Relaties
alle pijlers
Ik weet het zelf even niet meer
donderdag 20 augustus 2009 om 00:28
Hay,
Ik weet niet meer waar ik mijn verhaal kwijt kan, dus dan doe ik het maar hier. Ik heb niet echt vriendinnen om erover te praten. Ik zit eigenlijk heel erg in strijd met mijn eigen gevoel. Betreft mijn relatie.
Ik heb bijna 2 jaar een vriend (eind van het jaar 2 jaar) en het gaat opzich wel goed tussen ons, meestal. Als we het leuk hebben. We hebben heel vaak ruzies, maar die komen voort uit zijn jaloezie, en hij bepaalt eigenlijk alles in onze relatie. Dat heb ik inmiddels geaccepteerd, want anders krijgen we er toch maar ruzie door, en daar ben ik eigenlijk heel erg bang voor geworden. In het begin van onze relatie ging ik nog overal tegenin, en kon ik hem gerust een paar uur/dagen negeren als hij weer eens heel lomp tegen me had gedaan, of onredelijk. Inmiddels kan ik dat niet meer, ik ben heel erg afhankelijk geworden van hem, en ik ben er zelf bij geweest, ik heb het zelf laten gebeuren. Ik schaam me er echt voor, dat ik dit toelaat. Af en toe heb ik het gevoel dat ik ermee wil stoppen, maar als we dan een ruzie hebben en hij roept tegen me dat hij ermee stopt, dan word ik alweer zo bang dat hij het echt doet, dat ik maar doe wat hij zegt. (Ja, ik weet het, domme naieve muts, hij heeft me precies waar hij wil hebben.) En op zo'n moment denk ik bij mezelf, God allemachtig, hoe kun jij je het in je hoofd halen dat JIJ met HEM stopt, als je nu al zo van slag bent als hij er alleen maar mee dreigt (laat staan als hij t echt doet) Ik ben zo bang voor het verdriet/angst/paniek wat er gaat komen wanneer ik er echt mee zou stoppen.
Ik kan hier nog wel een uur over doorgaan, maar dat zal ik jullie besparen. Nu is er vanavond iets vervelends gebeurd, door de weeks zien we elkaar niet, hij zit intern (marine) en is door de weeks dus niet thuis. Hij belt me bijna elke avond even op, zo ook vanavond. Nadat we hadden opgehangen kreeg ik ineens een smsje van hem waarin stond 'Je wilt het wel, ga niet zeggen dat je dat niet met mij wilt, je bent sexy! X' Het was meteen duidelijk dat het niet voor mij was bedoeld, en ik voelde mezelf echt misselijk worden. Toch raakte ik niet in paniek en heb mijn telefoon weggelegd, hij belde nog geen 3 minuten later, hij zei 'Sorry, ik ben net heel boos geworden op ... (kamergenoot bij de marine van hem) hij heeft met mijn telefoon een smsje naar jou verstuurd om je te zieken' Nu gebeuren die dingen daar weleens vaker, de jongens hebben mij ook weleens expres onzeker gemaakt door te zeggen tegen mijn vriend 'Zo, heb je Latifa weer aan de lijn?' Terwijl mijn naam anders is, omdat ik snel onzeker ben. Snap ik wel dat dat grappig is voor jongens onder elkaar. Maar ik geloofde dit verhaal over dat smsje gewoon niet. Dat heb ik ook gezegd, toen heb ik die jongen die het verstuurd zou hebben aan de lijn gekregen en hij zei dat hij dat echt gedaan had. Ik heb gezegd dat ik dat niet geloof, en dat hij het ook gewoon eerlijk kan zeggen. Nouja, om lang verhaal korter te maken. Ik weet nu eigenlijk zo goed als zeker dat mijn vriend smst met een ander meisje. Ik mag ook nooit op zijn hyves kijken en dergelijke. Ik voelde de laatste tijd al langer dat er iets aan de hand was. Met een ander meisje, ik dacht er gewoon vaak over na, wat voorheen helemaal niet zo was. Het komt dus niet als donderdslag bij.... Ik heb nu tegen mijn vriend gezegd: Luister, je kunt zeggen wat je wil, maar MIJN gevoel zegt nu dat dit smsje wel door JOU is gemaakt voor een ander meisje, en ik geef je NU de gelegenheid om ermee te stoppen, je smst en belt haar niet meer, hyved niet meer met haar (even ervanuitgaande dat dat gebeurd.) En je kiest maar wie je wil. Mocht ik er achterkomen dat je niet bent gestopt met het contact met haar, dan stop ik de relatie tussen ons. Slaat dit ergens op, wat ik heb gezegd? Ik weet het gewoon even niet meer. Ik ben ook gewoon naief, dit is mijn eerste vriendje. (ik ben net 19 geworden.)
Kortom, ik zou wel een beetje 'volwassen' advies kunnen gebruiken... Weet niet hoe ik dat moet zeggen. Sorry voor het lange verhaal.
Ik weet niet meer waar ik mijn verhaal kwijt kan, dus dan doe ik het maar hier. Ik heb niet echt vriendinnen om erover te praten. Ik zit eigenlijk heel erg in strijd met mijn eigen gevoel. Betreft mijn relatie.
Ik heb bijna 2 jaar een vriend (eind van het jaar 2 jaar) en het gaat opzich wel goed tussen ons, meestal. Als we het leuk hebben. We hebben heel vaak ruzies, maar die komen voort uit zijn jaloezie, en hij bepaalt eigenlijk alles in onze relatie. Dat heb ik inmiddels geaccepteerd, want anders krijgen we er toch maar ruzie door, en daar ben ik eigenlijk heel erg bang voor geworden. In het begin van onze relatie ging ik nog overal tegenin, en kon ik hem gerust een paar uur/dagen negeren als hij weer eens heel lomp tegen me had gedaan, of onredelijk. Inmiddels kan ik dat niet meer, ik ben heel erg afhankelijk geworden van hem, en ik ben er zelf bij geweest, ik heb het zelf laten gebeuren. Ik schaam me er echt voor, dat ik dit toelaat. Af en toe heb ik het gevoel dat ik ermee wil stoppen, maar als we dan een ruzie hebben en hij roept tegen me dat hij ermee stopt, dan word ik alweer zo bang dat hij het echt doet, dat ik maar doe wat hij zegt. (Ja, ik weet het, domme naieve muts, hij heeft me precies waar hij wil hebben.) En op zo'n moment denk ik bij mezelf, God allemachtig, hoe kun jij je het in je hoofd halen dat JIJ met HEM stopt, als je nu al zo van slag bent als hij er alleen maar mee dreigt (laat staan als hij t echt doet) Ik ben zo bang voor het verdriet/angst/paniek wat er gaat komen wanneer ik er echt mee zou stoppen.
Ik kan hier nog wel een uur over doorgaan, maar dat zal ik jullie besparen. Nu is er vanavond iets vervelends gebeurd, door de weeks zien we elkaar niet, hij zit intern (marine) en is door de weeks dus niet thuis. Hij belt me bijna elke avond even op, zo ook vanavond. Nadat we hadden opgehangen kreeg ik ineens een smsje van hem waarin stond 'Je wilt het wel, ga niet zeggen dat je dat niet met mij wilt, je bent sexy! X' Het was meteen duidelijk dat het niet voor mij was bedoeld, en ik voelde mezelf echt misselijk worden. Toch raakte ik niet in paniek en heb mijn telefoon weggelegd, hij belde nog geen 3 minuten later, hij zei 'Sorry, ik ben net heel boos geworden op ... (kamergenoot bij de marine van hem) hij heeft met mijn telefoon een smsje naar jou verstuurd om je te zieken' Nu gebeuren die dingen daar weleens vaker, de jongens hebben mij ook weleens expres onzeker gemaakt door te zeggen tegen mijn vriend 'Zo, heb je Latifa weer aan de lijn?' Terwijl mijn naam anders is, omdat ik snel onzeker ben. Snap ik wel dat dat grappig is voor jongens onder elkaar. Maar ik geloofde dit verhaal over dat smsje gewoon niet. Dat heb ik ook gezegd, toen heb ik die jongen die het verstuurd zou hebben aan de lijn gekregen en hij zei dat hij dat echt gedaan had. Ik heb gezegd dat ik dat niet geloof, en dat hij het ook gewoon eerlijk kan zeggen. Nouja, om lang verhaal korter te maken. Ik weet nu eigenlijk zo goed als zeker dat mijn vriend smst met een ander meisje. Ik mag ook nooit op zijn hyves kijken en dergelijke. Ik voelde de laatste tijd al langer dat er iets aan de hand was. Met een ander meisje, ik dacht er gewoon vaak over na, wat voorheen helemaal niet zo was. Het komt dus niet als donderdslag bij.... Ik heb nu tegen mijn vriend gezegd: Luister, je kunt zeggen wat je wil, maar MIJN gevoel zegt nu dat dit smsje wel door JOU is gemaakt voor een ander meisje, en ik geef je NU de gelegenheid om ermee te stoppen, je smst en belt haar niet meer, hyved niet meer met haar (even ervanuitgaande dat dat gebeurd.) En je kiest maar wie je wil. Mocht ik er achterkomen dat je niet bent gestopt met het contact met haar, dan stop ik de relatie tussen ons. Slaat dit ergens op, wat ik heb gezegd? Ik weet het gewoon even niet meer. Ik ben ook gewoon naief, dit is mijn eerste vriendje. (ik ben net 19 geworden.)
Kortom, ik zou wel een beetje 'volwassen' advies kunnen gebruiken... Weet niet hoe ik dat moet zeggen. Sorry voor het lange verhaal.
donderdag 20 augustus 2009 om 00:32
donderdag 20 augustus 2009 om 00:36
Dat is ook wel waar, dit komt er eigenlijk nog eens bovenop. Zoals ik al gezegd heb heb ik soms enorm de drang om er een punt achter te zetten, maar ik heb het lef niet om het ook echt te doen. Ik ben wel echt enorm gek op hem, en ik houd ook oprecht van hem. Het is gewoon moeilijk, en daarom zou ik wel wat inzicht/advies kunnen gebruiken.
donderdag 20 augustus 2009 om 00:38
Als jouw gevoel zo sterk is zou er best iets achter kunnen zitten. Zeker omdat jij bij andere van dit soort 'grapjes' niet denkt dat je vriend vreemdgaat, maar nu wel. Ik denk dat je wel heel hard reageert (je bent immers er niet zeker van dat hij vreemdgaat), maar hij zou jou bijvoorbeeld zijn hyves kunnen laten zien, zodat je er zeker van kunt zijn dat hij niet met iemand anders contact heeft. Misschien kan je hem dus vragen om zijn hyves te mogen zien? Daarbij vind ik dat hij het wel verdient om even de volle laag te krijgen: omdat zij daar op dat schip zogenaamd grappig met elkaar moeten doen zit jij thuis onzeker te wezen? lijkt me dat je vriend maar moet zorgen dat jij geen slachtoffer wordt van die rare vrienden van hem. Sterkte!
donderdag 20 augustus 2009 om 00:41
Tja, het voelt nu al niet goed en dan is ook het vertrouwen niet aanwezig. Zie je jezelf met deze man oud worden, voegt hij iets positiefs toe aan je leven?. Je ben idd jong, maar volgens mij slim genoeg om te kiezen voor jezelf. Als het nu al niet goed voelt, dan ga lekker verder met het ontdekken van jezelf en de wereld.
Sterkte!!
Sterkte!!
donderdag 20 augustus 2009 om 00:42
Je begint met te zeggen dat het op zich wel goed gaat tussen jullie. Om er dan aan toe te voegen meestal. Vervolgens schets je een relatie waar Dr Phil van zou smullen, maar dan niet omdat het zo goed in elkaar zit. En gezien de manier waarop je je verhaal vertelt weet je dat zelf ook.
Je was er zelf bij schrijf je, je hebt het zelf laten gebeuren. Dan kun je het nu ook zelf stoppen. En de eerste stap heb je al gezet, door dat ultimatum te stellen terwijl je twijfelt of dat andere meisje er wel echt is. Zoals ik het zie ben jij hem beetje bij beetje redenen aan het geven om het uit te maken omdat je dat zelf niet durft. En waarom je dat zelf niet durft heb je zelf ook in de gaten.
Het is nu tijd om te gaan handelen naar de kennis die je hebt. Hij gaat het niet uitmaken, hij gaat alleen proberen je weer terug in die hoek te duwen waar je stiekem uit aan het kruipen bent. En dat zal hij willen doen door nog meer te bepalen in jullie relatie, nog stuurser te worden en je nog meer angst aan te jagen.
Gebruik de kracht die je voelde toen je dat ultimatum stelde. En hou die kracht vast. Je hebt bijna 2 jaar heel veel moeite gedaan om hem tevreden te stellen. Nu is het tijd om die moeite en energie in jezelf te steken, want jij bent de enige die op DIE energie recht heeft!
Je was er zelf bij schrijf je, je hebt het zelf laten gebeuren. Dan kun je het nu ook zelf stoppen. En de eerste stap heb je al gezet, door dat ultimatum te stellen terwijl je twijfelt of dat andere meisje er wel echt is. Zoals ik het zie ben jij hem beetje bij beetje redenen aan het geven om het uit te maken omdat je dat zelf niet durft. En waarom je dat zelf niet durft heb je zelf ook in de gaten.
Het is nu tijd om te gaan handelen naar de kennis die je hebt. Hij gaat het niet uitmaken, hij gaat alleen proberen je weer terug in die hoek te duwen waar je stiekem uit aan het kruipen bent. En dat zal hij willen doen door nog meer te bepalen in jullie relatie, nog stuurser te worden en je nog meer angst aan te jagen.
Gebruik de kracht die je voelde toen je dat ultimatum stelde. En hou die kracht vast. Je hebt bijna 2 jaar heel veel moeite gedaan om hem tevreden te stellen. Nu is het tijd om die moeite en energie in jezelf te steken, want jij bent de enige die op DIE energie recht heeft!
Iets anders
donderdag 20 augustus 2009 om 00:44
quote:Battlefield schreef op 20 augustus 2009 @ 00:28:
Hay,
Ik heb bijna 2 jaar een vriend (eind van het jaar 2 jaar) en het gaat opzich wel goed tussen ons, meestal. Als we het leuk hebben. We hebben heel vaak ruzies, maar die komen voort uit zijn jaloezie, en hij bepaalt eigenlijk alles in onze relatie. Dat heb ik inmiddels geaccepteerd, want anders krijgen we er toch maar ruzie door, en daar ben ik eigenlijk heel erg bang voor geworden. In het begin van onze relatie ging ik nog overal tegenin, en kon ik hem gerust een paar uur/dagen negeren als hij weer eens heel lomp tegen me had gedaan, of onredelijk. Inmiddels kan ik dat niet meer, ik ben heel erg afhankelijk geworden van hem, en ik ben er zelf bij geweest, ik heb het zelf laten gebeuren. Ik schaam me er echt voor, dat ik dit toelaat. Af en toe heb ik het gevoel dat ik ermee wil stoppen, maar als we dan een ruzie hebben en hij roept tegen me dat hij ermee stopt, dan word ik alweer zo bang dat hij het echt doet, dat ik maar doe wat hij zegt. (Ja, ik weet het, domme naieve muts, hij heeft me precies waar hij wil hebben.)
.
Logisch, dat je zo veel van hem houdt. Je loopt ook over van de positiviteit en uit heel je post komt ook naar voren dat hij zo leuk en lief is en jullie zo goed bij elkaar passen en dat hij zoveel van jou houdt.
Ik snap het helemaal niet.
Wat heb je gedaan dat je vindt dat je zo gestraft moet worden zo'n relatie verdient ?
Hay,
Ik heb bijna 2 jaar een vriend (eind van het jaar 2 jaar) en het gaat opzich wel goed tussen ons, meestal. Als we het leuk hebben. We hebben heel vaak ruzies, maar die komen voort uit zijn jaloezie, en hij bepaalt eigenlijk alles in onze relatie. Dat heb ik inmiddels geaccepteerd, want anders krijgen we er toch maar ruzie door, en daar ben ik eigenlijk heel erg bang voor geworden. In het begin van onze relatie ging ik nog overal tegenin, en kon ik hem gerust een paar uur/dagen negeren als hij weer eens heel lomp tegen me had gedaan, of onredelijk. Inmiddels kan ik dat niet meer, ik ben heel erg afhankelijk geworden van hem, en ik ben er zelf bij geweest, ik heb het zelf laten gebeuren. Ik schaam me er echt voor, dat ik dit toelaat. Af en toe heb ik het gevoel dat ik ermee wil stoppen, maar als we dan een ruzie hebben en hij roept tegen me dat hij ermee stopt, dan word ik alweer zo bang dat hij het echt doet, dat ik maar doe wat hij zegt. (Ja, ik weet het, domme naieve muts, hij heeft me precies waar hij wil hebben.)
.
Logisch, dat je zo veel van hem houdt. Je loopt ook over van de positiviteit en uit heel je post komt ook naar voren dat hij zo leuk en lief is en jullie zo goed bij elkaar passen en dat hij zoveel van jou houdt.
Ik snap het helemaal niet.
Wat heb je gedaan dat je vindt dat je zo gestraft moet worden zo'n relatie verdient ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 20 augustus 2009 om 00:54
Ik heb iets gedaan waarom ik dit zou verdienen. Daar heb je helemaal gelijk in, en ik snap ook niet waarom ik het wel toelaat. Maar elke keer wanneer hij boos op me wordt, of hij zegt dat ik er anders maar mee moet stoppen, als ik iets aangeef wat ik niet fijn vind in onze relatie, dan voel ik echt gewoon alle energie uit mijn lichaam trekken en word ik ontzettend zwak. Dan houd ik meteen mijn mond alweer.
Babsjuh, wat jij zei zet me wel heel erg aan het denken. Of ik hem redenen aan het geven ben om ermee te stoppen. Ik denk eerder dat ik steeds meer over onze relatie aan het nadenken ga, en de laatste maand voel ik mezelf wel sterker worden. Ik wacht gewoon op het moment dat ik mezelf sterk genoeg voel om er echt defenitief mee te stoppen. (Weet ik, is laf.) Ik weet even niet meer wie het zei, volgens mij Doortje, misschien heb ik inderdaad iets te overdreven gereageerd, door te zeggen dat hij maar moet kiezen wie hij wil terwijl ik het niet eens 100% zeker weet. Maar ik was het op dat moment gewoon even zo zat. Ik heb gewoon echt het gevoel dat het door hem voor een ander meisje verstuurd was.
Ik heb ook direct gezegd, als je dit wil ophelderen dan geef je je wachtwoord van je hyves. Ik heb zelf geen hyves namelijk, en ga ik hier ook niet voor aanmaken. Maar dat kreeg ik niet, WANT hij mag mijn wachtwoord ook niet. Dat klopt, ik vind mijn mail iets van mij, en hij heeft er al vaak genoeg ingekeken. Maargoed, zijn hyves kan ik dus niet zien. Ik gaf hem ook nog de andere optie, dat ALS het echt voor een ander meisje was, dat het me niet uitmaakt. (Maakt het me natuurlijk wel) Maar dat hij het dan beter eerlijk gewoon kan zeggen en dan zijn keuze maar moet maken. Daarop gaf hij steeds als antwoord dat het echt door een andere jongen was verstuurd en dat ik dat gewoon moest geloven en hem eindelijk eens moest vertrouwen. Vond ik wel een grappige opmerking want ik krijg werkelijk ELKE dag 10x de vraag 'Schatje ga je niet vreemd, volgens mij wel. Volgens mij lieg je zo hard tegen me.' Terwijl dat gewoon klinkklare onzin is. Ik sta altijd voor meneer klaar, maar toch vertrouwd hij mij ook niet.
Goed, weer zo'n lang antwoord
Babsjuh, wat jij zei zet me wel heel erg aan het denken. Of ik hem redenen aan het geven ben om ermee te stoppen. Ik denk eerder dat ik steeds meer over onze relatie aan het nadenken ga, en de laatste maand voel ik mezelf wel sterker worden. Ik wacht gewoon op het moment dat ik mezelf sterk genoeg voel om er echt defenitief mee te stoppen. (Weet ik, is laf.) Ik weet even niet meer wie het zei, volgens mij Doortje, misschien heb ik inderdaad iets te overdreven gereageerd, door te zeggen dat hij maar moet kiezen wie hij wil terwijl ik het niet eens 100% zeker weet. Maar ik was het op dat moment gewoon even zo zat. Ik heb gewoon echt het gevoel dat het door hem voor een ander meisje verstuurd was.
Ik heb ook direct gezegd, als je dit wil ophelderen dan geef je je wachtwoord van je hyves. Ik heb zelf geen hyves namelijk, en ga ik hier ook niet voor aanmaken. Maar dat kreeg ik niet, WANT hij mag mijn wachtwoord ook niet. Dat klopt, ik vind mijn mail iets van mij, en hij heeft er al vaak genoeg ingekeken. Maargoed, zijn hyves kan ik dus niet zien. Ik gaf hem ook nog de andere optie, dat ALS het echt voor een ander meisje was, dat het me niet uitmaakt. (Maakt het me natuurlijk wel) Maar dat hij het dan beter eerlijk gewoon kan zeggen en dan zijn keuze maar moet maken. Daarop gaf hij steeds als antwoord dat het echt door een andere jongen was verstuurd en dat ik dat gewoon moest geloven en hem eindelijk eens moest vertrouwen. Vond ik wel een grappige opmerking want ik krijg werkelijk ELKE dag 10x de vraag 'Schatje ga je niet vreemd, volgens mij wel. Volgens mij lieg je zo hard tegen me.' Terwijl dat gewoon klinkklare onzin is. Ik sta altijd voor meneer klaar, maar toch vertrouwd hij mij ook niet.
Goed, weer zo'n lang antwoord
donderdag 20 augustus 2009 om 00:56
Ik denk dat het verstandig is om aan jezelf te werken. Het lijkt alsof jij erg afhankelijk bent in deze relatie en alles laat gebeuren omdat je bang bent dat de relatie wordt verbroken. Maar angst lijkt me geen goede basis voor een relatie.
Alleen jij kan beslissen hoe je eigen leven eruit ziet. Als je zelf uit de slachtofferrol komt en ontdekt hoe krachtig jij bent, zal je leven er anders uit gaan zien. Je hebt het recht om op handen te worden gedragen.
Kom voor jezelf op. Kies voor een liefdevolle relatie. Misschien heb je nog niet zoveel zelfvertrouwen, maar daar kan je aan werken. Als jij verandert geef je de ander een signaal dat je de kaas niet van je brood laat eten.
Alleen jij kan beslissen hoe je eigen leven eruit ziet. Als je zelf uit de slachtofferrol komt en ontdekt hoe krachtig jij bent, zal je leven er anders uit gaan zien. Je hebt het recht om op handen te worden gedragen.
Kom voor jezelf op. Kies voor een liefdevolle relatie. Misschien heb je nog niet zoveel zelfvertrouwen, maar daar kan je aan werken. Als jij verandert geef je de ander een signaal dat je de kaas niet van je brood laat eten.
donderdag 20 augustus 2009 om 01:02
quote:Daarop gaf hij steeds als antwoord dat het echt door een andere jongen was verstuurd en dat ik dat gewoon moest geloven en hem eindelijk eens moest vertrouwen. Vond ik wel een grappige opmerking want ik krijg werkelijk ELKE dag 10x de vraag 'Schatje ga je niet vreemd, volgens mij wel. Volgens mij lieg je zo hard tegen me.' Terwijl dat gewoon klinkklare onzin is. Ik sta altijd voor meneer klaar, maar toch vertrouwd hij mij ook niet.
*momelt iets over de waard, z'n gasten en vertrouwen*
Even voor de duidelijkheid: ik vind je niet laf dat je wacht tot je je sterk genoeg voelt om te stoppen. Ik denk wel dat het niet helemaal realistisch is. Want waarom voel jij je niet sterk genoeg om te stoppen? Omdat hij alles bepaalt in jullie relatie. Je voelt je misschien onbewust niet gemachtigd om deze beslissing te nemen. Zolang hij zoveel blijft bepalen in jullie relatie zal het heeeeeeeel moeilijk blijven om zo sterk te worden als je nu denkt dat je moet zijn.
Natuurlijk, er is een bepaalde mate van kracht nodig om een relatie te verbreken. Maar ik denk dat een groot deel van die kracht komt op het moment dat je echt voor jezelf durft te kiezen. Want linksom of rechtsom moet die kracht toch echt uit jezelf komen. Je spaart die kracht niet bij elkaar met bonuspunten of airmiles, die kracht maak je zelf! En vergis je niet: je hebt 'm al, de la waar die kracht in opgeborgen is is vakkundig dichtgetimmerd door je vriend en door jouzelf.
*momelt iets over de waard, z'n gasten en vertrouwen*
Even voor de duidelijkheid: ik vind je niet laf dat je wacht tot je je sterk genoeg voelt om te stoppen. Ik denk wel dat het niet helemaal realistisch is. Want waarom voel jij je niet sterk genoeg om te stoppen? Omdat hij alles bepaalt in jullie relatie. Je voelt je misschien onbewust niet gemachtigd om deze beslissing te nemen. Zolang hij zoveel blijft bepalen in jullie relatie zal het heeeeeeeel moeilijk blijven om zo sterk te worden als je nu denkt dat je moet zijn.
Natuurlijk, er is een bepaalde mate van kracht nodig om een relatie te verbreken. Maar ik denk dat een groot deel van die kracht komt op het moment dat je echt voor jezelf durft te kiezen. Want linksom of rechtsom moet die kracht toch echt uit jezelf komen. Je spaart die kracht niet bij elkaar met bonuspunten of airmiles, die kracht maak je zelf! En vergis je niet: je hebt 'm al, de la waar die kracht in opgeborgen is is vakkundig dichtgetimmerd door je vriend en door jouzelf.
Iets anders
donderdag 20 augustus 2009 om 01:08
Overigens is het niet mijn bedoeling je over te halen of aan te sporen om je relatie te verbreken als je dat zelf niet wil. Maar je geeft verschillende keren aan dat je op momenten wil stoppen met de relatie maar het niet durft. En een relatie door laten gaan om die reden lijkt mij niet gezond.
Ga voor jezelf eens na waar al die gevoelens vandaan komen, die onzekerheid en angst. Wil jij dat iemand zoveel negatieve invloed uitoefent op je emoties en op je doen en laten? Een relatie is ook rekening houden met elkaar, maar dan wel beide kanten op en daar is hier zo te zien weinig sprake van. Jij houdt vooral veel rekening met hem en ik raad je heel erg aan eens rekening te gaan houden met jezelf want hij doet het niet. Wil je in deze relatie blijven, eis je eigen plek in die relatie dan ook op in plaats van het te doen met het kleine beetje ruimte dat hij je geeft.
Ga voor jezelf eens na waar al die gevoelens vandaan komen, die onzekerheid en angst. Wil jij dat iemand zoveel negatieve invloed uitoefent op je emoties en op je doen en laten? Een relatie is ook rekening houden met elkaar, maar dan wel beide kanten op en daar is hier zo te zien weinig sprake van. Jij houdt vooral veel rekening met hem en ik raad je heel erg aan eens rekening te gaan houden met jezelf want hij doet het niet. Wil je in deze relatie blijven, eis je eigen plek in die relatie dan ook op in plaats van het te doen met het kleine beetje ruimte dat hij je geeft.
Iets anders
donderdag 20 augustus 2009 om 01:14
Jij moet gewoon eens een weekend zonder dat maffe vriendje van je gaan stappen en eens je ogen goed open doen, moet jij eens kijken hoeveel gasten jou wel leuk vinden, jij bent niet afhankelijk van die eikel, jij maakt jezelf dat wijs en nog wat,geloof je nu echt dat een colega dat smsje gestuurd heeft om te zieken, met de foon van je vriend?
Dit word nog wat als jij met hem blijft doorgaan, straks zit jouw liefje niet meer alleen maar aan wal maar ook ergens anders en kan jij om de haverklap soa testen ondergaan, of dacht je dat ze in het buitenland aan boord blijven?, dat is wat mij wel duidelijk geworden is als het omdat vriendje van jou gaat.
Dit word nog wat als jij met hem blijft doorgaan, straks zit jouw liefje niet meer alleen maar aan wal maar ook ergens anders en kan jij om de haverklap soa testen ondergaan, of dacht je dat ze in het buitenland aan boord blijven?, dat is wat mij wel duidelijk geworden is als het omdat vriendje van jou gaat.
donderdag 20 augustus 2009 om 01:18
Babsjuh, zo had ik je posts ook helemaal niet opgevat hoor. Ik snap wat je bedoeld. Ik snap dat ik het helemaal zelf moet doen. En ik weet ook dat ik zo zelf in stand houdt. Maar dat aan mezelf werken (zei iemand anders), ik denk inderdaad dat dat voor mij nodig zou zijn, maar hoe begin je met zoiets? Ik heb niet echt de behoefte om daarvoor naar een psycholoog te gaan of iets, maar misschien is dat ook helemaal niet nodig.
Babsjuh, wat jij zegt. Mijn plaats opeisen in onze relatie, ervoor zorgen dat mijn ideeen, gevoelens, angsten, meningen er ook toe doen. Dat zou ik zo graag willen. Af en toe heb ik weleens zo'n opleving, maar die zakt dan ook weer heel snel weg. Heb ik hierboven geloof ik al beschreven. Ik denk ook al dat het een stuk zou helpen wanneer ik hem eens meer in zijn sop gaar zou laten koken. Wanneer er iets is voorgevallen is tussen ons, en hij komt weer bij me aan om het goed te maken, dan is het voor mij altijd meteen alweer goed. Ik moet gewoon duidelijker mijn grenzen aangeven. Eigenlijk zou ik wel graag willen weten hoe dat te doen, het die kans nog geven. Als dat ook weer niet opgepikt wordt door hem, tja, dan blijft er denk ik niets anders meer over dan echt de relatie verbreken. Ben alleen zo bang dat ik dan niet weet waar ik het zoeken moet. Maar jullie hebben gelijk, angst is geen goede raadgever.
In ieder geval alvast bedankt voor de reacties, doet me wel goed, heb niet meer het gevoel dat het maar de hele tijd in mijn eigen hoofd blijft rondspoken zonder het een keer uitgesproken te hebben.
Babsjuh, wat jij zegt. Mijn plaats opeisen in onze relatie, ervoor zorgen dat mijn ideeen, gevoelens, angsten, meningen er ook toe doen. Dat zou ik zo graag willen. Af en toe heb ik weleens zo'n opleving, maar die zakt dan ook weer heel snel weg. Heb ik hierboven geloof ik al beschreven. Ik denk ook al dat het een stuk zou helpen wanneer ik hem eens meer in zijn sop gaar zou laten koken. Wanneer er iets is voorgevallen is tussen ons, en hij komt weer bij me aan om het goed te maken, dan is het voor mij altijd meteen alweer goed. Ik moet gewoon duidelijker mijn grenzen aangeven. Eigenlijk zou ik wel graag willen weten hoe dat te doen, het die kans nog geven. Als dat ook weer niet opgepikt wordt door hem, tja, dan blijft er denk ik niets anders meer over dan echt de relatie verbreken. Ben alleen zo bang dat ik dan niet weet waar ik het zoeken moet. Maar jullie hebben gelijk, angst is geen goede raadgever.
In ieder geval alvast bedankt voor de reacties, doet me wel goed, heb niet meer het gevoel dat het maar de hele tijd in mijn eigen hoofd blijft rondspoken zonder het een keer uitgesproken te hebben.
donderdag 20 augustus 2009 om 01:21
Ronnie, dat is een goed punt. Was ik vergeten hierboven in mijn post erbij te zetten. Ik zit heel vaak op hem te wachten, omdat ik gewoonweg weinig vriendinnen heb om iets mee te gaan ondernemen. Ik heb 2 beste vriendinnen, maar die wonen aan de andere kant van het land, en zie ik bijna nooit. Ik weet dat het al zoveel zou schelen als ik gewoon veel afleiding had, zodat ik niet zoveel kan piekeren. En hij weet ook dat ik toch altijd wel thuis zit, ook al zegt hij vaak dat hij denkt dat ik met een ander in bed lig, hij weet dondersgoed dat ik altijd thuis ben, of in ieder geval gewoon op hem wacht.
donderdag 20 augustus 2009 om 01:25
Precies meis en dat is nu net jouw valkuil waar hij misbruik van maakt,probeer in je woonomgeving wat meer contacten te leggen, het hoeft niet zo diepgaand te zijn, maar er zijn altijd wel meiden die het leuk vinden om te gaan stappen,en ga een assertievieteits cursus volgen kan echt geen kwaad.
Bij the weg ik weet ook dat zijn maten hem altijd het hand boven de hoofd zullen houden en andersom ook,dus wat dat betrefd hoef je echt niks aan zijn maten te vragen meid.
Ga je eigen weg, ja het doet even pijn maar je word er wel sterker en uiteindelijk heel veel meer gelukkiger van.
Bij the weg ik weet ook dat zijn maten hem altijd het hand boven de hoofd zullen houden en andersom ook,dus wat dat betrefd hoef je echt niks aan zijn maten te vragen meid.
Ga je eigen weg, ja het doet even pijn maar je word er wel sterker en uiteindelijk heel veel meer gelukkiger van.
donderdag 20 augustus 2009 om 01:27
Quote Battlefield: En hij weet ook dat ik toch altijd wel thuis zit, ook al zegt hij vaak dat hij denkt dat ik met een ander in bed lig, hij weet dondersgoed dat ik altijd thuis ben, of in ieder geval gewoon op hem wacht
Gut dat zij mijn ex ook over mij, ik lag te hoeren en te snoeren met de soldaatjes, en dat terwijl ik hoogzwanger was en bekkeninstabiliteid had ja dan lig je echt het hele korps af te werken hahahaha.
Gut dat zij mijn ex ook over mij, ik lag te hoeren en te snoeren met de soldaatjes, en dat terwijl ik hoogzwanger was en bekkeninstabiliteid had ja dan lig je echt het hele korps af te werken hahahaha.
donderdag 20 augustus 2009 om 01:32
Aan jezelf werken kan op heel veel verschillende manieren, en een daarvan heb je al gevonden 
Je stelt vragen, aan jezelf en vraagt de meningen en ervaringen van anderen die je weer afweegt tegen je eigen gevoel. Je laat je prikkelen en stimuleren om na te denken over wat anderen zeggen en over hoe je zelf dingen voelt en ziet.
Als je dat op een of andere manier voortzet (dat kan op een forum zoals hier, door met iemand uit je omgeving af en toe hierover te filosoferen, door gesprekken met een 'peut of 'loog, door dingen voor jezelf op te schrijven, etc etc) dan komt er een moment dat je situaties waarin je niet zo reageert zoals je eigenlijk zou willen gaat herkennen. En als je dan nog steeds doorgaat dan ga je niet alleen herkennen maar ook af en toe op die manier reageren zoals je eigenlijk zou willen. De eerste keren sta je op je benen te trillen, maar dat gaat over
Je stelt vragen, aan jezelf en vraagt de meningen en ervaringen van anderen die je weer afweegt tegen je eigen gevoel. Je laat je prikkelen en stimuleren om na te denken over wat anderen zeggen en over hoe je zelf dingen voelt en ziet.
Als je dat op een of andere manier voortzet (dat kan op een forum zoals hier, door met iemand uit je omgeving af en toe hierover te filosoferen, door gesprekken met een 'peut of 'loog, door dingen voor jezelf op te schrijven, etc etc) dan komt er een moment dat je situaties waarin je niet zo reageert zoals je eigenlijk zou willen gaat herkennen. En als je dan nog steeds doorgaat dan ga je niet alleen herkennen maar ook af en toe op die manier reageren zoals je eigenlijk zou willen. De eerste keren sta je op je benen te trillen, maar dat gaat over
Iets anders
donderdag 20 augustus 2009 om 02:02
Battlefield, wat een rot situatie voor je.
Veel wijze woorden zijn hier al gezegd.Daar hoef ik niets aan toe te voegen.
Nu een paar practische vragen. Je bent 19 jaar. Wonen jullie samen?. Heb jij je ouders nog?.Zoja, woon je dan nog thuis?.
Je maakt zo'n "verloren" indruk op mij. Je zegt,dat je 's avonds altijd thuis zit, waar mag ik mij dat voorstellen.?
Ik vraag het niet uit nieuwsgierigheid hoor, alleeen maar om een indruk van je woon/leef situatie te krijgen.
Zodat we een beetje inzicht in je leefomstandigheden krijgen, snappie?
Veel wijze woorden zijn hier al gezegd.Daar hoef ik niets aan toe te voegen.
Nu een paar practische vragen. Je bent 19 jaar. Wonen jullie samen?. Heb jij je ouders nog?.Zoja, woon je dan nog thuis?.
Je maakt zo'n "verloren" indruk op mij. Je zegt,dat je 's avonds altijd thuis zit, waar mag ik mij dat voorstellen.?
Ik vraag het niet uit nieuwsgierigheid hoor, alleeen maar om een indruk van je woon/leef situatie te krijgen.
Zodat we een beetje inzicht in je leefomstandigheden krijgen, snappie?
Age is mind over matter, if you don\'t mind is doesn\'t matter
donderdag 20 augustus 2009 om 06:46
Pfff....heftig verhaal! En -helaas- doet het mij aan mijn ex-man denken, zó jaloers! Omdat hij een zaak in een andere plaats had, was hij daar dus 'a vonds ook altijd en belde dan elke avond. In het begin dacht ik nog: wat lief...maar uiteindelijk bleek dat hij gewoon wilde controleren of ik thuis was (voor de mobiele telefoon er was).
En als die ander dat SMSje stuurde, heeft hij dus blijkbaar met zijn maten over jou gepraat....over hoe onzeker je bent etc. Dát zou ik al niet prettig vinden....
Geloof me, je bent beter af zonder hem....want zoals de waard is...dat bleek bij ons dus toen ook zo te zijn, hij was degene die vreemd ging.
Ik heb dus uiteindelijk de scheiding aangevraagd en toen was meneer toch kwaad en gepikeerd! Dat ik zonder hém verder wilde! Allerlei verwensingen kreeg ik naar mijn hoofd, te erg om hier te herhalen.
Dus als je nog iets van je toekomst wil maken...stop met deze knul!
En als die ander dat SMSje stuurde, heeft hij dus blijkbaar met zijn maten over jou gepraat....over hoe onzeker je bent etc. Dát zou ik al niet prettig vinden....
Geloof me, je bent beter af zonder hem....want zoals de waard is...dat bleek bij ons dus toen ook zo te zijn, hij was degene die vreemd ging.
Ik heb dus uiteindelijk de scheiding aangevraagd en toen was meneer toch kwaad en gepikeerd! Dat ik zonder hém verder wilde! Allerlei verwensingen kreeg ik naar mijn hoofd, te erg om hier te herhalen.
Dus als je nog iets van je toekomst wil maken...stop met deze knul!
donderdag 20 augustus 2009 om 08:57
quote:blijfgewoonbianca schreef op 20 augustus 2009 @ 00:32:
Al zou die collega / maat van hem dat SMS'je hebben gestuurd, maakt geen bal uit ; je relatie is niet leuk , hij is niet leuk , jij hebt het niet leuk en het gaat vast allemaal niet veel leuker worden.Zo denk ik er ook over! Veel leuker kan het niet worden volgens mij........
Al zou die collega / maat van hem dat SMS'je hebben gestuurd, maakt geen bal uit ; je relatie is niet leuk , hij is niet leuk , jij hebt het niet leuk en het gaat vast allemaal niet veel leuker worden.Zo denk ik er ook over! Veel leuker kan het niet worden volgens mij........
donderdag 20 augustus 2009 om 10:19
Battlefield. Waarom zou je eerst nog verdrietiger moeten worden, nog vaker zo behandeld worden want hij loopt gewoon over je heen, voordat je sterker wordt?
Als je het uitmaakt word je verdrietig, maar juist ook sterker omdat je niet meer zo met je laat sollen. Dat idee geeft kracht en energie. En als jij je dan op jezelf gaat richten, en een vriendengroep of in ieder geval wat sociale contacten op gaat bouwen zul je hem in no-time niet meer missen. Omdat je je al snel beter zult gaan voelen dan hoe jij je nu voelt.
Zet toch door, zet die lamlul aan de kant joh. Je kunt beter alleen gelukkig zijn, dan (half)samen ongelukkig.
Als je het uitmaakt word je verdrietig, maar juist ook sterker omdat je niet meer zo met je laat sollen. Dat idee geeft kracht en energie. En als jij je dan op jezelf gaat richten, en een vriendengroep of in ieder geval wat sociale contacten op gaat bouwen zul je hem in no-time niet meer missen. Omdat je je al snel beter zult gaan voelen dan hoe jij je nu voelt.
Zet toch door, zet die lamlul aan de kant joh. Je kunt beter alleen gelukkig zijn, dan (half)samen ongelukkig.
donderdag 20 augustus 2009 om 11:57
binkie14, we wonen niet samen, ik woon nog thuis. Mei volgend jaar ga ik eindelijk op mezelf, daar kijk ik wel erg naar uit
Zo'n 3 jaar geleden werd er bij mij CVS geconstateerd, ik was dus heel erg moe en snel ziek, ik was toen 16 jaar dus net de tijd in mijn leven dat het eigenlijk allemaal om feesten en vriendinnen draait, daar kon ik dus niet meer aan meedoen. Gevolg was dat mijn vriendinnen ook een beetje afhaakten, want die wilde natuurlijk wel gewoon feesten en alles. In het begin hebben we nog contact gehouden, maar dat is gewoon verwaterd. Toen ik me een beetje beter ging voelen en niet meer steeds zo snel vermoeid was, zijn we verhuisd naar de andere kant van het land, dus ik heb ook niet de kans gekregen om het opnieuw op te bouwen met mijn vriendinnen van toen. Dat zal ik dus hier moeten doen. Ik ken hier wel een paar meisjes waar ik af en toe iets mee ga doen, maar echte vriendinnen kan ik het niet noemen. Ik voel me soms ook wel heel erg verloren als ik eraan denk hoe het voorheen was, en hoe het nu is.
Over een maand start ik met een nieuwe opleiding, dus daar ga ik sowieso nieuwe contacten opdoen
Heel erg bedankt trouwens voor de reacties allemaal! I keep them all in mind! Ik heb besloten dat als hij dit weekend thuiskomt, ik hetzelfde tegen hem ga zeggen als wat ik hier allemaal heb neergezet, hoe zenuwachtig ik daar ook voor zal zijn. Ik heb alleen geen idee wat voor reactie ik verwacht. Maar ik wil dit wel gewoon tegen hem gezegd hebben.
Nammma, goed dat jij toen de scheiding aan hebt gevraagd Hoelang is hij nog kwaad en gepikeerd op je geweest, en hoe heb je dat in godsnaam kunnen negeren?
Iedereen een fijne warme dag!
Zo'n 3 jaar geleden werd er bij mij CVS geconstateerd, ik was dus heel erg moe en snel ziek, ik was toen 16 jaar dus net de tijd in mijn leven dat het eigenlijk allemaal om feesten en vriendinnen draait, daar kon ik dus niet meer aan meedoen. Gevolg was dat mijn vriendinnen ook een beetje afhaakten, want die wilde natuurlijk wel gewoon feesten en alles. In het begin hebben we nog contact gehouden, maar dat is gewoon verwaterd. Toen ik me een beetje beter ging voelen en niet meer steeds zo snel vermoeid was, zijn we verhuisd naar de andere kant van het land, dus ik heb ook niet de kans gekregen om het opnieuw op te bouwen met mijn vriendinnen van toen. Dat zal ik dus hier moeten doen. Ik ken hier wel een paar meisjes waar ik af en toe iets mee ga doen, maar echte vriendinnen kan ik het niet noemen. Ik voel me soms ook wel heel erg verloren als ik eraan denk hoe het voorheen was, en hoe het nu is.
Over een maand start ik met een nieuwe opleiding, dus daar ga ik sowieso nieuwe contacten opdoen
Heel erg bedankt trouwens voor de reacties allemaal! I keep them all in mind! Ik heb besloten dat als hij dit weekend thuiskomt, ik hetzelfde tegen hem ga zeggen als wat ik hier allemaal heb neergezet, hoe zenuwachtig ik daar ook voor zal zijn. Ik heb alleen geen idee wat voor reactie ik verwacht. Maar ik wil dit wel gewoon tegen hem gezegd hebben.
Nammma, goed dat jij toen de scheiding aan hebt gevraagd
Hoelang is hij nog kwaad en gepikeerd op je geweest, en hoe heb je dat in godsnaam kunnen negeren?Iedereen een fijne warme dag!
donderdag 20 augustus 2009 om 11:59
+ Ik ben ook een goede vriendin kwijtgeraakt, omdat ik meer weinig contact met haar heb gezocht vanaf het moment dat mijn vriend zo jaloers/boos werd als ik contact met andere mensen had. Heel schaamtelijk, getuigd niet van een goede vriendin wat ik heb gedaan, dus dat is geheel mijn eigen schuld geweest. In ieder geval heb ik wel veel aan de reacties hier. Thnx.
donderdag 20 augustus 2009 om 12:23
quote:Battlefield schreef op 20 augustus 2009 @ 11:59:
+ Ik ben ook een goede vriendin kwijtgeraakt, omdat ik meer weinig contact met haar heb gezocht vanaf het moment dat mijn vriend zo jaloers/boos werd als ik contact met andere mensen had. Heel schaamtelijk, getuigd niet van een goede vriendin wat ik heb gedaan, dus dat is geheel mijn eigen schuld geweest. In ieder geval heb ik wel veel aan de reacties hier. Thnx.
Kap alsjeblieft met die relatie, het begint met boos worden om contacten met vriendinnen en je zult hoe langer hoe meer geisoleerd worden,straks woon je samen en baalt hij er van dat je contact met familie hebt eerst heb je een paar keer ruzie er om, daarna heb je geen zin meer in ruzie en denk je ach ik ga wel een andere keer en zo gaat het steeds verder totdat je niet meer gaat,dit gaat van kwaad tot erger.
Dit gaat niet om liefde,dit gaat om macht om controle van zijn kant.
+ Ik ben ook een goede vriendin kwijtgeraakt, omdat ik meer weinig contact met haar heb gezocht vanaf het moment dat mijn vriend zo jaloers/boos werd als ik contact met andere mensen had. Heel schaamtelijk, getuigd niet van een goede vriendin wat ik heb gedaan, dus dat is geheel mijn eigen schuld geweest. In ieder geval heb ik wel veel aan de reacties hier. Thnx.
Kap alsjeblieft met die relatie, het begint met boos worden om contacten met vriendinnen en je zult hoe langer hoe meer geisoleerd worden,straks woon je samen en baalt hij er van dat je contact met familie hebt eerst heb je een paar keer ruzie er om, daarna heb je geen zin meer in ruzie en denk je ach ik ga wel een andere keer en zo gaat het steeds verder totdat je niet meer gaat,dit gaat van kwaad tot erger.
Dit gaat niet om liefde,dit gaat om macht om controle van zijn kant.
