Kinderen
alle pijlers
Zo veel twijfel, 'een derde' ... Nu of Nooit
zaterdag 22 augustus 2009 om 10:19
Hallo!
Ik, Pessie, mama van 2 kindjes, dochter Liv, 10 jaar en zoon Valentijn 6 jaar. Ow ja, en een hele grote twijfelkont!
Ik ben 34 jaar, bijna 35. Heb al 2 (redelijk) zelfstandige & schoolgaande kids. Vind dit heerlijk, heb een part-time job, een leuke vent. Kortom we hebben het heerlijk met z'n vieren!
En nu komt het..... ik twijfel de hele tijd, soms denk ik er overigens weken niet aan, over een derde kindje. Laat ik beginnen om te zeggen, dat ik weet dat er een boel hormonen bij kijken, en dat bijna iedere vrouw voor haar 40e die 'zgn eind-kriebel' krijgt.
Verstandelijk gezien vind ik het prima zo, en zie ik erg op tegen alle praktische dingen, zoals weer terug in de tijd met de luiers, nachtbraken, buggies, speentjes, de hele ratteplan. Bovendien vind ik zwanger zijn echt afschuwelijk, en duren die 9 maanden voor mij zooo lang dat het wel 9 jaar lijkt.
Als je dit zo leest zou je je afvragen, wat ik dus zelf ook de laatste jaren doe, waarom zou JIJ in hemelsnaam nog een derde willen. Tsja... lastig, omdat ik toch veel liefde voel, die zogenaamde kriebel nu al jaren iedere keer blijft opspelen, ik zoveel liefde te geven heb, en op een of andere manier bang ben om spijt te krijgen als we het nu zo laten.
Er komt overigens nog wel een probleem om te hoek kijken, en dat is, dat manlief het niet wil (althans verstandelijk niet) en onze kids dreigen met weglopen als er een broertje of zusje bij zou komen, omdat ze het nu zo fijn hebben....
Onmogelijke situatie?
Trouwens, stel dat manlief opeens zou zeggen, we gaan het proberen! Ik denk dat ik in paniek raak en toch nog steeds enorm zou twijfelen.
Wat een rare, vreemde en twijfelachtige situatie he?
Alvast bedankt voor eventuele ervarings of herkenningsreacties
Ik, Pessie, mama van 2 kindjes, dochter Liv, 10 jaar en zoon Valentijn 6 jaar. Ow ja, en een hele grote twijfelkont!
Ik ben 34 jaar, bijna 35. Heb al 2 (redelijk) zelfstandige & schoolgaande kids. Vind dit heerlijk, heb een part-time job, een leuke vent. Kortom we hebben het heerlijk met z'n vieren!
En nu komt het..... ik twijfel de hele tijd, soms denk ik er overigens weken niet aan, over een derde kindje. Laat ik beginnen om te zeggen, dat ik weet dat er een boel hormonen bij kijken, en dat bijna iedere vrouw voor haar 40e die 'zgn eind-kriebel' krijgt.
Verstandelijk gezien vind ik het prima zo, en zie ik erg op tegen alle praktische dingen, zoals weer terug in de tijd met de luiers, nachtbraken, buggies, speentjes, de hele ratteplan. Bovendien vind ik zwanger zijn echt afschuwelijk, en duren die 9 maanden voor mij zooo lang dat het wel 9 jaar lijkt.
Als je dit zo leest zou je je afvragen, wat ik dus zelf ook de laatste jaren doe, waarom zou JIJ in hemelsnaam nog een derde willen. Tsja... lastig, omdat ik toch veel liefde voel, die zogenaamde kriebel nu al jaren iedere keer blijft opspelen, ik zoveel liefde te geven heb, en op een of andere manier bang ben om spijt te krijgen als we het nu zo laten.
Er komt overigens nog wel een probleem om te hoek kijken, en dat is, dat manlief het niet wil (althans verstandelijk niet) en onze kids dreigen met weglopen als er een broertje of zusje bij zou komen, omdat ze het nu zo fijn hebben....
Onmogelijke situatie?
Trouwens, stel dat manlief opeens zou zeggen, we gaan het proberen! Ik denk dat ik in paniek raak en toch nog steeds enorm zou twijfelen.
Wat een rare, vreemde en twijfelachtige situatie he?
Alvast bedankt voor eventuele ervarings of herkenningsreacties
zaterdag 22 augustus 2009 om 17:38
3 is leuk hoor!
Wij hadden al 2 kinderen en twijfelden ook over een derde. Terwijl we twijfelden was ik al zwanger, dus de keus was gemaakt!
Ik heb ze alleen wel dichter op elkaar, de oudste was 3,5 toen de jongste geboren werd. (dus een baby, peuter en bijna kleuter)
Toch heb ik het nooit als zwaar ervaren, ik zat toch al in het ritme van verzorgen, slaapjes e.d.
Nu, 5 jaar later, ervaar ik wel dat als er 1 eventjes niet is, het een stuk rustiger is. Met 2 heb je meer balans, 3 is chaos.
Maar ze hebben, omdat ze zo dicht op elkaar zitten, wel veel aan elkaar!
Praktische problemen hebben we niet gehad. Huis en auto waren groot genoeg. Financieel maakt het ook niet gek veel uit. Man is nu gesteriliseerd, want het voelt nu echt compleet.
Jij krijgt dan echt een "nakomertje", dat me lijkt lastiger. Je bent wel weer gebonden aan allerlei ritmes, terwijl het nu juist steeds makkelijker wordt.
Wij hadden al 2 kinderen en twijfelden ook over een derde. Terwijl we twijfelden was ik al zwanger, dus de keus was gemaakt!
Ik heb ze alleen wel dichter op elkaar, de oudste was 3,5 toen de jongste geboren werd. (dus een baby, peuter en bijna kleuter)
Toch heb ik het nooit als zwaar ervaren, ik zat toch al in het ritme van verzorgen, slaapjes e.d.
Nu, 5 jaar later, ervaar ik wel dat als er 1 eventjes niet is, het een stuk rustiger is. Met 2 heb je meer balans, 3 is chaos.
Maar ze hebben, omdat ze zo dicht op elkaar zitten, wel veel aan elkaar!
Praktische problemen hebben we niet gehad. Huis en auto waren groot genoeg. Financieel maakt het ook niet gek veel uit. Man is nu gesteriliseerd, want het voelt nu echt compleet.
Jij krijgt dan echt een "nakomertje", dat me lijkt lastiger. Je bent wel weer gebonden aan allerlei ritmes, terwijl het nu juist steeds makkelijker wordt.
zaterdag 22 augustus 2009 om 20:02
Hoi Pessie,
Ik heb meegemaakt waar jij nu middenin zit. Echter, ik wist heel zeker dat ik een derde wilde. Mijn vriend had steeds de boot afgehouden. Op mijn 34ste ben ik zwanger geraakt van nummer drie. Mijn zoon was toen 9 en mijn dochter 6 jaar. De zwangerschap was heerlijk. De kids konden zelfstandig naar school toe gaan (was vlakbij), zij gingen bij elkaar op de kamer zodat de baby een eigen kamer had.
Nu is de kleine meid 2,5 jaar, slapen de meiden bij elkaar op een kamer en heeft mijn zoon van 12 jaar een eigen kamer.
(praktische zaken hebben ons niet tegengehouden bij het bepalen of we wel of geen derde kregen. Kinders kunnen bij elkaar op de slaapkamer, een eigen slaapkamer vind ik geen prioriteit. Waar twee eten kunnen ook drie eten, je verdeelt het geld op een andere manier heb ik gemerkt. Auto is wel een pre, maar met drie kids kan dat gemakkelijk - zeker met een Scenic.)
Ik heb meegemaakt waar jij nu middenin zit. Echter, ik wist heel zeker dat ik een derde wilde. Mijn vriend had steeds de boot afgehouden. Op mijn 34ste ben ik zwanger geraakt van nummer drie. Mijn zoon was toen 9 en mijn dochter 6 jaar. De zwangerschap was heerlijk. De kids konden zelfstandig naar school toe gaan (was vlakbij), zij gingen bij elkaar op de kamer zodat de baby een eigen kamer had.
Nu is de kleine meid 2,5 jaar, slapen de meiden bij elkaar op een kamer en heeft mijn zoon van 12 jaar een eigen kamer.
(praktische zaken hebben ons niet tegengehouden bij het bepalen of we wel of geen derde kregen. Kinders kunnen bij elkaar op de slaapkamer, een eigen slaapkamer vind ik geen prioriteit. Waar twee eten kunnen ook drie eten, je verdeelt het geld op een andere manier heb ik gemerkt. Auto is wel een pre, maar met drie kids kan dat gemakkelijk - zeker met een Scenic.)
zaterdag 22 augustus 2009 om 21:49
quote:traincha2 schreef op 22 augustus 2009 @ 17:28:
2 koters is voor mij meer dan genoeg.
Tsja dat roep ik ook al jaren, maar dan nu toch... het nu of nooit gevoel.... heb zo veel liefde om te geven en vind nog een kindje van ons zoiets moois, maar ben ab-so-luut niet zo'n moeder die dat al in haar 'wensenboekje' had staan oid. Ik ben bijna 35 en voor mij (persoonlijk) is die grens (het nu of nooit) bijna hier.
Vind het echt moeilijk....
2 koters is voor mij meer dan genoeg.
Tsja dat roep ik ook al jaren, maar dan nu toch... het nu of nooit gevoel.... heb zo veel liefde om te geven en vind nog een kindje van ons zoiets moois, maar ben ab-so-luut niet zo'n moeder die dat al in haar 'wensenboekje' had staan oid. Ik ben bijna 35 en voor mij (persoonlijk) is die grens (het nu of nooit) bijna hier.
Vind het echt moeilijk....
zaterdag 22 augustus 2009 om 23:11
Hey,
Ik kan het me heel goed voorstellen, ik heb nu een kindje van een half jaar en een kindje van 1,7 haha. En ik wil alweer hoor, alleen nu even nog niet.
Alleen ik houd ook rekening met mijn man (die twijfelt nu nog en vindt het eerste jaar zwaar, wij hebben ze ook wel erg dicht op elkaar, besef nu dat mijn oudste steeds 'makkelijker' wordt).
En....besef ook dat ook dit kindje een tweeling of een aangeboren afwijking kan hebben of een huilbaby kan zijn. Ik denk dat als je dat ook accepteert dat je het beter kan doen. Je krijgt idd niet snel spijt van een kind, alleen tijdens de gebroken nachten misschien .
Succes!
Ik kan het me heel goed voorstellen, ik heb nu een kindje van een half jaar en een kindje van 1,7 haha. En ik wil alweer hoor, alleen nu even nog niet.
Alleen ik houd ook rekening met mijn man (die twijfelt nu nog en vindt het eerste jaar zwaar, wij hebben ze ook wel erg dicht op elkaar, besef nu dat mijn oudste steeds 'makkelijker' wordt).
En....besef ook dat ook dit kindje een tweeling of een aangeboren afwijking kan hebben of een huilbaby kan zijn. Ik denk dat als je dat ook accepteert dat je het beter kan doen. Je krijgt idd niet snel spijt van een kind, alleen tijdens de gebroken nachten misschien .
Succes!
zondag 23 augustus 2009 om 21:32
Ik ben al zwanger van nr 3 en twijfel nog steeds...
Na kind nr 2 wisten we absoluut zeker dat het klaar was; zelfs alles weggedaan. Maar ja dezelfde kriebels als jij en kreeg gelukkig man ook overtuigd. Wat wel scheelt is dat onze kids (als de baby geboren wordt 5 en 7) al heeeeel lang graag een broertje of zusje wilden, en wat dat betreft is het nu al superleuk, want ze zijn er op een leuke manier heel veel mee bezig.
Maar ik zie wel enorm op tegen weer opnieuw beginnen, de slapeloze nachten, de middagslaapjes, de peuterpuberteit. Dus ik verzucht nog steeds wel eens 'waar ben ik aan begonnen'... Maar meestal ben ik heel blij.
Na kind nr 2 wisten we absoluut zeker dat het klaar was; zelfs alles weggedaan. Maar ja dezelfde kriebels als jij en kreeg gelukkig man ook overtuigd. Wat wel scheelt is dat onze kids (als de baby geboren wordt 5 en 7) al heeeeel lang graag een broertje of zusje wilden, en wat dat betreft is het nu al superleuk, want ze zijn er op een leuke manier heel veel mee bezig.
Maar ik zie wel enorm op tegen weer opnieuw beginnen, de slapeloze nachten, de middagslaapjes, de peuterpuberteit. Dus ik verzucht nog steeds wel eens 'waar ben ik aan begonnen'... Maar meestal ben ik heel blij.
zondag 23 augustus 2009 om 21:39
Wat een gezemel, ik, moeder van 3 kinderen zeg: DOEN!!
Het graag willen van nog een kindje is sowieso een ondefinieerbaar emotioneel gevoel welke niet uit te leggen valt.
Al zit alles tegen, je wilt het je wilt het je wilt het. Het is een diepgeworteld oergevoel. Of niet. En dan is de keuze ook gemakkelijk. Lekker niet doen dan. Praktische bezwaren die niet onoverbrugbaar zijn vind ik altijd nonsens, en ik denk ook dat de persoon die zo wikt en weegt zelf eigenlijk allang het antwoord al kent.
En nog even voor de volledigheid: 3 kinderen zijn echt héél erg leuk. 3 kinderen passen prima op de achterbank en is niks te krap, er kunnen zonder trauma's kindjes samen op 1 kamer overleven ( zie ons gezin als voorbeeld en ze doen het nog steeds ) marktplaats is je vriend als het financieel even niet meer ziet zitten en de rest is vooral alleen maar leuk. De overgang van 2 naar 3 kinderen is in de regel een eitje en veel drukker wordt het niet is mijn ervaring, mobiel waren we toch al niet meer
Ja ik zou het, als ik het over kon doen, zo weer doen.
Ik heb zelfs ten tijde van mijn ovulatie zin in een vierde. Gelukkig is mijn man zo verstandig om dan gewoon niet te je-weet-wellen. Probleem opgelost, lol ( gelukkig voor mijn man, dat mijn ovulatie-periode nooit langer dan 2 dagen duurt *grinn* )
(g e i n t j e dus)
Het graag willen van nog een kindje is sowieso een ondefinieerbaar emotioneel gevoel welke niet uit te leggen valt.
Al zit alles tegen, je wilt het je wilt het je wilt het. Het is een diepgeworteld oergevoel. Of niet. En dan is de keuze ook gemakkelijk. Lekker niet doen dan. Praktische bezwaren die niet onoverbrugbaar zijn vind ik altijd nonsens, en ik denk ook dat de persoon die zo wikt en weegt zelf eigenlijk allang het antwoord al kent.
En nog even voor de volledigheid: 3 kinderen zijn echt héél erg leuk. 3 kinderen passen prima op de achterbank en is niks te krap, er kunnen zonder trauma's kindjes samen op 1 kamer overleven ( zie ons gezin als voorbeeld en ze doen het nog steeds ) marktplaats is je vriend als het financieel even niet meer ziet zitten en de rest is vooral alleen maar leuk. De overgang van 2 naar 3 kinderen is in de regel een eitje en veel drukker wordt het niet is mijn ervaring, mobiel waren we toch al niet meer
Ja ik zou het, als ik het over kon doen, zo weer doen.
Ik heb zelfs ten tijde van mijn ovulatie zin in een vierde. Gelukkig is mijn man zo verstandig om dan gewoon niet te je-weet-wellen. Probleem opgelost, lol ( gelukkig voor mijn man, dat mijn ovulatie-periode nooit langer dan 2 dagen duurt *grinn* )
(g e i n t j e dus)
zondag 23 augustus 2009 om 21:42
zondag 23 augustus 2009 om 21:44
Ow ,okeej, wij hebben een heul burgerlijke volkswagen station, past prima hoor, 3 stoeltjes. Maar met grotere kids geen stoeltjes meer nodig, dat scheelt ook.
Ik weet dat zaad lang kan leven, maar ik zou geen perongelukje willen meer op mijn leeftijd
Zo eerlijk ben ik dan ook wel weer, maar soms, soms....oef.....
Ik weet dat zaad lang kan leven, maar ik zou geen perongelukje willen meer op mijn leeftijd
Zo eerlijk ben ik dan ook wel weer, maar soms, soms....oef.....
zondag 23 augustus 2009 om 21:57
zondag 23 augustus 2009 om 21:59
Maar al hadden ze niet gezond geweest waren ze ook welkom geweest. Heb ook niets getest. Ik zeg altijd we gaan voor de ongesensureerde versie. Ze moeten gelukkig worden en dat kan je niet testen.
Dat praktische ding is met name mijn vriend, hahahaha. En dat ik dan minder tijd heb voor de andere kinderen.
Dat praktische ding is met name mijn vriend, hahahaha. En dat ik dan minder tijd heb voor de andere kinderen.
