Relaties
alle pijlers
vriend, keylontic science, cult, ervaringen/adviezen?
woensdag 9 september 2009 om 18:46
Mijn vriend is geinteresseerd in een ‘organisatie’ die zich ‘keylontic science’ noemt. Hij is dat al heel lang, vanaf jaren voordat ik hem kende. KS draait om "informatie" die via verschillende ‘alien fracties’ worden doorgegeven aan drie ‘sprekers’. Er zijn 15 (18?) dimensies en de wereld moet gered worden en de KS studenten moeten zich voorbereiden op een heftig veranderende wereld, middels het aanleren van allerlei ingewikkelde technieken, spreuken, meditaties, dansen, etc. Indigo kinderen, informatie vs disinformatie, 12-strengen DNA etc,etc.... Zelf denk ik dat het een cult is (dat is een understatement).
Vriend vind dit dus al jaaaren interessant, maar doet er bij vlagen meer en minder mee. Hij is niet er niet exreem in, haalt er vooral de mooie boodschap uit (alles is verbonden, holisme bladibla) en neemt het verder allemaal niet zo heel erg letterlijk.
Toch maak ik mij er ontzettend zorgen over en vind ik het domweg afgrijselijk. Mijn vriend is een heeeele lieve, maar ook wel een beetje naieve jongen. Sinds twee weken speelt KS weer heftig op en alhoewel ik echt blij ben dat we weer bij elkaar zijn nadat het een poosje geleden uit was om andere redenen, heb ik voor deze discussie niet de energie... Ik kan het gewoon niet meer. Dus ik wil hier graag even ‘uithuilen’ en om informatie en adviezen vragen...
Ik ben ervan overtuigd dat KS een cult/sekte is, maar denk ook weer niet dat ze 1 2 3 ontzettend gevaarlijk zijn...
-> Weet iemand hier toevallig meer over KS?
Ik vind het heel erg jammer dat mijn vriend zich enerzijds heel erg druk maakt over zijn spirituele groei/pad en daar graag veel tijd in zou willen steken, maar die vervolgens vrijwel exclusief besteed aan KS (informatie die volstrekt onnavolgbaar en ondoorgrondelijk is en bovendien ieder jaar ofzo met een hele bak nieuwe info wordt uitgebreidt zodat geen enkel menselijk wezen in staat is om het ooit helemaal te begrijpen... volgelingen blijven zo studeren.
-> moet ik me hier druk over maken of gewoon maar vinden dat het zijn keuze is? persoonlijk zou ik het zo’n veel beter idee vinden als hij diezelfde tijd besteed aan studie naar christendom, islam, hindoeisme, taoisme, whatever, zolang het maar een beroep doet op de ‘volgeling’ om zijn eigen verstand te gebruiken en niet vraagt om onnavolgbare ‘intergalactische’ info te begrijpen
Ik zie dat vriend zich echt druk begint te maken over wat in ks taal ‘the ongoing drama‘ heet en daar een beetje onder lijdt en dat vind ik gewoon naar voor hem... ik geloof dat het al zwaar genoeg om je druk te maken over de dingen die ‘gewoon op deze aarde en in onze drie dimensies’ gebeuren...
- > moet ik me hier dan druk over maken of maar gewoon vinden dat het zijn keuze is?
Rationeel denk ik dat het misschien maar allemaal gewoon moet laten gaan, tegen hem moet zeggen dat hij vooral moet doen wat hem leuk en belangrijk lijkt, maar hij lijdt er dan weer onder dat hij dat niet met mij kan delen, wat ik ook heel goed begrijp van zijn kant. Als KS ter sprake komt, raak ik helemaal gespannen en bitchy... ik kan er gewoon met mijn hoofd niet bij dat iemand die ik zo waardeer, waar ik van hou, zo in deze onzin gelooft.... het maakt met boos.
-> is die boosheid te begrijpen of zitten we stiekem gevangen in een soort machtsspelletje? Wie krijgt gelijk?
Ik denk er nu dus over om te zeggen dat ik niet bij hem wil zijn als die alles weer gaat spelen....
-> overdrijf ik? Moet ik dat juist niet doen, juist wel? Ik weet het zelf echt niet meer...
Ik snap dat dit misschien wel het wazigste topic ooit is en begrijp ook echt niet hoe ik in deze situatie verzeild ben geraakt... Ik hoop zo dat iemand hier iets kan zeggen wat mij doet beseffen wat er misschien is gegaan/wat ik nu moet doen...
Dank...!
Vriend vind dit dus al jaaaren interessant, maar doet er bij vlagen meer en minder mee. Hij is niet er niet exreem in, haalt er vooral de mooie boodschap uit (alles is verbonden, holisme bladibla) en neemt het verder allemaal niet zo heel erg letterlijk.
Toch maak ik mij er ontzettend zorgen over en vind ik het domweg afgrijselijk. Mijn vriend is een heeeele lieve, maar ook wel een beetje naieve jongen. Sinds twee weken speelt KS weer heftig op en alhoewel ik echt blij ben dat we weer bij elkaar zijn nadat het een poosje geleden uit was om andere redenen, heb ik voor deze discussie niet de energie... Ik kan het gewoon niet meer. Dus ik wil hier graag even ‘uithuilen’ en om informatie en adviezen vragen...
Ik ben ervan overtuigd dat KS een cult/sekte is, maar denk ook weer niet dat ze 1 2 3 ontzettend gevaarlijk zijn...
-> Weet iemand hier toevallig meer over KS?
Ik vind het heel erg jammer dat mijn vriend zich enerzijds heel erg druk maakt over zijn spirituele groei/pad en daar graag veel tijd in zou willen steken, maar die vervolgens vrijwel exclusief besteed aan KS (informatie die volstrekt onnavolgbaar en ondoorgrondelijk is en bovendien ieder jaar ofzo met een hele bak nieuwe info wordt uitgebreidt zodat geen enkel menselijk wezen in staat is om het ooit helemaal te begrijpen... volgelingen blijven zo studeren.
-> moet ik me hier druk over maken of gewoon maar vinden dat het zijn keuze is? persoonlijk zou ik het zo’n veel beter idee vinden als hij diezelfde tijd besteed aan studie naar christendom, islam, hindoeisme, taoisme, whatever, zolang het maar een beroep doet op de ‘volgeling’ om zijn eigen verstand te gebruiken en niet vraagt om onnavolgbare ‘intergalactische’ info te begrijpen
Ik zie dat vriend zich echt druk begint te maken over wat in ks taal ‘the ongoing drama‘ heet en daar een beetje onder lijdt en dat vind ik gewoon naar voor hem... ik geloof dat het al zwaar genoeg om je druk te maken over de dingen die ‘gewoon op deze aarde en in onze drie dimensies’ gebeuren...
- > moet ik me hier dan druk over maken of maar gewoon vinden dat het zijn keuze is?
Rationeel denk ik dat het misschien maar allemaal gewoon moet laten gaan, tegen hem moet zeggen dat hij vooral moet doen wat hem leuk en belangrijk lijkt, maar hij lijdt er dan weer onder dat hij dat niet met mij kan delen, wat ik ook heel goed begrijp van zijn kant. Als KS ter sprake komt, raak ik helemaal gespannen en bitchy... ik kan er gewoon met mijn hoofd niet bij dat iemand die ik zo waardeer, waar ik van hou, zo in deze onzin gelooft.... het maakt met boos.
-> is die boosheid te begrijpen of zitten we stiekem gevangen in een soort machtsspelletje? Wie krijgt gelijk?
Ik denk er nu dus over om te zeggen dat ik niet bij hem wil zijn als die alles weer gaat spelen....
-> overdrijf ik? Moet ik dat juist niet doen, juist wel? Ik weet het zelf echt niet meer...
Ik snap dat dit misschien wel het wazigste topic ooit is en begrijp ook echt niet hoe ik in deze situatie verzeild ben geraakt... Ik hoop zo dat iemand hier iets kan zeggen wat mij doet beseffen wat er misschien is gegaan/wat ik nu moet doen...
Dank...!
woensdag 9 september 2009 om 23:41
Het is nu een heeel lang telefoongesprek later... en ik ben ineens intens moe nu... (dit vreet energie...) maar wel een stukje lichter en opgeluchter. Nog maar eens beloofd dat we elkaar beter gaan proberen te begrijpen, en vooral uitgesproken dat we elkaar niet kwijt willen... en daar houd ik me voor nu maar aan vast.
Iris, je hebt gelijk, we hebben verder denk ik wel behoorlijk veel basis, maar dit brengt alles regelmatig aan het wankelen... dit zal ook vast de laatste keer niet geweest zijn, maar zolang er hoop is (en liefde)...
Fladder, jij hebt echt veel gepost tot nu toe, dank jewel en ook je laatste post bevat een rake opmerking: schaamte... heb ik dus ook erg last van... daarom is het ook zo fijn om het hier anoniem eens echt te kunnen bespreken... met vrienden (en familie) ligt dat toch allemaal veel lastiger... die weten er wel iets van (door eerdere drama's, zo was er de keer (1,5 jaar geleden ofzo) dat ik het had uitgemaakt en de deur ben uitgestampt, een vriend hebt opgebeld dat mijn relatie uit is omdat hij in aliens gelooft en of we NU de kroeg inkonden... maar zo'n ' ik heb het net uitgemaakt vanwege aliens'-kroeg gesprek is toch niet zooooo verhelderend... ).
Morgen verder... nu wil ik naar bed.... slaap lekker allemaal en dank voor het lezen en posten vanavond. Meer tips/ideeen/posts/anything blijven welkom!
Iris, je hebt gelijk, we hebben verder denk ik wel behoorlijk veel basis, maar dit brengt alles regelmatig aan het wankelen... dit zal ook vast de laatste keer niet geweest zijn, maar zolang er hoop is (en liefde)...
Fladder, jij hebt echt veel gepost tot nu toe, dank jewel en ook je laatste post bevat een rake opmerking: schaamte... heb ik dus ook erg last van... daarom is het ook zo fijn om het hier anoniem eens echt te kunnen bespreken... met vrienden (en familie) ligt dat toch allemaal veel lastiger... die weten er wel iets van (door eerdere drama's, zo was er de keer (1,5 jaar geleden ofzo) dat ik het had uitgemaakt en de deur ben uitgestampt, een vriend hebt opgebeld dat mijn relatie uit is omdat hij in aliens gelooft en of we NU de kroeg inkonden... maar zo'n ' ik heb het net uitgemaakt vanwege aliens'-kroeg gesprek is toch niet zooooo verhelderend... ).
Morgen verder... nu wil ik naar bed.... slaap lekker allemaal en dank voor het lezen en posten vanavond. Meer tips/ideeen/posts/anything blijven welkom!
donderdag 10 september 2009 om 00:50
Hoi Juniper. Volgens mij heb je ze allemaal heel goed op een rijtje en je klinkt ook heel overdacht. Ook voor kritiek posts heb je een goed woord over en dat siert je. Jij komt hier wel uit denk ik. De postitieve kanten van jullie klinken ook echt positief. Je hebt gewoon een lieve vriend met een weirdo hobby die een levens standaard aan het worden is en dat vormt een bezwaar.
In een eerdere post vroeg je om gespreks tips. Nou kan je op internet natuurlijk van alles vinden over goed discusiëren en goed ruzie maken. De gouden regel die ik zelf altijd probeer te hanteren is: géén beschuldigingen uiten, het bij jezelf houden, je gevoel benoemen en natuurlijk: respectvol met elkaar om blijven gaan. ( maar ik denk dat jij dit allemaal ook al weet)
Verder kan en ga ik jou zeker niet "helpen" want ik weet zeker dat je hier zelf uit gaat komen!
Heel veel sterkte.
In een eerdere post vroeg je om gespreks tips. Nou kan je op internet natuurlijk van alles vinden over goed discusiëren en goed ruzie maken. De gouden regel die ik zelf altijd probeer te hanteren is: géén beschuldigingen uiten, het bij jezelf houden, je gevoel benoemen en natuurlijk: respectvol met elkaar om blijven gaan. ( maar ik denk dat jij dit allemaal ook al weet)
Verder kan en ga ik jou zeker niet "helpen" want ik weet zeker dat je hier zelf uit gaat komen!
Heel veel sterkte.
donderdag 10 september 2009 om 08:56
Een goede vriend van mijn vriend heeft ook sterk in zulke dingen geloofd (nog steeds een beetje maar minder mee bezig). Hij was getrouwd en alhoewel zijn vrouw er jarenlang begripvol in mee is gegaan is het toch op een scheiding uitgedraaid. Ze waren ongewild kinderloos en na een aantal jaren medische mallemolen wilde hij alleen nog maar alternatieve dingen proberen. En dan bedoel ik niet acupunctuur of homeopathie maar allerlei andere vage dingen die honderden euros kosten en geen zwangerschap opleverden.
Na een aantal jaar kon zijn vrouw er niet meer mee leven en zijn ze gescheiden. Hij ging er nog meer in verdiepen en is uiteindelijk in een psychose geraakt. Vanaf dat moment heeft hij dat cultachtige een beetje achter zich gelaten maar is nu helemaal into het (RK) christendom, Pater Pius of weet ik wat voor figuur (niet die waar die Britse priester zich mee bezig hield). Anyway, hij heeft nu een nieuwe vriendin en orgenavond gaan we et zijn vieren uiteten. Ik zal eens polsen hoe het nu met hem gaat op dat vlak.
Sterkte, ik hoop dat jullie er samen goed uitkomen.
Na een aantal jaar kon zijn vrouw er niet meer mee leven en zijn ze gescheiden. Hij ging er nog meer in verdiepen en is uiteindelijk in een psychose geraakt. Vanaf dat moment heeft hij dat cultachtige een beetje achter zich gelaten maar is nu helemaal into het (RK) christendom, Pater Pius of weet ik wat voor figuur (niet die waar die Britse priester zich mee bezig hield). Anyway, hij heeft nu een nieuwe vriendin en orgenavond gaan we et zijn vieren uiteten. Ik zal eens polsen hoe het nu met hem gaat op dat vlak.
Sterkte, ik hoop dat jullie er samen goed uitkomen.
Poep, wie heeft jou gescheten?
donderdag 10 september 2009 om 09:39
Juniper3:
Jullie hebben het vooral over de inhoud en "waarheid".
Probeer het eens over de vorm te hebben.
Wat betekent het voorje leven, hoe beinvloed het je realiteit en je plannen voor de toekomst.
Je schrijft alsmaar dat je met de dag leeft en plannen voor de toekomst niet durft te bespreken.
Toch zul je dit moeten doen, los van welk geloof, sekte, overtuiging, werk, geaardheid enz enz dan ook.
Het enige dat er anders is, is dat zijn opvatting/overtuiging niet volgens de geldende norm is.
Probeer er ook zo mee om te gaan en zeg hem dat ook gewoon.
Dat zijn ideeen en gedachtengoed niet dezelfde hoeven zijn dan de jouwe.
Het komt op mij over dat jullie manier van discussieren meer neerkomt op het bevechten van jullie bestaansrecht.
Julie ontkennen elkaar steeds in gesprekken i.p.v. het over jullie ideeen te hebben.
Ook hier vind ik dat je spreekt alsof jij jezelf erg verheven voelt boven hem, omdat hij zo'n vreemd "geloof"/sekte aanhangt en jij veeeel beter weet wat goed voor hem is en wat er nodig is voor jullie gezamelijke toekomst.
Er is voor hem op die manier totaal geen ruimte meer en om die reden hebben jullie ook zoveel discussie.
Jullie hebben het vooral over de inhoud en "waarheid".
Probeer het eens over de vorm te hebben.
Wat betekent het voorje leven, hoe beinvloed het je realiteit en je plannen voor de toekomst.
Je schrijft alsmaar dat je met de dag leeft en plannen voor de toekomst niet durft te bespreken.
Toch zul je dit moeten doen, los van welk geloof, sekte, overtuiging, werk, geaardheid enz enz dan ook.
Het enige dat er anders is, is dat zijn opvatting/overtuiging niet volgens de geldende norm is.
Probeer er ook zo mee om te gaan en zeg hem dat ook gewoon.
Dat zijn ideeen en gedachtengoed niet dezelfde hoeven zijn dan de jouwe.
Het komt op mij over dat jullie manier van discussieren meer neerkomt op het bevechten van jullie bestaansrecht.
Julie ontkennen elkaar steeds in gesprekken i.p.v. het over jullie ideeen te hebben.
Ook hier vind ik dat je spreekt alsof jij jezelf erg verheven voelt boven hem, omdat hij zo'n vreemd "geloof"/sekte aanhangt en jij veeeel beter weet wat goed voor hem is en wat er nodig is voor jullie gezamelijke toekomst.
Er is voor hem op die manier totaal geen ruimte meer en om die reden hebben jullie ook zoveel discussie.
donderdag 10 september 2009 om 10:08
Hoi Juniper,
mijn exvriend was al voordat ik hem ontmoette geinteresseerd in een cult. Toen we elkaar net leerden kennen zwakte dat een beetje af (wsl even geen tijd voor ) maar na een tijdje stak het de kop weer op. Hij komt uit een ander land en is met mij teruggegaan naar Nederland, wat natuurlijk best een grote stap is. Hij was dan ook heel blij om te ontdekken dat die cult ook hier in NL een grote groep volgelingen heeft. Is na een (zwaar, want heimwee & moeite zijn draai te vinden) jaartje in NL die groep gaan opzoeken, heeft een retraite gevolgd en kwam intens gelukkig thuis, de eerste keer in NL dat ik hem zó gelukkig had gezien. En mijn hart brak, want ik vond het verschrikkelijk eng maar tegelijkertijd zo fijn om hem weer gelukkig te zien.
Hij is er toen een tijdje mee bezig geweest en ik probeerde er voor open te staan, al vond ik het een superdubieuze groep met héle rare trekjes. Op een gegeven moment (na een tijdje dralen) kwam het hoge woord eruit, hij wilde officieel volgeling worden en zich dus als officieel lid laten inwijden. Ik raakte volledig in paniek en we hebben een paar dagen alleen maar gehuild. Uiteindelijk heeft hij besloten om het niet te doen, is gaan lezen over sektes en realiseerde zich dat zo'n club misschien wel fijn voelt, maar dat dat komt door het mechanisme dat zo'n sekte gebruikt. (isolatie, uitverkorene zijn etc)
Eind goed al goed, dacht ik, totdat de relatie stroever begon te lopen en hij me verweet dat ik zijn spirituele groei in de weg stond. Uiteindelijk zijn we uit elkaar gegaan omdat ik niet kon leven mét hem en zijn sekte en hij niet kon leven met mij maar zonder zijn sekte. We hebben weinig tot geen contact meer (hij is terugverhuisd naar zijn geboorteland) maar hij is nog steeds zoekende naar dat gevoel dat die sekte hem gaf. En ik hoop heel erg dat hij zich ooit realiseert dat ie zo'n sekte niet nodig heeft, omdat hij dat gevoel in zichzelf kan vinden, maar helaas is het mij in al die jaren niet gelukt hem dat duidelijk te maken.
Misschien geen positief aflopend verhaal, maar het is in ieder geval een ervarings verhaal.
mijn exvriend was al voordat ik hem ontmoette geinteresseerd in een cult. Toen we elkaar net leerden kennen zwakte dat een beetje af (wsl even geen tijd voor ) maar na een tijdje stak het de kop weer op. Hij komt uit een ander land en is met mij teruggegaan naar Nederland, wat natuurlijk best een grote stap is. Hij was dan ook heel blij om te ontdekken dat die cult ook hier in NL een grote groep volgelingen heeft. Is na een (zwaar, want heimwee & moeite zijn draai te vinden) jaartje in NL die groep gaan opzoeken, heeft een retraite gevolgd en kwam intens gelukkig thuis, de eerste keer in NL dat ik hem zó gelukkig had gezien. En mijn hart brak, want ik vond het verschrikkelijk eng maar tegelijkertijd zo fijn om hem weer gelukkig te zien.
Hij is er toen een tijdje mee bezig geweest en ik probeerde er voor open te staan, al vond ik het een superdubieuze groep met héle rare trekjes. Op een gegeven moment (na een tijdje dralen) kwam het hoge woord eruit, hij wilde officieel volgeling worden en zich dus als officieel lid laten inwijden. Ik raakte volledig in paniek en we hebben een paar dagen alleen maar gehuild. Uiteindelijk heeft hij besloten om het niet te doen, is gaan lezen over sektes en realiseerde zich dat zo'n club misschien wel fijn voelt, maar dat dat komt door het mechanisme dat zo'n sekte gebruikt. (isolatie, uitverkorene zijn etc)
Eind goed al goed, dacht ik, totdat de relatie stroever begon te lopen en hij me verweet dat ik zijn spirituele groei in de weg stond. Uiteindelijk zijn we uit elkaar gegaan omdat ik niet kon leven mét hem en zijn sekte en hij niet kon leven met mij maar zonder zijn sekte. We hebben weinig tot geen contact meer (hij is terugverhuisd naar zijn geboorteland) maar hij is nog steeds zoekende naar dat gevoel dat die sekte hem gaf. En ik hoop heel erg dat hij zich ooit realiseert dat ie zo'n sekte niet nodig heeft, omdat hij dat gevoel in zichzelf kan vinden, maar helaas is het mij in al die jaren niet gelukt hem dat duidelijk te maken.
Misschien geen positief aflopend verhaal, maar het is in ieder geval een ervarings verhaal.
donderdag 10 september 2009 om 12:39
He Juniper, graag gedaan hoor. Op de een of andere manier raakte je onderwerp me, ook wel door je manier van formuleren en hoe je ermee omgaat.
In de post van Houjezelf staan een aantal heel goede punten, daar kan je vast wat mee.
Alleen het laatste punt, dat je je verheven voelt, daar bespeur ik bij jou helemaal niets van.
Veel succes ermee en als je wil kan je ons natuurlijk altijd op de hoogte houden.
In de post van Houjezelf staan een aantal heel goede punten, daar kan je vast wat mee.
Alleen het laatste punt, dat je je verheven voelt, daar bespeur ik bij jou helemaal niets van.
Veel succes ermee en als je wil kan je ons natuurlijk altijd op de hoogte houden.
vrijdag 11 september 2009 om 14:23
juniper, ondanks dat je het over het hier en nu hebt ben je ook bezig met angsten en mogelijkheden en om,ogelijkheden voor de toekomst. Zelfmoord sekte, kinderen. Bespreek die zaken met elkaar en lusiter naar wat je vriend je vertelt. Ga niet zelf invullen en piekeren. Natuurlijk zijn er 1000-en scenario's en mogelijkheden, maar die kun je niet beinvloeden met jouw gepieker, dus laat dat, is verspilde energie.
Overigens is elkaar goed willen begrijpen en veel liefde een prima basis voor een relatie. Elkaar ondanks veel gesprekken en ondanks de goede wil toch niet goed begrijpen kan wel een dealbreaker worden. Maar ik denk dat jullie een goede basis hebben als je elkaar in waarde laat. Als hij uitgebreid over KS dingen wilt praten zou ik een KS vriend zoeken om mee te praten. Jij vertelt hem ook niet elk wetenschappelijk detail van je werk, neem ik aan, daar heb je collega's voor.
Overigens is elkaar goed willen begrijpen en veel liefde een prima basis voor een relatie. Elkaar ondanks veel gesprekken en ondanks de goede wil toch niet goed begrijpen kan wel een dealbreaker worden. Maar ik denk dat jullie een goede basis hebben als je elkaar in waarde laat. Als hij uitgebreid over KS dingen wilt praten zou ik een KS vriend zoeken om mee te praten. Jij vertelt hem ook niet elk wetenschappelijk detail van je werk, neem ik aan, daar heb je collega's voor.
vrijdag 11 september 2009 om 14:40
quote:juniper3 schreef op 09 september 2009 @ 21:31:
En ik kan fantaseren over een toekomst voor ons tweeen... een huis voor ons samen, carriere voor mij, kinderen voor ons samen en een tuin waarin hij zich (samen met de kinderen?) uren kan vermaken.
Mensen gaan nu zeker schrijven dat het toch niet gaan lukken met kinderen en twee zo verschillende wereldbeelden.... dat weten we... dat is 1 van de dingen die we tegen elkaar gezegd hebben toen we een paar maanden terug (in goed overleg) uit elkaar gingen: het zou toch nooit wat geworden zijn met die kinderen.... 'mama, papa zegt dat ....', 'nee jongen! dat vindt mama niet waar!'Waar blijft zijn carriére? En ben jij serieus van plan je kinderen te gaan vertellen dat de wereld binnenkort ophoudt met draaien?
En ik kan fantaseren over een toekomst voor ons tweeen... een huis voor ons samen, carriere voor mij, kinderen voor ons samen en een tuin waarin hij zich (samen met de kinderen?) uren kan vermaken.
Mensen gaan nu zeker schrijven dat het toch niet gaan lukken met kinderen en twee zo verschillende wereldbeelden.... dat weten we... dat is 1 van de dingen die we tegen elkaar gezegd hebben toen we een paar maanden terug (in goed overleg) uit elkaar gingen: het zou toch nooit wat geworden zijn met die kinderen.... 'mama, papa zegt dat ....', 'nee jongen! dat vindt mama niet waar!'Waar blijft zijn carriére? En ben jij serieus van plan je kinderen te gaan vertellen dat de wereld binnenkort ophoudt met draaien?
vrijdag 11 september 2009 om 18:33
Ik heb een paar goede kennissen / vrienden die "into" Scientology zijn. Dit lijkt wel een beetje op dat KS-gebeuren (alhoewel ik daar dus nooit van gehoord had). Het alien-gedeelte komt nogal overeen.
Het enige dat ik krijg van deze mensen is vriendschap en warmte. Van tijd tot tijd hebben we het wel eens over onze nogal verschillende denkbeelden (ik ben overtuigd atheist), maar dat is nooit een issue geweest.
Ik kan me echter voorstellen dat het anders is wanneer je een partner hebt met deze denkbeelden. Ik geloof geen barst van alien-verhalen en 2012-blabla. Lijkt me toch lastig wanneer je bijv. samen kinderen opvoedt. Mama zegt dat het allemaal onzin is, maar papa is overtuigd? Hmm...
Ik heb helaas geen goede tips voor je. Wel wil ik even nuanceren dat alle sektes, of hoe je dit ook noemen wilt, per se mensen van hun familie en vrienden willen isoleren. Ik heb daar niets van gemerkt (in het geval van Scientology) en ik heb ook niets gemerkt van het mij op willen dringen van hun denkbeelden. Vanuit mijn perspectief vind ik het dus allemaal nogal meevallen. Maar nogmaals: als partner... Ik kan me voorstellen dat dat echt een struikelblok kan zijn!
Het enige dat ik krijg van deze mensen is vriendschap en warmte. Van tijd tot tijd hebben we het wel eens over onze nogal verschillende denkbeelden (ik ben overtuigd atheist), maar dat is nooit een issue geweest.
Ik kan me echter voorstellen dat het anders is wanneer je een partner hebt met deze denkbeelden. Ik geloof geen barst van alien-verhalen en 2012-blabla. Lijkt me toch lastig wanneer je bijv. samen kinderen opvoedt. Mama zegt dat het allemaal onzin is, maar papa is overtuigd? Hmm...
Ik heb helaas geen goede tips voor je. Wel wil ik even nuanceren dat alle sektes, of hoe je dit ook noemen wilt, per se mensen van hun familie en vrienden willen isoleren. Ik heb daar niets van gemerkt (in het geval van Scientology) en ik heb ook niets gemerkt van het mij op willen dringen van hun denkbeelden. Vanuit mijn perspectief vind ik het dus allemaal nogal meevallen. Maar nogmaals: als partner... Ik kan me voorstellen dat dat echt een struikelblok kan zijn!
vrijdag 11 september 2009 om 20:00
Ik kan me goed voorstellen dat dit een dilemma voor je is. Ik weet wel het een en ander over religieuze bewegingen en als je vragen hebt wil ik je daar graag mee proberen te helpen, maar ik heb een paar vragen.
Hoe is je vriend in aanraking gekomen met ks, en hoe oud was hij toen? Heeft hij ervaring met of kennis over andere bewegingen?
Als ik je posts goed begrepen heb is het contact met ks vooral eenzijdig: je vriend zoekt zelf informatie op, maar gaat niet naar echte bijeenkomsten. Hij is dus geïnteresseerd maar niet geïndoctrineerd, klopt dit?
En wat me voor jou vooral van belang lijkt: wat zijn zijn concrete plannen? Dat jullie het inhoudelijk oneens zijn is logisch met zulke verschillende wereldbeelden. Zou je er beter mee kunnen leven als blijkt dat het bij interesse van de zijlijn blijft, of vind je het feit dat hij dingen gelooft die jij belachelijk vindt onoverkomelijk?
Niet elke sekte is een wereldafkerige, hersenspoelende club schapen die achter een enge man aanloopt. Veel mensen hebben nu eenmaal behoefte aan een zingevinssysteem en niet iedereen kan zich vinden in de grotere religies. We zijn gewend aan het christendom en onbekendheid maakt dat deze cult extra maf klinkt, maar dat hoeft niet per se te betekenen dat de sekte gevaarlijker is dan bekendere religies.
Hoe is je vriend in aanraking gekomen met ks, en hoe oud was hij toen? Heeft hij ervaring met of kennis over andere bewegingen?
Als ik je posts goed begrepen heb is het contact met ks vooral eenzijdig: je vriend zoekt zelf informatie op, maar gaat niet naar echte bijeenkomsten. Hij is dus geïnteresseerd maar niet geïndoctrineerd, klopt dit?
En wat me voor jou vooral van belang lijkt: wat zijn zijn concrete plannen? Dat jullie het inhoudelijk oneens zijn is logisch met zulke verschillende wereldbeelden. Zou je er beter mee kunnen leven als blijkt dat het bij interesse van de zijlijn blijft, of vind je het feit dat hij dingen gelooft die jij belachelijk vindt onoverkomelijk?
Niet elke sekte is een wereldafkerige, hersenspoelende club schapen die achter een enge man aanloopt. Veel mensen hebben nu eenmaal behoefte aan een zingevinssysteem en niet iedereen kan zich vinden in de grotere religies. We zijn gewend aan het christendom en onbekendheid maakt dat deze cult extra maf klinkt, maar dat hoeft niet per se te betekenen dat de sekte gevaarlijker is dan bekendere religies.
This is an unacceptable timeline
