Psyche
alle pijlers
Stap voor stap: kleine plannen, grootse toekomst
dinsdag 21 juli 2009 om 16:28
Nou, speciaal voor Moonlight, IrisH en de anderen die Iry's topic een beetje vervuilden met onze plannen en kleine minisuccesjes
Uiteraard voor iedereen bedoeld, niet enkel bovengenoemde.
Waar het om draait? In een dal zitten, lusteloos zijn en eruit willen komen. Over ineens teveel doen en dan weer inzakken. Over faalangst. Je mislukt voelen. Maar ineens beseffen dat je, als je elke dag een klein stapje zet, je doel ook wel bereikt. Carpe diem, en globale plannen. Doelen hebben, maar bewust niet teveel doelen in 1 keer en geen onmogelijke deadlines creeeren.
Dus gooi je stappenplan neer, je wensen, hoe je dat wil bereiken, adviseer en motiveer elkaar, er is plaats om te lachen, te huilen, voor succes en mislukking.
Was getekend: een succesvolle mislukkeling
Uiteraard voor iedereen bedoeld, niet enkel bovengenoemde.
Waar het om draait? In een dal zitten, lusteloos zijn en eruit willen komen. Over ineens teveel doen en dan weer inzakken. Over faalangst. Je mislukt voelen. Maar ineens beseffen dat je, als je elke dag een klein stapje zet, je doel ook wel bereikt. Carpe diem, en globale plannen. Doelen hebben, maar bewust niet teveel doelen in 1 keer en geen onmogelijke deadlines creeeren.
Dus gooi je stappenplan neer, je wensen, hoe je dat wil bereiken, adviseer en motiveer elkaar, er is plaats om te lachen, te huilen, voor succes en mislukking.
Was getekend: een succesvolle mislukkeling
woensdag 26 augustus 2009 om 22:06
Vanavond een rondje gelopen, ong 5 km.
Goed he???
Vond er in t begin geen zak aan, overal vliegjes en t was nogal druk dus liep achter allemaal andere mensen aan.
Maar na een tijdje lopen kwam ik in 'the flow' en werd t ook minder druk. En het werd donkerder, dus de lucht werd heel mooi... Uiteindelijk toch wel lekker.
Alleen wel erg veel van die vliegjes, wolken vliegjes... en ik maar adem inhouden tot ik die beesten weer voorbij was.
Lopen is trouwens wandelen bij mij, nog geen hardlopen
Goed he???
Vond er in t begin geen zak aan, overal vliegjes en t was nogal druk dus liep achter allemaal andere mensen aan.
Maar na een tijdje lopen kwam ik in 'the flow' en werd t ook minder druk. En het werd donkerder, dus de lucht werd heel mooi... Uiteindelijk toch wel lekker.
Alleen wel erg veel van die vliegjes, wolken vliegjes... en ik maar adem inhouden tot ik die beesten weer voorbij was.
Lopen is trouwens wandelen bij mij, nog geen hardlopen
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
woensdag 26 augustus 2009 om 23:27
Heb een tosti ijzer gekocht en vanavond lekker tosti gegeten.
Lig nu weer in bed klaar voor de volgende kwelling. Na ja misschien gaat het wel goed!
Truste dames en moonlight nog even lekker lezen he! Is er nog een nieuw doel waar ik je vrijdag aan kan helpen herinneren? Morgen ben ik de hele dag weg dus iedereen weer sterkte!
Lig nu weer in bed klaar voor de volgende kwelling. Na ja misschien gaat het wel goed!
Truste dames en moonlight nog even lekker lezen he! Is er nog een nieuw doel waar ik je vrijdag aan kan helpen herinneren? Morgen ben ik de hele dag weg dus iedereen weer sterkte!
Ze bestaan, het is moeilijk te verstaan. Je wilt het niet horen, toch ben je samen met een geest geboren. In je zit een geest die leeft, die je soms moeilijkheden geeft. Eigenlijk is een geest heel fijn, anders zou je toch nooit geboren zijn?
donderdag 27 augustus 2009 om 00:14
Nou.. ik lag in bed, klaar om te slapen (na even gelezen te hebben met mijn lampje)
Maarja... kon weer niet direct slapen, as usual... wil lampje aan doen... en PATS... Springt ineens dat glas eruit.
Echt, t bolletje is door de kamer gevlogen, het metaal zit nog in de lamp (geen idee hoe ik dat eruit ga krijgen). Alle stroom viel uit dus ik heb net voor t eerst van mijn leven de stoppenkast overhoop gehaald. Is wel gelukt
Nou dat was een goed idee zeg, van dat lampje.
Nee, IBI, ik ga morgen geen klusjes doen... ik vind t eng!
Maarja... kon weer niet direct slapen, as usual... wil lampje aan doen... en PATS... Springt ineens dat glas eruit.
Echt, t bolletje is door de kamer gevlogen, het metaal zit nog in de lamp (geen idee hoe ik dat eruit ga krijgen). Alle stroom viel uit dus ik heb net voor t eerst van mijn leven de stoppenkast overhoop gehaald. Is wel gelukt
Nou dat was een goed idee zeg, van dat lampje.
Nee, IBI, ik ga morgen geen klusjes doen... ik vind t eng!
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
donderdag 27 augustus 2009 om 08:37
Nieuw doel voor Moonlight: kopen van een hele nieuwe lamp!
*knap dat het je gelukt is met de stoppenkast! Was je erg geschrokken?*
Heb weer enorm slecht geslapen hier. Was erg onrustig en mijn man werd er wakker van. Hij was erg lief voor me en zei dat hij zich zorgen maakt om me!
*knap dat het je gelukt is met de stoppenkast! Was je erg geschrokken?*
Heb weer enorm slecht geslapen hier. Was erg onrustig en mijn man werd er wakker van. Hij was erg lief voor me en zei dat hij zich zorgen maakt om me!
Ze bestaan, het is moeilijk te verstaan. Je wilt het niet horen, toch ben je samen met een geest geboren. In je zit een geest die leeft, die je soms moeilijkheden geeft. Eigenlijk is een geest heel fijn, anders zou je toch nooit geboren zijn?
donderdag 27 augustus 2009 om 11:03
Ja was even geschrokken maar verder viel t mee. Het valt mij mee dat alles het nog doet in huis want ik heb gisteren in die stoppenkast eerst alles los gehaald voor ik wist welke stop ik moest hebben. (t Had sneller gekund... )
Jammer dat je weer zo slecht geslapen hebt Kun je overdag nog wel normaal denken of lukt dat niet met deze vermoeidheid?
Ik heb vandaag een geen-zin-dag. Straks ff bellen naar GGZ voor herhalingsrecepten (geen zin in) en vanmiddag een gesprek (niet-GGZ) waar ik eigenlijk ook ff geen zin in heb. Eerst maar eens douchen enzo, misschien voel ik me dan beter.
Jammer dat je weer zo slecht geslapen hebt Kun je overdag nog wel normaal denken of lukt dat niet met deze vermoeidheid?
Ik heb vandaag een geen-zin-dag. Straks ff bellen naar GGZ voor herhalingsrecepten (geen zin in) en vanmiddag een gesprek (niet-GGZ) waar ik eigenlijk ook ff geen zin in heb. Eerst maar eens douchen enzo, misschien voel ik me dan beter.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
donderdag 27 augustus 2009 om 11:38
Het internet was gemaakt, toen weer niet. Nu weer wel maar voor hoelang? Dus ik typ maar een eind heen voor hij het niet meer doet. K*tzooi!
Even een update dan maar.
Zaterdag naar de camping met buuf geweest, heeft me zo goed gedaan! Durfde zelfs te eten waar andere mensen bij waren, was zo blij dat ik dacht dat het best goed ging! Zondag was ik erg moe maar ik voelde me goed!
Maandag naar het werk gegaan, pfff dat was zwaar! 2 uurtjes maar ik was gesloopt! Ben maandag en dinsdag gesloopt geweest, kon niks uitvoeren en dat was weer frustrerend.
Gisteren naar de psych, niet veel meegekregen van de sessie. Kwam thuis en ging niks doen en ja hoor, toen plofte ik. Zoveel nare gedachtes dat ik in bed ben gaan liggen tot vriend thuis kwam.
Ik zit er nog dieper in dan voorheen. Hij heeft psych gebeld en die is ervan geschrokken, ja ik ook. Volgens hem was het een diepgaande sessie (die ik dus niet heb meegekregen, onbewust blijkbaar heeft het veel losgemaakt). Op aanraden van hem heeft vriend oxazepam gehaald. Redelijk geslapen vanacht.
Net naar de huisarts gegaan, die vind het de verkeerde kant opgaan. Vriend heeft tot en met maandag vrij (weet iemand hoe dat zit met calamiteitenverlof?). Vanaf vandaag aan de AD, de lichtste in combi met oxazepam. Maandag naar huisarts om te kijken hoe nu verder en waarschijnlijk andere (sterkere) AD. Voorlopig niet werken. En niks doen maar dat valt me zwaar. Denk aan de was en de vaatwasser en een schoon toilet. Niet aan denken.
Was gister zover dat ik me wilde laten opnemen om uit deze cirkel te komen. Dan kan ik niet aan het huishouden denken omdat ik er niet in zit. Huisarts vind dit een te grote stap, ze wil het zo aan zien. Prima, als het maar helpt.
Moonlight, jij bent toch opgenomen geweest? (of niet hoor maar mijn geheugen laat me de laatste tijd wel vaker in de steek). Hoe gaat dat in zijn werk? Hier is het op een gesloten afdeling, minimaal 3 maanden. Zover is het nog niet maar we denken er over na.
Jeetje wat een verhaal. Moet jullie zeggen dat het heerlijk is om het eruit te kunnen gooien!
En wilde jullie even zeggen dat ik het knap vind dat jullie zelf dingen doen zoals lampjes maken want ik krijg het internet niet eens zelf aan de praat haha.. Pluim voor jullie!
Even een update dan maar.
Zaterdag naar de camping met buuf geweest, heeft me zo goed gedaan! Durfde zelfs te eten waar andere mensen bij waren, was zo blij dat ik dacht dat het best goed ging! Zondag was ik erg moe maar ik voelde me goed!
Maandag naar het werk gegaan, pfff dat was zwaar! 2 uurtjes maar ik was gesloopt! Ben maandag en dinsdag gesloopt geweest, kon niks uitvoeren en dat was weer frustrerend.
Gisteren naar de psych, niet veel meegekregen van de sessie. Kwam thuis en ging niks doen en ja hoor, toen plofte ik. Zoveel nare gedachtes dat ik in bed ben gaan liggen tot vriend thuis kwam.
Ik zit er nog dieper in dan voorheen. Hij heeft psych gebeld en die is ervan geschrokken, ja ik ook. Volgens hem was het een diepgaande sessie (die ik dus niet heb meegekregen, onbewust blijkbaar heeft het veel losgemaakt). Op aanraden van hem heeft vriend oxazepam gehaald. Redelijk geslapen vanacht.
Net naar de huisarts gegaan, die vind het de verkeerde kant opgaan. Vriend heeft tot en met maandag vrij (weet iemand hoe dat zit met calamiteitenverlof?). Vanaf vandaag aan de AD, de lichtste in combi met oxazepam. Maandag naar huisarts om te kijken hoe nu verder en waarschijnlijk andere (sterkere) AD. Voorlopig niet werken. En niks doen maar dat valt me zwaar. Denk aan de was en de vaatwasser en een schoon toilet. Niet aan denken.
Was gister zover dat ik me wilde laten opnemen om uit deze cirkel te komen. Dan kan ik niet aan het huishouden denken omdat ik er niet in zit. Huisarts vind dit een te grote stap, ze wil het zo aan zien. Prima, als het maar helpt.
Moonlight, jij bent toch opgenomen geweest? (of niet hoor maar mijn geheugen laat me de laatste tijd wel vaker in de steek). Hoe gaat dat in zijn werk? Hier is het op een gesloten afdeling, minimaal 3 maanden. Zover is het nog niet maar we denken er over na.
Jeetje wat een verhaal. Moet jullie zeggen dat het heerlijk is om het eruit te kunnen gooien!
En wilde jullie even zeggen dat ik het knap vind dat jullie zelf dingen doen zoals lampjes maken want ik krijg het internet niet eens zelf aan de praat haha.. Pluim voor jullie!
donderdag 27 augustus 2009 om 12:22
Nou ik heb mijn lampje juist kapotgemaakt dus laat dat compliment maar zitten
Wat ontzettend naar Chocolover. Ik moet zo weg dus niet heel veel tijd om te typen.
Ik heb een opname gehad ja, maar dat was crisisopvang en daar stond geen minimale tijd voor. Sommigen gingen na een nacht weer weg, anderen bleven er maanden. Dus jouw opname is sowieso anders.
Je slaapt daar: wordt wakker gemaakt op een vaste tijd en gaat dan met zijn allen eten. Verder heb je veel therapie op een dag: creatieve therapie, sporttherapie, muziektherapie. En er zijn altijd mensen om je heen, dus je kunt altijd een gesprek hebben, zelfs midden in de nacht.
Ze proberen je structuur mee te geven en dmv gesprekken uit te vinden waar de oorzaak van de problemen ligt, en hoe je daar verder mee om moet gaan.
Verder kunnen ze je medicatie geven. Het is daar iets 'makkelijker' om medicatie uit te proberen (voor de arts) omdat je continu toezicht hebt en ze meteen zien hoe je ergens op reageert.
Waar ik het moeilijk mee had was dat ik helemaal weggerukt was uit mijn eigen leven. Mocht weinig contact hebben met buitenwereld. En vond het heel naar om zoveel zieke mensen om me heen te hebben.
Gaat het bij jou om een opname vanwege eetstoornis? Sorry ik ben zoveel op het forum dat ik verhalen door elkaar ga halen.
Ik moet nu echt even eten en daarna weg. Misschien tussendoor nog heel even tijd voor n berichtje. Heel veel sterkte.
Wat ontzettend naar Chocolover. Ik moet zo weg dus niet heel veel tijd om te typen.
Ik heb een opname gehad ja, maar dat was crisisopvang en daar stond geen minimale tijd voor. Sommigen gingen na een nacht weer weg, anderen bleven er maanden. Dus jouw opname is sowieso anders.
Je slaapt daar: wordt wakker gemaakt op een vaste tijd en gaat dan met zijn allen eten. Verder heb je veel therapie op een dag: creatieve therapie, sporttherapie, muziektherapie. En er zijn altijd mensen om je heen, dus je kunt altijd een gesprek hebben, zelfs midden in de nacht.
Ze proberen je structuur mee te geven en dmv gesprekken uit te vinden waar de oorzaak van de problemen ligt, en hoe je daar verder mee om moet gaan.
Verder kunnen ze je medicatie geven. Het is daar iets 'makkelijker' om medicatie uit te proberen (voor de arts) omdat je continu toezicht hebt en ze meteen zien hoe je ergens op reageert.
Waar ik het moeilijk mee had was dat ik helemaal weggerukt was uit mijn eigen leven. Mocht weinig contact hebben met buitenwereld. En vond het heel naar om zoveel zieke mensen om me heen te hebben.
Gaat het bij jou om een opname vanwege eetstoornis? Sorry ik ben zoveel op het forum dat ik verhalen door elkaar ga halen.
Ik moet nu echt even eten en daarna weg. Misschien tussendoor nog heel even tijd voor n berichtje. Heel veel sterkte.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
donderdag 27 augustus 2009 om 13:02
Ohjee MoonLIGHT, dat lampje Heb ik ook 's gehad. En ik greep slaapdronken midden in het lampje, kreeg een enorme optater. Was wel meteen wakker En dan nog die keer dat ik aan het pianospelen was, ik was geirriteerd omdat ik steeds dezelfde fout maakt en ik boog me net over de partituur heen en BAM de plafondlamp sprong en miste m'n kop op een paar cm. Stond echt heel stom te kijken. Digi en lampen, het gaat ook niet samen.
Rot man Ibi, die slaapproblemen. Het kan goedkomen op zich. Je lijf is zo gewend aan de toevoer van medicatie dat het zeer lang kan duren voordat je hersenen weer 'normaal' zijn (dus normaal op prikkels reageren etcetera).
Thanks Cour en Ives
Ben net naar de fysio geweest. Ze keek naar me (ik in roze lingerie, ahum) en ze vond mijn heupen juist vreemd erbij staan. Ze heeft mijn armen getest en vond het vreemd dat ik me zo stroef voel, omdat alles juist soepel is, te soepel zelfs. En dan schiet ik in de stress he. "Ze denkt vast dat ik een aanstelster ben, hoe leg ik dit uit, help." Dan kan ik echt wel janken want ik heb elke seconde pijn en niets helpt. Ze vroeg me wel of ik niet getest ben op reuma, omdat ik van al mijn gewrichten last heb. Nah, nee, maar ik heb echt zoiets van NEE IK HEB GEEN REUMA. Ik ga mezelf gewoon niet eens meer serieus nemen als ik om een reumatest ga vragen, zoveel mankementen voor iemand van mijn leeftijd, dat kan toch niet? Voor iemand die zo'n sterk lijf heeft? Gelukkig vroeg ze niets over mijn littekens. Maar ze heeft me ingeroosterd: elke week twee keer fysio. Ze moet nog naar mijn nek en rug kijken. En maar blijven hameren op die elleboog die twee keer is gebroken, maar die pijn interesseert me vrij weinig. 't Is dat ik niet kan slapen van de pijn in de rest van m'n gewrichten. Ze werkt samen met een ostheopaat, die kan eventueel naar mijn kaken kijken. Hoe leg je uit dat je echt echt echt elke seconde van de dag pijn hebt, en dit allemaal kwam na een ongeluk waar men mij slecht heeft behandeld (platteland Joegoslavie)? Dat ik voordien enkel peesontstekingen had (door pianospelen) en mijn kaken? Dat ik me echt niet aanstel, dat het niet tussen m'n oren zit? Ik raak er echt in de war van, ze keek me zo ongeloofwaardig aan omdat alles soepel is terwijl ik me als een slecht geoliede scharnier voel.
Vandaag ook nog naar de psychiater, gewoon om te vragen om een beetje kalmeerzooi en om eh wat opwekkends om mijn concentratie te verhogen (jaha, legale drugs dus). Ik gebruik heel weinig nog en wil bewust ook heel weinig gebruiken omdat ik mijn hersenen terug wil brengen naar oud niveau. Kijken hoe het in natuurstaat is, want eenmaal zulke hoge doses gewend kun je wel voor 500 euro per maand aan tranquilizers gaan aankopen, geen zin in, da's debiel. Hij zal wel pissig worden dat ik er echt niet meer aan begin, aan al die schema's met 5 verschillende medicamenten. Helemaal geen zin in energie steken in dat psychologische spelletje waarbij we elkaar manipuleren, maar ook geen zin om te liegen en te zeggen 'jahoor, schrijf maar voor' en het dan niet slikken.
Ik luister heel de tijd naar dit prachtige lied van Schubert: http://www.youtube.com/watch?v=fWztS6orv7U Hopelijk zijn jullie de Duitse taal machtig, het is echt de moeite. En de zanger is dus gehandicapt of hoe je het ook moet noemen (moet je maar het filmpje zien, dan weet je wat ik bedoel) en die heeft dus echt dit bereikt, op hoog niveau muziek maken (zeer hoog niveau). Zo inspirerend, prachtige stem, brengt me elke keer tot tranen (ja, zelfs nuchter).
Rot man Ibi, die slaapproblemen. Het kan goedkomen op zich. Je lijf is zo gewend aan de toevoer van medicatie dat het zeer lang kan duren voordat je hersenen weer 'normaal' zijn (dus normaal op prikkels reageren etcetera).
Thanks Cour en Ives
Ben net naar de fysio geweest. Ze keek naar me (ik in roze lingerie, ahum) en ze vond mijn heupen juist vreemd erbij staan. Ze heeft mijn armen getest en vond het vreemd dat ik me zo stroef voel, omdat alles juist soepel is, te soepel zelfs. En dan schiet ik in de stress he. "Ze denkt vast dat ik een aanstelster ben, hoe leg ik dit uit, help." Dan kan ik echt wel janken want ik heb elke seconde pijn en niets helpt. Ze vroeg me wel of ik niet getest ben op reuma, omdat ik van al mijn gewrichten last heb. Nah, nee, maar ik heb echt zoiets van NEE IK HEB GEEN REUMA. Ik ga mezelf gewoon niet eens meer serieus nemen als ik om een reumatest ga vragen, zoveel mankementen voor iemand van mijn leeftijd, dat kan toch niet? Voor iemand die zo'n sterk lijf heeft? Gelukkig vroeg ze niets over mijn littekens. Maar ze heeft me ingeroosterd: elke week twee keer fysio. Ze moet nog naar mijn nek en rug kijken. En maar blijven hameren op die elleboog die twee keer is gebroken, maar die pijn interesseert me vrij weinig. 't Is dat ik niet kan slapen van de pijn in de rest van m'n gewrichten. Ze werkt samen met een ostheopaat, die kan eventueel naar mijn kaken kijken. Hoe leg je uit dat je echt echt echt elke seconde van de dag pijn hebt, en dit allemaal kwam na een ongeluk waar men mij slecht heeft behandeld (platteland Joegoslavie)? Dat ik voordien enkel peesontstekingen had (door pianospelen) en mijn kaken? Dat ik me echt niet aanstel, dat het niet tussen m'n oren zit? Ik raak er echt in de war van, ze keek me zo ongeloofwaardig aan omdat alles soepel is terwijl ik me als een slecht geoliede scharnier voel.
Vandaag ook nog naar de psychiater, gewoon om te vragen om een beetje kalmeerzooi en om eh wat opwekkends om mijn concentratie te verhogen (jaha, legale drugs dus). Ik gebruik heel weinig nog en wil bewust ook heel weinig gebruiken omdat ik mijn hersenen terug wil brengen naar oud niveau. Kijken hoe het in natuurstaat is, want eenmaal zulke hoge doses gewend kun je wel voor 500 euro per maand aan tranquilizers gaan aankopen, geen zin in, da's debiel. Hij zal wel pissig worden dat ik er echt niet meer aan begin, aan al die schema's met 5 verschillende medicamenten. Helemaal geen zin in energie steken in dat psychologische spelletje waarbij we elkaar manipuleren, maar ook geen zin om te liegen en te zeggen 'jahoor, schrijf maar voor' en het dan niet slikken.
Ik luister heel de tijd naar dit prachtige lied van Schubert: http://www.youtube.com/watch?v=fWztS6orv7U Hopelijk zijn jullie de Duitse taal machtig, het is echt de moeite. En de zanger is dus gehandicapt of hoe je het ook moet noemen (moet je maar het filmpje zien, dan weet je wat ik bedoel) en die heeft dus echt dit bereikt, op hoog niveau muziek maken (zeer hoog niveau). Zo inspirerend, prachtige stem, brengt me elke keer tot tranen (ja, zelfs nuchter).
donderdag 27 augustus 2009 om 15:57
Digi, ik lees en reageer even stukje voor stukje. Net zelf een lang gesprek gehad waar ik nog een beetje vol van ben dus mijn concentratieboog is vrij kort.
Waarom blijf je je bij iedere lichamelijke klacht afvragen of ze je geen aanstellers vinden?
Als jij dat voelt dan voel je dat en dan moet er naar gekeken worden. Als jij pijn hebt, dan komt dat ergens vandaan. Als je gewoon accepteert dat die pijn er is en met die pijn aan de slag gaat, lijkt me een stuk makkelijker dan steeds denken: Of stel ik me nu aan?
Ik ken iemand die op de middelbare school al reuma had, goede vriendin van me had ook een soort reuma (gaat nu beter), heb meerdere keren gehoord dat iemand op jonge leeftijd hypermobiel was. Maar niet één keer gedacht: nou dat is vast een aansteller.
Je gaat toch niet op jonge leeftijd een klacht verzinnen ofzo (ja die mensen heb je ook... maar daar hebben we het nu niet over).
Ik ben op mijn tweede geopereerd aan mijn heupen, tja, was nogal een aandachtvragend kind en wilde graag zo veel mogelijk verpleging om me heen. En mijn ouders leek het helemaal stoer, zo'n kind in het ziekenhuis.
Wat een onzin. Als jij een lichamelijke klacht heb dan heb je een lichamelijke klacht. Klaar.
Waarom blijf je je bij iedere lichamelijke klacht afvragen of ze je geen aanstellers vinden?
Als jij dat voelt dan voel je dat en dan moet er naar gekeken worden. Als jij pijn hebt, dan komt dat ergens vandaan. Als je gewoon accepteert dat die pijn er is en met die pijn aan de slag gaat, lijkt me een stuk makkelijker dan steeds denken: Of stel ik me nu aan?
Ik ken iemand die op de middelbare school al reuma had, goede vriendin van me had ook een soort reuma (gaat nu beter), heb meerdere keren gehoord dat iemand op jonge leeftijd hypermobiel was. Maar niet één keer gedacht: nou dat is vast een aansteller.
Je gaat toch niet op jonge leeftijd een klacht verzinnen ofzo (ja die mensen heb je ook... maar daar hebben we het nu niet over).
Ik ben op mijn tweede geopereerd aan mijn heupen, tja, was nogal een aandachtvragend kind en wilde graag zo veel mogelijk verpleging om me heen. En mijn ouders leek het helemaal stoer, zo'n kind in het ziekenhuis.
Wat een onzin. Als jij een lichamelijke klacht heb dan heb je een lichamelijke klacht. Klaar.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
donderdag 27 augustus 2009 om 16:04
Wat medicijnen betreft: probeer je ook zelf te achterhalen op wat voor momenten je stress voelt, of slechte concentratie?
Ik probeer zelf de laatste jaren zoveel mogelijk mijn emoties etc. in de hand te houden door mezelf in de gaten te houden en door mijn planningen een beetje aan te passen. Niet teveel op een dag, na een drukke dag een paar dagen niks.
Moet ik me concentreren, dan zo min mogelijk andere prikkels.
Okay, ben wel verslaafd aan lorazepam (maar niet meer dan 2 mg per nacht) en slik dus nu AD... maar probeer echt door stressmanagement (zeg maar) mezelf in de hand te houden.
(Ben al heel lang gestopt met mijn lithium... ik wil geen lithium want had er niet zoveel baat bij en mijn haar valt ervan uit... maar psych denkt dat ik gewoon aan de lithium ben. Geheimpje)
Misschien is het goed wat zicht te krijgen op hoe dingen bij jou werken. Welke prikkels je onrustig maken, wat maakt dat je je rustig gaat voelen etc. Anders blijf je toch steeds aan de gang met medicijnen die je soms scherp maken in je hoofd en soms juist weer duf. (Lorazepam is prima spul voor mij, maar word er wel een ontzettend duf konijn van... om eens wat te noemen)
Gisteravond gewandeld en ik merkte echt dat ik relaxter terugkwam. Als die springende lamp me niet had laten schrikken had ik vast als een roosje geslapen
Het is moeilijk hoor... je leven aanpassen aan je gemoedstoestand... en het kost jaren om het te leren en dan nog blijft het moeilijk. Maar ik zie het wel als een uitdaging. Als ik iets nodig heb dan heb ik het nodig (en dan liever een pilletje dan een fles drank) maar probeer het ook zelf te kunnen.
Mooi lied, ik heb alleen niet zo goed geluisterd omdat ik zit te typen
Ik probeer zelf de laatste jaren zoveel mogelijk mijn emoties etc. in de hand te houden door mezelf in de gaten te houden en door mijn planningen een beetje aan te passen. Niet teveel op een dag, na een drukke dag een paar dagen niks.
Moet ik me concentreren, dan zo min mogelijk andere prikkels.
Okay, ben wel verslaafd aan lorazepam (maar niet meer dan 2 mg per nacht) en slik dus nu AD... maar probeer echt door stressmanagement (zeg maar) mezelf in de hand te houden.
(Ben al heel lang gestopt met mijn lithium... ik wil geen lithium want had er niet zoveel baat bij en mijn haar valt ervan uit... maar psych denkt dat ik gewoon aan de lithium ben. Geheimpje)
Misschien is het goed wat zicht te krijgen op hoe dingen bij jou werken. Welke prikkels je onrustig maken, wat maakt dat je je rustig gaat voelen etc. Anders blijf je toch steeds aan de gang met medicijnen die je soms scherp maken in je hoofd en soms juist weer duf. (Lorazepam is prima spul voor mij, maar word er wel een ontzettend duf konijn van... om eens wat te noemen)
Gisteravond gewandeld en ik merkte echt dat ik relaxter terugkwam. Als die springende lamp me niet had laten schrikken had ik vast als een roosje geslapen
Het is moeilijk hoor... je leven aanpassen aan je gemoedstoestand... en het kost jaren om het te leren en dan nog blijft het moeilijk. Maar ik zie het wel als een uitdaging. Als ik iets nodig heb dan heb ik het nodig (en dan liever een pilletje dan een fles drank) maar probeer het ook zelf te kunnen.
Mooi lied, ik heb alleen niet zo goed geluisterd omdat ik zit te typen
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
donderdag 27 augustus 2009 om 16:28
Net even geslapen, ben zo suf van die oxazepam. We hebben een schema gemaakt voor de pillen en om mezelf een soort van ritme te geven. Vroeg opstaan, in de middag mag ik even slapen en dan rond half 11 laatste pil en naar bed.
Mijn vriend heeft vandaag, morgen en maandag vrij genomen. Ik kan momenteel niet alleen zijn. Het voelt ook fijn, het idee dat er iemand is om me heen.
Maar hij moet ook weer aan het werk natuurlijk. Vandaar dat we aan de opname denken. Gisteren ging het zo slecht dat ik niet meer alleen gelaten wil worden. En nope ik heb geen eetstoornis. Lukt me niet zo goed om te eten maar ik denk dat je me met iemand anders vergist.
Het weekend doorkomen komt dus goed. Ga proberen niets aan het huishouden te doen. Al wonen we al weer een tijd samen hier, vriend weet niet hoe de wasmachine werkt. Dat ga ik dit weekend uitleggen. Ik stop met alles en ga aan mezelf denken!
Ben benieuwd hoe het dan na maandag gaat maar ik ga me er niet druk om maken! Dat is mijn doel dit weekend!
Wat zijn jullie doelen het weekend? Moonlight, heb je al een nieuwe lamp gekocht? En digi, hoe kan je psych pissig worden als je die medicatie niet wil? Als je het niet wil dan toch niet?
* denkt aan roze lingerie, wow! Dat zal bij mij lang duren voor ik zoiets weer aantrek haha*
Mijn vriend heeft vandaag, morgen en maandag vrij genomen. Ik kan momenteel niet alleen zijn. Het voelt ook fijn, het idee dat er iemand is om me heen.
Maar hij moet ook weer aan het werk natuurlijk. Vandaar dat we aan de opname denken. Gisteren ging het zo slecht dat ik niet meer alleen gelaten wil worden. En nope ik heb geen eetstoornis. Lukt me niet zo goed om te eten maar ik denk dat je me met iemand anders vergist.
Het weekend doorkomen komt dus goed. Ga proberen niets aan het huishouden te doen. Al wonen we al weer een tijd samen hier, vriend weet niet hoe de wasmachine werkt. Dat ga ik dit weekend uitleggen. Ik stop met alles en ga aan mezelf denken!
Ben benieuwd hoe het dan na maandag gaat maar ik ga me er niet druk om maken! Dat is mijn doel dit weekend!
Wat zijn jullie doelen het weekend? Moonlight, heb je al een nieuwe lamp gekocht? En digi, hoe kan je psych pissig worden als je die medicatie niet wil? Als je het niet wil dan toch niet?
* denkt aan roze lingerie, wow! Dat zal bij mij lang duren voor ik zoiets weer aantrek haha*
anoniem_77625 wijzigde dit bericht op 27-08-2009 16:32
Reden: ook iets aan digi vragen
Reden: ook iets aan digi vragen
% gewijzigd
donderdag 27 augustus 2009 om 16:43
Choco, dat is inderdaad niet vreemd, dat je van oxazepam suf wordt.
Je zei dat je dit weekend zonder moeite gegeten had, vandaar dat ik even dacht aan een eetstoornis. Het hoort bij depressie he, slechte eetlust (ik weet niet of dit je al verteld was)
Fijn dat je vriend bij je kan zijn. Ik weet niet of je familie in de buurt hebt wonen, dat je misschien voor dinsdag ''oppas" kunt regelen? Klinkt heel suf, maar ik ken het gevoel maar al te goed. Heb zelf best wel een klap gekregen van de opname, ik ben er dus niet laaiend positief over. Maar als het jou kan helpen, houd dan vooral de optie open.
Heb je iets te doen in de tijd dat je wakker bent? Behalve forummen
Ik heb wel eens iets geborduurd toen ik depressief was, en dat was best een goede tijdbesteding toen. Was wel met iets bezig, maar t was niet moeilijk en tegelijk kon ik mijn gedachten een beetje ordenen.
Hoef je nu niet meer te werken voorlopig? Lijkt me verstandig van niet eigenlijk.
Het weekend... goh, t is alweer bijna weekend idd. Ben net bijgekomen van t vorige weekend
Ga zondag naar de kerk waar een vriendin haar dochtertje laat dopen. Verder weet ik eigenlijk nog niet. Ik zie wel... ga het in ieder geval niet zo bont maken als vorige week.
Oh.. ik ga in maart misschien naar Israel op reis. Gaaf of niet?
(nee als je depressief bent vind je dat niet gaaf... dat mag! )
Je zei dat je dit weekend zonder moeite gegeten had, vandaar dat ik even dacht aan een eetstoornis. Het hoort bij depressie he, slechte eetlust (ik weet niet of dit je al verteld was)
Fijn dat je vriend bij je kan zijn. Ik weet niet of je familie in de buurt hebt wonen, dat je misschien voor dinsdag ''oppas" kunt regelen? Klinkt heel suf, maar ik ken het gevoel maar al te goed. Heb zelf best wel een klap gekregen van de opname, ik ben er dus niet laaiend positief over. Maar als het jou kan helpen, houd dan vooral de optie open.
Heb je iets te doen in de tijd dat je wakker bent? Behalve forummen
Ik heb wel eens iets geborduurd toen ik depressief was, en dat was best een goede tijdbesteding toen. Was wel met iets bezig, maar t was niet moeilijk en tegelijk kon ik mijn gedachten een beetje ordenen.
Hoef je nu niet meer te werken voorlopig? Lijkt me verstandig van niet eigenlijk.
Het weekend... goh, t is alweer bijna weekend idd. Ben net bijgekomen van t vorige weekend
Ga zondag naar de kerk waar een vriendin haar dochtertje laat dopen. Verder weet ik eigenlijk nog niet. Ik zie wel... ga het in ieder geval niet zo bont maken als vorige week.
Oh.. ik ga in maart misschien naar Israel op reis. Gaaf of niet?
(nee als je depressief bent vind je dat niet gaaf... dat mag! )
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
donderdag 27 augustus 2009 om 17:02
Ik schilderde graag maar dat kost me teveel energie op het moment. Zou willen dat ik een flets hier, flets daar schilder ben maar nee, mevrouw is van het ieniemienie geschilder. Dus dat doe ik maar even niet. Kan boos op mezelf worden als ik het verpest.
De familie die ik heb, steunt me niet echt. Ze zeggen van wel tegen vriend maar dan denk ik: zeg het dan tegen mij. Heb ze nu al 3 weken niet gesproken. Ik overleg het met de huisarts over hoe het verder zal gaan.
Nope, werken is me verboden! Zowiezo oxazepam in combi met kids gaat niet echt samen. En dat zal de huisarts mijn Arbo arts ook heel duidelijk maken. Ik heb rust en tijd nodig. Jippie! *dat zei ik niet hardop*.
Israel trekt mij niet helaas. Ik ben meer een bounty eiland type. Al kan ik niet 2 weken niks doen hoor, moet er wel af en toe op uit trekken om iets te zien.
Vriend is aan het gamen. Ga even naar hem kijken, zal ie leuk vinden.
Misschien tot later, er komt visite. Haha, alle vrienden vroegen of ze iets voor me moesten meenemen. Heb ze allemaal om chocola gevraagd!! Dan moet het wel goedkomen met me!
Heb een suffe maar goede dag!
De familie die ik heb, steunt me niet echt. Ze zeggen van wel tegen vriend maar dan denk ik: zeg het dan tegen mij. Heb ze nu al 3 weken niet gesproken. Ik overleg het met de huisarts over hoe het verder zal gaan.
Nope, werken is me verboden! Zowiezo oxazepam in combi met kids gaat niet echt samen. En dat zal de huisarts mijn Arbo arts ook heel duidelijk maken. Ik heb rust en tijd nodig. Jippie! *dat zei ik niet hardop*.
Israel trekt mij niet helaas. Ik ben meer een bounty eiland type. Al kan ik niet 2 weken niks doen hoor, moet er wel af en toe op uit trekken om iets te zien.
Vriend is aan het gamen. Ga even naar hem kijken, zal ie leuk vinden.
Misschien tot later, er komt visite. Haha, alle vrienden vroegen of ze iets voor me moesten meenemen. Heb ze allemaal om chocola gevraagd!! Dan moet het wel goedkomen met me!
Heb een suffe maar goede dag!
donderdag 27 augustus 2009 om 20:59
Ja je zou eens zo'n spat-schilderij moeten maken. Ik het dat één keer gedaan. Maar toen was ik nog zo introvert dat ik er eigenlijk niet zo veel bij voelde.
Wat raar dat je niets van je familie hoort. Gelukkig heb je je vriend.
Als je met kinderen werkt lijkt dat me behoorlijk druk. Zo lang je je goed voelt gaat het wel, denk ik, maar als je depressief bent... nee dank u.
Je dag klinkt inderdaad niet zo slecht. Heb je je chocola al op?
Wat raar dat je niets van je familie hoort. Gelukkig heb je je vriend.
Als je met kinderen werkt lijkt dat me behoorlijk druk. Zo lang je je goed voelt gaat het wel, denk ik, maar als je depressief bent... nee dank u.
Je dag klinkt inderdaad niet zo slecht. Heb je je chocola al op?
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
donderdag 27 augustus 2009 om 23:02
vrijdag 28 augustus 2009 om 10:29
Wow wat goed, 5 km! Is de tweede keer toch al? Weer last van vliegjes? Nog iets moois gezien?
Zou graag een keer een spat schilderij willen maken maar daar ben ik te perfectionistisch voor denk ik. En ik zou niet weten waar, aangezien we in een studiootje wonen. Hou wel altijd de krantjes in de gaten voor workshops maar doe er toch niets mee helaas.. Weet dat er een brei clubje hier 5 min vandaan is. Zou graag een ultra lange sjaal willen breien. Ben er ooit mee begonnen maar zonder hulp van mijn moeder lukt het niet. Misschien moet ik dat gaan doen als ik weer naar buiten durf.
De chocola bevalt me erg goed! Las allerlei verhalen dat je van AD aankomt dus ik dacht dat kan geen kwaad. Nog een kilo erbij maakt dan ook niet meer uit. Verkeerd gelezen, je krijgt meer eetlust maar bij deze AD niet. Nou het zal wel, ik geniet van de chocola! Dan maar iets dikker in mijn trouwjurk volgend jaar, als ik me maar goed voel! En daar werken we nu aan.
Nog plannen voor vandaag? Ik ben nu even alleen en ik vind het best eng. Gek he? Daarom blijf ik maar op het forum hangen totdat vriend weer thuis is. Het enige nadeel is dat als ik wil roken, ik naar buiten moet omdat ik binnen niet mag roken. Dus lang leve de chocola!
Zou graag een keer een spat schilderij willen maken maar daar ben ik te perfectionistisch voor denk ik. En ik zou niet weten waar, aangezien we in een studiootje wonen. Hou wel altijd de krantjes in de gaten voor workshops maar doe er toch niets mee helaas.. Weet dat er een brei clubje hier 5 min vandaan is. Zou graag een ultra lange sjaal willen breien. Ben er ooit mee begonnen maar zonder hulp van mijn moeder lukt het niet. Misschien moet ik dat gaan doen als ik weer naar buiten durf.
De chocola bevalt me erg goed! Las allerlei verhalen dat je van AD aankomt dus ik dacht dat kan geen kwaad. Nog een kilo erbij maakt dan ook niet meer uit. Verkeerd gelezen, je krijgt meer eetlust maar bij deze AD niet. Nou het zal wel, ik geniet van de chocola! Dan maar iets dikker in mijn trouwjurk volgend jaar, als ik me maar goed voel! En daar werken we nu aan.
Nog plannen voor vandaag? Ik ben nu even alleen en ik vind het best eng. Gek he? Daarom blijf ik maar op het forum hangen totdat vriend weer thuis is. Het enige nadeel is dat als ik wil roken, ik naar buiten moet omdat ik binnen niet mag roken. Dus lang leve de chocola!
vrijdag 28 augustus 2009 om 10:57
Heb geen tijd om heel uitgebreid te reageren dus ik reageer even uit mijn hoofd:
Digi,
Wat jij voelt weet een ander niet. Ook al zou die ander denken dat jij je aanstelt doet er niet toe. Wie weet komt er wel iets uit een onderzoek en kun je geholpen worden aan de pijn.
Red jij het kwa tijd wel om 2 maal per week naar de fysio te gaan? Volgens mij heb je het al aardig druk.
Moonlight,
Wat cool dat je in maart naar Israël gaat. Waar hangt het van af of het wel of niet doorgaat?
Wat goed van je dat je aan het wandelen bent geslagen. Ik weet dat het een positief effect kan hebben op je gemoedstoestand. Ik merk het al als ik in de avond de hond heb uitgelaten.
De dag dat ik opgenomen werd heb ik bij creatieve therapie voor het eerst een spat schildering gemaakt met dikke verf. Ik moest heel de tijd huilen erbij. Toen het wat beter met me ging kon ik haast niet geloven dat ik dat gemaakt had. Zo enorm donker, onregelmatig, ongeïnteresseerd. Ik kijk er niet graag naar zal ik maar zeggen.
Chocolade,
Wat vervelend dat het momenteel niet goed gaat met je. Knap dat je dit hebt aangegeven ook bij je werk. Ik heb veel contact met mijn neefje en nichtje, maar toen ik echt in een depressie zat kon ik ze gewoon niet om me heen hebben. Kan me goed voorstellen dat dat met werken al helemaal niet gaat. (SPW toevallig gedaan?)
Op sommige momenten is het gewoon spannend om alleen te zijn ik herken het helemaal. De angst dat je in een moment van zware depressie is definitiefs doet wat je eigenlijk, als je meer helder bent, helemaal niet wilt doen.
Wat goed dat je vriend je zo steunt! Heb je het idee dat hij je ook wel een beetje begrijpt?
Wat staat er vandaag bij jou op de planning?
Iedereen,
Ik heb geweldig geslapen vannacht!!! Echt als een blok kan bijna huilen van geluk zeg maar. Had antimuggen spul op mijn hele lichaam gedaan (want ik had ook enorme last van muggen en als je dan toch als snel wakker bent nou ja jullie begrijpen me) en heb gewoon gezegd tegen mezelf: ibi, je wordt pas weer wakker van de wekker. Nooit lukt zoiets maar nu wel! Zie het gelijk allemaal wat meer zitten.
Vandaag een drukke dag voor de boeg. Over ongeveer 1,5 uur komt een vriend van ons langs, maar huis is echt een zooi. Moet dus nog opruimen en dweilen. Maar ook de kattenbak doen, de keuken, douchen (alweer waarom moet dat ook zo vaak kost alleen maar tijd!) hond uitlaten. Enz. enz. enz.
Moet dus nu echt stoppen met schrijven want ben alweer langer aan het lullen dan gepland.
Iedereen weer sterkte voor vandaag!
Digi,
Wat jij voelt weet een ander niet. Ook al zou die ander denken dat jij je aanstelt doet er niet toe. Wie weet komt er wel iets uit een onderzoek en kun je geholpen worden aan de pijn.
Red jij het kwa tijd wel om 2 maal per week naar de fysio te gaan? Volgens mij heb je het al aardig druk.
Moonlight,
Wat cool dat je in maart naar Israël gaat. Waar hangt het van af of het wel of niet doorgaat?
Wat goed van je dat je aan het wandelen bent geslagen. Ik weet dat het een positief effect kan hebben op je gemoedstoestand. Ik merk het al als ik in de avond de hond heb uitgelaten.
De dag dat ik opgenomen werd heb ik bij creatieve therapie voor het eerst een spat schildering gemaakt met dikke verf. Ik moest heel de tijd huilen erbij. Toen het wat beter met me ging kon ik haast niet geloven dat ik dat gemaakt had. Zo enorm donker, onregelmatig, ongeïnteresseerd. Ik kijk er niet graag naar zal ik maar zeggen.
Chocolade,
Wat vervelend dat het momenteel niet goed gaat met je. Knap dat je dit hebt aangegeven ook bij je werk. Ik heb veel contact met mijn neefje en nichtje, maar toen ik echt in een depressie zat kon ik ze gewoon niet om me heen hebben. Kan me goed voorstellen dat dat met werken al helemaal niet gaat. (SPW toevallig gedaan?)
Op sommige momenten is het gewoon spannend om alleen te zijn ik herken het helemaal. De angst dat je in een moment van zware depressie is definitiefs doet wat je eigenlijk, als je meer helder bent, helemaal niet wilt doen.
Wat goed dat je vriend je zo steunt! Heb je het idee dat hij je ook wel een beetje begrijpt?
Wat staat er vandaag bij jou op de planning?
Iedereen,
Ik heb geweldig geslapen vannacht!!! Echt als een blok kan bijna huilen van geluk zeg maar. Had antimuggen spul op mijn hele lichaam gedaan (want ik had ook enorme last van muggen en als je dan toch als snel wakker bent nou ja jullie begrijpen me) en heb gewoon gezegd tegen mezelf: ibi, je wordt pas weer wakker van de wekker. Nooit lukt zoiets maar nu wel! Zie het gelijk allemaal wat meer zitten.
Vandaag een drukke dag voor de boeg. Over ongeveer 1,5 uur komt een vriend van ons langs, maar huis is echt een zooi. Moet dus nog opruimen en dweilen. Maar ook de kattenbak doen, de keuken, douchen (alweer waarom moet dat ook zo vaak kost alleen maar tijd!) hond uitlaten. Enz. enz. enz.
Moet dus nu echt stoppen met schrijven want ben alweer langer aan het lullen dan gepland.
Iedereen weer sterkte voor vandaag!
Ze bestaan, het is moeilijk te verstaan. Je wilt het niet horen, toch ben je samen met een geest geboren. In je zit een geest die leeft, die je soms moeilijkheden geeft. Eigenlijk is een geest heel fijn, anders zou je toch nooit geboren zijn?
vrijdag 28 augustus 2009 om 11:12
Wow Ibi, wat goed dat je weer geslapen hebt!! Heerlijk is dat he... als je opeens wakker wordt en denkt: he?? Geslapen..?
Ibi, of ik naar Israël ga hangt oa af van de groep die gaat, van de kosten (en mijn 'kasboekje') en of ik het kan combineren met de andere dingen waar ik dan mee bezig ben (werk of cursus). Ik sprak gisteren iemand die af en toe als reisleider werkt, en nu dus naar Israel. Heb al een vriend gemaild of die ook interesse heeft om te gaan... ben benieuwd!
Idd weer 5 km gelopen. Geen vliegjes (t was ander weer). Een konijn gezien en verder is de lucht wel mooi aan t einde van de avond. En veel vogels gezien. En een hele enge man... (heb Minny al gewaarschuwd dat ik m gespot had. (forumgrapje))
Lang grijs haar die in zijn onderbroek over een luguber pad rende. Bij het naaktzwemgedeelte... je weet maar nooit wat je daar tegenkomt: gisteren dus Een Hele Enge Man.
Over een paar weken als het eerder donker wordt moet ik ook een ander rondje zoeken.
Ha ga jij maar lekker veel chocola eten. Wat een leuk vooruitzicht dat je gaat trouwen.
Ik heb net een boodschappenlijstje gemaakt dus ga vandaag even naar t winkelcentrum en de bieb. Waar ik woon heb je verschillende winkelcentra, allemaal een eindje fietsen, vanaf mijn dorp. En mijn favoriete winkels liggen natuurlijk verspreid over al die centra. Goed voor de conditie zullen we maar zeggen
Jullie ook fijne dag!
Ibi, of ik naar Israël ga hangt oa af van de groep die gaat, van de kosten (en mijn 'kasboekje') en of ik het kan combineren met de andere dingen waar ik dan mee bezig ben (werk of cursus). Ik sprak gisteren iemand die af en toe als reisleider werkt, en nu dus naar Israel. Heb al een vriend gemaild of die ook interesse heeft om te gaan... ben benieuwd!
Idd weer 5 km gelopen. Geen vliegjes (t was ander weer). Een konijn gezien en verder is de lucht wel mooi aan t einde van de avond. En veel vogels gezien. En een hele enge man... (heb Minny al gewaarschuwd dat ik m gespot had. (forumgrapje))
Lang grijs haar die in zijn onderbroek over een luguber pad rende. Bij het naaktzwemgedeelte... je weet maar nooit wat je daar tegenkomt: gisteren dus Een Hele Enge Man.
Over een paar weken als het eerder donker wordt moet ik ook een ander rondje zoeken.
Ha ga jij maar lekker veel chocola eten. Wat een leuk vooruitzicht dat je gaat trouwen.
Ik heb net een boodschappenlijstje gemaakt dus ga vandaag even naar t winkelcentrum en de bieb. Waar ik woon heb je verschillende winkelcentra, allemaal een eindje fietsen, vanaf mijn dorp. En mijn favoriete winkels liggen natuurlijk verspreid over al die centra. Goed voor de conditie zullen we maar zeggen
Jullie ook fijne dag!
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
