Psyche
alle pijlers
Lang geleden... deel 3
zaterdag 15 augustus 2009 om 22:56
Voor alle vrouwen
met een verleden
van onveiligheid,
weet je welkom.
Samen vertrouwen ontdekken,
dat is de titel van het plaatje
wat ik vond.
Samen ontdekken we hier
dat een verhaal verteld mag worden
dat ruimte ingenomen mag worden
dat je je mag uitspreken
dat je mag zijn wie je werkelijk bent
met alles wat in je leeft.
Vervolg op Lang geleden... deel 2:
http://forum.viva.nl/forum/list_message ... 0#m3729580
met een verleden
van onveiligheid,
weet je welkom.
Samen vertrouwen ontdekken,
dat is de titel van het plaatje
wat ik vond.
Samen ontdekken we hier
dat een verhaal verteld mag worden
dat ruimte ingenomen mag worden
dat je je mag uitspreken
dat je mag zijn wie je werkelijk bent
met alles wat in je leeft.
Vervolg op Lang geleden... deel 2:
http://forum.viva.nl/forum/list_message ... 0#m3729580
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 6 september 2009 om 23:39
maandag 7 september 2009 om 09:33
Wat ik net bedenk Fieltje, en waar je even naar moet kijken (je advocaat vragen) is dat je geloof ik op moet passen met zèlf uit het huis gaan, als je daar uiteindelijk wilt blijven wonen...
sorrie... wil niet de spoiler zijn van het geheel, maar ik zat ineens te bedenken dat daar Iets mee was, en het leek me belangrijk dat je dat weet, en niet dat je achteraf voor verrassingen komt te staan.
Helemaal klote dat je ziet dat Philomientje t ook erg slecht trekt. Eigen leed, soit. Maar je kinderen verdrietig zijn lijkt me soort van ondraaglijk.
Toch doe je het goede hoor Philo! Onthoud je dat, ergens diep van binnen?
Saaaar party-animal-mattie van me!
Ben je nog naar bed geweest vannacht?
Vind het helemaal leuk om je zo te horen. Zit ervan te grijnzen joh!
sorrie... wil niet de spoiler zijn van het geheel, maar ik zat ineens te bedenken dat daar Iets mee was, en het leek me belangrijk dat je dat weet, en niet dat je achteraf voor verrassingen komt te staan.
Helemaal klote dat je ziet dat Philomientje t ook erg slecht trekt. Eigen leed, soit. Maar je kinderen verdrietig zijn lijkt me soort van ondraaglijk.
Toch doe je het goede hoor Philo! Onthoud je dat, ergens diep van binnen?
Saaaar party-animal-mattie van me!
Ben je nog naar bed geweest vannacht?
Vind het helemaal leuk om je zo te horen. Zit ervan te grijnzen joh!
maandag 7 september 2009 om 13:15
Zo, Ixsje ligt in zijn bedje.
Philomein, wat een vervelende situatie zit je in. Ik stuur heel veel positieve straaltjes naar je en hoop en duim voor je dat er snel een oplossing komt voor jullie.
En klaag wat je wilt, het mag!
Saar, ik zoek iets in de medische sector. Volgende week maandag begin ik met de opleiding (één boek heb ik al binnen ) Medisch Secretariaat. Ik heb behoorlijke ervaring in de zorg, maar kan en mag niet meer aan bed werken. Ik zou het heel fijn vinden om met die ervaring en kennis iets te doen.
Ik kijk uiteraard zelf ook behoorlijk rond, maar er is niet zo gek veel in die richting.
Wat klink je trouwens weer fijn! Blij dat je een leuk weekend hebt gehad en knap dat je terug koppelde met je vriendin. Vrienden en dinnen zijn goud waard!
Mijn vriendin is op vakantie en als zij terug komt gaan wij..... Das lang hoor!
Sponge, je avatar is indedaar wel klein maar ik zie er toch, al is het vaag, wel een vrouw in.
Lekker, paardrijden! Ik heb ooit een keer paard gereden op zo'n Fries werkpaard (ik noem ze Frieze doorlopers). Sindsdien nooit meer gereden, maar blijf er diep ontzag voor houden en een prachtig gezicht als ik mensen op een paard zie rijden.
Wurm, ML en ik zijn anderhalf jaar geleden verhuisd naar hier en in no time waren alle dozen uitgepakt en alles op hun plek. Maar op zolder staat nog 1 doos, die laten we lekker staan. Iedere keer als we iets missen roepen we: 'dat zit in de eenzame doos!'
Wat kan dat een heerlijk gevoel zijn he als je eindelijk iets gevonden hebt wat helemaal naar je zin is/ Begrijp ik nou goed dat de set nog niet besteld is?
Iry, de buitenboel aan het schilderen of binnen? Petje af hoor, ik vind dat zo'n megarotklus. Bleegh, bleegh, bleegh!
Appel, hoe was jouw uitwaaidag? Heb je uit kunnen waaien?
Ik krijg net te horen dat ML kookt vanavond!
Philomein, wat een vervelende situatie zit je in. Ik stuur heel veel positieve straaltjes naar je en hoop en duim voor je dat er snel een oplossing komt voor jullie.
En klaag wat je wilt, het mag!
Saar, ik zoek iets in de medische sector. Volgende week maandag begin ik met de opleiding (één boek heb ik al binnen ) Medisch Secretariaat. Ik heb behoorlijke ervaring in de zorg, maar kan en mag niet meer aan bed werken. Ik zou het heel fijn vinden om met die ervaring en kennis iets te doen.
Ik kijk uiteraard zelf ook behoorlijk rond, maar er is niet zo gek veel in die richting.
Wat klink je trouwens weer fijn! Blij dat je een leuk weekend hebt gehad en knap dat je terug koppelde met je vriendin. Vrienden en dinnen zijn goud waard!
Mijn vriendin is op vakantie en als zij terug komt gaan wij..... Das lang hoor!
Sponge, je avatar is indedaar wel klein maar ik zie er toch, al is het vaag, wel een vrouw in.
Lekker, paardrijden! Ik heb ooit een keer paard gereden op zo'n Fries werkpaard (ik noem ze Frieze doorlopers). Sindsdien nooit meer gereden, maar blijf er diep ontzag voor houden en een prachtig gezicht als ik mensen op een paard zie rijden.
Wurm, ML en ik zijn anderhalf jaar geleden verhuisd naar hier en in no time waren alle dozen uitgepakt en alles op hun plek. Maar op zolder staat nog 1 doos, die laten we lekker staan. Iedere keer als we iets missen roepen we: 'dat zit in de eenzame doos!'
Wat kan dat een heerlijk gevoel zijn he als je eindelijk iets gevonden hebt wat helemaal naar je zin is/ Begrijp ik nou goed dat de set nog niet besteld is?
Iry, de buitenboel aan het schilderen of binnen? Petje af hoor, ik vind dat zo'n megarotklus. Bleegh, bleegh, bleegh!
Appel, hoe was jouw uitwaaidag? Heb je uit kunnen waaien?
Ik krijg net te horen dat ML kookt vanavond!
maandag 7 september 2009 om 13:36
Ik heb een broer en wat vrienden die in de medische sector werken. Ik zal eens wat rondvragen voor je.
Heerlijk dat er voor je gekookt wordt Jonna!
Gaat hij wat lekkers maken?
Wurm, volgens mij was het half 2 vannacht.
Ik bouw weer af naar een beetje normale bedtijd
Oh, en nog heel leuk nieuws, al is het nog wat voorzichtig...
Ik word tante!!!! Woehoe!!!
Hopelijk gaat het dit keer goed.
Vandaag hebben ze een echo gehad en alles zag er goed uit!
Heerlijk dat er voor je gekookt wordt Jonna!
Gaat hij wat lekkers maken?
Wurm, volgens mij was het half 2 vannacht.
Ik bouw weer af naar een beetje normale bedtijd
Oh, en nog heel leuk nieuws, al is het nog wat voorzichtig...
Ik word tante!!!! Woehoe!!!
Hopelijk gaat het dit keer goed.
Vandaag hebben ze een echo gehad en alles zag er goed uit!
maandag 7 september 2009 om 13:51
Oh Saar, wat leuk! Ik duim mee dat het goed gaat!
Dat viel alweer niet mee, vanmorgen. Ze (therapeute) keek zo blij en ze keek ook zo naar mij, dat kon ik al meteen niet verdragen. In de vier weken dat ik haar niet gezien heb, zijn er erg mooie en goede dingen gebeurd, die heb ik ook enthousiast verteld en dat vindt zij ook hele goede stappen.
Terwijl ik dat alles vertelde, voelde ik als het ware dat (innerlijk) kind gewoon op afstand zitten, handjes uitstekend, een soort van smekend om 'bij mij' te horen, maar... nou ja, ik heb toen maar meteen over mijn ontwijkend, vermijdend, krampachtig gedrag gesproken, de dingen waar het werkelijk om gaat voor mij (al dat gevoel van 'het kind'). Heel eng en heel dichtbij. Maar anders ga ik daar gewoon niet mee verder komen. Een kind met een hoofd vol viezigheid en schaamte, vooral heel veel schaamte.
Hoe kan ik dat vertellen tegen een vrouw die zo mooi en rustig en normaal is, die tot nu toe steeds zo goed op mij reageerde? Per ongeluk zag ik haar een hele tijd later (ik kwam toevallig langs met de fiets) bij haar auto staan, met haar twee kinderen, en dat wil ik allemaal helemaal niet weten, want dan wordt het nog moeilijker. Ze moet maar heel neutraal en afstandelijk blijven, en vooral niets om mij geven of ik om haar, dan gaat het misschien wél lukken om ook die dingen te vertellen.
Zoooo... ik ben weer helemaal aanwezig, geloof ik. Hopelijk heb ik jullie niet te erg laten schrikken. Misschien had ik het beter in mijn eigen topic kunnen schrijven.
Dat viel alweer niet mee, vanmorgen. Ze (therapeute) keek zo blij en ze keek ook zo naar mij, dat kon ik al meteen niet verdragen. In de vier weken dat ik haar niet gezien heb, zijn er erg mooie en goede dingen gebeurd, die heb ik ook enthousiast verteld en dat vindt zij ook hele goede stappen.
Terwijl ik dat alles vertelde, voelde ik als het ware dat (innerlijk) kind gewoon op afstand zitten, handjes uitstekend, een soort van smekend om 'bij mij' te horen, maar... nou ja, ik heb toen maar meteen over mijn ontwijkend, vermijdend, krampachtig gedrag gesproken, de dingen waar het werkelijk om gaat voor mij (al dat gevoel van 'het kind'). Heel eng en heel dichtbij. Maar anders ga ik daar gewoon niet mee verder komen. Een kind met een hoofd vol viezigheid en schaamte, vooral heel veel schaamte.
Hoe kan ik dat vertellen tegen een vrouw die zo mooi en rustig en normaal is, die tot nu toe steeds zo goed op mij reageerde? Per ongeluk zag ik haar een hele tijd later (ik kwam toevallig langs met de fiets) bij haar auto staan, met haar twee kinderen, en dat wil ik allemaal helemaal niet weten, want dan wordt het nog moeilijker. Ze moet maar heel neutraal en afstandelijk blijven, en vooral niets om mij geven of ik om haar, dan gaat het misschien wél lukken om ook die dingen te vertellen.
Zoooo... ik ben weer helemaal aanwezig, geloof ik. Hopelijk heb ik jullie niet te erg laten schrikken. Misschien had ik het beter in mijn eigen topic kunnen schrijven.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 7 september 2009 om 14:31
Denk je dat ze anders zal reageren omdat jij haar als een mens ziet EV? Dat ze minder goed op je zal reageren?
Zij is professioneel hulpverlener, mag beroepsmatig niets van enig affectie laten blijken en staat neutraal, met nog steeds hetzelfde luisterende oor en onafhankelijke adviezen voor je klaar.
Ik begrijp wat je zegt EV, het is ook het veiligst als iemand compleet onbekend en neutraal ergens in staat. Misschien zou ze zelfs beter anticiperen nu jij weet dat zij 'ook maar een mens is'. Probeer haar als neutraal persoon te blijven zien.
Ik merk dat ik het niet goed op papier krijg wat ik bedoel. Ik denk weer eens teveel na.
Saar, fijn dat je dat wilt doen! Al was het maar een paar uur in de week eesrt.
ML had het over biefstuk
Zij is professioneel hulpverlener, mag beroepsmatig niets van enig affectie laten blijken en staat neutraal, met nog steeds hetzelfde luisterende oor en onafhankelijke adviezen voor je klaar.
Ik begrijp wat je zegt EV, het is ook het veiligst als iemand compleet onbekend en neutraal ergens in staat. Misschien zou ze zelfs beter anticiperen nu jij weet dat zij 'ook maar een mens is'. Probeer haar als neutraal persoon te blijven zien.
Ik merk dat ik het niet goed op papier krijg wat ik bedoel. Ik denk weer eens teveel na.
Saar, fijn dat je dat wilt doen! Al was het maar een paar uur in de week eesrt.
ML had het over biefstuk
maandag 7 september 2009 om 14:31
Ik voel me zo'n trut, Jonna kom alsjeblieft bij de hyves lieve vrouw. Sorry dat ik de enige was die tegenwerkt.
Saar, gefeliciteerd. Wat ontzettend fijn dat het er goed uit ziet. Ik hoop zo dat het goed mag blijven gaan.
Wurm, gewaagd hoor al dat wit! Met eventueel kindertjes op de korte termijn. Hihi.
Lieve Iry, hoe gaat het met jou, vechtertje? Zit je goed in je vel?
Ben je al naar Afrika toe aan het leven?
Ehh. Saar? Maart ging je nog een keer he.
Appel, komt er binnenkort weer een stukje van jou? Hoe het gaat? Hang in there!
Lots of greetings @ de rest!
Hier is alles nog heel donker. Donderder dan zwart. Veel contact met het Riagg. Maar hun kunnen het uiteraard ook niet wegpoetsen.
Het is zo allenig. Zo hopeloos.
Ow lieverds wat doet het me verschrikkelijk pijn...
X.
Saar, gefeliciteerd. Wat ontzettend fijn dat het er goed uit ziet. Ik hoop zo dat het goed mag blijven gaan.
Wurm, gewaagd hoor al dat wit! Met eventueel kindertjes op de korte termijn. Hihi.
Lieve Iry, hoe gaat het met jou, vechtertje? Zit je goed in je vel?
Ben je al naar Afrika toe aan het leven?
Ehh. Saar? Maart ging je nog een keer he.
Appel, komt er binnenkort weer een stukje van jou? Hoe het gaat? Hang in there!
Lots of greetings @ de rest!
Hier is alles nog heel donker. Donderder dan zwart. Veel contact met het Riagg. Maar hun kunnen het uiteraard ook niet wegpoetsen.
Het is zo allenig. Zo hopeloos.
Ow lieverds wat doet het me verschrikkelijk pijn...
X.
maandag 7 september 2009 om 14:36
maandag 7 september 2009 om 14:45
Ster, zeg je dit uit schuldgevoel of omdat het nu echt goed voelt voor je dat Jonnax erbij komt?
Ik hoop ook zo dat het lichter voor je gaat worden. Je bent niet werkelijk alleen.. maar het kan wel zooo alleen voelen..
PMT begint vrijdag weer.
Jonnax, misschien ben ik zelf niet in staat om 'rollen te scheiden'. Hoe meer 'mens' zij wordt, hoe meer ik ook weer met haar bezig ben. Ik heb bewust (en met uitleg die ze niet nodig vond) niet gevraagd hoe haar vakantie was geweest, eigenlijk wil ik niets privé van haar weten, gewoon uit zelfbescherming eigenlijk.
Ik hoop ook zo dat het lichter voor je gaat worden. Je bent niet werkelijk alleen.. maar het kan wel zooo alleen voelen..
PMT begint vrijdag weer.
Jonnax, misschien ben ik zelf niet in staat om 'rollen te scheiden'. Hoe meer 'mens' zij wordt, hoe meer ik ook weer met haar bezig ben. Ik heb bewust (en met uitleg die ze niet nodig vond) niet gevraagd hoe haar vakantie was geweest, eigenlijk wil ik niets privé van haar weten, gewoon uit zelfbescherming eigenlijk.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 7 september 2009 om 14:53
EV, ik had dat net ook al gedacht. Dat jij haar niet los kunt laten als mens, dat jij haar meeneemt.
Ik probeerde te verwoorden dat het bijna niet mogelijk is om niets van haar te weten,om haar compleet anoniem te laten. Hé, lastig hoor.
Ster, niet uit schuldgevoel zeggen hoor! Neem nou maar de tijd om me te leren kennen en voel je niet schuldig. Ik leer hier ook een beetje om 'het hoekje' te kijken.
Ik probeerde te verwoorden dat het bijna niet mogelijk is om niets van haar te weten,om haar compleet anoniem te laten. Hé, lastig hoor.
Ster, niet uit schuldgevoel zeggen hoor! Neem nou maar de tijd om me te leren kennen en voel je niet schuldig. Ik leer hier ook een beetje om 'het hoekje' te kijken.
maandag 7 september 2009 om 15:18
Hoi lieverds,
Wat fijn om te lezen over de ontmoetingen en dat ieder zich zo op haar gemak gevoeld heeft. Bijzonder hoor. Saar en Ier, hoe is het met de voorpret voor het afrikaans avontuur?
Hier gaat het zo-zo. Probeer wel gewoon te blijven werken. Dat lukt meestal wel maar vind het vervelend dat op het werk wordt gevraagd hoe het gaat, kennelijk zie ik er toch niet heel vrolijk uit. Waarop ik dan enthousiast over het weer begin. De hint is duidelijk, ik wil werk werk houden, niet teveel prive info.
Dingen die elk jaar terugkomen, ik baal als een stekker. Mijn omgeving reageert gelaten in de trant van 'rot voor je, maar weet ook dat dit overgaat'. Gelukkig maar, want als ik elke dag zo zou moeten leven dan hoeft het niet voor mij.
Het zoeken naar een ander bed resulteerde in de conclusie dat ík misschien wel toe ben aan een 2 persoons, maar mijn slaapkamertje niet. Het is nu eenmaal een klein hok en het zou er wel heel propperig uit gaan zien, zelfs bij een bed van 140 cm breed.
Grappig hoe het er in de woningbranche aan toe gaat: kortingen die geen kortingen maar vaste prijzen blijken te zijn, spullen die al lang uitverkocht zijn als lokkertje bij de ingang zetten, enz.
Wel een hele mooie boekenkast gezien, ik ben er verliefd op. En vandaag heb ik een pannenset gekocht! Dezelfde als waar ik ooit thuis in heb leren koken. Degelijk, onverslijtbaar en een mooie dikke bodem. Voor een hele mooie prijs.
Zo is het een beetje dubbel, mijn leven op dit moment. Het gevoel van fatalisme en tegelijk nieuwe dingen kopen. De pijn verbijten en me richten op het hier-en-nu. Dat lukt een aantal uur per dag en dan stort ik in.
Herkenbaar voor iemand?
Wat fijn om te lezen over de ontmoetingen en dat ieder zich zo op haar gemak gevoeld heeft. Bijzonder hoor. Saar en Ier, hoe is het met de voorpret voor het afrikaans avontuur?
Hier gaat het zo-zo. Probeer wel gewoon te blijven werken. Dat lukt meestal wel maar vind het vervelend dat op het werk wordt gevraagd hoe het gaat, kennelijk zie ik er toch niet heel vrolijk uit. Waarop ik dan enthousiast over het weer begin. De hint is duidelijk, ik wil werk werk houden, niet teveel prive info.
Dingen die elk jaar terugkomen, ik baal als een stekker. Mijn omgeving reageert gelaten in de trant van 'rot voor je, maar weet ook dat dit overgaat'. Gelukkig maar, want als ik elke dag zo zou moeten leven dan hoeft het niet voor mij.
Het zoeken naar een ander bed resulteerde in de conclusie dat ík misschien wel toe ben aan een 2 persoons, maar mijn slaapkamertje niet. Het is nu eenmaal een klein hok en het zou er wel heel propperig uit gaan zien, zelfs bij een bed van 140 cm breed.
Grappig hoe het er in de woningbranche aan toe gaat: kortingen die geen kortingen maar vaste prijzen blijken te zijn, spullen die al lang uitverkocht zijn als lokkertje bij de ingang zetten, enz.
Wel een hele mooie boekenkast gezien, ik ben er verliefd op. En vandaag heb ik een pannenset gekocht! Dezelfde als waar ik ooit thuis in heb leren koken. Degelijk, onverslijtbaar en een mooie dikke bodem. Voor een hele mooie prijs.
Zo is het een beetje dubbel, mijn leven op dit moment. Het gevoel van fatalisme en tegelijk nieuwe dingen kopen. De pijn verbijten en me richten op het hier-en-nu. Dat lukt een aantal uur per dag en dan stort ik in.
Herkenbaar voor iemand?
maandag 7 september 2009 om 15:30
Wat een schrijfsels.
Probeer later wat te reageren en zelf te schrijven.
Maar kom Ster vast een hele dikke knuffel geven...met zaklamp in de aanslag!!
Lieve schat. wat doe je nu zelf eigenlijk om het minder donker te krijgen?
Wat idd,wat je zelf zegt niemand kan het echt wegpoetsen.
Je moet zelf in de benen meid!!!
Misschien zelfs letterlijk want wandelen,hardlopen is erg helend voor de geest.
Vooral hardlopen.
Je maakt tijdens duurloop stoffen vrij die je een goed gestemd gevoel geven.
Ook verwerken de hersenen emoties beter tijdens het hardlopen.
Buitenlucht doet je goed en je krijgt een voldaan gevoel als je je zelf iets oplegt en het ook hebt gedaan.
Nou ja, wat een advies uit de mond van een lui wijf
Maar ik heb fanatieke hardlopers in de fam. en het werkt echt!!
Wie weet? al ga je maar vast wandelen.
Weg duiken in je donkere hoekje zal je sowieso niets goeds brengen.
Het lijkt veilig te zijn als je je maar heel stil houdt,maar het is valse veiligheid.
Zo nou,kwam toch ineens een heel verhaal uit rollen.
Liefs!!
Probeer later wat te reageren en zelf te schrijven.
Maar kom Ster vast een hele dikke knuffel geven...met zaklamp in de aanslag!!
Lieve schat. wat doe je nu zelf eigenlijk om het minder donker te krijgen?
Wat idd,wat je zelf zegt niemand kan het echt wegpoetsen.
Je moet zelf in de benen meid!!!
Misschien zelfs letterlijk want wandelen,hardlopen is erg helend voor de geest.
Vooral hardlopen.
Je maakt tijdens duurloop stoffen vrij die je een goed gestemd gevoel geven.
Ook verwerken de hersenen emoties beter tijdens het hardlopen.
Buitenlucht doet je goed en je krijgt een voldaan gevoel als je je zelf iets oplegt en het ook hebt gedaan.
Nou ja, wat een advies uit de mond van een lui wijf
Maar ik heb fanatieke hardlopers in de fam. en het werkt echt!!
Wie weet? al ga je maar vast wandelen.
Weg duiken in je donkere hoekje zal je sowieso niets goeds brengen.
Het lijkt veilig te zijn als je je maar heel stil houdt,maar het is valse veiligheid.
Zo nou,kwam toch ineens een heel verhaal uit rollen.
Liefs!!
maandag 7 september 2009 om 15:38
Mijn voorpret bestond vandaag uit een aantal prikken in mijn arm Hanke .
Hoewel ze mij daar consequent een meisje noemde.....dus toch wel pret,hahaha!
Voel mij vandaag 10 jaar jonger...wat 20 zelfs!!
Je levert nogal wat strijd met jezelf zo te lezen Hanke.
En ja herkenbaar dat constant weer instorten(hoewel ik het mij niet al te vaak kan permiteren)
Tsja,geen tip daarvoor....iedere keer maar weer opstaan denk ik.
Tenminste dat doe ik maar.
Heb ooit als kind besloten uit onmacht ,frustratie( en denk ook een flinke dosis woede) Dat niets mij eronder krijgt.
En aan dat besluit hou ik mij.
Hoewel ze mij daar consequent een meisje noemde.....dus toch wel pret,hahaha!
Voel mij vandaag 10 jaar jonger...wat 20 zelfs!!
Je levert nogal wat strijd met jezelf zo te lezen Hanke.
En ja herkenbaar dat constant weer instorten(hoewel ik het mij niet al te vaak kan permiteren)
Tsja,geen tip daarvoor....iedere keer maar weer opstaan denk ik.
Tenminste dat doe ik maar.
Heb ooit als kind besloten uit onmacht ,frustratie( en denk ook een flinke dosis woede) Dat niets mij eronder krijgt.
En aan dat besluit hou ik mij.
maandag 7 september 2009 om 15:39
O lieve Iry.
Tranen stromen over mijn wangen bij het lezen van je stukje.
Ik weet dat ik afgelopen weken te vaak in bed heb gelegen. Geleefd als een kluizenaar. Ik kon geen contact zoeken.
Nu werk ik weer en probeer de alledaagse dingen te doen. Gewoon omdat het moet en omdat in bed liggen inderdaad geen zin heeft.
Maar het valt me te zwaar! Het opstaan, het werken, het huishouden, mijn relatie. Alles.
Voel me zo vaak afgewezen, aangevallen en minderwaardig de laatste tijd.
Als psych naar me lacht, denk ik dat hij me uitlacht, me niet serieus genoeg neemt. Voel me waardeloos.
Heb ik idd een schop onder mn kont nodig?
Probeer dit even heel nuchter (voor zover dat kan nu) te bekijken.
Misschien wel.
Ik geef te vaak op. Nu helemaal.
Omdat het me allemaal zo verdomd veel moeite kost.
En het voor mij niet meer hoeft.
Horen jullie dat? Omdat ik niet meer wil leven!!
Tranen stromen over mijn wangen bij het lezen van je stukje.
Ik weet dat ik afgelopen weken te vaak in bed heb gelegen. Geleefd als een kluizenaar. Ik kon geen contact zoeken.
Nu werk ik weer en probeer de alledaagse dingen te doen. Gewoon omdat het moet en omdat in bed liggen inderdaad geen zin heeft.
Maar het valt me te zwaar! Het opstaan, het werken, het huishouden, mijn relatie. Alles.
Voel me zo vaak afgewezen, aangevallen en minderwaardig de laatste tijd.
Als psych naar me lacht, denk ik dat hij me uitlacht, me niet serieus genoeg neemt. Voel me waardeloos.
Heb ik idd een schop onder mn kont nodig?
Probeer dit even heel nuchter (voor zover dat kan nu) te bekijken.
Misschien wel.
Ik geef te vaak op. Nu helemaal.
Omdat het me allemaal zo verdomd veel moeite kost.
En het voor mij niet meer hoeft.
Horen jullie dat? Omdat ik niet meer wil leven!!
maandag 7 september 2009 om 15:42
