leven met pijn: wie praat er mee?

Ah, nu volg ik het weer. Herken wel wat je zegt qua minder last bij het niet doorslikken. Anderzijds is het voor mij niet dusdanig minder last dat het opweegt tegen braaf elke strip een stopweek. Is voor mij denk ik 25% minder heftig als ik niet doorslik. Dan slik ik liever door, een keertje 25% heftiger maar dat eens in de 7 weken i.p.v. 4.



Die weersverwachting was vrijdag ook al wel bekend, maar hoor je mij niet over hoor.

Roque bedoel je Ambra? Fijn dat je wat aan de hulp had. Ben trouwens wel benieuwd naar de brief zoals ie geworden is?



Hier gaat het wat beter met de rug, doet al minder zeer en ik kan beter bewegen en meer zitten, staan en liggen.

Lies dank nog die benen omhoog deed wonderen!



Doorslikken, tja ik doe het wel eens, maar in de tweede strip zwel ik op als een ballon door vocht, dus dan maar stopweekje inlassen

Word je 's nachts wakker van sirenes, lees je 's morgens vervolgens dat er vier kinderen uit één gezin zijn omgekomen bij een woningbrand in een huis hier vijf minuten vandaan...



Wat is alles dan ineens relatief. Ben er helemaal stil van.

Nee Roque, ken ze niet (ken tenminste geen enkel gezin met veertien kinderen). Technische recherche heeft onderzoek gedaan en de burgemeester houdt nu een persconferentie, dus misschien is er straks meer duidelijk. Alle vier de omgekomen kinderen sliepen op de zolder en konden niet meer ontkomen.



Wil je mij trouwens de brief ook sturen? Ben benieuwd naar het eindresultaat!

Oh Lieske, wat érg!! Daar ben je inderdaad even stil van ja..



Roque, ik denk dat je het heel goed beschrijft. Ik dacht altijd een redelijk goede balans te hebben, maar wist ook dat één kink in de zo goed lopende en ge-oliede kabel me volledig van m'n stuk bracht. Meer pijn, vermoeider, enz. Sowieso heb ik de disbalans van weinig en veel doen altijd gehad. (heb mezelf wel eens bi-polair genoemd, hoewel ik dat natuurlijk niet extreem ben ofzo is er wel altijd een hoog/laag verhaal) Nu ben ik, wegens plakkertje, ineens geneigd (nog) sneller toe te geven aan vermoeidheid, maar daar help ik mezelf dus niet mee. Ook nu nog moet ik door. Bovendien moet ik sowieso door, want ik heb werk, kinderen... een leven, zeg maar. Ik moet dus leren op m'n goede momenten meer rust te nemen, maar juist dan geniet ik ook van het feit dat ik niet moe ben, geen pijn heb, enz. (voor zover ik geen pijn heb)

Volgens mij houden trouwens de hormonen ook nog redelijk huis in m'n wipwap systeem



Spannend trouwens Roque, sollicitatie!

Jemig Lies, heftig!





Cay; als ballon ben je ook leuk, hoor.



Roque, je bedoelt inderdaad Ambra. Duimduim, voor sollicitatie.



Zit mezelf hier een beetje te irriteren. Er is gisteravond door een niet nader te noemen partij vergaderd of we toestemming krijgen om een best wel groots PR-gebeuren los te laten tijdens de komende feestweek. Maar ehm, als dat een groen licht krijgt, dan heb ik welgeteld nog een krappe 1,5 week om álles te regelen. Alles. Tot de lulligste dingetjes. Yeiks. Ook erg leuk, maar wil dus wel erg graag weten waar we aan toe zijn, of het ja of nee wordt. Zul je net zien dat de persoon die ik daarvoor hebben moet niet bereikbaar is, zucht.

Zoo. Da's een mooie voorbereiding voor zo'n feest dan



Ik weet het niet hoor, met mijn lijf. Voeten horen niet bij fibro, maar m'n rechtervoet doet nu ontzettend zeer. Komt natuurlijk ook door ineens veel wandelen (hond) maar dat doe ik op goede sandalen. Verder deed gisteren aan mn linkerhand de binnenkant van een knokkel, zeg maar, echt stekend pijn. Net over een stuk bot puntig pijnlijk haaks staat (voor zover ik weet hoe dat voelt) Nu is dat weer over. Met m'n linkerhand doe ik vrijwel niets, dus wat dat kan zijn?

Nouja, van die dingen dus.



Ik ga de zon weer in



Lies, nou weten we wel waar je woont.. de brand was uitgebreid in het nieuws.

quote:Lies, nou weten we wel waar je woont.. de brand was uitgebreid in het nieuws. Ik weet 't, maar ik ben hier toch vrij herkenbaar. Zit daar niet zo mee.

Hoi hoi,



Ik heb ff raad nodig: ben nu met de 3 strip bezig om door te slikken en moet vanavond en morgenavond nog. Donderdag wordt de mirena spiraal geplaatst... Nu heb ik al dik 2 weken last van spotting en dat ik vanmiddag wat overgegaan in combi met licht bloedverlies. Daarnaast heb ik anderhalve week last gehad van pijn in de endeldarm, maar gelukkig met Aleve naproxen goed te bestrijden. Sinds 3 dagen is dit ineens over...

Ik snap niks meer van mijn lichaam, maar heb echt het idee, dat het sinds de 2 e strip de ongi er steeds wil door komen... en dat vermoeden heb ik nu dus helemaal.

Nu mijn vraag, maken die 2 pillen nog wat uit? Of kan ik ze beter nog innemen..

Ik heb niet zo'n verstand (meer) van doorslikken, maar weet wel dat je met het plaatsen van je spiraal beter ongesteld kunt zijn. (staat baarmoedermond iets open en zou minder pijnlijk zijn) Ik zou dus nog even doorslikken.



Is bij iedereen weer wat minder pijn, nu het minder warm is? Van mij hoeft 't namelijk niet, minder warm, maar ik vertel mezelf dan altijd dat het voor anderen prettiger is..

Bedankt dreamer voor je reactie!

Heb gisteravond geen pil meer geslikt...

Ik kan maandag altijd bellen, om te zeggen dat ik eerder ongi ben geworden en dat we dan een nieuwe afspraak maken. Dan zeer waarschijnlijk bij een andere gyneacoloog. Ik weet het dus nog steeds niet, want inprincipe kan ik vanavond altijd nog 1 pilletje slikken. Of zo meteen nog en dan vanavond nog 1 (de laatste). Misschien toch maar ff doen... De afspraak van dinsdag laat ik zeer waarschijnlijk vallen bij de bekkenbodemtherapeute. Zij kan me toch echt niet helpen en alleen opmeten (spierspanning). Ik kan niets met de oefeningen, omdat de ik geen controle kan uitoefenen op die spier daar in de endeldarm (hij reageert op de samentrekkingen van de baarmoeder, daarom steeds vermoeden (ik zelf dan) dat het 'vast' zit met een spier van de endeldarm (baarmoeder met endeldarm). Misschien is het ook wel goed dat ik de mirena bij een ander laat plaatsen...

Heb zo net nog de pil ingenomen en doe het vanavond niet meer! Ik vindt het wel best zo en zie wel wanneer ik ongi wordt...



Het is voor mij moeilijk om alles van jullie bij te houden, hoe het gaat met jullie en wie wie is...



Vandaar dat ik misschien niet veel zal reageren op jullie, omdat ik er zo 'inspring' bij jullie. Zegt niet dat ik niet jullie verhalen lees hoor! Ik zal proberen jullie verhalen te volgen en hopelijk snap ik er na een tijdje meer van (beter beeld van jullie e.d. )



Nou ik wens iedereen een goed en gezellig weekend toe!

Hoi Roque,



Bedankt voor je eerlijkheid in hoe bepaalde 'dingen'die op geschreven staan door mij, anders kan worden begrepen door omstanders. Het was helemaal niet mijn bedoeling, om zo over te komen! Ik wil aan de ene kant, graag met jullie meekletsen. Maar merk ook, dat jullie een vrij hecht groepje zijn en al zoveel met elkaar mee gemaakt hebben, dat het moeilijk is om voor een buitenstaander erbij te komen. Dit heeft niet te maken, dat ik niet verwelkomt ben bij jullie. Want dat is wel gebeurd! Tevens heb ik er op dit moment geen tijd en energie voor om meer betrokken te raken bij jullie. Dit heeft niets te maken met geen interesse in jullie (want die heb ik wel). Waarschijnlijk is de laatste optie van jou, ook de beste onder deze omstandigheden. Als ik weer vragen heb, doe ik dat ergens anders.



Bedankt iedereen, voor het antwoorden op mijn vragen en dat jullie interesse hebben getoond in mijn verhalen!

Hehe, weer even bijgelezen. Jantje ehm Roque natuurlijk, klinkt alsof je jezelf steeds duidelijker kunt uittekenen. Goed en handig! Is dat immers niet uiteindelijk de echte kracht overal in?



Moest wel even lachen toen ik je alinea aan Ak las. Waarom? Omdat ik mezelf betrapte op de gedachte ', zó, die laat even horen wat ze vindt!'. Lekker om te zien dat je het zo onomwonden doet. Eerlijk, opbouwend, kan dat erg in je waarderen.



Zal ik dan ook maar mijn visie geven? Ik ben ziende blind op dit forum. Ik schuif heel veel zo van me af op dit topic met een 'nieuwkomer, emoties zijn nog rauwer, komt wel' mantra, of zo. Begrijp overigens wel wat Roque probeerde te zeggen. De opmerking die ze maakte dat je vast in een verkeerd topic de postings van de 22e had gepost, was precies zoals ik het in eerste instantie ook las, Ak. Stap 2 was pas 'oh bedoelde het hier wel', en dan vooral met dank aan datgene wat ik over endo heb geleerd door Roques verhaal. Maar ben wat dat betreft dus ook gewoon lekker te egoïstisch op mezelf gericht, te druk bezig met wat ik zelf in dit topic kom doen.



Persoonlijk jeuk momentje; ongi. Oeh, wat gruwel ik van dat woord. Net zoiets als menigeen op het VF heeft met 'beeb', 'hub', 'klussen' etc.



Waarom de afspraak met de bekkenbodemfysio afzeggen? Is het jouw visie dat die toch niets voor je kan betekenen, visie van fysio of is het uit de praktijk gebleken? Zelf zou ik meer zijn van het 'proberen kan hiermee geen kwaad, niet geschoten is zeker mis', maar dat is natuurlijk persoonlijk.





Dromende, ik ben hier zo'n beetje de uitzondering op de regel. (samen met Lieske, geloof ik). Voor mij geldt; kom maar op met die warmte! Zelfs met de vochtigheid. Eventueel opzwellen is voor mij alleen maar heerlijk, beetje natuurlijke bescherming. Ik doe het op dagen zoals vandaag dus hartstikke lekker.





PR-gebeuren kregen we uiteindelijk vrijdagmiddag het groene licht voor. Jaja, enorm snel. Ben daar dus best druk mee, maar erg leuk. Goede remedie ook om de dagen tot de vakantie in ene erg snel voorbij te doen gaan. En niet te veel stressen over het vermaken van mijn jurk. Want jeminee, wat blijk ik daarin een neuroot zeg! Wordt gedaan door iemand die járen bruidsmode gemaakt en vermaakt heeft, het is goed afgespeld op mijn lijf, maar ben er niets gerust op. Moet de jurk straks eerst aan hebben om gerust adem te halen dat het ook écht goed vermaakt is. Pffffff, muts.

@roosvrouw; Ga al een jaar naar de bekkenbodemtherapie en heb tal van oefeningen gedaan thuis, z'huis. Maar wat ik steeds bleef en blijf aangeven:ik kan er geen 'vat' op krijgen. Ik kan niets met de oefeningen op het moment dat je zoveel pijn hebt, dat je het liefst wilt dat ze je 'plat' spuiten en gewoon ff van de wereld bent. En dat ze je wakker maken, wanneer de pijn zo goed als over is. Ik ben er wel klaar mee (met de bekkenbodemtherapie)!



Wonder: ben nu dus ongesteld zonder pijn!!



Roosvrouw, misschien domme vraag van me maar 'ga je binnenkort trouwen?'

Roque, bedankt voor je email

Hopelijk wordt het Dreamertje lacht-huilt hier ook minder extreem, maar het blijft wel aanwezig, denk ik zo. Want ik bén gewoon niet altijd sereen hetzelfde, daar zitten uitschieters in. En ja. ik probeer rust te nemen op goede dagen, maar vind het soms ook bijna zonde (bedenk ik zelf op dat moment niet zo, maar voel het wel zo.. zoiets) van de energie die ik heb. Gisteren braaf in de tuin gaan zitten nietes doen. Wat wel hielp is dat de schep gebroken was Er staan nieuwe schuttingen en nu moeten er plantjes verplaatst enzo.. EN nee, dat doet Elvis niet, want IK wilde een tuin en zou 't doen. (zelde als hondverhaal.. neemt niet weg dat hij al 2x met de hond is uit geweest en al zeer veel van 't zwaardere werk in de tuin gedaan heeft)



Spannend van dat PR gebeuren, Roos.. en die jurk.. is wel herkenbaar, denk ik. Eerst zien, dan geloven



ongi is een woord waar ik ook slecht tegenkan, hoewel ik veel op betreffende pijler te vinden ben .. AK zoals gezegd, je mag best mee blijven schrijven, maar op alle langlopende topics is het zo dat het een geven en nemen is. Communiceren gaat 2 kanten op en als jij alleen leest, zien wij jou niet, zeg maar.

Eerlijk gezegd vergeet ik dat ook nog wel eens. Soms wil je ook gewoon je verhaal kwijt. Zeker bij dit onderwerp. Hier mag je zeuren, en dat is heerlijk! De herkenning ook

Mijn voordeel was waarschijnlijk wel dat ik Jasmine, Caylinn en Roque al kende van andere topics. Ook Roos was ik vaker tegengekomen.



Overigens, Roque, hormonen gebruik ik nog steeds als excuus, als het mij zo uitkomt. JIj zit nog in de luxepositie dat je dat vrijelijker kunt



truste dames!

Een poosje terug heb ik ook heel kort geprobeerd mee te schrijven, maar 't was toen zo druk in m'n hoofd dat ik 't eventjes niet bij kon benen allemaal. Nu begint de rust een beetje weer te keren en wil ik graag weer proberen hier mee te gaan schrijven.



Ik zal me opnieuw even voorstellen, hoeven jullie niet terug te lezen

Ik ben dus Babs, 35 lentes jong, en sinds februari 2007 een dubbelzijdige whiplash (koppie naar voren geslingerd en paar seconden later opzij) n.a.v. een kettingbotsing. Voor die tijd werkte ik 26 u/week bij een leasebedrijf, ben nu iig tot juli 2010 onder de pannen bij Vadertje Staat: WIA (80% - 100% verlies van arbeidsvermogen of hoe dat ook heten mag). Na het ongeluk eerst een aantal maanden fysio, toen poliklinisch bij revalidatiekliniek gedurende een half jaar. Daar is de trukendoos echter leeg en kunnen ze niets méér voor me doen. Terug naar de fysio voor onderhoud van het werk in de revalidatiekliniek dus. En die ene keer fysio in de week helpt het een beetje draaglijk te houden. Mijn prognose is erg onduidelijk, dit kan de rest van m'n leven zo blijven maar ook volgend jaar over zijn. Ik verwacht het eerste maar hoop op het laatste en blijf daar ook aan werken.



Ik ben (volgende maand) 10 jaar getrouwd met een schat van een man. Die ik af en toe wel achter het behang kan plakken en samen hebben we een zoon van 7. Zoon gaat primadeluxe, heerlijk ventje die dik in de vriendjes zit, al een verloofde heeft opgeduikeld op school (ze gaan trouwen als ze 10 zijn, en hebben ook al een huis op het oog waar ze gaan wonen ) en het lekker doet op school.

Man heeft vorig jaar een hersenbloeding gehad, en daar "alleen maar" clusterhoofdpijn aan over gehouden. Ook ziektewet dus, en geen verlenging van zijn tijdelijke contract. Begrijpelijk maar niet goed voor de stress. Maarrrrr!!!!!!! Sinds 28 juli heeft hij nog maar 1 aanval gehad (afgelopen zaterdag) in plaats van een stuk of 10 per dag... Hopelijk is dit de aanzet tot het voorgoed wegblijven van die aanvallen.



En daar hebben we gelijk een van de redenen om hier weer aan te schuiven: nu manlief duidelijk aan de beterende hand is, komt er minder op mij neer en kan ik weer meer aan de gang met mijn eigen herstel. Dat klinkt misschien raar, heb gemerkt dat mensen dat soms moeilijk begrijpen. Maar ik heb een hele poos zoveel alleen moeten doen dat ik qua pijn niet verder kwam als een beetje management, veel pillen en een hoop schietgebedjes. Nu kan ik me weer meer op mijn eigen leefschema richten, m'n oefeningen makkelijker doen, er beter mee omgaan. En dat kan m'n omgeving soms maar moeilijk begrijpen, dat ik er kennelijk wel tegenin kan gaan om m'n man te ontzien maar niet om te werken. Kan het niet uitleggen ook merk ik.



Een van de andere redenen is dat ik zo ontzettend opzie tegen het eind van de zomer... Deze relatief warme zomer heeft me zó goed gedaan, en vorige jaren heb ik gemerkt dat ik veel last ga krijgen als de temperatuur daalt. Ik probeer dat los te laten om niet van de gedachte alleen al pijn te krijgen, maar merk dat me dat heel moeilijk valt.



3 september komt mijn advocaat hier thuis met een vertegenwoordiger van de verzekeraar van de tegenpartij om te overleggen over de schadevergoeding. We hebben geregeld een voorschot gehad, maar 't moet nu maar eens klaar zijn. We zijn zo'n 2,5 jaar verder en ik ben 't zat. Dat geeft ook weer stress natuurlijk.



Zo.... dat korte voorstellen werd toch iets langer Maar goed, ik ga weer meelezen en proberen actief mee te schrijven.

Ben ik ook weer. Ak ik ken ken inderdaad een aantal meiden in het echte leven, maar Dream ken ik voornamelijk alleen via het forum. Schrijf gewoon lekker mee, deel je leven voor zover je wilt met ons, reageer lekker op onze verhalen vanaf dit moment. Zo ben ik ook topics binnengevallen en dat werkt toch het beste



Babs ook jij weer welkom, verontschuldigingen waarom iemand lang niet schrijft zijn niet nodig. Ik kan ergens wel begrijpen dat je nu weer de behoefte voelt om onder mensen te zijn die kunnen begrijpen wat pijn met je doet. Ergens snap ik het wel, als mijn frut van bijna 5 ziek is voel ik ook niet zo zeer mee dat ik pijn heb omdat ik het niet toelaat. Pas als frut beter is komt de klap wel.



Dream; het is ook moeilijk om te voelen en accepteren wanneer je piept en zwelgt en wanneer het echt is. Mijn ervaring is dat het in je eigen hoofd zit. Ik kom uit een gezin van gewoon door gaan. Zo lang je nog niet in het ziekenhuis ligt is het zo erg nog niet. Dat maakte het voor mij moeilijk om te bepalen wat ik mocht voelen. Stel ik me aan of niet.. Heb het er soms nog moeilijk mee hoor.



Roos lekker druk dus? Fijn op tijd ook die toestemming Enneh ik wil jurk nog wel zien voor je weg gaat dus hup foto graag



Ik heb vandaag r-loog maar verblijdt met een controlebezoekje. Dove vingers rechts komen voort uit zenuw in elleboog. R-loog raadde me een elleboogbeschermer aan voor skaten omdat die goedkoper zijn dan een speciale brace en hetzelfde doen. Aha.. Vroeg in een gesprekje met frut ook nog of frut wel eens pijn in de handjes, voetjes enzo had... Maar nee dat had Kay niet. vinger aan de pols houden ofzo omdat man en ik beiden last van gewrichten hebben of beroepsdeformatie?

Oh trouwens, ik heb mijn msn eraf gegooid aangezien ik last heb van een hardnekkig virus op mijn hotmailadres. Zit nog te dubben of ik nieuwe aanmaak aangezien ik vrijwel niet meer msn