relatie vader-kind altijd stimuleren??

[quote]lieve_kiwi schreef op 14 augustus 2009 @ 22:28:

Gizz ik zie geen enkel teken van herkenning als ze hem nu ziet, ze ziet hem duidelijk als een vreemde. Logisch natuurlijk.

Meenemen naar zijn land lijkt me moeizaam, ze is bij mij ingeschreven in mijn paspoort en hij heeft geen enkel bewijs dat hij haar vader is dus een dokument bij zijn eigen ambassade lijkt me ook geen mogelijkheid toch?



Idd Nouschi is dat moeilijk te controleren vanaf hier maar aan de andere kant heb ik door de jaren heen een antenne ontwikkeld voor zijn leugens, weet nog eerder dat hij liegt dan hij zelf denk ik soms.



Ik vind ook dat een kind zijn/haar vader hoort te kennen maar is dat in elk geval zo?[/quote]



Dat lijkt me niet. Kan me wel een aantal scenario's bedenken waarin je toch echt niet wilt dat het kind zijn vader ziet.

Ik zou er niet meer aan beginnen. Hij heeft haar niet erkend. Jij weet dat hij (biologisch) haar vader is, maar verder heeft hij toch helemaal geen vader-rol in haar leven?

quote:lieve_kiwi schreef op 14 augustus 2009 @ 22:28:

Gizz ik zie geen enkel teken van herkenning als ze hem nu ziet, ze ziet hem duidelijk als een vreemde. Logisch natuurlijk.

Meenemen naar zijn land lijkt me moeizaam, ze is bij mij ingeschreven in mijn paspoort en hij heeft geen enkel bewijs dat hij haar vader is dus een dokument bij zijn eigen ambassade lijkt me ook geen mogelijkheid toch?

Idd Nouschi is dat moeilijk te controleren vanaf hier maar aan de andere kant heb ik door de jaren heen een antenne ontwikkeld voor zijn leugens, weet nog eerder dat hij liegt dan hij zelf denk ik soms.



Ik vind ook dat een kind zijn/haar vader hoort te kennen maar is dat in elk geval zo?Niet om je angst aan te jagen, maar het is meerdere vaders gelukt, zonder dat ze documenten hadden van het betreffende kind. Zeker als hij agressief/verslaafd is, zijn dochter wil zien, maar niet mag zien, zal hij wellicht tot dit soort acties overgaan. Ik weet niet uit welk land hij komt, maar er zijn landen waar de man gewoon altijd gelijk heeft of hij nu papieren heeft of niet.

Ik proef uit je posts dat je het eigenlijk helemaal niet ziet zitten dat je dochter haar vader leert kennen. Het gezag, erkenning en alimentatie heeft hier toch helemaal niets mee te maken? Het is hier al vaak gezegd op het forum maar alimentatie is geen kijkgeld.



Wat bedoel je als je vraagt wat de toegevoegde waarde is van contact? Ja, dat kan je zelf ook wel bedenken maar eigenlijk doet dat helemaal niet ter zake want jij bekijkt het vanuit jouw referentiekader en dan is er waarschijnlijk geen toegevoegde waarde. Maar he, hij is wel haar vader, ze heeft zijn genen en wie ben jij om te bepalen of het meerwaarde heeft?

Je dochter heeft recht op haar vader. Klinkt misschien bot maar dit is het gevolg van jouw keuze om een kind te krijgen van deze man.



Ik geloof in tweede kansen. Hoe jullie relatie was, hoeft helemaal niets te zeggen over hoe hij als vader is. Natuurlijk zorg je dat er toezicht is, je kind veilig is etc. maar dat is logisch. Ook vraag je of je dochter het zich later nog wel kan herinneren. Hoezo, ga je ervan uit dat het toch op niets uitloopt of dat het eenmalig is? Misschien is dat zo maar dan heb jij in elk geval contact niet tegengehouden. Ga dat je kind maar uitleggen, als ze later vraagt waarom ze haar vader niet ziet.



Een stap tegelijk. Zoek hulp om uit te zoeken hoe je dit zo goed mogelijk kunt aanpakken. En zie het in proportie; je kind is jong en flexibel genoeg om andere mensen te leren kennen.



En het lijkt me nogal voorbarig om na te denken om later met je dochter naar zijn land te gaan. Begin maar eens hier.

quote:Gaeta schreef op 15 augustus 2009 @ 09:49:

Ik proef uit je posts dat je het eigenlijk helemaal niet ziet zitten dat je dochter haar vader leert kennen.[bgcolor=#0F00B3] Ze ziet het niet zitten omdat hij verslaafd, agressief etc. is.[/bgcolor]

Het gezag, erkenning en alimentatie heeft hier toch helemaal niets mee te maken? Het is hier al vaak gezegd op het forum maar alimentatie is geen kijkgeld.

[bgcolor=#1800B3]natuurlijk heeft dat er wel iets mee te maken, totaal geen enkele bemoeienis met zijn kind en nu wil hij hem ineens zien?[/bgcolor]

.





Wat bedoel je als je vraagt wat de toegevoegde waarde is van contact? Ja, dat kan je zelf ook wel bedenken maar eigenlijk doet dat helemaal niet ter zake want jij bekijkt het vanuit jouw referentiekader en dan is er waarschijnlijk geen toegevoegde waarde. Maar he, hij is wel haar vader, ze heeft zijn genen en wie ben jij om te bepalen of het meerwaarde heeft?

[bgcolor=#0006B3] zijn moeder!![/bgcolor]



Je dochter heeft recht op haar vader. Klinkt misschien bot maar dit is het gevolg van jouw keuze om een kind te krijgen van deze man.



Ik geloof in tweede kansen. Hoe jullie relatie was, hoeft helemaal niets te zeggen over hoe hij als vader is.

Get real, hij is nog steeds verslaafd, en agressieg en onbetroewbaar.

Natuurlijk zorg je dat er toezicht is, je kind veilig is etc. maar dat is logisch. Ook vraag je of je dochter het zich later nog wel kan herinneren. Hoezo, ga je ervan uit dat het toch op niets uitloopt of dat het eenmalig is? Misschien is dat zo maar dan heb jij in elk geval contact niet tegengehouden. Ga dat je kind maar uitleggen, als ze later vraagt waarom ze haar vader niet ziet.

[bgcolor=#000CB3]Heel makkelijk om uit te leggen: niet veilig op dat moment, misschien later wel.[/bgcolor]



Een stap tegelijk. Zoek hulp om uit te zoeken hoe je dit zo goed mogelijk kunt aanpakken. En zie het in proportie; je kind is jong en flexibel genoeg om andere mensen te leren kennen.



En het lijkt me nogal voorbarig om na te denken om later met je dochter naar zijn land te gaan. Begin maar eens hier.

quote:Uggla schreef op 15 augustus 2009 @ 06:39:

Ik zou er niet meer aan beginnen. Hij heeft haar niet erkend. Jij weet dat hij (biologisch) haar vader is, maar verder heeft hij toch helemaal geen vader-rol in haar leven?Het gaat ook niet om hem maar om de dochter

Laten we denken vanuit je dochter... Wat zal/kan het opleveren als jij voor haar besluit dat zij haar vader niet kan zien.. (zij is overigens te jong om hierover een beslissing te maken)



Mijn mening is overigens dat een kind ALTIJD recht heeft om haar vader te leren kennen. Jullie hebben (meestal dan) destijds ook samen de keuze gemaakt om haar te krijgen..



Het is mijn inziens ook schadelijk voor je dochter om haar vader niet meer te zien. Er ontstaat een verwijdering tussen je dochter en haar vader. Indien jij haar gaat vertellen dat haar vader 'slecht is' (ingekleed in hij was verslaafd, sloeg mij, het nu ff niet kan vanwege zijn problemen bla bla) Zal je dochter ongetwijfeld voor jou zich gaan aanpassen en hem ook 'slecht' vinden. In de toekomst kan dit in haar verdere ontwikkeling voor problemen zorgen. Geen enkel kind is geprogrammeerd om een ouder af te wijzen die van dat kind houdt.



Jongens hebben een vader nodig als rolvoorbeeld en meisjes, jou dochter dus, een vader voor hun beeldvorming van de man. Ongeacht of hij goed of slecht was voor jou. Hoe is hij in contact met haar? Ze is nog maar 2, maar als ze ouder is kan hij misschien heel goed met haar spelen en ondanks zijn problemen voor haar een leuke vader zijn.

Kinderen van beide geslachten hebben ouders van beide geslachten nodig om te leren hoe zij in hun leven met mensen van beide geslachten moeten omgaan... Bovendien krijgen kinderen problemen met het inschatten van de werkelijkheid. Zij zijn ertoe geprogram­meerd dingen voor waar aan te nemen die totaal niet met hun eigen waarnemingen overeenstemmen (jij zegt dat hij jou sloeg, verslaafd was, maar hij speelt wel leuk en gezellig met haar). Dat leidt tot verwarring, onzekerheid, gebrek aan zelfvertrouwen, wantrouwen jegens mensen die iets anders zeggen dan de programmeerster en in ernstige gevallen tot een breuk met de werkelijkheid. En ga zo maar door..



Kortom, ik zou het nu nog niet beslissen. Hou hem op de hoogte van de ontwikkeling van haar, dat ben je overigens volgens de wet ook verplicht. Hij is namelijk haar biologische vader. Daarbij als je t niet vertrouwd kan je zoeken naar andere opties zoals bijvoorbeeld het omgangshuis of een opa/oma/vriend/vriendin/ONAFHANKELIJKE hulpverlener die het bezoekcontact begeleidt.



Ik wil overigens niet zeggen dat ik jou gevoel/dillema niet begrijp. Er was onlangs een aflevering van Dr Phill over jou dillema in kwestie.. Zeer boeiend, daar had je denk ik veel aan gehad..



Succes

quote:lilly1982 schreef op 16 augustus 2009 @ 11:57:

Hou hem op de hoogte van de ontwikkeling van haar, dat ben je overigens volgens de wet ook verplicht. Hij is namelijk haar biologische vader.



Nee, want hij is niet de wettelijke vader.



TO, het is een lastige situatie omdat je dochtertje nog zo jong is en haar vader onbetrouwbaar. Daarnaast bestaat het risico dat hij haar ontvoert naar zijn land. Omgang zonder toezicht lijkt me om deze redenen geen optie.



Omgang (nu) weigeren is wel een optie en ik heb het idee dat je daarnaar neigt. Waarom? Overzie je niet hoe je een veilige omgang kunt afspreken, heb je er moeite mee weer met je ex geconfronteerd te worden, wordt je leven voor jouw gevoel nu weer op zijn kop gezet?



Twee jaar is nog jong, inderdaad zal ze zich deze bezoekjes later (!) niet meer kunnen herinneren. Anderzijds geef je zelf aan dat zij haar vader nu niet eens herkent. Als ze hem nu een of meer keer ziet, zal ze zich hem over pakweg een halfjaar of een jaar nog wel herinneren. Alles wat ze nu met jou doet, weet ze later ook niet meer, maar je zal het met me eens zijn dat het daarom niet minder belangrijk is dat jij er bent.



Vraagt ze wel eens naar haar vader? Praat jij wel eens over hem? Hoe zorg je ervoor dat er een "vaderbeeld" in haar leven is, ook al is de vader afwezig? Daar ligt ook een taak voor jou, zodat het voor je dochter minder ingrijpend is wanneer haar vader op de stoep staat.



Ik begrijp heel goed dat je je dochter wilt beschermen, vooral omdat je ex zwaar verslaafd is en dus niet betrouwbaar. En als hij daarna weer voor langere tijd afwezig zal zijn, wat voegt het dan toe? Ik denk dat jij of ik die vraag niet zullen kunnen beantwoorden. Wel is het een feit dat het essentieel is voor het zelfbeeld en zelfvertrouwen van kinderen dat beide ouders in hun leven een rol spelen. Je hebt nu een kans om haar dochter haar vader te laten ontmoeten. Dit is voor de vader ook een gelegenheid om een band met haar te ontwikkelen en vergroot dus de kans dat hij haar later weer zal komen opzoeken. Als jij nu nee zegt, kan het zijn dat hij geen volgende keer komt.



Ik zou dus kiezen voor omgang onder toezicht. Je moet dan bedenken bij welke vorm van toezicht jij je het best voelt (wat de veiligheid van je dochter betreft). Ik zou geen familielid van je man kiezen, gezien het evt. risico van ontvoering. Misschien kun je zelf erbij blijven, als hij je dochter een paar uurtjes bij jou thuis ziet. Je moet immers wel kunnen garanderen dat hij er niet met haar tussenuit kan glippen, wat zou kunnen als hij haar ergens mee naartoe neemt (zelfs als jij erbij bent).



Het veiligste is mijns inziens officiële omgang onder toezicht, bv. in een omgangshuis. Je zou daar eens naar de mogelijkheden kunnen informeren.

En bedenk wel dat als je het zelf blijft "begeleiden" (als je voor deze optie kiest) dat je zowel hem als haar een eerlijke kans moet gunnen om elkaar te leren kennen. Ze is meer gehecht aan jou en zal logischer wijs jou meer opzoeken dan hem. Jij kan bijv. in de keuken zitten en ze samen een uur laten spelen.



Het omgangshuis kan over t algemeen alleen als de rechter dit oplegt.. Of de vader moet zich (als moeder akkoord gaat) vrijwillig aanmelden.



Info voor de vaders (van internet geplukt)

"Neutrale locatie waar je naartoe kunt gaan om omgang te hebben met je kind als dit op een andere plaats niet lukt (bijv. ouderlijk huis van vader of moeder). Meestal wordt deze maatregel opgelegd door de rechter als een andere manier van omgang met je kindje niet mogelijk meer is.

Je kunt je echter ook zelf aanmelden om vrijwillig van het omgangshuis gebruik te maken. De moeder van je kindje moet hier dan wel mee akkoord gaan. Het omgangshuis is ook een manier om te bewijzen dat je een goede ouder voor je kindje kan zijn. Je kunt je vaardigheden als vader ontwikkelen.



Hoelang de regeling duurt, hangt af van de rechter (meestal tot de volgende rechtszaak). Die geeft namelijk aan hoe lang je de tijd hebt om een band op te bouwen. Of als je vrijwillig van het omgangshuis gebruik maakt, duurt het traject zo lang als je dit in het contract hebt afgesproken.



Aanmelden



Zoals gezegd kan het omgangshuis als maatregel door de rechter worden gebruikt. Aanmelding wordt dan voor je geregeld. Wil je je vrijwillig aanmelden, dan moet je contact opnemen met Bureau Jeugdzorg. Houd er wel rekening mee dat er op dit moment wachtlijsten voor het omgangshuis zijn, dus het kan even duren voor je er terecht kan. Voor adressen van Bureau Jeugdzorg in Delft, Zoetermeer en Den Haag kun je kijken op www.bureaujeugdzorg.info"



Volgens de wet ben je wel verplicht informatie te geven.



"Recht en plicht tot omgang met het kind en informatie en consultatie over het kind geldt voor beide ouders, ook al waren zij nooit gehuwd, ook al is er geen gezamenlijk gezag.

Op verzoek van een van beide ouders kan de rechter een regeling treffen voor omgang, informatie en consultatie. In sommige gevallen kan dat ook op verzoek van het kind.

In bepaalde gevallen hebben ook andere dan de gescheiden ouders recht op omgang en informatie, of de plicht tot het verstrekken van informatie."



Interessant, zo komen we nog eens iets te weten.

Wet en regelgeving (art.1:377 BW) (art.8 EVRM)

(hier staat in dat ook bio vader info behoort te krijgen)



http://www.nijenhuis222.webs.com/omgangsregelingen.htm

Op deze site staat best veel juridsche informatie..

Ik vind het onbegrijpelijk dat een moeder haar 2-jarig dochtertje wil blootstellen aan een man die overduidelijk niet spoort. Hij heeft een achtergrond van verslaving, agressiviteit, heeft zijn kind niet erkend, betaalt geen alimentatie, het dochtertje ziet hem als een vreemde en bovenal is moeder zo onnozel om te denken dat de vader haar niet mee kan nemen naar zijn vaderland omdat ze niet in zijn paspoort is ingeschreven en hij geen enkel bewijs heeft dat hij de vader is.



En alles alleen maar omdat moeder "opeens" van mening is dat het toch ook haar vader is".



Gebruik je verstand. Je hebt geen enkele verplichting richting deze man. De enige verplichting die je hebt is het beschermen van je dochter.

Lieve_kiwi, ik heb het idee dat - heel begrijpelijk trouwens - jouw gevoelens over je ex en je gevoelens over hem je dochter laten zien enigszins door elkaar lopen. Nu zijn jouw leven en dat van je dochter natuurlijk ook nauw met elkaar verbonden en zal zij ook rust hebben als jij dat hebt. Maar toch lijkt het me belangrijk om te proberen die gevoelens van elkaar te scheiden om een beslissing te nemen waarin het belang van je dochter vooropstaat. Het is lijkt me heel lastig dat je ex jou terug wil en de momenten met jullie dochter daarvoor gebruikt. Of je contact nu wel of niet toestaat, je moet in elk geval zeker weten dat je beslissing niet daardoor vertroebeld wordt.



Je vraag wat je kind betreft is dus "er toegevoegde waarde voor contact is omdat ik weet dat hij toch weer uit haar leven gaat verdwijnen". Als ik het goed begrijp ga je ervan uit dat dit een gegeven is en heb je liever dat hij nu uit haar verdwijnt dan als ze ouder is en er meer besef van heeft. Hoe weet je zo zeker dat hij uit haar leven zal verdwijnen? Ook als hij niet in Nederland woont, is het toch niet zeker dat hij geen rol kan spelen in het leven van je dochter? Hij kan haar af en toe bezoeken, jij kan, zoals je zelf suggereerde, met je dochter naar zijn land gaan, er zijn legio communicatiemiddelen waarmee ze contact kunnen hebben als ze wat groter is.



De toegevoegde waarde van contact is duidelijk: hij is haar vader en elk kind (ja, elk kind) is erbij gebaat dat zijn vader een rol speelt in zijn leven. Een kind dankt zijn bestaan aan twee mensen en als een van die mensen afwezig is in zijn leven, voelt dat voor het kind als een afwijzing van wie het is, alsof het geen bestaansrecht heeft. Dat is iets fundamenteels. Ik weet niet hoe jouw eigen ervaring je idee hierover beïnvloedt?



Als jij weinig of niet over haar vader praat en hij wat jou betreft geen rol in haar leven moet spelen, lijkt het voor haar alsof hij niet bestaat. Daardoor zal ze het gevoel krijgen alsof een deel van haarzelf ook wordt ontkend of niet wordt geaccepteerd. Met "vaderbeeld" bedoel ik het beeld dat jij van haar vader geeft, ook al ziet ze hem niet. Als jij haar geen beeld geeft van haar vader, zal ze er zelf één verzinnen. Het is maar de vraag of dat goed is voor haar, maar ook voor jou. De kans is groot dat ze hem zal idealiseren. Ook loop je het risico dat ze jou later zal verwijten dat ze haar vader niet kent.



Wat ik me afvraag, is wanneer wat jou betreft de tijd dan wel rijp is om hem in haar leven toe te laten? Als ze oud genoeg is om het zich later te herinneren? En wordt het argument dat ze hem niet kent dan niet alleen maar sterker? Hij houdt zich niet veel met haar bezig... dat is heel jammer maar het geeft je dochter wel de gelegenheid haar eigen mening over haar vader te vormen. Als ze uiteindelijk ziet dat ze weinig gemeen heeft met haar vader en weinig van hem kan verwachten, heeft ze jou niets te verwijten en kan ze terugvallen op een stabiele band met jou. Juist met zo'n vader is die band zo belangrijk! Je denkt misschien dat je je dochter een gunst bewijst door haar vader uit haar leven te houden, maar het is maar de vraag of je dat zo makkelijk kan uitleggen later, zeker als ze dan zelf contact zoekt met haar vader en hij haar zijn eigen versie vertelt. Hoe logisch het nu ook allemaal lijkt, ze zal het liefst willen geloven dat haar vader niet de verslaafde, agressieve, onbetrouwbare man is die jij zegt.



Ik zou dus omgang tussen vader en dochter niet in de weg staan. Natuurlijk staat de veiligheid van je dochter te allen tijde voorop. Ook als je denkt dat er slechts een kleine kans is dat hij haar ontvoert, zou ik toch maatregelen nemen om dat te voorkomen. Hoeveel moeders hebben het aan zien komen, denk je? Beter voor niks maatregelen genomen dan dit scenario waarheid zien worden. Ik heb die angst ook gehad en die bleek onterecht, maar ik heb er absoluut geen spijt van dat ik rekening heb gehouden met die mogelijkheid.

!!!!!!!

Ik vind dat je je kind het contact met zijn/haar vader niet mag ontzeggen. Ik vind ook dat je voorzichtig moet zijn als vader problemen heeft. TO zegt dat pappie verslaafd is. Een begeleid bezoek lijkt me dan het beste, win advies in bij jeugdzorg ofzo.

Het bericht van kikiki begrijp ik niet, je wilde allebei een kind, maar hij niet wat jij ook probeerde? En vervolgens ga je met een andere man tijdens je zwangerschap en "sta je toe" dat de vader van je kind 1 keer in de drie maanden zijn kind mag bezoeken? Jee dat klinkt nou niet bepaald verantwoord moederschap. Dat staat niet best voor de rechter

dan heb jij mijn verhaal helemaal verkeerd begrepen

!!!!!

Je ex eist je dochter niet op, hij wil omgang. Je dochter heeft er recht op haar vader te kennen, het gaat hier om háár, dus probeer je eigen gevoel opzij te zetten.



En ja - het is in je dochters belang om haar vader te leren kennen, ook als hij de eerste paar jaar afwezig is geweest, haar niet erkend heeft en nooit alimentatie heeft betaald. Daar zijn talloze studies naar verricht.

hahaha zielig hoor om zo over iemand heen te zitten!!

lees eerst het verhaal eens voor je gelijk met je mening klaarstaat.

Ik heb zelf ook een zoontje van een vader die er praktisch nooit is geweest. Ik vind dat je vader er niet van mag onthouden om zijn kind te zien! Dat is het ergste wat je kan doen, hoe hij er dan verder mee omgaat, dat is de band die hij opbouwt met dat kind, goed of slecht. Ik vind dat je een kind te allen tijde zelf moet laten bepalen wat de vader uiteindelijk betekend in zijn/haar leven. Als de vader het kind keer op keer zal teleurstellen, dan zal het kind vanzelf een afkeer van de vader krijgen en hem zelf niet meer willen zien. Maar je moet echt je kind hier zelf achter laten komen, anders ben jij straks degene waar je kind het op afrekent!

En het zal je kind dan misschien veel pijn doen en daarom jou ook (misschien nog wel meer), maar het is zo als het is, kinderen moeten ook door dat proces heen kunnen gaan op hun manier met zulke vaders! Ze zullen er alleen maar van leren hoe het echt zit. Weerhoud daarom ook jezelf ervan slecht over de vader te praten tegen over je kind als deze oud genoeg is om vragen te stellen. Kaken op elkaar en objectief blijven.



Succes!

En kikiki, je kunt dus niet zeggen ik wil dat niet want ze heeft nu een goed leven! Nee, dat is uit den boze als je echt een goeie moeder wilt zijn! Tuurlijk is het kut hoe alles gelopen is en tuurlijk ben jij boos om alles, maar dat is niet haar probleem (je dochter).

Geef je meissie zelf de kans een rol te bepalen voor haar biologische vader in haar leven en als ze er vragen over heeft geef dan eerlijk antwoord zonder emoties van jou kant!

Dat ze in jou ogen nu een goed leventje heeft, is ook niet voor jou om te bepalen, want laten we eerlijk wezen, ze heeft 2 papa's en dat is nou eenmaal de waarheid!

Het is toch ook beter van zijn kant dat ie nu eindelijk initiatief toont om zn dochter te zien. Wellicht probeert ie echt een beter mens te worden en als jij daar tegen in gaat, zegt dat meer over jou dan over hem. Als je hier tegen gaat vechten, dat ie zn dochter mag zien en negatief blijft over haar verwekker tegen over haar, dan zal ze jou dit gaan aanrekenen en niet hem....

Kikiki, wat een rare reactie, eerst een vraag posten, dan krijg je daarop antwoord en kritiek, want het verhaal loog er niet om, en nu snel je berichten weer wijzigen.

En dan die toevoeging eronder: fuck you. Pardon?



Kikiki, ik hoop oprecht dat je gaat inzien dat het hier gaat om het belang van je dochter en dat dat niet hetzelfde is als wat jou het beste uitkomt.