Kinderen
alle pijlers
Taalgegruik 8-jarigen; hoe er mee om te gaan
maandag 7 september 2009 om 22:57
Hallo dames/moeders, niet nieuw hier maar wel op deze pijler.. Ik zit met iets behoorlijk in mijn maag en dat is het taalgebruik van mijn zoon (8 jaar) zijn toch wel beste vriendje.
Bij, wat om het even welke vrije tijd ze samen hebben, zoeken ze elkaar op. Dat gaat tot op zekere hoogte echter prima maar…Natuurlijk een maar….het vriendje van zoonlief komt alleen nog maar met sexuele uitspraken. En dan bedoel ik niet in het algemeen maar echt speciefiek gerichte uitspraken.
Zoals: vriendje zegt: ik weet waar je je pik voor gebruikt, ik weet wat een vibrator is en hoe je die gebruikt…..?????? En dat voor een 8-jarige……?????
Ik vind het niet normaal voor deze leeftijd. Nog een voorbeeld: gaat vriendje midden op het strand liggen met armen en benen gespreid en laat vervolgens een, zelfgevonden tak, over zijn kruis heen en weer glijden, met bijbehorende kreungeluiden…..
Begrijp me niet verkeerd, in deze tijd met alles wat op tv en alles te zien is, krijgen die makkers meer mee dan in ‘mijn’ tijd. Zo preuts ben ik heus niet.
Dit vind ik echter te ver gaan. Ik vind het zo niet horen bij een 8-jarige. Ook als vriendje bij ons komt spelen zijn de eerste woorden die ik hoor: kut, lul, neuken, piemel, ik ga je likken…..
Ja, je kunt zeggen….maak je niet druk, is ontwikkeling….hoort erbij. Sorry. Ik vind van niet, niet nog op deze leeftijd.
Tuurlijk snap ik ook wel dat de kids van tegenwoordig meer horen en lezen dan ‘wij’ toen. Is het nu echt zo raar dat ik dit niet normaal vind, dat ze gewoon lekker moeten lol maken (buiten) spelen?
Gelukkig merk ik dat zoonlief er na 5 minuten een beetje flauw van wordt en verder doorduwt om gewoon te spelen op de trampoline of wat dan ook.
Wat er mee speelt….het vriendje als ventje zelf vind ik echt een schat. Op het moment dat ie bij ons binnenkomt krijg ik een dikke knuffel en kus. Ik mag hem zeer zeker heel graag en ik wil daarom ook het contact met zoonlief niet in de weg staan.
Alleen dat taalgebruik…..ik heb er echt moeite mee. En echt, ik kan vragen of ie weet wat zijn uitspraken betekenen…..ja, dat weet ie dus
Aangezien ik niet geheel weet hoe het bij hem thuis er aan toe gaat, wil ik het toch aankaarten, op een geheel normale manier, niks verwijtend of wat dan ook, wat hij doet/zegt als hij bij ons aan het spelen is.
Wie heeft dit nog meer meegemaakt en hoe is dit afgelopen/opgelost?
Bij, wat om het even welke vrije tijd ze samen hebben, zoeken ze elkaar op. Dat gaat tot op zekere hoogte echter prima maar…Natuurlijk een maar….het vriendje van zoonlief komt alleen nog maar met sexuele uitspraken. En dan bedoel ik niet in het algemeen maar echt speciefiek gerichte uitspraken.
Zoals: vriendje zegt: ik weet waar je je pik voor gebruikt, ik weet wat een vibrator is en hoe je die gebruikt…..?????? En dat voor een 8-jarige……?????
Ik vind het niet normaal voor deze leeftijd. Nog een voorbeeld: gaat vriendje midden op het strand liggen met armen en benen gespreid en laat vervolgens een, zelfgevonden tak, over zijn kruis heen en weer glijden, met bijbehorende kreungeluiden…..
Begrijp me niet verkeerd, in deze tijd met alles wat op tv en alles te zien is, krijgen die makkers meer mee dan in ‘mijn’ tijd. Zo preuts ben ik heus niet.
Dit vind ik echter te ver gaan. Ik vind het zo niet horen bij een 8-jarige. Ook als vriendje bij ons komt spelen zijn de eerste woorden die ik hoor: kut, lul, neuken, piemel, ik ga je likken…..
Ja, je kunt zeggen….maak je niet druk, is ontwikkeling….hoort erbij. Sorry. Ik vind van niet, niet nog op deze leeftijd.
Tuurlijk snap ik ook wel dat de kids van tegenwoordig meer horen en lezen dan ‘wij’ toen. Is het nu echt zo raar dat ik dit niet normaal vind, dat ze gewoon lekker moeten lol maken (buiten) spelen?
Gelukkig merk ik dat zoonlief er na 5 minuten een beetje flauw van wordt en verder doorduwt om gewoon te spelen op de trampoline of wat dan ook.
Wat er mee speelt….het vriendje als ventje zelf vind ik echt een schat. Op het moment dat ie bij ons binnenkomt krijg ik een dikke knuffel en kus. Ik mag hem zeer zeker heel graag en ik wil daarom ook het contact met zoonlief niet in de weg staan.
Alleen dat taalgebruik…..ik heb er echt moeite mee. En echt, ik kan vragen of ie weet wat zijn uitspraken betekenen…..ja, dat weet ie dus
Aangezien ik niet geheel weet hoe het bij hem thuis er aan toe gaat, wil ik het toch aankaarten, op een geheel normale manier, niks verwijtend of wat dan ook, wat hij doet/zegt als hij bij ons aan het spelen is.
Wie heeft dit nog meer meegemaakt en hoe is dit afgelopen/opgelost?
woensdag 9 september 2009 om 10:07
Die vuilniszak methode lijkt mij wel een goed idee.
Of gewoon simpelweg zeggen dat je dit soort woorden niet tolereert en dat hij niet meer mag komen spelen als hij zo praat.
Als hij geen oudere broers heeft zou ik toch eens voorzichtig proberen uit te vissen hoe zijn thuissituatie is. Misschien wordt hij wel misbruikt door stiefpa of iemand anders in zijn omgeving.
Of gewoon simpelweg zeggen dat je dit soort woorden niet tolereert en dat hij niet meer mag komen spelen als hij zo praat.
Als hij geen oudere broers heeft zou ik toch eens voorzichtig proberen uit te vissen hoe zijn thuissituatie is. Misschien wordt hij wel misbruikt door stiefpa of iemand anders in zijn omgeving.
woensdag 9 september 2009 om 10:51
Even vanaf de andere kant: Mijn dochter van 7 doet dit dus ook. Ze is heel erg bezig met wat 'seks' is en alle woorden die daarmee te maken hebben.. Ook bijbehorende gebaren en bewegingen. Vreselijk. Geen porum bij een meisje van 7.
Hoe ze er aan komt? Echt geen flauw idee! Heeft dus ook totaal niks te maken met normen en waarden van de ouders of mogelijke misbruik. Er is hier veel structuur en regelmaat en ze kijkt nooit tv 's avonds, hangt niet tot laat op straat etc, al die opties die ik hier genoemd zag worden.
Heel vervelend want zolang dit alleen thuis gebeurt, heb je het onder controle en kun je er als ouders op reageren, er over praten en er consequenties aan verbinden. Als mijn dochter bij een vriendinnetje speelt dan kaart ik dit gedrag wel aan bij de ouders zodat ze eventueel voorbereid zijn. En ook zodat duidelijk is dat wij dit ook geen normaal gedrag vinden.
Gelukkig hebben we daar nooit iets negatiefs over gehoord en ik hoop ten zeerste dat dit 'gewoon' weer een fase is.
Wat ik dus tegen Dibbes wil zeggen: Wellicht hebben de ouders van dit ventje hier ook problemen mee dus een gesprek met hen hoeft niet per definitie negatief te verlopen.
Hoe ze er aan komt? Echt geen flauw idee! Heeft dus ook totaal niks te maken met normen en waarden van de ouders of mogelijke misbruik. Er is hier veel structuur en regelmaat en ze kijkt nooit tv 's avonds, hangt niet tot laat op straat etc, al die opties die ik hier genoemd zag worden.
Heel vervelend want zolang dit alleen thuis gebeurt, heb je het onder controle en kun je er als ouders op reageren, er over praten en er consequenties aan verbinden. Als mijn dochter bij een vriendinnetje speelt dan kaart ik dit gedrag wel aan bij de ouders zodat ze eventueel voorbereid zijn. En ook zodat duidelijk is dat wij dit ook geen normaal gedrag vinden.
Gelukkig hebben we daar nooit iets negatiefs over gehoord en ik hoop ten zeerste dat dit 'gewoon' weer een fase is.
Wat ik dus tegen Dibbes wil zeggen: Wellicht hebben de ouders van dit ventje hier ook problemen mee dus een gesprek met hen hoeft niet per definitie negatief te verlopen.
woensdag 9 september 2009 om 10:55
En hier gebruiken we overigens ook zo'n 'scheldmethode'.
Dochter (en de andere kinderen) mogen zo nu en dan alle lelijke, vieze dingen die ze kennen, in mijn oor fluisteren. Dan maken we er een spelletje van en inderdaad, daarna is het weer een tijdje even over. Maar dochter vind het toch nog te interessant om te zien hoe mensen reageren op haar seksverhalen () dus die methode werkt alleen bij echte scheldwoorden enzo.
Dochter (en de andere kinderen) mogen zo nu en dan alle lelijke, vieze dingen die ze kennen, in mijn oor fluisteren. Dan maken we er een spelletje van en inderdaad, daarna is het weer een tijdje even over. Maar dochter vind het toch nog te interessant om te zien hoe mensen reageren op haar seksverhalen () dus die methode werkt alleen bij echte scheldwoorden enzo.
woensdag 9 september 2009 om 11:02
Als ik van jou hoor dat zijn stiefvader al eens met je heeft gesproken over de situatie in de weekenden bij zn vader, dan denk ik dat ze alleen maar blij zijn als je ze dit vertelt.
Je kan het altijd nog brengen in de trant van: joh.. jij zei dat het in die weekenden bij zn vader altijd zo ongeregeld is, maar weten jullie dat... bla bla bla
Je kan het altijd nog brengen in de trant van: joh.. jij zei dat het in die weekenden bij zn vader altijd zo ongeregeld is, maar weten jullie dat... bla bla bla
maandag 14 september 2009 om 21:56
Opzich heb ik hier niet veel ervaring mee met eigen kinderen, maar ik pas op 2 kindjes (jongen van 8 en meisje van 7) en ik werk op een middelbareschool (vmbo bl, lwoo) waar veel leerlingen behoorlijk last hebben van hun hormonen. Okee, ze zijn misschien geen 7 jaar (maar 12 jaar). Maar ook dan geef ik gewoon aan, dat in ik in mijn les die taal niet wil horen.
Als het te gek wordt, of het gaat door, ga ik een redelijk serieus gesprek aan met de leerling en vraag dan ook o.a. aan hem hoe hij aan die taal komt. Ik leg aan hen uit waarom ik die taal niet in mijn lessen wil. Vaak helpt het wel. Gewoon eerlijk en helder antwoord geven en vooral waarom erin vermelden.
Bij het vriendje van mijn oppas jongetje doe ik het zelfde.
Die is ook 8 en heeft ook van die rare taal. Ik vraag wat ze er allemaal over weten, we maken het onderwerp bespreekbaar en daarna leg ik uit waarom we niet van die taal accepteren. (Ik praat dan van in "we" daardoor ben ikzelf minder de boosdoener en is het meer algemeen)
Tot nu toe werkt het prima. En idd afsluitend de regel "die taal komt niet het huis/leslokaal binnen! Anders ga je er idd maar uit." Heb het er ook over gehad met de moeder van de oppas-jongen en zij heeft er wel een kort gesprekje met de moeder van het vriendje over gehad.
p.s.Ben trouwens wel benieuwd hoe ik het bij mijn eigen kinderen ga doen... mocht die taal toch eens het huis binnen komen haha
Als het te gek wordt, of het gaat door, ga ik een redelijk serieus gesprek aan met de leerling en vraag dan ook o.a. aan hem hoe hij aan die taal komt. Ik leg aan hen uit waarom ik die taal niet in mijn lessen wil. Vaak helpt het wel. Gewoon eerlijk en helder antwoord geven en vooral waarom erin vermelden.
Bij het vriendje van mijn oppas jongetje doe ik het zelfde.
Die is ook 8 en heeft ook van die rare taal. Ik vraag wat ze er allemaal over weten, we maken het onderwerp bespreekbaar en daarna leg ik uit waarom we niet van die taal accepteren. (Ik praat dan van in "we" daardoor ben ikzelf minder de boosdoener en is het meer algemeen)
Tot nu toe werkt het prima. En idd afsluitend de regel "die taal komt niet het huis/leslokaal binnen! Anders ga je er idd maar uit." Heb het er ook over gehad met de moeder van de oppas-jongen en zij heeft er wel een kort gesprekje met de moeder van het vriendje over gehad.
p.s.Ben trouwens wel benieuwd hoe ik het bij mijn eigen kinderen ga doen... mocht die taal toch eens het huis binnen komen haha
maandag 14 september 2009 om 22:50
Een gesprek heb ik nog niet gehad. Is nog niet gelukt.
Wat nog wel gebeurde is dit: afgelopen zondag kwam vriendje weer langs om te spelen.
Ik had er zelf heel even problemen mee (werk zelf 4 dagen en daarnaast vind ik dat de woensdagmiddag, vrijdag's na school en evt zaterdag voldoende genoeg is om te spelen).
Afspraak gemaakt tot 3 uur en dan is het klaar.
Zoonlief brengt vriendje mee naar huis om vervolgens samen weer terug te keren. (Ik balen, ja zeg het eerlijk).
Wat bleek, ma en stiefpa waren weg dus deur op slot. Ja, tuurlijk blijft ie dan. Liever mijn onvrede even wegslikken dan het ventje over straat of wat dan ook te laten zwerven.
Vervolgens komen ma en stiefpa een uur later langs en het eerste wat zijn moeder zegt is: je was je sleutel vergeten he, da's niet zo handig.
Waarop ik dacht: sleutel vergeten??? Jíj gaat toch weg zonder even aan de moeder van het vriendje van je zoon te vragen of het oke is, of uitkomt? Zoonlief hééft niet eens een eigen sleutel, puur omdat hij de verantwoordelijkheid nog niet heeft noch ik die nodig vind om langer alleen thuis te zijn. Wie weet wat er kan gebeuren met bijv. mes, vuur, vreemde mensen aan de deur etc. Of is dit ook weer iets van de huidige tijd, dat kids van die leeftijd (langer) alleen thuis zijn/worden gelaten? Dan loop ik echt achter
Ik denk dat ik het gesprek over zijn taalgebruik heel voorzichtig moet gaan inkleden. Overigens ging dat prima, niets raars gehoord
Wat nog wel gebeurde is dit: afgelopen zondag kwam vriendje weer langs om te spelen.
Ik had er zelf heel even problemen mee (werk zelf 4 dagen en daarnaast vind ik dat de woensdagmiddag, vrijdag's na school en evt zaterdag voldoende genoeg is om te spelen).
Afspraak gemaakt tot 3 uur en dan is het klaar.
Zoonlief brengt vriendje mee naar huis om vervolgens samen weer terug te keren. (Ik balen, ja zeg het eerlijk).
Wat bleek, ma en stiefpa waren weg dus deur op slot. Ja, tuurlijk blijft ie dan. Liever mijn onvrede even wegslikken dan het ventje over straat of wat dan ook te laten zwerven.
Vervolgens komen ma en stiefpa een uur later langs en het eerste wat zijn moeder zegt is: je was je sleutel vergeten he, da's niet zo handig.
Waarop ik dacht: sleutel vergeten??? Jíj gaat toch weg zonder even aan de moeder van het vriendje van je zoon te vragen of het oke is, of uitkomt? Zoonlief hééft niet eens een eigen sleutel, puur omdat hij de verantwoordelijkheid nog niet heeft noch ik die nodig vind om langer alleen thuis te zijn. Wie weet wat er kan gebeuren met bijv. mes, vuur, vreemde mensen aan de deur etc. Of is dit ook weer iets van de huidige tijd, dat kids van die leeftijd (langer) alleen thuis zijn/worden gelaten? Dan loop ik echt achter
Ik denk dat ik het gesprek over zijn taalgebruik heel voorzichtig moet gaan inkleden. Overigens ging dat prima, niets raars gehoord
dinsdag 15 september 2009 om 23:26
Jee wat een verhaal.
Ik denk eigenlijk niet dat zoiets van deze tijd is... misschien zegt het meer over het soort gezin.
Sleutelkinderen bestonden vroeger ook al toen ik klein was, volgens mij ook vanaf een jaartje of 8 kregen ze een sleutel om hun nek. Maar ik vind het zelf ook onverantwoord!
Kon je niet een opmerking maken naar dat joggie toe, in bijzijn van ouders, dat je het heel knap van hem vind dat hij die verantwoordelijk aan kan (in kindertaal haha)... en dan een dubbele lading erin leggen met een sneer naar die ouders toe dat het onverandwoord is... zoiets... Of zouden ze dat niet snappen? haha
Ik denk eigenlijk niet dat zoiets van deze tijd is... misschien zegt het meer over het soort gezin.
Sleutelkinderen bestonden vroeger ook al toen ik klein was, volgens mij ook vanaf een jaartje of 8 kregen ze een sleutel om hun nek. Maar ik vind het zelf ook onverantwoord!
Kon je niet een opmerking maken naar dat joggie toe, in bijzijn van ouders, dat je het heel knap van hem vind dat hij die verantwoordelijk aan kan (in kindertaal haha)... en dan een dubbele lading erin leggen met een sneer naar die ouders toe dat het onverandwoord is... zoiets... Of zouden ze dat niet snappen? haha
dinsdag 15 september 2009 om 23:29
Fav, waarom zou je een sneer moeten geven omdat een ander andere opvoedkundige methodes erop na houdt?
Dibbes, als zij van te voren gezegd zouden hebben dat zoon zijn sleutel mee moest nemen omdat zij - misschien - ergens heen gingen, dan hoeven ze dat toch niet eerst aan jou te vragen> Zij waren er kennelijk van overtuigd - ten onrechte- dat ventje er in kon.
Dibbes, als zij van te voren gezegd zouden hebben dat zoon zijn sleutel mee moest nemen omdat zij - misschien - ergens heen gingen, dan hoeven ze dat toch niet eerst aan jou te vragen> Zij waren er kennelijk van overtuigd - ten onrechte- dat ventje er in kon.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 15 september 2009 om 23:39
Het kind is 8... dan moet hij er dus zélf om denken een sleutel mee te nemen en daar de verantwoording voor nemen. Ik vind dit heftig bij een kind van 8!
Als ik in die situatie had gezeten had ik moeder van vriendje wel degelijk laten weten dat wij even weg waren.
'Met de boodschap erbij dat hij zelf naar huis kan gaan want hij heeft een sleutel.
Nee, je hoeft je niet te bemoeien met andermans opvoeding. Maar men mag wel de beleefdheidsvormen in acht nemen.
En dit vind ik beleefd als mijn kind bij een ander speelt.
Als ik in die situatie had gezeten had ik moeder van vriendje wel degelijk laten weten dat wij even weg waren.
'Met de boodschap erbij dat hij zelf naar huis kan gaan want hij heeft een sleutel.
Nee, je hoeft je niet te bemoeien met andermans opvoeding. Maar men mag wel de beleefdheidsvormen in acht nemen.
En dit vind ik beleefd als mijn kind bij een ander speelt.
woensdag 16 september 2009 om 00:03
quote:haaasje schreef op 15 september 2009 @ 23:39:
Als ik in die situatie had gezeten had ik moeder van vriendje wel degelijk laten weten dat wij even weg waren.
'Met de boodschap erbij dat hij zelf naar huis kan gaan want hij heeft een sleutel.
Nee, je hoeft je niet te bemoeien met andermans opvoeding. Maar men mag wel de beleefdheidsvormen in acht nemen.
En dit vind ik beleefd als mijn kind bij een ander speelt.Ik zou dat ook verstandig en beleefd vinden, absoluut. Maar ik vind niet dat je het maken kan om een sneer te geven over iets wat je niet verantwoordelijk vindt voor het kind van een ander.Dat vind ik net zo mijn erg beleefd. Ik vind dat je wel kan zeggen dat je graag even wil weten als ze (lang) weg gaan, omdat jij dan kan bedenken of je de verantwoording wilt hebben voor een ander kind.
Als ik in die situatie had gezeten had ik moeder van vriendje wel degelijk laten weten dat wij even weg waren.
'Met de boodschap erbij dat hij zelf naar huis kan gaan want hij heeft een sleutel.
Nee, je hoeft je niet te bemoeien met andermans opvoeding. Maar men mag wel de beleefdheidsvormen in acht nemen.
En dit vind ik beleefd als mijn kind bij een ander speelt.Ik zou dat ook verstandig en beleefd vinden, absoluut. Maar ik vind niet dat je het maken kan om een sneer te geven over iets wat je niet verantwoordelijk vindt voor het kind van een ander.Dat vind ik net zo mijn erg beleefd. Ik vind dat je wel kan zeggen dat je graag even wil weten als ze (lang) weg gaan, omdat jij dan kan bedenken of je de verantwoording wilt hebben voor een ander kind.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 16 september 2009 om 00:08
Nee, ik zou ook absoluut geen sneer hebben gegeven. Meer iets in de trant van: mocht het nou nog een keer gebeuren dan graag... enz.
En je laatste zin: inderdaad... omdat je dan toch als een soort "oppas' gebruikt word. Als dat niet de bedoeling was hadden ouders waarschijnlijk wel beter gelet op het meenemen van de sleutel.
Maar dit is mijn idee.
En je laatste zin: inderdaad... omdat je dan toch als een soort "oppas' gebruikt word. Als dat niet de bedoeling was hadden ouders waarschijnlijk wel beter gelet op het meenemen van de sleutel.
Maar dit is mijn idee.
woensdag 16 september 2009 om 07:36
Nou bemoeien vind ik ook een groot woord.... maar ik vind best dat je door een opmerking te maken (die positief overkomt bij het kind en hopelijk vraagtekens oproept bij de ouders) er van wat kan zeggen...
Maar misschien komt het ook dat ik het vind, omdat ik in het onderwijs zit met veel leerlingen uit achterstandsgezinnen. Als je hoort wat die leerlingen allemaal aan verantwoordelijkheden krijgen... pffff Die ouders hebben het gewoon soms nodig, dat iemand daar een opmerking over maakt.
Maar misschien komt het ook dat ik het vind, omdat ik in het onderwijs zit met veel leerlingen uit achterstandsgezinnen. Als je hoort wat die leerlingen allemaal aan verantwoordelijkheden krijgen... pffff Die ouders hebben het gewoon soms nodig, dat iemand daar een opmerking over maakt.
woensdag 16 september 2009 om 07:56
quote:blijfgewoonbianca schreef op 16 september 2009 @ 00:03:
[...]
Ik zou dat ook verstandig en beleefd vinden, absoluut. [...] Ik vind dat je wel kan zeggen dat je graag even wil weten als ze (lang) weg gaan, omdat jij dan kan bedenken of je de verantwoording wilt hebben voor een ander kind.Helemaal mee eens!
[...]
Ik zou dat ook verstandig en beleefd vinden, absoluut. [...] Ik vind dat je wel kan zeggen dat je graag even wil weten als ze (lang) weg gaan, omdat jij dan kan bedenken of je de verantwoording wilt hebben voor een ander kind.Helemaal mee eens!
woensdag 16 september 2009 om 17:29
Bedankt weer voor de reacties.
Als hij die sleutel bij zich had gehad, nee, dan hadden zijn moeder en stiefvader dat heus niet hoeven vragen. Of ik hem dan alsnog naar huis had laten gaan is weer een ander verhaal, mocht ik hebben geweten dat hij een sleutel bij zich had.
Waar het mij meer om ging, is dat de verantwoordelijkheid, direct terug bij het kind werd neergelegd. En daar heb ik dan wel moeite mee. Dat heb ik overigens niet uitgesproken, mocht dat gedacht worden
Ik weet ook wel dat, zoals ik dingen zelf aanpak (en ook niet altijd even handig hoor ), dat ik dat andersom niet mag verwachten.
Toch vind ik een belletje om te laten weten dat ze weggingen en of het mij dan nog uitkwam het minste was geweest, want voor hetzelfde geldt had ik een afspraak staan. Ik had hen zelf al laten weten tot 3 uur en dan klaar. Ze waren er dus van op de hoogte. Het gemakzuchtige hierin, daar heb ik moeite mee.
Als zoonlief ergens gaat spelen zeg ik altijd dat ie gewoon om zo en zo laat naar huis moet komen (meld dat altijd bij de desbetreffende ouder voor extra duidelijkheid).
Mocht er dan bij mij iets tussenkomen dan bel ik om te vragen of zoonlief evt wat langer kan/mag blijven.
Als hij die sleutel bij zich had gehad, nee, dan hadden zijn moeder en stiefvader dat heus niet hoeven vragen. Of ik hem dan alsnog naar huis had laten gaan is weer een ander verhaal, mocht ik hebben geweten dat hij een sleutel bij zich had.
Waar het mij meer om ging, is dat de verantwoordelijkheid, direct terug bij het kind werd neergelegd. En daar heb ik dan wel moeite mee. Dat heb ik overigens niet uitgesproken, mocht dat gedacht worden
Ik weet ook wel dat, zoals ik dingen zelf aanpak (en ook niet altijd even handig hoor ), dat ik dat andersom niet mag verwachten.
Toch vind ik een belletje om te laten weten dat ze weggingen en of het mij dan nog uitkwam het minste was geweest, want voor hetzelfde geldt had ik een afspraak staan. Ik had hen zelf al laten weten tot 3 uur en dan klaar. Ze waren er dus van op de hoogte. Het gemakzuchtige hierin, daar heb ik moeite mee.
Als zoonlief ergens gaat spelen zeg ik altijd dat ie gewoon om zo en zo laat naar huis moet komen (meld dat altijd bij de desbetreffende ouder voor extra duidelijkheid).
Mocht er dan bij mij iets tussenkomen dan bel ik om te vragen of zoonlief evt wat langer kan/mag blijven.
woensdag 16 september 2009 om 18:37
quote:FaV schreef op 16 september 2009 @ 07:36:
maar ik vind best dat je door een opmerking te maken (die positief overkomt bij het kind en hopelijk vraagtekens oproept bij de ouders) er van wat kan zeggen...
Die ouders hebben het gewoon soms nodig, dat iemand daar een opmerking over maakt.Waarom spreek je dan de ouders zelf niet aan?
maar ik vind best dat je door een opmerking te maken (die positief overkomt bij het kind en hopelijk vraagtekens oproept bij de ouders) er van wat kan zeggen...
Die ouders hebben het gewoon soms nodig, dat iemand daar een opmerking over maakt.Waarom spreek je dan de ouders zelf niet aan?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 16 september 2009 om 21:28
Dat is ook mijn bedoeling om een gesprek te hebben. Ik merk dat ik een beetje moed aan het verzamelen ben , gezien het eigenlijke onderwerp, nl. het taalgebruik van het vriendje.
Dit laatste, mbt die sleutel is iets wat er bij kwam en op zich twee losstaande feiten zijn. Het zijn echter wel/toch twee dingen waar ik mee te maken heb gehad, waar ik me heel ongemakkelijk bij voelde. Of misschien te veel verantwoordelijk. Zijn taalgebruik vind ik al onder de maat en daar bovenop zit het mij totaal niet lekker dat dat ventje kennelijk regelmatig alleen thuis is en dat dat als vrij normaal wordt gezien.
Dan heb ik inderdaad liever dat ie naar ons komt (als ik zelf ook thuis ben uiteraard ) . Is het raar om dat evt. naar zijn moeder te opperen? Zijn stiefvader heeft weleens gezegd dat ik hem gerust mag ‘opvoeden’. Tsja, ben blij dat ik dat weet alleen die rol heb ik niet en dat wil ik graag zo houden.
Dit laatste, mbt die sleutel is iets wat er bij kwam en op zich twee losstaande feiten zijn. Het zijn echter wel/toch twee dingen waar ik mee te maken heb gehad, waar ik me heel ongemakkelijk bij voelde. Of misschien te veel verantwoordelijk. Zijn taalgebruik vind ik al onder de maat en daar bovenop zit het mij totaal niet lekker dat dat ventje kennelijk regelmatig alleen thuis is en dat dat als vrij normaal wordt gezien.
Dan heb ik inderdaad liever dat ie naar ons komt (als ik zelf ook thuis ben uiteraard ) . Is het raar om dat evt. naar zijn moeder te opperen? Zijn stiefvader heeft weleens gezegd dat ik hem gerust mag ‘opvoeden’. Tsja, ben blij dat ik dat weet alleen die rol heb ik niet en dat wil ik graag zo houden.
