Gezondheid
alle pijlers
leven met pijn: wie praat er mee?
donderdag 24 april 2008 om 12:05
He hallo,
IK heb endometriose en daardoor zo goed als dagelijks pijn. Deze pijn beïnvloed mijn dagelijks gebeuren. Niet dat de pijn mijn leven beheerst (of zou moeten beheersen), maar het is er wel. Door de pijn heb ik minder energie, waardoor ik minder kan, of dingen zelfs moet laten. Tevens zit ik momenteel in de ziektewet.
Nu ben ik bezig mijn leven weer vorm te geven. Wat kan ik wel, wat kan ik niet? Waar liggen de grenzen? Hoe deel ik mijn tijd in? Hoe zorg ik dat ik niet zoveel beweeg dat mijn pijn toe neemt, maar ook niet zo weinig dat ik in een spiraal naar beneden kom?
Ik merk dat ik het best moeilijk vind soms om de balans te vinden. Ik vroeg mij af of er meer mensen zijn die hier mee kampen, en die samen met mij op een constructieve wijze hier willen schrijven over het wel en wee van het aanpassen aan een leven met pijn (of vermoeidheid: ook dan moet je je leven aanpassen natuurlijk). Elkaar tips geven, harten onder riemen, soms een schop onder de kont, dat soort dingen!
IK heb endometriose en daardoor zo goed als dagelijks pijn. Deze pijn beïnvloed mijn dagelijks gebeuren. Niet dat de pijn mijn leven beheerst (of zou moeten beheersen), maar het is er wel. Door de pijn heb ik minder energie, waardoor ik minder kan, of dingen zelfs moet laten. Tevens zit ik momenteel in de ziektewet.
Nu ben ik bezig mijn leven weer vorm te geven. Wat kan ik wel, wat kan ik niet? Waar liggen de grenzen? Hoe deel ik mijn tijd in? Hoe zorg ik dat ik niet zoveel beweeg dat mijn pijn toe neemt, maar ook niet zo weinig dat ik in een spiraal naar beneden kom?
Ik merk dat ik het best moeilijk vind soms om de balans te vinden. Ik vroeg mij af of er meer mensen zijn die hier mee kampen, en die samen met mij op een constructieve wijze hier willen schrijven over het wel en wee van het aanpassen aan een leven met pijn (of vermoeidheid: ook dan moet je je leven aanpassen natuurlijk). Elkaar tips geven, harten onder riemen, soms een schop onder de kont, dat soort dingen!
maandag 10 augustus 2009 om 21:17
Hallo,
Sorry dat ik hierzo binnenval, maar ik ben al een tijdje een stille lezer en ken zo een beetje jullie verhalen...
Ik zit op dit moment helemaal doorheen, wil even mijn hart luchten bij ''lotgenoten''.
Ik heb sinds 4 jaren met af en aan heel veel gewrichtsklachten.
Ben al heel wat specialisten afgelopen maar bij ieder krijg ik te horen dat dit klachtenpatroon niet zo goed bij reuma hoord.
Ben uiteindelijk onderste boven van de Immunoloog gehaald, maar ook hij kon helaas niets vinden.
In die tussentijd van het hele ziekteprocess kreeg ik een hersenbloeding, dat kon er ook mooi bij.
Tijdens operaties/bestraling had ik nauwelijks last meer gehad door al die pijnstiller en cortecosteroiden.
Maar sinds ik dus klaar ben met die behandelingen en medicatie zijn die klachten hevig terug gekomen.
Sinds enkele weken zijnde klachten zo erg geworden dat ik nauwelijks meer kan functioneren. De trap op is al een hele opgave, alleen al opstaan gaat met heel veel pijn gepaard.
Die klachten worden zoveel erger en ik maak me vreselijk veel zorgen over mijn gezondheid.
Ik heb weer een afspraak bij de Reumatollog in een academisch ziekenhuis en ben zo bang voor de uitslag...
Ik ben nog maar 25 jaar, heb een klein kind dat ik met moeite kan verzorgen.
Vandaag viel echt de druppel, ik had een kastje gekocht en kon deze niet optillen. ik wou iemand van de winkel vragen om mij te helpen maar iedereen was druk bezig.
Dus heb ik aan mijn kleine (4 jaar) gevraagd om even voor de deur te wachten met het kastje zodat ik de auto voor de deur kon parkeren.
Onderweg naar de auto hield ik hem op het oog en daar stond hij met zijn grote ogen op mij te wachten.
Normaalgesproken zou ik hem nooit ergens allen achetrlaten, nog niet eens voor een minuut. Hij hielp me zelf met optillen....
Ik zit met zoveel vragen, wat voor engs heb ik toch? Hoe ziet mijn leven er over 5 jaar uit? Zal ik de rest van mijn leven kruipend het bed uit moeten?
Ik slik al zolang en veel pijnstiller en mijn huisarts zei, dat ik het toch echt op het minimum moet reduceren.
Sorry voor mijn geklaag maar het lucht echt op!
Sorry dat ik hierzo binnenval, maar ik ben al een tijdje een stille lezer en ken zo een beetje jullie verhalen...
Ik zit op dit moment helemaal doorheen, wil even mijn hart luchten bij ''lotgenoten''.
Ik heb sinds 4 jaren met af en aan heel veel gewrichtsklachten.
Ben al heel wat specialisten afgelopen maar bij ieder krijg ik te horen dat dit klachtenpatroon niet zo goed bij reuma hoord.
Ben uiteindelijk onderste boven van de Immunoloog gehaald, maar ook hij kon helaas niets vinden.
In die tussentijd van het hele ziekteprocess kreeg ik een hersenbloeding, dat kon er ook mooi bij.
Tijdens operaties/bestraling had ik nauwelijks last meer gehad door al die pijnstiller en cortecosteroiden.
Maar sinds ik dus klaar ben met die behandelingen en medicatie zijn die klachten hevig terug gekomen.
Sinds enkele weken zijnde klachten zo erg geworden dat ik nauwelijks meer kan functioneren. De trap op is al een hele opgave, alleen al opstaan gaat met heel veel pijn gepaard.
Die klachten worden zoveel erger en ik maak me vreselijk veel zorgen over mijn gezondheid.
Ik heb weer een afspraak bij de Reumatollog in een academisch ziekenhuis en ben zo bang voor de uitslag...
Ik ben nog maar 25 jaar, heb een klein kind dat ik met moeite kan verzorgen.
Vandaag viel echt de druppel, ik had een kastje gekocht en kon deze niet optillen. ik wou iemand van de winkel vragen om mij te helpen maar iedereen was druk bezig.
Dus heb ik aan mijn kleine (4 jaar) gevraagd om even voor de deur te wachten met het kastje zodat ik de auto voor de deur kon parkeren.
Onderweg naar de auto hield ik hem op het oog en daar stond hij met zijn grote ogen op mij te wachten.
Normaalgesproken zou ik hem nooit ergens allen achetrlaten, nog niet eens voor een minuut. Hij hielp me zelf met optillen....
Ik zit met zoveel vragen, wat voor engs heb ik toch? Hoe ziet mijn leven er over 5 jaar uit? Zal ik de rest van mijn leven kruipend het bed uit moeten?
Ik slik al zolang en veel pijnstiller en mijn huisarts zei, dat ik het toch echt op het minimum moet reduceren.
Sorry voor mijn geklaag maar het lucht echt op!
maandag 10 augustus 2009 om 22:47
Dag Boomgaert eerst maar eens gewoon deze Het is ook niet niks om al zo'n tijd niet te weten waar je pijn vandaan komt. Hier hoef je geen sorry te zeggen voor je geklaag, als je een stille meelezer bent dan weet je dat wij ook onze momenten hebben
Ik zal even beginnen met een kleine voorstelronde van mezelf. Ik ben voor in de 30, heb een kindje in de leeftijd van jouw zoon. Na de geboorte van mijn kind werd bij mij duidelijk dat ik behoorlijke gewrichtsklachten heb. Enige maanden na de geboorte van mijn kind zetten de knokkels van mijn handen op en kon ik nog geen vork vasthouden, laat staan goed voor mijn kind zorgen. Uiteindelijk bleek ik reumatoide artritis te hebben. Na een flink aantal jaar van zoeken naar medicatie waar ik goed op reageer heb ik nu medicijnen waar ik goed op lijk te reageren.
Ik vind het nogal wat trouwens wat je HA zegt; ik gebruik behoorlijk pittige pijnstillers (mag er maar 1 per dag nl) maar dat gaat gewoon in overleg met de reumatoloog.
Laat je ook niet ontmoedigen als er in je bloed niks aantoonbaar is, bij mij is reuma niet door bloedonderzoek vastgesteld, aangezien er niks in mijn bloed te vinden is. Mijn diagnose is op basis van klachten.
Tip van de dag voor de praktische zaken; zorg dat je een doorverwijzing naar ergotherapie krijgt, daar krijg je hele praktische tips om toch zoveel mogelijk zelfstandig te kunnen doen met eventuele aanpassingen.
Voor je vraag over hoe je leven eruit ziet, daar kan ik niks van zegggen, maar mocht het een reuma vorm zijn dan kan het maar zo zijn dat zodra je goed ingesteld bent op medicijnen dat het tot stilstand komt zoals bij mij. Soms gebeurt dat echter niet, maar kan het wel vertraagd worden.
Op je eigen topic heb je van mij en Roos al de tip voor pijnreva gehad, ik zou zeggen doe het! Je kunt er heel veel uithalen.
Oh ja en welkom bij ons clubje van de kreupele eenheid zoals wij ons gekscherend noemden in een oud topic toen er nog alleen maar reumapatienten schreven Alleen maar reuma is er niet meer, maar de naam is gebleven
Ik zal even beginnen met een kleine voorstelronde van mezelf. Ik ben voor in de 30, heb een kindje in de leeftijd van jouw zoon. Na de geboorte van mijn kind werd bij mij duidelijk dat ik behoorlijke gewrichtsklachten heb. Enige maanden na de geboorte van mijn kind zetten de knokkels van mijn handen op en kon ik nog geen vork vasthouden, laat staan goed voor mijn kind zorgen. Uiteindelijk bleek ik reumatoide artritis te hebben. Na een flink aantal jaar van zoeken naar medicatie waar ik goed op reageer heb ik nu medicijnen waar ik goed op lijk te reageren.
Ik vind het nogal wat trouwens wat je HA zegt; ik gebruik behoorlijk pittige pijnstillers (mag er maar 1 per dag nl) maar dat gaat gewoon in overleg met de reumatoloog.
Laat je ook niet ontmoedigen als er in je bloed niks aantoonbaar is, bij mij is reuma niet door bloedonderzoek vastgesteld, aangezien er niks in mijn bloed te vinden is. Mijn diagnose is op basis van klachten.
Tip van de dag voor de praktische zaken; zorg dat je een doorverwijzing naar ergotherapie krijgt, daar krijg je hele praktische tips om toch zoveel mogelijk zelfstandig te kunnen doen met eventuele aanpassingen.
Voor je vraag over hoe je leven eruit ziet, daar kan ik niks van zegggen, maar mocht het een reuma vorm zijn dan kan het maar zo zijn dat zodra je goed ingesteld bent op medicijnen dat het tot stilstand komt zoals bij mij. Soms gebeurt dat echter niet, maar kan het wel vertraagd worden.
Op je eigen topic heb je van mij en Roos al de tip voor pijnreva gehad, ik zou zeggen doe het! Je kunt er heel veel uithalen.
Oh ja en welkom bij ons clubje van de kreupele eenheid zoals wij ons gekscherend noemden in een oud topic toen er nog alleen maar reumapatienten schreven Alleen maar reuma is er niet meer, maar de naam is gebleven
maandag 10 augustus 2009 om 22:58
Meiden, wat ben ik zielsgelukkig met mijn nieuwe rolstoel! Hij zit perfect, rijdt als een zonnetje dankzij de e-motionwielen, vangt schokken en oneffenheden ontzettend goed op... Hier ga ik zonder twijfel een heleboel plezier aan beleven!
Heb alleen mijn grenzen lichtelijk overschreden bij het (laten) afstellen, uittesten en uitvogelen van de stoel, dus ik hoop dat jullie me mijn egopost vergeven. Echt, echt, echt, morgen ga ik op jullie verhalen in!
Dikke in elk geval voor degenen die 'm zo te lezen wel kunnen gebruiken.
Heb alleen mijn grenzen lichtelijk overschreden bij het (laten) afstellen, uittesten en uitvogelen van de stoel, dus ik hoop dat jullie me mijn egopost vergeven. Echt, echt, echt, morgen ga ik op jullie verhalen in!
Dikke in elk geval voor degenen die 'm zo te lezen wel kunnen gebruiken.
dinsdag 11 augustus 2009 om 13:32
Lies, post deze week even die andere foto's op je Hyves. Die zijn nog mooier dan deze en hier je stoel openbaar laten staan is nogal...... open. Remember, het zijn custom build stoelen. Dus die hier openbaar laten staan is alsof je naam en toenaam post.
Grappig overigens om te zien hoe kleine details enorme verschillen kunnen maken in uitstraling. Moet je voor de gein jouw foto's eens naast die van mij leggen. Zie je vanzelf hoe totaal anders de stoelen zijn -en dan doel ik niet op kleur, grijns- terwijl ze los van elkaar ook zoveel op elkaar lijken.
Oh voor ik het vergeet -doe dat al dagen, grrr- , wil jij dat Roho kussen meenemen naar Schiphol? Wil die kussenhoes namelijk als back up meenemen. Zou de eerste keer niet zijn dat ik door een 5 minuten durende tropische hoosbui overvallen word.
Boomgaert; welkom! Ik sluit me graag bij Cay aan. Het hele topic is wat lang -en ook meer dan genoeg gegeit-, maar als je de tijd hebt; lees de eerste pagina's van het topic eens een keer. Staan ook een hoop praktische tips en ervaringen.
Alvast heel praktisch? Maak jezelf niet gek! Leuk he, zo'n uitspraak? Serieus dan; maal niet te veel over 'wat voor engs heb ik' etc. Heel simpel gesteld, welk etiketje daar ook bij hoort, je hébt het al. Dat zal niet veranderen. Er springen met een etiket niet in ene allerlei spreekwoordelijke enge monsters van achter bomen vandaan. Hooguit geeft het wat meer informatie over mogelijkheden en onmogelijkheden. En dan nog, dan nog weet niemand wat de toekomst brengt.
Hier heeft vader gisteren eindelijk aan het infuus gehangen. De tijd zal leren wat het doet. Tot op heden gaat het goed, maar dat is sec nog zonder infuus. Dwarskop (sja, ben niet voor niets zijn dochter ) is volhardend gebleven ondanks een aantal mislukte afbouwpogingen. En zie daar; hij zat gisteren al op nog maar een zeer minimum aan morfine. Zijn planning is om volgende week weer achter het stuur te zitten -lees; morfinevrij-. Vrees dat het hem nog wel lukt ook. En dan maar hopen dat infuus goed aanslaat en blijft doen. Hij is niet de makkelijkste als hij tegen grenzen aan loopt. En zo herkenbaar ook hoe hij dat doet, tsk.
Grappig overigens om te zien hoe kleine details enorme verschillen kunnen maken in uitstraling. Moet je voor de gein jouw foto's eens naast die van mij leggen. Zie je vanzelf hoe totaal anders de stoelen zijn -en dan doel ik niet op kleur, grijns- terwijl ze los van elkaar ook zoveel op elkaar lijken.
Oh voor ik het vergeet -doe dat al dagen, grrr- , wil jij dat Roho kussen meenemen naar Schiphol? Wil die kussenhoes namelijk als back up meenemen. Zou de eerste keer niet zijn dat ik door een 5 minuten durende tropische hoosbui overvallen word.
Boomgaert; welkom! Ik sluit me graag bij Cay aan. Het hele topic is wat lang -en ook meer dan genoeg gegeit-, maar als je de tijd hebt; lees de eerste pagina's van het topic eens een keer. Staan ook een hoop praktische tips en ervaringen.
Alvast heel praktisch? Maak jezelf niet gek! Leuk he, zo'n uitspraak? Serieus dan; maal niet te veel over 'wat voor engs heb ik' etc. Heel simpel gesteld, welk etiketje daar ook bij hoort, je hébt het al. Dat zal niet veranderen. Er springen met een etiket niet in ene allerlei spreekwoordelijke enge monsters van achter bomen vandaan. Hooguit geeft het wat meer informatie over mogelijkheden en onmogelijkheden. En dan nog, dan nog weet niemand wat de toekomst brengt.
Hier heeft vader gisteren eindelijk aan het infuus gehangen. De tijd zal leren wat het doet. Tot op heden gaat het goed, maar dat is sec nog zonder infuus. Dwarskop (sja, ben niet voor niets zijn dochter ) is volhardend gebleven ondanks een aantal mislukte afbouwpogingen. En zie daar; hij zat gisteren al op nog maar een zeer minimum aan morfine. Zijn planning is om volgende week weer achter het stuur te zitten -lees; morfinevrij-. Vrees dat het hem nog wel lukt ook. En dan maar hopen dat infuus goed aanslaat en blijft doen. Hij is niet de makkelijkste als hij tegen grenzen aan loopt. En zo herkenbaar ook hoe hij dat doet, tsk.
vandaag ga ik van alles kunnen
dinsdag 11 augustus 2009 om 20:28
Bedankt voor jullie bemoedigende woorden...Ik was gisteren nogaal emotioneel...
Cay, mijn HA heeft in principe gelijk.
Ik gebruik nu Ibu van 600 mg en dat chronisch.
Nu al een hele tijd Celebrex. Eigenlijk niet goed bij langdurig gebruik.
Op sterkere middelen wil ik niet overstappen. Nog niet...
Mag ik vragen welke medicijnen jij gebruikt?
Hoelang heeft het geduurd totdat bij jou de diagnose gesteld werd?
Cay, mijn HA heeft in principe gelijk.
Ik gebruik nu Ibu van 600 mg en dat chronisch.
Nu al een hele tijd Celebrex. Eigenlijk niet goed bij langdurig gebruik.
Op sterkere middelen wil ik niet overstappen. Nog niet...
Mag ik vragen welke medicijnen jij gebruikt?
Hoelang heeft het geduurd totdat bij jou de diagnose gesteld werd?
dinsdag 11 augustus 2009 om 22:39
Dreamer, wat een schatje, die hond van je! Hoe zijn de eerste dagen gegaan?
Geweldige jas, Roque!
Cay, gaat je schouder al wat beter?
Roos, ik heb 't van tevoren overwogen, van die privacy, maar vrijwel niemand heeft stoel nog gezien, familie uitgezonderd, en ben hier hoe dan ook wel behoorlijk herkenbaar voor mensen uit mijn omgeving. Desalniettemin ga ik 'm zo verwijderen, dus dan is 't poppetje gezien, kastje dicht.
Je kussen past ongetwijfeld nog wel ergens in de auto op weg naar Schiphol
Boomgaert, ook namens mij welkom!
Ik sluit me helemaal bij Roosvrouw aan wat betreft het je niet teveel vastpinnen op het krijgen van een etiketje en het bedenken van allerlei toekomst- c.q. doemscenario's. Buiten veel stress levert het je namelijk niet zoveel op, en stress is niet echt bevorderlijk voor je klachten.
Ergotherapeut voor de praktische zaken, zoals Caylinn opperde, is inderdaad een goede. Kun je erg veel aan hebben.
Begrijp ik nu goed dat je Ibuprofen en Celebrex allebei tegelijk gebruikt? Volgens mij is dat niet zo'n goed plan omdat ze beide tot de NSAID's behoren, waardoor je meer kans op bijwerkingen hebt. Misschien kun je er naast Ibuprofen een andere pijnstiller bij gebruiken die geen NSAID is?
O ja, Caylinn had zich netjes voorgesteld, dus laat ik dat ook heel kort doen: Lieske, begin dertig, ben single maar heb wel een hond . Ik heb een bindweefselziekte met daardoor veel rug-, nek en gewrichtsklachten. Het gelazer begon in mijn puberteit, rugklachten werden op mijn 20e heel heftig en op mijn 25e had ik er twee rugoperaties op zitten, waarvan één heel pittige (later gevolgd door een derde). Rest van het lijf ging/gaat ook steeds harder rammelen. Pijn probeer ik met medicatie en een zenuwblokkade op z'n tijd binnen de perken te houden, en verder heb ik gelukkig behoorlijk mijn draai gevonden nadat ik in de WAO ben beland. Ik studeer weer en kom soms gewoon nog tijd tekort (zoals nu bij het voorbereiden van mijn vakantie, grijns).
Maar omdat de studie morgen weer wacht, zoek ik nu mijn bed op. Trusten allemaal!
Geweldige jas, Roque!
Cay, gaat je schouder al wat beter?
Roos, ik heb 't van tevoren overwogen, van die privacy, maar vrijwel niemand heeft stoel nog gezien, familie uitgezonderd, en ben hier hoe dan ook wel behoorlijk herkenbaar voor mensen uit mijn omgeving. Desalniettemin ga ik 'm zo verwijderen, dus dan is 't poppetje gezien, kastje dicht.
Je kussen past ongetwijfeld nog wel ergens in de auto op weg naar Schiphol
Boomgaert, ook namens mij welkom!
Ik sluit me helemaal bij Roosvrouw aan wat betreft het je niet teveel vastpinnen op het krijgen van een etiketje en het bedenken van allerlei toekomst- c.q. doemscenario's. Buiten veel stress levert het je namelijk niet zoveel op, en stress is niet echt bevorderlijk voor je klachten.
Ergotherapeut voor de praktische zaken, zoals Caylinn opperde, is inderdaad een goede. Kun je erg veel aan hebben.
Begrijp ik nu goed dat je Ibuprofen en Celebrex allebei tegelijk gebruikt? Volgens mij is dat niet zo'n goed plan omdat ze beide tot de NSAID's behoren, waardoor je meer kans op bijwerkingen hebt. Misschien kun je er naast Ibuprofen een andere pijnstiller bij gebruiken die geen NSAID is?
O ja, Caylinn had zich netjes voorgesteld, dus laat ik dat ook heel kort doen: Lieske, begin dertig, ben single maar heb wel een hond . Ik heb een bindweefselziekte met daardoor veel rug-, nek en gewrichtsklachten. Het gelazer begon in mijn puberteit, rugklachten werden op mijn 20e heel heftig en op mijn 25e had ik er twee rugoperaties op zitten, waarvan één heel pittige (later gevolgd door een derde). Rest van het lijf ging/gaat ook steeds harder rammelen. Pijn probeer ik met medicatie en een zenuwblokkade op z'n tijd binnen de perken te houden, en verder heb ik gelukkig behoorlijk mijn draai gevonden nadat ik in de WAO ben beland. Ik studeer weer en kom soms gewoon nog tijd tekort (zoals nu bij het voorbereiden van mijn vakantie, grijns).
Maar omdat de studie morgen weer wacht, zoek ik nu mijn bed op. Trusten allemaal!
dinsdag 11 augustus 2009 om 22:43
Boomgaert in principe is langdurig pijnstillergebruik niet goed, maar bij ibu is het gevaar van maagbeschadigingen, dit is simpel op te lossen met een maagbeschermer.
Ik gebruik tegen de ontstekingen azathiopirine als merk bekend als imuran. Mijn pijnstiller is ketoprofen en de maagbeschermer die ik gebruik is nexium .
Een huisarts is een prima arts, maar toch zijn er legio mensen die chronisch pijnstillers gebruiken, maar dan een maagbeschermer voorgeschreven krijgen lees hier maar eens.
Mijn diagnose werd nog tamelijk snel gesteld, binnen een jaar omdat mijn klachten zo ongeveer 1 op 1 overeenkomen met RA.
Ik duim mee voor Roospa!
Ik gebruik tegen de ontstekingen azathiopirine als merk bekend als imuran. Mijn pijnstiller is ketoprofen en de maagbeschermer die ik gebruik is nexium .
Een huisarts is een prima arts, maar toch zijn er legio mensen die chronisch pijnstillers gebruiken, maar dan een maagbeschermer voorgeschreven krijgen lees hier maar eens.
Mijn diagnose werd nog tamelijk snel gesteld, binnen een jaar omdat mijn klachten zo ongeveer 1 op 1 overeenkomen met RA.
Ik duim mee voor Roospa!
dinsdag 11 augustus 2009 om 23:46
Ja Lies, zet die wekker op 8 uur. Studeren tot alle Willems en consorten je voor de ogen dansen. We willen straks immers niet dat je met dat stelletje oude sokken onder een palmboom zit.
Roospa (leuke nick, Cay) lijkt zowaar het wonder gevonden te hebben. Is nog niet het infuus -is daarvoor te snel-, maar die blijkt gister laatste deel morfine aan de boom gehangen te hebben. Sterker nog, die heeft bedacht dat hij morgen achter het stuur stapt om hoogst persoonlijk jurk bij naaipersoon af te leveren. Hoezo hollen of stilstaan?
Roospa (leuke nick, Cay) lijkt zowaar het wonder gevonden te hebben. Is nog niet het infuus -is daarvoor te snel-, maar die blijkt gister laatste deel morfine aan de boom gehangen te hebben. Sterker nog, die heeft bedacht dat hij morgen achter het stuur stapt om hoogst persoonlijk jurk bij naaipersoon af te leveren. Hoezo hollen of stilstaan?
vandaag ga ik van alles kunnen
woensdag 12 augustus 2009 om 08:18
Roos, wekker stond op 07.15, maar ik ben heel erg un-Lies-like maar liefst een half uur langer blijven liggen . Enne, het Willem- en Karelgebeuren heb ik even gehad; ben nu bezig met de rechtspraak in Nederland (gaaaaaap).
Roos heeft volgens mij het genenpakketje van Roospa meegekregen Wel gaaf dat je jurk nu binnenkort perfect passend zit! Eigenlijk moet ik de mijne ook nog een keer passen en misschien iets laten bijstellen, maar ik vond 'm een paar maand geleden heel acceptabel zitten. Hopen dat dat na alle pakjes Nutrizooi nog steeds het geval is, haha.
Cay, studie gaat goed. Ik heb mijn meest recente examen gehaald (nou ja, eind mei inmiddels, maar wist het pas drie maand later), waar ik enorm blij mee ben; het was een deel van het officiële, landelijke examen, en ik was er min of meer op de gok heen gegaan na een lousy voorbereidingstijd (i.v.m. ziekenhuisopname).
Nu eind november weer twee stuks.
Roos heeft volgens mij het genenpakketje van Roospa meegekregen Wel gaaf dat je jurk nu binnenkort perfect passend zit! Eigenlijk moet ik de mijne ook nog een keer passen en misschien iets laten bijstellen, maar ik vond 'm een paar maand geleden heel acceptabel zitten. Hopen dat dat na alle pakjes Nutrizooi nog steeds het geval is, haha.
Cay, studie gaat goed. Ik heb mijn meest recente examen gehaald (nou ja, eind mei inmiddels, maar wist het pas drie maand later), waar ik enorm blij mee ben; het was een deel van het officiële, landelijke examen, en ik was er min of meer op de gok heen gegaan na een lousy voorbereidingstijd (i.v.m. ziekenhuisopname).
Nu eind november weer twee stuks.
woensdag 12 augustus 2009 om 09:46
Goeimorgen!
Welkom AK25 en Boomgaert.. hoewel het natuurlijk nooit leuk is mensen in een topic als dit te moeten verwelkomen. Helaas AK, ik zou ook geen tips kunnen geven. Herken het niet.
Pijn herken ik wel (helaas.) En door m'n etiketje lijkt het erger geworden Dus of een etiketje zo handig is? Tuurlijk, er is een zekere rust/berusting.. ik heb wat. Maar er is ook een zekere frustratie dat er niets aan gedaan kan worden en het toch erger lijkt te worden. Gevolg van de berusting (bij mij) was ook om er, tegen wil en dank en tegen beter weten in, een soort van 'bij het pakken neerzitten' bijkwam. Ik ben nog erg m'n weg hierin aan 't zoeken. Wat daarbij niet helpt is dat ik een uur te laat bij de psycholoog aankwam, waardoor er geen sessie geweest is Ook geen idee of zo'n hulpverlener helpt, maar arboarts wil het, en als hij het wil.. dan doen we dat toch?
Korte voorstelling: Dreamer, 42 jaar, 1 man, 2 kinderen (meisje 11, jongen 10) en 1 hond (sinds kort, ongeveer 2 jr) Werk 3 dagen per week als medewerker communicatie. Heb al sinds m'n 10/11e jaar last van pijn aan de knie, migraine en langzamerhand kwamen daar meer pijnen/pijntjes bij, als RSI, andere knie, rug, schouder.. (en als ik er lang over nadenk komt er "ohja" nog meer bij ) Sinds... februari (?) heb ik de diagnose Fibromyalgie, of reuma aan de weke delen. Dit houdt in principe in dat men weet dat je pijn hebt, accepteert dat je pijn hebt, maar dat ze niet weten waarom je pijn hebt en ze er dus ook niets aan kunnen doen. Ik gebruik (nog) geen pijnstillers.
En me "even kort" voorstellen kan ik ook al niet
Welkom AK25 en Boomgaert.. hoewel het natuurlijk nooit leuk is mensen in een topic als dit te moeten verwelkomen. Helaas AK, ik zou ook geen tips kunnen geven. Herken het niet.
Pijn herken ik wel (helaas.) En door m'n etiketje lijkt het erger geworden Dus of een etiketje zo handig is? Tuurlijk, er is een zekere rust/berusting.. ik heb wat. Maar er is ook een zekere frustratie dat er niets aan gedaan kan worden en het toch erger lijkt te worden. Gevolg van de berusting (bij mij) was ook om er, tegen wil en dank en tegen beter weten in, een soort van 'bij het pakken neerzitten' bijkwam. Ik ben nog erg m'n weg hierin aan 't zoeken. Wat daarbij niet helpt is dat ik een uur te laat bij de psycholoog aankwam, waardoor er geen sessie geweest is Ook geen idee of zo'n hulpverlener helpt, maar arboarts wil het, en als hij het wil.. dan doen we dat toch?
Korte voorstelling: Dreamer, 42 jaar, 1 man, 2 kinderen (meisje 11, jongen 10) en 1 hond (sinds kort, ongeveer 2 jr) Werk 3 dagen per week als medewerker communicatie. Heb al sinds m'n 10/11e jaar last van pijn aan de knie, migraine en langzamerhand kwamen daar meer pijnen/pijntjes bij, als RSI, andere knie, rug, schouder.. (en als ik er lang over nadenk komt er "ohja" nog meer bij ) Sinds... februari (?) heb ik de diagnose Fibromyalgie, of reuma aan de weke delen. Dit houdt in principe in dat men weet dat je pijn hebt, accepteert dat je pijn hebt, maar dat ze niet weten waarom je pijn hebt en ze er dus ook niets aan kunnen doen. Ik gebruik (nog) geen pijnstillers.
En me "even kort" voorstellen kan ik ook al niet
Later is nu
woensdag 12 augustus 2009 om 09:49
Wanneer vertrekken jullie ook alweer, Roos en Lies?
Mooie stoel trouwens! Lekker kleurtje! GA je daar ook je kleding aan aanpassen
Pff.. ik ben deze week toch met tegenzin naar het werk gegaan! Ik hoop (ooit) een werkplek te krijgen, waarbij ik voornamelijk thuis kan werken (kan heel goed met mijn werk) en er dus niet meer zo vroeg uithoef. Een (halve) dag of 2 naar de werkplek en de rest thuis, dat zou me wel lijken. En dan niet meer zo onmogelijk vroeg eruit! Als het ook nog in een warmer land zou zijn met (veel) minder regen, zou ik helemaal heppie zijn!
Verder ben ik m'n eigen vrolijke zelf
Mooie stoel trouwens! Lekker kleurtje! GA je daar ook je kleding aan aanpassen
Pff.. ik ben deze week toch met tegenzin naar het werk gegaan! Ik hoop (ooit) een werkplek te krijgen, waarbij ik voornamelijk thuis kan werken (kan heel goed met mijn werk) en er dus niet meer zo vroeg uithoef. Een (halve) dag of 2 naar de werkplek en de rest thuis, dat zou me wel lijken. En dan niet meer zo onmogelijk vroeg eruit! Als het ook nog in een warmer land zou zijn met (veel) minder regen, zou ik helemaal heppie zijn!
Verder ben ik m'n eigen vrolijke zelf
Later is nu
woensdag 12 augustus 2009 om 09:49
Jaja, ik weet nu wel dat jij er uit komt als ik er in kruip.
Innemen was hier ook wel echt nodig. Jurk valt qua tiet-gedeelte ietwat uit verhouding (krijg je denk ik als je een jurk koopt voor tienermeiden met overgewicht, die hebben vast allemaal big boobies). Dat in combi met strapless maakt innemen wel zo handig. Hoef nu ook weer niet de hele avond de jurk van rond mijn middel omhoog te hijsen.
Goedemorgen Dromende!
(was getekend, een sufkoppige RV)
Innemen was hier ook wel echt nodig. Jurk valt qua tiet-gedeelte ietwat uit verhouding (krijg je denk ik als je een jurk koopt voor tienermeiden met overgewicht, die hebben vast allemaal big boobies). Dat in combi met strapless maakt innemen wel zo handig. Hoef nu ook weer niet de hele avond de jurk van rond mijn middel omhoog te hijsen.
Goedemorgen Dromende!
(was getekend, een sufkoppige RV)
vandaag ga ik van alles kunnen
woensdag 12 augustus 2009 om 10:07
Hallo iedereen,
Nadat ik 'gewoon' bij jullie ben binnen gevallen, ga ik me ook ff netjes voorstellen: vrouw van 29 jaar, getrouwd, (nog) geen kinderen, wel 2 honden, konijn en kippen.. Werk als pedagogisch medewerker in de kinderopvang. Heb perioden van pijn, sinds bijna 2 jaar geleden toen ik stopte met de pil. Binnen half jaar werd de pijn steeds erger net voor mijn menstruatie. Nu is het zo dat de pil ook al niets meer helpt en ongeveer 14 dagen pijn heb rond mijn menstruatie. In die tijd gebruik ik veel iburofen, naproxen en paracetamols (totdat ik er 'stoned'van ben. Deze medicijnen maken de pijn een ietsje zachter, maar niet genoeg. Ik kan 2/3 dagen voor ik ongi wordt niet normaal functioneren en moet me ziek melden en alles erom heen af zeggen. Daarna heb ik nog zo'n 10 dagen 'spierpijn'...
Ze zeggen dat het de hormonen zijn en dat ze niets kunnen doen. Bekkenbodemtherapie helpt niet, gyn kan niets vinden en darmarts (lieve man) wil er alles aan doen, om de pijn zo draaglijk mogelijk te maken.. Morgen moet ik weer heen. Ben in de scan geweest en ze konden niks vinden. Als we aan kinderen willen beginnen, dan moet ik pijn lijden (heb t er wel voor over, maar weet niet hoe lang vol te houden). Gyn was er laconiek over: rond de eisprong vrijen en na 2 weken ben je zwanger!! Bij haar laat ik over 2 weken ook spiraaltje plaatsen, ben benieuwd wat haar reactie erop zal zijn...
Nou weer genoeg over mezelf gepraat, als ik alles zo globaal lees, weet ik dat ik weinig te 'zeuren' heb. Omdat dat van jullie zo veel erger is, in mijn ogen... Maar helaas weet ik hoe erg het is om dagelijks, continu pijn te hebben. (zie nu al op tegen mijn ongi... maar ja dat is logisch). Ben trouwens met 3e strip bezig door te slikken en slik nu ook al ruim een week dagelijks 2 paracetamols 's morgens vroeg en 's avonds laat. Anders kan ik niet rustig in slaap komen. heb contstant lichte druk/pijn van de spier in de endeldarm. Bij de vorige strip (2e) had ik dagelijks gevoel dat ik ongi ging worden (krampen in onderbuik).
Verder ben ik een vrolijke, spontane, sportieve meid die heel erg gelukkig is.
Nadat ik 'gewoon' bij jullie ben binnen gevallen, ga ik me ook ff netjes voorstellen: vrouw van 29 jaar, getrouwd, (nog) geen kinderen, wel 2 honden, konijn en kippen.. Werk als pedagogisch medewerker in de kinderopvang. Heb perioden van pijn, sinds bijna 2 jaar geleden toen ik stopte met de pil. Binnen half jaar werd de pijn steeds erger net voor mijn menstruatie. Nu is het zo dat de pil ook al niets meer helpt en ongeveer 14 dagen pijn heb rond mijn menstruatie. In die tijd gebruik ik veel iburofen, naproxen en paracetamols (totdat ik er 'stoned'van ben. Deze medicijnen maken de pijn een ietsje zachter, maar niet genoeg. Ik kan 2/3 dagen voor ik ongi wordt niet normaal functioneren en moet me ziek melden en alles erom heen af zeggen. Daarna heb ik nog zo'n 10 dagen 'spierpijn'...
Ze zeggen dat het de hormonen zijn en dat ze niets kunnen doen. Bekkenbodemtherapie helpt niet, gyn kan niets vinden en darmarts (lieve man) wil er alles aan doen, om de pijn zo draaglijk mogelijk te maken.. Morgen moet ik weer heen. Ben in de scan geweest en ze konden niks vinden. Als we aan kinderen willen beginnen, dan moet ik pijn lijden (heb t er wel voor over, maar weet niet hoe lang vol te houden). Gyn was er laconiek over: rond de eisprong vrijen en na 2 weken ben je zwanger!! Bij haar laat ik over 2 weken ook spiraaltje plaatsen, ben benieuwd wat haar reactie erop zal zijn...
Nou weer genoeg over mezelf gepraat, als ik alles zo globaal lees, weet ik dat ik weinig te 'zeuren' heb. Omdat dat van jullie zo veel erger is, in mijn ogen... Maar helaas weet ik hoe erg het is om dagelijks, continu pijn te hebben. (zie nu al op tegen mijn ongi... maar ja dat is logisch). Ben trouwens met 3e strip bezig door te slikken en slik nu ook al ruim een week dagelijks 2 paracetamols 's morgens vroeg en 's avonds laat. Anders kan ik niet rustig in slaap komen. heb contstant lichte druk/pijn van de spier in de endeldarm. Bij de vorige strip (2e) had ik dagelijks gevoel dat ik ongi ging worden (krampen in onderbuik).
Verder ben ik een vrolijke, spontane, sportieve meid die heel erg gelukkig is.
woensdag 12 augustus 2009 om 10:47
Goedemorgen meiden!
Wat is er weer een hoop geschreven...
AK, was zwanger worden voor iedereen maar zo makkelijk . Je weet een beetje hoe mijn aanloop naar zwangerschappen was en hoe mijn zwangerschappen zijn verlopen: het is het waard. Het kost je veel, maar het is het waard. Aan de andere kant welerg vervelend dat ze er niets aan kunnen doen. Als het hormonaalis, betekent het in elk geval dat de pijn met het onderdrukken van de menstruatie minder moet worden / weg moet gaan,of heb ik dat mis?
Dreamer, de psych heeft mij weldegelijk wat gebracht. Ik stond er (ook) heel sceptisch tegenover, maar het heeft mij meer "balans" gegeven. Ook heb ik een sessie samen met lief gehad, wat erg goed is geweest. Wij kwamen er achter dat we elkaars gedrag versterkten en niet op een positieve manier (hij wilde mij aansporen iets te doen en niet aan de pijn toe te geven, ik wilde erkenning voor mijn pijn. Hij ging harder aansporen, ik ging harder zeuren. En allebei werden we meer geïrriteerd ). Toen hij van een ander hoorde hoe dat nu werkt met chronische pijn, heeft hij zijn gedrag naar mij echt veranderd. En ik mijn zeurgedrag .)
Wel vervelend dat je het niet naar je zin hebt op je werk. Dit is toch die nieuwe functie waar je blij mee was? Jammer dat het niet goed heeft uitgepakt...
Ik ben zelf druk aan de sollicitatie. En hoewel ik er binnen 15 minuten een sollicitatiebrief uitgooi, wordt die vervolgens volledig afgekraakt. Door mijn lief. Maar even kijken hoeveel ik van z'n commentaar ga aantrekken (Iemand hier goed in het beoordelen van brieven? Om te bekijken of mijn brieven écht volledig afgekraakt moeten worden? Ik werd voorheen toch altijd uitgenodigd op m'n brieven ). TEvens zit er nog iets anders spannends in de pijplijn wat steeds dichterbij begint te komen, maar vanwege in de buitenwereld nog geen ruchtbaarheid aan gegeven houd ik hier ook even mijn mond. Maar duim even mee, begin september .
O, en Lies, goed man! En ook van het vroege opstaan! (bij mij gaat de wekker om 6.00 uur. Dan ligt Roos nog niet eens in bed . En wat veel erger is: het begint alweer donker te worden als ik opsta )
Roos, fijn dat het met pa goed gaat! (Jongens, ik heb dyslexie he. Roospa en Roque lijkt teveel op elkaar. Kan ik niet uit elkaar houden... Moest echt zes keer kijken.)
En nog vier weekjes, dan begint onze vakantie! Niet zo'n mooie als die van Roos en Lies, dat geloof ik meteen. Maar toch. óók leuk.
Wat is er weer een hoop geschreven...
AK, was zwanger worden voor iedereen maar zo makkelijk . Je weet een beetje hoe mijn aanloop naar zwangerschappen was en hoe mijn zwangerschappen zijn verlopen: het is het waard. Het kost je veel, maar het is het waard. Aan de andere kant welerg vervelend dat ze er niets aan kunnen doen. Als het hormonaalis, betekent het in elk geval dat de pijn met het onderdrukken van de menstruatie minder moet worden / weg moet gaan,of heb ik dat mis?
Dreamer, de psych heeft mij weldegelijk wat gebracht. Ik stond er (ook) heel sceptisch tegenover, maar het heeft mij meer "balans" gegeven. Ook heb ik een sessie samen met lief gehad, wat erg goed is geweest. Wij kwamen er achter dat we elkaars gedrag versterkten en niet op een positieve manier (hij wilde mij aansporen iets te doen en niet aan de pijn toe te geven, ik wilde erkenning voor mijn pijn. Hij ging harder aansporen, ik ging harder zeuren. En allebei werden we meer geïrriteerd ). Toen hij van een ander hoorde hoe dat nu werkt met chronische pijn, heeft hij zijn gedrag naar mij echt veranderd. En ik mijn zeurgedrag .)
Wel vervelend dat je het niet naar je zin hebt op je werk. Dit is toch die nieuwe functie waar je blij mee was? Jammer dat het niet goed heeft uitgepakt...
Ik ben zelf druk aan de sollicitatie. En hoewel ik er binnen 15 minuten een sollicitatiebrief uitgooi, wordt die vervolgens volledig afgekraakt. Door mijn lief. Maar even kijken hoeveel ik van z'n commentaar ga aantrekken (Iemand hier goed in het beoordelen van brieven? Om te bekijken of mijn brieven écht volledig afgekraakt moeten worden? Ik werd voorheen toch altijd uitgenodigd op m'n brieven ). TEvens zit er nog iets anders spannends in de pijplijn wat steeds dichterbij begint te komen, maar vanwege in de buitenwereld nog geen ruchtbaarheid aan gegeven houd ik hier ook even mijn mond. Maar duim even mee, begin september .
O, en Lies, goed man! En ook van het vroege opstaan! (bij mij gaat de wekker om 6.00 uur. Dan ligt Roos nog niet eens in bed . En wat veel erger is: het begint alweer donker te worden als ik opsta )
Roos, fijn dat het met pa goed gaat! (Jongens, ik heb dyslexie he. Roospa en Roque lijkt teveel op elkaar. Kan ik niet uit elkaar houden... Moest echt zes keer kijken.)
En nog vier weekjes, dan begint onze vakantie! Niet zo'n mooie als die van Roos en Lies, dat geloof ik meteen. Maar toch. óók leuk.
woensdag 12 augustus 2009 om 12:22
quote:roque schreef op 12 augustus 2009 @ 10:50:
En heb jij hyves?Waarom weet ik dat niet ?
Tegen wie heb je het?
Zooo, wat een hoop hier weer geschreven! Ik sta ook rond 6 uur op, Roque, en schrok inderdaad ook dat het weer donkerder was.. Wij hebben zo'n douchekabine, waarvan het licht stuk is en we kunnen niet vinden hoe we het moeten repareren. DE fabriek is inmiddels failliet, dus hebben we ook al niets aan en de Hornbach gaf ons, zeer lief, nieuwe verlichting, maar hóe plaatsen we dat????? Afijn... dat merk je dan weer als het donker is, 's morgens. (lang verhaal om niets.. 't is weer zo)
Pijn.. sja.
De pijnmeneer op vakantie zei me dat ik van pijn depressief werd. EN ik sprak dat (in mezelf, geen zin in discussie) tegen. Want ik bén niet depressief. Ik ben vrolijk (meestal), gelukkig, blij met m'n leven en alles. Dus.. niet depressief. Later besefte ik dat hij toch wel wat gelijk heeft. Want ja, ik ben gelukkig en alles, maar vaak wil ik ook helemaal niets meer. Niets anders dan zitten op de bank of liggen in bed (diep onder het dekbed) en zwelgen. Zwelgen in pijn en zelfmedelijden. Daarmee heeft ook de tegenzin naar 't werk te maken. Ik vind het werk leuk (voel me alleen nog niet echt 1 met de groep collega's, dat vind ik wel jammer) maar heb er gewoon geen zin in want moe en pijn en vroeg op.
Zo heb ik dus een voortdurende "strijd" in/tegen mijzelf tussen de 'depressieve' kant en m'n blije/vrolijke/gelukkige kant. De éne kant wil helemaal NIETS, de andere kant wil vanalles ondernemen. Dus... zit ik op het forum
Ik hoop dat de psych me daarmee kan helpen, maar ik weet ook dat ik het meeste zelf moet doen. En daar heb ik dan weer geen zin in. Eigenlijk ben ik gewoon toe aan vakantie. Kan ik nog mee, Lies en Roos?
AK, enorm moeilijke situatie zit je in! Kan niets dan een voor je betekenen.
En heb jij hyves?Waarom weet ik dat niet ?
Tegen wie heb je het?
Zooo, wat een hoop hier weer geschreven! Ik sta ook rond 6 uur op, Roque, en schrok inderdaad ook dat het weer donkerder was.. Wij hebben zo'n douchekabine, waarvan het licht stuk is en we kunnen niet vinden hoe we het moeten repareren. DE fabriek is inmiddels failliet, dus hebben we ook al niets aan en de Hornbach gaf ons, zeer lief, nieuwe verlichting, maar hóe plaatsen we dat????? Afijn... dat merk je dan weer als het donker is, 's morgens. (lang verhaal om niets.. 't is weer zo)
Pijn.. sja.
De pijnmeneer op vakantie zei me dat ik van pijn depressief werd. EN ik sprak dat (in mezelf, geen zin in discussie) tegen. Want ik bén niet depressief. Ik ben vrolijk (meestal), gelukkig, blij met m'n leven en alles. Dus.. niet depressief. Later besefte ik dat hij toch wel wat gelijk heeft. Want ja, ik ben gelukkig en alles, maar vaak wil ik ook helemaal niets meer. Niets anders dan zitten op de bank of liggen in bed (diep onder het dekbed) en zwelgen. Zwelgen in pijn en zelfmedelijden. Daarmee heeft ook de tegenzin naar 't werk te maken. Ik vind het werk leuk (voel me alleen nog niet echt 1 met de groep collega's, dat vind ik wel jammer) maar heb er gewoon geen zin in want moe en pijn en vroeg op.
Zo heb ik dus een voortdurende "strijd" in/tegen mijzelf tussen de 'depressieve' kant en m'n blije/vrolijke/gelukkige kant. De éne kant wil helemaal NIETS, de andere kant wil vanalles ondernemen. Dus... zit ik op het forum
Ik hoop dat de psych me daarmee kan helpen, maar ik weet ook dat ik het meeste zelf moet doen. En daar heb ik dan weer geen zin in. Eigenlijk ben ik gewoon toe aan vakantie. Kan ik nog mee, Lies en Roos?
AK, enorm moeilijke situatie zit je in! Kan niets dan een voor je betekenen.
Later is nu
