Relaties
alle pijlers
Moeder doet raar
donderdag 10 september 2009 om 08:04
De titel zegt het al: mijn moeder doet raar.
Ze is heel negatief over alles en zoekt ruzie met ons. Ze heeft wel
vaker periodes gehad dat het allemaal niet zo lekker liep, vooral in het najaar/winter, maar nu is het wel heel erg.(en ook al heel de zomer) Het is sowieso nooit de makkelijkste geweest, vroeger al niet toen wij kind waren.
Nu is het begonnen over een feestje wat wij geven en waar ze niet bij kan zijn omdat ze dan op vakantie is. Wij hadden onze datum al vast staan, en ook gezegd tegen haar, maar waarschijnlijk is ze dit vergeten. Nu zegt ze dus tegen iedereen dat ze van haar kinderen niet op het feest mag komen en dat wij bewust een datum hebben gekozen dat zij op vakantie is.
Mijn zus was laatst jarig en elk jaar valt ze erover dat ze het vervelend vind dat ze in een hele groep zit met haar verjaardag, dus mijn zus heeft haar en haar schoonmoeder apart uitgenodigd. Nee, hier ging ze niet naartoe, want ze werd apart uitgenodigd. Dus ruzie in de tent, want zus ook kwaad natuurlijk. Mijn zus heeft het proberen goed te maken door na weken toch maar op de verjaardag van mijn moeder te komen en zo d'r goede wil te tonen, maar ook dit was niet goed. Ze loopt tegen iedereen te klagen dat ze zo'n slechte dochters heeft en tegen mij ( ik woon het dichtst in de buurt, dus tsja) dat het verschrikkelijk is dat er zo met haar wordt omgegaan en dat ze dit tegen iedereen verteld en dat iedereen het met haar eens is, wij zijn slecht en vooral mijn zus op dit moment.
Verder is iedereen waar ze wat mee te maken heeft niet goed, mijn vader is lastig ( want licht dementerend) op haar vriendinnen is wat aan te merken, ze worden allemaal ouder en kunnen niet alles meer, dus voor haar een reden om over ze te klagen en lelijk te doen, en de mensen uit de buurt zijn ook vervelend om uiteenlopende redenen.
Zij is achter in de 70, maar kan nog heel goed uit de voeten, ze rijdt auto en loopt en fietst veel, maar als anderen niet met haar mee kunnen is dit verkeerd, dan willen ze gewoon niet met haar mee.( volgens haar dan)
Ik heb al geprobeerd haar naar een psycholoog te krijgen, omdat ze mijns inziens gewoon helemaal niet goed in d'r vel zit. Maar hierop kreeg ik ook ruzie, want ik probeerde haar voor gek te laten verklaren. Ze is gewoon niet voor rede vatbaar.( Zij mankeert niets, de hele wereld is verkeerd)
Ben nu zelf ook zover dat ik d'r niet meer op mijn kinderen wil laten passen, ik vind het eng worden.
Ik vind dit zo vervelend allemaal, want ze heeft niet in de gaten dat ze iedereen van zich afstoot ( haar vrienden zijn ook niet gek neem ik aan) en ik maak me er ook zorgen over.
Ik moet binnenkort naar de huisarts voor iets en wil het hier eigenlijk ook over hebben met hem ( mijn ouders hebben dezelfde huisarts) maar ik vind het eigenlijk ook wel weer lullig. Wat zouden jullie hiermee doen.
Ik heb het verhaal natuurlijk ingekort, want anders werd het wel heeeeeeeel lang.
Ze is heel negatief over alles en zoekt ruzie met ons. Ze heeft wel
vaker periodes gehad dat het allemaal niet zo lekker liep, vooral in het najaar/winter, maar nu is het wel heel erg.(en ook al heel de zomer) Het is sowieso nooit de makkelijkste geweest, vroeger al niet toen wij kind waren.
Nu is het begonnen over een feestje wat wij geven en waar ze niet bij kan zijn omdat ze dan op vakantie is. Wij hadden onze datum al vast staan, en ook gezegd tegen haar, maar waarschijnlijk is ze dit vergeten. Nu zegt ze dus tegen iedereen dat ze van haar kinderen niet op het feest mag komen en dat wij bewust een datum hebben gekozen dat zij op vakantie is.
Mijn zus was laatst jarig en elk jaar valt ze erover dat ze het vervelend vind dat ze in een hele groep zit met haar verjaardag, dus mijn zus heeft haar en haar schoonmoeder apart uitgenodigd. Nee, hier ging ze niet naartoe, want ze werd apart uitgenodigd. Dus ruzie in de tent, want zus ook kwaad natuurlijk. Mijn zus heeft het proberen goed te maken door na weken toch maar op de verjaardag van mijn moeder te komen en zo d'r goede wil te tonen, maar ook dit was niet goed. Ze loopt tegen iedereen te klagen dat ze zo'n slechte dochters heeft en tegen mij ( ik woon het dichtst in de buurt, dus tsja) dat het verschrikkelijk is dat er zo met haar wordt omgegaan en dat ze dit tegen iedereen verteld en dat iedereen het met haar eens is, wij zijn slecht en vooral mijn zus op dit moment.
Verder is iedereen waar ze wat mee te maken heeft niet goed, mijn vader is lastig ( want licht dementerend) op haar vriendinnen is wat aan te merken, ze worden allemaal ouder en kunnen niet alles meer, dus voor haar een reden om over ze te klagen en lelijk te doen, en de mensen uit de buurt zijn ook vervelend om uiteenlopende redenen.
Zij is achter in de 70, maar kan nog heel goed uit de voeten, ze rijdt auto en loopt en fietst veel, maar als anderen niet met haar mee kunnen is dit verkeerd, dan willen ze gewoon niet met haar mee.( volgens haar dan)
Ik heb al geprobeerd haar naar een psycholoog te krijgen, omdat ze mijns inziens gewoon helemaal niet goed in d'r vel zit. Maar hierop kreeg ik ook ruzie, want ik probeerde haar voor gek te laten verklaren. Ze is gewoon niet voor rede vatbaar.( Zij mankeert niets, de hele wereld is verkeerd)
Ben nu zelf ook zover dat ik d'r niet meer op mijn kinderen wil laten passen, ik vind het eng worden.
Ik vind dit zo vervelend allemaal, want ze heeft niet in de gaten dat ze iedereen van zich afstoot ( haar vrienden zijn ook niet gek neem ik aan) en ik maak me er ook zorgen over.
Ik moet binnenkort naar de huisarts voor iets en wil het hier eigenlijk ook over hebben met hem ( mijn ouders hebben dezelfde huisarts) maar ik vind het eigenlijk ook wel weer lullig. Wat zouden jullie hiermee doen.
Ik heb het verhaal natuurlijk ingekort, want anders werd het wel heeeeeeeel lang.
donderdag 10 september 2009 om 08:47
Is dit altijd zo geweest? Of heeft ze misschien een Tia gehad. Is het erger nu je vader dementeert?
Mijn oma was vroeger ook een moeilijke vrouw. Maar op een hele andere manier dan jouw moeder. En helaas, dit gaat niet over naarmate ze ouder is. Ze is ruim de 90 gepasseerd, maar blijft een moeilijke vrouw. Haar wil is wel een beetje wet.
Bij haar komt het uit een soort van jaloersheid. Altijd het idee dat het gras bij de buren groener is.
Ik denk dat er helaas niet zoveel aan te doen is.
Mijn oma was vroeger ook een moeilijke vrouw. Maar op een hele andere manier dan jouw moeder. En helaas, dit gaat niet over naarmate ze ouder is. Ze is ruim de 90 gepasseerd, maar blijft een moeilijke vrouw. Haar wil is wel een beetje wet.
Bij haar komt het uit een soort van jaloersheid. Altijd het idee dat het gras bij de buren groener is.
Ik denk dat er helaas niet zoveel aan te doen is.
donderdag 10 september 2009 om 09:00
quote:Dahlia74 schreef op 10 september 2009 @ 08:47:
Is dit altijd zo geweest? Of heeft ze misschien een Tia gehad. Is het erger nu je vader dementeert?
Mijn oma was vroeger ook een moeilijke vrouw. Maar op een hele andere manier dan jouw moeder. En helaas, dit gaat niet over naarmate ze ouder is. Ze is ruim de 90 gepasseerd, maar blijft een moeilijke vrouw. Haar wil is wel een beetje wet.
Bij haar komt het uit een soort van jaloersheid. Altijd het idee dat het gras bij de buren groener is.
Ik denk dat er helaas niet zoveel aan te doen is.
Ik denk dat je in het stukje van jaloersheid heel goed omschrijft, dat idee heb ik ook, ze is jaloers op iedereen en ik denk zelf dat
ze een stuk aan zelfvertrouwen mist ( een heel stuk) Vroeger kon ze natuurlijk over ons de baas spelen, maar sinds wij volwassen zijn hebben we ook een eigen mening, dit kan ze niet accepteren. Kinderen van andere mensen zijn ook altijd beter, ze doen meer voor hun ouders enz. Ze heeft niet in de gaten dat die mensen waarschijnlijk gewoon trots op hun kinderen zijn ongeacht wat deze doen.( wat volgens mij ook vrij normaal is)
Een tia zou ook nog een mogelijkheid zijn, komt veel in de familie voor. Maarja, als ze de problemen zelf niet in wil zien zullen we daar nooit achterkomen.
Ze heeft zelf ook een moeilijke moeder gehad en daar zelf onder geleden. Dat zegt ze zelf ook.
Is dit altijd zo geweest? Of heeft ze misschien een Tia gehad. Is het erger nu je vader dementeert?
Mijn oma was vroeger ook een moeilijke vrouw. Maar op een hele andere manier dan jouw moeder. En helaas, dit gaat niet over naarmate ze ouder is. Ze is ruim de 90 gepasseerd, maar blijft een moeilijke vrouw. Haar wil is wel een beetje wet.
Bij haar komt het uit een soort van jaloersheid. Altijd het idee dat het gras bij de buren groener is.
Ik denk dat er helaas niet zoveel aan te doen is.
Ik denk dat je in het stukje van jaloersheid heel goed omschrijft, dat idee heb ik ook, ze is jaloers op iedereen en ik denk zelf dat
ze een stuk aan zelfvertrouwen mist ( een heel stuk) Vroeger kon ze natuurlijk over ons de baas spelen, maar sinds wij volwassen zijn hebben we ook een eigen mening, dit kan ze niet accepteren. Kinderen van andere mensen zijn ook altijd beter, ze doen meer voor hun ouders enz. Ze heeft niet in de gaten dat die mensen waarschijnlijk gewoon trots op hun kinderen zijn ongeacht wat deze doen.( wat volgens mij ook vrij normaal is)
Een tia zou ook nog een mogelijkheid zijn, komt veel in de familie voor. Maarja, als ze de problemen zelf niet in wil zien zullen we daar nooit achterkomen.
Ze heeft zelf ook een moeilijke moeder gehad en daar zelf onder geleden. Dat zegt ze zelf ook.
donderdag 10 september 2009 om 09:09
quote:Ikkuzzz schreef op 10 september 2009 @ 09:00:
[...]
Ik denk dat je in het stukje van jaloersheid heel goed omschrijft, dat idee heb ik ook, ze is jaloers op iedereen en ik denk zelf dat
ze een stuk aan zelfvertrouwen mist ( een heel stuk) Vroeger kon ze natuurlijk over ons de baas spelen, maar sinds wij volwassen zijn hebben we ook een eigen mening, dit kan ze niet accepteren. Kinderen van andere mensen zijn ook altijd beter, ze doen meer voor hun ouders enz. Ze heeft niet in de gaten dat die mensen waarschijnlijk gewoon trots op hun kinderen zijn ongeacht wat deze doen.( wat volgens mij ook vrij normaal is)
En dit vind ik héél herkenbaar. Met dien verstande dat mijn moeder nog geen 60 is... Bij haar denk ik overigens dat het voort kan komen uit een mogelijke persoonlijkheidsstoornis. Geen baan kunnen houden, vriendschappen laten knallen, altijd heeft een ander iets gedaan en heeft ze wat op te merken, etc. Het heeft in mijn geval geleid tot een permanente breuk, helaas maar beter zo (al zal ik dat nooit zomaar propageren in andere gevallen!!)
quote:Een tia zou ook nog een mogelijkheid zijn, Zeg, hou mij erbuiten... quote:Ze heeft zelf ook een moeilijke moeder gehad en daar zelf onder geleden. Dat zegt ze zelf ook. Weer helemaal spot on.
TO, heel vervelend, op zijn zachtst gezegd: je kunt er namelijk helemaal niets aan doen temeer omdat je voor haar zelf een onderdeel van het probleem bent. In mijn geval werd het aantrekken-afstoten-aantrekken-afstoten totdat ik die cirkel doorbrak. Helaas verslechterde het daarna alleen maar in mijn geval.
Ik heb er ook met de huisarts over gepraat. Ook toevallig de hare. Wat het dan ook weer lastig voor de arts maakte, overigens. Mij is toen aangeraden om zelf hulp hiervoor te zoeken voor mezelf om hier mee om te kunnen gaan.
[...]
Ik denk dat je in het stukje van jaloersheid heel goed omschrijft, dat idee heb ik ook, ze is jaloers op iedereen en ik denk zelf dat
ze een stuk aan zelfvertrouwen mist ( een heel stuk) Vroeger kon ze natuurlijk over ons de baas spelen, maar sinds wij volwassen zijn hebben we ook een eigen mening, dit kan ze niet accepteren. Kinderen van andere mensen zijn ook altijd beter, ze doen meer voor hun ouders enz. Ze heeft niet in de gaten dat die mensen waarschijnlijk gewoon trots op hun kinderen zijn ongeacht wat deze doen.( wat volgens mij ook vrij normaal is)
En dit vind ik héél herkenbaar. Met dien verstande dat mijn moeder nog geen 60 is... Bij haar denk ik overigens dat het voort kan komen uit een mogelijke persoonlijkheidsstoornis. Geen baan kunnen houden, vriendschappen laten knallen, altijd heeft een ander iets gedaan en heeft ze wat op te merken, etc. Het heeft in mijn geval geleid tot een permanente breuk, helaas maar beter zo (al zal ik dat nooit zomaar propageren in andere gevallen!!)
quote:Een tia zou ook nog een mogelijkheid zijn, Zeg, hou mij erbuiten... quote:Ze heeft zelf ook een moeilijke moeder gehad en daar zelf onder geleden. Dat zegt ze zelf ook. Weer helemaal spot on.
TO, heel vervelend, op zijn zachtst gezegd: je kunt er namelijk helemaal niets aan doen temeer omdat je voor haar zelf een onderdeel van het probleem bent. In mijn geval werd het aantrekken-afstoten-aantrekken-afstoten totdat ik die cirkel doorbrak. Helaas verslechterde het daarna alleen maar in mijn geval.
Ik heb er ook met de huisarts over gepraat. Ook toevallig de hare. Wat het dan ook weer lastig voor de arts maakte, overigens. Mij is toen aangeraden om zelf hulp hiervoor te zoeken voor mezelf om hier mee om te kunnen gaan.
donderdag 10 september 2009 om 09:25
Tia, mijn zus is ook zover, die wil ook geen contact meer. Het lastige is daarbij mijn vader, want die wil ze wel zien.Helemaal geen contact wordt dan lastig. Mijn zus loopt overigens al heel lang bij een psycholoog, mede hierom. Mijn rug is ietsjes gladder, daar loopt het wat makkelijker van af, zeg maar.
Je stukje over d'r baan houden klopt bij mijn moeder dan weer niet, want werken kan ze als de beste. Heeft ze tot een paar jaar geleden ook gedaan. Wel was daar ook altijd iets aan de hand en dat lag ook nooit aan haar.
Ik denk ook niet dat het ooit helemaal goed word, maar ik hoop wel dat ik iets kan vinden, mss met hulp van huisarts, om het iets beter te laten worden. Het lijkt me voor haarzelf nou ook niet bepaald gezellig.
Is het trouwens bij jou wel gelukt om die hulp te krijgen, zodat je er goed mee om kon gaan? Het lijkt me namelijk een enorme stap.
Je stukje over d'r baan houden klopt bij mijn moeder dan weer niet, want werken kan ze als de beste. Heeft ze tot een paar jaar geleden ook gedaan. Wel was daar ook altijd iets aan de hand en dat lag ook nooit aan haar.
Ik denk ook niet dat het ooit helemaal goed word, maar ik hoop wel dat ik iets kan vinden, mss met hulp van huisarts, om het iets beter te laten worden. Het lijkt me voor haarzelf nou ook niet bepaald gezellig.
Is het trouwens bij jou wel gelukt om die hulp te krijgen, zodat je er goed mee om kon gaan? Het lijkt me namelijk een enorme stap.
donderdag 10 september 2009 om 09:27
Je moeder is een volwassen vrouw die haar eigen leven moet leiden. Jij wilt haar nu in therapie hebben ofzo, ik snap dat je het lief bedoelt maar het is nogal betuttelend. Ze heeft het niet makkelijk dat zeg je zelf al en blijkbaar reageert ze het af op jullie. Dat is niet makkelijk maar je kan het niet veranderen
donderdag 10 september 2009 om 09:38
quote:meds schreef op 10 september 2009 @ 09:27:
Je moeder is een volwassen vrouw die haar eigen leven moet leiden. Jij wilt haar nu in therapie hebben ofzo, ik snap dat je het lief bedoelt maar het is nogal betuttelend. Ze heeft het niet makkelijk dat zeg je zelf al en blijkbaar reageert ze het af op jullie. Dat is niet makkelijk maar je kan het niet veranderen
Je hebt gelijk meds. Het hoeft voor mij ook niet zozeer therapie te zijn, maar ik wil eigenlijk ook dingen uitsluiten. Bijv: is ze zelf mss ook aan het dementeren ( want dit wil ze absoluut niet laten testen, dat zegt ze zelf, daar heb ik het nooit over gehad) heeft ze idd geen tia gehad of is er iets anders. En ik snap dat als zij daar zelf niet in mee wil werken we daar ook niets aan kunnen doen.
Daarom vind ik het ook zo moeilijk waarschijnlijk. Nu is er alleen maar ruzie ( om niets vaak in mijn ogen)
Je moeder is een volwassen vrouw die haar eigen leven moet leiden. Jij wilt haar nu in therapie hebben ofzo, ik snap dat je het lief bedoelt maar het is nogal betuttelend. Ze heeft het niet makkelijk dat zeg je zelf al en blijkbaar reageert ze het af op jullie. Dat is niet makkelijk maar je kan het niet veranderen
Je hebt gelijk meds. Het hoeft voor mij ook niet zozeer therapie te zijn, maar ik wil eigenlijk ook dingen uitsluiten. Bijv: is ze zelf mss ook aan het dementeren ( want dit wil ze absoluut niet laten testen, dat zegt ze zelf, daar heb ik het nooit over gehad) heeft ze idd geen tia gehad of is er iets anders. En ik snap dat als zij daar zelf niet in mee wil werken we daar ook niets aan kunnen doen.
Daarom vind ik het ook zo moeilijk waarschijnlijk. Nu is er alleen maar ruzie ( om niets vaak in mijn ogen)
donderdag 10 september 2009 om 09:40
Het zou best kunnen dat er een medische oorzaak is voor haar gedrag, maar als je moeder niet mee wilt werken dan houdt het eigenlijk op voor jou. Ik zou ook niet achter haar rug om met haar huisarts gaan praten. Ik vind dat je dat dan op zijn minst moet zeggen.
Maar dat zal weinig uithalen. Het enige wat je kan doen is haar helpen en ondersteunen, maar wel op een eerlijke manier
Maar dat zal weinig uithalen. Het enige wat je kan doen is haar helpen en ondersteunen, maar wel op een eerlijke manier
donderdag 10 september 2009 om 09:50
Hi Ikkuzzzz, wat een lastige situatie! Ik ben het met Meds eens dat je haar niet kan betuttelen. Je bent bezorgd over haar. Dat kan je haar vertellen.
Verder kan ik uit ervaring adviseren: ga zelf in therapie en zorg ervoor dat ze jou niet meer kan kwetsen met haar rotopmerkingen. Onder het mom van: je kan een ander niet veranderen, wel de manier waarop je met de ander omgaat. (dit staat overigens ook in het topic dat YWUC voor je heeft "geupt".
Verder kan ik uit ervaring adviseren: ga zelf in therapie en zorg ervoor dat ze jou niet meer kan kwetsen met haar rotopmerkingen. Onder het mom van: je kan een ander niet veranderen, wel de manier waarop je met de ander omgaat. (dit staat overigens ook in het topic dat YWUC voor je heeft "geupt".
Volg je hart. Dat klopt.
donderdag 10 september 2009 om 09:51
Wat zou er gebeuren als je op een rustig moment er over zou proberen te praten met haar? Als je haar zegt dat je er verdriet van hebt, zonder verwijten te geven. Maar dat je zo graag zou willen dat jullie goed met elkaar overweg kunnen. Dat je het niet fijn vindt dat ze tegen derden over je klaagt maar dat je er altijd voor openstaat om haar mening t.o.v. jou aan te horen en daar dan ook op een normale manier een weerwoord op mag geven?
Sja... ik weet dat er met sommige mensen niet te praten valt, maar ik vraag me af of je dat geprobeerd hebt (waarschijnlijk wordt je antwoord dat je dat al tientallen keren gedaan hebt, hoe reageert ze dan?)
Sja... ik weet dat er met sommige mensen niet te praten valt, maar ik vraag me af of je dat geprobeerd hebt (waarschijnlijk wordt je antwoord dat je dat al tientallen keren gedaan hebt, hoe reageert ze dan?)
donderdag 10 september 2009 om 12:27
Bedankt voor jullie antwoorden, ik moest even weg.
Ik weet niet hoe ik iedereen moet quoten in 1 bericht, dus ik ga zo maar even antwoord geven.
YWUC: Bedankt, ik zal m zo "even" door gaan spitten!
Meds: Helpen en ondersteunen, ik zou zo graag willen, maar het wordt zo moeilijk als iemand alleen maar negatief wil denken. En als ik het dan op een positieve manier wil benaderen, dan klopt daar niets van. Zij wil het gewoon ozo graag op die manier zien. Het huisartsenverhaal zal ik laten liggen, voelde me daar ook niet zo fijn over, maar wat ik er verder mee moet is mij een raadsel.
Pink: Mij kan ze op de 1 of andere manier niet zo heel gemakkelijk kwetsen ( toch die gladde rug) Af en toe wel natuurlijk ( nu heeft ze me bijvoorbeeld gekwetst door voor de tweede keer in mijn kraamtijd op oorlogspad te gaan, bij de eerste was dit namelijk ook al het geval, is niet leuk) maar niet zo makkelijk met woorden ( dat kan ze wel bij mijn zus) Wel word ik er doodmoe van, als ik d'r aan zie komen ga ik al weer bedenken wat er nu weer zou zijn.
Als er een therapie voor is om hier makkelijker over te gaan denken, dan ben ik er voor in. En dat ik bezorgd over haar ben, dat weet ze en tja, da's grote flauwekul.
Bianca: Idd heb ik het al tientallen keren geprobeerd
en heeeeeeel soms denk ik dat het werkt, dan gaat ze rustig naar huis, maar dan gaat ze daar weer nadenken en de boel omdraaien ( zodat het toch weer negatief wordt) en dan is het weer verkeerd.
Een paar weken geleden heb ik dus ook weer tegen haar gezegd dat ik het zo erg vind dat er telkens ruzie is, en dat het feitelijk nergens over gaat, maar als ik dat zeg dan trek ik partij voor mijn zus ( wat niet waar is, want ik heb me bewust nergens mee bemoeit, omdat ik net bevallen was) en wij spelen toch altijd onder 1 hoedje. Ze zou ook het liefst hebben dat mijn zus en ik geen contact meer hadden, waarom dat weet ik niet, maar met feestdagen wil ze ook altijd dat de 1 's morgens komt en de ander 's middags, anders is het niet gezellig voor haar. ( hier houden we ons trouwens niet aan)
Dat wij het eventueel niet fijn vinden dat ze tegen anderen over ons klaagt ( doet ze over die anderen ook weer tegen anderen trouwens) daar heeft ze geen boodschap aan, want ze wil graag open tegen iedereen vertellen wat voor kinderen dat ze wel niet heeft. Ach ja, ik ga er voor het gemak maar vanuit dat die mensen haar ook goed genoeg kennen.( hoop ik dan)
Sjit, weer een heel verhaal. Ik vind het wel moeilijk, hoor!
Ik weet niet hoe ik iedereen moet quoten in 1 bericht, dus ik ga zo maar even antwoord geven.
YWUC: Bedankt, ik zal m zo "even" door gaan spitten!
Meds: Helpen en ondersteunen, ik zou zo graag willen, maar het wordt zo moeilijk als iemand alleen maar negatief wil denken. En als ik het dan op een positieve manier wil benaderen, dan klopt daar niets van. Zij wil het gewoon ozo graag op die manier zien. Het huisartsenverhaal zal ik laten liggen, voelde me daar ook niet zo fijn over, maar wat ik er verder mee moet is mij een raadsel.
Pink: Mij kan ze op de 1 of andere manier niet zo heel gemakkelijk kwetsen ( toch die gladde rug) Af en toe wel natuurlijk ( nu heeft ze me bijvoorbeeld gekwetst door voor de tweede keer in mijn kraamtijd op oorlogspad te gaan, bij de eerste was dit namelijk ook al het geval, is niet leuk) maar niet zo makkelijk met woorden ( dat kan ze wel bij mijn zus) Wel word ik er doodmoe van, als ik d'r aan zie komen ga ik al weer bedenken wat er nu weer zou zijn.
Als er een therapie voor is om hier makkelijker over te gaan denken, dan ben ik er voor in. En dat ik bezorgd over haar ben, dat weet ze en tja, da's grote flauwekul.
Bianca: Idd heb ik het al tientallen keren geprobeerd
en heeeeeeel soms denk ik dat het werkt, dan gaat ze rustig naar huis, maar dan gaat ze daar weer nadenken en de boel omdraaien ( zodat het toch weer negatief wordt) en dan is het weer verkeerd.Een paar weken geleden heb ik dus ook weer tegen haar gezegd dat ik het zo erg vind dat er telkens ruzie is, en dat het feitelijk nergens over gaat, maar als ik dat zeg dan trek ik partij voor mijn zus ( wat niet waar is, want ik heb me bewust nergens mee bemoeit, omdat ik net bevallen was) en wij spelen toch altijd onder 1 hoedje. Ze zou ook het liefst hebben dat mijn zus en ik geen contact meer hadden, waarom dat weet ik niet, maar met feestdagen wil ze ook altijd dat de 1 's morgens komt en de ander 's middags, anders is het niet gezellig voor haar. ( hier houden we ons trouwens niet aan)
Dat wij het eventueel niet fijn vinden dat ze tegen anderen over ons klaagt ( doet ze over die anderen ook weer tegen anderen trouwens
) daar heeft ze geen boodschap aan, want ze wil graag open tegen iedereen vertellen wat voor kinderen dat ze wel niet heeft. Ach ja, ik ga er voor het gemak maar vanuit dat die mensen haar ook goed genoeg kennen.( hoop ik dan)Sjit, weer een heel verhaal. Ik vind het wel moeilijk, hoor!
donderdag 10 september 2009 om 13:44
Oef, Ikkuzzzz, jouw moeder is echt niet de gemakkelijkste! Ik wens je enorm veel succes met haar. Ik ben blij te horen dat je zo'n gladde rug hebt. Mag ik wat van jouw groene zeep hebben?
Het lijkt of ze jaloers is op aandacht van anderen. En als ze die niet positief kan krijgen, dan maar negatief. Ofzo.
Succes! En laat je zus voelen dat jij van haar houdt. Zal ze nodig hebben als haar rug minder glad is.
Het lijkt of ze jaloers is op aandacht van anderen. En als ze die niet positief kan krijgen, dan maar negatief. Ofzo.
Succes! En laat je zus voelen dat jij van haar houdt. Zal ze nodig hebben als haar rug minder glad is.
Volg je hart. Dat klopt.
donderdag 10 september 2009 om 14:01
quote:Ikkuzzz schreef op 10 september 2009 @ 12:27:
Bedankt voor jullie antwoorden, ik moest even weg.
Ik weet niet hoe ik iedereen moet quoten in 1 bericht, dus ik ga zo maar even antwoord geven.
YWUC: Bedankt, ik zal m zo "even" door gaan spitten!
Meds: Helpen en ondersteunen, ik zou zo graag willen, maar het wordt zo moeilijk als iemand alleen maar negatief wil denken. En als ik het dan op een positieve manier wil benaderen, dan klopt daar niets van.
Het klopt niet omdat jij iets van haar terugwil, dankbaarheid, liefde of ook positiviteit. Op het moment dat je die verwachting kan laten voor wat het is kan je er gewoon voor haar zijn. Zij wil het gewoon ozo graag op die manier zien. Het huisartsenverhaal zal ik laten liggen, voelde me daar ook niet zo fijn over, maar wat ik er verder mee moet is mij een raadsel.
Pink: Mij kan ze op de 1 of andere manier niet zo heel gemakkelijk kwetsen ( toch die gladde rug) Af en toe wel natuurlijk ( nu heeft ze me bijvoorbeeld gekwetst door voor de tweede keer in mijn kraamtijd op oorlogspad te gaan, bij de eerste was dit namelijk ook al het geval, is niet leuk) maar niet zo makkelijk met woorden ( dat kan ze wel bij mijn zus) Wel word ik er doodmoe van, als ik d'r aan zie komen ga ik al weer bedenken wat er nu weer zou zijn.
Als er een therapie voor is om hier makkelijker over te gaan denken, dan ben ik er voor in. En dat ik bezorgd over haar ben, dat weet ze en tja, da's grote flauwekul.
Bianca: Idd heb ik het al tientallen keren geprobeerd en heeeeeeel soms denk ik dat het werkt, dan gaat ze rustig naar huis, maar dan gaat ze daar weer nadenken en de boel omdraaien ( zodat het toch weer negatief wordt) en dan is het weer verkeerd.
Een paar weken geleden heb ik dus ook weer tegen haar gezegd dat ik het zo erg vind dat er telkens ruzie is, en dat het feitelijk nergens over gaat, maar als ik dat zeg dan trek ik partij voor mijn zus ( wat niet waar is, want ik heb me bewust nergens mee bemoeit, omdat ik net bevallen was) en wij spelen toch altijd onder 1 hoedje. Ze zou ook het liefst hebben dat mijn zus en ik geen contact meer hadden, waarom dat weet ik niet, maar met feestdagen wil ze ook altijd dat de 1 's morgens komt en de ander 's middags, anders is het niet gezellig voor haar. ( hier houden we ons trouwens niet aan)
Dat wij het eventueel niet fijn vinden dat ze tegen anderen over ons klaagt ( doet ze over die anderen ook weer tegen anderen trouwens) daar heeft ze geen boodschap aan, want ze wil graag open tegen iedereen vertellen wat voor kinderen dat ze wel niet heeft. Ach ja, ik ga er voor het gemak maar vanuit dat die mensen haar ook goed genoeg kennen.( hoop ik dan)
Sjit, weer een heel verhaal. Ik vind het wel moeilijk, hoor!
Bedankt voor jullie antwoorden, ik moest even weg.
Ik weet niet hoe ik iedereen moet quoten in 1 bericht, dus ik ga zo maar even antwoord geven.
YWUC: Bedankt, ik zal m zo "even" door gaan spitten!
Meds: Helpen en ondersteunen, ik zou zo graag willen, maar het wordt zo moeilijk als iemand alleen maar negatief wil denken. En als ik het dan op een positieve manier wil benaderen, dan klopt daar niets van.
Het klopt niet omdat jij iets van haar terugwil, dankbaarheid, liefde of ook positiviteit. Op het moment dat je die verwachting kan laten voor wat het is kan je er gewoon voor haar zijn. Zij wil het gewoon ozo graag op die manier zien. Het huisartsenverhaal zal ik laten liggen, voelde me daar ook niet zo fijn over, maar wat ik er verder mee moet is mij een raadsel.
Pink: Mij kan ze op de 1 of andere manier niet zo heel gemakkelijk kwetsen ( toch die gladde rug) Af en toe wel natuurlijk ( nu heeft ze me bijvoorbeeld gekwetst door voor de tweede keer in mijn kraamtijd op oorlogspad te gaan, bij de eerste was dit namelijk ook al het geval, is niet leuk) maar niet zo makkelijk met woorden ( dat kan ze wel bij mijn zus) Wel word ik er doodmoe van, als ik d'r aan zie komen ga ik al weer bedenken wat er nu weer zou zijn.
Als er een therapie voor is om hier makkelijker over te gaan denken, dan ben ik er voor in. En dat ik bezorgd over haar ben, dat weet ze en tja, da's grote flauwekul.
Bianca: Idd heb ik het al tientallen keren geprobeerd
en heeeeeeel soms denk ik dat het werkt, dan gaat ze rustig naar huis, maar dan gaat ze daar weer nadenken en de boel omdraaien ( zodat het toch weer negatief wordt) en dan is het weer verkeerd.Een paar weken geleden heb ik dus ook weer tegen haar gezegd dat ik het zo erg vind dat er telkens ruzie is, en dat het feitelijk nergens over gaat, maar als ik dat zeg dan trek ik partij voor mijn zus ( wat niet waar is, want ik heb me bewust nergens mee bemoeit, omdat ik net bevallen was) en wij spelen toch altijd onder 1 hoedje. Ze zou ook het liefst hebben dat mijn zus en ik geen contact meer hadden, waarom dat weet ik niet, maar met feestdagen wil ze ook altijd dat de 1 's morgens komt en de ander 's middags, anders is het niet gezellig voor haar. ( hier houden we ons trouwens niet aan)
Dat wij het eventueel niet fijn vinden dat ze tegen anderen over ons klaagt ( doet ze over die anderen ook weer tegen anderen trouwens
) daar heeft ze geen boodschap aan, want ze wil graag open tegen iedereen vertellen wat voor kinderen dat ze wel niet heeft. Ach ja, ik ga er voor het gemak maar vanuit dat die mensen haar ook goed genoeg kennen.( hoop ik dan)Sjit, weer een heel verhaal. Ik vind het wel moeilijk, hoor!
donderdag 10 september 2009 om 14:52
quote:meds schreef op 10 september 2009 @ 14:01:
[...]
Dankbaarheid? Neuh, zou niet weten waarvoor, Liefde, nee ook niet, want ik denk dat ze ondanks alles toch wel van ons houdt. Positiviteit, ja, zou leuk zijn als ze de dingen ook een keer op een gewone manier zag. Ik zeg gewoon, omdat natuurlijk niet alles blij en vrolijk is, maar dat ze zeg maar bij de mindere kanten van mensen ook de leuke eigenschappen zou zien ( niet alleen bij ons, maar ook bij anderen) en dat is denk ik voor mij wel heel lastig om los te laten.
[...]
Dankbaarheid? Neuh, zou niet weten waarvoor, Liefde, nee ook niet, want ik denk dat ze ondanks alles toch wel van ons houdt. Positiviteit, ja, zou leuk zijn als ze de dingen ook een keer op een gewone manier zag. Ik zeg gewoon, omdat natuurlijk niet alles blij en vrolijk is, maar dat ze zeg maar bij de mindere kanten van mensen ook de leuke eigenschappen zou zien ( niet alleen bij ons, maar ook bij anderen) en dat is denk ik voor mij wel heel lastig om los te laten.
donderdag 10 september 2009 om 15:04
quote:Pink2510 schreef op 10 september 2009 @ 13:44:
Oef, Ikkuzzzz, jouw moeder is echt niet de gemakkelijkste! Ik wens je enorm veel succes met haar. Ik ben blij te horen dat je zo'n gladde rug hebt. Mag ik wat van jouw groene zeep hebben?
Het lijkt of ze jaloers is op aandacht van anderen. En als ze die niet positief kan krijgen, dan maar negatief. Ofzo.
Succes! En laat je zus voelen dat jij van haar houdt. Zal ze nodig hebben als haar rug minder glad is.
Ik heb nog niet het hele topic doorgelezen, maar bij jou is het ook niet helemaal top geloof ik, hé? Groene zeep mag je best hebben, hoor. Als dat jou helpt, altijd goed!
Ja, ze is jaloers en een gebrek aan zelfvertrouwen, maar dat hoort bij elkaar, toch? Ik denk dat ze positief veel meer aandacht zou krijgen, want het is normaal gesproken wel iemand die veel voor anderen doet, dus ik denk dat ze dan dus de hemel ingeprezen zou worden. En dat zou dus heel fijn zijn voor haar, maar omdat ze zich zo opstelt krijgt ze die waardering dus weer niet. Jammer!
Mijn zus en ik bespreken dit gelukkig samen wel goed, zij weet hoe ik er over denk en ik weet dat van haar. Als zij geen contact meer wil hebben kan ik dat begrijpen en zal ik haar daar ook in steunen, ik ben dan voor haar ook het enige lijntje met haar vader.
We hebben ook afgesproken dat daar geen verwijten over mogen komen, want wij moeten met z'n tweeen tenslotte nog langer door, als het goed is.
Oef, Ikkuzzzz, jouw moeder is echt niet de gemakkelijkste! Ik wens je enorm veel succes met haar. Ik ben blij te horen dat je zo'n gladde rug hebt. Mag ik wat van jouw groene zeep hebben?
Het lijkt of ze jaloers is op aandacht van anderen. En als ze die niet positief kan krijgen, dan maar negatief. Ofzo.
Succes! En laat je zus voelen dat jij van haar houdt. Zal ze nodig hebben als haar rug minder glad is.
Ik heb nog niet het hele topic doorgelezen, maar bij jou is het ook niet helemaal top geloof ik, hé? Groene zeep mag je best hebben, hoor. Als dat jou helpt, altijd goed!
Ja, ze is jaloers en een gebrek aan zelfvertrouwen, maar dat hoort bij elkaar, toch? Ik denk dat ze positief veel meer aandacht zou krijgen, want het is normaal gesproken wel iemand die veel voor anderen doet, dus ik denk dat ze dan dus de hemel ingeprezen zou worden. En dat zou dus heel fijn zijn voor haar, maar omdat ze zich zo opstelt krijgt ze die waardering dus weer niet. Jammer!
Mijn zus en ik bespreken dit gelukkig samen wel goed, zij weet hoe ik er over denk en ik weet dat van haar. Als zij geen contact meer wil hebben kan ik dat begrijpen en zal ik haar daar ook in steunen, ik ben dan voor haar ook het enige lijntje met haar vader.
We hebben ook afgesproken dat daar geen verwijten over mogen komen, want wij moeten met z'n tweeen tenslotte nog langer door, als het goed is.
donderdag 10 september 2009 om 15:36
quote:Ikkuzzz schreef op 10 september 2009 @ 14:52:
[...]
Dankbaarheid? Neuh, zou niet weten waarvoor, Liefde, nee ook niet, want ik denk dat ze ondanks alles toch wel van ons houdt. Positiviteit, ja, zou leuk zijn als ze de dingen ook een keer op een gewone manier zag. Ik zeg gewoon, omdat natuurlijk niet alles blij en vrolijk is, maar dat ze zeg maar bij de mindere kanten van mensen ook de leuke eigenschappen zou zien ( niet alleen bij ons, maar ook bij anderen) en dat is denk ik voor mij wel heel lastig om los te laten.Maar je moeder is nu eenmaal niet vrolijk en positief, jij wilt graag dat ze dat is omdat jij dat belangrijk vindt. Je wilt je moeder veranderen, maar je kan een ander niet veranderen, het enige wat je kan doen is iets doen met je eigen verwachtingen
[...]
Dankbaarheid? Neuh, zou niet weten waarvoor, Liefde, nee ook niet, want ik denk dat ze ondanks alles toch wel van ons houdt. Positiviteit, ja, zou leuk zijn als ze de dingen ook een keer op een gewone manier zag. Ik zeg gewoon, omdat natuurlijk niet alles blij en vrolijk is, maar dat ze zeg maar bij de mindere kanten van mensen ook de leuke eigenschappen zou zien ( niet alleen bij ons, maar ook bij anderen) en dat is denk ik voor mij wel heel lastig om los te laten.Maar je moeder is nu eenmaal niet vrolijk en positief, jij wilt graag dat ze dat is omdat jij dat belangrijk vindt. Je wilt je moeder veranderen, maar je kan een ander niet veranderen, het enige wat je kan doen is iets doen met je eigen verwachtingen
donderdag 10 september 2009 om 15:52
quote:meds schreef op 10 september 2009 @ 15:36:
[...]
Maar je moeder is nu eenmaal niet vrolijk en positief, jij wilt graag dat ze dat is omdat jij dat belangrijk vindt. Je wilt je moeder veranderen, maar je kan een ander niet veranderen, het enige wat je kan doen is iets doen met je eigen verwachtingenZe kan het wel, hoor. Dat is ook een beetje de pest natuurlijk. In de tijden dat ze normaal doet, ga je ook normaal met d'r om en vertel je van alles, maar als ze dan weer deze kuren krijgt wordt gelijk alles tegen je gebruikt. Maar goed, je hebt wel gelijk, veranderen kan ik d'r niet.
[...]
Maar je moeder is nu eenmaal niet vrolijk en positief, jij wilt graag dat ze dat is omdat jij dat belangrijk vindt. Je wilt je moeder veranderen, maar je kan een ander niet veranderen, het enige wat je kan doen is iets doen met je eigen verwachtingenZe kan het wel, hoor. Dat is ook een beetje de pest natuurlijk. In de tijden dat ze normaal doet, ga je ook normaal met d'r om en vertel je van alles, maar als ze dan weer deze kuren krijgt wordt gelijk alles tegen je gebruikt. Maar goed, je hebt wel gelijk, veranderen kan ik d'r niet.
donderdag 10 september 2009 om 16:01
Het enige dat je kunt doen is denk ik heel duidelijk je grenzen aangeven en laten weten hoe het voor jou is dat er zo over jou en je zus wordt gesproken en dat ze zo doet.
Je kunt haar aanspreken op haar gedrag, dat zou je bij anderen toch ook doen als ze negatief gedrag vertonen?
Als meer mensen dat doen dan gaat er misschien eens bij haar een lampje branden. Je kan ook je zorg over haar uitspreken (want die zorg lees ik ook tussen jouw regels door).
En als het echt te ver gaat, zou je afstand kunnen nemen (nadat je dus duidelijk hebt gemaakt dat je er niet meer tegen kan). Je moet niet met je laten sollen, al zijn er factoren waardoor je je moeders gedrag kunt begrijpen.
Het is wel een volwassen mens die zich moet kunnen beheersen ipv zo tegen mensen ui te vallen of zo over mensen te praten.
Ik kan mij trouwens wel voorstellen dat het voor haar heel moeilijk is dat ze een dementerende man heeft, en dat ze zelf nog zo vitaal is terwijl haar leeftijdsgenoten dat niet zijn. Maar ze zal toch echt een positieve manier moeten vinden om daar mee om te gaan!
En als dat niet lukt, dan weet zij net als ieder ander, dat er een mogelijkheid is tot professionele hulp.
Je kunt haar aanspreken op haar gedrag, dat zou je bij anderen toch ook doen als ze negatief gedrag vertonen?
Als meer mensen dat doen dan gaat er misschien eens bij haar een lampje branden. Je kan ook je zorg over haar uitspreken (want die zorg lees ik ook tussen jouw regels door).
En als het echt te ver gaat, zou je afstand kunnen nemen (nadat je dus duidelijk hebt gemaakt dat je er niet meer tegen kan). Je moet niet met je laten sollen, al zijn er factoren waardoor je je moeders gedrag kunt begrijpen.
Het is wel een volwassen mens die zich moet kunnen beheersen ipv zo tegen mensen ui te vallen of zo over mensen te praten.
Ik kan mij trouwens wel voorstellen dat het voor haar heel moeilijk is dat ze een dementerende man heeft, en dat ze zelf nog zo vitaal is terwijl haar leeftijdsgenoten dat niet zijn. Maar ze zal toch echt een positieve manier moeten vinden om daar mee om te gaan!
En als dat niet lukt, dan weet zij net als ieder ander, dat er een mogelijkheid is tot professionele hulp.
donderdag 10 september 2009 om 23:07
quote:Mazou schreef op 10 september 2009 @ 16:01:
Het enige dat je kunt doen is denk ik heel duidelijk je grenzen aangeven en laten weten hoe het voor jou is dat er zo over jou en je zus wordt gesproken en dat ze zo doet.
Je kunt haar aanspreken op haar gedrag, dat zou je bij anderen toch ook doen als ze negatief gedrag vertonen?
Als meer mensen dat doen dan gaat er misschien eens bij haar een lampje branden. Je kan ook je zorg over haar uitspreken (want die zorg lees ik ook tussen jouw regels door).
En als het echt te ver gaat, zou je afstand kunnen nemen (nadat je dus duidelijk hebt gemaakt dat je er niet meer tegen kan). Je moet niet met je laten sollen, al zijn er factoren waardoor je je moeders gedrag kunt begrijpen.
Het is wel een volwassen mens die zich moet kunnen beheersen ipv zo tegen mensen ui te vallen of zo over mensen te praten.
Ik kan mij trouwens wel voorstellen dat het voor haar heel moeilijk is dat ze een dementerende man heeft, en dat ze zelf nog zo vitaal is terwijl haar leeftijdsgenoten dat niet zijn. Maar ze zal toch echt een positieve manier moeten vinden om daar mee om te gaan!
En als dat niet lukt, dan weet zij net als ieder ander, dat er een mogelijkheid is tot professionele hulp.
Hoi Mazou, het uitspreken en aanspreken doe ik ook geregeld, maar daar komt dus weinig uit. Zij voelt zich gelijk aangevallen en dus doe ik het toch weer verkeerd. Hoe ik het ook breng, lief, aardig of bot, de boodschap wil niet overkomen. Ik kan hier nog wel tegen, omdat ik idd bezorgd ben, maar mijn zus niet, haar grens is nu bereikt vrees ik.
Dat ze het met mijn vader moeilijk heeft kan ik me voorstellen, niet zozeer omdat hij dementerend is ( nu een jaar nadat dit vastgesteld is, is er nog geen achteruitgang wat dat betreft) maar zeker wel omdat het een man is van in de 80 en lichamelijk ook niet meer vooruit kan en best wat hulp nodig heeft. Aan de andere kant heeft ze haar hele leven in de zorg gewerkt en weet ze wat het is ( mss moeilijker omdat het "eigen" is) Toen bij mijn vader de diagnose gesteld werd, heeft ze eerst de arts mij laten bellen, want als zij het vertelde zouden wij het toch niet geloven, omdat we toch aan zijn kant staan ( huh)
Hij vertelde daarnet trouwens dat hij zich zorgen maakt over haar, omdat ze alles kwijt is telkens. Hij vindt het dan weer terug op de meest vreemde plaatsen, terwijl de man bijna blind is. Hij heeft trouwens wel heel veel respect voor mijn moeder, wat ze allemaal voor hem doet, maar vindt het vreselijk dat ze zo moeilijk is. In het verleden heeft hij haar hier ook vaak op aangesproken, maar hij laat het maar zo. Het heeft geen nut.
Dat haar man en vriendinnen niet meer in topconditie zijn en niet meer met haar op pad kunnen is natuurlijk ook niet leuk, dat begrijp ik maar al te goed, maar dat kunnen wij niet voor haar goed maken lijkt me.
Het enige dat je kunt doen is denk ik heel duidelijk je grenzen aangeven en laten weten hoe het voor jou is dat er zo over jou en je zus wordt gesproken en dat ze zo doet.
Je kunt haar aanspreken op haar gedrag, dat zou je bij anderen toch ook doen als ze negatief gedrag vertonen?
Als meer mensen dat doen dan gaat er misschien eens bij haar een lampje branden. Je kan ook je zorg over haar uitspreken (want die zorg lees ik ook tussen jouw regels door).
En als het echt te ver gaat, zou je afstand kunnen nemen (nadat je dus duidelijk hebt gemaakt dat je er niet meer tegen kan). Je moet niet met je laten sollen, al zijn er factoren waardoor je je moeders gedrag kunt begrijpen.
Het is wel een volwassen mens die zich moet kunnen beheersen ipv zo tegen mensen ui te vallen of zo over mensen te praten.
Ik kan mij trouwens wel voorstellen dat het voor haar heel moeilijk is dat ze een dementerende man heeft, en dat ze zelf nog zo vitaal is terwijl haar leeftijdsgenoten dat niet zijn. Maar ze zal toch echt een positieve manier moeten vinden om daar mee om te gaan!
En als dat niet lukt, dan weet zij net als ieder ander, dat er een mogelijkheid is tot professionele hulp.
Hoi Mazou, het uitspreken en aanspreken doe ik ook geregeld, maar daar komt dus weinig uit. Zij voelt zich gelijk aangevallen en dus doe ik het toch weer verkeerd. Hoe ik het ook breng, lief, aardig of bot, de boodschap wil niet overkomen. Ik kan hier nog wel tegen, omdat ik idd bezorgd ben, maar mijn zus niet, haar grens is nu bereikt vrees ik.
Dat ze het met mijn vader moeilijk heeft kan ik me voorstellen, niet zozeer omdat hij dementerend is ( nu een jaar nadat dit vastgesteld is, is er nog geen achteruitgang wat dat betreft) maar zeker wel omdat het een man is van in de 80 en lichamelijk ook niet meer vooruit kan en best wat hulp nodig heeft. Aan de andere kant heeft ze haar hele leven in de zorg gewerkt en weet ze wat het is ( mss moeilijker omdat het "eigen" is) Toen bij mijn vader de diagnose gesteld werd, heeft ze eerst de arts mij laten bellen, want als zij het vertelde zouden wij het toch niet geloven, omdat we toch aan zijn kant staan ( huh)
Hij vertelde daarnet trouwens dat hij zich zorgen maakt over haar, omdat ze alles kwijt is telkens. Hij vindt het dan weer terug op de meest vreemde plaatsen, terwijl de man bijna blind is. Hij heeft trouwens wel heel veel respect voor mijn moeder, wat ze allemaal voor hem doet, maar vindt het vreselijk dat ze zo moeilijk is. In het verleden heeft hij haar hier ook vaak op aangesproken, maar hij laat het maar zo. Het heeft geen nut.
Dat haar man en vriendinnen niet meer in topconditie zijn en niet meer met haar op pad kunnen is natuurlijk ook niet leuk, dat begrijp ik maar al te goed, maar dat kunnen wij niet voor haar goed maken lijkt me.
