Relaties
alle pijlers
Oh, dat samenwonen!
dinsdag 15 september 2009 om 21:10
Hellow Viva-ers,
De Randstad is leuk, maar niet alles is altijd even dichtbij. Ook mijn vriend (iets meer dan een jaar relatie) niet. We wonen in verschillende steden en zien elkaar alleen in het weekend.
Ga dan samenwonen! Tsjah... Samenwonen betekent voor hem dat ik in zijn huis kom wonen.
Samenwonen betekent voor mij dat ik moet verhuizen uit mijn stad waar ik al drie jaar woon, waar een deel van mijn vrienden wonen, waar ik mijn sportclub heb en mijn eigen (mini)huisje. Ik ga nog verder van mijn ouders en andere vrienden wonen.
Als ik het zo opschrijf is het nogal een opoffering. Dat heb ik gevoelsmatig gezien wel voor hem over (gezien het dit-is-de-ware-gevoel dat ik bij hem heb
) maar het lijkt zo onverstandig.
Hij zou over een jaar (dus zeg maar rond de zomervakantie) willen gaan samenwonen. Al zou ie het nu ook wel willen, maar verstandelijk vindt ie dat beter ivm mijn nieuwe baan (ben afgestudeerd en werk sinds kort fulltime; hij denkt dat dat me misschien verandert. Fair point; zou kunnen.).
Ik wil... ik weet niet wat ik wil. Gevoelsmatig wil ik het liefste meteen bij 'm wonen. Ik leef er echt naartoe om hem in het weekend te zien. En ja, ik weet dat ik dan dingen moet doen met vrienden en ja, dat doe ik ook en het is ook minder nu ik werk, maar het blijft dat ik het zo fijn vind om met hem te zijn. Veel te fijn, dus
Maar rationeel gezien is het lastig. Ik moet zoveel opgeven en hij zo weinig. En hoewel ik de dingen niet op een weegschaal wil hebben, vind ik het lastig om die grote verandering in mijn eentje door te maken (zeg maar). Ik heb hem afgelopen weekend duidelijk gemaakt dat ik (soort van noodgedwongen) wel een stuk afhankelijker van hem wordt als ik in zijn stad woon, waar zijn vrienden wonen en zijn sportclub waar ik dan waarschijnlijk ook bij kom. Dat soort dingen. Dat vond ie wel heftig, omdat ie (zijn woorden) het juist zo leuk vindt dat ik zo 'zelfstandig en onafhankelijk' ben. Maar ik vind dat hij niet lichtzinnig moet denken over dat hele samenwonen - dat doe ik ook niet.
Tuurlijk kan ik daar wel vrienden maken, en tuurlijk kan ik er wel voor zorgen dat zijn huis ook mijn huis wordt (dat heb ik natuurlijk allang afgedwongen ) maar het blijft knagen. Wil ik het wel? Ja, ik wil het! Heel graag! Maar mijn verstand vindt het niet verstandig... *zucht* En helemaal niet samenwonen... dat vind ik ook niet echt een optie. (En zijn koophuis verkopen is nog geen optie; op termijn wel.)
Iemand advies, ervaringen of goede raad?
De Randstad is leuk, maar niet alles is altijd even dichtbij. Ook mijn vriend (iets meer dan een jaar relatie) niet. We wonen in verschillende steden en zien elkaar alleen in het weekend.
Ga dan samenwonen! Tsjah... Samenwonen betekent voor hem dat ik in zijn huis kom wonen.
Samenwonen betekent voor mij dat ik moet verhuizen uit mijn stad waar ik al drie jaar woon, waar een deel van mijn vrienden wonen, waar ik mijn sportclub heb en mijn eigen (mini)huisje. Ik ga nog verder van mijn ouders en andere vrienden wonen.
Als ik het zo opschrijf is het nogal een opoffering. Dat heb ik gevoelsmatig gezien wel voor hem over (gezien het dit-is-de-ware-gevoel dat ik bij hem heb
) maar het lijkt zo onverstandig. Hij zou over een jaar (dus zeg maar rond de zomervakantie) willen gaan samenwonen. Al zou ie het nu ook wel willen, maar verstandelijk vindt ie dat beter ivm mijn nieuwe baan (ben afgestudeerd en werk sinds kort fulltime; hij denkt dat dat me misschien verandert. Fair point; zou kunnen.).
Ik wil... ik weet niet wat ik wil. Gevoelsmatig wil ik het liefste meteen bij 'm wonen. Ik leef er echt naartoe om hem in het weekend te zien. En ja, ik weet dat ik dan dingen moet doen met vrienden en ja, dat doe ik ook en het is ook minder nu ik werk, maar het blijft dat ik het zo fijn vind om met hem te zijn. Veel te fijn, dus
Maar rationeel gezien is het lastig. Ik moet zoveel opgeven en hij zo weinig. En hoewel ik de dingen niet op een weegschaal wil hebben, vind ik het lastig om die grote verandering in mijn eentje door te maken (zeg maar). Ik heb hem afgelopen weekend duidelijk gemaakt dat ik (soort van noodgedwongen) wel een stuk afhankelijker van hem wordt als ik in zijn stad woon, waar zijn vrienden wonen en zijn sportclub waar ik dan waarschijnlijk ook bij kom. Dat soort dingen. Dat vond ie wel heftig, omdat ie (zijn woorden) het juist zo leuk vindt dat ik zo 'zelfstandig en onafhankelijk' ben. Maar ik vind dat hij niet lichtzinnig moet denken over dat hele samenwonen - dat doe ik ook niet.
Tuurlijk kan ik daar wel vrienden maken, en tuurlijk kan ik er wel voor zorgen dat zijn huis ook mijn huis wordt (dat heb ik natuurlijk allang afgedwongen ) maar het blijft knagen. Wil ik het wel? Ja, ik wil het! Heel graag! Maar mijn verstand vindt het niet verstandig... *zucht* En helemaal niet samenwonen... dat vind ik ook niet echt een optie. (En zijn koophuis verkopen is nog geen optie; op termijn wel.)
Iemand advies, ervaringen of goede raad?
vrijdag 18 september 2009 om 18:11
quote:Captain_Obvious schreef op 16 september 2009 @ 19:14:
@ Reiger100:
Ik heb de situatie wel eens omgedraaid, ja. Wat als ik nou een koophuis had en hij niet?
Dan zouden we misschien over een jaar of drie gaan samenwonen vanwege allemaal sociale verplichtingen van zijn kant (bestuur, commissies, etc). Dat gaf hij aan. Dat begrijp ik, maar toch... dat is natuurlijk niet leuk om te horen.
Hij is dus niet bereid om iets op te geven voor het samenwonen. Jij vindt het niet fijn om je huidige leven op te geven en vindt dat je opofferingen moet doen voor het samenwonen. Misschien moet je dan gewoon niet gaan samenwonen. Jullie werken nu allebei in dezelfde stad schreef je? Waarom zien jullie elkaar dan door de week niet meer?
@ Reiger100:
Ik heb de situatie wel eens omgedraaid, ja. Wat als ik nou een koophuis had en hij niet?
Dan zouden we misschien over een jaar of drie gaan samenwonen vanwege allemaal sociale verplichtingen van zijn kant (bestuur, commissies, etc). Dat gaf hij aan. Dat begrijp ik, maar toch... dat is natuurlijk niet leuk om te horen.
Hij is dus niet bereid om iets op te geven voor het samenwonen. Jij vindt het niet fijn om je huidige leven op te geven en vindt dat je opofferingen moet doen voor het samenwonen. Misschien moet je dan gewoon niet gaan samenwonen. Jullie werken nu allebei in dezelfde stad schreef je? Waarom zien jullie elkaar dan door de week niet meer?
maandag 21 september 2009 om 13:08
quote:wanda_p schreef op 18 september 2009 @ 18:11:
[...]
Hij is dus niet bereid om iets op te geven voor het samenwonen. Jij vindt het niet fijn om je huidige leven op te geven en vindt dat je opofferingen moet doen voor het samenwonen. Misschien moet je dan gewoon niet gaan samenwonen. Jullie werken nu allebei in dezelfde stad schreef je? Waarom zien jullie elkaar dan door de week niet meer?Omdat we doordeweeks nooit een avond tegelijkertijd tijd hebben. Klinkt suf, maar het is van maandag t/m donderdag echt zo. Vandaar dat we elkaar alleen in de weekends zien.
[...]
Hij is dus niet bereid om iets op te geven voor het samenwonen. Jij vindt het niet fijn om je huidige leven op te geven en vindt dat je opofferingen moet doen voor het samenwonen. Misschien moet je dan gewoon niet gaan samenwonen. Jullie werken nu allebei in dezelfde stad schreef je? Waarom zien jullie elkaar dan door de week niet meer?Omdat we doordeweeks nooit een avond tegelijkertijd tijd hebben.
Klinkt suf, maar het is van maandag t/m donderdag echt zo. Vandaar dat we elkaar alleen in de weekends zien.
