Geen enkele vorderingen op bepaalde gebieden

Hans, kan je je openingspost niet inkorten?

Mooie post Bianca.



Voor niet-autistische mensen is het waarschijnlijk ook een heel leerproces hoe je omgaat met een autistisch persoon. Een soort gebruiksaanwijzing uitvinden zeg maar. (maar die hebben alle mensen in feite)



Maar ik denk dat je (Hans) zuinig moet zijn op de contacten met mensen die interesse tonen. Wellicht begrijpen zij je beter dan je denkt, of vinden ze je interessant genoeg om hier moeite voor te doen.

Je hoeft er maar één tegen te komen die voor je gaat... dat is genoeg.



En natuurlijk is het ook eng als iemand dichtbij komt. Dat vind ik ook, en met mij nog veel meer mensen op het forum. Maar juist dan is het een teken dat zo iemand je mogelijk ECHT wil leren kennen.



(Overigens - mocht je een leuke vrouw ontmoeten - dan is het raadzaam om niet meteen te vertellen over je autisme. Dat kan beter op een later tijdstip)

quote:zoe73 schreef op 25 augustus 2009 @ 13:02:





Sorry, maar ik zou je dan ook geen tweede keer meer vragen. Een beetje enthousiasme en spontaniteit is wel prettig. Zeker als het om een kop koffie gaat. Er word je tenslotte niet gevraagd om te trouwen!



Deze uitspraken vielen mij op, zowel die van jou, Hans, als de reactie. Niet iedereen is spontaan. Volgens mij hoeft dat geen probleem te zijn, maar als je van jezelf weet dat je niet spontaan bent, dan heb je wel een soort morele verplichting om zelf op dingen terug te komen op een later moment.

Je had bijvoorbeeld best kunnen zeggen: "Goh, je vroeg me laatst een kop koffie te komen drinken. Toen is het er niet van gekomen (of: overviel het mij een beetje), maar het lijkt me toch wel erg gezellig. Zullen we..."

Waarom verwacht je wel van die vrouw dat ze je nog een keer zou vragen, maar doe je dat niet zelf?



Spontaniteit...... dat komt alleen voor in het woordenboek van Hans, niet bij Hans zelf. Kenmerkend .

Dat is dus ook de reden dat hij het achteraf niet nóg eens aankaart....het gebeurde tóen niet...over...uit.

Hans zou inderdaad meer aan praktische tips hebben ; Quote ; " Je had bijvoorbeeld best kunnen zeggen: "Goh, je vroeg me laatst een kop koffie te komen drinken. Toen is het er niet van gekomen (of: overviel het mij een beetje), maar het lijkt me toch wel erg gezellig. Zullen we..." " Dáár heeft hij meer aan dan aan de vraag " waarom heb je niet ? "



Het is voor niet-autisten net zo lastig om te gaan met autisten dan voor hen met " ons " .

quote:Moonlight82 schreef op 26 augustus 2009 @ 14:19:





(Overigens - mocht je een leuke vrouw ontmoeten - dan is het raadzaam om niet meteen te vertellen over je autisme. Dat kan beter op een later tijdstip)



Slechte tip, met alle respect.

Een niet-autist zal Hans zijn gedrag uitleggen als niet-geinterresseerd, lomp , etc.

quote:hans66 schreef op 26 augustus 2009 @ 14:20:

[...]



Ja, daar zit ik ook over na te denken. De openingspost is eigenlijk veel te lang.Fijn dat je ook reageert op mijn andere posting........ of beter ; Hans, helemaal niet fijn dat je niet reageert.

Hans , ben jij goed in het herkennen van lichaamstaal en gezichtsuitdrukkingen ( daar staan testen van op internet ) ?

Ik weet eigenlijk niet zeker of zoiets enigszins is aan te leren.

quote:blijfgewoonbianca schreef op 26 augustus 2009 @ 14:23:

[...]





Slechte tip, met alle respect.

Een niet-autist zal Hans zijn gedrag uitleggen als niet-geinterresseerd, lomp , etc.

Hm... okee.

Tja, ik heb Hans nooit ontmoet en weet niet hoe 'zichtbaar' het is.



(Ik ga teveel uit van mijn eigen situatie denk ik. Bipolaire stoornis, maar daar merk je over het algemeen niks van bij eerste kennismaking. En zou daar dus niet het kennismakingsgesprek aan wijden. Vergelijking gaat niet op... sorry)

Oh, okee, nouja, nu weet ik het niet meer

http://www.lichaamstaal.c ... /gezichtsuitdrukking.html



http://www.lichaamstaal.c ... tml?houdingtest.htmlhttp:



http://www.managementboek.nl/trefwoord/lichaamstaal

Hans, klopt het een beetje hoe ik jou inschat?

Quote: In een relatie met een autist ben jij het die steeds geeft en eigenlijk maar weinig of niets terugkrijgt. Jij bent het die laat zien dat je van hem houdt, attent bent, aan hem denkt. Een autist is door zijn stoornis niet echt bewust dat die ander ook liefde nodig heeft dat men met die ander ook rekening moet houden.

Ze hebben nood aan structuur, strakke regels (afhankelijk van de graad van autisme) en verlangen, dat de ander deze vanzelfsprekend volgt en overneemt. Dit doen ze niet met opzet het vloeit allemaal voort uit het autisme.



Door hun autisme is het veel moeilijker om rekening te houden met een ander met zijn wensen, zijn verlangens. Zij hebben een bepaald ding voor ogen, hebben een plan in hun hoofd en de ander moet dit willens nillens aannemen. Ze kunnen niet of moeilijk van hun plan afwijken, ze zijn niet flexibel in hun denken. Om een voorbeeld te geven: mijn ex-vriend was dol op de lunchgarden en op Italiaanse restaurants, dus als ik met hem ging uiteten was het ofwel de lunchgarden ofwel een Italiaans restaurant. Er was gewoon geen plaats voor een andere keuze ik had niets in de pan te brokken. Overal zocht hij dus de lunchgardens of de Italiaanse restaurants op, door den duur irriteerde het mij echt, ik wou wel eens iets anders.



Wel zulke dingen maak je continu met een autist tegen. Je moet dus vaak jezelf wegcijferen en dat is niet leuk. Verder moet je vaak een helpende hand toesteken bij het organiseren, beheren van geld, lezen van de kaart, aanpakken van problemen, helpen in de luchthaven bij het inchecken. Hoeveel je iemand moet helpen hangt natuurlijk af van persoon tot persoon, het IQ en de graad van autisme spelen een rol. Heb je dus een partner met een ernstigere vorm van autisme en/of geen hoge intelligentie heeft, dan ga je natuurlijk meer moeten helpen. Kijk hiervoor uit want dit helpen kan heel belastend zijn. Het helpen situeert zich op verschillende vlakken.



In een boekje over autisme schreef men dat de niet autistische partner de zware taak heeft om zijn autistische partner continu in te tomen, te beschermen, stimuleren, wijzen op, verantwoordelijkheid nemen. Dit is wat het leven met een autist eigenlijk inhoudt. Het is niet eenvoudig het vergt veel geduld, je moet verschillende functies vervullen, enerzijds moet je jezelf veel wegcijferen,de baas spelen, een moeder zijn. Dit alles kan heel veel energie opslorpen en je kan er echt door uitgeput raken, in mijn geval was ik vaak echt doodop als mijn partner een dag bij mij was geweest.

Omdat de situatie niet houdbaar was heb ik het afgemaakt. Het vergde veel te veel energie van mij, ik was uitgeblust.

Met een autistische partner, stel je bij het begin van de dag samen een dagschema op, waarin je toch probeert om ook aan je eigen eisen en verlangens tegemoet te komen. Je kan ook weekschema's opstellen sommigen hebben dit liever, zorg alleszinds voor veel structuur en vermijd wijzigingen in het plan, dit veroorzaakt agressie, frustratie bij hen. Verander de dingen niet van plaats, zorg voor continuïteit. Deze mensen hebben namelijk een verbrokkeld zicht en nemen de wereld anders waar dan ons. Duidelijkheid en structuur is voor hen de enige manier om iets van onze wereld te begrijpen, om zich veilig te voelen. Breng zoveel mogelijk routine aan, vermijd onverwachtse veranderingen, bereid de dingen zoveel mogelijk voor wanneer je een uitstap plant, op reis gaat. Sommigen kunnen erg gehecht zijn aan bepaalde gerechten of bepaalde voedingsmiddelen, het is soms zelf zo dat ze ook merkgebonden kunnen zijn, ze willen bijvoorbeeld alleen earl green tea van lipton, ze willen steeds puree bij het middageten.



Verder is het ook zo dat autisten gevoelens, non verbalen signalen en sociale signalen moeilijk kunnen vatten, ze kunnen ook slecht tussen de regels lezen. Wanneer je je droevig voelt dan moet je dit expliciet zeggen en het niet insinueren in de trant van pff "ik zie het niet meer zitten, ik weet niet wat ik heb". Een sip gezicht zullen zij niet altijd opmerken of kunnen interpreteren, dit kan voor misverstanden (andersverstanden) zorgen. Hun inlevingsvermogen is beperkt, dus bij hen komt later pas de klik dat je je niet goed voelt, hier moet je rekening mee houden. Ook zullen zij wanneer je iets vertelt nogal koel kunnen reageren, je krijgt dan het gevoel dat ze niet met je inzitten. Maar dit klopt niet want in tegenstelling tot de niet-autist die empathisch luistert en pas in een veel later stadium een oplossing probeert te vinden, kunnen zij de zaak veel nuchterder bekijken en sneller oplossingen vinden. Dit kan handig zijn want soms heeft men wel nood aan iemand die de dingen nuchter op een rijtje kan zetten om zo helder te kunnen denken.

Vermijd te veel onduidelijke gebarentaal, maar maak zoveel mogelijk gebruik van het gesproken woord, vermijd ook woorden zoals misschien, we zullen eens afspreken dat is allemaal veel te vaag voor hen, bovendien hebben ze de neiging om dingen letterlijk te interpreteren. Je moet dus opletten met grapjes irronie enz, verduidelijk dat het een grap is.



Wat sexualiteit betreft ja dat verloopt stroever hé, ook daar hebben ze de neiging om een bepaald plan op te stellen, het gebeurt niet echt spontaan. Ook hier kunnen ze aan bepaalde rituelen vasthouden zoals kaarsjes, muziek die steeds moet opstaan bij het intiem zijn. Het is ook zo dat zij het leuk vinden om stevig geknuffeld te worden, zachtere strelingen vinden zij meestal niet leuk, deze worden vaak als pijnlijk ervaren of hierbij moeten ze te veel nadenken om het te voelen. Soms kunnen ze op sexueel vlak nogal raar uit de hoek komen als je met zijn wensen echt niet akkoord bent dan moet je dit expliciet zeggen, doe niets tegen je zin. Je moet niet steeds aan zijn wensen voldoen omdat hij/zij autisme heeft.

Zo, jij krijgt een hoop reacties, Hans. En de meningen zijn nogal verdeeld: gewoon doen / dat kan een autist juist niet. Misschien hangt het ervan af waar je de klemtoon legt? Gewoon DOEN of geWOON doen zijn nogal verschillende dingen...



Ik denk wel dat het voor forummers die jou niet irl kennen, moeilijk is om te zeggen waardoor het komt dat contacten met vrouwen niet lopen. Heb jij hulpverlening waarmee je dit soort dingen kunt bespreken?



Bgb, ik heb een vraag aan jou. Ben jij professioneel betrokken bij autisten? Je klinkt namelijk alsof je citeert uit het handboek-voor-omgang-met. Ik vind dat je nogal boude uitspraken doet over Hans' autist-zijn en hoe hij zou overkomen. Of mis ik iets en ken je hem irl?

Moeilijk om in het stuk onderscheid te maken tussen 'de autist' en de 'ex-vriend'.

quote:hans66 schreef op 26 augustus 2009 @ 16:23:

Ik heb snel het stuk van BGB (14:35) doorgelezen en ik denk dat het geschreven is door een niet-autistische vrouw met een autistische vriend. Deze vrouw heeft zich behoorlijk in deze materie verdiept. Ze vraagt zich mogelijk af, waarom haar relatie zo moeilijk gaat: "Om een voorbeeld te geven: mijn ex-vriend was dol op de lunchgarden en op Italiaanse restaurants, dus als ik met hem ging uiteten was het ofwel de lunchgarden ofwel een Italiaans restaurant. Er was gewoon geen plaats voor een andere keuze ik had niets in de pan te brokken. Overal zocht hij dus de lunchgardens of de Italiaanse restaurants op, door den duur irriteerde het mij echt, ik wou wel eens iets anders."

Ik heb het idee dat een autist beschreven wordt die erg rigide is. Spareribs is in mijn geval mijn grootste lekkernij, maar ik maak er geen drama van als een vriendin of zo, of vrienden naar een restaurant gaan, waar men geen spareribs kan eten. Maar ikzelf zal wel andere gedragingen hebben, die in ogen van anderen rigide zijn.Das een eigenaardige reactie op Bianca's post...

Kan nog steeds

quote:zoe73 schreef op 26 augustus 2009 @ 15:59:





Bgb, ik heb een vraag aan jou. Ben jij professioneel betrokken bij autisten? Je klinkt namelijk alsof je citeert uit het handboek-voor-omgang-met. Ik vind dat je nogal boude uitspraken doet over Hans' autist-zijn en hoe hij zou overkomen. Of mis ik iets en ken je hem irl?

Ja, ik heb door mijn werk met autisten te maken.

Ik heb een gedeelte gequote ( dat van die liefdesrelaties ) , maar dat andere stuk komt uit geen boekje ; het zijn opgedane ervaringen, want ik heb het niet in mijn opleiding gehad.

Ik " ken " Hans al jaren van het Forum en ik heb veel van zijn hand gelezen, dus hoe hij overkomt bij mij is niet van één of twee topics.