Relaties
alle pijlers
Scheiden, weet niet waar ik moet beginnen...
donderdag 3 september 2009 om 15:50
Hoi meiden,
Na een huwelijk van 10 jaar gaat het echt niet meer tussen mijn man en mij.
Lukt me ff niet het hele verhaal te vertellen, maar ik heb het heel lang geprobeerd maar ik kan niet meer.
Ben helemaal op.
Alleen weet ik nu totaal niet wat ik moet doen en hoe ik het aan moet pakken.
Als eerste moet ik het hem natuurlijk vertellen.
Alleen het punt is dat ik zo bang voor hem ben.
Hij kan nogal driftig worden.
Vorig najaar heb ik ook al verteld dat ik het niet meer zag zitten en toen heeft hij me geslagen.
Ben toch doorgegaan maar nu is het echt op.
Ben alleen zo bang dat hij weer driftig wordt.
Daarbij komt dat we samen een kind hebben en in een koophuis wonen.
Heb hier geen familie wonen dus kan voor mijn gevoel nergens heen.
Voel me zo eenzaam.
Huurwoningen kom ik voorlopig niet voor in aanmerking zelfs niet als ons kind bij mij blijft wonen.
Maar met hem in 1 huis wonen trek ik echt niet meer.
En ik weet zeker dat hij echt niet weggaat, want ik wil tenslotte weg dus dan moet ik het zelf maar uitzoeken.
Waar moet ik beginnen?
Na een huwelijk van 10 jaar gaat het echt niet meer tussen mijn man en mij.
Lukt me ff niet het hele verhaal te vertellen, maar ik heb het heel lang geprobeerd maar ik kan niet meer.
Ben helemaal op.
Alleen weet ik nu totaal niet wat ik moet doen en hoe ik het aan moet pakken.
Als eerste moet ik het hem natuurlijk vertellen.
Alleen het punt is dat ik zo bang voor hem ben.
Hij kan nogal driftig worden.
Vorig najaar heb ik ook al verteld dat ik het niet meer zag zitten en toen heeft hij me geslagen.
Ben toch doorgegaan maar nu is het echt op.
Ben alleen zo bang dat hij weer driftig wordt.
Daarbij komt dat we samen een kind hebben en in een koophuis wonen.
Heb hier geen familie wonen dus kan voor mijn gevoel nergens heen.
Voel me zo eenzaam.
Huurwoningen kom ik voorlopig niet voor in aanmerking zelfs niet als ons kind bij mij blijft wonen.
Maar met hem in 1 huis wonen trek ik echt niet meer.
En ik weet zeker dat hij echt niet weggaat, want ik wil tenslotte weg dus dan moet ik het zelf maar uitzoeken.
Waar moet ik beginnen?
donderdag 3 september 2009 om 16:33
donderdag 3 september 2009 om 16:33
donderdag 3 september 2009 om 16:34
Nee heb de vorige keer helaas geen aangifte gedaan.
Heb daar toen totaal geen erg in gehad, helaas.
Hoe zorgen ze dan dat een man het huis uit gaat dan?
Weet nu al dat mijn man natuurlijk ook niets gaat regelen, dat laat hij allemaal aan mij, de schuldige, over natuurlijk.
Maar merk dat ik zo gestresst wordt.
Vlieg echt tegen de muren op, ben heel onrustig en heb amper t idee dat ik dit wel echt ben.
Heb daar toen totaal geen erg in gehad, helaas.
Hoe zorgen ze dan dat een man het huis uit gaat dan?
Weet nu al dat mijn man natuurlijk ook niets gaat regelen, dat laat hij allemaal aan mij, de schuldige, over natuurlijk.
Maar merk dat ik zo gestresst wordt.
Vlieg echt tegen de muren op, ben heel onrustig en heb amper t idee dat ik dit wel echt ben.
donderdag 3 september 2009 om 16:37
Zou je misschien ook niet een afspraak bij de huisarts maken? Misschien kun je iets kalmerends krijgen, want als je zo gestresst bent kun je vaak ook niet meer helder denken. (en slapen). En dan misschien een verwijzing (weet niet of dat nodig is) voor een maatschappelijk werker vragen? Die weten vaak ook goed waar je terecht kunt en wat je het beste kunt doen.
donderdag 3 september 2009 om 16:39
Niemand zal zeggen dat het makkelijk is. Maar je bent de moeite waard om voor jezelf te kiezen en voor je kind.
Probeer rustig te blijven. Je hebt al een paar stappen gezet, dat is heel goed. Lees de raadgevingen nog eens na allemaal. Zet alles op een rijtje.
Je zegt dat jij de schuldige bent omdat jij wilt scheiden. Maar hij heeft ook niet alles gedaan om jou gelukkig te maken, maakt hem dat niet net zo schuldig dan? Een huwelijk heb je met zijn 2en.
Probeer rustig te blijven. Je hebt al een paar stappen gezet, dat is heel goed. Lees de raadgevingen nog eens na allemaal. Zet alles op een rijtje.
Je zegt dat jij de schuldige bent omdat jij wilt scheiden. Maar hij heeft ook niet alles gedaan om jou gelukkig te maken, maakt hem dat niet net zo schuldig dan? Een huwelijk heb je met zijn 2en.
donderdag 3 september 2009 om 16:48
quote:Bertha schreef op 03 september 2009 @ 16:39:
Je zegt dat jij de schuldige bent omdat jij wilt scheiden. Maar hij heeft ook niet alles gedaan om jou gelukkig te maken, maakt hem dat niet net zo schuldig dan? Een huwelijk heb je met zijn 2en.
Ik vind zelf niet dat ik de schuldige ben hoor, maar zo ziet hij het.
Hij heeft juist heel veel dingen gedaan om mij ongelukkig te maken.
Nu ik terugkijk ben ik dat al jaren en op een gegeven moment is dat over.
Je zegt dat jij de schuldige bent omdat jij wilt scheiden. Maar hij heeft ook niet alles gedaan om jou gelukkig te maken, maakt hem dat niet net zo schuldig dan? Een huwelijk heb je met zijn 2en.
Ik vind zelf niet dat ik de schuldige ben hoor, maar zo ziet hij het.
Hij heeft juist heel veel dingen gedaan om mij ongelukkig te maken.
Nu ik terugkijk ben ik dat al jaren en op een gegeven moment is dat over.
donderdag 3 september 2009 om 16:49
donderdag 3 september 2009 om 17:11
quote:bloempie80 schreef op 03 september 2009 @ 16:49:
Als ik hem moet uitkopen gaat dat zeker niet lukken.
Ik werk 3 dagen en heb geen slecht salaris, maar niet om zoiets te betalen.En als je gaat voor co-ouderschap (misschien ook wel zo leuk voor je man en jullie kind) en je gaat 4 of 5 dagen werken. Zou het dan te doen zijn?
Als ik hem moet uitkopen gaat dat zeker niet lukken.
Ik werk 3 dagen en heb geen slecht salaris, maar niet om zoiets te betalen.En als je gaat voor co-ouderschap (misschien ook wel zo leuk voor je man en jullie kind) en je gaat 4 of 5 dagen werken. Zou het dan te doen zijn?
donderdag 3 september 2009 om 17:53
Zou hier ook even kijken: www.rvr.org
donderdag 3 september 2009 om 22:28
Ik krijg hier ook de rillingen van. Wat een klotesituatie. Toen ik na jaren modderen eindelijk de knoop doorhakte werd ik ook tot bloedens toe geslagen. Omdat ik me al ongeveer een jaar daarvoor had ingeschreven voor een woning, voor het geval dát, kreeg ik toch een urgentieverklaring. Ik weet natuurlijk niet hoe dat in andere gemeenten geregeld is, maar in mijn geval werd gezegd dat ze geen urgentie afgeven wanneer iemand zich in laat schrijven op het moment dat de scheiding in gang gezet is, maar omdat ik al een jaar ingeschreven stond, was dat voor de woningstichting wel een 'bewijs' dat er al langer problemen waren. Ik werd diezelfde week nog doorgestuurd naar een maatschappelijk werkster die ervoor zorgde dat ik een urgentieverklaring kreeg en daarom drie maanden later een woning. Dus het kán wel. En ook ik heb geen aangifte gedaan van de klap die ik kreeg.
Hoe dan ook: ik wens je veel sterkte want makkelijk wordt het zeker niet.
Hoe dan ook: ik wens je veel sterkte want makkelijk wordt het zeker niet.
donderdag 3 september 2009 om 22:45
Akelige situatie. Belangrijk is om uit te zoeken wat je rechten zijn, en je mogelijkheden. Als je kind bij jou blijft wonen, heb je grote kans dat de woning jou wordt toegewezen, ook al is de scheiding jouw keuze. Afhankelijk van zijn salaris zal hij allimentatie moeten betalen, kun je het huis dan blijven betalen? Weet je of de woning overwaarde heeft? Je kunt een makelaar vragen vrijblijvend langs te komen, om een indicatie van de waarde te geven. Als er genoeg overwaarde is kun je misschien het huis verkopen, en hiermee met je salaris een andere woning kopen, of een tijdje in de vrije sector huren, mocht je niet direct in aanmerking komen voor een sociale huurwoning. Veel sterkte!
donderdag 3 september 2009 om 22:51
Jeetje bloem, wat heftig!
Het is al gezegd maar probeer idd iemand bij het "scheidingsgesprek" te regelen. Het risico dat je bont en blauw geslagen word....brrrr.
Mijn vriendin is een paar jaar geleden ook gescheiden en kon hier in de buurt een "chalet" huren. Oké, het is een veredelde caravan maar het is beter dan bij je ex blijven. Hebben jullie geen camping oid in de buurt waar je een huisje ofzo kan huren tijdelijk?? Tot er iets anders is.
Urgent ben je hier allleen als je met 4 kinders onder de brug slaapt.
Heel veel succes en sterkte, wat een klote situatie zeg!
Het is al gezegd maar probeer idd iemand bij het "scheidingsgesprek" te regelen. Het risico dat je bont en blauw geslagen word....brrrr.
Mijn vriendin is een paar jaar geleden ook gescheiden en kon hier in de buurt een "chalet" huren. Oké, het is een veredelde caravan maar het is beter dan bij je ex blijven. Hebben jullie geen camping oid in de buurt waar je een huisje ofzo kan huren tijdelijk?? Tot er iets anders is.
Urgent ben je hier allleen als je met 4 kinders onder de brug slaapt.
Heel veel succes en sterkte, wat een klote situatie zeg!
donderdag 3 september 2009 om 23:12
Zit zelf in een soortgelijke situatie, zonder geweld van zijn kant,het was een onhoudbare situatie geworden en mijn ex is nu tijdelijk (voor de duur van 4 maanden) uit huis (Zit bij zijn ouders voorlopig). Vandaag was de zitting voor de voorlopige voorzieningen, maar een (lang) gesprek met de advocaten gisteren heeft voor ons een hoop duidelijker gemaakt, en hoefden wijzelf niet meer bij de zitting aanwezig te zijn.
In eerste instantie wilde ik het (koop)huis tot de verkoop toegewezen krijgen, maar had inmiddels besloten zo snel mogelijk een nieuwe, verse start te willen maken met de kids.
De zitting vandaag ging er dus nu uit eindelijk om dat mijn ex het huis toegewezen krijgt, waardoor ik dus voor urgentie in aanmerking kom. Met de advocaten is afgesproken dat ik nu zo'n 4 maanden de tijd heb om een andere woning te vinden. Het ziet er naar uit dat dat wel moet lukken, maar er is dan wel weer een ander probleem. Wij kiezen (al is het voorlopig dan nog even tijdelijk op mijn verzoek) voor co-ouderschap en ik wil hier dus wel in de buurt blijven, ivm school, dagverblijf en het vervoeren van de kinderen. De vraag is dus of ik nu niet moet gaan aannemen wat ik aangeboden krijg. Het is dus nu zaak om dat te gaan uitvogelen, want ik kan gewoonweg niet aan de andere kant van onze woonplaats gaan wonen.
Ik ga er wel van uit dat als deze termijn niet haalbaar is dat we weer opnieuw om de tafel gaan zitten om de situatie op nieuw te bekijken. Gedurende deze maanden is er voor het bezoekrecht van ex en kinderen een andere maatregel getroffen, het co-ouderschap gaat pas in als hij weer hier intrekt als ik weg ben. Ook worden er dan tijdelijke financiele afspraken gemaakt, wanneer ik een woning heb wordt dit herzien.
Beetje onsamenhangend verhaal, maar ook ik dacht dat het onmogelijk voor mij zou zijn. Inmiddels weet ik nu wel beter. Geld maakt niet gelukkig, en de broekriem moet hier heel erg strak worden aangetrokken, maar een slecht huwelijk is helemaal verschrikkleijk.
TO, ik hoop dat jij (en anderen wellicht) hier iets mee kunnen, er zijn echt mogelijkheden. Een eerste gesprek met een advocaat is meestal gratis. En wellicht kom je net als ik in aanmerking voor een advocaat met toevoeging (Pro Deo zeg maar) Heel veel sterkte!
In eerste instantie wilde ik het (koop)huis tot de verkoop toegewezen krijgen, maar had inmiddels besloten zo snel mogelijk een nieuwe, verse start te willen maken met de kids.
De zitting vandaag ging er dus nu uit eindelijk om dat mijn ex het huis toegewezen krijgt, waardoor ik dus voor urgentie in aanmerking kom. Met de advocaten is afgesproken dat ik nu zo'n 4 maanden de tijd heb om een andere woning te vinden. Het ziet er naar uit dat dat wel moet lukken, maar er is dan wel weer een ander probleem. Wij kiezen (al is het voorlopig dan nog even tijdelijk op mijn verzoek) voor co-ouderschap en ik wil hier dus wel in de buurt blijven, ivm school, dagverblijf en het vervoeren van de kinderen. De vraag is dus of ik nu niet moet gaan aannemen wat ik aangeboden krijg. Het is dus nu zaak om dat te gaan uitvogelen, want ik kan gewoonweg niet aan de andere kant van onze woonplaats gaan wonen.
Ik ga er wel van uit dat als deze termijn niet haalbaar is dat we weer opnieuw om de tafel gaan zitten om de situatie op nieuw te bekijken. Gedurende deze maanden is er voor het bezoekrecht van ex en kinderen een andere maatregel getroffen, het co-ouderschap gaat pas in als hij weer hier intrekt als ik weg ben. Ook worden er dan tijdelijke financiele afspraken gemaakt, wanneer ik een woning heb wordt dit herzien.
Beetje onsamenhangend verhaal, maar ook ik dacht dat het onmogelijk voor mij zou zijn. Inmiddels weet ik nu wel beter. Geld maakt niet gelukkig, en de broekriem moet hier heel erg strak worden aangetrokken, maar een slecht huwelijk is helemaal verschrikkleijk.
TO, ik hoop dat jij (en anderen wellicht) hier iets mee kunnen, er zijn echt mogelijkheden. Een eerste gesprek met een advocaat is meestal gratis. En wellicht kom je net als ik in aanmerking voor een advocaat met toevoeging (Pro Deo zeg maar) Heel veel sterkte!
vrijdag 4 september 2009 om 11:20
Hey meiden,
Kan hier helaas niet altijd posten, alleen als mijn partner niet thuis is natuurlijk.
Bedankt voor al jullie reacties.
Hoor hier toch wel weer nieuwe nuttige dingen.
Net zoals de term voolopige voorzieningen.
Wist niet dat het bestond.
En ben blij te horen dat er ook voor mij mogelijkheden zijn.
Maakt me wel iets rustiger in mijn hoofd.
Zal dinsdag als ik die afspraak heb bij de mediator vragen of er toch geen mogelijkheden zijn voor urgentie.
Linksom of rechtsom.
En na die afspraak ga ik het definitief aan mijn man vertellen.
Wil even voor mezelf wat zekerheden inbouwen anders durf ik het allemaal echt niet.
Weet angst is een slechte raadgever, maar ja ben zo geworden de laatste jaren.
mijn zelfvertrouwen is gewoon naar het nulpunt gedaald.
Gelukkig merk ik wel dat ik mensen om me heen heb die me waarderen en steunen.
Al zijn er natuurlijk zat dingen die je alleen moet doen.
Kan hier helaas niet altijd posten, alleen als mijn partner niet thuis is natuurlijk.
Bedankt voor al jullie reacties.
Hoor hier toch wel weer nieuwe nuttige dingen.
Net zoals de term voolopige voorzieningen.
Wist niet dat het bestond.
En ben blij te horen dat er ook voor mij mogelijkheden zijn.
Maakt me wel iets rustiger in mijn hoofd.
Zal dinsdag als ik die afspraak heb bij de mediator vragen of er toch geen mogelijkheden zijn voor urgentie.
Linksom of rechtsom.
En na die afspraak ga ik het definitief aan mijn man vertellen.
Wil even voor mezelf wat zekerheden inbouwen anders durf ik het allemaal echt niet.
Weet angst is een slechte raadgever, maar ja ben zo geworden de laatste jaren.
mijn zelfvertrouwen is gewoon naar het nulpunt gedaald.
Gelukkig merk ik wel dat ik mensen om me heen heb die me waarderen en steunen.
Al zijn er natuurlijk zat dingen die je alleen moet doen.
vrijdag 4 september 2009 om 11:32
Ha Bloempie,
Hier idem dito in zo'n situatie gezeten. Gek genoeg, toen ik eenmaal écht de stap deed (had buren ingelicht dat ik het hem ging vertellen voor het geval hij zou doorslaan, kids waren niet thuis) reageerde hij totaal niet agressief, omdat ie blijkbaar door had dat ik het meende en niet langer van plan was me door hem bang te laten maken.
Verder is urgentie voor jou wel een optie (ik verdiende teveel, had gelukkig 3,5 jaar inschrijving dus kreeg een huurhuis maar als ik door had gezet had ik in ons huis mogen blijven maar ik wilde het niet moeilijker maken dan het is) en ideaal is een advocaat die ook mediator is. Ik heb hem toen voor de keus gesteld om samen een advocaat/mediator te nemen of allebei één (laatste is veel duurder en ingewikkelder). Mediator is bij kinderen vanaf 1 maart dit jaar zelfs verplicht naar ik weet en sowieso moet er een kindplan komen. Rechters hebben een hekel aan ouders die niet of slecht meewerken, dus alle moeilijke gedrag van jou a.s. ex zal alleen maar tégen hem werken en in jouw voordeel. Daar hoef je dus al niet bang voor te zijn. Verder krijg je als alleenstaande ouder een boel tegemoetkomingen van de belastingdienst (huurtoeslag, zorgtoeslag, kindtoeslag, etc.) dus financieel zal je je ook gaan redden, believe me!!! En dat je zelfvertrouwen weg is kan ik me levendig voorstellen. Je zal merken hoe heerlijk het straks is als alles achter de rug is, hoe vreemd dat zal zijn om niet meer in spanning en angst te hoeven leven. Helaas is het nog lang niet zover, de maanden dat de procedures en het gesteggel bezig zijn zijn echt dodelijk vermoeiend. gelukkig dat je steun hebt uit je omgeving, maak daar ook gebruik van, je hebt het echt nodig!! En geef niet op, dit klinkt als een situatie waar je echt uit moet en niet alleen jij maar ook jullie kind! Een goede vriend van mij oefende destijds met mij in het mezelf overtuigen van het feit dat ik ging scheiden. Moest voor de spiegel gaan staan en tegen mezelf zeggen: Ik ga bij hem weg, ik ga scheiden en ik kan het! Klinkt een beetje stom, maar dat heeft me toen zo geholpen om moed te verzamelen en te geloven in wat ik deed!! Zet m op, je bent niet alleen en het gaat je lukken!!! En de tip van het hem vertellen met iemand erbij vond ik ook een hele goeie.
Succes!!
Hier idem dito in zo'n situatie gezeten. Gek genoeg, toen ik eenmaal écht de stap deed (had buren ingelicht dat ik het hem ging vertellen voor het geval hij zou doorslaan, kids waren niet thuis) reageerde hij totaal niet agressief, omdat ie blijkbaar door had dat ik het meende en niet langer van plan was me door hem bang te laten maken.
Verder is urgentie voor jou wel een optie (ik verdiende teveel, had gelukkig 3,5 jaar inschrijving dus kreeg een huurhuis maar als ik door had gezet had ik in ons huis mogen blijven maar ik wilde het niet moeilijker maken dan het is) en ideaal is een advocaat die ook mediator is. Ik heb hem toen voor de keus gesteld om samen een advocaat/mediator te nemen of allebei één (laatste is veel duurder en ingewikkelder). Mediator is bij kinderen vanaf 1 maart dit jaar zelfs verplicht naar ik weet en sowieso moet er een kindplan komen. Rechters hebben een hekel aan ouders die niet of slecht meewerken, dus alle moeilijke gedrag van jou a.s. ex zal alleen maar tégen hem werken en in jouw voordeel. Daar hoef je dus al niet bang voor te zijn. Verder krijg je als alleenstaande ouder een boel tegemoetkomingen van de belastingdienst (huurtoeslag, zorgtoeslag, kindtoeslag, etc.) dus financieel zal je je ook gaan redden, believe me!!! En dat je zelfvertrouwen weg is kan ik me levendig voorstellen. Je zal merken hoe heerlijk het straks is als alles achter de rug is, hoe vreemd dat zal zijn om niet meer in spanning en angst te hoeven leven. Helaas is het nog lang niet zover, de maanden dat de procedures en het gesteggel bezig zijn zijn echt dodelijk vermoeiend. gelukkig dat je steun hebt uit je omgeving, maak daar ook gebruik van, je hebt het echt nodig!! En geef niet op, dit klinkt als een situatie waar je echt uit moet en niet alleen jij maar ook jullie kind! Een goede vriend van mij oefende destijds met mij in het mezelf overtuigen van het feit dat ik ging scheiden. Moest voor de spiegel gaan staan en tegen mezelf zeggen: Ik ga bij hem weg, ik ga scheiden en ik kan het! Klinkt een beetje stom, maar dat heeft me toen zo geholpen om moed te verzamelen en te geloven in wat ik deed!! Zet m op, je bent niet alleen en het gaat je lukken!!! En de tip van het hem vertellen met iemand erbij vond ik ook een hele goeie.
Succes!!
vrijdag 4 september 2009 om 11:41
Soms zijn er dingen die je alleen moet doen maar als je dan mensen om je heen hebt die er voor je zijn en waar je tegen aan kan praten maakt het wel makkelijker.
Je doet het goed. Je zoekt hulp. Je zoekt uit wat er allemaal geregeld moet worden. En ja het is allemaal nieuw, eng en niet makkelijk. Maar als je er echt van overtuigd bent dat scheiding de enige optie is, geloof me, je zal helemaal gaan opbloeien bloempje80.
Je doet het goed. Je zoekt hulp. Je zoekt uit wat er allemaal geregeld moet worden. En ja het is allemaal nieuw, eng en niet makkelijk. Maar als je er echt van overtuigd bent dat scheiding de enige optie is, geloof me, je zal helemaal gaan opbloeien bloempje80.
vrijdag 4 september 2009 om 11:47
Veel verstandige dingen zijn al gezegd. Het is in ieder geval verstandig om mensen in te lichten vóór je gaat handelen. Dat kan je werkgever zijn, bedrijfsmaatschappelijk werk, maar ook vrienden en familie.
Als je écht agressie verwacht, is het volgens mij raadzaam om van tevoren een plek te hebben waar je kunt verblijven. Dan kun je je man vertellen dat je uit elkaar wilt gaan, in het bijzijn van iemand anders (vriendin?) en vervolgens ook daadwerkelijk met je dochter vertrekken. Het lijkt me dan namelijk niet verantwoord nog te blijven....
Als je écht agressie verwacht, is het volgens mij raadzaam om van tevoren een plek te hebben waar je kunt verblijven. Dan kun je je man vertellen dat je uit elkaar wilt gaan, in het bijzijn van iemand anders (vriendin?) en vervolgens ook daadwerkelijk met je dochter vertrekken. Het lijkt me dan namelijk niet verantwoord nog te blijven....
Peas on earth!
vrijdag 4 september 2009 om 22:23
quote:bloempie80 schreef op 04 september 2009 @ 11:20:
Weet angst is een slechte raadgever, maar ja ben zo geworden de laatste jaren.
mijn zelfvertrouwen is gewoon naar het nulpunt gedaald.
Een vriendin van me zat jaren geleden in een dergelijke situatie en is bij het Algemeen Maatschappelijk Werk terecht gekomen (gemeentelijke voorziening). Ze heeft daar veel aan gehad. het was prettig om over haar problematische relatie te kunnen praten, over de rol die zij en haar inmiddels ex daar allebei in hadden en over de practische kant van het uit elkaar gaan; de stappen die daar in te nemen zijn en de mogelijkheden die er zijn.. Het heeft haar zeker sterker gemaakt.
Je hebt er geen verwijzing van de huisarts voor nodig, je kunt direct een afspraak maken (geen idee of er wachtlijsten zijn, maar als je belt kan men je dat zo vertellen).
Weet angst is een slechte raadgever, maar ja ben zo geworden de laatste jaren.
mijn zelfvertrouwen is gewoon naar het nulpunt gedaald.
Een vriendin van me zat jaren geleden in een dergelijke situatie en is bij het Algemeen Maatschappelijk Werk terecht gekomen (gemeentelijke voorziening). Ze heeft daar veel aan gehad. het was prettig om over haar problematische relatie te kunnen praten, over de rol die zij en haar inmiddels ex daar allebei in hadden en over de practische kant van het uit elkaar gaan; de stappen die daar in te nemen zijn en de mogelijkheden die er zijn.. Het heeft haar zeker sterker gemaakt.
Je hebt er geen verwijzing van de huisarts voor nodig, je kunt direct een afspraak maken (geen idee of er wachtlijsten zijn, maar als je belt kan men je dat zo vertellen).
zaterdag 5 september 2009 om 00:01
Bloempie, wat een moeilijke situatie. Ik kan me voorstellen dat je alle stappen die moet nemen niet goed kan overzien. Ik denk dat een mediator in jouw geval - je man is agressief - geen goed idee is. Bovendien geef je aan dat je verwacht dat je man niet zal meewerken aan de scheiding en dat is voor mediation een voorwaarde. Beide partijen moeten zich inzetten voor het maken van goede afspraken!
Ook denk ik dat je gebaat bent bij een advocaat omdat je zelf moeite hebt voor je belangen op te komen. Je voelt je schuldig en je man zal dat bij mediation tegen je weten te gebruiken (ik spreek uit ervaring, de mediators stonden in no time helemaal aan de kant van mijn man).
Ik zou een advocaat gespecialiseerd in familierecht zoeken en navragen of je in aanmerking komt voor een toevoeging (gesubsidieerde rechtsbijstand). Die is afhankelijk van je inkomen en vermogen.
Je kunt via de advocaat direct voorlopige voorzieningen aanvragen, zoals voorlopige toewijzing van de echtelijke woning, kinderalimentatie en evt. partneralimentatie. Tegelijkertijd kun je de scheiding in gang laten zetten. Dan gaan de wettelijke termijnen alvast lopen en ben je dus sneller gescheiden dan als je eerst nog tijd steekt in een mediationtraject. De scheiding kan overigens ook worden aangevraagd als er verder nog niets vaststaat, dan wordt alleen een verzoek tot echtscheiding ingediend en moeten de details nog later worden ingevuld.
Ik zou je ook adviseren contact op te nemen met je huisarts en te vragen of je psychologische hulp kan krijgen om met je angst om te gaan. Fijn voor je dat je veel steun krijgt uit je omgeving, dat maakt alle verschil!
Ook denk ik dat je gebaat bent bij een advocaat omdat je zelf moeite hebt voor je belangen op te komen. Je voelt je schuldig en je man zal dat bij mediation tegen je weten te gebruiken (ik spreek uit ervaring, de mediators stonden in no time helemaal aan de kant van mijn man).
Ik zou een advocaat gespecialiseerd in familierecht zoeken en navragen of je in aanmerking komt voor een toevoeging (gesubsidieerde rechtsbijstand). Die is afhankelijk van je inkomen en vermogen.
Je kunt via de advocaat direct voorlopige voorzieningen aanvragen, zoals voorlopige toewijzing van de echtelijke woning, kinderalimentatie en evt. partneralimentatie. Tegelijkertijd kun je de scheiding in gang laten zetten. Dan gaan de wettelijke termijnen alvast lopen en ben je dus sneller gescheiden dan als je eerst nog tijd steekt in een mediationtraject. De scheiding kan overigens ook worden aangevraagd als er verder nog niets vaststaat, dan wordt alleen een verzoek tot echtscheiding ingediend en moeten de details nog later worden ingevuld.
Ik zou je ook adviseren contact op te nemen met je huisarts en te vragen of je psychologische hulp kan krijgen om met je angst om te gaan. Fijn voor je dat je veel steun krijgt uit je omgeving, dat maakt alle verschil!
Ga in therapie!
dinsdag 8 september 2009 om 07:57
Hoi meiden,
Bedankt voor jullie reacties.
Heb straks de orienterende afspraak bij de mediation.
Ben benieuwd of het wat is en anders kies ik toch voor een advocaat.
Nu is mijn man poeslief en aardig.
Mag alles, hij doet van alles in het huis en ik krijg heel de dag te horen hoe mooi en geweldig ik ben.
Verwarrend maar ik weet zeker als ik tegen hem zou zeggen dat ik toch blijf hij gelijk weer omslaat.
Verstandelijk weet ik gewoon dat ik door moet zetten, maar wel vervelend als iemand zo op je gevoel in praat.
Nog even een vraag.
Als bij die voorlopige voorzieningen wordt bepaald dat ik in het huis mag blijven, hoe kunnen ze dan mijn man verplichten het huis uit te gaan?
Hij moet toch ook woonruimte hebben?
Ik laat nog weten hoe het vanochtend was.
Groetjes
Bedankt voor jullie reacties.
Heb straks de orienterende afspraak bij de mediation.
Ben benieuwd of het wat is en anders kies ik toch voor een advocaat.
Nu is mijn man poeslief en aardig.
Mag alles, hij doet van alles in het huis en ik krijg heel de dag te horen hoe mooi en geweldig ik ben.
Verwarrend maar ik weet zeker als ik tegen hem zou zeggen dat ik toch blijf hij gelijk weer omslaat.
Verstandelijk weet ik gewoon dat ik door moet zetten, maar wel vervelend als iemand zo op je gevoel in praat.
Nog even een vraag.
Als bij die voorlopige voorzieningen wordt bepaald dat ik in het huis mag blijven, hoe kunnen ze dan mijn man verplichten het huis uit te gaan?
Hij moet toch ook woonruimte hebben?
Ik laat nog weten hoe het vanochtend was.
Groetjes
dinsdag 8 september 2009 om 15:38
Hoi meiden,
Vanochtend bij de mediation bureau geweest.
Vond het op zich wel positief.
Ze zeiden zelf dat ze niet aan bemiddeling doen, maar een scheiding zo goed mogelijk begeleiden.
Voorwaarde is wel dat mijn man meewerkt.
Nou is hij altijd nog al van het geld en dit is stuk goedkoper dan ieder een eigen advocaat dus misschien dat ik hem op die manier kan overhalen het zo te doen.
Uit elkaar gaan we toch, maar heb het liefste dat dat zo normaal mogelijk gaat ook voor onze dochter.
En kreeg wel de indruk dat het via zo'n bureau een stuk makkelijker gaat.
Ze zeiden ook dat in bijna alle gevallen de moeder tijdelijk in het huis mag blijven omdat zij het kind meestal voor het grootste deel bij zich houdt, dat is wel fijn om te horen.
Nu alleen thuis de bom nog laten vallen.
Vanochtend bij de mediation bureau geweest.
Vond het op zich wel positief.
Ze zeiden zelf dat ze niet aan bemiddeling doen, maar een scheiding zo goed mogelijk begeleiden.
Voorwaarde is wel dat mijn man meewerkt.
Nou is hij altijd nog al van het geld en dit is stuk goedkoper dan ieder een eigen advocaat dus misschien dat ik hem op die manier kan overhalen het zo te doen.
Uit elkaar gaan we toch, maar heb het liefste dat dat zo normaal mogelijk gaat ook voor onze dochter.
En kreeg wel de indruk dat het via zo'n bureau een stuk makkelijker gaat.
Ze zeiden ook dat in bijna alle gevallen de moeder tijdelijk in het huis mag blijven omdat zij het kind meestal voor het grootste deel bij zich houdt, dat is wel fijn om te horen.
Nu alleen thuis de bom nog laten vallen.
