Relaties
alle pijlers
Waarom zo gecompliceerd???
zondag 16 augustus 2009 om 13:08
Ruim anderhalf jaar heb ik een relatie gehad waarvan ook een gedeelte samen gewoond.
Door een aantal persoonlijke problemen van mijn ex is de relatie erg moeizaam verlopen de laatste periode en had dat zo’n weerslag dat uiteindelijk de relatie is verbroken. Natuurlijk erg pijnlijk en ik heb erg veel moeite gehad met de beslissing, maar natuurlijk wel geaccepteerd. Nadat de relatie uit was bleef hij contact opnemen met mij, per telefoon of onaangekondigd langs komen. Ik heb geen weerstand kunnen bieden en hem toch toegelaten. Zonder enige vorm van commitment hebben we even doorgemodderd, tot het moment ik het echt niet meer trok en er een definitieve streep onder heb gezet. Ik heb letterlijk en figuurlijk bij moeten komen van die periode, die zoveel energie had opgeslokt en waarin ik mezelf ook grotendeels had verloren. Nadat ik weer opgekrabbeld was en weer genoot van mijn eigen dingen stond hij ook weer onaangekondigd op de stoep. Weer borrelde mijn gevoelens voor hem op en dat gold voor hem ook. Weer kon ik geen weerstand bieden om de deur dicht te gooien. Het gevolg hiervan is dat we af en toe afspreken en samen wat ondernemen.
Echter, het lijkt nog steeds een uitzichtloze situatie. Hij is nog steeds bezig met het oplossen van bepaalde issues die blijkbaar veel tijd en energie in beslag nemen. Ondanks dat hij de relatie heeft verbroken is hij niet in staat mij los te laten. Hij is bang om mij te verliezen. Van de andere kant wil hij zich ook niet commiteren aan mij, omdat hij bang is weer zo ongelukkig te worden zoals in onze tijd samen. Het feit dat hij toen zo ongelukkig was had met veel zaken te maken, en wellicht ook met onze relatie, maar daarin is blijkbaar moeilijk onderscheid te maken. Hij zegt van mij te houden en dat geloof ik ook best, maar ben me ook bewust van het feit dat houden van één noodzakelijk ingrediënt in een relatie is maar zeker niet de enige.
De dingen die hij af en toe zegt brengen mij in verwarring en daarmee lijkt het soms dat hij best verder zou willen met mij, maar daar niet aan toe is, niet aan durft etc. Van de andere kant heeft hij zich een prima positie verworven op dit moment. Hij zorgt ervoor dat ik aan hem vast blijf zitten en dat hij “altijd” bij mij terecht kan. Natuurlijk heb ik hierin ook een zeg en kan ik er ook voor kiezen om hem de deur te wijzen. Het is alleen zo moeilijk elke keer te vechten tegen je gevoel en dat heb ik heus geprobeerd.
Nu zit ik zelf in een periode waar ik het erg druk krijg en ik eigenlijk geen energie en tijd heb om me met deze perikelen bezig te houden. Het liefst zou ik het nog een kans willen geven om te kijken of er nog voldoende muziek in zit voor een relatie. Ik denk alleen nog steeds dat hij hier niet aan toe is, om welke reden dan ook. Dat betekend voor mij dat ik weer de aangewezen persoon ben om er een definitieve streep onder te zetten. Daar zie ik natuurlijk nu al tegenop, terwijl ik wel me wel bewust ben van het feit dat het moet. Er blijven alleen nog zoveel vragen onbeantwoord achter.
Natuurlijk hebben we hier ook wel over gepraat. Door de issues die hij door moest heeft hij zich niet gericht op mij of ons. Hij geeft aan dat de behoefte weer terug te komen naar mij veel voor hem betekend, en het feit dat hij me niet wil verliezen. Echter staat daar tegenover de angst om weer ongelukkig te worden mochten wij weer een relatie aangaan. En in de heat of the moment heb ik ook echt geprobeerd een keuze af te dwingen, maar die kon hij gewoonweg niet maken. Dus ik dwing hem ook niet meer tot een keuze, dat zal ik zelf moeten doen.
Af en toe vraag ik me af waarom het allemaal zo ingewikkeld is. Natuurlijk kan ik het heel simpel maken, dwz punt erachter en verder gaan. Blijkbaar als je zelf in zo’n situatie zit en je gevoel voor iemand diep zit handel je toch anders. Wel probeer ik natuurlijk mijn grenzen te bewaken, ik wil nooit meer zo diep in de put raken als die periode net na de breuk. Dus ik leef mijn leven, doe de dingen die ik belangrijk vind en houd in die zin geen rekening met hem. Maar op relationeel punt blijf ik wel hangen, ontneem ik mezelf de kans om verder te gaan, met mogelijk een nieuwe partner. En natuurlijk kost het me nog steeds energie, omdat ik me genoeg dingen afvraag, alleen in een dergelijke mate dat het weinig invloed heeft.
Ben ik nou de enige die in zo’n situatie is beland? Of komt dit juist bekend voor en hoe gingen jullie er mee om? Zoals met veel dingen: in je hoofd weet je hoe te handelen, je hart zegt wat anders.
Het is een lang verhaal geworden en hopelijk een beetje duidelijk.
Door een aantal persoonlijke problemen van mijn ex is de relatie erg moeizaam verlopen de laatste periode en had dat zo’n weerslag dat uiteindelijk de relatie is verbroken. Natuurlijk erg pijnlijk en ik heb erg veel moeite gehad met de beslissing, maar natuurlijk wel geaccepteerd. Nadat de relatie uit was bleef hij contact opnemen met mij, per telefoon of onaangekondigd langs komen. Ik heb geen weerstand kunnen bieden en hem toch toegelaten. Zonder enige vorm van commitment hebben we even doorgemodderd, tot het moment ik het echt niet meer trok en er een definitieve streep onder heb gezet. Ik heb letterlijk en figuurlijk bij moeten komen van die periode, die zoveel energie had opgeslokt en waarin ik mezelf ook grotendeels had verloren. Nadat ik weer opgekrabbeld was en weer genoot van mijn eigen dingen stond hij ook weer onaangekondigd op de stoep. Weer borrelde mijn gevoelens voor hem op en dat gold voor hem ook. Weer kon ik geen weerstand bieden om de deur dicht te gooien. Het gevolg hiervan is dat we af en toe afspreken en samen wat ondernemen.
Echter, het lijkt nog steeds een uitzichtloze situatie. Hij is nog steeds bezig met het oplossen van bepaalde issues die blijkbaar veel tijd en energie in beslag nemen. Ondanks dat hij de relatie heeft verbroken is hij niet in staat mij los te laten. Hij is bang om mij te verliezen. Van de andere kant wil hij zich ook niet commiteren aan mij, omdat hij bang is weer zo ongelukkig te worden zoals in onze tijd samen. Het feit dat hij toen zo ongelukkig was had met veel zaken te maken, en wellicht ook met onze relatie, maar daarin is blijkbaar moeilijk onderscheid te maken. Hij zegt van mij te houden en dat geloof ik ook best, maar ben me ook bewust van het feit dat houden van één noodzakelijk ingrediënt in een relatie is maar zeker niet de enige.
De dingen die hij af en toe zegt brengen mij in verwarring en daarmee lijkt het soms dat hij best verder zou willen met mij, maar daar niet aan toe is, niet aan durft etc. Van de andere kant heeft hij zich een prima positie verworven op dit moment. Hij zorgt ervoor dat ik aan hem vast blijf zitten en dat hij “altijd” bij mij terecht kan. Natuurlijk heb ik hierin ook een zeg en kan ik er ook voor kiezen om hem de deur te wijzen. Het is alleen zo moeilijk elke keer te vechten tegen je gevoel en dat heb ik heus geprobeerd.
Nu zit ik zelf in een periode waar ik het erg druk krijg en ik eigenlijk geen energie en tijd heb om me met deze perikelen bezig te houden. Het liefst zou ik het nog een kans willen geven om te kijken of er nog voldoende muziek in zit voor een relatie. Ik denk alleen nog steeds dat hij hier niet aan toe is, om welke reden dan ook. Dat betekend voor mij dat ik weer de aangewezen persoon ben om er een definitieve streep onder te zetten. Daar zie ik natuurlijk nu al tegenop, terwijl ik wel me wel bewust ben van het feit dat het moet. Er blijven alleen nog zoveel vragen onbeantwoord achter.
Natuurlijk hebben we hier ook wel over gepraat. Door de issues die hij door moest heeft hij zich niet gericht op mij of ons. Hij geeft aan dat de behoefte weer terug te komen naar mij veel voor hem betekend, en het feit dat hij me niet wil verliezen. Echter staat daar tegenover de angst om weer ongelukkig te worden mochten wij weer een relatie aangaan. En in de heat of the moment heb ik ook echt geprobeerd een keuze af te dwingen, maar die kon hij gewoonweg niet maken. Dus ik dwing hem ook niet meer tot een keuze, dat zal ik zelf moeten doen.
Af en toe vraag ik me af waarom het allemaal zo ingewikkeld is. Natuurlijk kan ik het heel simpel maken, dwz punt erachter en verder gaan. Blijkbaar als je zelf in zo’n situatie zit en je gevoel voor iemand diep zit handel je toch anders. Wel probeer ik natuurlijk mijn grenzen te bewaken, ik wil nooit meer zo diep in de put raken als die periode net na de breuk. Dus ik leef mijn leven, doe de dingen die ik belangrijk vind en houd in die zin geen rekening met hem. Maar op relationeel punt blijf ik wel hangen, ontneem ik mezelf de kans om verder te gaan, met mogelijk een nieuwe partner. En natuurlijk kost het me nog steeds energie, omdat ik me genoeg dingen afvraag, alleen in een dergelijke mate dat het weinig invloed heeft.
Ben ik nou de enige die in zo’n situatie is beland? Of komt dit juist bekend voor en hoe gingen jullie er mee om? Zoals met veel dingen: in je hoofd weet je hoe te handelen, je hart zegt wat anders.
Het is een lang verhaal geworden en hopelijk een beetje duidelijk.
vrijdag 21 augustus 2009 om 06:37
Luna,
Ja met mij gaat het op zich wel. Ik hou me voor dat ik het zo niet wil maar het andere moment dan voel ik me verdrietig. Zal even kort uitlegen hoe of wat, ik heb 1,5 jaar geleden iemand leren kennen, natuurlijk op een moment dat ik echt niet op zoek was en het toen wel prima vond, ook niet gelijk verliefd maar elkaar veel gezien en kwam er achter dat we heel veel raakvlakken hebben, mezelf kan zijn, veel kunnen lachen etc en ben gek op hem, hij is me ontzettend dierbaar en als hij tegen dingen aanloopt dan raakt me dat, alleen hij zit zichzelf in de weg, is in het verleden zo gekwetst dat hij nu geen relatie aandurft, in ieder geval die stap verder niet durft te nemen uit angst om iemand op den duur weer kwijt te raken. En ik, ben er voor mezelf nog niet uit of ik het e.e.a. niet teveel heb verward met liefde, heb ook m'n twijfels gehad of ik hem nou echt zo geweldig vind of dat ik gewoon teveel gehecht aan hem ben geraakt dat ik dat verwar met meer, maar ik zou het verdriet niet hebben als ik helemaal geen gevoelens voor hem zou hebben, dus er zit wel degelijk iets. Maar goed ook iemand die mij niet los kan laten en mij niet kwijt wil, heel veel contact met mij opneemt, mij vaak wil zien etc, en verdrietig is als ik aangeef hem voorlopig niet meer te willen & kunnen zien.
Ik probeer afstand te nemen zodat ik e.e.a. voor mezelf wat makkelijker op een rijtje kan zetten maar het is erg moeilijk, en ik hou mezelf voor dat het zo beter is en om mezelf de kans niet te ontzeggen om iemand tegen te kunnen komen die wel voor me kan gaan maar het blijft moeilijk en verdrietig proces.
Tips heb ik dus niet maar probeer toch beetje afstand te nemen & houden.
Ja met mij gaat het op zich wel. Ik hou me voor dat ik het zo niet wil maar het andere moment dan voel ik me verdrietig. Zal even kort uitlegen hoe of wat, ik heb 1,5 jaar geleden iemand leren kennen, natuurlijk op een moment dat ik echt niet op zoek was en het toen wel prima vond, ook niet gelijk verliefd maar elkaar veel gezien en kwam er achter dat we heel veel raakvlakken hebben, mezelf kan zijn, veel kunnen lachen etc en ben gek op hem, hij is me ontzettend dierbaar en als hij tegen dingen aanloopt dan raakt me dat, alleen hij zit zichzelf in de weg, is in het verleden zo gekwetst dat hij nu geen relatie aandurft, in ieder geval die stap verder niet durft te nemen uit angst om iemand op den duur weer kwijt te raken. En ik, ben er voor mezelf nog niet uit of ik het e.e.a. niet teveel heb verward met liefde, heb ook m'n twijfels gehad of ik hem nou echt zo geweldig vind of dat ik gewoon teveel gehecht aan hem ben geraakt dat ik dat verwar met meer, maar ik zou het verdriet niet hebben als ik helemaal geen gevoelens voor hem zou hebben, dus er zit wel degelijk iets. Maar goed ook iemand die mij niet los kan laten en mij niet kwijt wil, heel veel contact met mij opneemt, mij vaak wil zien etc, en verdrietig is als ik aangeef hem voorlopig niet meer te willen & kunnen zien.
Ik probeer afstand te nemen zodat ik e.e.a. voor mezelf wat makkelijker op een rijtje kan zetten maar het is erg moeilijk, en ik hou mezelf voor dat het zo beter is en om mezelf de kans niet te ontzeggen om iemand tegen te kunnen komen die wel voor me kan gaan maar het blijft moeilijk en verdrietig proces.
Tips heb ik dus niet maar probeer toch beetje afstand te nemen & houden.
vrijdag 21 augustus 2009 om 10:15
Luna ik heb in het dezelfde situatie gezeten als jij dus ik begrijp jouw gevoelens volkomen. Ook het 'over je heen laten komen' omdat je nu eenmaal niet meer de kracht hebt om tegen die gevoelens in te gaan. Zo heb ik het ook gedaan...steeds weer toegegeven en ondertussen mijn leven leidend tot ik op een punt kwam dat het ECHT over was.
Je komt over als een sterke vrouw die nu even geen raad meer weet met deze gevoelens en daarom is het goed het van je af te schrijven en van vreemden een spiegel voorgeschoteld te krijgen. Je staat er ook open voor en dat is een heel goed teken.
Wat jou misschien verder kan helpen..je hoeft het contact niet meteen af te kappen maar besteed eens aandacht aan wie hij is, wat hij doet, wat hij zegt etc. Je zult merken dat je steeds meer op hem gaat afknappen. Soms is het gewoon lastig om de deur voor iemands neus dicht te knallen en kun je beter de tijd die je toch met hem doorbrengt besteden aan hoe je je werkelijk voelt als hij er is, wat je denkt en wat je zou willen.
Dat is wat ik op een gegeven moment heb gedaan. Ik ging steeds terug naar mijn ex en ik snapte zelf niet waarom ik iemand terug wilde die niet goed voor mij was. Als ik dan toch zo "dom" was om iedere keer weer terug te gaan, laat ik dan ieder geval mijn ogen en oren goed openhouden. Daardoor was ik steeds beter in staat om hem te zien voor wie hij echt was. En zo knapte ik beetje bij beetje af tot ik mezelf niet meer voor de gek kon houden.
Zo kon ik twee dingen tegelijk: niet meer vechten en mezelf niet helemaal verliezen in het contact.
Enneh...woede is de bovenlaag van verdriet en verdriet de bovenlaag van liefde. Als je daar doorheen gaat ontdek je dat je van jezelf houdt en je niet langer zo laat gebruiken. Dan gaat het loslaten vanzelf, echt....
Je komt over als een sterke vrouw die nu even geen raad meer weet met deze gevoelens en daarom is het goed het van je af te schrijven en van vreemden een spiegel voorgeschoteld te krijgen. Je staat er ook open voor en dat is een heel goed teken.
Wat jou misschien verder kan helpen..je hoeft het contact niet meteen af te kappen maar besteed eens aandacht aan wie hij is, wat hij doet, wat hij zegt etc. Je zult merken dat je steeds meer op hem gaat afknappen. Soms is het gewoon lastig om de deur voor iemands neus dicht te knallen en kun je beter de tijd die je toch met hem doorbrengt besteden aan hoe je je werkelijk voelt als hij er is, wat je denkt en wat je zou willen.
Dat is wat ik op een gegeven moment heb gedaan. Ik ging steeds terug naar mijn ex en ik snapte zelf niet waarom ik iemand terug wilde die niet goed voor mij was. Als ik dan toch zo "dom" was om iedere keer weer terug te gaan, laat ik dan ieder geval mijn ogen en oren goed openhouden. Daardoor was ik steeds beter in staat om hem te zien voor wie hij echt was. En zo knapte ik beetje bij beetje af tot ik mezelf niet meer voor de gek kon houden.
Zo kon ik twee dingen tegelijk: niet meer vechten en mezelf niet helemaal verliezen in het contact.
Enneh...woede is de bovenlaag van verdriet en verdriet de bovenlaag van liefde. Als je daar doorheen gaat ontdek je dat je van jezelf houdt en je niet langer zo laat gebruiken. Dan gaat het loslaten vanzelf, echt....
zaterdag 22 augustus 2009 om 15:18
@Sensi12
Ik vraag me ook regelmatig af waarom ik er toch mee door ga. Zo'n geweldige vent is het namelijk niet en als ik me afvraag wat ik nou zou leuk vind aan hem weet ik niet eens het antwoord?! Ja, ik hou nog van hem, hij ziet er goed uit en als we samen zijn voel ik me meestal prettig. Maar dat weegt niet op tegen de dingen die nu spelen waar ik me niet prettig bij voel.
Nu heb ik een kleine 2,5 week niets van hem gehoord en nu begint dat opeens te knagen. Daar baal ik dan ook weer van (dat het begint te knagen dus..). Dan komt toch weer die behoefte boven om hem te zien of te spreken. Terwijl ik me ook direct afvraag wat ik er in vredesnaam aan heb!?
Wat jij aangeeft over het afknappen herken ik wel in enige mate. Daarom ben ik (gelukkig!) minder in strijd met gevoel en verstand, omdat mijn gevoel meer op een lijn gaat liggen met mijn verstand. Alleen nu dus een lichte terugval... Als het goed is zien we mekaar vrij binnenkort en dan wil ik het met hem bepraten en dus de knoop doorhakken. Misschien..hopelijk geeft dat ook meer rust.
Het feit dat ik nu ook niets meer van hem gehoord betekend voor mij in die zin ook genoeg. Blijkbaar ben ik dus niet interessant genoeg, en/of het gevoel mij te zien/spreken is er niet. Terwijl, naar mijn inziens, binnen een relatie de frequentie toch iets hoger moet liggen. Dat is dus weer een afknapper.
Nou ja, ik ga maar wat afleiding zoeken. Dan ben ik vast snel van dit irritante gevoel af.
Ik vraag me ook regelmatig af waarom ik er toch mee door ga. Zo'n geweldige vent is het namelijk niet en als ik me afvraag wat ik nou zou leuk vind aan hem weet ik niet eens het antwoord?! Ja, ik hou nog van hem, hij ziet er goed uit en als we samen zijn voel ik me meestal prettig. Maar dat weegt niet op tegen de dingen die nu spelen waar ik me niet prettig bij voel.
Nu heb ik een kleine 2,5 week niets van hem gehoord en nu begint dat opeens te knagen. Daar baal ik dan ook weer van (dat het begint te knagen dus..). Dan komt toch weer die behoefte boven om hem te zien of te spreken. Terwijl ik me ook direct afvraag wat ik er in vredesnaam aan heb!?
Wat jij aangeeft over het afknappen herken ik wel in enige mate. Daarom ben ik (gelukkig!) minder in strijd met gevoel en verstand, omdat mijn gevoel meer op een lijn gaat liggen met mijn verstand. Alleen nu dus een lichte terugval... Als het goed is zien we mekaar vrij binnenkort en dan wil ik het met hem bepraten en dus de knoop doorhakken. Misschien..hopelijk geeft dat ook meer rust.
Het feit dat ik nu ook niets meer van hem gehoord betekend voor mij in die zin ook genoeg. Blijkbaar ben ik dus niet interessant genoeg, en/of het gevoel mij te zien/spreken is er niet. Terwijl, naar mijn inziens, binnen een relatie de frequentie toch iets hoger moet liggen. Dat is dus weer een afknapper.
Nou ja, ik ga maar wat afleiding zoeken. Dan ben ik vast snel van dit irritante gevoel af.
zaterdag 22 augustus 2009 om 15:34
@Cappi
Wat een vervelende situatie.. Ik bedenk me dan ook, net als in mijn eigen situatie, de angst om zich te binden is blijkbaar groter dan de angst om die persoon te verliezen.
Dan is het dus minder "erg" om die persoon die verliezen en dat was voor mij één van de motivaties om dit tot een eind te brengen. En naar mijn idee, als je écht die persoon niet kwijt wil dan onderneem je wel serieus stappen om dat te voorkomen. Dat is in mijn geval in ieder geval niet gebeurd.
In jouw situatie vraag ik me ook af, hij is bang zich te binden om eventueel gekwetst te worden, maar zoals hij er nu mee omgaat kwetst hij jou toch ook? Iets waarvoor hij zichzelf wapent. Dat is toch niet fair?
Naja, eerlijk is het ook niet. Het is eigenlijk gewoon egoistisch...
Respecteert jou ex de afstand die je vraagt/neemt? En denk jij, als jij echt loslaat, hij mogelijk toch naar je toekomt? Ik weet niet hoe het nu zal gaan, maar mijn ex heeft er gewoon lak aan gehad en is mij toch op blijven zoeken.
Soms heb ik ook het idee dat het voor hem een periode is om langzaam los te komen, in plaats van nader tot mekaar te komen. Dat hij wel wil loslaten, maar er nog niet aan toe is.
Als hij me dan knuffelt en zegt "dit maakt het ook zo moeilijk" dan concludeer ik daar uit dat het loslaten dus moeilijk is en dat eigenlijk wel hetgeen is wat hij wil.
Wat een vervelende situatie.. Ik bedenk me dan ook, net als in mijn eigen situatie, de angst om zich te binden is blijkbaar groter dan de angst om die persoon te verliezen.
Dan is het dus minder "erg" om die persoon die verliezen en dat was voor mij één van de motivaties om dit tot een eind te brengen. En naar mijn idee, als je écht die persoon niet kwijt wil dan onderneem je wel serieus stappen om dat te voorkomen. Dat is in mijn geval in ieder geval niet gebeurd.
In jouw situatie vraag ik me ook af, hij is bang zich te binden om eventueel gekwetst te worden, maar zoals hij er nu mee omgaat kwetst hij jou toch ook? Iets waarvoor hij zichzelf wapent. Dat is toch niet fair?
Naja, eerlijk is het ook niet. Het is eigenlijk gewoon egoistisch...
Respecteert jou ex de afstand die je vraagt/neemt? En denk jij, als jij echt loslaat, hij mogelijk toch naar je toekomt? Ik weet niet hoe het nu zal gaan, maar mijn ex heeft er gewoon lak aan gehad en is mij toch op blijven zoeken.
Soms heb ik ook het idee dat het voor hem een periode is om langzaam los te komen, in plaats van nader tot mekaar te komen. Dat hij wel wil loslaten, maar er nog niet aan toe is.
Als hij me dan knuffelt en zegt "dit maakt het ook zo moeilijk" dan concludeer ik daar uit dat het loslaten dus moeilijk is en dat eigenlijk wel hetgeen is wat hij wil.
zaterdag 22 augustus 2009 om 15:55
Luna,
Wat je zegt, de angst om zich te binden is groter dan iemand kwijt te raken, ik snap het allemaal niet, heb te lang alles proberen te analyseren en ik ben daarmee opgehouden. Blijkbaar is vrienden zijn safer voor hem omdat hij dan niemand kwijtraakt, hij is er wel eerlijk in geweest dat kan ik hem niet kwalijk nemen. Ik heb teveel verward, ben te gehecht aan hem geraakt en het ging de hele week goed en vandaag heb ik even een terugval, voel me verdrietig, heb m'n telefoon uitgezet omdat ik een zwak moment wil voorkomen dat als hij belt ik erop in ga om af te spreken, ben vandaag even niet zo sterk om te zeggen dat ik niet wil afspreken, stom he. Gaat ook allemaal wel over.
Ik weet het niet of hij naar me toekomt als ik hem echt loslaat, ik heb een tijd terug aangegeven hem een maand niet te willen zien, en hij respecteerde dat maar hij vond het wel moeilijk waarschijnlijk omdat ik toen de controle had. En om eerlijk te zijn als het zo moet gaan dan heb ik al zoiets van dit gaat niet werken (verstandelijk dan, want gevoelsmatig voelt het nog niet zo)
Wat je zegt, de angst om zich te binden is groter dan iemand kwijt te raken, ik snap het allemaal niet, heb te lang alles proberen te analyseren en ik ben daarmee opgehouden. Blijkbaar is vrienden zijn safer voor hem omdat hij dan niemand kwijtraakt, hij is er wel eerlijk in geweest dat kan ik hem niet kwalijk nemen. Ik heb teveel verward, ben te gehecht aan hem geraakt en het ging de hele week goed en vandaag heb ik even een terugval, voel me verdrietig, heb m'n telefoon uitgezet omdat ik een zwak moment wil voorkomen dat als hij belt ik erop in ga om af te spreken, ben vandaag even niet zo sterk om te zeggen dat ik niet wil afspreken, stom he. Gaat ook allemaal wel over.
Ik weet het niet of hij naar me toekomt als ik hem echt loslaat, ik heb een tijd terug aangegeven hem een maand niet te willen zien, en hij respecteerde dat maar hij vond het wel moeilijk waarschijnlijk omdat ik toen de controle had. En om eerlijk te zijn als het zo moet gaan dan heb ik al zoiets van dit gaat niet werken (verstandelijk dan, want gevoelsmatig voelt het nog niet zo)
zaterdag 22 augustus 2009 om 16:53
Hé Cappi,
Wat vervelend en ook toevallig trouwens dat jij ook een terugval hebt. Ik ken het overanalyseren van de situatie. Talloze analyses zijn de revue gepasseerd. Ik begrijp goed dat je daarmee bent opgehouden. Het is nogal vermoeiend... Toch heb ik er een handje van, ook om het rationeel te kunnen benaderen en dingen te begrijpen. Bottom line is dat ik het nog niet begrijp en dus die analyses geen enkele zin hebben.
Wel fijn dat jou ex eerlijk is geweest en dat is de mijne ook grotendeels alleen houdt hij er een eigen agenda op na (lijkt het). Het is eigenlijk ook allemaal ronduit stom, want als je serieus nadenkt over wat je echt wil, dan zal het zeker niet deze situatie zijn. Ik ben niet desperate en hoef niet met alle geweld een relatie, maar als ik er een heb moet het zeker anders gaan dan zo. Dat gaat het blijkbaar niet, dus op die gronden moet het al voldoende zijn afscheid te nemen. Mooi he, die rationele gedachten .
Het werkt blijkbaar ook niet, anders zaten we niet in deze situatie... Ik hoef in ieder geval geen vrienden te blijven. Leuk principe, maar ik heb genoeg eigen vrienden en een ex staat voor mij toch synoniem aan het verleden (met alle respect voor mensen die met hun ex bevriend zijn, maar ik bedank liever).
Voor mij is nu wel duidelijk dat ik het zo écht niet meer wil. En daarmee is de kans zo'n beetje 100% dat ik hem kwijt raak, maar in alle eerlijkheid, wat verlies ik nou eigenlijk?? (en dit moet ik dan even héél vaak tegen mezelf blijven zeggen)
Heb je vandaag wel een beetje afleiding? Na een frisse douche (tja, ben niet vooruit te branden vandaag) voel ik me al iets beter. Goed van je dat je in ieder geval je telefoon heb uitgezet zodat je niet in de verleiding komt! Morgen of misschien straks al voel je je vast weer sterker.
Wat vervelend en ook toevallig trouwens dat jij ook een terugval hebt. Ik ken het overanalyseren van de situatie. Talloze analyses zijn de revue gepasseerd. Ik begrijp goed dat je daarmee bent opgehouden. Het is nogal vermoeiend... Toch heb ik er een handje van, ook om het rationeel te kunnen benaderen en dingen te begrijpen. Bottom line is dat ik het nog niet begrijp en dus die analyses geen enkele zin hebben.
Wel fijn dat jou ex eerlijk is geweest en dat is de mijne ook grotendeels alleen houdt hij er een eigen agenda op na (lijkt het). Het is eigenlijk ook allemaal ronduit stom, want als je serieus nadenkt over wat je echt wil, dan zal het zeker niet deze situatie zijn. Ik ben niet desperate en hoef niet met alle geweld een relatie, maar als ik er een heb moet het zeker anders gaan dan zo. Dat gaat het blijkbaar niet, dus op die gronden moet het al voldoende zijn afscheid te nemen. Mooi he, die rationele gedachten .
Het werkt blijkbaar ook niet, anders zaten we niet in deze situatie... Ik hoef in ieder geval geen vrienden te blijven. Leuk principe, maar ik heb genoeg eigen vrienden en een ex staat voor mij toch synoniem aan het verleden (met alle respect voor mensen die met hun ex bevriend zijn, maar ik bedank liever).
Voor mij is nu wel duidelijk dat ik het zo écht niet meer wil. En daarmee is de kans zo'n beetje 100% dat ik hem kwijt raak, maar in alle eerlijkheid, wat verlies ik nou eigenlijk?? (en dit moet ik dan even héél vaak tegen mezelf blijven zeggen)
Heb je vandaag wel een beetje afleiding? Na een frisse douche (tja, ben niet vooruit te branden vandaag) voel ik me al iets beter. Goed van je dat je in ieder geval je telefoon heb uitgezet zodat je niet in de verleiding komt! Morgen of misschien straks al voel je je vast weer sterker.
zaterdag 22 augustus 2009 om 17:19
Herkenbaar luna, voordat ik hem tegenkwam vond ik het prima, was niet op zoek, en ik had het gevoel van ik vind het ook prima zonder man, maar goed dan zal je altijd zien dat er iemand op je pad komt. Ik had niet gelijk zoiets van wow, ook niet het type waar ik normaliter op val, alhoewel ik niet een bepaald type heb maar ze zijn wel veel om elkaar gaan geven, en ik kan wel eerlijk zeggen dat ik weet dat het hem verdrietig maakt als ik het er moeilijk mee heb of aangeef open te willen staan voor iemand die me wel kan geven wat ik wil (ben ik trouwens niet actief mee bezig want ik moet eerst dit even rationeel gaan bekijken). Het is een stoere jongen maar wel erg gevoelig en ik weet ook dat er in het verleden een periode voor hem is geweest die z'n kijk op dingen heeft veranderd. Maar goed ik heb wel afleiding maar vandaag even geen zin in, heb even geen zin in cliche opmerkingen dat het beter is zo, en dat er wel iemand komt etc, even geen behoefte aan. En verder moet ik wel gaan uitzoeken of ik een bepaald gemist in mijn leven niet teveel op hem geprojecteerd heb. Het is uiteindelijk wel iemand die me dierbaar is en er heel vaak voor mij is geweest (ook andersom trouwens) en ik denk dat ik wel moet uitvinden (door afstand te houden) of het idd niet gewoon altijd een goede vriend is geweest ipv meer. Waarom? omdat ik weet dat ik soms teveel kan focussen op een man terwijl het niet de ware blijkt te zijn maar puur omdat ik zelf misschien niet helemaal 100% gelukkig ben.
zaterdag 22 augustus 2009 om 19:13
Dat is dan voor jou een belangrijk punt om uit te zoeken. Heb je zelf een idee waarom je niet 100% gelukkig bent? Of is dat een vermoeden, maar weet je het niet zeker? Daarvoor moet je wel de tijd nemen natuurlijk en is afstand nemen van je ex ook noodzakelijk, om eea duidelijk te krijgen (denk ik...).
Vind je het niet moeilijk als je ex verdrietig raakt van bepaalde dingen, zoals inderdaad het feit dat jij aangeeft weer open te (willen) staan voor andere? Houdt het je dan niet tegen om werkelijk te proberen open te staan voor iemand anders?
Ik ken het hoor. Heb zelfs 2 keer iemand anders ontmoet en niet dat ik daar gelukkig van werd, maar daar kwamen hele discussies uit voort. Werd hij enorm jaloers. Ik heb zelf het gevoel dat ik op deze manier niet iemand anders ga treffen, omdat ik nog met één been in een soort van ex-relatie sta (hoe noem je zoiets in vredesnaam?) Dat vind ik gewoon zonde en dat staat los van het persé willen ontmoeten van iemand, maar ik ontneem me in ieder geval de kans.
Ik ken ook de goedbedoelde adviezen. Daarom praat ik er ook lang niet met iedereen over. Eigenlijk alleen met mensen die iets soortgelijks hebben meegemaakt en op dit forum dus, wat gewoon heel verhelderend kan werken.
Ik heb vandaag in mijn zwakte wel een sms gestuurd (Aaarhrhgghh, dóós). Wel vrij algemeen, of alles wel goed ging en of de afspraak die we gemaakt hebben nog staat. Zo'n 5 uur later een keer reactie gekregen *zucht*. Hij smste in ieder geval dat de afspraak staat. Kan ik me vast gaan voorbereiden (zit al een hele taktiek te bedenken hoe ik het ga aanpakken...).
Hoe lang speelt dit trouwens tussen jullie? En mag ik vragen hoe oud (of jong..
je bent?
Vind je het niet moeilijk als je ex verdrietig raakt van bepaalde dingen, zoals inderdaad het feit dat jij aangeeft weer open te (willen) staan voor andere? Houdt het je dan niet tegen om werkelijk te proberen open te staan voor iemand anders?
Ik ken het hoor. Heb zelfs 2 keer iemand anders ontmoet en niet dat ik daar gelukkig van werd, maar daar kwamen hele discussies uit voort. Werd hij enorm jaloers. Ik heb zelf het gevoel dat ik op deze manier niet iemand anders ga treffen, omdat ik nog met één been in een soort van ex-relatie sta (hoe noem je zoiets in vredesnaam?) Dat vind ik gewoon zonde en dat staat los van het persé willen ontmoeten van iemand, maar ik ontneem me in ieder geval de kans.
Ik ken ook de goedbedoelde adviezen. Daarom praat ik er ook lang niet met iedereen over. Eigenlijk alleen met mensen die iets soortgelijks hebben meegemaakt en op dit forum dus, wat gewoon heel verhelderend kan werken.
Ik heb vandaag in mijn zwakte wel een sms gestuurd (Aaarhrhgghh, dóós). Wel vrij algemeen, of alles wel goed ging en of de afspraak die we gemaakt hebben nog staat. Zo'n 5 uur later een keer reactie gekregen *zucht*. Hij smste in ieder geval dat de afspraak staat. Kan ik me vast gaan voorbereiden (zit al een hele taktiek te bedenken hoe ik het ga aanpakken...).
Hoe lang speelt dit trouwens tussen jullie? En mag ik vragen hoe oud (of jong..
je bent?
zondag 23 augustus 2009 om 22:02
Ik ben niet 100% gelukkig omdat ik mijn hele leven zoekende ben (ben 36). En dan doel ik niet op een man maar wat ik wil qua werk en het leven in het algemee en dat is een beetje de rode draad in mijn leven niet wetende wat ik wil.
Mbt de liefde idem dito. Sta er heel erg dubbel in want aan de ene kant zou ik wel die ene willen ontmoeten en aan de andere kant het gevoel van niets is tot in de eeuwigheid dus waarom de moeite doen. Als ik bijv hier op het topic onderwerpen lees, m.n. over relatieproblemen, scheidingsperikelen, een hoop verdriet etc dan heb ik zoiets van wil ik dat eigenlijk wel. Dus ik moet eigenlijk ook niet verbaasd zijn dat ik dan mannen aantrek die er ook zo over denken. Ben beetje cynisch geworden wat ik eigenlijk niet wil, als ik hoor dat mensen gaan trouwen dan ben ik echt blij voor ze maar tegelijkertijd denk ik bij mezelf waar begin je aan, over x jaar sta je bij de advocaat. Heb ook geen goed referentiekader (mijn ouders) en niet op het op hun af te schuiven maar ik weet 't allemaal niet. Kinderen idem dito, wil ik ze echt niet of heb ik tot nu toe nooit die relatie gehad waarin het serieus ter sprake is gekomen. Dat zijn dingen waar ik wel achter moet komen want anders blijf ik een beetje voorthobbelen zonder een echt doel te hebben. Verder moet ik een beetje aan mijn eigenwaarde werken, mis een beetje vertrouwen in mijzelf en wellicht heb ik daardoor aandacht nodig van mannen wat ik niet bij mezelf kan zoeken en verwar ik daardoor wellicht een goede vriendschap met meer.
Heel verhaal, beetje warrig misschien maar beter uitleggen lukt momenteel even niet.
Mbt de liefde idem dito. Sta er heel erg dubbel in want aan de ene kant zou ik wel die ene willen ontmoeten en aan de andere kant het gevoel van niets is tot in de eeuwigheid dus waarom de moeite doen. Als ik bijv hier op het topic onderwerpen lees, m.n. over relatieproblemen, scheidingsperikelen, een hoop verdriet etc dan heb ik zoiets van wil ik dat eigenlijk wel. Dus ik moet eigenlijk ook niet verbaasd zijn dat ik dan mannen aantrek die er ook zo over denken. Ben beetje cynisch geworden wat ik eigenlijk niet wil, als ik hoor dat mensen gaan trouwen dan ben ik echt blij voor ze maar tegelijkertijd denk ik bij mezelf waar begin je aan, over x jaar sta je bij de advocaat. Heb ook geen goed referentiekader (mijn ouders) en niet op het op hun af te schuiven maar ik weet 't allemaal niet. Kinderen idem dito, wil ik ze echt niet of heb ik tot nu toe nooit die relatie gehad waarin het serieus ter sprake is gekomen. Dat zijn dingen waar ik wel achter moet komen want anders blijf ik een beetje voorthobbelen zonder een echt doel te hebben. Verder moet ik een beetje aan mijn eigenwaarde werken, mis een beetje vertrouwen in mijzelf en wellicht heb ik daardoor aandacht nodig van mannen wat ik niet bij mezelf kan zoeken en verwar ik daardoor wellicht een goede vriendschap met meer.
Heel verhaal, beetje warrig misschien maar beter uitleggen lukt momenteel even niet.
zondag 23 augustus 2009 om 22:15
En als je je nou eens meer ging richten op wat jij wél wilt. Denk je niet dat dat een stuk zal helpen om betere mensen om je heen aan te trekken?
En je hoeft het niet allemaal precies te weten, want dat wat je niet wilt geeft een idee van wat je wel wilt.
Je wilt niet een vent die je aantrekt en afstoot, dus; jij wil een man die in staat is om op een volwassen en stabiele manier met contacten om te gaan.
Je wilt niet iemand die liegt, dus je wil iemand die eerlijk en/of open is.
Je wilt niet iemand die.. blabla vul maar aan.
Het scheelt een slok op de borrel hoor.
En je hoeft het niet allemaal precies te weten, want dat wat je niet wilt geeft een idee van wat je wel wilt.
Je wilt niet een vent die je aantrekt en afstoot, dus; jij wil een man die in staat is om op een volwassen en stabiele manier met contacten om te gaan.
Je wilt niet iemand die liegt, dus je wil iemand die eerlijk en/of open is.
Je wilt niet iemand die.. blabla vul maar aan.
Het scheelt een slok op de borrel hoor.
zondag 23 augustus 2009 om 22:22
zondag 23 augustus 2009 om 22:48
Cappi,
Goed dat je met een therapeut bent gaan praten. Dat kan immers heel zinvol zijn en zeker als je niet weet welke kant je nu eigenlijk op wil.
Hoe voel je je vandaag (naja, dag is bijna om..)? Wat sterker dan gisteren? Nog wat van je ex gehoord? Ik heb anderhalve dag later een keer gereageerd op zijn sms. Klinkt dom, maar best knap van mezelf.. Blijkbaar ben ik er onbewust toch mee bezig. Heb erg veel gedroomd (dat ie terug ging naar zijn ex, niet ik dus.. en ik vond het niet erg?! Apart..) Maar goed, ben nog steeds klaar voor de "confrontatie".
En je verhaal was niet warrig, hoor. Ik ben ook wel sceptisch geworden. Als ik zo om mee heen kijk lijkt het wel of geen enkele relatie stand houdt. Ik geloof nog wel in de liefde, maar niet in één ware, eeuwige trouw of tot de dood ons scheidt... Wel is mijn gevoel dat een relatie grotendeels "vanzelf" moet gaan, dus niet talloze problemen, er continue aan moeten werken, blabla. Natuurlijk moet je investeren, maar zo moeizaam als het gaat/ging bij mij, nee...ik heb niet het idee dat het zo hoort te gaan...
Goed dat je met een therapeut bent gaan praten. Dat kan immers heel zinvol zijn en zeker als je niet weet welke kant je nu eigenlijk op wil.
Hoe voel je je vandaag (naja, dag is bijna om..)? Wat sterker dan gisteren? Nog wat van je ex gehoord? Ik heb anderhalve dag later een keer gereageerd op zijn sms. Klinkt dom, maar best knap van mezelf.. Blijkbaar ben ik er onbewust toch mee bezig. Heb erg veel gedroomd (dat ie terug ging naar zijn ex, niet ik dus.. en ik vond het niet erg?! Apart..) Maar goed, ben nog steeds klaar voor de "confrontatie".
En je verhaal was niet warrig, hoor. Ik ben ook wel sceptisch geworden. Als ik zo om mee heen kijk lijkt het wel of geen enkele relatie stand houdt. Ik geloof nog wel in de liefde, maar niet in één ware, eeuwige trouw of tot de dood ons scheidt... Wel is mijn gevoel dat een relatie grotendeels "vanzelf" moet gaan, dus niet talloze problemen, er continue aan moeten werken, blabla. Natuurlijk moet je investeren, maar zo moeizaam als het gaat/ging bij mij, nee...ik heb niet het idee dat het zo hoort te gaan...
maandag 24 augustus 2009 om 07:24
Hey Luna,
Ik moet zeggen dat sessies bij therapeute me wel bepaalde inzichten geven waar ik over na ben gaan denken en ik heb er wel veel aan dus dat is alvast een stap voorwaarts.
Ik voel me wel goed eigenlijk, ik heb veel nagedacht de laatste dagen en ben wel tot een paar conclusies gekomen en werkt wel verhelderend en geeft wel een soort van rust.
Ik geloof ook in liefde, tenminste dat wil ik wel maar idd niet in de ware of 1 grote liefde maar voor nu zijn er wat andere dingen waar ik me op ga focussen en de liefde komt dan wel of niet
Maar hoe is het met jou? Geeft goed gevoel vind je niet als je pas 1,5 dag later reageert op z'n sms, geeft toch aan dat je er wel op een voor jou sterkere manier mee bezig bent, idem dito voor de droom.Het maakt je toch sterker ook al komt het voor nu even uit zulk soort dingen maar het geeft wel iets aan. Kostte het veel moeite om niet gelijk te reageren? NL wel herkenbaar, ik reageerde ook altijd gelijk terug en merk nu dat ik voor mezelf dat niet meer doe en vaak kost het me minder moeite.Die confrontatie, hebben jullie een afspraak gemaakt en ga je hem dan e.e.a. duidelijk maken of er een punt achterzetten? Waarschijnlijk heb je het al aangegeven maar soms als topics wat langer worden dan is 't beetje lastig om terug te lezen. Hoe zat het eigenlijk bij andere exen, was het elkaar loslaten toen ook moeilijk of was jij degene die toen resoluut was en voor jezelf koos?
Ik moet zeggen dat sessies bij therapeute me wel bepaalde inzichten geven waar ik over na ben gaan denken en ik heb er wel veel aan dus dat is alvast een stap voorwaarts.
Ik voel me wel goed eigenlijk, ik heb veel nagedacht de laatste dagen en ben wel tot een paar conclusies gekomen en werkt wel verhelderend en geeft wel een soort van rust.
Ik geloof ook in liefde, tenminste dat wil ik wel maar idd niet in de ware of 1 grote liefde maar voor nu zijn er wat andere dingen waar ik me op ga focussen en de liefde komt dan wel of niet
Maar hoe is het met jou? Geeft goed gevoel vind je niet als je pas 1,5 dag later reageert op z'n sms, geeft toch aan dat je er wel op een voor jou sterkere manier mee bezig bent, idem dito voor de droom.Het maakt je toch sterker ook al komt het voor nu even uit zulk soort dingen maar het geeft wel iets aan. Kostte het veel moeite om niet gelijk te reageren? NL wel herkenbaar, ik reageerde ook altijd gelijk terug en merk nu dat ik voor mezelf dat niet meer doe en vaak kost het me minder moeite.Die confrontatie, hebben jullie een afspraak gemaakt en ga je hem dan e.e.a. duidelijk maken of er een punt achterzetten? Waarschijnlijk heb je het al aangegeven maar soms als topics wat langer worden dan is 't beetje lastig om terug te lezen. Hoe zat het eigenlijk bij andere exen, was het elkaar loslaten toen ook moeilijk of was jij degene die toen resoluut was en voor jezelf koos?
maandag 24 augustus 2009 om 17:44
Hey Cappi,
Fijn dat je je goed voelt! Ik hoop dat je dat gevoel vast kunt houden. Het is in ieder geval goed om je op jezelf te focussen en de dingen waar jij nu tegenaan loopt. Die liefde komt echt wel weer ooit (ik vraag me ook weleens af wanneer en hoe, maar het zal vast...). Je hebt in ieder geval belangrijkere zaken aan je hoofd, net als ik.
Met mij gaat het ook wel goed. Denk er natuurlijk nog veel aan, maar voel me daarbij niet vervelend. Ik heb ook moeiteloos pas veel later dat smsje gestuurd. Was eigenlijk niet eens van plan te reageren, dat heb ik maar uit fatsoen gedaan. Ik ga, als ik hem zie, aangeven dat ik het op deze manier niet meer zie zitten en er dus ook niet mee verder ga. Ik ga er nog steeds vanuit dat hij zich niet wil binden en dat daarmee dus het verhaal ten einde is. Ik kan me namelijk niet voorstellen dat er er een soort van compromis wordt gesloten.
Mijn andere relaties zijn (thank god...) op een andere manier geeindigd. Wel is mijn eerste relatie ook ongeveer 5x uitgegaan voordat daadwerkelijk de knoop werd doorgehakt, maar ik was toen ook wat jonger en het was ook mijn eerste liefde. Mijn tweede relatie is uitgegaan, omdat het gevoel weg was. Dat was gewoon zo klaar als klontje. Ieder ging zijn eigen weg, mekaar nooit meer gesproken. Dit alles is dus ook nieuw voor me en ik hoop ook eenmalig.
Heb jij nog wat van je ex vernomen? En is deze situatie ook nieuw voor je of zijn vorige relaties ook heel anders gegaan?
Fijn dat je je goed voelt! Ik hoop dat je dat gevoel vast kunt houden. Het is in ieder geval goed om je op jezelf te focussen en de dingen waar jij nu tegenaan loopt. Die liefde komt echt wel weer ooit (ik vraag me ook weleens af wanneer en hoe, maar het zal vast...). Je hebt in ieder geval belangrijkere zaken aan je hoofd, net als ik.
Met mij gaat het ook wel goed. Denk er natuurlijk nog veel aan, maar voel me daarbij niet vervelend. Ik heb ook moeiteloos pas veel later dat smsje gestuurd. Was eigenlijk niet eens van plan te reageren, dat heb ik maar uit fatsoen gedaan. Ik ga, als ik hem zie, aangeven dat ik het op deze manier niet meer zie zitten en er dus ook niet mee verder ga. Ik ga er nog steeds vanuit dat hij zich niet wil binden en dat daarmee dus het verhaal ten einde is. Ik kan me namelijk niet voorstellen dat er er een soort van compromis wordt gesloten.
Mijn andere relaties zijn (thank god...) op een andere manier geeindigd. Wel is mijn eerste relatie ook ongeveer 5x uitgegaan voordat daadwerkelijk de knoop werd doorgehakt, maar ik was toen ook wat jonger en het was ook mijn eerste liefde. Mijn tweede relatie is uitgegaan, omdat het gevoel weg was. Dat was gewoon zo klaar als klontje. Ieder ging zijn eigen weg, mekaar nooit meer gesproken. Dit alles is dus ook nieuw voor me en ik hoop ook eenmalig.
Heb jij nog wat van je ex vernomen? En is deze situatie ook nieuw voor je of zijn vorige relaties ook heel anders gegaan?
maandag 24 augustus 2009 om 19:08
Hey Luna,
Ja voel me nog steeds goed omdat ik me steeds meer dingen vind waar ik me op wil gaan focussen, wat je zegt ik heb op dit moment andere dingen in m'n hoofd waar ik wat mee wil gaan doen en dat geeft me ergens wel rust
goed om te horen dat jij je ook sterker voelt en logisch dat je er nog aan denkt, doe ik ook maar zo te horen ben je ook vastberaden om om jezelf meer te gunnen. Hebben jullie inmiddels al iets concreets afgesproken qua afspreken?
Deze situatie is wel nieuw voor me. Heb 3 eerdere relaties gehad, 1 relatie heb ik zelf verbroken (relatie van ca 6 jaar) omdat het gevoel weg was en ik als te vanzelfsprekend werd beschouwd (waren nog meer dingen voorgevallen). Relatie 2 was ook iemand met bindingsangst maar van een ander " kaliber", het type ik heb bindingsangst maar dan bedoeld als ik wil de vrijheid hebben om met andere vrouwen de koffer in te duiken, ook gebeurd en van deze relatie ben ik wel een paar maanden echt van slag geweest. Relatie 3 kan je niet echt een relatie noemen en ben blij dat ik daar voordat het te serieus werd een punt heb achtergezet.
Ja voel me nog steeds goed omdat ik me steeds meer dingen vind waar ik me op wil gaan focussen, wat je zegt ik heb op dit moment andere dingen in m'n hoofd waar ik wat mee wil gaan doen en dat geeft me ergens wel rust
goed om te horen dat jij je ook sterker voelt en logisch dat je er nog aan denkt, doe ik ook maar zo te horen ben je ook vastberaden om om jezelf meer te gunnen. Hebben jullie inmiddels al iets concreets afgesproken qua afspreken?
Deze situatie is wel nieuw voor me. Heb 3 eerdere relaties gehad, 1 relatie heb ik zelf verbroken (relatie van ca 6 jaar) omdat het gevoel weg was en ik als te vanzelfsprekend werd beschouwd (waren nog meer dingen voorgevallen). Relatie 2 was ook iemand met bindingsangst maar van een ander " kaliber", het type ik heb bindingsangst maar dan bedoeld als ik wil de vrijheid hebben om met andere vrouwen de koffer in te duiken, ook gebeurd en van deze relatie ben ik wel een paar maanden echt van slag geweest. Relatie 3 kan je niet echt een relatie noemen en ben blij dat ik daar voordat het te serieus werd een punt heb achtergezet.
maandag 24 augustus 2009 om 22:08
Hartstikke goed! Jij bent immers het belangrijkst. Soms lastig, ik heb mezelf ook teveel weggecijferd in deze relatie. Het heeft op een gegeven moment al mijn energie opgezogen totdat ik op een punt was dat ik zelfs fysiek was uitgeput (dit natuurlijk ook in combinatie met een veeleisende baan). Ik heb toen besloten dat zoiets nooit meer ten koste van mezelf gaat. Ik heb als het ware weer prioriteiten gesteld en dat gaf ook rust. Net als in jou situatie nu.
Ik heb de afspraak voor aankomend weekend staan. Die is gemaakt onder het mom van gezellig eten oid. Ik ben benieuwd of hij zelf over iets begint, of hij ergens over na heeft gedacht. Hij heeft zelf aangegeven dat ik wel een keer iets concreets verdien, dus ben erg benieuwd. Los van mijn eigen verhaal, heb ik zeker niet het gevoel dat hij nu opeens wel voor mij zal kiezen. Best spannend allemaal, dus ik hoop dat ik een beetje goed in mijn vel zit dan.
(ik hoop niet dat ie het vivaforum leest, is de verrassing "weg"....
Maar ik weet eigenlijk niet hoe het contact nu met jou ex is?
Ik heb de afspraak voor aankomend weekend staan. Die is gemaakt onder het mom van gezellig eten oid. Ik ben benieuwd of hij zelf over iets begint, of hij ergens over na heeft gedacht. Hij heeft zelf aangegeven dat ik wel een keer iets concreets verdien, dus ben erg benieuwd. Los van mijn eigen verhaal, heb ik zeker niet het gevoel dat hij nu opeens wel voor mij zal kiezen. Best spannend allemaal, dus ik hoop dat ik een beetje goed in mijn vel zit dan.
(ik hoop niet dat ie het vivaforum leest, is de verrassing "weg"...
. Maar ik weet eigenlijk niet hoe het contact nu met jou ex is?
dinsdag 25 augustus 2009 om 06:53
haha dat zou wat zijn als hij het topic heeft gevolgd, in dat geval is hij wel beter voorbereid;-) Idd wel belangrijk dat je dan voelt hoe je je de afgelopen tijd hebt gevoeld, sterker en beter in je vel maar blijft lastig als je daadwerkelijk weer tegenover hem zit, of misschien niet meer. Hoop in ieder geval dat het allemaal goed voor jou verloopt en ben benieuwd naar de update.
Contact met hem momenteel, ik heb aangegeven wat rust nodig te hebben en niet uit het oogpunt dat als ik hem loslaat dat hij dan naar me toekomt, maar meer om voor mezelf achter bepaalde gevoelens te komen en het voelt wel even goed om zelf controle te hebben en me op dingen te kunnen richten die belangrijk zijn om gelukkig te zijn.
Contact met hem momenteel, ik heb aangegeven wat rust nodig te hebben en niet uit het oogpunt dat als ik hem loslaat dat hij dan naar me toekomt, maar meer om voor mezelf achter bepaalde gevoelens te komen en het voelt wel even goed om zelf controle te hebben en me op dingen te kunnen richten die belangrijk zijn om gelukkig te zijn.
dinsdag 25 augustus 2009 om 10:45
Ik heb net dit topic gelezen en het is voor mij heel erg herkenbaar. Nadat de relatie uitging, bleven we "contact" houden. Elke dag bellen, bijna elk weekend elkaar zien (en dus ook sex). Eigenlijk zat ik te hopen op het moment dat HIJ zou zeggen: nu zijn we weer samen. Maar ik mocht geen verwachtingen van hem hebben. Achteraf snap ik niet meer dat ik het zo lang heb volgehouden op die manier (anderhalf jaar..). Ik heb er alles aan gedaan hem weer voor me te winnen en dacht steeds: als dit en dit nou opgelost is, of als ik dit aan mezelf verander, of als we nou maar eens minder ruzie hadden --> dan komt het wel goed.
Het kwam dus niet goed en het einde van het liedje was dat ik hem eindeloos ver over mijn grenzen heb laten gaan en hij van de een op de andere dag het contact volledig verbrak omdat hij iemand anders had ontmoet. Ik was kapot van verdriet. Nu, na meer dan een half jaar, zocht hij weer contact. Gelukkig ben ik nu sterk genoeg en hoeft het van mij niet meer.
Wat ik wil zeggen is: je overschrijdt ongemerkt zoveel grenzen terwijl dit soort verhalen niet goed aflopen. Echt rigoreus kappen en contact verbreken! Sterkte, ik weet hoe moeilijk het is.
Het kwam dus niet goed en het einde van het liedje was dat ik hem eindeloos ver over mijn grenzen heb laten gaan en hij van de een op de andere dag het contact volledig verbrak omdat hij iemand anders had ontmoet. Ik was kapot van verdriet. Nu, na meer dan een half jaar, zocht hij weer contact. Gelukkig ben ik nu sterk genoeg en hoeft het van mij niet meer.
Wat ik wil zeggen is: je overschrijdt ongemerkt zoveel grenzen terwijl dit soort verhalen niet goed aflopen. Echt rigoreus kappen en contact verbreken! Sterkte, ik weet hoe moeilijk het is.
dinsdag 25 augustus 2009 om 12:16
@Cappi
Ik wil juist niet dat ie voorbereid is, haha! Heb zelfs in mijn sms gezet dat ik er zin in heb! (niet dat ik daar weer een reactie op kreeg, maar dat terzijde..) Ook vanacht weer de meest uiteenlopende dingen gedroomd.. Toen ik wakker werd heb ik me zo'n 2 uur op zitten fokken over dingen die gebeurd zijn Niet echt prettig, maar beter dan het gevoel van verdriet en gemis..Ik zal vast het hart in de keel hebben als ik hem weer zie, dus moet me gewoon vermannen en gezellig doen en als ik het onderwerp aanbreek vooral niet gaan janken!! Nou ja, kans zit er dik in, als mijn boodschap maar loud & clear is...
Ik ben ook benieuwd hoe het met jou verloopt! Misschien nu je de rust hebt je binnen no time bedenkt dat het op deze manier eigenlijk complete waanzin is... Of dat je eigenlijk niet van die diepe gevoelens koestert...
@Breaky
Ik snap van mezelf ook niet dat ik het zo lang heb volgehouden?! Ik moet wel zeggen dat ik begrip had voor bepaalde zaken en daardoor ook meer geduld. Je wil ook niet zomaar iemand in de steek laten, maar als het dan allemaal in stijgende lijn gaat, moet dat ook gelden voor ons en aangezien dat niet zo is, is het geduld bij dezen ook op...
Ik heb nadat ik het bijltje erbij neer heb gegooid en hij toch weer op de proppen kwam niets meer gedaan om er wat van te maken, eigenlijk... Voor mij was het al duidelijk dat dat geen enkele zin had.
Ik ben met je eens dat je ongemerkt je grenzen over gaat. Ik kan me voorstellen dat je er ook klaar mee bent. Zo "gedumpt" worden voor een ander en dan weer na 6 maanden contact zoeken. Ammehoela... Soms wou ik wel dat hij een ander tegen kwam, kon ik er direct een streep onder zetten...
Aangezien ik niet het gevoel heb dat dit ooit goed komt, zie ik ook geen reden meer om zo verder te gaan.
Ik wil juist niet dat ie voorbereid is, haha! Heb zelfs in mijn sms gezet dat ik er zin in heb! (niet dat ik daar weer een reactie op kreeg, maar dat terzijde..) Ook vanacht weer de meest uiteenlopende dingen gedroomd.. Toen ik wakker werd heb ik me zo'n 2 uur op zitten fokken over dingen die gebeurd zijn Niet echt prettig, maar beter dan het gevoel van verdriet en gemis..Ik zal vast het hart in de keel hebben als ik hem weer zie, dus moet me gewoon vermannen en gezellig doen en als ik het onderwerp aanbreek vooral niet gaan janken!! Nou ja, kans zit er dik in, als mijn boodschap maar loud & clear is...
Ik ben ook benieuwd hoe het met jou verloopt! Misschien nu je de rust hebt je binnen no time bedenkt dat het op deze manier eigenlijk complete waanzin is..
. Of dat je eigenlijk niet van die diepe gevoelens koestert...@Breaky
Ik snap van mezelf ook niet dat ik het zo lang heb volgehouden?! Ik moet wel zeggen dat ik begrip had voor bepaalde zaken en daardoor ook meer geduld. Je wil ook niet zomaar iemand in de steek laten, maar als het dan allemaal in stijgende lijn gaat, moet dat ook gelden voor ons en aangezien dat niet zo is, is het geduld bij dezen ook op...
Ik heb nadat ik het bijltje erbij neer heb gegooid en hij toch weer op de proppen kwam niets meer gedaan om er wat van te maken, eigenlijk... Voor mij was het al duidelijk dat dat geen enkele zin had.
Ik ben met je eens dat je ongemerkt je grenzen over gaat. Ik kan me voorstellen dat je er ook klaar mee bent. Zo "gedumpt" worden voor een ander en dan weer na 6 maanden contact zoeken. Ammehoela... Soms wou ik wel dat hij een ander tegen kwam, kon ik er direct een streep onder zetten...
Aangezien ik niet het gevoel heb dat dit ooit goed komt, zie ik ook geen reden meer om zo verder te gaan.
dinsdag 25 augustus 2009 om 17:24
Luna, ik merk dat je vaak beter opgefokt of boos kan zijn dan verdrietig, andere emotie, niet minder vervelend maar wel op dat moment beter om mee om te gaan met zulke situaties, maar spreek voor mezelf nu even.
Gaat eigenlijk wel goed tot nu toe, ik merk dat de afstand me rust geeft en kom tot bepaalde inzichten die me voor mezelf wel wat antwoorden geven.Als ik heel eerlijk ben dan kan ik denk ik wel zeggen dat ik niet die diepe gevoelens voor hem koester als het gaan om hem zien als m'n " grote" liefde maar ik hou wel van hem als persoon. Ik denk, ook gezien wat andere ervaringen in het verleden dat ik wellicht omdat ik het misschien te graag wou hem zo heb gezien terwijl ik eigenlijk wist dat het niet zo was. Hoe verwarrend kan je 't maken;-) Maar serieus dat is wel iets waar ik wat mee moet, voor mezelf. Ik heb wat relaties gehad, ben geen relatiehopper en tussendoor toch meestal wel zo'n 1 tot 2 jaar single geweest, gewoon om dingen te verwerken. Denk dat ik me soms te veel laat meeslepen en het te graag wil en daardoor niet helder meer kan zien. Komt er ook bij dat ik van nature erg loyaal ben en het moeilijk vind om mensen (relaties & vriendinnen) los te laten, ook al is dat soms beter. Afstand doet me in ieder geval goed, kan helderder denken en voel me tot nu toe wel goed. Mijzelf kennende zal er ongetwijfeld wel weer een dip momentje) komen maar blijf er in ieder geval niet teveel in hangen.
Wat breaky aangeeft, idd gaan we soms te veel over onze eigen grenzen heen om anderen maar te pleasen, en diep van binnen realiseer je je wel dat je het doet maar het op dat moment anders aanpakken is vaak lastig.
Ben benieuwd hoe het verloopt van het weekend, hou ons even op de hoogte!
Gaat eigenlijk wel goed tot nu toe, ik merk dat de afstand me rust geeft en kom tot bepaalde inzichten die me voor mezelf wel wat antwoorden geven.Als ik heel eerlijk ben dan kan ik denk ik wel zeggen dat ik niet die diepe gevoelens voor hem koester als het gaan om hem zien als m'n " grote" liefde maar ik hou wel van hem als persoon. Ik denk, ook gezien wat andere ervaringen in het verleden dat ik wellicht omdat ik het misschien te graag wou hem zo heb gezien terwijl ik eigenlijk wist dat het niet zo was. Hoe verwarrend kan je 't maken;-) Maar serieus dat is wel iets waar ik wat mee moet, voor mezelf. Ik heb wat relaties gehad, ben geen relatiehopper en tussendoor toch meestal wel zo'n 1 tot 2 jaar single geweest, gewoon om dingen te verwerken. Denk dat ik me soms te veel laat meeslepen en het te graag wil en daardoor niet helder meer kan zien. Komt er ook bij dat ik van nature erg loyaal ben en het moeilijk vind om mensen (relaties & vriendinnen) los te laten, ook al is dat soms beter. Afstand doet me in ieder geval goed, kan helderder denken en voel me tot nu toe wel goed. Mijzelf kennende zal er ongetwijfeld wel weer een dip momentje) komen maar blijf er in ieder geval niet teveel in hangen.
Wat breaky aangeeft, idd gaan we soms te veel over onze eigen grenzen heen om anderen maar te pleasen, en diep van binnen realiseer je je wel dat je het doet maar het op dat moment anders aanpakken is vaak lastig.
Ben benieuwd hoe het verloopt van het weekend, hou ons even op de hoogte!
dinsdag 25 augustus 2009 om 20:04
Eerste reactie ooit op een forum.
Mijn relatie is zondag uitgegaan, na een periode van aantrekken en afstoten (sinds 3 maanden op anderhalf jaar relatie).
We hebben een enorm zwaar jaar, door nare situaties van buitenaf, achter de rug en heel veel samen overwonnen. Nu was er eindelijk rust en konden we ervoor gaan.
Mijn ex is degene die toen is gaan twijfelen maar niet wist waarom.....en om mij te beschermen een knoop heeft doorgehakt.
Nu even richting cappi;
Ik vermoed dat mijn ex tot dezelfde soort inzichten zal komen als jij, maar dan is ze toch eigenlijk al een hele tijd niet echt eerlijk geweest (het betrof een vrouwenrelatie)?
Ze heeft altijd gezegd dat ik haar heldin en grote liefde ben, zelfs op het moment van vertrek wat voor beiden zeer emotioneel was.
Maar mijn vraag is dan; wanneer is iemand dan je grote liefde?
Dit is toch alleen maar zoeken naar romantische liefde en niet naar stabiliteit binnen een relatie?
Als je je prettig voelt bij iemand, je je gewaardeerd voelt en met je hart kunt te zeggen dat je van die persoon houdt, wat moet er dan nog meer gezegd worden en wat is er dan nog meer nodig? En hoe vaak is dat dan nodig?
Verliefdheid is mooi en meeslepend, maar een stabiele relatie waarin je weet wat je aan de ander hebt is toch veel lekkerder. In ons geval konden wij die elkaar nu bieden en ik had daar zin in.
Op momenten dat ze bij mij was voelde zij zich altijd fijn en prima (zei ze en zelfs nog vorige week) en genoten we van de grote en kleine dingen, maar als ze alleen was sloeg de twijfel toe (ze zegt niet precies te weten waarover).
Cappi, het is moedig van je om tijd voor jezelf te nemen en na te denken. Hoop dat je voor jezelf steeds meer duidelijkheid krijgt, door voor jezelf te kiezen zal je in ieder geval altijd sterker worden. Wees altijd eerlijk voor jezelf en de ander ook als is de waarheid hard.
Voor mijzelf moet ik zeggen, ik heb pijn, ben intens verdrietig, was er nog lang niet klaar mee, maar moet haar besluit respecteren hoe moeilijk ook.
Ik hou van haar, maar niet van haar acties.
Ik ben lekker met mijzelf bezig, ga direct weer sporten, cursus volgen, mijn eigen leven opbouwen en heb daar ook behoefte aan.
Zij heeft het nu ook heel erg moeilijk, gaat nu aan zichzelf werken en heeft gezegd dat als het zo moet zijn dat we elkaar dan wel weer vinden of we kunnen goede vrienden blijven.
Maar het is natuurlijk zo dat je elkaar alleen opnieuw zult vinden als je het allebei wilt en wachten op een seintje van het een of ander....? Dat bestaat toch niet? Dit zijn ook zachte heelmeesters.
Je gaat ervoor of niet.
En goede vrienden blijven.....nee, ik wil haar als partner, iets anders wil ik niet.
Ik begrijp dat het over is, maar snappen doe ik het niet. Ik laat het los.....
Mijn relatie is zondag uitgegaan, na een periode van aantrekken en afstoten (sinds 3 maanden op anderhalf jaar relatie).
We hebben een enorm zwaar jaar, door nare situaties van buitenaf, achter de rug en heel veel samen overwonnen. Nu was er eindelijk rust en konden we ervoor gaan.
Mijn ex is degene die toen is gaan twijfelen maar niet wist waarom.....en om mij te beschermen een knoop heeft doorgehakt.
Nu even richting cappi;
Ik vermoed dat mijn ex tot dezelfde soort inzichten zal komen als jij, maar dan is ze toch eigenlijk al een hele tijd niet echt eerlijk geweest (het betrof een vrouwenrelatie)?
Ze heeft altijd gezegd dat ik haar heldin en grote liefde ben, zelfs op het moment van vertrek wat voor beiden zeer emotioneel was.
Maar mijn vraag is dan; wanneer is iemand dan je grote liefde?
Dit is toch alleen maar zoeken naar romantische liefde en niet naar stabiliteit binnen een relatie?
Als je je prettig voelt bij iemand, je je gewaardeerd voelt en met je hart kunt te zeggen dat je van die persoon houdt, wat moet er dan nog meer gezegd worden en wat is er dan nog meer nodig? En hoe vaak is dat dan nodig?
Verliefdheid is mooi en meeslepend, maar een stabiele relatie waarin je weet wat je aan de ander hebt is toch veel lekkerder. In ons geval konden wij die elkaar nu bieden en ik had daar zin in.
Op momenten dat ze bij mij was voelde zij zich altijd fijn en prima (zei ze en zelfs nog vorige week) en genoten we van de grote en kleine dingen, maar als ze alleen was sloeg de twijfel toe (ze zegt niet precies te weten waarover).
Cappi, het is moedig van je om tijd voor jezelf te nemen en na te denken. Hoop dat je voor jezelf steeds meer duidelijkheid krijgt, door voor jezelf te kiezen zal je in ieder geval altijd sterker worden. Wees altijd eerlijk voor jezelf en de ander ook als is de waarheid hard.
Voor mijzelf moet ik zeggen, ik heb pijn, ben intens verdrietig, was er nog lang niet klaar mee, maar moet haar besluit respecteren hoe moeilijk ook.
Ik hou van haar, maar niet van haar acties.
Ik ben lekker met mijzelf bezig, ga direct weer sporten, cursus volgen, mijn eigen leven opbouwen en heb daar ook behoefte aan.
Zij heeft het nu ook heel erg moeilijk, gaat nu aan zichzelf werken en heeft gezegd dat als het zo moet zijn dat we elkaar dan wel weer vinden of we kunnen goede vrienden blijven.
Maar het is natuurlijk zo dat je elkaar alleen opnieuw zult vinden als je het allebei wilt en wachten op een seintje van het een of ander....? Dat bestaat toch niet? Dit zijn ook zachte heelmeesters.
Je gaat ervoor of niet.
En goede vrienden blijven.....nee, ik wil haar als partner, iets anders wil ik niet.
Ik begrijp dat het over is, maar snappen doe ik het niet. Ik laat het los.....
dinsdag 25 augustus 2009 om 20:36
Fee,
Allereerst, wat rot voor je, krijg uit je verhaal het idee dat er wel heel veel liefde tussen jullie is, het is altijd verdrietig als dingen niet lopen zoals je had gehoopt, je iemand los moet laten waar je veel om geeft. Veel sterkte en ook veel geluk. Je klinkt als iemand die naast haar verdriet ook gesterkt is om je leven een andere invulling te geven en je te focussen op andere dingen en gaat je zeker lukken.
goede vraag wanneer iemand je grote liefde is, ik had grote tussen aanhalingstekens geplaatst omdat ik het zelf niet weet, misschien nooit ervaren of misschien bestaat het ook niet in die vorm waar we allemaal in willen geloven. En wat er meer nodig is, ik weet het niet, mensen zitten zichzelf in de weg en daardoor ook een ander, teveel keuzemogelijkheden, het vaak opkomende gevoel van is dit alles en denken dat het gras groener is terwijl dat niet zo is, ik weet het niet.
Maar ik heb dat voor mezelf voor nu op de achtergrond geplaatst, ik wil me daar nu niet mee bezig houden. Ik ga nieuwe dingen oppakken (buiten mijn werk en 't sporten om), denk eraan om een studie te gaan doen en voor de rest ik zie 't wel, zonder passief te worden.
Allereerst, wat rot voor je, krijg uit je verhaal het idee dat er wel heel veel liefde tussen jullie is, het is altijd verdrietig als dingen niet lopen zoals je had gehoopt, je iemand los moet laten waar je veel om geeft. Veel sterkte en ook veel geluk. Je klinkt als iemand die naast haar verdriet ook gesterkt is om je leven een andere invulling te geven en je te focussen op andere dingen en gaat je zeker lukken.
goede vraag wanneer iemand je grote liefde is, ik had grote tussen aanhalingstekens geplaatst omdat ik het zelf niet weet, misschien nooit ervaren of misschien bestaat het ook niet in die vorm waar we allemaal in willen geloven. En wat er meer nodig is, ik weet het niet, mensen zitten zichzelf in de weg en daardoor ook een ander, teveel keuzemogelijkheden, het vaak opkomende gevoel van is dit alles en denken dat het gras groener is terwijl dat niet zo is, ik weet het niet.
Maar ik heb dat voor mezelf voor nu op de achtergrond geplaatst, ik wil me daar nu niet mee bezig houden. Ik ga nieuwe dingen oppakken (buiten mijn werk en 't sporten om), denk eraan om een studie te gaan doen en voor de rest ik zie 't wel, zonder passief te worden.
dinsdag 25 augustus 2009 om 20:54
Sorry ik wil dit topic niet misbruiken voor TO.
Maar Fee 72 ik zit op dit moment echt letterlijk precies in dezelfde situatie als jij. Zelfde tijdsbestek, vrouwenliefde, zelfde dingen gezegd etc. Het is alsof ik mijn eigen verhaal lees. Hoe kun je het zo loslaten? Ik zit echt te vechten om het los te laten, maar het is zo verdomd moeilijk!
Maar Fee 72 ik zit op dit moment echt letterlijk precies in dezelfde situatie als jij. Zelfde tijdsbestek, vrouwenliefde, zelfde dingen gezegd etc. Het is alsof ik mijn eigen verhaal lees. Hoe kun je het zo loslaten? Ik zit echt te vechten om het los te laten, maar het is zo verdomd moeilijk!
dinsdag 25 augustus 2009 om 22:33
quote:cappi schreef op 25 augustus 2009 @ 17:24:
Luna, ik merk dat je vaak beter opgefokt of boos kan zijn dan verdrietig, andere emotie, niet minder vervelend maar wel op dat moment beter om mee om te gaan met zulke situaties, maar spreek voor mezelf nu even.
Gaat eigenlijk wel goed tot nu toe, ik merk dat de afstand me rust geeft en kom tot bepaalde inzichten die me voor mezelf wel wat antwoorden geven.Als ik heel eerlijk ben dan kan ik denk ik wel zeggen dat ik niet die diepe gevoelens voor hem koester als het gaan om hem zien als m'n " grote" liefde maar ik hou wel van hem als persoon. Ik denk, ook gezien wat andere ervaringen in het verleden dat ik wellicht omdat ik het misschien te graag wou hem zo heb gezien terwijl ik eigenlijk wist dat het niet zo was. Hoe verwarrend kan je 't maken;-) Maar serieus dat is wel iets waar ik wat mee moet, voor mezelf. Ik heb wat relaties gehad, ben geen relatiehopper en tussendoor toch meestal wel zo'n 1 tot 2 jaar single geweest, gewoon om dingen te verwerken. Denk dat ik me soms te veel laat meeslepen en het te graag wil en daardoor niet helder meer kan zien. Komt er ook bij dat ik van nature erg loyaal ben en het moeilijk vind om mensen (relaties & vriendinnen) los te laten, ook al is dat soms beter. Afstand doet me in ieder geval goed, kan helderder denken en voel me tot nu toe wel goed. Mijzelf kennende zal er ongetwijfeld wel weer een dip momentje) komen maar blijf er in ieder geval niet teveel in hangen.
Wat breaky aangeeft, idd gaan we soms te veel over onze eigen grenzen heen om anderen maar te pleasen, en diep van binnen realiseer je je wel dat je het doet maar het op dat moment anders aanpakken is vaak lastig.
Ben benieuwd hoe het verloopt van het weekend, hou ons even op de hoogte!
Ik heb inderdaad wat minder moeite met die emoties dan die van intens verdriet. De boosheid zorgt er wel voor dat ik hier een streep trek. Bij verdriet komen de muren op je af, ben je machteloos en weet je eigenlijk niet wat te doen.
Ik herken de loyaliteit wel, zeker als het gaat om iemand waar je van houdt en die het moeilijk heeft, wat mijn ex betrof dus. Het is goed om diep in je hart te kijken wat je nu echt voelt. Dat is soms best moeilijk, ondanks dat het heel simpel klinkt. Af en toe weet ik ook niet meer wat ik voor mijn ex voel. Ja, ik hou van hem, maar wat betekend dat precies? Soms wil je inderdaad graag bepaalde dingen voelen en ga je daar naar handelen. Dat herken ik wel in mijn vorige relatie. Rationeel wilde ik vanalles, hadden we het ook goed. Mijn gevoel drukte ik weg en op een gegeven moment kun je daar toch niet meer onderuit en was mijn liefde voor hem gewoon niet voldoende meer voor een volwaardige relatie. Ik geef echter nooit te snel op, probeer wel alles eruit te halen, zodat ik vrede heb met de beslissing en daar ook 100% achter sta.
Je zult best nog wel een dip krijgen, dat is ook niet erg (wel vervelend). Zal voor mij ook gelden.. Als het op een gegeven moment maar allemaal in het stijgende lijn gaat. Wel goed van je dat je zo eerlijk naar je gevoel kan kijken. En dat je dingen erkend en er wat mee wil doen.
Luna, ik merk dat je vaak beter opgefokt of boos kan zijn dan verdrietig, andere emotie, niet minder vervelend maar wel op dat moment beter om mee om te gaan met zulke situaties, maar spreek voor mezelf nu even.
Gaat eigenlijk wel goed tot nu toe, ik merk dat de afstand me rust geeft en kom tot bepaalde inzichten die me voor mezelf wel wat antwoorden geven.Als ik heel eerlijk ben dan kan ik denk ik wel zeggen dat ik niet die diepe gevoelens voor hem koester als het gaan om hem zien als m'n " grote" liefde maar ik hou wel van hem als persoon. Ik denk, ook gezien wat andere ervaringen in het verleden dat ik wellicht omdat ik het misschien te graag wou hem zo heb gezien terwijl ik eigenlijk wist dat het niet zo was. Hoe verwarrend kan je 't maken;-) Maar serieus dat is wel iets waar ik wat mee moet, voor mezelf. Ik heb wat relaties gehad, ben geen relatiehopper en tussendoor toch meestal wel zo'n 1 tot 2 jaar single geweest, gewoon om dingen te verwerken. Denk dat ik me soms te veel laat meeslepen en het te graag wil en daardoor niet helder meer kan zien. Komt er ook bij dat ik van nature erg loyaal ben en het moeilijk vind om mensen (relaties & vriendinnen) los te laten, ook al is dat soms beter. Afstand doet me in ieder geval goed, kan helderder denken en voel me tot nu toe wel goed. Mijzelf kennende zal er ongetwijfeld wel weer een dip momentje) komen maar blijf er in ieder geval niet teveel in hangen.
Wat breaky aangeeft, idd gaan we soms te veel over onze eigen grenzen heen om anderen maar te pleasen, en diep van binnen realiseer je je wel dat je het doet maar het op dat moment anders aanpakken is vaak lastig.
Ben benieuwd hoe het verloopt van het weekend, hou ons even op de hoogte!
Ik heb inderdaad wat minder moeite met die emoties dan die van intens verdriet. De boosheid zorgt er wel voor dat ik hier een streep trek. Bij verdriet komen de muren op je af, ben je machteloos en weet je eigenlijk niet wat te doen.
Ik herken de loyaliteit wel, zeker als het gaat om iemand waar je van houdt en die het moeilijk heeft, wat mijn ex betrof dus. Het is goed om diep in je hart te kijken wat je nu echt voelt. Dat is soms best moeilijk, ondanks dat het heel simpel klinkt. Af en toe weet ik ook niet meer wat ik voor mijn ex voel. Ja, ik hou van hem, maar wat betekend dat precies? Soms wil je inderdaad graag bepaalde dingen voelen en ga je daar naar handelen. Dat herken ik wel in mijn vorige relatie. Rationeel wilde ik vanalles, hadden we het ook goed. Mijn gevoel drukte ik weg en op een gegeven moment kun je daar toch niet meer onderuit en was mijn liefde voor hem gewoon niet voldoende meer voor een volwaardige relatie. Ik geef echter nooit te snel op, probeer wel alles eruit te halen, zodat ik vrede heb met de beslissing en daar ook 100% achter sta.
Je zult best nog wel een dip krijgen, dat is ook niet erg (wel vervelend). Zal voor mij ook gelden.. Als het op een gegeven moment maar allemaal in het stijgende lijn gaat. Wel goed van je dat je zo eerlijk naar je gevoel kan kijken. En dat je dingen erkend en er wat mee wil doen.
dinsdag 25 augustus 2009 om 22:44
Fee, wat vervelend voor je.. Toen ik las dat je ex de relatie had verbroken om jou te beschermen wou ik haast dat mijn ex diezelfde beslissing had genomen. Dan had het afgelopen jaar er heel anders uitgezien. Mijn ex twijfelt ook, zoals je dus hebt gelezen, maar trek mij mee in het hele proces. Dat vergt ontzettend veel energie. Als een relatie over is kun je rouwen, nu is het elke keer opnieuw rouwen, als het ware..
Het is moeilijk om los te laten, om dingen te begrijpen. De enige heelmeester hierin is tijd. Tja, misschien kom je mekaar ooit weer tegen, misschien ook niet... Het enige wat je kunt doen is verder gaan en daar geen rekening mee houden. Ik heb ook absoluut geen behoefte aan vriendschap met mijn ex.
Wat ik altijd moeilijk vind is dat er twijfel wordt uitgesproken, maar dan niet weten waardoor dit komt en wat die twijfel dan in houdt. Je hebt er niets aan en maakt het wel moeilijker dan dat iemand zegt niet meer van je te houden. Je moet als het ware de boel met een open eind afsluiten. Zo voel ik dat ook, nog wel houden van mekaar, maar blijkbaar niet voldoende dat het werkt binnen een relatie. Sterkte iig....
Het is moeilijk om los te laten, om dingen te begrijpen. De enige heelmeester hierin is tijd. Tja, misschien kom je mekaar ooit weer tegen, misschien ook niet... Het enige wat je kunt doen is verder gaan en daar geen rekening mee houden. Ik heb ook absoluut geen behoefte aan vriendschap met mijn ex.
Wat ik altijd moeilijk vind is dat er twijfel wordt uitgesproken, maar dan niet weten waardoor dit komt en wat die twijfel dan in houdt. Je hebt er niets aan en maakt het wel moeilijker dan dat iemand zegt niet meer van je te houden. Je moet als het ware de boel met een open eind afsluiten. Zo voel ik dat ook, nog wel houden van mekaar, maar blijkbaar niet voldoende dat het werkt binnen een relatie. Sterkte iig....
