Werk & Studie
alle pijlers
Burn out...
zondag 6 september 2009 om 01:33
Hallo!
Al een aantal maanden loop ik 'over' en heb sinds een aantal weken het sterke vermoeden dat ik een Burn Out heb (alle testen online beamen dit zover). Om jullie een idee te geven, op zaterdagmiddag (en ik denk aan werk) word ik 'al' chagrijnig omdat de maandag alweer in zicht is. Ik ben veel duizelig, verminderde eetlust, vergeetachtig, weinig gemotiveerd, erg moe, zere rug, etc.
Afgelopen donderdag heb ik mij ziek gemeld op het werk gezien ik het echt niet meer trok, maar zit nu 'vast'. Wat doe ik nu? En moet ik die stap wel zetten...?
Meld ik me, first thing Monday morning, en leg ik eerst uit aan de huisarts wat ik denk dat er aan de hand is? Moet ik direct met de billen bloot bij de werkgever*? En hoe heeft dit eventuele financiele gevolgen?
Mijn (tijdelijke/jaar) contract loop eind november af. Al een aantal weken probeer ik mezelf te pushen en dat nog uit te zingen, maar ik red het eigenlijk gewoon niet meer (geestelijk, lichamelijk).
Wat en hoe pak ik dit aan? Wat mag en kan ik verwachten?
Alle tips, adviezen en harten onder de riem welkom!
* Overigens geloof ik niet dat mijn werkgever ook maar vermoed dat ik eventueel een BO zou hebben, maar volgens mij zijn er weinig feiten meer waar ik om heen kan. Ik kan gewoon niet meer. Ik ben voor mijn gevoel helemaal op. Ik 'durf' gewoon niet helemaal open te zijn (een aantal knelpunten zijn algemeen bekend - dit zijn ook zaken waar andere collega's mee struggelen) maar het voelt als enorm falen om het bij werk te leggen...
Al een aantal maanden loop ik 'over' en heb sinds een aantal weken het sterke vermoeden dat ik een Burn Out heb (alle testen online beamen dit zover). Om jullie een idee te geven, op zaterdagmiddag (en ik denk aan werk) word ik 'al' chagrijnig omdat de maandag alweer in zicht is. Ik ben veel duizelig, verminderde eetlust, vergeetachtig, weinig gemotiveerd, erg moe, zere rug, etc.
Afgelopen donderdag heb ik mij ziek gemeld op het werk gezien ik het echt niet meer trok, maar zit nu 'vast'. Wat doe ik nu? En moet ik die stap wel zetten...?
Meld ik me, first thing Monday morning, en leg ik eerst uit aan de huisarts wat ik denk dat er aan de hand is? Moet ik direct met de billen bloot bij de werkgever*? En hoe heeft dit eventuele financiele gevolgen?
Mijn (tijdelijke/jaar) contract loop eind november af. Al een aantal weken probeer ik mezelf te pushen en dat nog uit te zingen, maar ik red het eigenlijk gewoon niet meer (geestelijk, lichamelijk).
Wat en hoe pak ik dit aan? Wat mag en kan ik verwachten?
Alle tips, adviezen en harten onder de riem welkom!
* Overigens geloof ik niet dat mijn werkgever ook maar vermoed dat ik eventueel een BO zou hebben, maar volgens mij zijn er weinig feiten meer waar ik om heen kan. Ik kan gewoon niet meer. Ik ben voor mijn gevoel helemaal op. Ik 'durf' gewoon niet helemaal open te zijn (een aantal knelpunten zijn algemeen bekend - dit zijn ook zaken waar andere collega's mee struggelen) maar het voelt als enorm falen om het bij werk te leggen...
maandag 7 september 2009 om 23:48
Ik begrijp het, maar toch ook weer niet...
Ik bel dus met de AA om een afspraak te maken en e.e.a. te bespreken. Oke.
Maar mijn werkgever weet pas van iets als deze of van mij of de AA verneemt hoe of wat. Mij lijkt me dat als ik werk bel om contactgegevens van de AA achterhaal, ik niet kan negeren dat zij (werk) ook moeten worden geinformeerd? En melden dat ik vermoed langdurig uit de roulatie te zijn zonder iets te benoemen zal een vreemd gesprek zijn.
Daarnaast, werk is deskundig op vakgebied en niet welzijn/gezondheid medewerkers. Lijkt me dat welke beslissing dan ook altijd subjectief is en nadelig voor werknemer. Een onafhankelijk psycholoog die de AA adviseert, dat voelt toch echt beter. En vervolgens de AA werk informeren. Realiteit is dus anders en nog confronterender.
Ik bel dus met de AA om een afspraak te maken en e.e.a. te bespreken. Oke.
Maar mijn werkgever weet pas van iets als deze of van mij of de AA verneemt hoe of wat. Mij lijkt me dat als ik werk bel om contactgegevens van de AA achterhaal, ik niet kan negeren dat zij (werk) ook moeten worden geinformeerd? En melden dat ik vermoed langdurig uit de roulatie te zijn zonder iets te benoemen zal een vreemd gesprek zijn.
Daarnaast, werk is deskundig op vakgebied en niet welzijn/gezondheid medewerkers. Lijkt me dat welke beslissing dan ook altijd subjectief is en nadelig voor werknemer. Een onafhankelijk psycholoog die de AA adviseert, dat voelt toch echt beter. En vervolgens de AA werk informeren. Realiteit is dus anders en nog confronterender.
dinsdag 8 september 2009 om 17:45
Ik wil toch even het imago van de arbo-arts ophalen, ondanks dat veel mensen er negatieve ervaringen mee hebben.
Ik heb ook thuis gezeten met een Burn-out. De arbo-arts heeft mij juist erg geholpen, ze waakte ervoor dat ik niet te snel weer aan de slag ging. Ik moest wel contact houden met het werk, door een paar uurtjes gewoon op mijn werk 'te zijn' of enkele uurtjes per week werken, maar ik mocht juist niet teveel hooi op mijn vork nemen. Dit heeft mij goed gedaan!
De werkgever heeft altijd het advies van de AA gevolgd.
Dus Mikster, maak je niet te druk!! Je moet nu juist even ontspannen. Wacht even af wat de AA zegt.
Ik heb ook thuis gezeten met een Burn-out. De arbo-arts heeft mij juist erg geholpen, ze waakte ervoor dat ik niet te snel weer aan de slag ging. Ik moest wel contact houden met het werk, door een paar uurtjes gewoon op mijn werk 'te zijn' of enkele uurtjes per week werken, maar ik mocht juist niet teveel hooi op mijn vork nemen. Dit heeft mij goed gedaan!
De werkgever heeft altijd het advies van de AA gevolgd.
Dus Mikster, maak je niet te druk!! Je moet nu juist even ontspannen. Wacht even af wat de AA zegt.
dinsdag 8 september 2009 om 20:05
quote:Mikster schreef op 07 september 2009 @ 23:48:
Ik begrijp het, maar toch ook weer niet...
Ik bel dus met de AA om een afspraak te maken en e.e.a. te bespreken. Oke.
Maar mijn werkgever weet pas van iets als deze of van mij of de AA verneemt hoe of wat. Mij lijkt me dat als ik werk bel om contactgegevens van de AA achterhaal, ik niet kan negeren dat zij (werk) ook moeten worden geinformeerd? En melden dat ik vermoed langdurig uit de roulatie te zijn zonder iets te benoemen zal een vreemd gesprek zijn.
De werkgever heeft er recht op om te weten of jij al dan niet kunt werken en als je wel kunt werken aan welke randvoorwaarden dat werk dan zal moeten voldoen. Als je jouw werkgever belt, dan kun je aangeven dat je bang bent dat je ziekte een poosje zal gaan duren en dat je om die reden graag een gesprek wilt met de arbo-arts. Meer dan dat hoef je in dit stadium niet aan te geven. Sterker nog, dat zou ik je ook afraden want het is niet onaannemelijk dat de arbo-arts vindt dat jij binnen niet al te lange termijn weer (deels) aan het werk kunt (al dan niet in aangepast werk).
Daarnaast, werk is deskundig op vakgebied en niet welzijn/gezondheid medewerkers. Lijkt me dat welke beslissing dan ook altijd subjectief is en nadelig voor werknemer.
Nee hoor, dat is niet perse waar. Ten eerste is de werkgever inderdaad niet medisch onderlegd. En dat is ook precies de reden waarom je de werkgever geen medische info hoeft te geven en hij deze info niet hoeft te beoordelen. Daar is namelijk de arbo-arts voor. Werkgevers kunnen soms het advies van een arbo-arts in de wind slaan, maar dat is niet gebruikelijk. Zij kunnen zichzelf daar namelijk ook lelijk mee in de vingers snijden en een flinke rekening gepresenteerd krijgen als ze een zieke werknemer verkeerd behandelen en de zieke werknemer daardoor langer ziek blijft.
Een onafhankelijk psycholoog die de AA adviseert, dat voelt toch echt beter. En vervolgens de AA werk informeren.
Een psycholoog is gespecialiseerd in psychische problemen - en het helpen oplossen daarvan - maar niet in de vraag of je met bepaalde problemen al dan niet kunt werken. Dat is nu juist het vakgebied van de arbo-arts.
Realiteit is dus anders en nog confronterender.
Zie hierboven, ik denk dat dit wel meevalt. Het is belangrijk dat jij snel een afspraak maakt met de arbo-arts, want ik denk echt dat jou dit enorm gerust zou kunnen stellen. Er zijn vervelende arbo-artsen, maar mijn ervaring is dat de meesten echt enorm meevallen. Ze adviseren weliswaar de werkgever, maar daarnaast zijn ze wel degelijk ook arts en vanuit die hoedanigheid zullen ze iemand niet moedwillig nog verder in de problemen helpen.
Ik begrijp het, maar toch ook weer niet...
Ik bel dus met de AA om een afspraak te maken en e.e.a. te bespreken. Oke.
Maar mijn werkgever weet pas van iets als deze of van mij of de AA verneemt hoe of wat. Mij lijkt me dat als ik werk bel om contactgegevens van de AA achterhaal, ik niet kan negeren dat zij (werk) ook moeten worden geinformeerd? En melden dat ik vermoed langdurig uit de roulatie te zijn zonder iets te benoemen zal een vreemd gesprek zijn.
De werkgever heeft er recht op om te weten of jij al dan niet kunt werken en als je wel kunt werken aan welke randvoorwaarden dat werk dan zal moeten voldoen. Als je jouw werkgever belt, dan kun je aangeven dat je bang bent dat je ziekte een poosje zal gaan duren en dat je om die reden graag een gesprek wilt met de arbo-arts. Meer dan dat hoef je in dit stadium niet aan te geven. Sterker nog, dat zou ik je ook afraden want het is niet onaannemelijk dat de arbo-arts vindt dat jij binnen niet al te lange termijn weer (deels) aan het werk kunt (al dan niet in aangepast werk).
Daarnaast, werk is deskundig op vakgebied en niet welzijn/gezondheid medewerkers. Lijkt me dat welke beslissing dan ook altijd subjectief is en nadelig voor werknemer.
Nee hoor, dat is niet perse waar. Ten eerste is de werkgever inderdaad niet medisch onderlegd. En dat is ook precies de reden waarom je de werkgever geen medische info hoeft te geven en hij deze info niet hoeft te beoordelen. Daar is namelijk de arbo-arts voor. Werkgevers kunnen soms het advies van een arbo-arts in de wind slaan, maar dat is niet gebruikelijk. Zij kunnen zichzelf daar namelijk ook lelijk mee in de vingers snijden en een flinke rekening gepresenteerd krijgen als ze een zieke werknemer verkeerd behandelen en de zieke werknemer daardoor langer ziek blijft.
Een onafhankelijk psycholoog die de AA adviseert, dat voelt toch echt beter. En vervolgens de AA werk informeren.
Een psycholoog is gespecialiseerd in psychische problemen - en het helpen oplossen daarvan - maar niet in de vraag of je met bepaalde problemen al dan niet kunt werken. Dat is nu juist het vakgebied van de arbo-arts.
Realiteit is dus anders en nog confronterender.
Zie hierboven, ik denk dat dit wel meevalt. Het is belangrijk dat jij snel een afspraak maakt met de arbo-arts, want ik denk echt dat jou dit enorm gerust zou kunnen stellen. Er zijn vervelende arbo-artsen, maar mijn ervaring is dat de meesten echt enorm meevallen. Ze adviseren weliswaar de werkgever, maar daarnaast zijn ze wel degelijk ook arts en vanuit die hoedanigheid zullen ze iemand niet moedwillig nog verder in de problemen helpen.
dinsdag 8 september 2009 om 21:19
quote:Mikster schreef op 07 september 2009 @ 23:48:
Ik begrijp het, maar toch ook weer niet...
Ik bel dus met de AA om een afspraak te maken en e.e.a. te bespreken. Oke.
Maar mijn werkgever weet pas van iets als deze of van mij of de AA verneemt hoe of wat. Mij lijkt me dat als ik werk bel om contactgegevens van de AA achterhaal, ik niet kan negeren dat zij (werk) ook moeten worden geinformeerd? En melden dat ik vermoed langdurig uit de roulatie te zijn zonder iets te benoemen zal een vreemd gesprek zijn.
Daarnaast, werk is deskundig op vakgebied en niet welzijn/gezondheid medewerkers. Lijkt me dat welke beslissing dan ook altijd subjectief is en nadelig voor werknemer. Een onafhankelijk psycholoog die de AA adviseert, dat voelt toch echt beter. En vervolgens de AA werk informeren. Realiteit is dus anders en nog confronterender.
Zo werkt het dus niet. Gedurende je ziekteverlof wordt je salaris doorbetaald en daar staan nu eenmaal ook verplichtingen tegenover.
Verder eens met nummerzoveel. Uiteraard.
Ik begrijp het, maar toch ook weer niet...
Ik bel dus met de AA om een afspraak te maken en e.e.a. te bespreken. Oke.
Maar mijn werkgever weet pas van iets als deze of van mij of de AA verneemt hoe of wat. Mij lijkt me dat als ik werk bel om contactgegevens van de AA achterhaal, ik niet kan negeren dat zij (werk) ook moeten worden geinformeerd? En melden dat ik vermoed langdurig uit de roulatie te zijn zonder iets te benoemen zal een vreemd gesprek zijn.
Daarnaast, werk is deskundig op vakgebied en niet welzijn/gezondheid medewerkers. Lijkt me dat welke beslissing dan ook altijd subjectief is en nadelig voor werknemer. Een onafhankelijk psycholoog die de AA adviseert, dat voelt toch echt beter. En vervolgens de AA werk informeren. Realiteit is dus anders en nog confronterender.
Zo werkt het dus niet. Gedurende je ziekteverlof wordt je salaris doorbetaald en daar staan nu eenmaal ook verplichtingen tegenover.
Verder eens met nummerzoveel. Uiteraard.
woensdag 9 september 2009 om 14:37
Vandaag werkgever gesproken en toch een redelijk open verhaal kunnen doen; heb aangegeven dat definitieve 'oordeel' via AA gaat komen en daar heb ik a.s. vrijdag een afspraak mee. Ik vind het spannend en ben ook best zenuwachtig, maar jullie hebben me enigzins gerust kunnen stellen. Dank dus voor de info zover; met al dit is het een heus viva-pedia hier 
. Ik houd jullie op de hoogte.
. Ik houd jullie op de hoogte.
zondag 20 september 2009 om 22:53
Hi,
Na even een ‘tank-week’ te hebben ingelast, weer online. De 12e gesproken met de AA en moet eerlijk zeggen dat het gesprek me alles meeviel. Ik had in eerste instantie verwacht dat ik met veel moeite de AA zou moeten overtuigen, maar na mijn verhaal te hebben gedaan (niet eens alles verteld, maar wel een beetje de hoofdlijnen) kwam de AA tot de conclusie dat hij het eens was met de HA (inderdaad BO) en dat ik in ieder geval de komende 4 weken 100% arbeidsongeschikt ben. De AA heeft mij een aantal tips en opdrachten meegegeven en binnenkort word contact opgenomen (AA belt mij) voor vervolg afspraak, waarschijnlijk over ca. 2 weken. De AA heeft de werkgever op de hoogte gebracht; afgelopen week ben ik voor het eerst een hele week ‘werkgevervrij’ geweest.
Nu ik deze eerste ‘echte’ week er op heb zitten, moet ik eerlijk zeggen dat het een stuk rustiger in mijn hoofd is. Wel word ik erg onrustig als ik aan werk denk (nerveus gevoel) en word ik soort van angstig als ik ook maar denk mijn werk 06 te horen. Moet daarom ook wel eerlijk toegeven dat als ik de ervaringen van anderen hier lees en mijn eigen gevoel dat ik me er nog niets bij voor kan stellen dat ik over een paar weken weer terug moet. Moet. Zo voelt het. Direct schiet ik in de stress. Kortsluiting. Misselijk. Misschien ook omdat ik deels niet goed weet hoe en wat er kan veranderen, verbeteren op de plek en bedrijf waar ik nu zit. Klein creatief bedrijf dus weinig andere 'werkplekken' en veel onderling met elkaar te maken.
Door nu iets meer rust in mijn hoofd zijn voor mijn gevoel de prive zaken een beetje beter te overzien, heb ik wat meer energie (alhoewel ik ook heel veel 'niets' uit mijn handen kreeg afgelopen week) en merk ook aan mijn partner dat er minder stress in huis is. Dus het doet me goed. Alleen ben ik zelf bang dat ik er met 4 weken echt niet ga zijn.
Ben wel erg bang voor alle consequenties die dit mogelijk kan gaan hebben, vooral financieel. Klinkt misschien heel vreemd, maar ik wacht toch wel met spanning mijn loonstrook af... En ook waar dit allemaal naar toe gaat. Qua zekerheid qua baan. Wua zekerheid qua financien. Etc. Ik merk dat ik het wil kunnen plannen, in kunnen schatten. Maar ook dat ik nu het lastige - dit is niet te voorspellen. Er zit zoveel gevoel, emotie aan vast.
Wel m.n. gisteren mentaal een flinke klap gehad. Voelde me erg depressief. De AA had hier al voor gewaarschuwd, maar het kwam toch wel hard aan. Beetje ook wat Jammo zei, bang om door te draaien. En misschien daarom wel zo dwars tegen m'n gevoel proberen in te gaan. Er vooral niet aan over willen geven, omdat ik dan verwacht dat ik depressief word, blijk te zijn. Terwijl je met je volle verstand weet dat je dit helemaal niet wilt en ook niet gaande is en alles probeert om het weer ‘gunstig’ te draaien.
Volgens mij komt dit een beetje door dat masker wat ik altijd op heb, altijd maar vriendelijk zijn, behulpzaam, en jezelf er maar een beetje tussen friemelen. Altijd maar het deels onzichtbaar maken en pleasen tegelijk. Lastig om proberen afstand te nemen en even meer voor mezelf te kiezen.
Voor aankomende week een 'rooster' gemaakt omdat ik anders bang ben mee te worden gezogen in mijn gevoel, moeheid. Alle 'gewone' dingen (huishouden, hond, kind, opdrachten) ingepland en er een tijd aan gehangen; anders kan ik echt een hele dag in bed gaan liggen of voor de tv.
Lastig vind ik het.
Na even een ‘tank-week’ te hebben ingelast, weer online. De 12e gesproken met de AA en moet eerlijk zeggen dat het gesprek me alles meeviel. Ik had in eerste instantie verwacht dat ik met veel moeite de AA zou moeten overtuigen, maar na mijn verhaal te hebben gedaan (niet eens alles verteld, maar wel een beetje de hoofdlijnen) kwam de AA tot de conclusie dat hij het eens was met de HA (inderdaad BO) en dat ik in ieder geval de komende 4 weken 100% arbeidsongeschikt ben. De AA heeft mij een aantal tips en opdrachten meegegeven en binnenkort word contact opgenomen (AA belt mij) voor vervolg afspraak, waarschijnlijk over ca. 2 weken. De AA heeft de werkgever op de hoogte gebracht; afgelopen week ben ik voor het eerst een hele week ‘werkgevervrij’ geweest.
Nu ik deze eerste ‘echte’ week er op heb zitten, moet ik eerlijk zeggen dat het een stuk rustiger in mijn hoofd is. Wel word ik erg onrustig als ik aan werk denk (nerveus gevoel) en word ik soort van angstig als ik ook maar denk mijn werk 06 te horen. Moet daarom ook wel eerlijk toegeven dat als ik de ervaringen van anderen hier lees en mijn eigen gevoel dat ik me er nog niets bij voor kan stellen dat ik over een paar weken weer terug moet. Moet. Zo voelt het. Direct schiet ik in de stress. Kortsluiting. Misselijk. Misschien ook omdat ik deels niet goed weet hoe en wat er kan veranderen, verbeteren op de plek en bedrijf waar ik nu zit. Klein creatief bedrijf dus weinig andere 'werkplekken' en veel onderling met elkaar te maken.
Door nu iets meer rust in mijn hoofd zijn voor mijn gevoel de prive zaken een beetje beter te overzien, heb ik wat meer energie (alhoewel ik ook heel veel 'niets' uit mijn handen kreeg afgelopen week) en merk ook aan mijn partner dat er minder stress in huis is. Dus het doet me goed. Alleen ben ik zelf bang dat ik er met 4 weken echt niet ga zijn.
Ben wel erg bang voor alle consequenties die dit mogelijk kan gaan hebben, vooral financieel. Klinkt misschien heel vreemd, maar ik wacht toch wel met spanning mijn loonstrook af... En ook waar dit allemaal naar toe gaat. Qua zekerheid qua baan. Wua zekerheid qua financien. Etc. Ik merk dat ik het wil kunnen plannen, in kunnen schatten. Maar ook dat ik nu het lastige - dit is niet te voorspellen. Er zit zoveel gevoel, emotie aan vast.
Wel m.n. gisteren mentaal een flinke klap gehad. Voelde me erg depressief. De AA had hier al voor gewaarschuwd, maar het kwam toch wel hard aan. Beetje ook wat Jammo zei, bang om door te draaien. En misschien daarom wel zo dwars tegen m'n gevoel proberen in te gaan. Er vooral niet aan over willen geven, omdat ik dan verwacht dat ik depressief word, blijk te zijn. Terwijl je met je volle verstand weet dat je dit helemaal niet wilt en ook niet gaande is en alles probeert om het weer ‘gunstig’ te draaien.
Volgens mij komt dit een beetje door dat masker wat ik altijd op heb, altijd maar vriendelijk zijn, behulpzaam, en jezelf er maar een beetje tussen friemelen. Altijd maar het deels onzichtbaar maken en pleasen tegelijk. Lastig om proberen afstand te nemen en even meer voor mezelf te kiezen.
Voor aankomende week een 'rooster' gemaakt omdat ik anders bang ben mee te worden gezogen in mijn gevoel, moeheid. Alle 'gewone' dingen (huishouden, hond, kind, opdrachten) ingepland en er een tijd aan gehangen; anders kan ik echt een hele dag in bed gaan liggen of voor de tv.
Lastig vind ik het.
