Gezondheid
alle pijlers
extreem moe, kan dat een teken van uitzaaiingen zijn?
dinsdag 4 augustus 2009 om 13:32
Mijn moeder (al 68 jaar een ontzettende bezige bij) heeft een aantal weken geleden te horen gekregen dat er een tumor op haar blaas zit. Eind augustus wordt ze geopereerd, haar blaas, baarmoeder en eileiders worden verwijderd. Haar lever is goed, dat heeft de echo uitgewezen. Nu is ze (eigenlijk sinds ze het te horen heeft gekregen) extreem moe. Ik ken haar niet meer terug. Als ze een boodschapje heeft gedaan (met de auto) dan moet ze echt gaan liggen. De trap oplopen en ze is uitgeput. Ik ben ontzettend bang dat dit een teken is dat er toch uitzaaiingen in haar lichaam aan het woekeren zijn. Ik kan me niet voorstellen dat die moeheid veroorzaakt kan zijn doordat ze zich druk maakt over de operatie e.d. Graag wil ik jullie mening, niet om gerustgesteld te worden, maar om uit ervaringen te horen of mijn angst reeel is.
donderdag 3 september 2009 om 13:40
Ik hoop dat de uitslag van de lymfeklieren goed is, duurt lang he 
En die emoties, menselijk en af en toe ook niet jezelf vergeten zoals je het ook al in een ander topic aangaf.
Heb je al wat gehoord verder?
In iedergeval weer veel sterkte gewenst, je moeder is een knokker zo te lezen, wees daar maar blij om
En die emoties, menselijk en af en toe ook niet jezelf vergeten zoals je het ook al in een ander topic aangaf.
Heb je al wat gehoord verder?
In iedergeval weer veel sterkte gewenst, je moeder is een knokker zo te lezen, wees daar maar blij om
donderdag 3 september 2009 om 14:01
Net mn broer aan de lijn gehad, die was bij haar geweest. Ze was redelijk helder en gaf nu een 6 aan (op de Pijnschaal van 1 tot 10). Vanmorgen was het nog een 10. Ze mag nu inderdaad zelf de morfinepomp bedienen. Mn broer vertelde haar over de lymfeklieren-uitslag over 10 dagen en daar baalde ze wel ff van natuurlijk. Ze gaat vanmiddag al weer naar haar eigen kamer terug, waren haar daar nu voor aan het 'prepareren'. Ik ga eind van de middag weer even.. en veel meer kunnen we op dit moment niet doen. We spreken haar ook wel moed in en zeggen dat het vanaf nu echt elke dag een beetje beter zal gaan. Ze is wel heel blij dat de operatie nu achter de rug is.
Pfff... ja ze is inderdaad een knokker en gelukkig heel nuchter en realistisch, we hoeven haar echt geen sprookjes te vertellen en hoeven ook niets te verzwijgen of te verdoezelen.
En eigenlijk zit ik niet eens over die uitslag van de lymfeklieren in de war. Alle onderzoeken die ze heeft gehad (botscan, CT-scan, longfoto's, echo lever, echo nieren) waren goed dus daar put ik dan maar de hoop uit dat het echt alleen in haar blaas zat.
En daarbij, de uroloog, die we echt voor de volle 100% vertrouwen in wat hij zegt. Hij heeft tot nu toe elke keer gelijk gehad, als hij iets somber in zag, dan bleek het ook somber. Als hij er ergens een goed gevoel bij had, dan bleek het ook goed.
Pfff... ja ze is inderdaad een knokker en gelukkig heel nuchter en realistisch, we hoeven haar echt geen sprookjes te vertellen en hoeven ook niets te verzwijgen of te verdoezelen.
En eigenlijk zit ik niet eens over die uitslag van de lymfeklieren in de war. Alle onderzoeken die ze heeft gehad (botscan, CT-scan, longfoto's, echo lever, echo nieren) waren goed dus daar put ik dan maar de hoop uit dat het echt alleen in haar blaas zat.
En daarbij, de uroloog, die we echt voor de volle 100% vertrouwen in wat hij zegt. Hij heeft tot nu toe elke keer gelijk gehad, als hij iets somber in zag, dan bleek het ook somber. Als hij er ergens een goed gevoel bij had, dan bleek het ook goed.
donderdag 3 september 2009 om 14:40
Als alle scans goed waren dan denk ik ook dat je je niet te ongerust moet maken. Fijn dat de uroloog ook duidelijk is, dan kan je daar tenminste een beetje op leunen.
En je zal zelf merken dat idd iedere dag beter zal gaan met af en toe even een dipje, en voor je het weet ben je een paar dagen verder en heb je weer een beetje rust in je koppie.
Ik hoop dat jullie gauw weer met het complete gezin lekker kunnen lachen en eten.
En je zal zelf merken dat idd iedere dag beter zal gaan met af en toe even een dipje, en voor je het weet ben je een paar dagen verder en heb je weer een beetje rust in je koppie.
Ik hoop dat jullie gauw weer met het complete gezin lekker kunnen lachen en eten.
donderdag 3 september 2009 om 14:47
Ik hoop het ook roosies. Vooral het eten... mn moeder at nooit, ze vrat.. echt alles. En dan ook nog de restjes omdat het zonde was om weg te gooien. Dus ik kan me nu al verheugen op de dag dat dat weer - al is het maar voor de helft - terug is.
Lachen doen we nog steeds wel hoor.. zelfs in het ziekenhuis. Juist in het ziekenhuis zou ik bijna zeggen. Ik vroeg een paar dagen geleden aan mn moeder of ze haar spierballen even wilde laten zien (was echt een vrij gespierd mens altijd)... dat deed ze en ik zei: mam... ze zijn naar onderen gezakt, ze hangen nu onder je arm. Onwijs gelachen erom.
Hetzelfde met haar kuiten, ook altijd gespierde wandelkuiten geweest. Ik heb met haar afgesproken dat we - als weer helemaal boven Jan is - een berg gaan beklimmen (of een heuveltje in Limburg ofzo). Ik zei haar dat ze deze berg zelf moet beklimmen en als ze dat gedaan heeft dat wij dan samen ook een berg doen... om haar kuiten weer een beetje in vorm te krijgen. Zo kan ik nog heel lang doorvertellen... met een brede glimlach op mn gezicht terwijl ik dit zit te typen.. en met een brok in mn keel tegelijkertijd.
Lachen doen we nog steeds wel hoor.. zelfs in het ziekenhuis. Juist in het ziekenhuis zou ik bijna zeggen. Ik vroeg een paar dagen geleden aan mn moeder of ze haar spierballen even wilde laten zien (was echt een vrij gespierd mens altijd)... dat deed ze en ik zei: mam... ze zijn naar onderen gezakt, ze hangen nu onder je arm. Onwijs gelachen erom.
Hetzelfde met haar kuiten, ook altijd gespierde wandelkuiten geweest. Ik heb met haar afgesproken dat we - als weer helemaal boven Jan is - een berg gaan beklimmen (of een heuveltje in Limburg ofzo). Ik zei haar dat ze deze berg zelf moet beklimmen en als ze dat gedaan heeft dat wij dan samen ook een berg doen... om haar kuiten weer een beetje in vorm te krijgen. Zo kan ik nog heel lang doorvertellen... met een brede glimlach op mn gezicht terwijl ik dit zit te typen.. en met een brok in mn keel tegelijkertijd.
donderdag 3 september 2009 om 18:21
brr tranen in mijn ogen maar mooi om te lezen. Je bent goed bezig hoor vooruit blijven kijken! Gos en wat een verschil je openingspost en nu dit laatste berichtje, er spat zoveel liefde, hoop en positiviteit uit!
En je moeder klinkt echt als een rots in de branding, heerlijk om dat te lezen! Jullie boffen maar met elkaar
En je moeder klinkt echt als een rots in de branding, heerlijk om dat te lezen! Jullie boffen maar met elkaar
donderdag 3 september 2009 om 21:07
Thanxxx Roosies.... ik prijs me ook inderdaad heel gelukkig met mn familie... en vooral dat mn vader en stiefmoeder zo verschrikkelijk betrokken zijn, ook bijna elke dag in het ziekenhuis zitten (voor deze ellende hadden ze al jaren supergoed contact, bij elkaar op verjaardagen enz enz)... ben ik werkelijk heel blij om.
Vanavond ging het weer ff een heel stuk minder... ik ben maar 10 minuten in het ziekenhuis geweest, ze heeft onwijs veel pijn en heel suf van de morfine. Hopelijk gaat het morgen weer een beetje beter.
Vanavond ging het weer ff een heel stuk minder... ik ben maar 10 minuten in het ziekenhuis geweest, ze heeft onwijs veel pijn en heel suf van de morfine. Hopelijk gaat het morgen weer een beetje beter.
vrijdag 4 september 2009 om 11:56
Nou moe... schiet mij maar in een kapotje!
Mn moeder belde net zelf!! Gisteren nog als een hoopje ellende amper aanspreekbaar. Ze zei dat ze aan me zag dat ik het er gisteren heel moeilijk mee had om haar zo te zien en daarom belde ze even. Vraagt ze nog aan mij: hoe is het met je? Pfff wat een mens... het gaat erom hoe het met haar gaat! De pijn was nu enigszins te verdragen, van de morfine wordt ze steeds misselijk dus ze probeert zo min mogelijk op de extra-shot-knop te drukken. Kan niet wachten om vanavond weer ff naar haar toe te gaan.
Mn moeder belde net zelf!! Gisteren nog als een hoopje ellende amper aanspreekbaar. Ze zei dat ze aan me zag dat ik het er gisteren heel moeilijk mee had om haar zo te zien en daarom belde ze even. Vraagt ze nog aan mij: hoe is het met je? Pfff wat een mens... het gaat erom hoe het met haar gaat! De pijn was nu enigszins te verdragen, van de morfine wordt ze steeds misselijk dus ze probeert zo min mogelijk op de extra-shot-knop te drukken. Kan niet wachten om vanavond weer ff naar haar toe te gaan.
vrijdag 4 september 2009 om 12:23
quote:roosies schreef op 04 september 2009 @ 12:12:
hahah moeders zijn echt onvoorspelbaar he...ik hoop dat ik veel van haar genen in mijn lijf heb . Goed om te horen dat ze weer wat 'praatjes' heeft. Krijgt ze wel wat tegen de misselijkheid? Daar hebben ze pilletjes voor.
Die pilletjes kreeg ze voor de operatie wel ja. Of ze ze nu krijgt weet ik niet, ga ik vanavond wel even vragen.
Ja... ik hoop... en gelukkig weet ik.. dat ik een flinke dosis van haar genen heb meegekregen. Ik ben ook van het soort: niet zeuren maar gewoon doen wat je moet doen. Het is ook heel raar om ineens wel haar en mijn emoties te zien, dat hebben we nog nooit gehad. Dus deze ellende brengt ook zeker wel weer iets goeds, het voelt echt als een verdieping om ook eens onze zwakke momenten aan elkaar te laten zien. Datzelfde met mijn vader en stiefmoeder. Ik vond haar altijd al heel aardig maar nu is ze zo verschrikkelijk betrokken (ze slaapt zelfs slecht vanwege de toestanden met mn moeder) dat ik haar nog wel weer dieper in mn hart gesloten heb.
hahah moeders zijn echt onvoorspelbaar he...ik hoop dat ik veel van haar genen in mijn lijf heb . Goed om te horen dat ze weer wat 'praatjes' heeft. Krijgt ze wel wat tegen de misselijkheid? Daar hebben ze pilletjes voor.
Die pilletjes kreeg ze voor de operatie wel ja. Of ze ze nu krijgt weet ik niet, ga ik vanavond wel even vragen.
Ja... ik hoop... en gelukkig weet ik.. dat ik een flinke dosis van haar genen heb meegekregen. Ik ben ook van het soort: niet zeuren maar gewoon doen wat je moet doen. Het is ook heel raar om ineens wel haar en mijn emoties te zien, dat hebben we nog nooit gehad. Dus deze ellende brengt ook zeker wel weer iets goeds, het voelt echt als een verdieping om ook eens onze zwakke momenten aan elkaar te laten zien. Datzelfde met mijn vader en stiefmoeder. Ik vond haar altijd al heel aardig maar nu is ze zo verschrikkelijk betrokken (ze slaapt zelfs slecht vanwege de toestanden met mn moeder) dat ik haar nog wel weer dieper in mn hart gesloten heb.
vrijdag 4 september 2009 om 12:26
Bianca, fijn om te lezen dat je weer helemaal positief bent.
Wachten op uitslagen is trouwens echt een ramp. Ik kreeg na een operatie waarbij ze mijn lymfeklieren hadden weggehaald eerst te horen dat de ze uitslag in 5 dagen zouden hebben. Op dag 5 maakten ze er ineens 10 dagen van, grr...
Vraag inderdaad even een medicijn tegen misselijkheid. Waarschijnlijk wordt ze ook misselijk omdat ze weinig in haar maag heeft. Da's natuurlijk ook niet goed. Ik kreeg pillen om mijn maag te beschermen en pillen tegen misselijkheid. Het hielp gelukkig wel.
Heel veel sterkte voor jou en je moeder.
Wachten op uitslagen is trouwens echt een ramp. Ik kreeg na een operatie waarbij ze mijn lymfeklieren hadden weggehaald eerst te horen dat de ze uitslag in 5 dagen zouden hebben. Op dag 5 maakten ze er ineens 10 dagen van, grr...
Vraag inderdaad even een medicijn tegen misselijkheid. Waarschijnlijk wordt ze ook misselijk omdat ze weinig in haar maag heeft. Da's natuurlijk ook niet goed. Ik kreeg pillen om mijn maag te beschermen en pillen tegen misselijkheid. Het hielp gelukkig wel.
Heel veel sterkte voor jou en je moeder.
vrijdag 4 september 2009 om 13:07
Ja dat wachten is heel irritant Swissie... hoe waren de uitslagen bij jou? Of heb je hier ook een topic geopend over je ervaringen e.d.?
In het kader van: zoekt en gij zult vinden.. heb ik gezocht en gevonden. Ik ga gelijk even lezen.
In het kader van: zoekt en gij zult vinden.. heb ik gezocht en gevonden. Ik ga gelijk even lezen.
anoniem_64c8d7a3e6e27 wijzigde dit bericht op 04-09-2009 13:09
Reden: zoekt en gij zult vinden
Reden: zoekt en gij zult vinden
% gewijzigd
zaterdag 5 september 2009 om 14:52
Elke dag twee ministapjes vooruit en 1 ministapje achteruit. Gisteravond ging het weer heel slecht, ze was heel misselijk, had veel pijn en zei nog dat ze liever 12 bevallingen zou doen dan 1 x deze operatie. Ik zei dat ze van deze operatie sneller af zou zijn dan van 12 kinderen en toen moest ze wel weer lachen.
De morfine is afgekoppeld, de drain voor het wondvocht is eruit en de voeding via de sonde wat verhoogd... maar o, wat gaat dit langzaam en wat duren de dagen en nachten lang voor haar.
De morfine is afgekoppeld, de drain voor het wondvocht is eruit en de voeding via de sonde wat verhoogd... maar o, wat gaat dit langzaam en wat duren de dagen en nachten lang voor haar.
zondag 6 september 2009 om 09:02
Heel jammer dat ze toch pijn heeft en misselijk is. Ik herken dat niet, maar ja iedereen is anders en geen situatie is hetzelfde. Het zal ook wat langer duren omdat ze voor de operatie al niet goed op krachten was. Ja dan duren dagen en nachten wel lang. Het vraagt veel van je moeder en van jou en je familie, maar iedere dag zal het weer een beetje beter gaan en aan humor ontbreekt het jullie niet en dat is ook belangrijk.
Sterkte en een hug, truly.
Sterkte en een hug, truly.
zondag 6 september 2009 om 19:04
Wat kan het snel gaan. Gisteren is de morfine afgekoppeld en was ze nog wel steeds heel misselijk, zelfs overgegeven. Ze was moe en ellendig.
Vanmorgen belde ze en zei dat we vandaag maar niet moesten komen, ze kon toch niet praten want daar werd ze misselijk van. Ik zei dat we toch kwamen, al was het maar om even een kus te geven, dat ze echt niet hoeft te praten.
Vanmiddag belde mn broer, hij was er net geweest en zei dat ze heel helder is, goed praat en bijna jolig is. Ze had ook 2 hapjes soep op en dat ging goed. Verder haast geen pijn meer.
Vanavond zijn wij geweest en het lijkt wel alsof er een knop om is. Ze zat half rechtop, had vandaag een kwartier op een stoel naast haar bed gezeten en had een paar stappen gedaan. Ze is heel helder, praat weer harder en stelde heel veel vragen over de afgelopen dagen. Ongelofelijk... we hebben gezeten, gelachen en gezegd dat ze toch ff rustig aan moet doen en niet te enthousiast moet worden. Ze had ook weer volop praatjes en zei dat ze zelf verwacht dat ze einde vd week het ziekenhuis wel uit mag. We hebben gezegd dat ze beter zo lang mogelijk daar kan blijven en uitrusten en bijkomen omdat het thuis zijn toch wel weer heel anders zal zijn. Dat was ze wel met ons eens.
Nu dus een heel goed gevoel, een hele leuke middag/avond gehad en hopen dat het in deze lijn verder gaat. Ze zal ongetwijfeld nog een paar keer een stapje terug doen, maar zoals ze vandeweek was... pfff... dat hebben we gelukkig gehad.
Meiden... heel erg bedankt voor jullie reacties!!!
Vanmorgen belde ze en zei dat we vandaag maar niet moesten komen, ze kon toch niet praten want daar werd ze misselijk van. Ik zei dat we toch kwamen, al was het maar om even een kus te geven, dat ze echt niet hoeft te praten.
Vanmiddag belde mn broer, hij was er net geweest en zei dat ze heel helder is, goed praat en bijna jolig is. Ze had ook 2 hapjes soep op en dat ging goed. Verder haast geen pijn meer.
Vanavond zijn wij geweest en het lijkt wel alsof er een knop om is. Ze zat half rechtop, had vandaag een kwartier op een stoel naast haar bed gezeten en had een paar stappen gedaan. Ze is heel helder, praat weer harder en stelde heel veel vragen over de afgelopen dagen. Ongelofelijk... we hebben gezeten, gelachen en gezegd dat ze toch ff rustig aan moet doen en niet te enthousiast moet worden. Ze had ook weer volop praatjes en zei dat ze zelf verwacht dat ze einde vd week het ziekenhuis wel uit mag. We hebben gezegd dat ze beter zo lang mogelijk daar kan blijven en uitrusten en bijkomen omdat het thuis zijn toch wel weer heel anders zal zijn. Dat was ze wel met ons eens.
Nu dus een heel goed gevoel, een hele leuke middag/avond gehad en hopen dat het in deze lijn verder gaat. Ze zal ongetwijfeld nog een paar keer een stapje terug doen, maar zoals ze vandeweek was... pfff... dat hebben we gelukkig gehad.
Meiden... heel erg bedankt voor jullie reacties!!!
zondag 6 september 2009 om 19:16
maandag 7 september 2009 om 13:38
Zeker weten singalala.. vandaag weer ietsjes minder maar dat was te verwachten.. ze was gisteren ook wel gelijk over-enthousiast. Ze belde net... de uitslag van de beenmergpunctie was ook goed!!!
Zometeen eindelijk naar de bloemist voor een heel mooi bloemstuk van mij, mn broer en mn zus. Ik zat te denken aan drie heldere opvallende bloemen in het midden en een mooi stuk daaromheen.
Ik heb vandaag een ATV dag (dagje vrij van ziekenhuisbezoek) maar weet niet zo goed of ik dat wel wil. Grote kans dus dat ik vanavond nog heel even om het hoekje ga gluren.
Nu alleen de uitslag van de lymfeklieren nog.
Zometeen eindelijk naar de bloemist voor een heel mooi bloemstuk van mij, mn broer en mn zus. Ik zat te denken aan drie heldere opvallende bloemen in het midden en een mooi stuk daaromheen.
Ik heb vandaag een ATV dag (dagje vrij van ziekenhuisbezoek) maar weet niet zo goed of ik dat wel wil. Grote kans dus dat ik vanavond nog heel even om het hoekje ga gluren.
Nu alleen de uitslag van de lymfeklieren nog.
dinsdag 8 september 2009 om 12:11
De sondevoeding is er ook uit, eindelijk die vervelende slang uit haar neus/keel. Hopen dat ze gauw trek krijgt in eten want nu net moest ze er nog niet aan denken.
De zenuwen voor de uitslag van de lymfeklieren begint nu te komen... de arts zei gisteren dat: als die uitslag slecht is het alsnog een heel somber verhaal gaat worden en dat er dan geeneens chemokuren gedaan worden. Ik was er niet bij dat ie dat zei maar het verbaast me wel. Ik was echt in de veronderstelling dat er chemo zou volgen als die lymfe-uitslag niet goed is.
Maar vooralsnog probeer ik positief te denken en dat soort vragen voor me uit te schuiven totdat we de uitslag horen.
Moeders krijgt alweer praatjes en lijkt weer wat meer op zoals ze was. De stoma heeft ze totaal geen probleem mee en ze laat hem ook gewoon aan ons zien. Ze vindt het zelfs wel erg lekker dat ze er 's nachts niet meer uit hoeft om te plassen.
De zenuwen voor de uitslag van de lymfeklieren begint nu te komen... de arts zei gisteren dat: als die uitslag slecht is het alsnog een heel somber verhaal gaat worden en dat er dan geeneens chemokuren gedaan worden. Ik was er niet bij dat ie dat zei maar het verbaast me wel. Ik was echt in de veronderstelling dat er chemo zou volgen als die lymfe-uitslag niet goed is.
Maar vooralsnog probeer ik positief te denken en dat soort vragen voor me uit te schuiven totdat we de uitslag horen.
Moeders krijgt alweer praatjes en lijkt weer wat meer op zoals ze was. De stoma heeft ze totaal geen probleem mee en ze laat hem ook gewoon aan ons zien. Ze vindt het zelfs wel erg lekker dat ze er 's nachts niet meer uit hoeft om te plassen.
dinsdag 8 september 2009 om 16:31
Voorlopig zijn de uitslagen goed en ben het met je eens dat je beter niet te ver vooruit kunt lopen op de zaken of je al onwijs zorgen te maken, uiteraard makkelijker gezegd dan gedaan in deze maar voor mezelf hield ik me altijd voor: "Hoe eet je een olifant? hapje voor hapje!"
Zoals ieder nadeel zijn voordeel heeft het is idd heel gemakkelijk als je er 's nachts niet meer uit hoeft. Hou die humor maar lekker vast. Sterkte maar weer!
Zoals ieder nadeel zijn voordeel heeft het is idd heel gemakkelijk als je er 's nachts niet meer uit hoeft. Hou die humor maar lekker vast. Sterkte maar weer!
woensdag 9 september 2009 om 14:46
Mn moeder belde net en zei alleen maar: HOERA!!
De uitslag van de lymfeklieren is goed!!
Pffff dat wil dus echt zeggen dat we het gehad hebben, dat ze kan herstellen en met een gerust hart weer verder kan.
Ik had de uitslag pas vrijdag verwacht dus was nogal heel erg verschrikkelijk blij verrast natuurlijk!
Eerst ff een potje zitten janken, toen man en zoon gebeld.. en nu de rest bellen!
Meiden onwijs bedankt voor jullie reacties en support, ik hoop hier nooit meer een soortgelijk topic te hoeven openen.
xxxxxxxx
De uitslag van de lymfeklieren is goed!!
Pffff dat wil dus echt zeggen dat we het gehad hebben, dat ze kan herstellen en met een gerust hart weer verder kan.
Ik had de uitslag pas vrijdag verwacht dus was nogal heel erg verschrikkelijk blij verrast natuurlijk!
Eerst ff een potje zitten janken, toen man en zoon gebeld.. en nu de rest bellen!
Meiden onwijs bedankt voor jullie reacties en support, ik hoop hier nooit meer een soortgelijk topic te hoeven openen.
xxxxxxxx
