Psyche
alle pijlers
Lang geleden... deel 3
zaterdag 15 augustus 2009 om 22:56
Voor alle vrouwen
met een verleden
van onveiligheid,
weet je welkom.
Samen vertrouwen ontdekken,
dat is de titel van het plaatje
wat ik vond.
Samen ontdekken we hier
dat een verhaal verteld mag worden
dat ruimte ingenomen mag worden
dat je je mag uitspreken
dat je mag zijn wie je werkelijk bent
met alles wat in je leeft.
Vervolg op Lang geleden... deel 2:
http://forum.viva.nl/forum/list_message ... 0#m3729580
met een verleden
van onveiligheid,
weet je welkom.
Samen vertrouwen ontdekken,
dat is de titel van het plaatje
wat ik vond.
Samen ontdekken we hier
dat een verhaal verteld mag worden
dat ruimte ingenomen mag worden
dat je je mag uitspreken
dat je mag zijn wie je werkelijk bent
met alles wat in je leeft.
Vervolg op Lang geleden... deel 2:
http://forum.viva.nl/forum/list_message ... 0#m3729580
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 7 september 2009 om 15:47
Nou ja,ik heb hem aanstaan voorlopig dus gil maar meid.
Ik ken het....pijnlijk goed.
Echt waar je kijkt geen enkele uitweg te zien.
Voor mij alleen nooit een optie geweest daar wat mee te doen.
Maar inmiddels weet ik dat het in het moment zit(die soms veel te lang kunnend uren)
Neemt niet weg dat je geen bal aan mijn bevindingen hebt,want jij bent nu jij en jij voelt het anders.
Weet je........
Dit is het moment om je tegen jezelf te beschermen.
Je moet bellen lieverd.
Nu eigenlijk
Ik ken het....pijnlijk goed.
Echt waar je kijkt geen enkele uitweg te zien.
Voor mij alleen nooit een optie geweest daar wat mee te doen.
Maar inmiddels weet ik dat het in het moment zit(die soms veel te lang kunnend uren)
Neemt niet weg dat je geen bal aan mijn bevindingen hebt,want jij bent nu jij en jij voelt het anders.
Weet je........
Dit is het moment om je tegen jezelf te beschermen.
Je moet bellen lieverd.
Nu eigenlijk
maandag 7 september 2009 om 15:50
Lieve Ster, ik snap dat je niet op deze manier wilt leven, dat het als het zo zwart is van binnen allemaal zoveel moeite kost. Dat is wat anders dan helemaal niet meer willen leven.
In je bed gaan ligen en de dekens over je heen trekken, ik ken het. Dat is niet slim als je je depri voelt maar wel het enige wat je wilt op dat moment. Inderdaad, naar buiten en bewegen zijn bewezen effectief tegen depressie. Maar om jezelf zover te krijgen, da's een heel ander verhaal. Is er iemand die met je mee zou kunnen, samen wandelen of hardlopen? Om het wat makkelijker te maken?
Verwijt jezelf alsjeblieft geen dingen. Je doet je best, je stinkende best. Niet weten hoe dingen aan te pakken, is menselijk. Gewoon weer iets op je lijstje met dingen die je nog moet leren. Je bent haske jong Ster, give yourself some slack!
Dikke knuf van Hanke
In je bed gaan ligen en de dekens over je heen trekken, ik ken het. Dat is niet slim als je je depri voelt maar wel het enige wat je wilt op dat moment. Inderdaad, naar buiten en bewegen zijn bewezen effectief tegen depressie. Maar om jezelf zover te krijgen, da's een heel ander verhaal. Is er iemand die met je mee zou kunnen, samen wandelen of hardlopen? Om het wat makkelijker te maken?
Verwijt jezelf alsjeblieft geen dingen. Je doet je best, je stinkende best. Niet weten hoe dingen aan te pakken, is menselijk. Gewoon weer iets op je lijstje met dingen die je nog moet leren. Je bent haske jong Ster, give yourself some slack!
Dikke knuf van Hanke
maandag 7 september 2009 om 16:04
Bellen naar wie?
Vorige week zat ik er volkomen doorheen.
Zit tegenover mijn psycholoog en hij zegt letterlijk dat hij niks voor me kan doen.
Nee, het wordt omgedraaid. Wat enerzijds logisch is.
Wat verwacht je van me? Hoe ziet je komende week eruit? Kan je zelf aangeven wat wij hier voor je kunnen doen?
NEE!
Nou ga dan maar gewoon werken. Een ritme en gewoon de dingen blijven doen lijkt me het beste.
Ik kan je wel laten opnemen, maar daar voel je je ook hetzelfde hoor. Kan er wel een doos pillen in laten douwen maar daar bereik je niks mee.
Dat is alleen vluchten.
NOU EN!
Mijn psych zegt dat ik zelf mijn beslissingen moet maken. Dat hij dondersgoed weet dat het aller aller liefste wat ik nu heb, is dat andere mensen even een beslissing voor mij maken. Wat nu enzo.
Omdat ik het gewoon even helemaal kwijt ben.
Maar nee. Daar maak ik mezelf het alleen maar moeilijk mee.
Zelluf doen Ster.
Zelf de verantwoording oppakken, want die heb je.
Maar dat wil ik niet! Ik wil niet zo leven want ik kan het gewoon niet!!
Ik wilde gewoon afspraken maken. Vriend zat er ook bij.
Ik weet dat hij een eigen leven heeft en ik weet dat hij niet altijd bij me kan zijn.
Maar afgelopen weekend graag even wel.
Nee hoor, dat was niet goed. Ik moest zelf leren om hier overheen te komen. Het gevoel er laten zijn en weten dat het weer overgaat.
Jahaa, maar het gaat niet over. Nooit niet. Nooit meer.
Wilde gewoon zo graag dat er even voor me gezorgd werd, dat ik het allemaal even los kon laten. Maar ik moest maar gaan werken. Zelluf doen.
En ik werd voor mijn doen gewoon uitgelachen.
En niet serieus genomen.
Want ik ben het niet waard. Ik red me wel weer.
NOU, MOOI NIET!!!!!!
(Even nog okee, het voelt wel goed. Komt wat los enzo. Sorrie he. )
Vorige week zat ik er volkomen doorheen.
Zit tegenover mijn psycholoog en hij zegt letterlijk dat hij niks voor me kan doen.
Nee, het wordt omgedraaid. Wat enerzijds logisch is.
Wat verwacht je van me? Hoe ziet je komende week eruit? Kan je zelf aangeven wat wij hier voor je kunnen doen?
NEE!
Nou ga dan maar gewoon werken. Een ritme en gewoon de dingen blijven doen lijkt me het beste.
Ik kan je wel laten opnemen, maar daar voel je je ook hetzelfde hoor. Kan er wel een doos pillen in laten douwen maar daar bereik je niks mee.
Dat is alleen vluchten.
NOU EN!
Mijn psych zegt dat ik zelf mijn beslissingen moet maken. Dat hij dondersgoed weet dat het aller aller liefste wat ik nu heb, is dat andere mensen even een beslissing voor mij maken. Wat nu enzo.
Omdat ik het gewoon even helemaal kwijt ben.
Maar nee. Daar maak ik mezelf het alleen maar moeilijk mee.
Zelluf doen Ster.
Zelf de verantwoording oppakken, want die heb je.
Maar dat wil ik niet! Ik wil niet zo leven want ik kan het gewoon niet!!
Ik wilde gewoon afspraken maken. Vriend zat er ook bij.
Ik weet dat hij een eigen leven heeft en ik weet dat hij niet altijd bij me kan zijn.
Maar afgelopen weekend graag even wel.
Nee hoor, dat was niet goed. Ik moest zelf leren om hier overheen te komen. Het gevoel er laten zijn en weten dat het weer overgaat.
Jahaa, maar het gaat niet over. Nooit niet. Nooit meer.
Wilde gewoon zo graag dat er even voor me gezorgd werd, dat ik het allemaal even los kon laten. Maar ik moest maar gaan werken. Zelluf doen.
En ik werd voor mijn doen gewoon uitgelachen.
En niet serieus genomen.
Want ik ben het niet waard. Ik red me wel weer.
NOU, MOOI NIET!!!!!!
(Even nog okee, het voelt wel goed. Komt wat los enzo. Sorrie he. )
maandag 7 september 2009 om 16:05
Ster, lieve meid, je laat me schrikken nu met je berichtjes hier.
Wat wil je en wat we kunnen we doen?
Wees alsjeblieft eerlijk daarin.
Als je wil dat iemand naar je toe komt, geef dan een gil, en ik spring in de auto.
Wil je alleen iemand spreken, bel me dan.
Maar nog liever zou ik zien dat je nu je vriend belt of de Riagg.
Je kan niet zomaar hier neergooien dat je niet meer wilt leven nu en vervolgens wegblijven hier.
Je doet er namelijk toe, voor mij, voor anderen hier.
En ik maak me zorgen, veel zorgen.
Wat wil je en wat we kunnen we doen?
Wees alsjeblieft eerlijk daarin.
Als je wil dat iemand naar je toe komt, geef dan een gil, en ik spring in de auto.
Wil je alleen iemand spreken, bel me dan.
Maar nog liever zou ik zien dat je nu je vriend belt of de Riagg.
Je kan niet zomaar hier neergooien dat je niet meer wilt leven nu en vervolgens wegblijven hier.
Je doet er namelijk toe, voor mij, voor anderen hier.
En ik maak me zorgen, veel zorgen.
maandag 7 september 2009 om 16:10
Och meid.
Ik ken het
En diep van binnen weten jij en ik dat het allemaal ook waar is dat je je eigen verantwoordelijkheid moet nemen.
Dat niemand kan gaan dragen wat jij niet kan en je dan verlost bent....zo werkt het niet,en dat is de pijnlijke waarheid als je je zo voelt.
Neemt niet weg,dat als het zover gaat ster dat je niet meer wil leven,ze je niet kunnen weg sturen.
Hoe serieus is dit?
Want dat weet alleen jij.
Als je zelf kan benoemen dat het echt serieus is.
Dan moet je dat zo letterlijk zeggen,anders snappen ze het
niet.
Letterlijk de telefoon pakken en zeggen,als iemand mij nu niet komt halen,dan ben ik er morgen misschien niet.
En dit is bloedserieus.
Ik maak mij echt erg veel zorgen nu ster.
Ik ken het
En diep van binnen weten jij en ik dat het allemaal ook waar is dat je je eigen verantwoordelijkheid moet nemen.
Dat niemand kan gaan dragen wat jij niet kan en je dan verlost bent....zo werkt het niet,en dat is de pijnlijke waarheid als je je zo voelt.
Neemt niet weg,dat als het zover gaat ster dat je niet meer wil leven,ze je niet kunnen weg sturen.
Hoe serieus is dit?
Want dat weet alleen jij.
Als je zelf kan benoemen dat het echt serieus is.
Dan moet je dat zo letterlijk zeggen,anders snappen ze het
niet.
Letterlijk de telefoon pakken en zeggen,als iemand mij nu niet komt halen,dan ben ik er morgen misschien niet.
En dit is bloedserieus.
Ik maak mij echt erg veel zorgen nu ster.
maandag 7 september 2009 om 16:27
Iry zegt het ook duidelijk. Er zijn gradaties in het niet meer willen. Van 'als het zo blijft gaan hoeft het van mij niet meer', via 'dit is zo heftig, ik weet niet meer hoe ik dit moet hanteren', door 'ik ben nu echt de hoop aan het verliezen' naar echt gevaarlijke dingen doen.
Waar zit jij Ster?
Het vervelende is idd, dat als er teveel van je wordt overgenomen je zieker wordt. Je autonomie is heel belangrijk. Een opname heeft nadelen. Het kan dingen als jezelf pijn doen versterken, het kan je onveilig doen voelen omdat je niet thuis bent. De mensen om je heen daar kunnen van alles bij je oproepen en niet iedere hulpverlener is even aardig, kundig of belangstellend. Toch kan het soms nodig zijn om een time-out te nemen in de vorm van bijv. een crisisbed. Al is het maar voor even.
Wat bij mij hielp was afspraken maken. Bepalen met een ander wat ik ging doen, wat ik ging eten, wanneer welke medicatie nodig was.. Dat vervolgens wel zelf doen. Maar daardoor had ik wel het gevoel dat er iemand achter me stond.
En niemand lacht je hier uit of is boos op je. We zijn betrokken, dat wel.
Waar zit jij Ster?
Het vervelende is idd, dat als er teveel van je wordt overgenomen je zieker wordt. Je autonomie is heel belangrijk. Een opname heeft nadelen. Het kan dingen als jezelf pijn doen versterken, het kan je onveilig doen voelen omdat je niet thuis bent. De mensen om je heen daar kunnen van alles bij je oproepen en niet iedere hulpverlener is even aardig, kundig of belangstellend. Toch kan het soms nodig zijn om een time-out te nemen in de vorm van bijv. een crisisbed. Al is het maar voor even.
Wat bij mij hielp was afspraken maken. Bepalen met een ander wat ik ging doen, wat ik ging eten, wanneer welke medicatie nodig was.. Dat vervolgens wel zelf doen. Maar daardoor had ik wel het gevoel dat er iemand achter me stond.
En niemand lacht je hier uit of is boos op je. We zijn betrokken, dat wel.
maandag 7 september 2009 om 16:31
Nee Iry.
Je moet eens ophouden met iedereen altijd beschermen. Het is teveel voor je. Je bent er al voor zoveel mensen. Je moet aan jezelf denken. En je afsluiten als dit te dichtbij komt of te confronterend is.
Je bent te lief voor deze wereld.
(algemeen) Want volgens mij kom je alleen in dit leven er als je voor jezelf kan kiezen en een klein beetje van jezelf houdt.
(en ergens kan ik ook niet geloven dat jullie dit echt aan je hart gaat. Ik kan er gewoon niet bij. Boeiend. Wie ben ik. )
Ik kan niet voor mezelf leven en ik weet dat ik niet mag speculeren of het over dat soort dingen hebben op dit forum maar toch; als er een ZM pil zou bestaan, maar dan ook echt dat je zeker weet dat je er niet meer bent, had ik 'm genomen.
Vrees ik.
Denk ik.
Ga er eens over nadenken hoe serieus dit is. Das een goeie. Misschien kan het nog erger en valt het in mijn situatie mee. Dan kan ik het misschien een beetje relativeren.
Bedankt Iry, Saar en Hanke.
Je moet eens ophouden met iedereen altijd beschermen. Het is teveel voor je. Je bent er al voor zoveel mensen. Je moet aan jezelf denken. En je afsluiten als dit te dichtbij komt of te confronterend is.
Je bent te lief voor deze wereld.
(algemeen) Want volgens mij kom je alleen in dit leven er als je voor jezelf kan kiezen en een klein beetje van jezelf houdt.
(en ergens kan ik ook niet geloven dat jullie dit echt aan je hart gaat. Ik kan er gewoon niet bij. Boeiend. Wie ben ik. )
Ik kan niet voor mezelf leven en ik weet dat ik niet mag speculeren of het over dat soort dingen hebben op dit forum maar toch; als er een ZM pil zou bestaan, maar dan ook echt dat je zeker weet dat je er niet meer bent, had ik 'm genomen.
Vrees ik.
Denk ik.
Ga er eens over nadenken hoe serieus dit is. Das een goeie. Misschien kan het nog erger en valt het in mijn situatie mee. Dan kan ik het misschien een beetje relativeren.
Bedankt Iry, Saar en Hanke.
maandag 7 september 2009 om 16:59
Ster, ik ben niet zo goed ik sfeer interpreteren. Ben je boos omdat je het betuttelend vind wat ik schrijf?
Als dat zo is, dan is het duidelijk dat je geen advies wilt maar alleen maar dat je het gevoel krijgt dat er naar je geluisterd wordt.
Dat is je goed recht.
En ik wil naar je luisteren.
Knuffel van mij.
Als dat zo is, dan is het duidelijk dat je geen advies wilt maar alleen maar dat je het gevoel krijgt dat er naar je geluisterd wordt.
Dat is je goed recht.
En ik wil naar je luisteren.
Knuffel van mij.
maandag 7 september 2009 om 17:13
O ben ik boos?
Zou eigenlijk goed kunnen, maar ik weet het niet... Schaam.
Kan dat nooit zo goed herkennen. Weet niet waarom en wat ik er mee moet.
Absoluut niet boos op jullie i.i.g.
Alleen maar op mezelf.
Weet eigenlijk niet of ik advies wil.
Misschien wel. O ik heb zo'n gruwelijke hekel aan mezelf momenteel.
Omdat ik gewoon niet weet wat ik nou wil.
Eigenlijk roep ik gewoon heel hard help me.
Maar ik weet dat niemand dat kan.
Dat is het eenzame.
Ik kan niet met mezelf leven, echt niet.
Zou eigenlijk goed kunnen, maar ik weet het niet... Schaam.
Kan dat nooit zo goed herkennen. Weet niet waarom en wat ik er mee moet.
Absoluut niet boos op jullie i.i.g.
Alleen maar op mezelf.
Weet eigenlijk niet of ik advies wil.
Misschien wel. O ik heb zo'n gruwelijke hekel aan mezelf momenteel.
Omdat ik gewoon niet weet wat ik nou wil.
Eigenlijk roep ik gewoon heel hard help me.
Maar ik weet dat niemand dat kan.
Dat is het eenzame.
Ik kan niet met mezelf leven, echt niet.
maandag 7 september 2009 om 17:17
Lieverd..ik bedoel in hoe serieus sta je er nu voor met het onbestemde gevoel niet te willen leven.
Dat het serieus is dat je je zo rot voelt neem ik direct aan.
\En of dat terecht is dat doet er niet zoveel toe,het is het gevoel wat je nu eenmaal hebt.
Ik weet dat ik niet iedeerens leed op mijn schouders kan nemen.
Maar ik geef nu eenmaal om je,en ja maak mij zorgen.
Dus schroom niet om gewoon uit te spreken wat ik voor je kan doen.
Dat het serieus is dat je je zo rot voelt neem ik direct aan.
\En of dat terecht is dat doet er niet zoveel toe,het is het gevoel wat je nu eenmaal hebt.
Ik weet dat ik niet iedeerens leed op mijn schouders kan nemen.
Maar ik geef nu eenmaal om je,en ja maak mij zorgen.
Dus schroom niet om gewoon uit te spreken wat ik voor je kan doen.
maandag 7 september 2009 om 17:22
Jawel Ster.
Mensen kunnen je wel helpen.
Maar alleen als je aangeeft wat je zou kunnen helpen.
Lastig als je het zelf niet goed weet.
Maar we kunnen dingen aanreiken,hoef je alleen ja of nee te zeggen.
En voor wat het waard is,
Ik kan geen enkele reden verzinnen waarom je een hekel aan jezelf moet hebben.
Je bent een mooi mens ster,zag je het zelf maar...........
Mensen kunnen je wel helpen.
Maar alleen als je aangeeft wat je zou kunnen helpen.
Lastig als je het zelf niet goed weet.
Maar we kunnen dingen aanreiken,hoef je alleen ja of nee te zeggen.
En voor wat het waard is,
Ik kan geen enkele reden verzinnen waarom je een hekel aan jezelf moet hebben.
Je bent een mooi mens ster,zag je het zelf maar...........
maandag 7 september 2009 om 17:41
Lieve Ster,
wat zou jij willen doen voor dat wanhopige kind in jouzelf?
Wat zou je doen als je zo een klein kind zag, dat zich zo voelde als jij nu?
Jij, volwassen vrouw, kunt hier schrijven.
Jij, volwassen vrouw, kunt dus uiten wat je voelt.
Jij, volwassen vrouw, kan dat kind helpen.
Je bent niet alleen, maar je moet wel zelf de stappen zetten.
Ik heb hier boven mijn beeldscherm een tekst hangen, ooit gelezen en daarvan een schildering gemaakt:
'Niemand kan een ander
van wat dan ook bevrijden.
Of je redt jezelf,
of je blijft ongered.'
Dat wil zeggen dat je alleen maar zelf in beweging kunt komen en doen wat voor jou nodig is.
Liefs en heel veel sterkte!
wat zou jij willen doen voor dat wanhopige kind in jouzelf?
Wat zou je doen als je zo een klein kind zag, dat zich zo voelde als jij nu?
Jij, volwassen vrouw, kunt hier schrijven.
Jij, volwassen vrouw, kunt dus uiten wat je voelt.
Jij, volwassen vrouw, kan dat kind helpen.
Je bent niet alleen, maar je moet wel zelf de stappen zetten.
Ik heb hier boven mijn beeldscherm een tekst hangen, ooit gelezen en daarvan een schildering gemaakt:
'Niemand kan een ander
van wat dan ook bevrijden.
Of je redt jezelf,
of je blijft ongered.'
Dat wil zeggen dat je alleen maar zelf in beweging kunt komen en doen wat voor jou nodig is.
Liefs en heel veel sterkte!
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 7 september 2009 om 18:58
Ster, ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen... Of hoe ik het moet zeggen..
Dus schrijf maar op wat ik denk en eigenlijk uit wil schreeuwen naar je.. omdat ik me zorgen maak, en om je ben gaan geven..
Ik herken alles wat je schrijft. Echt elke letter..
Zo voelde ik mij net voor mijn opname eerder dit jaar ook.
Ik was er ook helemaal klaar mee, en er was niets in deze wereld waar ik nog voor wilde blijven..
Maar toch, ergens heel diep van binnen, was er blijkbaar toch iets wat doorhad dat ik op dat moment aan de bel moest trekken. Aan de bel trekken en zeggen:
Ik wil stoppen met dit alles, en maak er een eind aan als jullie me niet NU helpen.
En ja... half uur later zat ik op een gesloten afdeling.
En dan.. ja.. misschien idd pillen zoals je psych al zei. En ook daar zal je gevoel en deze gedachte niet zomaar weg gaan.. Maar daar ben je veilig, daar word voor je gezorgd, daar mag je jezelf zijn, zij kunnen je handvaten geven!
En ik denk dat je dat heel hard nodig hebt op dit moment.
Lieve ster, ook ik ben mede tot die keuze gekomen door mensen om me heen. irl, maar zeker ook de lieverds hier.
Lieve ster.. bel alsjeblieft..!!!
Dus schrijf maar op wat ik denk en eigenlijk uit wil schreeuwen naar je.. omdat ik me zorgen maak, en om je ben gaan geven..
Ik herken alles wat je schrijft. Echt elke letter..
Zo voelde ik mij net voor mijn opname eerder dit jaar ook.
Ik was er ook helemaal klaar mee, en er was niets in deze wereld waar ik nog voor wilde blijven..
Maar toch, ergens heel diep van binnen, was er blijkbaar toch iets wat doorhad dat ik op dat moment aan de bel moest trekken. Aan de bel trekken en zeggen:
Ik wil stoppen met dit alles, en maak er een eind aan als jullie me niet NU helpen.
En ja... half uur later zat ik op een gesloten afdeling.
En dan.. ja.. misschien idd pillen zoals je psych al zei. En ook daar zal je gevoel en deze gedachte niet zomaar weg gaan.. Maar daar ben je veilig, daar word voor je gezorgd, daar mag je jezelf zijn, zij kunnen je handvaten geven!
En ik denk dat je dat heel hard nodig hebt op dit moment.
Lieve ster, ook ik ben mede tot die keuze gekomen door mensen om me heen. irl, maar zeker ook de lieverds hier.
Lieve ster.. bel alsjeblieft..!!!
maandag 7 september 2009 om 19:51
Ster, ik lees net je noodkreet en besef dat ik, op het moment dat jij het hier neerzette, ik Ixsje de fles aan het geven was. Zijn kleine handje die mijn vinger pakte, zijn glim oogjes die naar mij keken en zijn mondje die af en toe de speen losliet om mij een lachje te geven. Ik realiseerde me toen tegelijkertijd dat er een moment in mijn leven geweest is waarop ik gedacht heb dat het allemaal niet meer hoefde voor me. Dat er niets was om voor te leven. Zelfs mijn man en kinderen niet.
Diezelfde dag kreeg ik van de huisarts, per ongeluk, een teveel aan slaapmedicatie..........
En daar stond ik met die pillen in mijn hand......... met de gedachte dat het wel heel mooi uitkwam.
Ik kon het niet, ik kon niet die pillen innemen, mijn drang om te leven was te groot, ook al was dat een gedachte die onbewust was.
Ik heb aan de bel getrokken, geschreeuwd, gevloekt, gejankt. En hulp aanvaard.
Bel lieve, lieve Ster! Je bent het zo waard. Blijf het geloof in jezelf houden!
Diezelfde dag kreeg ik van de huisarts, per ongeluk, een teveel aan slaapmedicatie..........
En daar stond ik met die pillen in mijn hand......... met de gedachte dat het wel heel mooi uitkwam.
Ik kon het niet, ik kon niet die pillen innemen, mijn drang om te leven was te groot, ook al was dat een gedachte die onbewust was.
Ik heb aan de bel getrokken, geschreeuwd, gevloekt, gejankt. En hulp aanvaard.
Bel lieve, lieve Ster! Je bent het zo waard. Blijf het geloof in jezelf houden!
