot een ellenlange discussie, liefst met beschuldigingen, als er zelfs keihard wordt beweerd dat je liegt als je iets vaststelt wat je met eigen oren hebt gehoord of met eigen ogen hebt gezien?
Wat doe je als er spullen dreigen stuk te gaan aan woede?
Wat doe je als het woedende kind zich afreageert op de andere kinderen omdat hij bij jou niets bereikt?
NB: suggesties als 'ga even buiten tien rondjes lopen, of bind je skeelers onder en ga je lekker afreageren daarop' leveren nul resultaat op. Ik zit nu dus al met een hangjongere in huis. Heb het gevoel alsof ik op eieren moet lopen om hem rustig te houden zodat hij de buren niet verstoort -doe dat niet, overigens, dat heb ik eerder in mijn leven al te veel moeten doen-
Mijn tienjarige voelt zich aangevallen bij wat ik ook zeg of doe.
Feilloos ben ik niet, en daar maakt hij dan ook handig gebruik van, door mij te beschuldigen van ongewenst gedrag om vooral maar de aandacht af te leiden van zijn ongewenste gedrag.
Hulp is onderweg maar het duurt nog even voordat die effectief is en op dit moment zitten we zo ongeveer in een crisis.
Aangezien er hier al wat mensen puberjaren overleefd hebben de volgende vragen:
Wat doe je als een groot kind weigert een bepaalde sanctie te ondergaan? Welke sanctie hebben jullie ingesteld als naar kamer sturen of op bank laten zitten 'het niet meer doen'.
Wat doe je als werkelijk elk woord wat je zegt leidt tot een ellenlange discussie, liefst met beschuldigingen, als er zelfs keihard wordt beweerd dat je liegt als je iets vaststelt wat je met eigen oren hebt gehoord of met eigen ogen hebt gezien?
Wat doe je als er spullen dreigen stuk te gaan aan woede?
Wat doe je als het woedende kind zich afreageert op de andere kinderen omdat hij bij jou niets bereikt?
NB: suggesties als 'ga even buiten tien rondjes lopen, of bind je skeelers onder en ga je lekker afreageren daarop' leveren nul resultaat op. Ik zit nu dus al met een hangjongere in huis. Heb het gevoel alsof ik op eieren moet lopen om hem rustig te houden zodat hij de buren niet verstoort -doe dat niet, overigens, dat heb ik eerder in mijn leven al te veel moeten doen-
dinsdag 14 juli 2009 om 08:44
Graag gedaan. Voor mij is dit net zo goed 'een leerschool'.
Het contact tussen mijn kinderen is ook nog steeds een issue.
Al begin ik wel het idee te krijgen dat ik er nu iets meer grip op heb.
Zijn er nog nieuwe incidenten geweest?
Ik begrijp het heel snel opgelost willen hebben van ruzies. Dat zit er bij mij ook nog steeds wel in. Ik trek gedoe om niks, ruzies niet zo goed. Ik hou van harmonie en dat kan ik met mijn kids nogal eens vergeten.
Het contact tussen mijn kinderen is ook nog steeds een issue.
Al begin ik wel het idee te krijgen dat ik er nu iets meer grip op heb.
Zijn er nog nieuwe incidenten geweest?
Ik begrijp het heel snel opgelost willen hebben van ruzies. Dat zit er bij mij ook nog steeds wel in. Ik trek gedoe om niks, ruzies niet zo goed. Ik hou van harmonie en dat kan ik met mijn kids nogal eens vergeten.
Het is mij: shaHla 
(Iranian version)
(Iranian version)
dinsdag 14 juli 2009 om 10:19
Nog meer escalatie. Hij verzet zich hevig tegen de simpelste ingestelde sanctie (op schelden), gaat daarbij zo ver dat ik werkelijk niet meer weet wat te doen.
Een machtsstrijd op de vroege ochtend, pfff, ik weet niet wat het met hem doet (daar mag ik vanmiddag in een rustig gesprek proberen achter te komen, als hij wil praten, that is) maar zelf zit ik weer precies in het gevoel dat mijn ex bij me losmaakte. Totale machteloosheid.
Uiteraard kreeg de buurvrouw ook het een en ander mee en heeft Oudste wel hulp aangeboden, als zijnde slachtoffer van een hardvochtige mama.
Had een gesprek met de hulpverleenster (wat al kort zou zijn) en eigenlijk nog steeds geen antwoorden op wat nu te doen. Wel verklaringen voor zijn gedrag zoals dat hij de grenzen opzoekt, dat hij zich onveilig voelt als mama die grenzen niet duidelijk kan stellen, dat hij wel erg ver gaat daarin. En aanbevelingen voor weer het contact herstellen, en net doen alsof dit niet meer dan een incident was.
Volgende week pas een gesprek met de hulpverleenster waar hij bij zal zijn om zijn verhaal te doen, en ook te horen dat dit gedrag niet gaat helpen als we gezond met elkaar een gezin willen vormen. En daarna moet meteen de hulpverlening aan de gezinsverzorgster worden overgedragen, want onze tijd samen zit erop.
Er is dus een hele hoop overhoop nu en het wachten is op Jeugdzorg. Het hulpverleningsplan klopte wel hoor, niets mis mee. Volhouden wordt een heel ander verhaal.
Straks nog een gesprek met spv-er, daarna Oudste iets eerder van school halen om rustig met hem te bespreken wat er vandaag gebeurd is (ik ben ook een hoop kwijt), wat hij wil en wat ik wil en daarna moeten we gewoon weer verder, hij heeft een concert waaraan hij deelneemt vanmiddag.
Een machtsstrijd op de vroege ochtend, pfff, ik weet niet wat het met hem doet (daar mag ik vanmiddag in een rustig gesprek proberen achter te komen, als hij wil praten, that is) maar zelf zit ik weer precies in het gevoel dat mijn ex bij me losmaakte. Totale machteloosheid.
Uiteraard kreeg de buurvrouw ook het een en ander mee en heeft Oudste wel hulp aangeboden, als zijnde slachtoffer van een hardvochtige mama.
Had een gesprek met de hulpverleenster (wat al kort zou zijn) en eigenlijk nog steeds geen antwoorden op wat nu te doen. Wel verklaringen voor zijn gedrag zoals dat hij de grenzen opzoekt, dat hij zich onveilig voelt als mama die grenzen niet duidelijk kan stellen, dat hij wel erg ver gaat daarin. En aanbevelingen voor weer het contact herstellen, en net doen alsof dit niet meer dan een incident was.
Volgende week pas een gesprek met de hulpverleenster waar hij bij zal zijn om zijn verhaal te doen, en ook te horen dat dit gedrag niet gaat helpen als we gezond met elkaar een gezin willen vormen. En daarna moet meteen de hulpverlening aan de gezinsverzorgster worden overgedragen, want onze tijd samen zit erop.
Er is dus een hele hoop overhoop nu en het wachten is op Jeugdzorg. Het hulpverleningsplan klopte wel hoor, niets mis mee. Volhouden wordt een heel ander verhaal.
Straks nog een gesprek met spv-er, daarna Oudste iets eerder van school halen om rustig met hem te bespreken wat er vandaag gebeurd is (ik ben ook een hoop kwijt), wat hij wil en wat ik wil en daarna moeten we gewoon weer verder, hij heeft een concert waaraan hij deelneemt vanmiddag.
dinsdag 14 juli 2009 om 20:53
's Middags vroeger van school gehaald, om even de boel uit te praten voordat hij naar zijn fluitconcert zou gaan. Sorry en begrip.
Helaas niet erg lang houdbaar, vanavond was er al weer een conflict.
Heb mijn excuses aangeboden voor mijn aandeel daarin (ik was geirriteerd omdat hij me niet hoorde *was tv aan het kijken* en zette de tv uit, waarop hij 'niets te doen' had).
Maar wordt er zo in en in moe van. Zin om samen een spelletje te doen, of zelfs maar te praten heb/had ik ook niet na zo'n intimiderende houding. Ik heb hem gezegd dat daarvoor morgen weer een nieuwe dag is, als hij normaal met me kan praten.
Helaas niet erg lang houdbaar, vanavond was er al weer een conflict.
Heb mijn excuses aangeboden voor mijn aandeel daarin (ik was geirriteerd omdat hij me niet hoorde *was tv aan het kijken* en zette de tv uit, waarop hij 'niets te doen' had).
Maar wordt er zo in en in moe van. Zin om samen een spelletje te doen, of zelfs maar te praten heb/had ik ook niet na zo'n intimiderende houding. Ik heb hem gezegd dat daarvoor morgen weer een nieuwe dag is, als hij normaal met me kan praten.
woensdag 15 juli 2009 om 12:05
Is het misschien een idee om voor de meest simpele dingen, ook al vind je het niet zo oké, het even te laten bij een waarschuwing of een opmerking of mening dat je dat soort woorden niet in je huis wilt horen? Dan laat je hem wel weten dat je het er niet mee eens bent.
En dat je dat hele nare woorden vindt, dat er vast ook meer fatsoenlijke woorden zijn die hij kan uiten als hij kwaad is.
En/of als hij zo doet, praat je even niet met hem. Je bent weer beschikbaar als hij op normale toon en met normale woorden tegen je spreekt. Gaat hij door negeer je hem. Net zolang tot hij de hint begrijpt en zich ernaar gedraagt.
Anders ben je alleen nog maar bezig met hem te straffen of sancties op te leggen. Daar wordt het leven ook niet leuker van.
Blijkbaar heeft hij het momenteel moeilijk. Last van zichzelf, last van anderen dus hij kan een berg positiviteit gebruiken of in elk geval een stuk minder sancties.
Kies drie á vijf dingen uit waarvan je echt wilt dat hij dat zo doet als jij wilt en op die dingen volgt wel een overtreding als hij daar lak aan heeft. De rest kun je later wel weer aanpakken. Soms werkt in etappes even beter in lastiger tijden. Dat je iets meer door de vingers ziet. Om hem tegemoet te komen.
Natuurlijk word je hier doodmoe van. Dat zou elke ouder worden. En als je ergens te moe voor bent, ben je dat en dan mag hij dat niet leuk vinden en hij mag er boos om worden maar hij mag niks vernielen en hij mag je ook niet dwingen het toch te doen. Zodra je weer energie hebt, wil je heus wel weer.
En dat je dat hele nare woorden vindt, dat er vast ook meer fatsoenlijke woorden zijn die hij kan uiten als hij kwaad is.
En/of als hij zo doet, praat je even niet met hem. Je bent weer beschikbaar als hij op normale toon en met normale woorden tegen je spreekt. Gaat hij door negeer je hem. Net zolang tot hij de hint begrijpt en zich ernaar gedraagt.
Anders ben je alleen nog maar bezig met hem te straffen of sancties op te leggen. Daar wordt het leven ook niet leuker van.
Blijkbaar heeft hij het momenteel moeilijk. Last van zichzelf, last van anderen dus hij kan een berg positiviteit gebruiken of in elk geval een stuk minder sancties.
Kies drie á vijf dingen uit waarvan je echt wilt dat hij dat zo doet als jij wilt en op die dingen volgt wel een overtreding als hij daar lak aan heeft. De rest kun je later wel weer aanpakken. Soms werkt in etappes even beter in lastiger tijden. Dat je iets meer door de vingers ziet. Om hem tegemoet te komen.
Natuurlijk word je hier doodmoe van. Dat zou elke ouder worden. En als je ergens te moe voor bent, ben je dat en dan mag hij dat niet leuk vinden en hij mag er boos om worden maar hij mag niks vernielen en hij mag je ook niet dwingen het toch te doen. Zodra je weer energie hebt, wil je heus wel weer.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
woensdag 15 juli 2009 om 23:40
Vandaag in elk geval goed afgesloten. Hij zit inderdaad heel slecht in zijn vel op het moment, is bezig met de nieuwigheid van een bso en daar worden ook dingen van hem verwacht (en het zijn mannen daar, dus wel streng).
Mijn emoties zitten me best wel in de weg. Het is moeilijk om te geloven dat het beter wordt als hij al bijna direct na de bso begint te blaffen. Als veel later op de avond 1 van de kleintjes ook besluit te gaan gooien en schelden en nou ennen is het heel moeilijk om een knuffel van Oudste aan te nemen. 'Ja, dat gedrag heb jij ze aangeleerd'. Kom ik dan wel vrij snel op terug door te zeggen dat ik de knuffel graag wil hebben en door de juiste persoon aan te spreken op dat wat er gebeurde.
Schelden en slaan zijn onderdeel van het plan dat ik met de hulpverleenster ben aangegaan. Nu dus minder op schelden letten zou dan weer inhouden dat ik inconsequent ben. Wat ik ook ben hoor, ruimschoots. Het probleem met simpele dingen is eigenlijk dat ik slecht aanvoel wat belangrijk is en wat nog wel een tijdje kan blijven liggen.
Contact verbreken bij geblaf (en dan weer proberen gewoon door te gaan bij geen geblaf) is zeker een optie. Als ik mijn emoties er zoveel mogelijk buiten kan laten dan.
Die positiviteit moet er inderdaad komen. Dringend. Ik hoop dat hij opgelucht was toen ik hem zei dat hij een probleem heeft met boosheid en dat dat nu eenmaal zo is en dat we het daarmee moeten doen of zo.
Mijn emoties zitten me best wel in de weg. Het is moeilijk om te geloven dat het beter wordt als hij al bijna direct na de bso begint te blaffen. Als veel later op de avond 1 van de kleintjes ook besluit te gaan gooien en schelden en nou ennen is het heel moeilijk om een knuffel van Oudste aan te nemen. 'Ja, dat gedrag heb jij ze aangeleerd'. Kom ik dan wel vrij snel op terug door te zeggen dat ik de knuffel graag wil hebben en door de juiste persoon aan te spreken op dat wat er gebeurde.
Schelden en slaan zijn onderdeel van het plan dat ik met de hulpverleenster ben aangegaan. Nu dus minder op schelden letten zou dan weer inhouden dat ik inconsequent ben. Wat ik ook ben hoor, ruimschoots. Het probleem met simpele dingen is eigenlijk dat ik slecht aanvoel wat belangrijk is en wat nog wel een tijdje kan blijven liggen.
Contact verbreken bij geblaf (en dan weer proberen gewoon door te gaan bij geen geblaf) is zeker een optie. Als ik mijn emoties er zoveel mogelijk buiten kan laten dan.
Die positiviteit moet er inderdaad komen. Dringend. Ik hoop dat hij opgelucht was toen ik hem zei dat hij een probleem heeft met boosheid en dat dat nu eenmaal zo is en dat we het daarmee moeten doen of zo.
donderdag 16 juli 2009 om 01:14
Plannen van aanpak zijn er om aangepast te worden als in de praktijk blijkt dat het een trede te hoog is. Het is jullie gezin dus in principe ben jij 'de baas' over dit plan. Dat betekent dat je ook dingen mag wijzigen of een stap langzamer gaan.
Slaan vind ik erger dan schelden dus dan zou ik het slaan aan blijven pakken en het schelden qua sanctie, voor nu, laten voor wat het is.
Ik denk dat jouw ventje erg op zijn tenen moet lopen op school. Daar wordt waarschijnlijk heel veel van hem verwacht. Dan komt hij thuis en dan wordt er ook nog het een en ander verwacht. De boog staat voor hem te lang gespannen, vermoed ik.
Ben je bang de controle te verliezen als je de teugels iets laat vieren? Als dat het geval is: het is best mogelijk dat dit wel eens positiever uit kan pakken dan je nu denkt.
Het is niet erg dat jij af en toe eens een verkeerde opmerking maakt of iets zegt waarvan je later denkt 'Hm, dat was een beetje lullig', of 'Dat had ik anders kunnen formuleren.'
We zijn mensen en zijn niet altijd op ons best en dan gebeurt dit. Zeg dat dan later tegen hem. Kom er op terug.
Leg uit waarom je het zei, waarom je hem even geen knuffel wilde geven. Dat je even boos op hem was en als je boos bent, lukt het je niet om een knuffel te geven. Maar dat je nu niet meer boos bent en graag nog die knuffel wilt. Wil hij niet, accepteer dat. Misschien is hij nog boos. En! Dat deed je dus vandaag al. Goed, toch!
Jij bent ook een mens met emoties en dat mag hij ook best weten. Maakt het misschien voor hem nog wel makkelijker ook om zelf terug te gaan komen op dingen, op termijn. Het is een leerproces. Jouw taak hierin is echt niet makkelijk dus val jezelf niet te hard. Je moet en hem van alles leren of afleren en je bent bezig jezelf te verbeteren.
Dat gaat met vallen en opstaan.
Soms zie je het even niet zitten of zakt de moed in de schoenen omdat het veel vergt en je vermoeid of oververmoeid begint te raken. Gewoon lekker hier van je af blijven schrijven. Dat helpt.
Slaan vind ik erger dan schelden dus dan zou ik het slaan aan blijven pakken en het schelden qua sanctie, voor nu, laten voor wat het is.
Ik denk dat jouw ventje erg op zijn tenen moet lopen op school. Daar wordt waarschijnlijk heel veel van hem verwacht. Dan komt hij thuis en dan wordt er ook nog het een en ander verwacht. De boog staat voor hem te lang gespannen, vermoed ik.
Ben je bang de controle te verliezen als je de teugels iets laat vieren? Als dat het geval is: het is best mogelijk dat dit wel eens positiever uit kan pakken dan je nu denkt.
Het is niet erg dat jij af en toe eens een verkeerde opmerking maakt of iets zegt waarvan je later denkt 'Hm, dat was een beetje lullig', of 'Dat had ik anders kunnen formuleren.'
We zijn mensen en zijn niet altijd op ons best en dan gebeurt dit. Zeg dat dan later tegen hem. Kom er op terug.
Leg uit waarom je het zei, waarom je hem even geen knuffel wilde geven. Dat je even boos op hem was en als je boos bent, lukt het je niet om een knuffel te geven. Maar dat je nu niet meer boos bent en graag nog die knuffel wilt. Wil hij niet, accepteer dat. Misschien is hij nog boos. En! Dat deed je dus vandaag al. Goed, toch!
Jij bent ook een mens met emoties en dat mag hij ook best weten. Maakt het misschien voor hem nog wel makkelijker ook om zelf terug te gaan komen op dingen, op termijn. Het is een leerproces. Jouw taak hierin is echt niet makkelijk dus val jezelf niet te hard. Je moet en hem van alles leren of afleren en je bent bezig jezelf te verbeteren.
Dat gaat met vallen en opstaan.
Soms zie je het even niet zitten of zakt de moed in de schoenen omdat het veel vergt en je vermoeid of oververmoeid begint te raken. Gewoon lekker hier van je af blijven schrijven. Dat helpt.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
donderdag 16 juli 2009 om 22:33
Inmiddels zei die hulpverleenster ook dat er aanpassingen moeten komen als het op deze manier niet werkt. Ze wilde volgende week de mogelijkheid bespreken dat ik met Oudste mee zou gaan op zo'n strafmoment, omdat isolatie bij hem dus verdomd slecht valt en het doel is niet isolatie, maar dat hij inziet dat bepaald gedrag niet kan.
Ik ben zelf dus onzeker omdat ik nu naar mijn hoofd krijg geslingerd dat Oudste al die tijd zijn goddelijke gang heeft kunnen gaan en ik niet consequent was en deze regels nu dus nieuw zijn. Vind het dan erg moeilijk om te gaan wijzigen in pas vastgestelde regels, hoe wordt ik dan ooit consequent?
Na de gesprekken van vandaag de volgende aanpak:
Regels wel handhaven.
Als er een conflict dreigt te ontstaan ingrijpen met 'we moeten nu praten, het loopt uit de hand' en dan zijn gevoel erkennen maar wel zodra hij weer rustig is terug naar de afspraken.
Positieve momenten pakken.
Oudste wilde vandaag griepen over de reis naar het zwembad (ver fietsen) en zijn bedtijd. Beiden heeft hij ingebonden, maar het ging niet vanzelf zeg maar.
Muis vond dit gesteggel een uitgelezen kans om eens een flinke scene te trappen vanaf school tot aan thuis. Doet'ie anders nooit (zo erg). Ik kan bij hem wel rustig en duidelijk blijven maar het is een aanslag op mijn energie natuurlijk, dit soort lompe geintjes.
Ik ben zelf dus onzeker omdat ik nu naar mijn hoofd krijg geslingerd dat Oudste al die tijd zijn goddelijke gang heeft kunnen gaan en ik niet consequent was en deze regels nu dus nieuw zijn. Vind het dan erg moeilijk om te gaan wijzigen in pas vastgestelde regels, hoe wordt ik dan ooit consequent?
Na de gesprekken van vandaag de volgende aanpak:
Regels wel handhaven.
Als er een conflict dreigt te ontstaan ingrijpen met 'we moeten nu praten, het loopt uit de hand' en dan zijn gevoel erkennen maar wel zodra hij weer rustig is terug naar de afspraken.
Positieve momenten pakken.
Oudste wilde vandaag griepen over de reis naar het zwembad (ver fietsen) en zijn bedtijd. Beiden heeft hij ingebonden, maar het ging niet vanzelf zeg maar.
Muis vond dit gesteggel een uitgelezen kans om eens een flinke scene te trappen vanaf school tot aan thuis. Doet'ie anders nooit (zo erg). Ik kan bij hem wel rustig en duidelijk blijven maar het is een aanslag op mijn energie natuurlijk, dit soort lompe geintjes.
vrijdag 17 juli 2009 om 00:56
De worstelingen des gezin levens. Bij mij komen er ook ineens vroegere scènes ter herinnering boven. Mèn, wat heb ik het dan nu relatief makkelijk met ze. Vooral omdat ik eindelijk de juiste aanpak schijn te hebben gevonden.
Dat scheelt enorm, Mamzelle.
Jij bent nog bezig deze uit te vinden.
Om naar je zoon duidelijk te maken waarom het allemaal nog niet zo consequent is en dus onduidelijk is, kun je uitleggen dat je een manier probeert te vinden die voor jullie gezin werkt.
Dat daarom situaties, sancties e.d. veranderlijk zijn. Dat dit voor jullie allemaal lastig is en niet altijd te volgen maar dat als je eenmaal de juiste manier gevonden hebt jullie het dan zo gaan houden.
Ik begrijp je twijfel. Ik denk alleen eigenlijk niet dat je oudste zomaar de hele tijd zijn goddelijke gang kon gaan hoor. Je had alleen een manier in handen die niet werkte. Nu je bezig bent te veranderen, schopt hij daar hard tegenaan. Lijkt mij een volkomen normale gevolgtrekking die meer met hem en hoe hij op zaken reageert heeft te maken en minder met hoe jij opvoedt.
Dat scheelt enorm, Mamzelle.
Jij bent nog bezig deze uit te vinden.
Om naar je zoon duidelijk te maken waarom het allemaal nog niet zo consequent is en dus onduidelijk is, kun je uitleggen dat je een manier probeert te vinden die voor jullie gezin werkt.
Dat daarom situaties, sancties e.d. veranderlijk zijn. Dat dit voor jullie allemaal lastig is en niet altijd te volgen maar dat als je eenmaal de juiste manier gevonden hebt jullie het dan zo gaan houden.
Ik begrijp je twijfel. Ik denk alleen eigenlijk niet dat je oudste zomaar de hele tijd zijn goddelijke gang kon gaan hoor. Je had alleen een manier in handen die niet werkte. Nu je bezig bent te veranderen, schopt hij daar hard tegenaan. Lijkt mij een volkomen normale gevolgtrekking die meer met hem en hoe hij op zaken reageert heeft te maken en minder met hoe jij opvoedt.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
vrijdag 24 juli 2009 om 21:06
Inmiddels is het al vier dagen vrij rustig nu ik met Oudste heb afgesproken dat hij zijn best doet om zich in te houden van die al te heftige uitbarstingen en ik dan 's avonds een spelletje met hem doe.
Weekend komt eraan.
Naar aanleiding van een gesprek met spv-er weer crisishulp, stante pede kon dat geregeld worden, en dan maar liefst voor vier weken
Waarin we een week vakantie hebben en een week kamp voor de kinderen.
Vervolgens weer terug op de wachtlijst.
Als ik van tevoren had geweten dat het op deze manier zou gaan zou ik nog wel even hebben gewacht met 'crisis' roepen..
Weekend komt eraan.
Naar aanleiding van een gesprek met spv-er weer crisishulp, stante pede kon dat geregeld worden, en dan maar liefst voor vier weken
Waarin we een week vakantie hebben en een week kamp voor de kinderen.
Vervolgens weer terug op de wachtlijst.
Als ik van tevoren had geweten dat het op deze manier zou gaan zou ik nog wel even hebben gewacht met 'crisis' roepen..
woensdag 5 augustus 2009 om 21:00
Kind is op kamp.
Geen moment te vroeg, de dagen voor kamp begon het weer aardig te borrelen bij hem.
Hij is schappelijk geworden door een positief uitgangspunt te nemen, beloning met een spelletje dus, en een gedragskaart met drie punten daarop (heeft hij helemaal, zij het met moeite, volgekregen).
Inmiddels ben ik zelf aan de slag met een stappenplan bij het uitdelen van een opdracht en met voorstructureren, dus vertellen wat er komen gaat en wat de bedoeling is (hierover praten met elkaar eigenlijk). Moet er nog een stoplichtmethode worden besproken met de kinderen, voor ons allemaal. En ben ik schijtbang dat het weer escaleert.
Naast al die officiele plannen hoop ik het te kunnen opbrengen om het kind bij me te nemen als ik zie dat hij weer frustraties opbouwt, en hem min of meer te laten aarden door het lichamelijke contact. Met gewoon 'jij moet dit of dat doen en dit zijn de regels' kom ik er niet bij hem.
Geen moment te vroeg, de dagen voor kamp begon het weer aardig te borrelen bij hem.
Hij is schappelijk geworden door een positief uitgangspunt te nemen, beloning met een spelletje dus, en een gedragskaart met drie punten daarop (heeft hij helemaal, zij het met moeite, volgekregen).
Inmiddels ben ik zelf aan de slag met een stappenplan bij het uitdelen van een opdracht en met voorstructureren, dus vertellen wat er komen gaat en wat de bedoeling is (hierover praten met elkaar eigenlijk). Moet er nog een stoplichtmethode worden besproken met de kinderen, voor ons allemaal. En ben ik schijtbang dat het weer escaleert.
Naast al die officiele plannen hoop ik het te kunnen opbrengen om het kind bij me te nemen als ik zie dat hij weer frustraties opbouwt, en hem min of meer te laten aarden door het lichamelijke contact. Met gewoon 'jij moet dit of dat doen en dit zijn de regels' kom ik er niet bij hem.
zondag 9 augustus 2009 om 11:20
Kind wil dwarsfluiten, is nog maar een dag van kamp terug. De eerste aanvaring hadden we gisteren al, meende dat het was bijgelegd, maar het vliegt dus zo weer op.
Hij moest wachten tot 11 uur. Nou goed, tien voor elf dan, als de buren willen zeiken, hun en zijn probleem.
De fluit doet het niet.
Ik mag er eigenlijk niet naar kijken om op zoek te gaan naar een oplossing. Hij wil het zelluf doen.
Hij raakt gefrustreerd en slaat het ding op de bank. Ik pak het af. Hij is het daar niet mee eens. Ik krijg het niet achter slot en grendel want hij verzet zich hevig tegen mij als ik dat probeer te regelen.
Hij gaat verder modderen en slaat het ding aan gort. Echt aan gort. En daarna pas de tranen, want hij beseft zich nu dat het niet te repareren is, en dat dat dus betekent dat hij niet aan het orkest kan deelnemen.
(Tenminste, ik weet niet hoe ik een fluit moet huren in een huis waarin een kind niet met zijn woede kan omgaan en het richt op spullen waar ik, of in dit geval een vriendin van me, geld in heeft gestoken).
Hij huilt, ik vertel hem dat dit dus is wat woede doet met wat je dierbaar is, ik bied hem mijn schoot aan. Maar dat is niets waard.
Kutzooi.
Hij moest wachten tot 11 uur. Nou goed, tien voor elf dan, als de buren willen zeiken, hun en zijn probleem.
De fluit doet het niet.
Ik mag er eigenlijk niet naar kijken om op zoek te gaan naar een oplossing. Hij wil het zelluf doen.
Hij raakt gefrustreerd en slaat het ding op de bank. Ik pak het af. Hij is het daar niet mee eens. Ik krijg het niet achter slot en grendel want hij verzet zich hevig tegen mij als ik dat probeer te regelen.
Hij gaat verder modderen en slaat het ding aan gort. Echt aan gort. En daarna pas de tranen, want hij beseft zich nu dat het niet te repareren is, en dat dat dus betekent dat hij niet aan het orkest kan deelnemen.
(Tenminste, ik weet niet hoe ik een fluit moet huren in een huis waarin een kind niet met zijn woede kan omgaan en het richt op spullen waar ik, of in dit geval een vriendin van me, geld in heeft gestoken).
Hij huilt, ik vertel hem dat dit dus is wat woede doet met wat je dierbaar is, ik bied hem mijn schoot aan. Maar dat is niets waard.
Kutzooi.
zondag 9 augustus 2009 om 12:41
Moet ik hem een elleboogstoot geven om hem rustig te krijgen? Dat was nu precies niet de bedoeling toch? Ik was en ben bang voor een fysieke confrontatie omdat ik dan ook mijn eigen grenzen kan verliezen (en AMK staat al op de loer en zo).
Ik vraag me af of hij zelf op het idee van klusjes kan komen. Op dit moment slaapt hij. Zie ik op tegen het uitje met oma dat op het programma staat (gisteren heeft hij ook al een uitje verziekt omdat het niet ging zoals hij wou). En, hoe hard mijn hart ook bloedt voor hem (en voor mezelf, van deze ellende ben ik drie jaar geleden weggelopen), komt er geen makkelijke oplossing voor zijn probleem dat hij niet meer kan fluiten.
Ik vraag me af of hij zelf op het idee van klusjes kan komen. Op dit moment slaapt hij. Zie ik op tegen het uitje met oma dat op het programma staat (gisteren heeft hij ook al een uitje verziekt omdat het niet ging zoals hij wou). En, hoe hard mijn hart ook bloedt voor hem (en voor mezelf, van deze ellende ben ik drie jaar geleden weggelopen), komt er geen makkelijke oplossing voor zijn probleem dat hij niet meer kan fluiten.
zondag 9 augustus 2009 om 12:44
Er hoeft ook geen makkelijke oplossing te komen voor het fluitprobleem, dat heeft hij zelf vernaggeld. En nu mag hij wat gaan verzinnen om het goed te maken. Laat hem er maar een poos over nadenken, en de ernst van de zaak in zien. Zo'n fluit is niet goedkoop!
Nee je hoeft hem geen elleboogstoot te geven, maar als jij die fluit vast hebt om hem op te bergen, dan mag hij daar niet meer aan komen, klaar.
Nee je hoeft hem geen elleboogstoot te geven, maar als jij die fluit vast hebt om hem op te bergen, dan mag hij daar niet meer aan komen, klaar.
zondag 9 augustus 2009 om 13:16
Geloof me, ik had die fluit vast, hoog, naar boven, sleutel van de opbergkast gepakt. Okee, toen ging hij voor de opbergkast staan en ging ik maar terug naar de trap voor een volgende ronde. Op de trap ging hij een worsteling aan. Ik voelde nare dingen in me opkomen en ben toen gestopt met de mededeling dat het zijn eigen verantwoordelijkheid is als die fluit stuk gaat.
Achteraf denk ik ook had ik hem maar opzij moeten duwen of zoiets, maar aan de andere kant, dat helpt ook maar tot leeftijd zoveel.
Bedankt voor je posts anyway, mijn zachte moederhart is al te snel met oplossingen bedenken bezig, en dat kan ik inderdaad best wel een tijdlang aan hem overlaten.
Achteraf denk ik ook had ik hem maar opzij moeten duwen of zoiets, maar aan de andere kant, dat helpt ook maar tot leeftijd zoveel.
Bedankt voor je posts anyway, mijn zachte moederhart is al te snel met oplossingen bedenken bezig, en dat kan ik inderdaad best wel een tijdlang aan hem overlaten.
zondag 9 augustus 2009 om 22:14
Verloren dingen kunnen terug gevonden worden Mamz, je bent hard op weg.
En pick your battles, probeer het wat meer los te laten en het negatieve te negeren.
Je voelt het best aan wanneer je hem beter gewoon even kan laten gaan en gaat hij over jouw grens, gewoon aangeven.
Ik heb maar makkelijk te praten hierzo achter mijn pc
En pick your battles, probeer het wat meer los te laten en het negatieve te negeren.
Je voelt het best aan wanneer je hem beter gewoon even kan laten gaan en gaat hij over jouw grens, gewoon aangeven.
Ik heb maar makkelijk te praten hierzo achter mijn pc
zondag 9 augustus 2009 om 22:36
Het uitje is gelukkig goed gegaan. Op tijd aangekondigd dat hij wakker moet worden, dat hij volgens onze afspraak verwacht wordt op het uitje. Een kwartier na wakker worden uitgenodigd om nog een boterham te eten, en vervolgens dus met redelijke zin het uitje.
Morgen weer een bak hulpverlening 's ochtends, en dan voel ik toch schaamte dat het zover is gekomen met die fluit. Ik heb ook een van de codes gemist ('Oudste, ik zie nu dat je boos wordt, je kunt naar je kamer gaan en een boek gaan lezen'). Ten koste van heel veel dus.
Morgen weer een bak hulpverlening 's ochtends, en dan voel ik toch schaamte dat het zover is gekomen met die fluit. Ik heb ook een van de codes gemist ('Oudste, ik zie nu dat je boos wordt, je kunt naar je kamer gaan en een boek gaan lezen'). Ten koste van heel veel dus.
vrijdag 14 augustus 2009 om 14:48
Ons konijn is onverwacht doodgegaan. En dan blijkt waar te zijn wat de hulpverlening al vermoedde: dit kind stopt zijn gevoelens weg. Hij probeert zich te verdoven met tv en computer.
Na het weekend gaan we op vakantie, heftig, zoveel dingen tegelijk. Nu het diertje ophalen bij de DA en morgen wegbrengen naar het crematorium.
Vier porties verdriet en maar een persoon om ze in goede banen te leiden..
Na het weekend gaan we op vakantie, heftig, zoveel dingen tegelijk. Nu het diertje ophalen bij de DA en morgen wegbrengen naar het crematorium.
Vier porties verdriet en maar een persoon om ze in goede banen te leiden..
